Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | ft. Paran0id

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij had gewezen naar de badkamerdeur, de bedoeling gehad om haar de privacy te geven om zich om te kleden zonder zijn bijzijn, maar dit was een bevel die ze genadeloos negeerde. In een mum van tijd had Daphne de jurk al uitgetrokken en stond ze in haar ondergoed in zijn kamer. Haar lingerie bleek slechts te bestaan uit een string, waarin ze ongeboeid bleef staan. Met alle boosheid hoorbaar, schreeuwde ze naar hem om een moment later de jurk tegen hem aan te gooien. Als hij niet al geconsumeerd werd door de woede tegenover Avery, had hij haar wel eens laten horen hoe ze niet zo met hem om moest gaan, maar hij was zodanig furieus op zijn ex dat hij de energie niet meer had om ook Daphne op haar plek te zetten.
"For fuck's sake, do you ever think about someone other than yourself?" riep hij naar Avery. Laaiend stapte hij naar haar toe, zijn hand met de jurk ruw tegen haar buik aangeduwd om het kledingstuk bij haar achter te laten. De grijns op haar gezicht bleef, iets wat des te meer zijn bloed liet koken. Hij keek op haar neer, het vuur haast in zijn ogen zichtbaar geworden met elke seconde dat haar blik bij de zijne bleef. "Is this funny to you, hm? Is this your way of getting back at me?" Eli schudde zijn hoofd en greep haar pols vast, haar van het bed omhoog getrokken tot haar gezicht slechts millimeters van de zijne verwijderd was. Het was niet langer meer een uitdrukking van amusement die hij bij Avery spotten kon, maar ook een hint van shock in haar vergrote ogen die hem nog altijd niet hadden verlaten. "Well, here you got the reaction you wanted. Now take the damn dress, leave and don't let me see you here again," gromde hij haar toe. "You childish bitch."
In alle haast zag hij Avery haar arm van zijn grip losrukken, om vervolgens de deur uit te vluchten. Het getik van haar hakken in de gang hoorde hij nog galmen, maar dit was een geluid die Eli niet langer meer horen wilde; met een klap sloeg hij de deur achter haar dicht.
Met kloppende aderen stond hij daar, roerloos voor de deur. Hij wreef met zijn handen over zijn gezicht, het niet kunnen laten om wat gezucht kenbaar te maken in de hoop dat het hem wat af zou laten koelen. Hij had zich in lange tijd niet meer zo in een woedeaanval laten gaan. Het was altijd Avery weer die het bloed onder zijn nagels vandaan wist te halen.
Het kostte hem even voordat hij weer opkeek. Daphne stond daar nog altijd, maar gelukkig bleek ze zich in de tijd dat hij bezig was met Avery bedacht te hebben. Niet langer stond ze daar bijna compleet naakt. In plaats daarvan had ze zijn bedlakens om zich heen geslagen om haar lijf voor hem te verbergen. Het bood hem vreemd genoeg enigszins wat opluchting dat hij haar niet nog moest commanderen om wat kleding aan te doen.
"Don't take anything from her ever again, got it?" mompelde hij haar nors toe. "Or you'll have to find yourself some other place to sleep. I don't want her or her stuff in here."

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Daphne

Het verbaast me. Elias doet niets terug tegen me. Geen haal richting mij om me vast te grijpen. Hij vangt slechts de jurk op die van hem afvalt waarna hij zich naar Avery richt. Woest duwt hij het kledingstuk tegen haar aan wat zelfs nog steeds de grijns niet van haar gezicht kan krijgen. Die jurk moet wel heel wat betekenen, als het zoveel teweeg kan brengen.
Vanaf Elias haar van het bed afsleurt aan haar pols, voel ik me op mijn hoede. De bruuske beweging doet mijn zintuigen op scherp staan, al was het niet eens naar mij toe gericht. Nu het bed leeg is, sla ik het witte laken om me heen om mijn lichaam te bedekken en te beschermen. De kans dat hij zich nu op mij richt zit er nog steeds in. Ik kijk zwijgend toe hoe hij over zijn gezicht wrijft en daarna zucht.
Onbewust zet ik reeds wat stappen achteruit. Het is pas als hij me aanspreekt, dat ik roerloos blijf staan, haast betrapt op vluchten uit de situatie. De muur drukt tegen mijn rug aan wat mijn huid afkoelt en koud laat aanvoelen. Het geeft me rillingen. Mijn blik glijdt naar de deur, die ik onmogelijk kan bereiken zonder me binnen Elias' bereik te begeven. Dit loopt niet goed af.
"Fine, I get the message," snauw ik Elias toe die me nors duidelijk maakt dat zowel hij als ik niets met Avery te maken moeten hebben.
Daarna slik ik, bang dat ik het te ver heb gedreven. Bang dat ik zal boeten voor wat Avery uitspookte. Ik durf mezelf niet los te maken van de muur, omdat ik me anders zijn kanten uit moet begeven en ik niet zeker ben in hoeverre hij zichzelf kan bedwingen nu hij zo laaiend is. Als ik kon, dan deelde ik zelf een mep uit aan Avery omdat ze me zo diep in de shit werkt.
"I would get at her if I could, she messed up," breng ik gefrustreerd uit in de hoop dat Elias erop toehapt en zijn woede niet op mij uitwerkt.
Mijn hart bonk bijna uit mijn lijf en al mijn ledematen voelen verkrampt aan. Ik heb mezelf weer in de nesten gewerkt.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was alsof de bui van Daphne compleet was omgeslagen. De chagrijnigheid van eerder was veranderd, niet langer zichtbaar meer geweest op haar gelaat zoals net nog zo was geweest. Het was eerder angst geweest dat hij dacht te zien. Angst die hij niet had willen opwekken, althans, niet bij haar. Avery was degene op wie zijn woede gericht was geweest; hij had slechts zo op Daphne gereageerd omdat ze boosaardig naar hem was beginnen te roepen.
Het verontstelde hem dan ook dat ze tegen de muur aangeplakt stond. Het leek erop dat ze haar rug verder tegen het gesteente aan wilde drukken, dan daadwerkelijk kon; had hij haar dan echt zo afgeschrikt?
Hij haalde diep adem, geprobeerd om zichzelf weer een beetje onder controle te krijgen nu zijn aderen nog altijd op barsten leken te staan. Hij had een adrenaline level bereikt die hij nog niet vaak had gehaald, maar dit maakte ook dat het hem even koste voor hij zich weer wat rustiger kon voelen. Zijn armen liet hij langs zijn lichaam hangen, maar besloten om op het bed te gaan zitten voordat hij zich zou bedenken en de situatie nog meer om zeep zou gaan helpen.
Met gezucht liet hij zich op de matras neerzakken. De opmerking van Daphne zorgde ervoor dat hij even naar haar opzij keek, dan wel lichtelijk overrompeld door haar woorden.
"Right. Like there's even a way to get back at her," mompelde hij, even gerold met zijn ogen. "If you didn't notice already, that's Ave's specialty, not mine." Zij was altijd al beter geweest in het uitdelen van steken onder water dan dat hij dat was. Daarnaast was zij niet zozeer jaloers te krijgen voor zover hij wist, puur omdat hij het uit had gemaakt om het feit dat ze met zijn gevoelens speelde; hij had haar al zo vaak met andere mannen gezien, dat hij twijfelde of ze überhaupt wel wat voor hem had gevoeld.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Daphne

Zo snel mogelijk probeer ik weer vat te krijgen op mezelf. Dit is niet dezelfde man als wie ik tot voorheen mijn leven mee deelde. Elias lijkt in de verste verte niet op Dante. Als ik dergelijke situatie met Danté tegen was gekomen, stond ik nu in de badkamer mezelf op te lappen in de hoop dat ik niet op zichtbare plekken geraakt was.
Elias daarentegen lijkt al te kalmeren terwijl hij op het bed gaat zitten. De opmerking die ik zonet gaf, doet hem opzij kijken naar mij. Hij ziet het niet rooskleurig alleszins. Avery terugpakken voor de onrust die ze veroorzaakte tussen hen, lijkt in zijn ogen vrijwel onmogelijk. Al is het zo opvallend wat haar zwakke plek is.
"It's really easy dumbass," brom ik terwijl ik met mijn ogen rol.
Avery is stikjaloers op al wie in Elias' buurt komt. Waarom in godsnaam komt ze mij anders lastigvallen nadat ze Elias en mij samen zag vertrekken uit de club?
"Just use me to make her jealous. Shouldn't be that hard. She already tried to get between us," grijns ik terwijl ik me op mijn buik naast Elias laat ploffen op het bed met de dekens nog tegen de voorkant van mijn lichaam gedrukt.
"Plus you already saw my boobs in front of her by now, so she will be easily fooled that we hooked up last night," lach ik heimelijk naar hem.
Wat spelen met haar gevoelens als payback kon geen kwaad.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij kreeg hetzelfde terug als wat hij ook aan haar had laten zien. Ze rolde met haar ogen, precies dezelfde irritatie getoond die ook hij aan Daphne had gegeven. Het was echter haar uitspraak die zijn aandacht had getrokken. Makkelijk? Hoe zou het makkelijk zijn om Avery terug te pakken voor wat ze hem allemaal doorstaan had? Zij was de koningin als het ging om wraakpogingen en het laten ontstaan van situaties vol marteling. Had Daphne dit dan nog niet door?
Een beetje onbegrijpelijk keek hij haar kant op. "How is it easy to get back at her? Have you met Avery?" Hij fronste. Als er iets was wat er vanaf het begin al duidelijk was over zijn ex, was dat ze behoorlijk bitchy was en zich niet snel liet kennen. Hij zag simpelweg geen mogelijkheid om wraak op haar te kunnen nemen, alleen al vanwege het feit dat zij een egoïstische en flirterige persoonlijkheid had. Ze zou zich niks aantrekken van hem en genoeg mannen in de rij hebben staan om mee te pronken tijdens een avond uitgaan.
Het idee dat Daphne voorstelde, liet hem daarentegen wel twijfelen. Ergens had ze gelijk. Als Avery er helemaal niets om gegeven had, had ze zichzelf net niet in zijn kamer laten zien om de jurk die hij haar gegeven had, Daphne aan te laten trekken. Ze wist immers evengoed als hem dat hij haar dat kledingstuk gegeven had toen ze net met elkaar hadden en dat het veel voor hem betekende. Het was de eerste avond geweest dat ze tegen elkaar hadden toegegeven dat ze van elkaar hielden.
"Hmm.. alright. So, let's say we do it," murmelde hij uiteindelijk wat overwegend. "What do you have in mind, to make sure she'll get jealous?" Hij had geen idee wat ze in gedachten had. Net doen alsof hij met haar naar bed was geweest, zoals nu, zou de helft van de tijd niet eens opvallen en of ze vanaf nu af aan net wilde doen alsof ze zijn vriendin was? Dat zou hij ook een raar idee vinden, mede omdat hij niet eens snapte waarom ze dat voor hem zou doen.
Hij zuchtte. "Wait, why do you even want to help me in the first place?"

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Daphne

"Jeez," zucht ik.
"Does it look like I have something better to do? I'm stuck between getting busted by the cops, getting fucking killed by my ex gang or hiding out here. Getting revenge on your stupid ex girlfriend sounds like heaven right now," zeg ik terwijl ik Elias in de ogen kijk.
Deze afleiding is meer dan welkom. Anders zou ik mezelf gek piekeren. Dat zou hij toch ook moeten beseffen. Bovendien is Elias me ook liever kwijt dan rijk, dat ben ik zeker. Op deze manier kan ik hem wat langer aan me binden. Nu moet ik alleen nog een manier zien te vinden om hem dicht bij me te houden.
"Think. She was super interested in how hot we got last night. So I bet she hates it when you kiss other girls in front of her. That's easy and might work. Other things that have pissed her off lately? Or that she used to do with you and no one else?"
Hopelijk heb ik iets aan hem, want het wordt moeilijk om met de beperkte informatie die ik heb enkele momenten uit te vinden waarbij Avery over haar toeren zou raken. Tenslotte is Elias al mis over het belangrijkste, Avery is niet moeilijk om terug te pakken en ze is al helemaal niet subtiel in haar pogingen om Elias terug jaloers te maken. Agh, vrouwen zijn nu eenmaal stukken slimmer als het aankomt op sociale relaties.
"Besides. I'm darn good at faking and being bitchy. I'm going to have fun with it," grinnik ik nog.
Ik duw mezelf weer wat meer overeind om dromerig in Elias' ogen te staren terwijl ik zacht langs zijn wang strijk, alsof er niemand anders op de wereld bestaat dan hem.
"Does it look real?," fluister ik met een lieflijke stem.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I don't know, how about hating me?" Hij hief zijn schouders op en keek haar recht in haar ogen aan. "You seemed to like that before." Het was ergens maar vreemd dat ze zomaar aanbood om hem te helpen, zelfs al verwoordde ze dat ze verder niets beters hier te doen had. Ondanks dat hij wist dat dat waar was, wilde hij nog niet zomaar geloven dat ze dit zou doen voor hem. Er zat iets achter waar hij nog achter moest komen.
Ze had wel gelijk gehad over de wijze waarop Avery gereageerd had toen ze hen twee gisternacht naar boven zag gaan. Hij had haar blik wel op zich voelen branden. Ze was wel naar zijn slaapkamer toegegaan toen hij weg was, om met Daphne te praten en haar ertoe aan te zetten om het ene kledingstuk aan te doen waarvan ze wist dat hij er veel waarde aan hechtte. Was dat nou echt iets wat hij al die tijd gemist had terwijl het zich recht voor zijn ogen afspeelde?
"Hm, you got a point right there," murmelde hij. "We didn't really have things that we used to do. All I remember was that she used to beg me to go out and do something together, even though she knew I didn't really have the time for it." Het voelde raar voor hem om hier zo over te praten, maar toen ze hiernaar vroeg, leek hij zich des te meer beseffen hoeveel Avery eigenlijk al die tijd van hem geëist had. Dat had hij zich destijds niet eens beseft. "And she always wanted me to be the type of romantic guy to buy her jewellery, chocolate and flowers and stuff. I'm really not like that, but she wanted me to be."
Haar gegrinnik deed hem opzij kijken. Zachtaardig voelde hij haar vingers langs zijn wangen glijden, onderwijl haar ogen enigszins uitdagend bij de zijne bleven. Bij haar gefluister begon hij te grijnzen. "It sure will to Ave." Hij legde zijn duim op haar wang en liet de rest van zijn handpalm achter haar oor rusten, zijn vingers ietwat gaande door haar haar. "But tell me," fluisterde hij provocerend terug. "What's the catch?"

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Daphne

"I hated the person who murdered my brother. That isn't you," zeg ik verbitterd.
De herinnering laat keer op keer diepe steken na in mijn borstkas, het is soms haast te pijnlijk om aan hem te denken. Zelfs Elias' warme hand op mijn wang, waar ik ooit zo van droomde, kan me op dit moment niet troosten. Het voelt daarentegen wel fijn zijn aanraking. Hoe zijn vingers zacht door mijn haren strijken terwijl ik mijn hoofd in zijn hand kan laten rusten. Heel even ben ik bang te verdrinken in zijn mooie ogen, maar schud snel dat gevoel van me af.
"You learned me the truth, Elias," zucht ik.
Ergens ben ik hem er dankbaar voor, ook al heeft die waarheid me in deze situatie gestoken. Al heb ik dat grotendeels aan mijn eigen stommiteiten te danken. Ik wens nog steeds dat dit alles een nachtmerrie is. Hoewel de wereld een betere plaats is zonder Danté, beangstigen alle gevolgen van dien me enorm.
"Besides I need a place to sleep. If I help you, you can't kick me out till everything cools down okay?"
Vragend kijk ik Elias aan, wachtend op bevestiging. Al weet ik wel zeker dat hij me dit sowieso niet zou weigeren. Achteraf gezien is hij absoluut niet zo kil en koelbloedig als ik dacht, daar doet de levendige herinnering van zijn lippen aan de mijne gekluisterd me ondertussen zeker anders erover denken.
Wat een plotwending.
Na al die tijd, hij en ik die samen iets ondernemen. Niets groots, niet speciaals, maar hij kiest er wel bewust voor om extra tijd met me door te brengen. Hoe wantrouwig hij ook is tegenover mij. Ik neem het hem niet kwalijk, het is volledig terecht. Al moest hij eens weten hoe smoorverliefd ik vroeger nog op hem geweest was. Haast te gênant om me te herinneren. Maar hoe kon het ook anders, vrienden van oudere broers hadden gewoon iets spannends.
"Oh and by the way," voeg ik nog gauw aan toe voor hij de tijd krijgt om op mijn vraag te antwoorden.
"You're fucking stupid. She's so easy to get revenge at. Clearly all she wanted was attention, so just give it your all at me. We're going all the way... Flowers, fake diners, some nice earrings and a bracelet," grinnik ik geamuseerd.
"That's the catch, watching you squirm trying to be all romantic," lach ik er nog bij met een knipoog waarna ik een kus op zijn lippen druk. "Get used to it, babe."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij wist dat ze haar haat had gericht op hem omdat ze ervan overtuigd was dat hij achter de dood van haar broer zat, zoals iedereen leek te zijn. Echter haalde dat niet weg dat Eli altijd al het idee had gehad dat ze een hekel aan hem had. Al was het maar puur om de reden dat hij bij de bende hoorde die haar rivalen waren, toen ze zich bij de Mexicanen had gevoegd. Ze had hem in elk geval nooit werkelijk in goed licht gezien, dat was iets waar hij van overtuigd was.
Erop ingaan deed hij alleen niet, te gefrustreerd geweest van eerder om een nieuwe discussie te starten over waarom ze hem nou altijd al had gehaat. Hij had al genoeg meegemaakt vandaag en de middag was nog maar net aangebroken.
De andere reden die ze noemde, klonk desalniettemin wel als iets wat hij kon geloven. Ze zocht sowieso een slaapplaats nu ze bij haar oude bende niet meer terechtkon. Als hij die voor haar regelen kon en ze bij hem op zijn kamer kon blijven, zou zij hem wel helpen met wat hij ook wilde. Dat kon niet anders.
Hij liet een kleine zucht zijn mond verlaten, geknikt op haar aanbod als toestemming. "Alright." De manier waarop ze hem vertelde dat hij dom was geweest door te zeggen dat het moeilijk was om wraak op Avery te nemen, stond hem niet aan. Hij had er wat van willen zeggen maar werd, tegen zijn zin in, onderbroken door de kus die ze op zijn lippen drukte.
Toen eenmaal haar lippen de zijne hadden verlaten, rolde hij met zijn ogen. "All she wanted, was attention from any other guy but me. You only know one side of it, princess," murmelde hij haar toe. "Don't go thinking you know the entire story now." Hij liet zijn hand van haar wang afglijden, deze op de lakens van zijn bed te laten rusten. Het zou vreemd zijn voor hem om vanaf nu zich op een romanticus te laten lijken, als hij dat allesbehalve was. Hij had alleen geen keuze en dat was iets wat hij zich ook besefte, als hij wilde dat het zou werken. Avery had hem al zo vaak gemarteld met haar acties en teruggebracht in zijn pijn, door met zijn gevoelens te spelen; nu was het zijn tijd om dat terug te doen.
"You better not underestimate me now." Hij gaf haar een voldane grijns om naar te kunnen kijken en kantelde zijn hoofd ietwat naar links, zijn ogen nog altijd gelinkt aan de hare gelaten. "I might be the most romantic guy in the world, if I need to be."

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Daphne

Elias kijkt me aan alsof hij er geen snars van gelooft. Het is niet gelogen wat ik zeg, het is gewoon slechts een deel van de waarheid. Iemand uit de grond van je hart haten, dat is niet gebaseerd op één gebeurtenis. Iets wat Elias zelf ook lijkt te beseffen. Toch is het al zo lang geleden, dat ik ondertussen zelf niet volledig meer weet wat ooit de eerste aanleiding was.
Ondanks de niet geamuseerde blik op zijn gezicht, stemt Elias toch toe met het plan. Gelukkig heb ik hem alvast de mond gesnoerd voor hij er iets van kan zeggen. Nadien opent hij alsnog zijn mond nadat zijn ogen opzichtig rolden.
"I don't underestimate you," zeg ik zacht terwijl hij zijn hand laat zakken.
Het laat me haast ongemakkelijk voelen, zijn hand op de lakens die me omhullen. Het maakte me gek van verlangen naar meer. Echter kan ik er niet naar handelen. Dit spelletje is bedoeld om met Avery's gevoelens spelen, niet met de mijne. Als we onze avond zullen verderzetten, dan zal dit niet goed aflopen. Mijn hoofd volgt zijn voorbeeld, ik kantel het naar links bevangen door zijn blik.
"You can start with proving it and fetching me some clothes I can actually wear. Or do you prefer me naked?," grijns ik naar hem terwijl hij langzaamaan de lakens laat zakken.
Niet met de intentie om mezelf werkelijk opnieuw bloot te geven, maar om hem te stangen. Agh. Het zou me niet storen, mocht hij erop ingaan. Seks heeft me altijd al geholpen om de spanning uit mijn lijf te krijgen. Tenminste, diegene waarbij ik er daadwerkelijk zin in had. Toch ben ik overtuigd dat ik binnen de minuut een shirt tegen mijn hoofd gesmeten zal krijgen, als wraak op de jurk die ik naar hem gooide.
Mijn plan om niet met mijn eigen gevoelens te laten spelen, laat ik alvast varen. Het is een gewoonte van me, mezelf in de nesten werken.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Naar haar woorden onderschatte ze hem niet. Hij was benieuwd of dat nog zou gaan blijken de komende tijd, als ze zich aan hun deal zouden houden. In elk geval was Eli er zeker van dat als ze hem daadwerkelijk zou gaan onderschatten, hij haar het tegendeel bewijzen zou. Hij was van zichzelf enorm competitief en dat maakte dat hij zeker niet van plan was om de makkelijke weg te kiezen, als hij verder kwam met de moeilijke variant.
Een tevreden grijns liet hij haar zien, voordat hij van het bed opstond en zijn hand van de lakens af liet glijden. Het traagzame tempo waarmee Daphne het beddengoed millimeter voor millimeter van zich af streek, was een tafereel dat hij graag verder had zien gaan, maar de kans om haar te tergen door het uit te stellen sprak hem uiteindelijk meer aan. Het betekende niet dat ze ineens nul moeite hoefde te doen, nu ze afgesproken hadden om het te laten lijken alsof ze samen waren. Hij zou meer van haar eisen dan een beetje verleidelijk kijken en haar lichaam in de strijd te gooien.
Een nieuwe set kleding haalde hij al snel uit zijn kast vandaan. Veel meer dan een joggingbroek en een t-shirt kon hij haar niet overhandigen, omdat hij al vermoedde dat alles haar gewoonweg te ruim zou vallen. Heel veel moeite stak Eli er dan ook niet in om iets voor haar uit te zoeken. Ze zou binnen nu en een paar dagen toch wat spullen moeten halen.
"Here you go." Hij gooide haar de kleding toe, stilletjes als wraakactie op de jurk die ze hem toegesmeten had. "Tomorrow we'll buy you some clothes." De ochtend was voor hem al lang genoeg geweest en Daphne uit zijn zicht laten was voor hem op dit moment ook geen optie. Ze wisten beide dat de Mexicanen wellicht al naar haar opzoek waren en het laatste wat hij, noch zij wilde, was de dood tegemoet lopen door zich al te vroeg op de straten te laten zien.
Geroep en geschreeuw begon zich vanaf de verdieping onder hen te verspreiden. Ietwat overrompeld door het plotselinge lawaai van beneden, keek hij over zijn schouder naar de deur. "What the fuck?" murmelde hij tegen zichzelf. Het was net nog rustig geweest en zoveel mensen waren er niet in het bendehuis op dit moment. Was er dan iets anders bezig waar hij nog niets van wist? Fronsend stond hij op om de deur te openen. "I'm gonna see what's going on there, I'll be right back."

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Daphne

Zoals verwacht, stapt Elias achteruit richting zijn kast waarna hij kleren tegen me aan gooit. Het is een eerder speels gebaar in plaats van mijn eerdere ruwe, kwade gooi. Met beide handen vang ik alles op. De kledij zal me alleszins niet flatteren, dat is duidelijk. Elias draagt al niet bepaald strakke dingen, dus dit zal wel niet bepaald mijn vormen nog laten zien.
"Thanks, and thank god for online shopping," grinnik ik.
Het is een verbazingwekkend rustige ochtend voor mij. Ik moet niets piekfijn in orde leggen, ik mag mezelf eens een dagje verwaarlozen en niemand die er iets van zegt. Geen gezeur dat mijn ontbijt altijd op niks trekt, geen opmerking die me vertelt dat ik me moet gaan omkleden of dat mijn haar dringend een knipbeurt nodig heeft. Alles om het perfecte paradepaardje te zijn, tenminste perfect in zijn ogen. Voor de rest van de wereld zal ik altijd de stempel dragen dat ik bij het uitschot behoor.
Terwijl ik alvast een shirt over mijn hoofd heen, vertrekt er op straat een auto met gierende banden. Algauw weerklink geroep en geschreeuw, zo luid dat zelfs wij het binnen horen. De verbazing van Elias verraadt dat dit een onverwachtse wending is van de dag. Waneer hij richting de deur loopt om die te openen, zie ik een veeg bloed op de achterkant van zijn arm zitten. Het verklaart zijn humeur, zijn extreme reactie op Avery en de jurk. Het neemt me even mee terug naar de dagen dat Danté opgefokt, vol adrenaline thuiskwam van een interventie die bloederig verliep. Dan valt Elias' woede nog aardig mee.
De eerdere opmerking dat ik me niet mag vertonen, sla ik compleet in de wind. Vanaf Elias verdwijnt uit het zicht, sluip ik ook de gang op.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het geluid van piepende banden galmde door de straat. Vanaf het moment dat Eli zich van de trap af had gehaast om te kijken wat er aan de hand was, kon hij de menigte van bendeleden al bij de voordeur zien staan. Allen leken ze hun aandacht op iets te hebben gevestigd, onderwijl het geroep en geschreeuw voortduurde. Veel kon hij uit hun woorden niet opmaken. Vandaar dat hij zich door de groep mannen heen loodste om met zijn eigen ogen te kunnen zien wat er aan de hand was, liever dan af te wachten wat ze hem zouden vertellen.
Dat er paniek was, mocht duidelijk zijn. Dat er eveneens woede heerste en hun adrenaline-level allemaal op knappen stond, had hij ook al mee kunnen krijgen. Dat er echter een onheilspellende en huiveringwekkende boodschap bloedend en wel op hun deurmat was achtergelaten, behoorde niet tot zijn verwachtingen en zeker ook niet bij die van zijn andere bendeleden.
Met lichte verwarring zichtbaar op zijn gezicht stond hij in de deuropening. Het levenloze lichaam had zijn blik al naar zich toegetrokken, die hij onmogelijk van de man afhalen kon nadat hij in zijn blikveld terecht was gekomen. Het lichaam was verre van compleet geweest; ondanks al het bloed kon hij duidelijk zien dat zowel een groot deel van zijn tanden en vingers misten. Wie het precies was, wist Eli niet. Wat hij wel wist, was dat het een van de Mexicanen was, en wel die die aan Daphne's zijde had gestaan vooraleer ze Danté neergeschoten had. En dat dit hun verklaring van oorlog was.
Desalniettemin hield hij zich in, iedereen achter zich wat meer van de deur weggedreven om wat minder chaos te creëren. Aangezien niemand zich leek te beseffen wat er moest gebeuren, was hij de eerste die zijn stem verhief om iedereens aandacht naar zich te trekken. "Stefano, call the alchemist," liet hij zijn stem kil maar gedempt klinken. "Tell him we got a job for him." In zijn ooghoeken zag hij de man vertrekken met zijn mobiel aan zijn oor, om zijn order per direct op te volgen.
"Luca, spread the word. The Mexicans are out for blood and it will be ours if we don't be careful. Tell everyone to look out for the gang and keep a low profile. Shoot to kill."

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Daphne

Op mijn blote voeten volg ik Elias de gang op. De grond voelt ijskoud aan wat nog meer bijdraagt aan de grimmige sfeer die er hangt eenmaal ik beneden kom. Iedereen is in rep en roer. Mijn oren piepen door al het geschreeuw rondom mij en het moet zo dramatisch zijn wat er zich buiten afspeelt, dat niemand mijn aanwezigheid opmerkt bij bendezaken die me niets horen aan te gaan. Elias doet een oproep om de Alchemist op te bellen, wat slechts één iets kan betekenen: er ligt een lijk op de stoep.
Heel even ben ik bang dat ze Dantés lichaam hier gedropt hebben, maar ik zie geen reden waarom ze zoiets zouden doen. Daarom wurm ik mezelf tussen de menigte door. Vanuit de verte zie ik alvast een stel benen, ontbloot waardoor de tatoeages zichtbaar worden. De persoon heeft een donkerdere huid en in combinatie met de tatoeages kan ik algauw besluiten dat het een Mexicaan is. Die conclusie laat de paniek om mijn hart slaan.
Bruusk duw ik mezelf tot ik open en bloot op straat kom te staan. Ik ren naar de stoet een eindje van het deurgat weg, waar het lichaam roerloos ligt.Spiro's ogen staan glazen en leeg. Ik stort me op zijn levenloze lichaam en grijp zijn schouders beet. Ze voelen stram aan onder mijn handen.
"No, no, no," jammer ik zacht.
Ik snap niet wat ze hiermee bedoelen. Wat Spiro hen misdaan heeft. Zeker niet tot in de mate dat hij het verdient om zijn tanden en vingers te missen. Nee, hij moest zich wel bemoeid hebben om mij te beschermen. Anders zou hij nu niet dienen als mijn bericht.
Van mijn omgeving ben ik me niet bewust. Het enige waar ik me druk om maar is de pijn en leegte die dit in me achterlaat en de veel ergere pijnen die Spiro voor me doorstaan heeft. Snikkend, laat ik mijn hand over zijn ogen glijden om ze te sluiten.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn poging om de menigte achter hem te sussen, was tevergeefs. Het geroep duurde voort, na even stilgelegd te zijn geweest door zijn bevelen. Het was lang geleden geweest sinds voor het laatst zo'n boodschap afgeleverd was geweest, en wel bij hun bendehuis. Diegene die dat durfde, had een serieuze doodswens en wellicht was dat wel hetgeen wat de mannen achter hem - en hemzelf - het meeste dwarszat. De Mexicanen hadden de oorlog tot een geheel nieuw level getild en dat was iets wat bij hen allen door hun achterhoofd spookte; dit riep om gruwelijke, onmenselijke maatregelen die zij allen wellicht hadden gehoopt om nooit uit te moeten hoeven voeren.
Een beetje verstrooid keek hij over zijn schouders. Hij had geen idee wat hij met hen allen aanmoest, waardoor hij enigszins verwilderd uit zijn ogen leek te kijken. Alleen waren de mannen achter hem en hun chaos even later klaarblijkelijk het minste van zijn problemen. Voor hij haar tegen had kunnen houden, had hij Daphne zich al door de menigte zien wurmen om langs hem heen te snellen.
Het lijk leek haar enorm veel te doen, dat wat zijn vermoedens al bevestigde over wie dit was. Haar gejammer drong pijnigend door in zijn oren, onderwijl hij haar zich over het lichaam van haar vriend zag ontfermen. Hij had tientallen dingen willen zeggen, maar niets leek op dat moment zijn keel uit te kunnen komen. Het was mede daarom dat hij Daphne haar haar moment gunde en zijn hoofd ophief, om zijn ogen even voor zich uit te kunnen vestigen. Iets wat echter abrupt gestoord werd.
Dezelfde, piepende banden leken terug te zijn gekeerd. Een auto zag hij met hoge snelheid om de bocht vliegen en hen naderen, de straat door scheurend alsof het hun eigen territorium was waar ze doorheen aan het crossen waren. Zijn ogen vergrootten zich. Voor even bleef hij verstijfd staan, zijn lichaam nergens toe aan kunnen zetten en zijn motoriek geheel stilgezet door shock. Het was pas daarna dat hij de knop om had gezet. In een fractie van een seconde greep hij Daphne vast, haar met al zijn kracht naar achteren geduwd om haar achter zich terug in de menigte te krijgen. "Watch out!" had hij Matteo nog horen roepen. Een paar van de mannen hadden zich door de deuropening gehaast om met hun geladen geweren erop los te schieten, maar het had hem niet staande kunnen houden. In nog geen minuut tijd hoorde hij de kogels rond hen heen vliegen, hen één voor één op de grond gewerkt tot de auto langs hen heen de straat uit scheurde. Met een hardhandige klap belandde hij tegen het kozijn, een loom gevoel waargenomen in zijn borst. Verschrokken zakte hij tegen het hout weg, een immense pijn voelen steken door zijn bovenlijf die hem al snel weg had doen zakken in een trance; afwezig had hij zijn kin laten zakken om een kring van bloed op zijn shirt te zien ontstaan.

@Shinde

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld