Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The rychess return of the daylar

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla trok een wenkbrauw op. Hij ging flauwvallen, of niet? Alleen het idee al kwam ongelegen. Als er iets is waar ze geen zin in had, was om een elf aan de voeten naar de verpleegzaal te moeten slepen. Ze vocht de neiging om heel diep in te ademen en hielp hem, naar haar mening, vriendelijk naar de grond. Dat zijn lichaam neer plofte was niet haar schuld. "Je kern is niet sterk genoeg, waardoor je steeds naar voren valt met je schouders. Daar moet de rest van je lichaam vervolgens voor compenseren waardoor je sneller moe bent." Dayla zette het doosje met de in elkaar geflanste lunch op zijn buik, op een heel normale manier natuurlijk, zeker niet met een harde plof of iets dergelijks. "Wat je verkeerd heb gedaan, is hier naartoe komen."

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar was in eerste instantie bang geweest tegen de vlakte te gaan, maar nu hij daar eenmaal lag, was het zo erg nog niet. Misschien bleef hij hier nog wel even liggen. Een uur... Of een jaar of zo. Hij fronste licht toen Dayla hem... Wat voor feedback door moest gaan, gaf. 'Wat betekent dat? In normale woorden zeg maar.' Niet dat hij overeind ging komen. Gras. Sweet, sweet gras. Hij vloekte zacht toen er iets op hem landde en keek toen toch maar wat op. Met ontzettend veel tegenzin, dat wel. Oh hey. Voer?

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla debatteerde in haar hoofd of ze naast hem moest gaan zitten, maar besloot uiteindelijk te blijven staan. De rest van de rekruten zouden zo terug komen; ze kon dan beter niet bij een theekransje hebben plaatsgenomen. "Het betekent dat je te weinig training hebt. Je spieren zijn te zwak om de juiste houding voor een lange periode aan te houden, wat ervoor kan zorgen dat je later met een bochel in een klokkentoren beland. Of liggend aan een meer. Dood, half misschien." Ze keek naar het zielige hoopje elf dat voor haar voeten lag. Vervolgens knikte ze naar het eten dat bovenop hem lag. "Ik ging er vanuit dat je niet de energie zou hebben om naar de eetzaal te lopen. Eet dat en neem even rust. Dat zal je wel nodig hebben."

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar kwam uiteindelijk dan toch met tegenzin maar half overeind. Au. Au zijn alles. Hij ging morgen zo ontzettend veel spierpijn hebben in elk deel van zijn lichaam. Aan een meer liggen klonk allemaal lang zo erg nog niet. En half-dood voelde hij zich nu toch al. 'Hm,' mompelde hij als antwoord, 'maar dat heeft tijd nodig dus?' Ze deed het in elk geval klinken alsof dit niet iets was waar hij nu direct wat aan kon doen. En daar had hij nu niks aan!
Waar hij nu wel wat aan had was dat eten, waar hij dan ook dankbaar aan begon. 'Ja... Dank je,' glimlachte hij scheef. Het was een stuk meer dan hij van Dayla verwacht had. Maar misschien was het ook niet moeilijk om een verwachting van "niets" te overtreffen.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla knikte. "Dat heeft tijd nodig, ja," zei ze. "Maar zoveel tijd heb je niet hier. En al helemaal niet als je te laat blijft komen bij mijn trainingen." Als de halfling dacht dat deze ochtend al slopend was, dan had hij nog niets meegemaakt. In de winter trainen - dát was pas heftig. Niet dat hij lang genoeg hier zou zijn om dat mee te maken. "In ieder geval, zolang je hier bent moet je er wel aan werken, of je het wil of niet. Rayvon's orders." Dayla vond het nog altijd idioot dat dit nu haar realiteit was, maar het kon niet anders. Wonder boven wonder was het toch gebeurd. Het enige wat zij nu kon doen, was ervoor zorgen dat zowel Faelar als Rayvon hun fouten in zouden gaan zien.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar zuchtte zacht en rolde even met zijn ogen - in een richting waar Dayla niet zat. Het laatste wat hij wilde was een preek over zijn attitude. 'Als je denkt dat ik het op ga geven, zit je er naast.' Al was het momenteel voornamelijk om Dayla te stangen. Als iedere dag er zo uit zag als deze, was dit het bed en eten niet waard. Dat ging hij haar echter niet vertellen. Hij trok zijn schouders op. 'We gaan zien hoe lang het nodig heeft, dan.' Hij was hier voorlopig nog niet weg~

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla trok een wenkbrauw op. Het waren mooie woorden, woorden die ze vaker hoorde van haar rekruten die binnen een week weg waren. Maar geen van hen volgde het op met een uitspraak die in essentie zei dat ze door zouden gaan tot het gedaan was. Het waren immers woorden bedoeld om stoer te blijven, om hun ego te beschermen en om Dayla als trainer te testen. Haar mondhoek kroop iets omhoog. "We zullen het zien," beaamde ze. Er waren twee mogelijke resultaten: Faelar zou vertrekken onder Dayla's regime, óf hij zou haar verrassen. Beide mogelijkheden kenden dezelfde weg van rigoureuze trainging, waar ze elk moment van zou genieten. "Zorg ervoor dat je klaar bent om verder te trainen binnen een half uur," zei ze, waarna ze richting het obstakelveld begon te lopen. "Je hebt nog een hoop rondjes te gaan!" En de tijd zou hij nodig gaan hebben.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar keek haar even na en glimlachte scheef. Een half uur klonk goed. "We zullen zien" klonk ook wel goed. Die rondjes klonken wat minder, maar hey, je kon niet alles hebben. Al met al; misschien was Dayla zo erg nog niet. Misschien. Misschien was ze vreselijk en had hij gewoon nog geen flauw idee. Desondanks besloot hij voor nu nog maar flink zijn best te doen. Wat betekende dat hij inderdaad netjes na zijn halve uur weer begon aan de rest van zijn rondjes. Hij kwam er wel. En zo niet, dan zou dat niet zijn omdat hij had opgegeven.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Eerlijk is eerlijk, Dayla had niet verwacht dat Faelar er een maand later nog zou zijn. Hij bleef rennen, vaak in een slappe houding, maar die werd steeds beter met behulp van extra krachttraining. Langzaam aan begon hij daadwerkelijk te verbeteren. Het was zowel mooi als zeer vervelend. De trainer in haar was erg tevreden, maar Dayla zelf was toch licht geïrriteerd. De trainer won het in dit geval; ze moest professioneel blijven. Toen ze Faelar met twee veelbelovende rekruten weer voorbij zag rennen, maakte ze een beslissing. "Halfing!" riep ze naar zijn rug. Ergens had ze nog de neiging om over zijn houding te beginnen, maar die was redelijk verbeterd, ook met behulp van de rekruten naast hem. "Na de lunch doe je mee met de gevechtstraining!" Vervolgens begon ze richting de eetzaal te lopen, nu het nog rustig was.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar was stiekem ook wel trots op het feit dat hij er nog was. Hij had de afgelopen maand vaak genoeg op het punt gestaan om gewoon te vertrekken. Nu was hij eigenlijk wel blij dat hij er nog was. Niet alleen omdat Dayla het vervelend vond - al kon hij niet peilen hoé vervelend, wat hem op zijn beurt weer irriteerde - maar ook omdat hij weldegelijk flink vooruit was gegaan.
Waar hij dan ook een pointer over zijn houding had verwacht toen Dayla hem riep - al gebruikte ze nog altijd zijn naam niet -, was hij blij verrast met wat er daadwerkelijk volgde. Gevechtstraining? Hij? Dat was eigenlijk wel het laatste wat hij verwacht had...

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla had plaatsgenomen aan haar vaste tafel, waar ze in haar notitieboek aan het schrijven was. Ze moest al haar bevindingen noteren, maar het meeste stond er al in. Ze haalde diep adem. Haar hoofd moest leeg, daarna kon ze de informatie opnieuw interpreteren. Dayla bladerde terug naar de eerste bladzijde van het boekje en begon te lezen, haar lunch alweer helemaal vergeten. Hoe kon het dat ze na zoveel trips, nog altijd de Illiven's niet had gevonden? Elke keer weer was ze zó dichtbij, dan had ze hen bijna te pakken, en dan verdwenen ze recht voor haar neus. Ze had een tactiek nodig waar ze hen voor kon zijn.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar had Dayla een tijdje alleen maar stil nagekeken. Hij ging vanmiddag mee doen aan de gevechtstraining. Hij mocht eindelijk wat anders doen dan wat rondjes rennen. Hij schrok op toen een van de rekruten waar hij mee op trok, Teagen, hem een vriendelijke klap op zijn schouder gaf. 'Goed gedaan, man.'
Faelar glimlachte even licht terug. Had hij dat? Hij had in ieder geval meer vooruitgang geboekt dan hij dacht. Dat, of Dayla wilde hem zien falen.
Al leek Dayla het druk zat te hebben toen ze de eetzaal binnen liepen. Faelar werd er al bijna moe van haar aan het werk te zien. En het hielp zeker niet toen Teagen hem zag kijken en zuchtte. 'Dit doet ze al een hele tijd. Goden mogen weten waar ze mee bezig is...'
Dat was echter ook genoeg om de interesse van de halfling te wekken. Hij bleef nog even staan waar hij stond, voor hij regelrecht op Dayla af liep. Hij nam tegenover haar plaats aan de tafel en glimlachte scheef. 'Waar heb je het zo druk mee?'

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla had jarenlang getraind op deze basis. Dat is ook waarom ze maar een kleine hartaanval had toen er ineens een levend wezen bij haar aan tafel ging zitten. Een halfling, weliswaar. De hele eetzaal leek het te beseffen, want het was ineens een stuk stiller dan normaal, alsof ze allemaal haar reactie afwachtten. Alsof ze een bang beest was dat in een hoek was gedreven en elk moment kon toeslaan.
Ze keek van de halfling naar haar notitieboekje en weer terug. Vervolgens klapte ze het boekje dicht. "Je zou toch denken dat je inmiddels wel zou weten dat iemand van mijn rang en positie op deze basis logischerwijs druk bezig is met een hoop verschillende taken," zei ze, haar stem kalm. Van binnen was ze iets minder kalm. Niemand, behalve Rayvon, kwam bij haar zitten, en dat vond ze helemaal prima.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar wist ook eigenlijk niet wat hij verwacht had. Zo'n gekke vraag was het toch helemaal niet? Zeker niet omdat hij er verder helemaal niks mee bedoelde. Hij was gewoon nieuwsgierig! Hij zuchtte dan ook zacht en glimlachte even licht. 'Natuurlijk.' Hij was ook niet helemaal achterlijk. 'Het was gewoon interesse.' Wild concept voor Dayla misschien. Yeesh.
'Net als dat ik geïnteresseerd ben in waarom je een aantal dagen weg was...' vervolgde hij voorzichtig. Als gewoon vragen wat ze deed al voor zo'n reactie zorgde, was deze vraag vast niet heel veel beter.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla fronste licht. Interesse? Faelar wist misschien niet wat ze aan het doen was, maar dat maakte niet veel goed in haar onbewuste. Wat ze deed die dagen, was geheim. Alleen Rayvon en de koning wisten van haar opdracht af. "Het lijkt net alsof je mij en mijn trainingen hebt gemist, halfling," begon ze, terwijl ze met haar ogen het gezicht en de houding van de elf voor haar bestudeerde. "Zo erg zelfs, dat je me stuurt tijdens mijn schaarse minuten van vrije tijd. Erg enthousiast, hm?" En zo vrij was de tijd nu ook weer niet; haar lunch had ze nog amper aangeraakt.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld