ORPG met Shiri - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG met Shiri

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn grinnikte. 'Je kan tegenwoordig alles leren van YouTube.' Zei ze. 'Daarnaast, het waren allemaal basis akkoorden. Ik kan geen barré akkoorden.'

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke glimlachte flauw. Dat had hij eerder gehoord. "Dan nog. Van alleen YouTube zou ik het niet gekund hebben."

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
'You never know untill you try,' reageerde Lynn. Ze glimlachte naar Duke. Ondanks de ongemakkelijkheid van het spelen van zojuist, had ze het wel naar haar zin. Het voelde vertrouwd bij hem, maar waarom kon ze zich niet herinneren. Het moment dat ze dat probeerde voelde ze haar hoofd weer bonken. Dit keer deed het meer pijn dan een paar minuten geleden, waardoor ze het minder goed kon verbergen. Toch wilde ze er niet tegen vechten. Ze kende Duke beter dan dit, ze voelde het, maar haar geheugen werkte gewoon niet mee.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke keek Lynn bezorgd aan. "Hey, rustig aan..." Hij glimlachte licht. "Forceer jezelf vooral niet." Hij had het gevoel dat hij misschien voorzichtiger zijn moest... Misschien was hij het zelf wel, wat dit in haar hoofd veroorzaakte. Hij hoopte van niet, maar ergens zag hij het wel weer gebeuren; er ging namelijk al zoveel helemaal fout de laatste tijd.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn beet op haar lip. Ze kon het niet helpen. Wat ze ook probeerde, ze wilde meer van Duke weten. 'Het is gewoon... het voelt gewoon...' Lynn fronste diep, duidelijk door de pijn. 'Het voelt alsof wij een stuk closer zijn dan dat het nu lijkt.' concludeerde ze uiteindelijk. Lynn wilde het zich herinneren, maar het had geen nut. Hoe kon je zoeken naar iets dat je niet kent?

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke wilde haar zo graag alles vertellen. Alles wat er gebeurd was. Dat ze hem gered had, dat hij met haar trainde, dat hij bij haar langs geweest was en... Hij wilde het zo graag, maar hij hield het nog liever voor zichzelf dan dat hij haar hersenen beschadigde - Alles behalve dat. Dus glimlachte Duke licht naar haar. "Alles op zijn tijd." Zei hij, mismoedig.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn keek naar Duke en zuchtte lichtjes. Ze wilde het weten, maar momenteel kreeg ze het gevoel dat ze nog lang kon zoeken naar deze informatie. Misschien moest ze zo maar weer eens naar huis. Ze wilde niet, maar het zou wel beter zijn misschien.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke keek Lynn even aan. Hij moest een moeilijke keuze maken, wist hij. Als ze hem niet meer zou zien, zou ze in elk geval geen pijn hebben en zou er niks beschadigd raken. Maar dat was ook meteen de keuze om Lynn niet meer te zien, in elk geval tot ze het grootste deel van haar herinneringen terug had. En er was een kans dat dat niet gebeurde. Hij wist dat het egoïstisch was om haar te blijven zien en toch overwoog hij zijn opties. Het was waarschijnlijk beter als ze elkaar niet meer zeggen, besefte Duke zich. Hij wilde het echt niet, maar hij had geen keuze. Als ze naar huis was zou hij haar niet bellen, en als ze hem belde zou hij niet opnemen. Hij zuchtte en glimlachte naar Lynn.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
'Ik moet zo naar huis denk ik,' zei Lynn. 'Ik ben blij dat ik langs kon komen.' Ze keek even naar de kat en gaf deze nog een paar stroken over haar kopje, waarna ze opstond. 'Bedankt voor het lenen van je gitaar, het is echt een mooi instrument.'

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke glimlachte flauw. "Geen enkel probleem." Hij stond op om mee te lopen naar de deur. Beneden wachtte hij geduldig tot Lynn haar jas aanhad. Eigenlijk wilde hij nog helemaal niet dat ze weg ging, maar het was waarschijnlijk beter zo.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn volgde Duke naar beneden. Ze wilde niet gaan. Ze wilde niet weg bij deze persoon. Waarom wist ze niet, maar elke stap richting de deur voelde alsof ze een kilometer moest rennen: zwaar. Eenmaal beneden deed ze haar jas aan. 'Zie ik je snel weer?' vroeg ze hoopvol.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke beet even op zijn lip. Hij knikte toen kort en glimlachte flauw. "Natuurlijk." Hij opende de deur -die ineens veel zwaarder openging- voor Lynn. "Laat maar van je horen..."

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn glimlachte een beetje opgelucht. 'Zal ik doen,' zei ze. Nog heel even stond ze daar voor Duke. Heel even nam haar lichaam het van haar over, waardoor haar gezicht ineens een stuk dichter bij dat van hem was. Een paar millimeter voor het zijne stopte ze. Wat was ze aan het doen? Had ze geen gevoelens voor Jay? Daar was ze altijd van overtuigd geweest. Duidelijk verward met zichzelf deinsde ze terug en liep ze het huis uit, haar gezicht misschien nog wel roder dan een tomaat.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke keek Lynn na. Hij wilde haar naroepen, schreeuwen, maar hij kon niet. Hij mocht niet. Hij stond nog in de deuropening toen ze uit het zicht verdwenen was. Hij rilde even en sloot toen de deur. Hij haatte het. De mannen die dit veroorzaakt hadden, de artsen die niks konden doen en de hele situatie op zich. Hij liep langzaam naar boven. Toch was ze nog steeds de Lynn die hij kende. Iets anders en met Jay om haar gedachten over te nemen, maar toch. Dat maakte het misschien nog wel veel moeilijker.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn liep snel. Heel snel. Ze wilde weg, maar aan de andere kant wilde ze terug rennen. Wat was er toch met haar aan de hand? Al die gevoelens die ze had voor Jay, waren die gewoon als sneeuw voor de zon verdwenen? Ze snapte er niets meer van. Het verwarde haar. De hele situatie, het gedeelte dat ze niet alles meer wist, Duke... Lynn haalde diep adem, waarna ze deze lucht weer uitblies. Eenmaal thuis plofte ze neer op de bank. Haar hart kon het haast niet verdragen, maar ze moest eerst haar gedachten op een rijtje zien te krijgen. Misschien daarna...

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld