Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
AWAEAEA3AEA3A3A3AEAEAWAWAEAW
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
Orpg met Wishbone
Wishbone
Wereldberoemd



Ik wendde me tot Jenn en legde haast automatisch mijn handen langs haar gezicht. Ik streel door haar haren. "Ssh..." suste ik haar. "Het is goed nu, ze zijn weg. Kalmeer." Ondanks alles was ik nu troostend tegen haar. Het was iets wat ik moest doen. Het voelde belangrijk. "Ze zijn weg", zei ik weer.
Anoniem
Wereldberoemd



Ik opende voorzichtig mijn ogen en keek Luca recht aan. Gisteren was hij nog zo bot en nu was hij ineens heel lief... Ik beet op mijn lip en zei het enige wat er in me opkwam: 'boemerang...'
Wishbone
Wereldberoemd



Ik keek haar aan en kon het niet helpen kort te glimlachen. Tegelijk dacht ik na. Kut. Ik ben verliefd op haar. Ik had zo geprobeerd het te vergeten en te bannen, maar ik had gefaald. Mijn gevoel loog niet. Mijn gevoel loog nooit. Ik liet mijn handen zakken en keek omlaag. Ik wist ineens niet meer goed wat te zeggen. 
Anoniem
Wereldberoemd



Ik keek hem even aan. Had ik dat goed gehoord? Ik beet op mijn lip en schudde mijn hoofd. Waarschijnlijk hoorde ik nog allemaal vage dingen omdat mijn hoofd net doorsloeg. Daarnaast, hij vertrouwde me toch niet. Hoe kom hij dan ooit verliefd op me zijn. Ik zuchtte zacht. 'Goed... Ik ga terug...' mompelde ik. Ik had geen zin om morgen weer met knallende koppijn te moeten dealen.
Wishbone
Wereldberoemd



Ik knikte en stond op. "Goed. Het is beter voor je, je moet het leren beheersen..." Gedachten lezen was een sterke gave, maar ook een vreselijke. Het kon mensen van je wegduwen of je kon gedachten horen die je absoluut niet wilde horen. 
Anoniem
Wereldberoemd



Ik knikte zacht. Ik vond het allemaal wel bes't, zolang het betekende dat ik niet meer hoefde op te letten wanneer ik met de bus moest en dat soort dingen. 'Luca...?' Ik keek hem even aan, maar schudde toen mijn hoofd. 'Laat maar... Niet belangrijk.'
Wishbone
Wereldberoemd



Ik keek haar aan en slikte. Ik vroeg me af wat ze wilde zeggen, maar begon er niet over. "Laten we gaan. We zorgen wel dat iemand je spullen ophaalt anders." Ik wreef over mijn arm. Ze kwam terug. Het was zo'n raar idee. Ze was best een tijdje weggeweest. 
Anoniem
Wereldberoemd



Ik zuchtte zacht en zocht de ogen van de dokter op. 'Moet ik niet nog blijven om een bepaalde reden?' vroeg ik. Ergens wilde ik het terugkomen zo lang mogelijk uitstellen.
Wishbone
Wereldberoemd



Dr. Anderson schudde zijn hoofd. "Nou kom", zei ik en wachtte geduldig. "Hoe sneller je komt hoe sneller je van alles af bent", voegde ik nog toe. Ik haalde een hand door mijn haren. 
Anoniem
Wereldberoemd



Ik zuchtte zacht. 'Als ik me dan nog even mag omkleden...' zei ik terwijl ik even aan mijn ziekenhuiskloffie plukte. Ik ging echt terug. Help.
Wishbone
Wereldberoemd



Ik knikte. "Natuurlijk." Ik liep de gang op en sloot de deur. Stilletjes nam ik plaats op één van de wachtstoelen en beet op mijn lip. Ze kwam terug. Verdorie. In de tijd dat ze weg was, had ik me zo ellendig gevoeld, maar het was wel beter, want ik moest haar vergeten. Maar nu zou ik haar telkens weer onder ogen moeten komen. 
Anoniem
Wereldberoemd



Toen iedereen de kamer uit was, ging ik me rustig omkleden. Mijn hoofd barstte nog steeds van de koppijn en ik voelde me alles behalve goed, maar in het ziekenhuis blijven maakte me ook niet erg enthousiast. Ziekenhuizen waren nu niet mijn... favoriete plek. Die school had een hele sterke tweede plaats, dat wel. Ik zuchtte diep draaide me naar de deur, waarna ik naar buiten liep. Ik wilde niet. 
Wishbone
Wereldberoemd



Ik stond op en keek haar aan. "Goed, laten we gaan." Ik stak mijn handen in mijn zakken en liep voor haar uit. Ik had geen zin om naast haar te lopen. Ik wilde eigenlijk afstand van haar houden na alles. Ik wilde vluchten voor mijn gevoel.
Anoniem
Wereldberoemd



Ik zuchtte zacht en volgde Luca. Ik had nooit verwacht dat ik ooit terug zou gaan naar die school, maar blijkbaar moest het. Waarom had ik dan ook die verdomde gave? Ik wilde helemaal niet weten wat mensen dachten...
Wishbone
Wereldberoemd



De hele weg zei ik niets. Ik wilde niets zeggen en zij volgens mij ook niet. Sowieso zou ik haar alleen maar lastig vallen. Pas bij de school aangekomen zei ik iets. "We gaan eerst even langs mijn vader."
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste