Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

TMRORPG// Are you going to be mad for ever?

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
In de machine kamer keek Malia op het scherm en begon te rommelen met de panelen. "Mihno, you go to pick up Newt" zei ze en ging verder. Ze drukte op een knop, waardoor de gang waar Newt was donker werd en er gas naarbeneden kwam waardoor je niks kon zien. Ze drukte op een knop en de deur ging open zodat Mihno, Newt kon pakken. Dacht WCKD echt dat ze hun een stap voor waren? Tuurlijk wist Malia ook wel dat ze haar niet zouden geloven. Bij Mihno en Thomas heeft ze die chip die alle gegevens kon laten zien al lang weggehaald. Ze heeft ze in de dieren waar ze op testen gestopt, zodat het niet opviel dat de chip er niet meer was. Bij haarzelf leek het alsof ze iets anders gedaan hadden. Ze moest straks in de auto haarzelf nog doen en Newt. Mihno zou rijden. Ze had nog een 2e basis van the right arm op kunnen sporen waar ze heen zullen gaan. Thomas en Malia liepen naar de gang waar ze Mihno en Newt tegemoet kwamen. "C'mon hurry! We have about 3 minutes till the power comes back on!" Riep ze.

Account verwijderd

schreef:
De lichten springen uit en het gezoem van elektriciteit sterft weg. Nu kunnen zij de deur tenminste ook niet meer openen met hun pasjes, maar ik zie verder ook geen hand voor ogen. Plots voel ik een hand om mijn pols die mij mee wil trekken. Ik trek mijzelf met alle macht terug en por degene voor mij met het geweer. "Step back!" Roep ik. Uiteindelijk word ik losgelaten. Een plotselinge lichtstraal verblind mij voor enkele seconden en dan sta ik ineens in een andere ruimte met Minho voor mijn neus. "You came back," fluister ik. Hij kijkt mij ongelovig aan. "Ofcourse I came back," zegt hij, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Samen rennen we door de gangen heen en uiteindelijk komen we op een verzamelpunt. Opnieuw zie ik die vreemde jongen daar staan. Iedereen lijkt gehaast en uitgeput. "Who are you?" Vraag ik tenslotte en kijk de jongen aan. Hij werpt mij een scherpe blik toe en kijkt vervolgens naar Malia. Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk van Malia naar de jongen en weer terug, maar ik krijg geen reactie. Uiteindelijk zegt hij: "We need to hurry."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia was opgelucht dat ze hen ook waren ontsnapt. "That's Thomas, he's escaping with us" antwoorde Malia terwijl ze verder rende. Ze kwamen aan bij de hall met voertuigen. "That one is the one" riep ze en rolde snel onder de auto om het traceer element weg te halen. Vervolgens deed ze hetzelfde bij het stuur. Zo konden ze niet meer getraceerd worden. "Quick!" Zei ze. Thomas en Mihno gingen voorin en Malia en Newt achterin. Zo kon ze hem verzorgen. "First I have to remove you tracker" zei ze. "It's going to hurt like hell but it's nessecary." Zei ze en maakte een sneetje in zijn nek. Ze hebben van boven aan tot onderaan de rug een slangetje gedaan die alles op kan meten. Het zit dus best diep. Ze trok aan het bovenste dingetje en haalde de slang eruit. "Sorry" zei ze. Toen hij eruit was maakte ze hem kapot en gooide ze hem uit het raam. Mihno was namelijk al vertrokken. Toen ze zijn schotwond wilde verbinden voelde ze een steek in haar hart. "Fuck" mompelde ze. "They've put a heartcage on me. They are tying to kill me, everytime they push a certain button. My heart gets a chock till it stops working" kuchde ze."Newt you have to remove it. I can't do it myself" zei ze en voelde nog een steek en gilde het uit van de pijn. Wanneer hebben ze dit gedaan?

Account verwijderd

schreef:
Alle zenuwen spannen zich aan waardoor mijn hele lijf begint te tintelen. Pas wanneer het apparaat uit mijn lichaam is verwijdert kan ik weer adem halen. Maar binnen een fractie van een seconden is ook dat bijna niet meer mogelijk. De woorden galmen nog even na in mijn hoofd. Daarna begin ik zenuwachtig te lachen, frons mijn wenkbrauwen en uiteindelijk kijk ik haar minachtend aan. "Me?" Ik begin nog nerveuzer te lachen en schud mijn hoofd. "No. No, no, no! I can't do that! I am not a docter. I... I don't even know where I should look, or where I even can cut or...or...or I don't know! I won't hurt you!" Zenuwachtig kijk ik haar aan. "Don't put me in this position," smeek ik haar bijna. Maar ik zie dat zij veel pijn heeft. Ik kan zien dat het haar kwelt en het hoe dan ook verwijdert moet worden. "Malia!" Roep ik wanneer ze opnieuw gilt van de pijn. Minho werpt een blik over zijn schouder, ook hij ziet er geschrokken uit.
Minho probeert de auto op de weg te houden, maar er rijden al een aantal auto's achter ons. Het is onmogelijk om hen van ons af te schudden zolang Malia dat apparaat nog in haar heeft zitten. Ik bijt hard op mijn lip terwijl de tranen achter mijn ogen beginnen te branden. Ik haal diep adem. "I'm sorry," fluister ik. Zonder dat ze het überhaupt aan zou zien kunnen komen maak ik al een diepe snee in haar borstkas. Bloed spuit er van alle kanten uit en voor een moment ben ik bang dat ik het al helemaal verprutst heb. Het was ook een domme actie, wie snijdt er nou zomaar even in iemand lichaam zonder te weten waar? Ik frons mijn wenkbrauwen en kauw op de binnenkant van mijn wang. Dat was echt een hele domme beslissing, maar ik kan nu niet meer terug. De snee moet worden vergroot, ik moet er bij komen.
Ik weet niet hoe ik het voor elkaar heb gekregen, maar ze ligt in ieder geval erg open. Dit is voor ons beide een nare situatie, maar toch denk ik dat ik niet zo zou mogen klagen. Zij is degene die pijn lijdt, die veel bloed verliest en toch probeert de controle te houden. Ik heb een stuk stof van de bekleding gescheurd en probeer mijn handen schoon te houden, ze zou geen infectie mogen oplopen. Toch ben ik bang dat ik het niet goed schoon zou kunnen houden. Op de een of andere manier zal ik toch in die open wond moeten zitten wroeten om dat apparaat er uit te halen.
"Newt, you need to hurry! I can't hold this any longer!" Schreeuwt Minho terwijl hij de schoten probeert te ontwijken. Ik weet dat ik het nú moet doen, maar iets blijft mij er van weerhouden. Iets in mij is bang dat zodra ik het apparaat er uit zou willen halen, het misschien haar dood zal zijn. Ik pak haar hand vast en kijk haar diep in haar ogen aan.
"Malia, listen. I barely know you. Well at least, I can't remember much. The Glade, the Maze, but... That was a different world," ik slik even en kijk van haar weg. Toch doe ik mijn best weer om haar aan te kunnen kijken. "But there must be something special between us... " "Newt, this isn't the time to tell her you fell in love with her!" Roept Minho minachtend.
Ik ga door alsof hij niet eens zijn mond heeft geopend. "And I really want to know what that is. Because nobody, nobody will take all the risks to take a foolish and sick person with them if you wouldn't care. Just so you know, I care about you too."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia keek Newt aan "Don't worry about it, just do it, if you don't I'll die anyways" stootte ze eruit terwijl ze haar handen fijn kneep. Ze knoopte de knoopjes van haar uniformjurkje dat aan had van WCKD met moeite open. Gelukkig zette eindelijk de eerste stap, bloed ging meteen overal. Ze had de energie niet om naar zijn woorden te luisteren, nog een schok volgde. "Just do it! Get is out!" Riep ze en kwam weer een stukje overeid als reactie van de schok. Daarna viel ze meteen weer terug. Ze legde zelf haar hand op haar borst en haalde eens diep adem. Ze besloot het zelf maar te doen. Met haar hand ging ze de snee in en trok het eruit. Ze hapte naar adem en hield toen haar hand op de wond terwijl ze het systeem kapot maakte en uit het raam gooide. Ze hechte het, wat echt heel erg veel pijn deed. Ze kwam even tot rust en pakte toen wapens uit de auto en deed het dak open. Ze ging uit het dak en schoot toen terug op WCKD. Ze bukte even door het raam. "Mihno, just go a little bit harder and make unexpected turns to shake them off" zei ze en schoot toen weer terug.

Account verwijderd

schreef:
Ik weet niet wat meer pijn zou doen, dat ze het niet heeft gehoord of dat ze de woorden gewoon compleet negeert. Een plotselinge leegte trekt alle energie en moed uit mijn lichaam. Er blijft niets meer over dan leegte. Ik heb geen eens de kracht meer om te bewegen, of om te reageren en te zeggen dat zij moet blijven zitten en ik het van haar over zou moeten nemen. Nee, ik ben niet om staat om mij ook nog maar te bewegen. Dus ik blijf maar zitten en laat mijn lichaam door de auto wiegen wanneer we vele schokkerige bewegingen maken. Ik staar maar uit het raam, mij niet meer bewust zijnde van het gevaar achter mij. Langzaam maakt de leegte plaats voor iets wat ik niet helemaal kan plaatsen. Pas wanneer ik een extreme pijn in mijn pols voel en zie dat deze bloed doordat ik mijn nagels er zo diep in heb gezet, besef ik dat het woede is die opborrelt. Een woede die zo onverwachts komt dat ik het alleen maar kan verklaren doordat ik ziek ben. Ik begin te hijgen, zo erg neemt de woede mij over. Ik kan het niet meer in de hand houden, ik voel mijzelf langzaam wegglippen. Mijn beeld wordt wazig, mijn ademhaling onregelmatig en al mijn gevoelens en zenuwen tintelen en willen allen een andere weg inslaan. Maar uiteindelijk is het enige doel van alles dat het mijn lichaam beheerst en ik niets meer kan doen. Ik klem mijn tanden op elkaar. Ik mag dit niet laten gebeuren. Ik zal hen vermoorden. Ik zal mijn eigen vrienden aanvliegen en hen wat aan doen, dat kunnen we er nu niet bij hebben. De tranen springen in mijn ogen. "Wake-up Newt!" Sis ik tegen mijzelf en geef mijzelf een klap. Ik weet niet waar ik meer van schrik. Van het feit dat ik weet dat deze klap extreem hard was en mijzelf dat aan kan doen, of van het feit dat ik er amper wat van voelde. Het maakt mij alleen maar zenuwachtiger en angstiger. Ik mag nu niet wegglijden! Ik mag hen niet nog meer moeilijkheden brengen dan ik al heb gedaan. Met alle kracht die ik in mij heb probeer ik mij er tegen te verzetten, maar steeds komt het terug. Steeds weet het zijn weg weer omhoog te bereiken en ik raak uitgeput. Ik span en ontspan mijn handen steeds. Ik bal ze tot een vuist en laat ze dan weer ontspannen, maar niets helpt om de controle volledig terug te krijgen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia hield zich een beetje vast toen ze een aantal bochten maakte. Als ze ze nu kwijt raakte konden ze hen niet meer krijgen, alle gps dingen geeft ze weggehaald. Ze ging terug op de achterbank zitten. Wat Newt zojuist had gezegd, ze heeft er geen reactie op gegeven. Ze wist niet hoe ze zichzelf erover voelde. Ze heeft natuurlijk al voor een lange tijd een soort van oogje op hem, maar hij weet nu niet alles meer. Ze kan hier niet op in gaan zonder dat hij alles weet. Alles wat er is gebeurd. Daarnaast was hij de hele tijd met Brenda, het enige meisje waar hij ooit aan kon denken was haar. Malia heeft het dus eigenlijk een soort van los gelaten. "We're loosing them" glimlachde ze. Ze hoopte echt dat dit zou lukken, dat ze snel aan zouden komen bij the right arm. Eindelijk zouden ze dan weer veilig zijn en hoefde ze niet zich zorgen te maken om hun geheugen te verliezen of wat dan ook. Ook moesten ze dan een plan gaan verzinnen om WCKD voledig te stoppen.

Account verwijderd

schreef:
Moeizaam slik ik. In mijn ooghoek zie ik Malia bewegen, maar ik doe mijn best om er niet op te reageren. Langzamerhand begin ik de controle dan toch weer terug te krijgen. Ik knijp mijn ogen stijf dicht en probeer aan goede dingen te denken. Het duurt een hele tijd voor ik mijn ogen weer open.

"Newt!" Ruw word ik heen en weer geschud. Ik val half om en kijk onrustig om mij heen. Mijn ogen moeten even wennen aan het donker om ons heen. "Waar zijn we?" Vraag ik zacht terwijl ik uitstap. Minho zet een stap aan de kant en sluit de deur zo zacht mogelijk achter mij. "We zijn veilig," antwoordt hij daarop. Ik besluit om er niet verder op in te gaan en loop achter hem aan naar een deur verderop. Uiteindelijk zie ik dat we in een garage zijn, geheel verlaten op een aantal auto's na. Wanneer we bij de deur zijn willen we met zijn allen direct doorlopen, maar dan stop ik abrupt. Ik schud mijn hoofd en doe een paar stappen naar achter. "I-ik... Ik zou niet in de buurt moeten komen van teveel mensen. Ik kan onvoorspelbaar zijn, het kleinste kan mij al irriteren en dan flip ik hem weer. In de auto had ik al moeite om jullie keel niet van jullie romp af te rukken met mijn tanden," zeg ik angstig. Dat laatste kwam er wel heel bot uit, terwijl ik het meer bedoelde als een sarcastische opmerking. "Ik blijf wel hier, in de auto. Dat is het veiligste voor iedereen."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia keek uit het raam. WCKD was hun kwijt, en dat betekende dat ze bijna veilig waren. Ze zouden eerst een tijdje in deze basis blijven, totdat WCKD niet meer intensief naar hun zou zoeken, en zonder dat ze de andere basis omsingelen, waar ze vast zijn genomen. Die basis is nu al bekend bij WCKD, deze niet. Ze reden de garage in en de deur sloot weer. Ze waren veilig. Het was weer gelukt om te onstnappen. WCKD zal hun nooit krijgen. Ze stapte uit en keek naar Mihno die met Newt aan het praten was. "Newt don't be silly, you're comming with us, your not with WCKD anymore. We can actually help you here. We'll make sure to get your memory back, and I'm sure that will help a lot I think. We'll help you Newt" glimlachde ze. Mihno en zij vlogen daarna op elkaar af. Ze gaf hem een knuffel "it actually worked! We're save" zei ze blij. Ze wilde een een kus op zijn wang geven, maar blijkbaar wilde hij dat ook. Een klapzoen volgde. Ze lieten elkaar meteen akward los."I'm sorry" zeiden ze direct tegelijk. "I didn't meant to" zeiden ze weer tegelijk wat een awkward lachje bij Malia opwekte. Beide werden ze een beetje rood en staarde naar de grond. Het was niet de bedoeling. Maar om eerlijk te zijn vond ze het niet heel erg.

Account verwijderd

schreef:
"I am dangerous, I can't help it. You guys shouldn't trust me," fluister ik zo zacht dat ik mij afvraag of zij het wel gehoord hebben. Het is nooit mijn bedoeling geweest om iemand pijn te doen en ik zou het ook nooit meer willen. Maar er is geen geneesmiddel. Als deze er was geweest was dit allang al naar buiten gebracht. Het zijn allemaal slechts trucjes die zij gebruiken om iemand in leven te houden, desnoods de ontwikkelingen langzamer te laten gaan. Maar uiteindelijk zal ik net als hen willen en dat is iets wat ik nooit zou willen.
"You guys should..." Er wordt niet meer geluisterd naar mij. Zij hebben slechts oog voor elkaar. Een ongemakkelijke sfeer blijft even in de lucht hangen. Ik sla mijn ogen neer en doe alsof ik dat niet heb gezien. Een vreemd gevoel wordt in mij opgewekt en ik heb geen idee wat het is. Langzaam zet ik een stap naar achter. Ik zou willen dat ik hier ongezien vandaan kon gaan. Ik wil hen niet meer verder lastigvallen met mijn gedoe. Ik wil de buitenwereld in en sterven op een manier zoals ik dat wil. Maar het moment is alweer vervolgen en de deur schiet open waarna er een paar soldaten de deur door stormen. "Come with us. It's safer upstairs!" We worden bij onze arm vastgegrepen en mee genomen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia keek naar Newt "Gosh Newt, your not dangerous, yeah you've hurt Mihno once, but that was once. It doesn't make you instantly a bad person" zei ze en keek naar de andere die binnen kwamen. Malia liep met hen mee, ze zal nog wat moeten overleggen met hen, since ze eigenlijk hun leider is, iemand heeft vast haar plaats overgenomen toen ze weg was. Ze was eigenlijk nog te jong om zo veel verantwoordelijkheid te hebben, maar ze kreeg goede hulp. Toch kan ze het niet aan. Al laat ze dat niet merken. Ze wil deze mensen helpen, ze verdienen het. Het is een wonder dat ze nog steeds in leven zijn. Het einde van de wereld is geweest, maar toch is er wat onkruid geweest dat wist te overleven. Al weet ze niet of het nog echt leven is.

Account verwijderd

schreef:
"Bedankt," mompel ik wanneer een van de leiders een glas water voor ons neerzet. We zijn met een klein selectief groepje bijeen gekomen om over bepaalde strategieën te praten. Zelf heb ik geen idee waarom ik hier zit, maar ze hebben overheerlijke koekjes dus daar kan ik wel van genieten. Minho staart alleen maar met een serieuze blik voor zich uit. De twee andere onbekende mannen zijn bezig met een heleboel papierwerk.
"So, you're the boy who is infected?" Begint een van de twee uiteindelijk.
Ze hebben zichzelf wel voorgesteld, maar ik was veel meer onder de indruk van dit prachtige bouwwerk dan van hun namen.
"Uhm... yes that's me," antwoord ik ongemakkelijk.
"WICKED wrote that you, Newt, wasn't the one they wanted to take to WICKED in the first place. They came for your younger sister Lizzy. Your parents didn't want to give her up and your mother died because of that. After they took Lizzy as a prisoner they took you as well because they thought you could might play an important role."
De rest van wat de man zegt gaat mij allemaal voorbij. Een zus? Lizzy? Mijn lichaam begint te shaken en ik moet de tafel vastgrijpen om niet van mijn stoel af te vallen. Een vreemde waas glijd over mijn gezichtsveld en langzaam begin ik de grip over mijzelf te verliezen. Zij is ook opgenomen door WICKED? Waar is zij nu? Waar is mijn kleine zusje?
"Where is she? Where is my little sister?" Mijn stem klinkt gebroken en zo voel ik mij nu ook.
"Is she still alive?"

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia ijsbeerde door de kamer, ze moesten nogmaals een intake gesprek doen voor Newt en Mihno, Malia had die niet nodig natuurlijk. Ze draaide zich om naar de tafel toen de mannen over een zusje begonnen. Blijkbaar wisten ze veel meer dan dat Malia wist. En ze was de leider dus het was dringend nodig dat ze haar alles gingen vertellen. Keek de mannen aan. "Well what are we even doing here then? If that's really true we have to get her. Reunite her with her big brother. I'm going to, I don't care if anyone is going with me or not." zei Malia. "We have to rescue all of those teens in there. All of this has to end. It's not the right way of looking for a cure. Not by torturing inocent teens." zei Malia. "We should take WCKD down. All of the people that are still here today, have survived the end of the world. We shouldn't be here anymore, but yet we are. And we don't deserve to be put into some kind of glade where we have to survive again. We should be free, and just live our lifes for so far that's possible" zei ze.

Account verwijderd

schreef:
De man zucht geërgerd wanneer Malia zo tegen hem uitvalt.
"We don't know if she's still alive. The group she was in... The group she was in was the group you run into in WICKED. It was a small group. The odds that she is still alive are..." Hij maakt zijn zin niet af en slaat zijn ogen neer. De andere man neemt uiteindelijk het woord van hem over.
"We agree we need to rescue all the teens. WICKED is bad, they are doing terrible things and have new methodes they are using on another group. But their system is strong and we can't just run into them and bomb everything."
De woorden dringen langzaam tot mij door.
"You don't know if she is alive, but you neither have an idea if she's dead. I want to go looking for her," zeg ik vastberaden. De man schud zijn hoofd. "You don't understand. We aren't with much people anymore! A lot of us died because of WICKED. They've attacked us too. We can't just send some people who might not come back. It's a risk we can't take. We need to make a good plan to get WICKED down. We can't just go back to rescue a girl who is probably dead already."
De woorden snijden in mijn hoofd en prikkelen alle zenuwen in mijn lichaam. Ik bal mijn handen tot vuisten en sla daarmee hard op de tafel. Zelfs Minho lijkt geschrokken van mijn reactie, terwijl hij toch wel degene zou moeten zijn die ondertussen weet hoe ik kan zijn. "I think you're not the leader anymore," is het enige wat ik nog zeg.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia keek naar de mannen "Since when are you guys decicing what we're going to do? Last time I checked I was still the leader. My Aunt put that on my name." Zei Malia. "I thought we had an army of soldiers that weren't afraid to risk their lifes. That would do anything to save one another. I'm going to get that girl. Fine if you don't go with me to back me up, but I'm going" zei Malia en liep de kamer uit. Wat hebben ze wel allemaal niet in hun hoofd gehaald in de tijd dat ze weg waren. Ze zijn het motto van the right arm vergeten, en Malia gaat dat terug bregen, en een einde maken aan het arrogante gedoe.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld