Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy luisterde naarwat ze vertelden tegen elkaar en lachte om Suzans gezicht toen hij Jules vermeldde. Wel, eigenlijk was dat niet zo'n slecht idee, Misschien was dat nu juist iets waar Suzan nood aan had. "Wel, als ik ooit kinderen zal krijgen wordt Ivy de meter van mijn eerqte kind en Oliver de peter van mijn tweede kind" Een brede glimlach verspreidde zich over Ivy's gezichr. "Echt?" Vroeg ze met grote ogen. Dat was zo lief. Ivy glimlachte tevreden. Ze keek weer naar Oliver. Hij had geen namen? Dat was tekeurstellend. Ze trok even een pruillip. Waarschijnlijk washet iets waar vrouwen meer over nadachten dan mannen, namen. Ze wist niet war het was, maar ze vond het leuk om erover na te denken. Ivy nam een bord pasta aan en prikte er heel zachtjes in met haar vork. Ze had nu niet echt veel honger. "God damnit Ivy, eet wat, ik weet dat je in hongerstaking gaat voor een missie, maar je moet wat eten" Ivy rolde even met haar ogen. "Ik ga niet in hongerstaking, ik heb gewoon niet zo'n honger" protesteerde ze terwijl ze rustig een hapje nam. Ze lachte toen ze Oliver zag eten. "Rustig aan, je zou bijna denken dat je superspeed hebt als je je ziet eten" plaagde ze hem zachtjes. "Knabbel, knabbel, knabbel, slik" Ivy lachte zachtjes en schonk wat water in. "Dus, wat gaan we vanavond doen?" Vroeg Derek met een glimlach. "Wel, ik dacht eraan om misschien gewoon eens te gaan wandelen? Iets rustigs...dat hebben we nodig tegen de missie" zei Ryan. Ivy fronste even lichtjes. "Oh, sure" mompelde ze terwijl ze nog een hapje nam. Na een tijdje had ze er genoeg van en schoof haar bord wat van haar af. Ze sprong op. "Ik ben klaar met eten, ik ga even vlug de was eens draaien he?" Ze wuifde vlug eens naar iedereen voordat ze er vandoor ging.

Account verwijderd

schreef:
'Maar Jules en ik zijn niet zo serieus als Ivy en jij, jullie hebben een veel grotere kans om te slagen.' klaagde Suzan. Hij rolde even lachend met zijn ogen en richtte zijn blik vervolgens weer op zijn eten. Het duurde niet lang voor hij op de helft van zijn bord was. Hij hield van eten, maar hij kon niet zeggen dat dat door de smaak kwam. Hij vond het gewoon fijn om geen honger meer te hebben.
Zijn blik gleed even naar Ivy toen Suzan begon over een hongerstaking, Suzan had gelijk. Hij fronste even, maar zei er verder niets over. Het was niet alsof Ivy altijd te weinig at, hij kon zich voorstellen dat ze niet zo goed kon eten door bijvoorbeeld zenuwen. Ze kwam echter niet echt nerveus over, maar misschien was ze dat wel.
'Ik heb gewoon honger.' mopperde hij, voor hij nog een hap naar binnen werkte. Hij volgde het gesprek tussen Derek en Ryan terwijl hij at, hij was blij dat Ryan niets actiefs wilde doen. Vanmiddag hadden ze al gezwommen en hij had geen zin om ook de hele avond druk bezig te zijn. Bovendien wilde hij genieten van de tijd die hij nog had met Ivy, de komende week zou hij haar erg weinig zien en hij keek er niet echt naar uit.
Zijn blik volgde Ivy toen ze de ruimte verliet, waarna hij de laatste hap naar binnen werkte en even naar de rest keek. Suzan keek even om naar Ivy en hief toen haar schouders op, waarna ze weer naar hen keek.
'Die was snel weg.' merkte Ryan op, waarna hij alle ogen op zich gericht kreeg. Hij hief ook zijn schouders op, hij wist niet waarom ze er zo snel vandoor ging. Er leek niets aan de hand te zijn toen ze ging, dus hij maakte zich niet direct zorgen.
'Misschien wilde ze gewoon echt wassen.' vertelde hij. Even bleef het stil, waarna iedereen gewoon op ging in de dagelijkse gesprekken. Hij sprak nog even met Ryan en Derek, maar na een minuut of twintig leek iedereen er wel weer genoeg van te hebben. Suzan was de eerste die vertrok, waarna ook Ryan er vandoor ging en hij volgde. Hij vertrok naar Ivy's kamer, hij ging nooit meer naar zijn eigen kamer.

Account verwijderd

schreef:
Ivy liep regelrecht naar haar kamer en nam alle was mee. Ze moest even weg van de eettafel. Ze had nogal hoofdpijn en ze wou zich 100% goed voelen. Ivy haalde een hand door haar haren en fronste haar wenkbrauwen gepeinigd. Ze liep rustig naar het washok en stak hem aan, deze keer er goed op lettend of er geen rode sok tussen zat. Vermoeid liet ze haar zakken op een stoel en zuchtte diep. Ze zou niet te langen mogen wakker blijven die avond. Ivy fronste even toen ze de deur hoorde en keek kwaad naar de man voor haar. "Laat me nu gewoon eens met rust" zei ze kwaad tegen Joel. Ivy stond op van haar stoel en sloeg haar armen over elkaar. "Je doet belachelijk" lachte haar ex even schamper; Boos gleden haar ogen naar de grond en liep de richting uit van de deur. Haar hand vloog naar zijn schouder om hem hard uit de weg te duwen, maar werd al vlug omvangen door zijn harde greep. "Let go" Woedend keek ze hem aan en hapte zachtjes naar adem toen hij haar tegen de deur duwde. "Weet je, je bent echt ontzettend koppig, geef nu gewoon toe dat je nog gevoelens hebt voor me" Ivy stak haar middelvinger naar hem uit. "You know what, fuck off, ik snap niet wat je niet begrijpt aan het feit dat ik niets meer voor je voel" Ze probeerde zich uit zijn greep te wurmen. "Ivy, lief, klein, schattig Ivy'tje" grinnikte Joel sarcastisch. Ze beet hard op haar lip en gaf hem een knietje. Joel dook even ineen en Ivy probeerde weg te lopen, toen ze een harde klap in haar gezicht kreeg. Ze maakte een geluidje en haar hand vloog naar haar rode wang. "Kutwijf" gromde Joel woedend, zijn ogen blinkend van de pijn. Ivy voelde haar ogen zelf ook al branden. "Je hebt dit zelf uitgelokt, dat weet je zelf ook wel he?"

Account verwijderd

schreef:
Het duurde niet erg lang voor hij haar kamer bereikte, nog een voordeel van Ivy's kamer. Ivy's kamer lag een stuk beter dan het zijne, alle ruimtes waar hij om gaf, lagen dichterbij haar kamer dan het zijne. Sinds hij hier praktisch woonde, had hij daar ook alle voordelen van.
Hij bleef echter niet erg lang in haar kamer, het duurde hem te lang. Hij was vijfentwintig minuten later vertrokken dan Ivy en had nog eens hier gewacht, zo lang had ze niet nodig voor het wassen. Waarschijnlijk waren het slechts de zenuwen voor de missie, maar hij voelde zich er niet gerust bij. Normaal gesproken maakte hij zich er niet druk over als Ivy ergens heen was, maar net voor de missie maakte hij zich sowieso al druk over haar welzijn. Al snel liep hij door de gangen, op weg naar het washok. Ook het washok was niet zo ver vanaf haar kamer, dus het duurde niet lang voor hij de ruimte in zicht had.
Voor hij de deur opende, keek hij even om zich heen. Er was niemand in de gangen te vinden. Een zucht gleed over zijn lippen en hij duwde de deur open. Hij voelde dat de deur ergens tegenaan kwam.
'Sorry.' zei hij, nog voor hij door de deuropening stapte en naar binnen stapte. Het was niet hard gegaan, maar het bleef een klink die in je buik of rug geduwd werd. Hij keek even op, een beetje geschokt voor enkele seconden. Misschien had hij er iets verkeerds over gedacht, maar Ivy's rode wang en Joel's gepijnigde blik vertelde hem iets anders. Voor hij het zelf door had, had hij Joel al van Ivy weg getrokken. Joel keek een beetje geschokt naar hem, alsof hij hem niet verwacht had. Het kon hem weinig schelen, hij was Joel meer dan beu. Hij haalde echter harder uit dan hij gedacht had, hij kon Joel's neus horen kraken tijdens de klap. Joel's hand vloog naar zijn neus in een nutteloze poging het bloeden te stoppen.
'Ga weg.' gromde hij, wetende dat hij boos was en dat elk moment opnieuw uit kon halen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy schrok zich rot toen de deur opeens openging en Joel een klink in zijn rug kreeg. Ze zuchtte even opgelucht toen ze zag dat het Oliver was. Thank god.. Ze ontmoette zijn blik en beet had op haar onderlip. Binnen de paar seconden werd Joel al van haar af getrokken en had ze weer wat ruimte. Ze haalde een diepe teug adem. Veel tijd om te bekomen had ze echter niet. Een hard, hels gekraak was te horen en haar blik gleed naar de twee. Geschrokken keek ze toe hoe Oliver tekeerging tegen Joel. Joel hield zijn ene hand naar Oliver op een moment en Ivy zag wat er aan zat te komen. "Niet doen" Ze schoot tussen hen in en tackelde Joel op de grond. Waren die tips van Ryan om grotere en sterkere mensen onderuit te halen toch nog handig. Al moest ze toegeven dat ze ze niet vlug nodig had, ze was meestal snel genoeg. Ze kromp ineen toen hij haar voluit uitschold. Hij was van plan Oliver te verlammen, dat was zeker. Ze zou dat niet laten gebeuren. Haar hand omklemde zachtjes Oliver pols en ze keek hem smekend aan. "Je trilt" zei ze zachtjes toen ze merkte hoe hevig zijn handen trilden. Ze beet op haar onderlip en ze keek toe hoe Joel opscharrelde, zijn middelvinger uitstak en ervandoor ging. Er zat bloed op zijn kneukels. "Wacht" zei ze zachtjes terwijl ze naar de wasbak liep in het washok en een doekje nat maakte. Ze liep met een schuldige blik terug naar hem en ging voorzichtjes over zijn hand met het doekje totdat alle rode vlekken weg waren. Haar blik schoot naar zijn ogen en terug naar de grond. "Sorry" Ivy keek hem smekend aan.

Account verwijderd

schreef:
Vroeg of laat zou het er toch wel van gekomen zijn, dat wist hij wel. Joel had ondertussen al te veel geflikt om hem gewoon met rust te laten, hij wist dat hij het niet kon blijven negeren. En nu was het ervan gekomen, wat overigens verrassend veel opluchting met zich meebracht. Hij had een gruwelijke hekel aan Joel, hij had niet het recht om slecht te praten over allebei zijn vriendinnen, niet eens het recht om slecht te praten over één van hen.
Joel kon het natuurlijk niet laten om nog eens voor hem te spugen voor hij het washok verliet, hij keek even naar het vocht, waarna hij de deur achter de man dicht sloeg. Heel even keek hij naar zijn handen, hij trilde inderdaad. Het was geen angst, maar hij kon de woede nog door zijn lichaam voelen glijden. Hij balde zijn vuisten even, tot Ivy met een doekje aan kwam om zijn hand schoon te maken. Hij keek even naar zijn handen, waarna hij een zucht over zijn lippen liet glijden.
'Niet doen.' mompelde hij, toen hij haar naar hem zag kijken. Het was niet alsof zij iets fout gedaan had, helemaal niet. Hij was degene die Joel een klap bezorgd had, hoewel het harder gegaan was dan hij bedoelt had. Niet dat hij er spijt van had, hij zou het zo opnieuw doen.
'We hebben daar wat ijs voor nodig.' mompelde hij, toen hij zacht haar wang aanraakte. Het was aardig rood geworden en waarschijnlijk zou het ook pijnlijk zijn. Hij liet zijn hand weer naast zijn lichaam vallen en keek toen naar haar, niet helemaal zeker over wat hij moest zeggen. Hij zou niet zeggen dat hij er spijt van had, dat had hij niet.
'Ik kan wel gaan, als je wilt.' mompelde hij, ietwat ongemakkelijk. Hij had zonet wel haar ex geslagen, een ex waar ze van gehouden had. Hij geloofde haar als ze zij dat dat niet langer zo was, maar ooit had ze dat wel gedaan. Hij wreef even over zijn knokkels. Zijn woede was niet verdwenen, maar hij had het wel beter onder controle. Hij had niet van Joel verwacht dat hij haar zou slaan, sinds de man zo duidelijk was over zijn wil om Ivy te hebben.

Account verwijderd

schreef:
Ivy beet nogmaals op haar lip toen hij zei dat ze dat niet moest doen. Ze schudde even haar hoofd en bekeek hem met een aarzelende blik. Ze had hem nog nooit zo kwaad gezien... Het had haar nogal overvallen. Ivy streek zacht met haar duim over zijn kneukels. "Wel, het is kinda mijn fout" Ze trok een gezicht. Ze maakte even een raar gezicht toen hij haar wang aanraakte, al was het maar even. Hij had gelijk, ze wou liever niet een te grote blauwe plek op haar gezicht. Ze ving zijn blik op en schudde haar hoofd. "We hebben hier healers, Ollie" zei ze zachtjes. Ze wist niet echt hoe ze moest reageren. Ze was nog steeds een beetje in shock. Ze had niet verwacht dat Joel haar echt zou slaan. Maar ze zou het best naar de mensen in de zorgzaal gaan, om haar wang wat te genezen. "I'm okay" mompelde ze even verward. Ze haalde een hand door haar haren. "Ehmmm, ik ga naar even naar de zorgzaal, en ik denk niet dat ze je meteen binnenlaten" De healers werkten liever zonder iemand ierbij, zodat ze zich goed concentreren. Ze keek even verward naar Oliver en kon zich niet meer inhouden. Meteen omhelsde ze hem en begroef haar gezicht heel zachtjes in zijn shirt. Tranen vloeiden er niet, ze had nog altijd een raar gevoel over wat er net was gebeurd. "Dankjewel" zei ze zachtjes. Ivy keek hem aan en dwong een piepklein glimlachje op haar gezicht. "We praten zo meteen, maar ik moet nu echt naar de zorgzaal, anders moet ik op missie met een blauwe plek" zei ze met een knikje. Ze wreef nog even met haar duim over zijn hand en ging er toen vlug vandoor. Eenmaal ze er was, klopte ze aan en liep naar binnen. "He Sasha" De vrouw aan het bureau keek haar verbaasd haar. Ze had een mokkakleurig huidje, glanzende zwarte haren en diepe, gitzwarte ogen. "Iv? What the hell is er met jou gebeurd?"

Account verwijderd

schreef:
Even knikte hij wat verward, hij vergat dat iedereen hier voor elkaar klaar stond. Hij was het ondertussen wel gewend van het team, maar niet van de rest hier. Hij was gewend dat je je problemen zelf maar op moest lossen, maar hier was dat anders. Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek even naar haar. Hij knikte slechts opnieuw toen ze zei dat ze er vandoor moest en liet zijn armen heel even om haar heen glijden toen ze hem omhelsde.
'Ja.' mompelde hij even, voor ze wegliep en hij achterbleef in het washok. Hij pakte het doekje dat ze gebruikt had om het bloed van zijn hand te vegen en spoelde het uit, waarna hij het in een wasmachine gooide en hij ook het washok verliet. Hij voelde zich niet slecht om wat hij gedaan had, maar hij voelde zich er wel een beetje ongemakkelijk bij. Hij keek even door de gang en liep toen de gang op. Hij ging echter niet richting Ivy's kamer, maar zijn eigen kamer. Hij was boos en hij zou veel te snel in haar kamer zijn om af te koelen.
'Waarom zag ik Ivy net met een rode wang rondlopen en tref ik jou hier aan alsof je klaar bent iemand in elkaar te slaan?' Suzan keek hem beschuldigend aan, waardoor hij haar wat verbaasd naar Suzan keek.
'Ik zou Ivy nooit slaan.' gromde hij, waarna hij doorliep. Suzan wilde het daar echter niet bij laten en liep hard door om naast hem te kunnen blijven lopen. Ze keek hem slechts afwachtend aan, alsof hij verplicht was het uit te leggen. Hij hield van hen, maar soms had hij liever wat meer afstand van de rest.
'Joel sloeg Ivy en ik sloeg Joel, is dat een duidelijk antwoord?' hij keek even naar haar en Suzan keek hem ietwat verbaasd aan, waardoor hij de kans zag om haar achter zich te laten en in zijn kamer te verdwijnen. Gefrustreerd liet hij zichzelf op bed vallen, waarna hij door zijn kamer keek. Het was een lege boel hier, hij was hier al dagen niet meer geweest. Vrijwel al zijn spullen lagen tegenwoordig bij Ivy en hij nam niet de moeite te doen alsof hij ooit nog in zijn eigen kamer zou komen. Dat was tot vandaag, misschien was het hebben van een eigen kamer toch zo erg niet. Hij was blij dat Suzan zijn kamer niet in kwam, hij had de deur niet op slot gedaan en hij had geen zin om dat wel te doen, vroeg of laat zou Ivy hem toch wel vinden.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knabbelde op haar onderlip en schudde haar hoofd. "Joel" zei ze alleen maar terwijl ze naar Sasha toeliep. Sasha knikte even en nam haar mee naar de ligbank in de hoek. "De klootzak" Sasha keek haar verbaasd aan en voelde aan haar wang met de toppen van haar vingers. Ze voelde even een stekende pijn en dan wat rustgevende energie door haar lopen. Opgelucht zuchtte ze en Sasha knikte even kort. "Zo, ik denk dat dat best wel goed is genezen" Ivy zuchtte opgelucht. Het voelde alleszins minder pijnlijk aan. Ze keek in de spiegel. Kleine rode halvemaantjes waren alleen nog maar te zien op de plaatsen dat Joels vingertoppen haar wang geraakt hadden. Geen mooi zicht, maar ze had liever dit dan pijn. "He, Ivy, als hij nog ziets doet, kom je naar Dante en mij okey?" Ivy knikte even. "Okey.." Zei ze heel erg zachtjes. Ze zuchtte even diep. "Het had erger gekund Ivy, het moet stoppen" Ze verborg haar gezicht in haar handen. "Ik weet het, ik weet het" mompelde ze even. Ivy beet op haar onderlip. "Gelukkig was Oliver er" zachtjes zuchtte ze. "Goeie man, die Oliver" Sasha glimlacjte even en Ivy kon het niet laten om haar een glimlach terug te schenken. "Dat is hij inderdaad" zei ze zachtjes. "Okey, maar normaal gezien moet je helemaak geen last meer hebben van je wang en als je dat wel hebt kom je onmiddellijk terug" Braafjes luisterde ze naar haar instructies en stond dan op. "Dankjewel" Ze glimlachte even kort. "Ga nu maar terug naar Oliver" zei Sasha terug. Ivy knikte en liep terug naar haar kamer. Verward keek ze om haar heen toen alleen Baylor te zien was. Hij liep meteen op haar af, haar gevoelens opmerkend. "He Bay, ga je mee Ollie zoeken?" Hij huppelde achter haar aan en cirkelde even om haar benen. Ivy deed de deur op slot. Hij zou waarschijnlijk in zijn kamer zijn. Even later stond ze voor zijn deur,

Account verwijderd

schreef:
Heel even keek hij naar zijn hand, misschien was hij wel degene die ijs nodig had. Hij zou echt zijn hand niet laten helen, het was heus niet gebroken, het was alleen wat pijnlijk. Morgen zou hij wel een blauwe plek hebben, maar daar zou hij wel overheen komen. Hij wreef even met zijn hand over zijn knokkels en kwam toen overeind, waarna hij naar de badkamer ging en de kraan open draaide. Hij hield zijn hand een tijd onder de kraan, waarna hij zijn hand weer aan een handdoek droogde en door zijn badkamer keek. Hij zou bijna haar badkamer missen, hij was haar badkamer nu zo gewend.
Zijn blik gleed even naar de spiegel, hij zag er in elk geval niet langer boos uit. Hij voelde zijn woede ook wegzakken, waardoor hij beter besefte dat hij waarschijnlijk Joel's neus gebroken had. Hij kende zijn eigen kracht vrij goed, maar dat leek even weggezakt te zijn. Niet dat Joel's neus niet zou genezen, waarschijnlijk zou hij ook gewoon naar de ziekenboeg gaan om er op een gemakkelijke manier vanaf te komen.
Toen hij een hond hoorde piepen, gleed een zucht over zijn lippen. Het kon niet anders dan dat het Baylor was, hij herkende het gepiep en geblaf van de hond ondertussen alsof het zijn eigen hond was. Hij verliet de badkamer en liep zijn slaapkamer weer in, waarna hij de deur opende en Ivy voor de deur aantrof.
'Suzan dacht dat ik je geslagen had.' zei hij, waarna hij even naar haar keek. Iedereen kende Ivy beter dan dat ze hem kende, hij had alleen niet verwacht dat iemand zoiets van hem zou denken. Hij zou nooit iemand slaan zonder een goede reden, een simpele ruzie zou geen goede reden zijn. Bovendien hield hij van Ivy, ze kon waarschijnlijk alles maken zonder dat hij er ook maar één keer iets tegen zou doen.
'Je wang ziet er in elk geval al een stuk beter uit.' mompelde hij. Hij zag alleen nog de afdruk van Joel's nagels staan, maar die zouden waarschijnlijk ook snel verdwijnen. Hij keek nog even naar haar voor hij zich omdraaide en op bed ging zitten, Baylor sprong naast hem en hij kon een kleine glimlach niet onderdrukken. Ivy was misschien boos, maar Baylor kon niet boos zijn.

Account verwijderd

schreef:
Ivy wachtte voor eenmaal geduldig totdat Oliver de deur kwam opendoen en ze liep naar binnen. "He" Ze keek even om haar heen. Ze kwam bijna nooit hierheen, het was nogal bizar zelfs dat ze nu naar hier kwam. "Ollie? Waarom ben je hier?" Verward keek ze hem aan en herstelde zich vlug. "Niet dat ik het niet begrijp hoor, als je vanavond niet bij me wilt slapen maar in je eigen kamer" verbeterde ze zich. Ze wou hem niet dwingen om bij haar te blijven slapen. Zeker niet na wat er net was gebeurd. Ze fronste even toen hij dat zei. "Suzan...Suzan dacht. dat JIJ me geslagen hebt?!" Riep ze verbaasd uit. "Ze bedoelt het heus niet zo, ze is hoogstwaarschijblijk gewoon bang dat je net zoals Joel bent ofzo" Een piekerende blik verscheen op haar gezicht. "Ik ga straks wel met haar praten, ze moet weten dat jij dat nooit zou doen, met eender welk onschuldig persoon" zei ze met een ietswat boze uitdrukking. Ze was nogal kwaad dat Suzan haar vriend zo erg had beschuldigd. Ze moest zelf toch ook wel weten dat Oliver nooit zoiets zou aanrichtten. Ivy knikte zachtjes en liep naar hem toe. Ze ging aan de andere kant zitten en nam zijn hand vast. "Let me see" Ze beet op haar onderlip en haalde een klein pakje ijs uit de extra lade. Ze hield het er heek erg voorzichtjes tegen. "Zo" fluisterde ze even. Ivy keek naar Oliver. "Ollie, ik ben niet kwaad op je, als je dat denkt" Ivy schonk hem een kleine glimlach. "Als jij er niet was geweest had het nog veel erger kunnen eindigen" Voegde ze eraan toe. Die rode plek op haar wang was niet eens zo erg.

Account verwijderd

schreef:
Eventjes keek hij haar wat verbaasd aan, maar hij gaf geen antwoord. Hij wist niet precies waarom hij naar zijn kamer gelopen was, hij was ook nog kwaad geweest toen hij hier aangekomen was. Het was ook niet alsof hij iets gedaan had dat hij in haar kamer niet had kunnen doen, dus in principe had hij geen goede reden voor zijn plotselinge besluit om naar zijn kamer te gaan.
Even schudde hij zijn hoofd, het was niet alsof hij nu ineens niet meer bij Ivy wilde slapen, zij kon er weinig aan doen dat haar ex een hufter was. Ze kon moeilijk teruggaan in de tijd en dat ongedaan maken, Joel zou altijd een deel van haar verleden zijn en het zag er niet naar uit dat Joel snel op zou geven. Hoewel hij vrij zeker wist dat Joel voorlopig niet meer bij hem in de buurt zou komen, hij leek al wat geïntimideerd en nu had hij de man ook nog een gebroken neus bezorgd.
'Je kunt het haar niet kwalijk nemen, Iv. Jij liep weg met een rode wang en ik was kwaad, bovendien is het nou niet alsof ik het meest onschuldige verleden heb, iedereen zou hetzelfde denken.' mompelde hij. Hij begreep wel waarom mensen het dachten, hij had alleen gehoopt dat de rest net wat meer vertrouwen in hem had.
Heel even keek hij naar het ijs. Zijn hand trilde opnieuw, maar dit keer niet van woede, maar van de kou. Het was waarschijnlijk maar een lichte kneuzing, niets wat hij niet kon negeren. Hij had zijn hand ook eens gebroken, dit viel dus wel mee.
'Je weet dat ik net de neus van je ex gebroken heb?' vroeg hij een beetje verbaasd, toen ze hem vertelde dat ze niet kwaad op hem was. Hij was een klein beetje verbaasd om het feit dat ze niet kwaad was, hij had niet per se direct een klap uit hoeven delen.
'Is die klap alles wat hij gedaan heeft?' hij keek even naar haar, hij wist niet wat er gebeurd was toen hij er niet was. Joel kon zijn gave gebruikt hebben, iedereen zou weerloos zijn. Als er iets anders gebeurd was, was het waarschijnlijk maar goed dat hij dat niet gezien had, dan was Joel er niet alleen met een bloedneus en mogelijk gebroken neus vanaf gekomen. Bij die gedachte balde hij zijn handen automatisch tot vuisten, maar zodra hij het door had, ontspande hij weer. Waarschijnlijk was er niets gebeurd, ze zou waarschijnlijk overstuur zijn als Joel haar iets aangedaan had.

Account verwijderd

schreef:
Ivy fronste even en schudde haar hoofd. Ze ging leunen op zikn schouder en haalde even het ijs van zijn hand, waarna ze het terugplaatste. "Dat is niet waar, ik ken genoeg mensen die day niet zouden denken, en ik dat dat Suzan daar één van was" Ze sloeg haar armen over elkaar. Ze was best wel teleurgesteld over Suzan. Had ze al lang gedacht dat Oliver tot zoiets in staat was? "Het team heeft vertrouwen in je Oliver, ze zouden hun leven aan je toevertrouwen, als Suzan dat niet zou doen, is dat haar eigen, domme fout" Ze ging met haar duim langs zijn bovenlip en glimlachte bemoedigend. "En ik vertrouw je nog meer dan iedereen hier, je bent een goed persoon Ollie, en geloof me, zelfs de healers weten dat" Ze luisterde naar wat hij zei en fronste. "Maakt het me een slecht persoon als ik zeg dat ik vind dat hij het had verdiend?" Ivy trok een vreemd gezicht. "En als ik nu iets sterker was geweest, zou ik hetzelfde hebben gedaan" Ze knikte even. Maar dat was ze niet. Nou ja , misschien was ze dat wel, maar ze had niet verwacht dat Joel zo zou reageren. En dan te bedenken dat ze dacht dat ze hem goed kende vroeger. Ivy knikte even. "I think so..maar ik denk dat ik wel een bloeduitstorting krijg op mijn zij, ik durfde Sasha niet vragen om het weg te healen, ze zag er al zo vermoeid uit" zei ze met een frons. Ze had daarjuist al gekeken, en het zag, ehmmm, nou niet bepaald goed uit. Ze had met haar zij een tafel nogal hard geraakt toen Joel haar had geslagen. Het deed best wel pijn, maar ze wou niet dat Oliver te bezorgd was. Ze drukte een kusje op zijn lippen. "Don't worry about it" zei ze zachtjes.

Account verwijderd

schreef:
Heel even keek hij met een frons naar Ivy, waarna hij zijn hoofd schudde. Hij begreep wel waarom Suzan zoiets zou denken, het leek er waarschijnlijk ook verdacht veel op. Hij nam het Suzan ook niet direct kwalijk, hij wilde ook niet dat zij dat deed. Suzan en zij waren goede vrienden, zoiets zou er tussen gaan staan als hij het niet zou laten gaan.
'Ik ben nog nooit bij hen geweest.' hij keek een beetje verbaasd naar haar, hij had ze nog nooit bezocht. Hij had niets tegen ze, maar hij wachtte graag tot zijn lichaam het zelf oploste. De pijn herinnerde hem aan een fout, waardoor hij die fout niet opnieuw zou maken. En hij had nog niet genoeg pijn geleden om de healers te bezoeken, er was tot noch toe niets gebeurd. Op wat blauwe plekken en hele lichte kneuzingen na, had hij nog nergens last van gehad.
Even glimlachte hij toen ze vertelde dat ze vond dat hij het verdiend had, dat betekende in elk geval dat ze het hem niet kwalijk nam. Hij nam het zichzelf ook niet kwalijk, maar hij kon niet voor Ivy spreken. Voor hetzelfde geld gaf Ivy nog wel om de man, was ze boos dat hij uitgehaald had.
Zijn blik gleed vrijwel meteen naar haar zij toen ze daarover begon. Hoewel hij het erg vond dat Joel haar nog iets aangedaan had, was hij opgelucht dat dat alles was. Het had erger kunnen aflopen, hij wilde ook niet weten wat er gebeurd was als zijn zenuwen voor de missie het niet overgenomen hadden en hij niet naar haar was gaan zoeken. Joel was geen fatsoenlijke man, hij kende geen grenzen. Hij liet zijn hand naar haar zij glijden en hij duwde haar shirt zo voorzichtig mogelijk omhoog. Heel even keek hij ernaar, waarna een zucht over zijn lippen gleed.
'Je moet er iets aan laten doen, Iv. Ik snap wel dat je het niet fijn vindt om het nog eens aan Sasha te vragen, maar je kunt niet zo op missie gaan. Jij gaat op missie, zij niet, ze overleefd die vermoeidheid echt wel.' mompelde hij. Hij zou het niet zeggen als hij vond dat ze hier wel mee door zou kunnen lopen, het was niet alsof hij het de healers moeilijk wilde maken en ze voor iets onzinnigs hun gave liet gebruiken. Hij liet haar shirt weer los en keek weer naar haar, waarna hij even haar wang aanraakte. Haar wang was goed genezen, maar haar zij moest ook genezen worden.
'Welkom in mijn kamer, trouwens. Ik denk dat je nu wel begrijpt waarom we hier nooit zijn.' zijn kamer was leeg en saai, al helemaal vergeleken met die van haar.

Account verwijderd

schreef:
Ivy gaf hem een heel zacht stootje. "Je moet wel eens gaan he?" Zei ze zachtjes. Ze wist heus wel dat hij niet graag ging maar ze voelde zich beter als hij naar de healers ging. Dan wist ze tenminste zeker dat hij volledig in orde was. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en drukte ern kus op zijn wang."Je dacht toch niet heus dat ik kwaad op je was he? Ik denk niet dat ik lang kwaad op je zou kunnen zijn moest ik dat ooit geweest zijn" gaf ze toe. Ze drukte nog een kus op zijn lippen en glimlachte. "Ik heb nog geluk gehad dat je er op tijd was" Ze fronste even. Ze snapte niet wat er was gebeurd. Normaal gezien kon ze zich beter verweren... Wacht, juist ja. Hij had waarschijnlijk haar heel erg licht verlamd. Dat moest het zijn geweest toch? Ivy knikte even voor haarzelf en haalde een hand door zijn haren. Ze hield even lichtjes haar adem in toen zijn hand naar haar zij gleed. Het was niet bepaald pijnlijk momenteel, maar ze wist dat het erger zou worden. Ze zag zijn bezorgde blij en schudde haar hoofd. "Ik ben okey Ollie, en anders vraag ik het haar morgenochtend wel" protesteerde ze lichtjes. Ze vond het niet fijn om Sasha lastig te vallen, ze leek zo vermoeid. Morgenochtend voor het ontbijt zou ze wel nog eens langsgaan. Ze glimlachte naar hem toen hij haar wang aanraakte en gaf hem een voorzichtige knuffel. Ze keek om haar heen en lachte lichtjes. "Je bent gewoon te druk bezig geweest in mijn kamer" grapte ze terwijl ze opstond en even om haar heen keek. Het was sober, dat kon ze niet ontkennen. Ze pruillipte lichtjes bij het zien van zo'n onpersoonlijke kamer. 'Morgenmiddag gaan we gaan shoppen, punt uit" gromde ze lichtjes. Haarr blik viel op het bureau en ze glimlachte breed. "Awhhh" bracht ze verwonderd uit. Ze had niet gedacht dat hij een foto had staan van hun twee.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld