Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even om Jules' bezorgdheid. Het was lief hoe Suzan hem geruststelde. Ivy sprong even enthousiast van een bankje en glimlachte breed. "Oh god, Iv begint weer te flippen" grijnste Derek even. Ivy trok een gezicht. "Ik begin niet te 'flippen' Derek, ik vind gewoon de kleine dingen in het leven leuk" protesteerde ze. Ze liep nogmaals naar de schuur en nam een paar flesjes bier mee die ze uitdeelde aan iedereen. de flesjes van Jason en Derek zette ze tegen een boomstronk. Zelf nam ze er ook eentje, ze reageerde alleen maar slecht op heel erg sterke drank, tegen dit kon ze nog wel. En ze zou het flesje niet helemaal opdrinken natuurlijk. en Ze gaapte even en liep even rond. Ze ontmoette Olivers blik en glimlachte terug. "You mind als ik erbij kom zitten?" Ze trok een wenkbrauw op. Ze ging gaan zitten en deed haar flesje open. Ze keek met een glimlach naar hem. Ze gniffelde om Jason die een opmerking gaf over Suzan. Ha, ze moest toegeven dat het eens wat anders was om Suzan te zien met een vaste vriend. Ivy leunde lichtjes tegen Oliver aan. "Hmm" mompelde ze even dromerig terwijl ze naar het vuurwerk keek. Ze was dol op vuurwerk, ze kon er gewoon haar ogen niet vanaf houden. Ze lachte om Jason die de eerste vuurpijlen afvuurde en enthousiast juichde. Ze nam een slokje van haar drankje. Ivy keek stilletjes naar de hemel. Dit kon ze eeuwen blijven doen. Ze had al een hele tijd geen nieuwjaar meer gevierd, de afgelopen 3 jaar was ze telkens op een missie geweest met het team. Haar blik gleed terug naar Oliver en ze prikte even zachtjes met haar vinger in zijn mondhoek. "Waarom glimlach je zo breed?" Vroeg ze met een glimlach op haar gezicht. Het was leuk om te zien. "Ik vind het leuk als je glimlacht, je kijkt zo vaak serieus" voegde ze eraan toe. Olivers glimlach was als heaven, het lichtte zijn hele gezicht op. Ivy was er dol op.

Account verwijderd

schreef:
Het was niet nodig om antwoord te geven, ze kwam er al snel bij zitten en natuurlijk vond hij het niet erg als ze erbij kwam. Sterker nog, hij had graag dat ze erbij kwam. Hij vroeg zich af hoe dit de afgelopen jaren geweest was, of het toen precies hetzelfde geweest was. Hij vroeg zich zelfs af of ze Joel eens meegenomen had naar hier, maar dat was een gedachte die hij ook heel snel weer uit zijn hoofd duwde. Hij had helemaal geen zin om aan Joel te denken, het liefst bande hij de man helemaal uit zijn en Ivy's leven, maar hij wist dat dat niet mogelijk was.
Heel even keek hij naar het vuurwerk, maar zijn blik gleed al snel weer naar Ivy. Hij vond het vuurwerk mooi en hij keek er ook graag naar, maar hij keek ook graag naar Ivy. Ivy leek ook graag naar het vuurwerk te kijken, ze zag er bijna gefascineerd uit.
'Ik bedacht me dat dit het eerste jaar in jaren is dat mijn leven positief veranderd is.' beantwoordde hij haar vraag. Ivy was een groot deel van die positiviteit, een groot deel van zijn betere leven. Ze bood hem alles om daadwerkelijk gelukkig te zijn en het kwam meer dan eens voor dat hij zich weer volledig gelukkig voelde. Zijn blik gleed even naar de rest, maar iedereen leek helemaal in zijn of haar eigen wereldje te zitten, zelfs Jason leek zich voor even niet druk te maken over wat er om hem heen gebeurde. Derek staarde naar het vuurwerk, waarschijnlijk denkend aan Elise. Zelfs Ryan leek niet op hen te letten, hoewel hij geen idee had waar de man aan zou denken. Jules keek naar Suzan, maar Suzan keek naar het vuurwerk. Hij liet zijn blik weer terug naar Ivy glijden, waarna hij opnieuw glimlachte. De afgelopen jaren had hij dat niet vaak gedaan, maar tegenwoordig gebeurde het meerdere malen op een dag. Hij duwde een kus tegen haar lippen en streelde even over haar wang.
'En ik houd van je.' mompelde hij. Regelmatig had hij niet eens een reden om te glimlachen, het gebeurde gewoon, haar aanwezigheid was vaak genoeg voor hem. Hij had het niet verwacht, maar hij was wel degelijk van een ander gaan houden en hij kon zich niet herinneren dat hij ooit gelukkiger was geweest dan nu.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte breed. "Hmmm, dat is goed" zei ze met een tevreden knikje. Ze had graag dat hij gelukkig was, het was zoveel beter. Ze hield van zijn lach, het vrolijkte haar zelf ook altijd op. Ivy dacht even na. "Hopelijk blijf je dan zo gelukkig" Ze keek weer nieuwsgierig naar de rest, en hoe ze keken naar het vuurwerk. Ze leken zo relaxt, het was goed. Overmorgen zouden ze nogal anders zijn. De stress begon nu toch wel op te komen, ze was bang dat er toch iets zou gebeuren, niet met haar, maar met Oliver. Ze wist heus wel, de kans was echt heel erg klein, maar zo lang er ook maar een kans was, was ze niet zeker van haar stuk. Ivy knabbelde op haar onderlip. Maar nu was het moment niet om erover na te denken. Ze moest en zou gefocust blijven. Ivy glimlachte toen hij mompelde dat hij van haar hield en drukte haar lippen terug tegen de zijne, als een antwoord. "Wat zei je?" plaagde ze hem even met een lieve glimlach. Ze sloeg haar armen om hem heen. "Ik houd ook van jou" fluisterde ze zachtjes. "Maar volgens mij weet je dat wel" Ze bleef zo even zitten en legde haar hoofd weer op zijn schouder. "Ik ga je enorm missen wanneer jij nog in het kamp zit" zuchtte ze lichtjes. "Maak gewoon alsjeblieft dat je veilig bent he? Ga niet te veel naar buiten" Ze beet ongerust op haar onderlip. Ze had zich nog nooit zo'n zorgen gemaakt om één van haar teamleden. Ze wist dat het niet nodig was, hij was enorm ervaren en kon zichzelf prima verdedigen. Ze had echter wel een onaangenaam gevoel in haar borstkas. Ze nam nog een klein slokje bier en drukte een kus op zijn schouder. Ivy haalde een hand door haar haren.

Account verwijderd

schreef:
Zijn geluk zag hij niet snel veranderen, er was weinig wat hun relatie in de weg stond. Joel misschien, maar dat was het wel. Tot nu toe waren ze nog nergens tegenaan gelopen, er waren nog geen dingen waar ze het niet over eens waren of waar ze ruzie over konden krijgen. Nee, je zou kunnen zeggen dat hun relatie vrij sterk was momenteel. Hij wilde het ook niet anders, het was helemaal goed zo.
'Je hoorde wel wat ik zei.' merkte hij op. Hij lachte even zacht en knikte toen, hij wist wel dat ze van hem hield. Ze maakte het vrij duidelijk, iedereen wist het waarschijnlijk. Hij vond het niet erg, hij had graag een relatie die voor de buitenwereld ook duidelijk was. Hij wist niet of hij het aan zou kunnen als ze het geheim wilde houden, of dat hij in staat was afstand van haar te houden in het openbaar.
'Het is maar voor een week, Iv, dat kunnen we wel aan.' dat nam niet weg dat hij haar ook zou missen, hij zou haar wel degelijk missen. Hij zou de kussen missen, de aanrakingen, haar aanwezigheid in het algemeen zou hij missen. Hij was zo gewend aan haar aanwezigheid, dat hij het de komende week waarschijnlijk zwaar zou krijgen. Maar datzelfde gold ook voor Derek, daar was hij vrij zeker van, dus hij was in elk geval niet alleen. Hij had het nog beter dan Derek, hoewel hij zich waarschijnlijk een stuk geruster zou voelen als Ivy in het instituut bleef.
'Ik ben een stuk veiliger dan jij bent, dat weet je toch? Er gaat echt niets met me gebeuren, geen zorgen. Als ik drie jaar in een bende kan overleven, kan ik ook een week in een kamer met teamgenoten overleven.' hij streelde door haar haar en keek naar haar. Het was niet nodig om ongerust te zijn, hij zou zich wel redden. Zij deed een stuk gevaarlijker werk dan hij deed.
'En we hebben morgen nog, dus je hoeft me nog niet te missen en je hoeft je ook nog niet druk over mij te maken, we zijn er nog niet.' eindigde hij, waarna hij naar haar keek. Dat nam niet weg dat hij zich zorgen om haar maakte en dat hij haar ook zou missen, maar ze hadden nog steeds een dag samen en hij wilde niet dat ze die dag alleen maar zouden besteden aan hun zorgen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy gniffelde even en keek hem schuldig aan. "Okey, ik hoorde inderdaad wat je zei, maar ik vind het gewoon leuk als je het zegt, het is fijn om het eens te horen" zei ze eerlijk. Ze glimlachte en zuchtte even. "Een week is lang" mopperde ze even. "En dan komt het feit er nog bij dat we morgen niet kunnen uitslapen" kreunde ze. Ze prutste aan de rand van zijn trui. Ivy trommelde met haar vingers op zijn knieën. "Als we terugkomen slaap ik de hele dag gewoon door" voegde ze er nog aan toe. Dat was meestal zo, Ivy was niet in staat om iets te doen wanneer ze terugkwamen van een missie. Ivy fronste even gefrustreerd. "Ik weet dat je een stuk veiliger bent, maar ik heb liever dat mij iets overkomt dan jou" flapte ze eruit. Haar wangen werden rood. "Doe maar alsof je dat niet hebt gehoord" mompelde ze vlug. "Alhoewel het wel waar is" God, wat was ze nu weer aan het uitkramen. Maar het was echt gemeend, wat ze zei. Ivy voelde zijn vingers door haar haren gaan en ontspande lichtjes. "Okey, maar je zorgt er beter voor dat er niets gebeurd" Ze keek hem waarschuwend aan. "Niemand komt aan mijn vriend" Ze drukte een kus op zijn wang. Hij had gelijk, ze moest zich niet zorgen maken momenteel. Ze hadden nog een volledige dag. Ivy zuchtte lichtjes en keek naar de sterren. Alistair had haar ooit eens een heleboel namen geleerd, maar ondertussen was ze ze al vergeten. Ivy hield haar onderlip vast tussen haar tanden en keek naar Oliver. "Heb je een beetje zin in het ontbijt morgen?" vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw. "Ik kan altijd Al bellen en zeggen dat het niet lukt" Ze wou hem niet vermoeid zien. Ivy trok haar jas een beetje goed, het was nu niet bepaald warm. Haar blik gleed naar Jules en Suzan, die maar niet van elkaar af konden blijven. Ze glimlachte en keek weer weg. Ze was gelukkig voor haar vriendin. Ze mocht Jules, hij was een goede man.

Account verwijderd

schreef:
'Het zal echt de laatste keer niet zijn dat ik het zeg.' verzekerde hij haar, waarna hij glimlachte. Als alles zo goed bleef gaan, zou ze het waarschijnlijk nog wel honderden keren te horen krijgen. Hij zei het niet om de haverklap, maar hij dacht het wel vaak. Bovendien was het niet nodig om het vaak te zeggen, ze wist het wel.
'Nu is niet de tijd om me uit mijn trui te werken.' grapte hij, waarna even voor zich uit keek. Als je dacht dat hij en Ivy al veel aan elkaar zaten, had je Suzan en Jules nog niet gezien. De twee zaten constant aan elkaar en hij verwachtte elk moment een opmerking van Jason over dat ze maar een kamer moesten zoeken. Het zou een typische opmerking voor Jason zijn, maar de man leek nu te druk te zijn met zijn vuurwerk.
'Ik heb geen missie nodig om de hele dag door te slapen.' merkte hij lachend op. Hij zou in principe elke dag de hele dag kunnen slapen, daar hoefde hij geen week voor op missie te zijn geweest. Hoewel het waarschijnlijk wel meehielp, missies waren vrij intensief en hij wist dat hij gesloopt zou zijn als hij terug kwam, zelfs als hij de hele week lang niet in actie hoefde te komen.
'Maar mij overkomt niets, dus zorg nu maar gewoon dat jou niets overkomt.' hij maakte zich totaal geen zorgen over zichzelf, hij zat vrij veilig en bovendien had hij jarenlang een constante dreiging meegemaakt, dan kon hij een week ook wel aan.
'We gaan gewoon naar dat ontbijt, Iv. Tenzij jij zelf niet wilt, natuurlijk.' het was een ontbijt en het was dus zeker dat hij vermoeid zou zijn, maar dat betekende niet dat ze niet zouden gaan. Hij wilde best met haar naar dat ontbijt, hij wist zeker dat ze benieuwd was naar de vriendin van haar broer. Of bijna vriendin, zoiets dergelijks in elk geval. Hij trok haar dichter naar zich toe en duwde een kus tegen haar voorhoofd, waarna zijn blik weer even naar Jason en het vuurwerk gleed. De pijlen waren bijna op, hij wist dat het bijna voorbij zou zijn. Wat hij niet wist, was of dat dat het einde van hun wandeling zou zijn. Dit had hij al niet verwacht, dus hij wist ook niet of er nog iets zou komen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte tevreden. "Goed zo" mompelde even. Het voelde alsof ze ieder ogenblik in slaap kon vallen, maar ze wist dat ze achter dit nog naar de healers moest als ze er niet te veel last van zou willen hebben. Ivy maakte even een geluidje en keek hem lachend aan. "Ha, you wish" grapte ze toen hij zei dat ze hem niet uit zijn trui moest proberen te werken. "Misschien wordt Jason dan wel jaloers op je sixpack" grapte ze even. Jason hoorde zijn naam en fronste, maar liet het daarbij. Ivy grinnikte even. "Okey, je hebt gelijk, volgens mij heb jij ook een winterslaap ofzo nodig" plaagde ze hem. "Dat zou wel goed zijn voor je" voegde ze eraan toe met een lach. Ivy knikte toen hij dat zei en zuchtte even. Hij had gelijk. Ivy schudde haar hoofd. "Nee, ik wil graag gaan" zei ze eerlijk. "Ik ben gewoon bang dat zijn nieuwe vrienden me niet mag en dat Alistair geen contact meer met me wilt" Ze fronste even. "Hij kiest niet altijd de liefste vrouwen uit" voegde ze eraan toe. "Zijn vorige vriendin haatte me" Ze trok een wenkbrauw op. Zijn vorige vriendin was al een aantal jaren geleden, maar ze herinnerde het zich nog perfect. "Het komt erop neer dat ze me een bitch heeft genoemd" Ivy pruillipte even onbewust. Ze wist zelfs nog steeds niet wat ze verkeerd had gedaan, maar op het einde van die dag voelde ze zich heel erg slecht. Ivy stond op toen ze zag dat alle pijlen weg waren en zette de dozen terug. "Wel, ik denk dat iedereen wel moe is en we hebben alle rust nodig" kuchtte Ryan even, waarna hij nog een snelle blik op de hemel wierp. "Dus ik stel voor dat we allemaal naar huis gaan en gaan slapen, dat geldt vooral voor jou Jason, ik wil niet zien dat je uit je kamer ontsnapt om weer te gaan fuiven" berispte de man hem. Ivy lachte zachtjes om Jasons teleurgestelde blik en veegde wat gras van haar broek.

Account verwijderd

schreef:
Even lachte hij om haar opmerking over Jason, waardoor Jason hen een blik toewierp. Het zou waarschijnlijk wel meevallen, Jason trainde harder dan hij deed. De man sloofde zich maar al te graag uit voor de vrouwen die bij de training waren, waardoor hij ook een stuk harder trainde dan hij deed. Meestal deed hij het vrij rustig aan en deed hij niet meer dan noodzakelijk was. Dat betekende niet dat hij niet hard trainde, maar hij trainde niet zo hard als Jason. Hij kon zich niet herinneren dat hij Jason ooit zonder shirt had zien lopen, maar dat was waarschijnlijk omdat hij er ook nooit op gelet had.
'Een winterslaap klinkt zo verkeerd nog niet.' gaf hij toe. Hij was nu niet moe, maar dat kwam waarschijnlijk door alle klappen van het vuurwerk, dat had hem wel wakker geschud. Waarschijnlijk had hij twee minuten in bed nodig voor hij moe zou zijn en vijf voor hij in slaap zou vallen, dus dat viel mee.
'Ze zag er best aardig uit op die foto, toch?' vroeg hij, waarna hij fronste. Hij kon zich niet voorstellen dat er iemand was die een hekel aan Ivy had, Ivy was een ontzettend leuk persoon, het lag in elk geval niet aan haar. Hij kon zich er dan ook weinig bij voorstellen dat iemand haar een bitch zou noemen, dat was ze niet.
'En ik ben er ook nog, het komt vast wel goed.' verzekerde hij haar. Hij zou het niet accepteren als iemand haar uitschold, maar hij ging er ook niet vanuit dat Alistair's vriendin dat zou doen. Hij kon zich er ook weinig bij voorstellen dat haar broer daar niets aan zou doen, dat hoorde hij wel te doen als broer. Kort keek hij haar na, waarna hij de deken weer opvouwde en de dekens van de rest ook meenam. Jason wees hem de koffer en hij ruimde de dekens op waarna hij weer naar buiten kwam en naar Ryan luisterde. Een lach gleed over zijn lippen, het zou wel iets voor Jason zijn om er nog even stiekem vandoor te gaan.
Hij volgde de rest mee terug, ver hadden ze niet gewandeld. Binnen een minuut of tien waren ze alweer terug, waarna hij even om zich heen keek. Iedereen ging vanaf dat punt zijn eigen weg na een kort afscheid.
'We gaan nog wel naar de healers, toch?' vroeg hij. Hij had liever niet dat Ivy ermee rond zou blijven lopen of niet kon slapen omdat ze niet normaal kon liggen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy rolde met haar ogen, natuurlijk vond hij een winterslaap geweldig klinken. Als hij dat niet vond, was het Oliver niet. Ivy knikte even en haalde haar schouders op. "Niet afgaan op het uiterlijk" protesteerde ze. Het kon zijn dat zijn vriendin enorm hatelijk was. Ze trok een wenkbrauw op en glimlachte toen. "Zolang je me maar niet alleen laat" zei ze nerveus. Ivy sprong op en draaide een rondje. Ze was weer iets vrolijker. "Oh en ik hoop dat ze pancakes hebben, ik ben dol op pancakes met van die rode vruchten en confituur..." ratelde ze vrolijk aan een stuk door. Ivy liep samen met het team weer naar huis, gaf Suzan nog een knuffel en wenste de rest slaapzacht. Ivy knikte even en zuchtte diep. "Ja, we gaan nog naar de healers, ga je mee?" Ivy wiebelde even nerveus op haar voeten. "Wat als ze nu boos zijn dat ik ze stoor?" Vroeg Ivy met een frons. "Het kan evengoed zijn dat Sasha er niet zit en ik weet niet of die andere healers ook zo vriendelijk zijn" Ze liepen naar de zorgzaal en Ivy klopte aan. Bijna onmiddellijk ging de deur open en Sasha verscheen in de opening. "Ivy? Is er iets mis met je wang?" Een bezorgde uitdrukking verscheen op haar gezicht en Ivy schudde vlug haar hoofd. "Nee, nee, zeker niet, niets mis met mijn wang, maar ehmmmm, met mijn zij echter wel" Ze beet op de hoek van haar onderlip en Sasha zuchtte even. "Ivy, je moet het zeggen als er nog iets is, je moet je heus geen zorgen maken over het feit dat healers vermoeid raken door mensen te genezen" Ivy kreunde even. "Ik weet het, ik weet het" mopperde ze. Sasha's blik gleed door naar Oliver. "Oh, dus dit is de man waarover je het altijd hebt" Ivy haar wangen kleurden rood en ze wierp haar een blik toe. Sasha gniffelde even. "Oh ja, Ivy en ik hebben soms wel eens een babbel, ze vertelt zoveel goede dingen over je" Ivy kuchtte even. Ze had Oliver nooit verteld dat ze tegen Sasha een heleboel dingen vertelde, Sasha was als een oudere tante voor haar. "Ja, okey, mijn zij" smoeste ze ongemakkelijk terwijl ze naar binnen liepen.

Account verwijderd

schreef:
Hij schudde zijn hoofd, natuurlijk zou hij haar niet alleen laten. Niet zo lang hij er niet zeker van was dat ze zich goed voelde bij zijn nieuwe vriendin. Maar hij wist vrij zeker dat het goed zou komen, hij kon zich er echt niets bij voorstellen dat Alistair's vriendin haar niet zou mogen. Iedereen die Ivy ontmoette hield van haar, ze was een ontzettend vrolijk en optimistisch persoon, je wilde graag bij haar zijn. Dat gold voor hem, maar ook voor een hoop anderen. Het gold voor haar team en waarschijnlijk ook al haar exen, hij wist niet hoe veel exen ze eigenlijk had.
'Ze worden echt niet boos op je, maak je nou eens niet zo veel zorgen om wat iedereen van je denkt, iedereen vindt je geweldig.' merkte hij op. Hij wist vrij zeker dat hij niet de enige man was die gevoelens voor Ivy had, hoewel hij wel de enige man was die daar ook daadwerkelijk iets mee kon doen. Geen van de vrouwen leek haar een vervelend persoon te vinden, dus ze lag erg goed in het instituut.
Hij volgde het gesprek even tussen Ivy en de vrouw, waarvan hij dacht dat het Sasha was, en lachte even toen hij Ivy rood zag worden. Ze hoefde zich er niet voor te schamen, het was niet alsof ze niet samen waren en haar liefde voor hem eigenlijk een geheim was.
'Het is vast een opluchting als ik vertel dat ik ook regelmatig over haar heb.' merkte hij lachend op, waarna hij een kus tegen haar wang duwde en haar naar binnen volgde. Iedereen in het instituut leek Ivy te kennen, hij vroeg zich af of datzelfde ook met hem zou gebeuren als hij hier jaren was. Hij kende wel wat mensen, maar lang niet iedereen. Bovendien had hij het altijd druk met het team en Ivy, dus verder had hij weinig aandacht voor andere mensen.
'Leuk je te ontmoeten, Oliver.' de vrouw glimlachte breed naar hem en richtte toen haar aandacht weer op Ivy. Hij bekeek haar zij even toen de vrouw haar shirt iets omhoog duwde en haar zij lichtjes aanraakte. Hij kon zich niet voorstellen dat ze er geen last van had, het zag er aardig gehavend uit. Hij ging zitten en keek even om zich heen, hij was hier nog nooit geweest. Dat Dante hen gebruikte om het instituut van lichamelijke klachten te verlossen, vond hij wel een slimme zet. Ongelukken kwamen nog wel eens voor en als iedereen daar op een menselijke manier van moest genezen, vielen er regelmatig een hoop mensen uit.

Account verwijderd

schreef:
Ivy maakte een geluidje. "Niet iedereen mag me" protesteerde ze. "Onder de mensen die me niet mogen horen onder andere Joel, Zita, Rayna,..." somde ze op. Ze had al een boel mensen ontmoet, en er waren er genoeg die haar niet mochten. Ivy balanceerde nerveus op die hiel van haar voeten en ging toen weef normaal staan. Ze glimlachte toen Oliver zei dat hij het ook regelmatig had over haar. Ze trok een wenkbrauw op. "Ha, wat zeg je dan?" Vroeg ze nieuwsgierig. "Hopelijk geen slechte dingen" grapte ze erbij. Ivy glimlachte weer toen Sasha zich voorstelde aan Oliver. Oliver leek haar wel te mogen. Het was ook best wel onmogelijk om Sasha niet te mogen, ze was altijd bezorgd en vriendelijk en had het beste met je voor. Dat wist je altijd zeker over haar. Ivy ging weer gaan zitten en maakte een gezicht toen Sasha de plekken op haar zij aanraakte. "Het is niet zo erg" protesteerde Ivy even. Sasha trok een wenkbrauw om en Ivy schudde haar hoofd. "Kom om, het had veel erger gekund" zei ze met een knik. "Het is nu niet alsof dit het ergste is wat ik ooit heb meegemaakt" Ivy fronste even. "Al moet ik zeggen dat ik nog maar weinig ben geslagen in mijn gezicht" gaf ze toe. "Nou ja, ik bedoel dan buiten de missies" verbeterde ze haarzelf. Ze moest ergens over kunnen praten als ze gehealed werd, het maakte haar altijd zenuwachtig. Al snel voelde ze hoe de pijn wegging en zuchtte ze. "Okey, nog iets dat gehealed mpet worden?" Ivy schudde haar hoofd. "Nope" Ze liet haar van de stoel glijden en glimlachte. "Ik denk dat je vanavond nogal slaperig zult zijn door de genezing, dus misschien heb je morgen een ochtendhumeur" glimlachte Sasha. Ivy schudde grinnikend haar hoofd. "Ohhh, maar ik ben niet degene die vlug een ochtendhumeur heeft" Ze liepen naar de deur. "Dankjewel Sasha" De vrouw knikte naar haar. "Veel succes om de missie jullie twee"

Account verwijderd

schreef:
Sasha keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan en hij rolde met zijn ogen, haar zij zag er niet uit alsof er niets mee aan de hand was. Het zag er vrij gehavend uit, het was waarschijnlijk vrij hard gegaan. Als hij er zelf iets aan had kunnen doen, had hij dat ook zeker gedaan, maar hij had geen genezende gave. Een wat opgeluchte zucht gleed over zijn lippen toen Sasha het teken gaf dat het klaar was, hij wilde niet dat ze ergens last van had.
'Ik kan er niets aan doen dat ik een ochtendhumeur heb.' verdedigde hij zichzelf, waarna hij even lachte. Het was er nu eenmaal, het was niet te negeren en hij kon zichzelf ook niet dwingen om het weg te laten gaan. Hij deed wel zijn best om het niet vervelend te maken voor de rest, maar het zou nooit helemaal over gaan.
'Ook leuk om jou te ontmoeten.' zei hij, voor hij achter Ivy aan de gang op liep. Hij wist nu zeker dat dat inderdaad Sasha was en Ivy had gelijk gehad, ze leek inderdaad vermoeid. Maar verder leek het hem een vriendelijke vrouw en hij begreep waarom Ivy het liefst bij haar was.
'En nog even over dat niet mogen gesproken, ik denk niet dat Joel een hekel aan je heeft. Hij is gewoon gefrustreerd omdat hij dingen wilt die hij niet langer kan krijgen.' hij sloeg zijn arm om haar heen en streelde even over haar zij, waarna hij een kus tegen haar wang duwde. Joel had geen hekel aan haar, helemaal niet zelfs, daar was hij vrij zeker van. Hij wist ook vrij zeker dat hij niet meer van haar hield, de man wilde haar gewoon als bezit hebben. Het bleef een akelige gedachte wat hem betreft. Hij trok de deur open en liep achter Ivy en Baylor aan naar binnen. De hond ging direct liggen, waarschijnlijk waren alle indrukken nogal vermoeiend geweest voor de hond. Hij ging zitten en keek even naar Ivy, dit zou hij de komende week ook niet meer kunnen doen. Hij zou niet meer op zijn gemak naar haar kunnen kijken, hij zou ook niet geheel rustig naast haar kunnen liggen, wetende dat ze de volgende ochtend opnieuw weg zou gaan. Hij beet op de binnenkant van zijn wang, hij wilde zich niet nu al druk maken over de missie, het zou toch geen zin hebben.

Account verwijderd

schreef:
Ze grinnikte even en liep de gang op. Ze trok een gezicht. "Wel, tuurlijk kan hij die dingen niet meer krijgen, hij weet goed genoeg dat ik met jou ben nu" Ze glimlachte toen hij een arm om haar heen sloeg en haar tegen zich aantrok. "Hmmm" Ivy haatte het dat Joel zo moest doen. "Ik snap niet waarom ik volgens hem een bezit ben" gromde ze even met een gefrustreerde uitdrukking op haar gezicht. "Ik heb nog geluk dat ik niet met hem samen in een team zit, dat zou pas hels zijn geweest" Ze haalde een hand door haar haren en glimlachte toen hij over haar zij streek met zijn hand. Gelukkig was haar zij nu wel genezen. Ivy trok een wenkbrauw op en glimlachte toen ze zijn blik over haar zag glijden. "Bevalt het je?" Grapte ze even terwijl ze haar kleerkast opendeed en één van zijn roze t-shirts pikte. Ze had al al haar goede pyama's in haar koffer gestoken. Ivy gaapte even en kleedde haar uit, waarna ze zijn shirt en zwarte sport short aandeed. Na het 'douchen' had ze minder moeite met het naakt zijn in zijn bijzijn. Oliver mocht haar naakt zien, het was niet alsof hij het nog nooit eerder had gezien. Het was vast niet meer zo speciaal voor hem. Ze voekde zich al veel meer op haar gemak bij hem. Ivy sprong op het bed en strekte haar even uit. "Arghhh, ik ben zo moe" gromde ze. Ze verborg haar gezicht in haar hoofdkussen en bleef even zo liggen. "Shit, ik moet nog mijn tanden gaan poetsen" kreunde ze. Ze dacht even na. Ze had zin om haar gave te gebruiken, maar ze wist dat ze morgenochtend dan nog meer moeite zou hebben met het opstaan. Ivy slenterde het bed uit, poetste haar tanden, deed haar makeup af en kamde nog eens vlug haar haren. Ze smeet haar kledij in de wasmand en liep terug naar het bed, waar ze onmiddellijk in Olivers armen kroop.

Account verwijderd

schreef:
'We hebben nog geluk dat ik niet in zijn team zit.' zei hij, waarna hij zijn schouders ophief. Zo vaak zag hij Joel niet, maar hij was de man al helemaal beu, dan moest je je voorstellen dat hij de man elke dag zou zien. Hij durfde er alles op te verwedden dat dat zou eindigen in een schorsing, maar hij wist ook vrij zeker dat dat hem weinig uit zou maken. Hij kon Dante nog altijd zijn reden vertellen, hij was er vrij zeker van dat de man het wel zou begrijpen.
'Ja, altijd.' beantwoordde hij haar vraag, waarna hij even glimlachte. Het zou waarschijnlijk nooit wennen, hij keek gewoon graag naar haar. Hij bedoelde er verder niets mee, maar hij voelde zich altijd goed als hij naar haar keek. Het was waarschijnlijk een van de eerste keren dat ze zich omgekleed had in zijn bijzijn, meestal liep ze naar de badkamer. Hij vond het fijn dat ze zich op haar gemak voelde bij hem, dat ze niet het gevoel had dat hij iets verkeerd zou doen of zeggen als zij zich omkleedde.
'Misschien moet ik jou morgen eens wakker maken.' normaal gesproken maakte zij hem wakker, hij sliep altijd langer dan dat zij deed. Die enkele keer dat zij langer sliep, hoefden ze nergens te zijn en had ze geen reden om wakker te worden. Maar als ze training of een andere verplichting hadden, was zij altijd degene die hem uit bed moest slepen.
Hij keek haar even lachend na en kleedde zich toen om, waarna hij onder de dekens ging liggen en even gaapte. Hij was niet zo moe als Ivy, dat wist hij zeker, hij had Ivy nog niet eerder zo moe gezien. Hij liet zijn armen om haar heen glijden toen ze bij hem in bed kroop en duwde een kus tegen haar wang, waarna hij zijn ogen even sloot.
'Slaap lekker.' mompelde hij, hij opende zijn ogen en keek naar haar, hij deed geen moeite om zijn glimlach te onderdrukken. Dit waren de momenten waarop hij besefte hoe zijn leven veranderd was en hoe gelukkig hij daar eigenlijk mee was. Hij besefte hoeveel geluk hij met haar had en hij herinnerde zich al de dingen aan haar waarvan hij hield.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte even. "Hmm, ik kan ook niet klagen als ik naar jou kijk" zei ze met een glimlach. Ze was nog steeds van dezelfde mening over hem, en dat zou niet gauw veranderen. Ivy kroop onder de warme dekens en lachte zachtjes toen Baylor languit op hen ging liggen. "Arghh, waarom zijn wij net een kussen voor hen?" Lachte Ivy even. Ze ging met haar vinger over Baylors kopje. Hopelijk zou Baylor niet te vermoeid zijn op missie, maar ze wist zeker dat het nodig was. Haar hond moest een beetje wennen aan het reizen, als hij een goede hond zou worden om mee te nemen op missies. Ze was wel nieuwsgierig wat het precies zou worden. "Misschien moet je me inderdaad wakker maken morgen, ik vrees dat ik het bed amper ga uitraken" bekende ze. "Gelukkig hebben we niet veel te doen morgen" voegde ze er nog aan toe. Gewoon het ontbijt en 's avonds samen gaan eten met het team, en voor de rest zouden ze in bed liggen en films kijken. Dat klonk geweldig. Ivy gaapte nogmaals en glimlachte toen ze een kus op haar wang kreeg gedrukt. Hij was toch zo'n lieverd. Ze sloot haar ogen en legde haar handen op zijn armen die om haar heen lagen. "Je t-shirt ligt goed" mompelde ze even random. Het was waar, ze sliep veel liever in zijn t-shirts dan in haar eigen pyama. Misschien moest ze vaker zijn kleding roze roze kleuren. Ivy keek hem aan met een glimlach. Wat hield ze toch van hem. "Slaapzacht" fluisterde ze slaperig, voordat ze ook echt in slaap viel.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld