justmesannex schreef:
Ik sta voorzichtig en slaperig op uit het bed. 'Oke' fluister ik zacht en houd mijn armen gestrekt voor me. Mijn ogen sluit ik langzaam en ik concentreer me alleen op de poort en engelenwereld. Na een tijd komt er een soort witte straal uit mijn handen en verschijnt er een steeds grotere poort. Ik moet moeite doen om hem zo groot te maken dat hij blijft tot er een paar mensen, oftewel één in dit geval, door is. Het enige wat opzich best handig is aan zo'n poort is, dat degene die erdoorheen is, elk moment de poort weer kan openen zonder enige moeite te hoeven doen. Het kleine beetje energie wat ik nog had is uit mijn lichaam gestroomd en ik val dan flauw op de grond.