Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG) Dauntless & Annajacoba

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Lucinda plofte naast hem neer in de bus en keek de tekening nog eens aandachtig aan. Ze ging er met haar hand overheen en hij ging in rook op. 'Mijn onzichtbare tas, om het zo maar te noemen.' Ze keek hem glimlachend aan en knikte. 'Is goed, dan moeten we bij je thuis eerst maar even een plan maken. Ik dacht trouwens echt even dat die man ons door zou hebben! Gelukkig ben je een snelle denken!' Ze slikte even en leunde iets meer achterover. 'Dit is de eerste keer in een lange tijd dat ik weer eens met de bus ga, ik vind vliegen handiger.' Mompelde Lucinda terwijl ze even naar Gabriël keek. 'Ik hoop trouwens dat je het niet erg vond, daarnet. De man vertrouwde het nog steeds niet dus ik moest even iets.. kleffer doen.' Het was niet echt klef geweest, maar ik kon even op geen ander woord komen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Tuurlijk niet, moest ik daar alleen zijn geweest zouden ze me misschien zelfs hebben doorgehad en daarbij jij leek het precies erger te vinden als ik" zei hij en keek haar even aan, want hij had duidelijk gezien dat ze haar tanden op elkaar klemde en ook bij dat koppeltje deed ze zo raar. Meisjes hadden Gabriël nooit echt geïnteresseerd, hij had gewoon geen tijd voor liefde en een meisje zou toch alleen maar in de weg lopen. Daarbij welk meisje wou nu een relatie met een gezochte crimineel. "Ik vind het wel leuk om in de bus te zitten, tussen verschillende mensen en over hun leven na te denken, die vrouw daar bijvoorbeeld, ze doet alles voor haar job is één keer gescheiden en een controle freak" zei hij en knikte naar een vrouw in mantelpak vooraan in de bus.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Lucinda glimlachte, gelukkig had hij er een beetje begrip voor. Er was iets met mis, dat wist ze, maar ze kon niet precies herinneren wat het was. Eigenlijk wou ze het ook niet weten, want het was zeker iets uit haar vorige leven. Dingen te weten komen over wie je hiervoor was, was altijd een nogal pijnlijke ervaring. De enigste dingen die ze wist van haar vorige leven waren haar naam, leeftijd en het feit dat ze dus een hekel had aan liefde, hoewel ze niet wist waarom. 'Hmm, je hebt gelijk. Aan haar aura kan ik zien dat ze niet echt leuk is op feestjes, ze is een echte perfectionist. Ik zou haar wel kunnen veranderen, net zoals ik toen deed met die man op de avond dat ik je vond, maar eigenlijk heb ik het gevoel dat deze vrouw zo gelukkig is, en dat was hij niet. Haar veranderen zou dus verkeerd zijn, hoewel natuurlijk wel lachwekkend.' Ze keek even vanuit haar ooghoeken naar Gabriël en zuchtte, raar hoe normaal Lucinda zich nu al bij hem voelde, bijna alsof ze vrienden waren, wat dus absoluut niet het geval was. Lucinda moest mezelf blijven vertellen dat hij niets meer was dan haar opdracht, maar ze vond het eigenlijk wel weer fijn om eens contact met een mens te hebben.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ik vind het maar eng, mensen hun innerlijk veranderen, er bestaat geen goed zonder slecht toch" mompelde hij stilletjes terwijl de bus stopte aan de halte vlak voor diegene waar zij zouden moeten uitstappen. "Je herinnert je dus nauwelijks iets over je vorige leven dat lijkt me best jammer, maar als je je toch niets herinnerd over wie of wat je was waarom maakt men dan een onderscheid tussen hel en hemel als je toch niet weet wat je vroeger gedaan hebt?"

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
'Mensen veranderen verandert nooit hun echte aard, en ook niet hun daden, het maakt enkel de rest van hun leven iets beter.' Lucinda glimlachte, maar zag zijn punt wel. 'En tja, ik weet het eigenlijk niet. Waarschijnlijk omdat je op aarde al goede dingen had gedaan, waardoor je dus daarna verder mag blijven gaan met die dingen. Maar ik weet het verder ook niet, zulke dingen worden ons niet verteld. Wij weten enkel onze naam, leeftijd en wat kleine andere dingen, zoals welk eten ik lekker vind en zo.' Ze slikte even, 'Maar ik weet dus niet of ik een familie had, waar ik woonde, wie mijn vrienden waren en wat mijn leven eigenlijk voorstelde.' Lucinda keek even verdrietig, 'Ergens zou ik het wel willen weten, maar aan de andere kant ook niet. Want als ik een familie had dan hebben ze al zo veel verdriet gehad, dat wil ik niet weten.' Ze glimlachte even droevig en keek hem toen weer iets vrolijker aan. 'Maar ach, het is ook niet belangrijk wat ik in een vorig leven deed, het is dit leven wat er toe doet.' De vrouw die voor hun zat keek even naar achteren met een blik in haar ogen die zei 'Stelletje gekke domme kinderen.' Lucinda keek haar grijnzend aan en stak haar tong uit. 'Stelletje gekke domme stervelingen' dacht ze.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ze waren er en Gabriël stapte nonchalant naar buiten en wachtte tot ook Lucinda de bus uit was. "Ik denk dat het verleden je toekomst bepaald" zei Gabriël die even terugdacht aan zijn eigen verleden. Moesten zijn ouders niet zijn gestorven en hij bij zijn pleegouders zijn terecht gekomen dan zou hij nu waarschijnlijk helemaal niemand vermoorden en studeren zoals de meeste mensen van zijn leeftijd. Eenmaal thuis nam hij weer de zwarte sporttas en haalde een paar pistolen en messen vanuit kasten en andere verstopplekjes in het huis en legde deze op tafel terwijl hij ze bedachtzaam bekeek zoekend naar het meest passende moordwapen voor deze opdracht. Hij koos uiteindelijk voor een pistool met geluidsdemper zodat niemand iets zou horen wanneer er geschoten werd.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Lucinda keek hem nadenkend aan en plofte neer op zijn bank. 'Dat klopt, wat je hebt gedaan en meegemaakt in je verleden beslist wie of wat je bent in de toekomst.' Heel even zuchtte ze terwijl ze haar vleugels uitsloeg en een vleugelborstel tevoorschijn haalde, waarmee ze zachtjes haar vleugels begon te borstelen. Ze keek even naar de wapens en likte haar lippen vochtig. Eigenlijk begon ze wel nieuwsgierig te worden naar hoe alles in z'n werk ging, en hoe het was om iemand te vermoorden. Maar ze wist dat als ze iemand zou doden ze niet meer welkom zou zijn boven, behalve als het een schuldig man was. Ze wist echter dat de vrouw weinig verkeerds had gedaan, behalve een buitenechtelijke relatie, maar daar kon je niet iemand voor vermoorden toch? Ze bedacht zich opeens dat ze waarschijnlijk nog best wel een tijdje met deze jonge man opgeschept zou zitten, niet dat ze dat echt heel erg vond, maar waarschijnlijk had hij nog wel een jaar te leven. Zowel hier als boven was dat niet lang maar toch nog net lang genoeg, en tot zijn dood moest ze bij hem blijven.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Eten engelen eigenlijk" vroeg Gabriël terwijl hij een pak pasta uit een kast haalde. Hij had genoeg om een portie voor twee personen te maken, maar als ze geen voedsel nodig had was dat natuurlijk makkelijker voor hem er dan was er minder afwas. "Weet je misschien moet je misschien best maar niet meegaan als ik haar vermoord, het wordt niet echt iets waar je bij wilt zijn" zei hij terwijl hij enkele potten uit een kast haalde en water in een van de twee deed en dat begon te koken.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Lucinda knikte even, 'Ja, engelen moeten ook eten. Hoewel we wel iets minder eten dan stervelingen.' ze glimlachte even en ging ondertussen wat spelen met een kussen dat op zijn bank lag. 'Is goed, ik blijf hier dan wel. Zijn er anders nog huishoudelijke klusjes waarbij je wat hulp kunt gebruiken? Om de hele tijd gewoon wat te niksen is ook niet echt iets voor mij.' ze glimlachte weer even naar hem en legde het kussen weer neer. 'Trouwens, ik houd van pasta.' ze kneep haar ogen dicht en hield haar hoofd glimlachend schuin. Het was haar namelijk net pas weer te binnen geschoten dat pasta haar lievelingseten was.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ok dat worden dus twee porties spaghetti" zei hij terwijl hij kerstomaten in kleine stukjes sneed en wat look en uien stoofden in een pot om de saus te maken. Het eten was na een kwartiertje klaar en hij vulde twee borden en zette deze met een overdreven gratie op de tafel. "Smakelijk" zei hij terwijl hij een kan water op tafel zette, hij had ook bier en alcohol wat hij veel liever dronk, maar nooit voor een moord want hij moest in volle concentratie zijn. "Waarom help je me trouwens met iemand te vermoorden, je taak is toch juist om me goed te krijgen dacht ik." zei hij terwijl hij wat geraspte kaas over zijn pasta deed.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
'Dankjewel!' Lucinda glimlachte vriendelijk naar hem en pakte een vork. Ze stak de vork in het midden van het bord en draaide hem rond zodat er een soort van balletje van spaghetti op de vork zat. 'Ach, ik heb momenteel ook al door dat je niet zo maar naar mij gaat luisteren. Ik moet sowieso bij je blijven tot je dood gaat dus kan ik net zo goed jou helpen. Ik kan jou aura niet veranderen en kan je ook niet dwingen, het moet je eigen keuze zijn om te veranderen.' Ze keek even naar hem en dacht na. Ze pakte de vork uit haar bord en stak het bolletje pasta in haar mond. Ze begon te kauwen en slikte het eten door. 'Je kunt in ieder geval heerlijk koken, ik denk dat ik hier inderdaad maar even een tijd blijf wonen.' grapte ze. Ze schonk haar glas vol met water en nam een slok om de resten pasta uit haar mond weg te spoelen. Snel stak ze weer de vork in haar eten voor de volgende hap.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Dankje" zei Gabe en wierp een blik op zijn horloge. "Ik moest maar eens gaan, tot vannacht dan" zei hij en nam zijn rugzak waar alle spullen in zaten die hij nodig hij. Hij deed een zwarte muts en zwarte handschoenen aan, trok snel zijn jas aan en sloot de deur achter zich. Hij nam de bus naar het huis maar stapte een halte eerder uit en wandelde de laatste kilometers naar het huis. De auto van de man was nergens te bekennen, wat het alleen maar makkelijker maakte voor hem. Gabriël forceerde het slot en hackte het bewakingssysteem. Het was al laat dus misschien lag ze al in bed hij sloop naar boven en hoorde de tv er was dus een kans dat ze nog wakker was. Hij zette een demper op het pistool deed de deur met een ruk open. Ze maakten even oogcontact en toen haalde Gabe de trekker over en boorde een kogel zich in haar hoofd. Hij schakelt zijn gedachten altijd uit wanneer hij iemand vermoord, dan neemt zijn instinct het over en voelt hij zich ze minder schuldig over wanneer hij de kogel en alle overige sporen die naar hem kunnen leiden weghaalt. Hij sloot haar levenloze ogen en stak de kogel die recht door haar hoofd was gegaan in zijn zak. Beneden ging een deur dicht. "Schat ik ben er je bent toch zeker dat je man vandaag niet meer terugkomt he." De minaar, hier had Gabriël niet op gerekend. Als hij uit het raam sprong zou hij sterven of heel veel botten breken dan zouden ze hem alsnog vinden. Hij kon niets anders dan zich in haar kleerkast te verschuilen terwijl haar minnaar naar boven kwam en haar lijk zag liggen. Hij twijfelde of hij de politie zou bellen, want dan zou haar man te horen krijgen dat zijn vrouw aanhield, maar wat maakte het uit, ze was dood. Enkele minuten later stonden er enkele politieauto's rond het huis en Gabriël zat nog steeds in de kast en wist dat het slechts een kwestie van seconden was voor hij ontdekt zou worden.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Lucinda zat momenteel een beetje rond te hangen op het dak. Ze wilde dat Gabriël snel terug zou komen, hoewel ze niet echt wist waarom. Ze had op het moment dat hij het huis verlaten had een slecht gevoel gekregen en wist zeker dat er iets mis zou gaan. Misschien had ze toch mee moeten gaan en had ze dan iets kunnen voorkomen. Momenteel was het enige wat ze kon doen wachten en wachten, iets waar ze niet erg goed in was. 'Ik ga er heen.' mompelde ze terwijl ze de lucht in sprong. Zwevend op de wind vloog ze richting het huis van de vrouw. Het viel haar al snel op dat er allemaal politie auto's dezelfde kant op reden, iets wat maar één ding kon betekenen. De gedachte dat Gabriël opgepakt worden, of zover zij wist al was opgepakt, viel haar zwaar. Het was haar baan geweest om op die jongen te letten en hoe kon ze ooit iemand's leven verbeteren vanuit een gevangenis? Ze hoopte maar dat hij niet al zijn moorden zou bekennen, enkel deze. Ze landde achter het bushokje van eerst en liet haar vleugels verdwijnen. De straat was volgelopen maar niemand keek naar haar, ze hadden haar niet eens gezien. Lucinda zag agenten tegen elkaar praten en naar binnen wijzen, waar blijkbaar de moordenaar nog was. Snel rende ze naar het huis toe, maar kon niet verder dan het lint. Gespannen staarde ze naar de deur. Zou Gabriël straks naar buiten komen omringd door agenten? En zou hij haar dan ook zien staan hier?

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gabriëls handen lagen geboeid op zijn rug terwijl hij door een groep agenten naar buiten werd begeleid. Zijn wapens waren in beslag genomen en hoewel hij eerst nog had kunnen schieten of zich verzetten was hij gewoon meegegaan. Hij had zo al genoeg problemen dus kon hij zich best een beetje gedragen wou hij hier zo goed mogelijk vanaf raken. De media moest natuurlijk ook weer van de partij zijn en vanaf het moment dat hij uit het huis stapte verblindden camera's zijn ogen en werden er microfoons in zijn gezicht geduwd, maar hij weigerde iets te zeggen. Terwijl hij in een van de politiewagens instapte kruiste hij Lucinda's blik. Er verscheen kort een scheve glimlach op zijn gezicht alsof hij eigenlijk altijd al had geweten dat hij eens werd opgepakt en hij het best grappig vond heel de commotie die er rond hem ontstond. Hij probeerde haar aan te blijven kijken omdat zij eigenlijk de enige was die iets voor hem betekende maar toen de deur van de wagen werd dichtgeslagen belemmerden de getinte ramen zijn zicht en richtte hij zijn blik op zijn schoenen.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
'Gabriël!' riep Lucinda gefrustreerd terwijl ze naar de auto toe wou sprinten. Een politie agent hield haar echter tegen en keek haar fronsend aan. 'U kent deze jonge man? Wij hebben dan een paar vragen voor u.' Lucinda vloekte even zacht. Ze had hier geen tijd voor, Gabriël had hier geen tijd voor. De klok tikte door en de tijd die Gabriël nog had te leven leek opeens een stuk minder dan eerst. Lucinda besloot weg te rennen en daarna richting de gevangenis te vliegen. Ze moest Gabriël spreken voordat het te laat was. Ze moest Gabriël redden voordat hij dood ging. Zoals het er nu uit zag zou Lucinda falen in haar missie, zou Gabriël sterven en zou ze hem alsnog tegenover haar zien als demon zodra ze thuis was. De oorlog tussen hemel en hel had voorkomen kunnen worden als het Lucinda gelukt was. Maar ergens diep in Lucinda zelf merkte ze opeens dat het niet het feit was dat ze zou falen in haar missie maar puur het idee om Gabriël te verliezen die haar dwars zat. Ze had zelf ook wel gemerkt dat, ondanks de ontzettend korte tijd die ze daar was geweest, hij wat voor haar wat begon te beteken. Hij deed haar denken aan iets of iemand, ze kreeg het gevoel dat ze thuis was als ze bij hem was. Ze draaide zich om en voordat de politie agent haar tegen kon houden was ze alweer verdwenen in de nacht.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld