ORPG The Maze Hunger Games - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG The Maze Hunger Games

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Katherine:
Vast zou ik dit eigenlijj niet moeten doen, water uitdelen. Maar ik vertrouwde Jake en Annabeth wel. Daarbij wist ik ook wel dat ooit hij me vast doden zou want er wint maar 1 iemand maar eerlijk verwacht ik sowieso al niet om in leven te blijven. Ik maakte dan ook weinig kans.
"Graag gedaan." Zei ik als hij me bedankte en ik nam mijn eigen mes maar uit voor het geval ik me moest verdedigen tegen anderen of er ook mocht zijn. We waren nog met 12 waaronder wij 3 dus nog 9 die me konden doden. Het was nu relatief rustig dus hadden we even geluk. Als hij knikt vertrokken we maar verder door het doolhof. Ik hoopte maar dat we niemand tegen kwamen en dat de rest elkaar wel vond. Dan waren we nog even veilig. Na een tijdje kwamen we aan een kruising maar hoorde ik stemmen dus nam ik de hand van Jake en trok hem terug samen met Annabeth tot het weer rustig was. Ik keek even of het echt rustig was en zo konden we verder gaan.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Jake
Met snelle stappen liepen we samen door de maze. Schuw, maar snel. We waren nog met ons 12en in de spelen. 12 deelnemers, verstopt in een doolhof. 9 ervan wilden ons gegarandeerd dood hebben. De kans op overleven was nog steeds super klein. Zelfs al hadden Katherine en ik gaven en waren een groot aantal van de beroeps uitgeschakeld. Even nam ik onder het lopen een slok water, om wat tegen mijn droge keel te doen en stopte hem vervolgens terug in mijn tas. Op dat moment trok Katherine me weg en hoorde ik stemmen. Heel fijn.
Stil trok ik mijn hand terug en glipte langs Katherine heen. Even keek ik in de richting van de stemmen, terwijl ik ervoor zorgde dat ik niet in het zicht verscheen. Wie het waren, zag ik zo snel niet. Ze waren iets te ver weg.
Ik zuchtte zacht toen ze doorliepen en keek de meiden aan. "Laten we verder gaan" zei ik zacht en liep voorop verder.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Katherine:
Ik had zelfs niet eens door dat ik zijn hand nog vast had voor hij de hand terugtrok. Ik slikte even, ik lette echt niet goed op vandaag. Zo ging het vooral niet gaan. Na een tijdje zag ik dat hij al terug naar ons keek en dat zei en ik knikte even. Ik keek ook even en zag dat hij gelijk had. Ik keek even naar Annabeth en zag dat ze even onzeker was. "Hey, het komt goed met je oké." zei ik dan terwijl ik even naar haar keek. Ik wist ook wel dat dat een grote leugen was, er won maar 1 iemand en met 9 mensen die ons dood wouden hadden we maar weinig kans.
Ze knikte en ik knikte dan even naar Jake. "Ja laten we maar gaan." zei ik dan en ging met hem mee met Annabeth tussen ons in. We hadden geluk dat het de rest van de dag nogal rustig was en dat we tegen de avond de anderen nog niet waren tegen gekomen. Annabeth was wel een keer gestruikeld en had een schaafwonde maar die had ik verzorgd met water.
We hadden nu een goede rustplaats gevonden en ik keek even naar Jake. Eigenlijk was hij best wel leuk, ik vond hem al aardig tijdens de trainingen maar hij was best leuk. Annabeth geeuwde even. "Slaap maar oké, alles komt goed met je." zei ik dan rustgevend tegen haar en het werkte ook nog. Niet veel later ging ze al liggen en sliep ze. Na een tijdje ging ik ook liggen en keek naar de hemel waarop niet veel later de doden van de dag zouden opkomen. Met natuurlijk iemand van district 4, Alex, ik keek er zelfs niet naar toen zijn foto in de lucht verscheen. We hadden het zien gebeuren en dat was dan ook mede de reden dat ik tegen Annabeth zei dat ze maar wat moest slapen. Ik keek even naar Jake. Hij en Annabeth waren allebei nog in leven.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Jake
Rustig liepen we de rest van de dag door het doolhof van de arena. Ik had echt een hekel aan deze arena, ben er nooit goed geweest met doolhoven. Zeker zo'n grote zonder uitgangen niet. Ik zuchtte zacht, toen opeens een van de muren veranderde van positie, maar gelukkig niet in de richting van een andere tribuut of zoiets.
Aangezien Annabeth een paar keer was gestruikeld, besloot ik haar na een tijdje maar te dragen. Zo te zien zouden we voorlopig nog niet zoveel problemen krijgen en anders kon ik nog altijd vuur oproepen met 1 arm of zelfs zonder handen. Indien nodig kon ik Annabeth altijd op de grond zetten en haar met Katherine laten vluchten.
Na een paar uur hadden we een goede rustplaats gevonden. Verscholen tussen de muren, nu maar hopen dat die muren zich niet zouden verplaatsen en ons in onze slaap zouden pletten. Niet echt een fijne dood, leek het me toe. Rustig zette ik Annabeth op de grond neer en hielp Katherine het minder opvallend te maken. Eigenlijk was Katherine best leuk, maar goed. We hadden geen tijd voor relaties. Een van ons zou toch gegarandeerd sterven. De ander had een kleine kans om te overleven.
Toen alles veilig was, ging ik rustig met de meiden in onze schuilplaats zitten. "Wij zorgen wel voor je" zei ik toen Katherine Annabeth probeerde te kalmeren, zodat ze zou kunnen slapen.
Al snel maakten de spelmakers het weer donker en keek ik naar de lucht, waar de overleden tributen te zien waren. Mijn slachtoffers, Alex en nog een aantal. Arme tieners. Even keek ik naar Katherine en haalde een hand door mijn haren heen. "Benieuwd wat er mogen gebeurt" zeg ik zacht, om Annabeth niet wakker te maken.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Katherine:
Ik merkte dat Jake me wat hielp met ervoor te zorgen dat de schuilplaats niet te veel op zou vallen. Ik zag hoe Jake deed tegen Annabeth, hij had even goed haar grote broer kunnen lijken. Als alles donker was en Alex zijn foto in de lucht was zag ik dat Jake even naar me keek. "Ja , ik ook." zei ik dan en keek even naar hem. Eerlijk snapte ik echt niet waarom het Capitool dit zelfs leuk vond. Ik keek even naar jonge Annabeth en zucht even zacht. Ze was zo onschuldig.
Na een paar uur lagen we al te slapen en in de ochtend was ik als eerste wakker. Ik pakte geruisloos al wat dingen in en ging toen even over Jake heen kijken, hij was schattig als hij sliep. Jezus Maria Jozef! Ik porde even zijn arm. "Wakker worden Jake, we moeten verder." zei ik dan en keek even naar hem. Hij was ergens best knap maar plaats voor relaties was er niet aangezien een van ons op het einde dood zou moeten gaan.
Annabeth werd ook net wakker en keek even naar Jake en mij. "Zijn jullie...?" vroeg ze nu en ik trok terug en schudde mijn hoofd. "Nee joh gekkie." zei ik dan.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld