Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

9 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG met Shiri

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Het werd langzaamaan drukker rond deze plek, maar Lynn had het al gezien. Dat was die man van gisteravond. Alleen dat was niet de reden waarom ze eropaf liep. Ze had hem ook gezien. Lynn vond het nogal verbazingwekkend dat ze Duke nu al voor de derde keer binnen 24-uur tegen kwam, terwijl ze hem hiervoor nog nooit had gezien, maar ze wist wel dat ze flink geïrriteerd was op het moment. Konden ze hem niet gewoon met rust laten?! Zonder enige twijfel in haar passen liep ze op de man af en tikte hem op zijn schouder. Ze zag de bezorgde blikken om haar heen. Het deed haar alleen niets. Ze wist wat ze aan het doen was. Een dronken man? Die kon ze wel aan. Het moment dat hij zich omdraaide kreeg hij een rake vuist onder zijn kin, waarna hij achterover viel.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke was niet meer helemaal bij. Maar hij zag hoe de man viel. Hij zag ook een bekend gezicht. Het duurd eeven voor hij hem geplaatst had. 'Haar'. Verbeterde hij zichzelf. 'Lynn', verbeterde hij opnieuw. Zijn hersenen probeerden hem te vertellen het bloed van zijn handen aan zijn broek af te smeren, maar zijn handen luisterden niet. "Niet naar kijken." Zeiden zijn hersenen. Zijn ogen luisterden beter. Hij keek Lynn strak aan, staarde bijna. Zijn hart klopte in een iets te laag ritme. "Veeg je handen af, anders ga je tegen de vlakte." Zeiden zijn hersenen, maar zijn handen weigerden dienst. De groep mensen zag hij al niet meer. Er waren er nog maar twee; Duke en Lynn. Er kwam beweging in zijn handen. Ze veegden over zijn broek. Dat werd een duur grapje, maar hij bleef in elk geval staan.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Nadat de man was gevallen wierp Lynn een blik op Duke. Hij zag er niet goed uit. Zonder aarzelen haalde ze haar mobiel uit haar jaszak en belde ze 112, voor zowel de politie als een ambulance. Tijdens het verbinden knielde ze bij Duke neer. Ze keek hem recht in de ogen aan, net zoals hij bij haar deed. Het enige verschil was dat hij een waas voor zijn ogen had, alsof hij elk moment kon instorten. Het verbaasde haar niets. Als iemand zo vaak in elkaar wordt geslagen mag Duke nog wel van geluk spreken dat er - nog - geen permanente schade aan zijn hersenen is. Ze hoopte dan ook met heel haar hart dat dit niet zou gebeuren. Lynn pakte weer eens een zakdoek uit haar tas en begon voorzichtig het bloed op zijn hoofd weg te deppen. Dit alles in de tijd dat het duurde om verbonden te worden met de alarmcentrale, namelijk een paar seconden.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke keek haar even aan. Het duurde een tijdje voor hij doorhad wat ze deed. Hij knikte kort en wist uit te leggen (zo ver je het uitleggen kon noemen): "Hemato...fobie..." Hij ademde diep in en uit. "In... Combinatie met... Hart-ritme.. Stoornis." Hij was nog bijna trots op zichzelf. Mocht hij misschien wel zijn. Hij liet Lynn het bloed wegdeppen. Ze hield iets vast. Het duurde een paar seconden voor hij zag dat het een telefoon was, en een paar extra voor hij zich realiseerde dat ze iemand belde. Het lichte gevoel in zijn hoofd trok niet weg. Hij moest zitten, wist hij zich te herinneren. Zijn hoofd tussen zijn knieën. Maar hij kreeg het niet voor elkaar.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Wat Duke zei wat niet helemaal te verstaan, maar Lynn hoorde genoeg om te weten dat die ambulance snel moest komen. Na de plaats van de twee door te hebben gegeven hing ze de telefoon op en deed ze deze in haar zak. Ze zag hoe Duke zichzelf staande - of eigenlijk zittende - probeerde te houden, wat duidelijk moeilijk was voor hem. In een ogenblik, zonder dat ze er zelf ook maar een seconde bij stil had gestaan, pakte ze Dukes bebloede hand en hield die vast. 'Maak je geen zorgen,' zei ze op een zo kalm mogelijke toon, 'er komt hulp aan.' Ze kneep lichtjes in de hand, hopend dat hij zou voelen dat hij niet alleen was. Ik ben er, dacht ze bij zichzelf.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke staarde Lynn alleen maar aan. Hij was duizelig, echt duizelig en het duurde langer dan hij wilde voor hij dingen oppikte. Hij keek naar zijn hand, die nu door Lynn vastgehouden werd. Daarna keek hij haar weer aan. Even wist hij zijn mondhoeken omhoog te brengen in een soort glimlach. Hij mompelde iets waarvan hij bijna gelijk niet meer wist wat het was. Het had een bedankje kunnen zijn. Het had een vloek kunnen zijn. Met zijn vrije hand probeerde Duke een vinger in zijn nek te leggen, om zijn hartslag te voelen. Hij kon hem alleen niet helemaal vinden en gaf op. In plaats daarvan besloot hij zich te focussen op Lynns ogen. Hij keek haar strak aan, puur om iets te hebben waar hij richt op kon richten. Puur om niet tegen de vlakte te gaan.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn hoorde in de verte al sirenes aankomen, iets wat haar een beetje gerust stelde. Nog maar heel even en dan zou er hulp zijn. 'Je weet wel hoe je jezelf in problemen krijgt hè?' vroeg ze met een zwakke glimlach. Lynn had het gevoel dat ze tegen hem moest praten om hem wakker te houden. Afleiding. Dat was helaas het enige waar ze ook maar iets mee kon. 'Verder weet ik niet hoe je het voor elkaar krijgt, maar het is wel héél toevallig dat ik je weer tegenkom.' ging ze verder. Kom op, blijf wakker. Niet veel later waren er twee ambulances en een politiewagen gearriveerd, eindelijk.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke hoorde maar half wat ze zei. Hij knikte maar kort, in de hoop dat het niet belangrijk was. Iemand pakte hem bij zijn schouders. Toen jij opkeek zag hij ambulancepersoneel. Mooi. Hij zuchtte. Ze zeiden iets tegen hem, maar het ging volledig langs hem heen. Hij liet Lynn los en wilde iets zeggen, maar hij verloor langzaam het bewustzijn.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn was enorm opgelucht toen het ambulancepersoneel er eindelijk was. De andere man werd ook meegenomen omdat hij buiten bewustzijn was, maar nu kon er in ieder geval aangifte gedaan worden. Eerst wilde ze haar ook meenemen in de ambulance omdat haar hand onder het bloed zat, maar dat ging niet door toen ze zei dat dit niet haar bloed was. Daarnaast moest ze waarschijnlijk nog een getuigenis afleggen bij de politie. Lynn beet zachtjes op haar lip. Ze wilde mee met de ambulance, mee met Duke, maar zij wist dat ze daar alleen maar in de weg zou zitten.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Toen hij weer bijkwam, lag Duke in een ziekenhuis bed. Hij lag op de dekens. Voorzichtig ging hij zitten. Hij had alleen zijn broek, schoenen en blouse nog aan. Deze laatste was grotendeels opengemaakt en er zaten plakkertjes op zijn borst. Hij had ook de vertrouwde 'wasknijper' op zijn vinger, die in verbinding stond met met het apparaat naast zijn bed. Daarop was een ECG te zien. Duke voelde aan zijn wenkbrauw, waar een soort verband overheen zat. Eigenlijk wilde hij opstaan, op zoek naar mensen. Naar Lynn. Ze had hem wederom uit de brand geholpen.
In plaats daarvan kwam er een dokter binnen. "Ik heb wat vragen." Zei hij zakelijk.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn was meegenomen naar het bureau om daar een getuigenis af te leggen. Het erge ervan was dat het én lang duurde, én ze haar haast wilde aanklagen voor geweld omdat ze de man had neergeslagen. Gelukkig ging dit niet door en kon ze na een paar uur weg, maar het zorgde er wel voor dat ze aardig geïrriteerd was. Die irritatie ging voor een groot gedeelte wel weg nadat een agent had aangeboden haar naar het ziekenhuis te brengen. Dat zou een stuk sneller gaan dan met het openbaar vervoer.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Na het beantwoorden van veel en veel te vragen verdween de dokter weer. Duke was weer alleen. Hij ging verzitten zodat hij overeind zat en knoopte zijn blouse dicht, zover dat kon. Van wat hij uit het verhaal opgemaakt had lag hij alleen nog aan de hartbewaking voor het geval dat. Als alles in orde was mocht hij vanmiddag of vanavond vertrekken. Hij hoopte het in elk geval. Volgens het hartfilmpje klopte zijn hart weer naar behoren, dat was al een stap in de goede richting. Duke zuchtte diep. Hij moest Lynn nog maar eens goed bedanken. Op de tafel naast zijn bed lagen wat tijdschriften waar hij niet geïnteresseerd in was. Zijn tas stond naast het kastje. Hij probeerde zich te herinneren wat hij bij zich had, maar dat waren alleen schoolboeken. Hij zuchtte diep en besloot toch maar door een van de tijdschriften te bladeren.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn bedankte de agent die haar naar het ziekenhuis had gebracht en liep toen naar binnen. Bij de receptie wilde ze vragen waar Duke zat, maar ze besefte zich ineens dat ze zijn achternaam helemaal niet wist. Ze had geen flauw idee. Toch moest ze het proberen. Bij de receptie begon dus ronde één van hints, een blonde man van rond de 20 met een hartritmestoornis die vandaag is binnengebracht. De receptioniste kon helaas niets met haar beschrijving, maar verwees haar door naar de afdeling "cardiologie". Lynn bedankte de vrouw en liep daarna naar de lift. De zoektocht zou nu beginnen.
Eenmaal aangekomen bij de juiste etage liep ze meteen naar een zuster die ze toevallig tegenkwam. Hier begon ronde twee. Deze vrouw leek haar wel te kunnen helpen gelukkig, en bracht haar naar een kamer.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke keek op toen hij de deur open hoorde gaan. Tot zijn verrassing kwam Lynn binnen. Duke legde het tijdschrift waar hij toch weinig in geïnteresseerd was weg en rechtte zijn rug. Hij ging zo zitten dat hij met zijn voeten naast het bed bungelde. "Hallo." Hij glimlachte en wees haar op een stoel. "Het spijt me, wat er gebeurd is..." Hoe vaak zou hij dit tegen har zeggen moet? "Bedankt..." Bedankjes en excuses waren normaal Duke's straatje niet, maar hij wist wanneer het moest. En dit was zeker een bedankje waard.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Er ging een golf van opluchting door Lynn heen toen ze Duke zag. Hij zag er in ieder geval een stuk beter uit. 'Jij hoeft je niet te verontschuldigen,' begon Lynn. 'En bedanken is ook niet nodig.' voegde ze eraan toe. Ieder ander met een beetje moreel verstand had gedaan wat zij deed. Misschien was het niet waar, maar dat is wat zij wilde geloven. 'Ik ben allang blij dat je nog intact bent.' zei ze met een glimlach.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld