Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Unkown vacation

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Amore werd ineens overstroomt met een allemaal herinneringen van haar en haar broer samen en hoe goed haar broer wel niet was. Ze deed haar best om de gedachten te laten stoppen omdat ze anders wist dat het niet meer droog kon houden maar het ging automatisch, alsof er geen rem op haar gedachten zat. Het voelde alsof ze een brok in haar keel had en ze kon nauwelijks wat zien omdat ze allemaal tranen in haar ogen had. Ze probeerde aan andere dingen te denken maar het lukte gewoon niet. Ineens voelde ze een traan uit haar ogen komen. "Fuck.." Floepte ze er fluisterend uit,ze veegde de traan weg maar dat had geen zin want er bleven maar meer tranen komen. Ze barstte gewoon in tranen uit, ze kon het niet laten. Ze had geen idee wat ze moest doen nu, ze kon alleen maar huilen. Alle controle over haar emoties had ze nu verloren. Ze dacht alleen maar meer aan keren dat ze plezier har met haar broer, keren dat haar broer haar geholpen heeft wanneer ze hulp nodig had.. alle herinneringen kwamen gewoon naar boven en ze kon niet meer stoppen met huilen. Ineens realiseerde ze zich dat Davey natuurlijk achter haar lag en haar nu hoogst waarschijnlijk hartstikke hard hoorde snikkeren en huilen, tenzij hij al zo diep in slaap was dat hij niks mee kreeg. Daar hoopte ze eigenlijk wel op maar ze wist dat die kans heel erg klein was en dat hij waarschijnlijk wakker zou zijn.

Conluxiera
Straatmuzikant

Conluxiera schreef:
Davey fronste met zijn ogen dicht toen hij een zachte ''fuck'' bij Amore vandaan hoorde komen. Toen hij duidelijk hoorde hoe ze moest huilen, deed hij zijn ogen open en keek hij naar haar. Zij leek dit niet door te hebben, omdat ze druk bezig was met het wegvegen van tranen. Hij beet op zijn lip en slikte, wat moest hij nou doen? Moest hij haar troosten of moest hij haar met rust laten? Misschien wilde ze helemaal niet dat hij haar trooste of zag huilen. Omdat het leek dat ze niet door had dat hij naar haar keek, ging hij weer met zijn ogen gericht op het plafond liggen. Hij zou haar wel willen helpen, maar hoe en waarschijnlijk zou zij toch geen hulp van hem willen, omdat ze hem toch niet echt mocht. Weer beet hij op zijn lip, het maakte hem verdrietig doordat zij huilde. Waarschijnlijk niet door Amore zelf, misschien ook wel, maar vooral omdat hij vroeger zijn moeder heel vaak hoorde huilen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Amore voelde alleen maar meet tranen aankomen, hoe erg ze ook wou dat het stopte, het lukte gewoon niet en hoe erg ze ook probeerde aan wat anders te denken het was nu toch al te laat. Ze drukte haar gezicht in haar kussen en begon alleen maar harder te huilen. Ze miste haar broer gewoon, haar broer was gewoon altijd haar beste vriend, al vanaf dat ze kleine kinderen waren. Maar omdat iemand perse moest sms'en tijdens het rijden was zij nu haar beste vriend en broer kwijt, daarom zou ze nu nooit meer met hem kunnen lachen, nooit meer met hem kunnen dansen, nooit meer met hem grappen maken over hun ouders, alle dingen die ze samen deden moest ze nu alleen doen. Ze dacht eigenlijk al wel gerouwd te hebben over haar broer en dat was waarschijnlijk ook wel zo maar de reden dat ze nu weer zo verdrietig was over haar broer was waarschijnlijk omdat ze nu alleen was in een vreemd land met een vreemdeling en ze miste nu gewoon het gevoel hoe veilig hij haar liet voelen en hoe ze hem zo graag bij haar zou willen hebben nu zodat ze zich minder alleen zou voelen. Ze wou dat ze hem weer kon knuffelen, ze wou zijn lach weer kunnen horen als ze een grap maakte, maar dat zou nooit meer kunnen, het zou nooit meer mogelijk zijn om haar broer voor haar te zien en hem te vertellen hoe veel hij voor haar betekend en hem dan in haar armen te sluiten. De tranen bleven maar komen, ze schaamde zich zo erg voor hoe hard ze nu aan het huilen was.

Conluxiera
Straatmuzikant

Conluxiera schreef:
Davey hoorde dat het huilen niet ging verminderen, het leek wel erger te worden. Hij beet op zijn lip. Op dit moment deed het er niet toe wat hij er van dacht of niet, Amore had duidelijk troost nodig. Hij schoof langzaam naar Amore toe op zijn zij en fluisterde: ''Schrik niet..'' zodat ze niet zou schrikken toen hij achter haar ging liggen. Hij sloeg zijn armen om haar heen en trok Amore, met haar rug naar hem gericht, meer naar zich toe. ''Sssh..'' zei hij zachtjes. Langzaam begon hij door haar haren te strelen, een poging om haar rustiger te maken. Hij trok snel met één hand zijn eigen deken over hun beiden heen en ging weer door met het strelen van Amore haar haren terwijl hij haar stevig in zijn armen had. Nu hij het gedaan had, wist hij niet of het een goede actie van hem was geweest. Misschien kon hij wel een trap of een klap van haar naar achter verwachten, maar op dit moment nam hij het risico maar. Hij kon haar gewoon niet zo laten huilen terwijl hij niks deed.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Amore hoorde Davey wat fluisteren en daarna voelde ze ineens een paar armen om haar heen en merkte ze dat Davey tegen haar aankwam liggen, hierdoor huilde ze eerst alleen nog maar harder omdat ze nu het gevoel had dat ze alles toch maar gewoon kon laten gaan en het gevoel van troosten liet haar altijd eerst harder huilen voor dat het hielp. Ze draaide zich en legde haar hoofd op zijn borst. Ondanks alles wat er was gebeurd tussen hun vond ze het zo lief van hem dat hij dit deed. Het maakte haar nu niet uit hoe goed of slecht hun band was. "Ik mis hem gewoon zo erg.." Huilde ze. Davey had natuurlijk geen idee over ze het had, maar dat kon ze nu moeilijk uitleggen door al het huilen heen. Ze merkte dat ze langzaam maar zeker wat kalmer werd en wat meer adem kon halen door het huilen heen. Door de omhelzing en de aanraking van Davey merkte ze dat ze kalmer werd. "Dankjewel.." Fluisterde ze, ze moest hem haast wel bedanken voor het kalmeren en troosten van haar, want ook al waren ze niet de beste vrienden, ze waren eigenlijk niet eens vrienden, toch troostte hij haar en probeerde hij haar te kalmeren. Dat betekende veel voor haar. Ze moest nog steeds huilen, maar gelukkig al wel een stuk minder hard. Ze veegde nog wat tranen van haar wangen. Zo af en toe dacht ze toch weer aan een herinnering met haar broer en moest ze weer even harder huilen maar het duurde dan niet als te lang tot ze weer kalm werd.

Conluxiera
Straatmuzikant

Conluxiera schreef:
Toen hij merkte dat Amore zich om draaide verplaatste hij zijn handen naar haar rug waar hij zachtjes verder streelde. Doordat ze tegen zijn borst aan huilde, voelde hij dat deze nat werd, omdat hij geen shirt aan had. Het boeide hem niks, tho. Hij hoorde wat ze probeerde te zeggen terwijl ze huilde en slikte even. Hij wist natuurlijk niet over wie ze het had. Haar vader, haar broer, een vriend, of misschien wel háár vriend? Even zei hij niet, maar toen hij hoorde hoe ze hem bedankte, glimlachte hij kort. Dat kon ze niet zien, maar toch. ''Geen probleem.'' zei hij zachtjes terug. Hij voelde hoe ze soms iets harder schokte dan anders, maar kon het ook niet laten om het aan haar te vragen. ''Wie mis je?'' zei hij zo zacht, dat Amore het misschien niet kon horen. Hij wilde niet dat ze nog harder moest huilen door zijn vraag, maar ergens was hij ook wel benieuwd wie ze bedoelde. Voorzichtig legde hij zijn kin tegen de bovenkant van haar hoofd. In vergelijking met Davey was Amore best wel klein en kon dit prima.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Amore snikte nog een beetje en hoorde toen dat Davey zei 'geen probleem' en ook al was dat misschien ook niet het geval voor hem, alsnog betekende het heel veel voor haar wat hij deed. Daarna hoorde ze zijn vraag en heel even voelde ze weer meer tranen op komen. "Mijn.. broer.." Stotterde ze en heel even huilde ze weer wat meer. "Hij was mijn beste vriend.." Voegde ze ook nog toe. Ze huilde nu al een stuk minder, gelukkig en dat kwam voornamelijk door het troosten van Davey. Ze moest toegeven, Davey was heel erg goed in troosten, althans, het werkte heel erg goed voor Amore. "Sorry.. je krijgt nu allemaal tranen op je.." Mompelde ze snikkend. "En nu kun je niet slapen.. en ik ben maar gewoon aan het huilen.. ik ben echt een mess.." Ging ze door. "Het spijt me" Verontschuldigde zich nog een keer. Ze had geluk dat ze geen mascara op had want dan zou ze er echt niet uitgezien hebben nu en dan zou ze waarschijnlijk ook hebben afgegeven op de borst van Davey. Ze schaamde zich nu alleen nog maar meer voor al het gehuil, ze hield Davey alleen maar wakker zo en nu moest hij haar ook nog eens troosten. Waarom kon ze niet gewoon controle hebben over haar emoties, de eerste dag werd ze helemaal boos op hem, nu is ze helemaal in tranen, wat moest hij wel niet over haar denken. Sowieso dacht hij al niet goed over haar door de eerste dag en de afgelopen paar dagen hebben ze ook niet echt de meeste plezier met elkaar gehad.

Conluxiera
Straatmuzikant

Conluxiera schreef:
Davey beet op zijn lip, dus toch haar broer. Hij bleef door gaan met het strelen van Amore haar rug, ook al huilde ze nu minder. Eventjes grinnikte hij in zichzelf toen hij hoorde waar Amore zich druk over maakte. ''Hey, ssh..'' suste hij zachtjes. ''Het maakt echt niet uit.'' vervolgde hij met een gemeende lieve toon in zijn stem, ''Don't worry.''. Hij zag hoe ze keek naar zijn natte borst en veegde daarom zijn borst af met de deken. ''See, niks aan de hand.'' glimlachte hij. Hij streelde met één hand zachtjes door Amore haar haren en met de andere ging hij weer over haar rug. Hij slikte. ''Wat is er met je broer gebeurd?'' vroeg hij zachtjes. ''Als je dat wil vertellen, tenminste.'' zei hij er ook zacht achter aan. Hij zou het wel begrijpen als ze het niet zou willen zeggen, maar misschien zou ze het wel kwijt willen bij iemand. Wie weet zou het haar wel rustiger maken.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Amore keek op naar Davey toen hij zijn borst droog veegde met de deken en zag een glimlach op zijn gezicht. Het zien van die glimlach hielp ook heel veel, daardoor voelde ze zich meer geliefd en voelde alles alleen maar meer vertrouwd. "Hij.. uh.. hij was van werk onderweg naar huis.." Begon Amore te vertellen, ze bracht haar blik weer naar zijn borst en begon te pielen aan de deken. "En hij had voorrang op een weg.. maar.." Ze haalde even diep adem zodat ze het verhaal verder kon vertellen. Ze veegde de laatste paar tranen weg, ze was een stuk kalmer geworden. "Maar toen kwam er 1 of andere idioot door de bocht om die bezig was met sms'en tijdens het rijden.." Amore voelde weer helemaal opnieuw woede opkomen nu dat ze weer terug dacht aan die dag. "En die had mij broer dus niet gezien.. en ja.." Ze ging er van uit dat Davey vanaf hier wel de rest van het verhaal voor hem zelf kon invullen. Gelukkig hadden ze de idioot die haar broer had aangereden kunnen vinden en had hij 3 jaar in de gevangenis doorgebracht, hij was sinds vorig jaar weer op vrije voet. Van Amore had hij nog wel wat langer in de gevangenis mogen blijven, door hem had Amore haar broer nu niet meer maar hij kon nu weer gewoon verder met zijn leven. Amore keek weer op naar Davey en beet op haar lip. "Toen de ambulance aankwam was er niks meer wat ze konden doen.. Ik zie nog voor mij hoe mijn vader en moeder beide in tranen uitbarstte toen de politie aan onze deur kwam.." Vertelde ze nog. "Ik stond boven aan de trap en had geen idee wat er aan de hand was maar ik wist dat wat het was.. absoluut niet goed was.." Mompelde ze nog. Amore liet de deken los en legde haar handen nu op Davey's borst omdat ze niet zo goed wist waar ze anders haar handen moest laten.

Conluxiera
Straatmuzikant

Conluxiera schreef:
Davey luisterde aandachtig naar het verhaal dat Amore vertelde. Hij merkte dat ze hier wel wat moeite mee had en gaf haar de tijd. Daarom moest ze huilen, haar broer is overleden bij een auto-ongeluk.. Even deed hij zijn ogen dicht en beet hij op zijn lip. Dat zou zo heftig voor haar geweest moeten zijn. Hij merkte aan haar stem dat ze boos werd en probeerde haar te kalmeren door zachtjes met haar haren te spelen. Meestal vinden meiden dat wel fijn, dacht hij. Toen ze naar hem keek, keek hij haar in haar ogen aan. Even was hij stil, ''Damn..'' mompelde hij zachtjes. ''Het spijt me..'' vervolgde hij, doelend op hetgene wat ze had meegemaakt en zojuist aan hem verteld had. Toen hij voelde hoe ze haar handen op zijn borst legde, glimlachte hij even naar Amore en drukte hij een kusje op haar haren. Hopelijk werd ze niet boos dat hij dat deed. Hij trok haar weer dicht tegen zich aan en sloot zijn ogen. Op dit moment leek het hem het beste om zo te blijven liggen en ergens vond hij het ook wel fijn om zo te liggen, hij zag nu een andere kant van Amore. Een kwetsbare kant.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Amore haalde een beetje haar schouders op en beet op haar lip. "Ach.. kun jij niks aan doen.." Mompelde ze en gaf hem een een kleine ongemakkelijke glimlach. Dat was wel waar, hij had er absoluut niks aan kunnen doen. Daarom vond ze het altijd raar als mensen sorry zeiden tegen haar als ze het verhaal vertelde, het was niet hun schuld en ze konden er niks aan doen dus waarom zouden hun degene zijn die sorry moesten zeggen. Amore schoof nog een beetje dichter tegen Davey aan en sloot haar ogen. Ze was blij dat Davey zo begrijpend was en haar hielp nu. Toch hield ze er niet van dat ze zo open was en zich zo kwetsbaar heeft opgesteld, zo was Amore normaal nooit, mensen kenden haar als de vrolijke meid die wel eens snel boos zou kunnen worden maar mensen zagen haar eigenlijk nauwelijks huilen dus dit was heel ongewoon voor haar. Maar deze hele vakantie werd haar waarschijnlijk te veel. Ze sloot haar ogen en probeerde langzaam een beetje in slaap te vallen. Het lag op zich wel lekker zo om in de armen van een ander in slaap te vallen, ze hield altijd heel erg van knuffelen en aanraking. Amore was zo'n persoon die gewoon heel erg hield van fysiek contact. "Ik meen het echt.. heel erg bedankt voor het troosten." Fluisterde ze, ze hield haar ogen gesloten en leunde met haar hoofd tegen de borst van Davey. Ze had geen idee wat deze avond zou betekenen voor hun band over de komende tijd.

Conluxiera
Straatmuzikant

Conluxiera schreef:
Davey merkte dat Amore lekker tegen hem aan ging liggen en moest hierdoor glimlachen, best wel schattig. Toen hij hoorde wat ze zei, deed hij langzaam zijn mond open. ''Any time.'' fluisterde hij terug naar haar. Na een tijdje merkte hij dat ze in slaap gevallen was en probeerde hij zelf ook in slaap te vallen. Het duurde eventjes, maar ook hij viel in slaap.
~TS~
De volgende morgen werd hij langzaam wakker en hij voelde dat hij iets in zijn armen had. Oh ja. Hij dacht terug aan gisteravond en herinnerde zich wat er gebeurd was en dat hij Amore in zijn armen genomen had. Hopelijk schrok ze zo niet als ze wakker werd dat ze in zijn armen lag. Straks kon ze zich het niet herinneren en dacht ze dat hij iets bij haar geprobeerd had. Omdat het best wel fijn lag, bleef hij liggen met Amore in zijn armen. Als ze weg wilde, zei ze dat wel toch?

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Amore was na gisteravond nogal snel in slaap gevallen en had voor de rest van de avond een rustige avondrust gehad, gelukkig maar. De volgende ochtend werd ze langzaam wakker, voornamelijk door het licht wat door alle ramen kwam. Ze voelde ineens dat ze werd vastgehouden wat ze voor de eerste 3 seconden niet begreep toen ze wakker werd maar toen realiseerde en herinnerde ze zich wat er gisteravond allemaal gebeurd was. "Uh.. goedemorgen." Fluisterde ze, er van uit gaande dat Davey wakker was. Ze wist niet zo goed hoe ze zich nu moest voelen, het lag wel lekker zo, het voelde gewoon knus om in iemands armen te liggen maar aan de andere kant, was alles nu ineens goed tussen hun? Zouden ze nu gewoon vrienden zijn na alles wat er gister avond gebeurd was. Amore beet op haar lip en dacht even na, maar ze besloot al snel op te staan en over Davey heen te klimmen het bed uit. Ze pakte een krentenbol uit een zak die op het aanrecht lag en nam een hap. Ze sprong op het aanrecht zodat ze nu op het aanrecht zat. Ze keek naar buiten door de glazen deur en zag een gezin voor hun bungalow lopen, ze volgde hun even met haar ogen en keek daarna weer naar Davey. Zouden ze vandaag wat gaan doen? Of zouden ze weer hun eigen ding gaan doen? Ze konden misschien vanavond ook wel samen uitgaan en als het beviel was het iets wat ze vaker konden doen. Ergens was Amore wel blij dat het nu beter ging tussen haar en Davey, dan kreeg ze misschien toch nog de vakantie waar ze in de 1e instantie op gehoopt had.

Conluxiera
Straatmuzikant

Conluxiera schreef:
Davey was weer half in slaap gevallen, maar hoorde wel wat Amore fluisterde. ''Goedemorgen.'' kwam er mompelend uit zijn mond. Toen hij voelde dat ze uit het bed gestapt was, gaapte hij even en wreef hij in zijn ogen. Hij ging rechtop zitten en zag dat Amore door de deur naar een gezin keek die langs liep. Even beet hij op zijn lip. Hij stapte uit het bed en pakte een krentenbol uit de zak die naast Amore lag. ''Goed geslapen?'' vroeg hij voorzichtig waarna hij een hap van zijn krentenbol nam. Hij zelf had hij ondanks gisteravond toch nog best lekker geslapen. Vandaag had hij zin om iets te doen. Ze waren hier nu al een paar dagen en hij had nog niets gedaan. Ook al heeft hij niet gekozen voor deze situatie, het ging er ook niet beter op worden als hij de hele tijd chagrijnig zou doen. Even keek hij naar Amore, voor hij weer een glas met water pakte om eruit te drinken.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Amore keek naar Davey toen hij uit bed kwam. "Jaa hoor, uiteindelijk heb ik wel goed geslapen." Beantwoorde ze en glimlachte lieflijk naar hem. "En jij nog een beetje normaal kunnen slapen?" Vroeg ze hem. Ze hoopte maar van wel en niet dat ze zijn slaaprust heel erg verstoord had, dan zou ze zich nogal schuldig voelen. Amore nam nog een hap van haar krentenbol en pakte er alvast nog 1 uit de zak. Ze had nogal honger op het moment en wist al wel dat ze 2 krentenbollen op zou kunnen. "Zullen we vandaag wat gaan doen? Maakt mij niet zoveel uit.. Ik heb niet echt zin om de hele dag in de bungalow te blijven en misschien kunnen we een keer iets samen gaan doen." Mompelde ze een beetje binnensmonds nadat ze haar hap door had geslikt. "We zouden ook vanavond uit kunnen gaan.. ik weet niet of je daar zin in hebt.." Voegde ze nog toe. Misschien wou hij wel weer gewoon thuis blijven, dan zou Amore wel alleen naar het zwembad gaan of zou ze kijken of ze ergens anders heen kon. Het is dat ze niet wist waar de jongen van gister verbleef, anders zou ze daar heen kunnen als Davey niks wou doen. Ze had het gister erg gezellig met hem en ze zou zeker vrienden met hem willen worden, hij was erg grappig. Ze had Davey niks over hem verteld maar dat vond ze ook niet echt nodig, als die jongen langs zou komen dan zou die langs komen en dan zou het Davey dan over hem kunnen vertellen maar als ze die jongen zag had het ook geen zin om Davey er over te vertellen, Davey had er misschien ook helemaal geen zin in om over die jongen aan te horen, wat Amore heel erg zou begrijpen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld