Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

You're magic

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Als ze beide van dezelfde tak waren geweest, hadden ze in hun vorige leven dan vrienden geweest? Hadden ze tot dezelfde vrienden groep behoord, uitgegaan, in de groepsapp gifjes naar elkaar gestuurd? Hadden ze misschien wel meer als dat geworden? Als ze van dezelfde magische tak waren geweest, hadden ze in ieder geval niet in deze benarde situatie gezeten. "Ik kan niet weggaan." antwoordde ze nadrukkelijk. Hoe graag ze het ook wilde, en er was een stemmetje in haar hoofd wat geen afscheid kon nemen van zijn goddelijke gezicht, en smachtte naar de smaak van zijn lippen. De plekken waar Michael met zijn vingers langs haar blootte huid in haar hals ging leken in vuur en vlam te staan. Het bracht haar gedachten wat hij allemaal wel niet met die lange vingers kon doen. Ze moest meer, veel meer. Voorzichtig sloot ze haar ogen, en leunde ze in om haar lippen op de zijne te rusten, tot de muziek stil viel. @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij kon niet ontkennen dat hij aan het genieten was. Het was een rare situatie, maar dat leek even niet uit te maken. Heel de atmosfeer rond hem was veranderd en het paste gewoon zo. Met de hand om haar middel hield hij haar dicht tegen hem aan, de hand in haar hals gleed naar haar nek waar hij streelde. Hij had geen idee hoe dit zo snel was kunnen gebeuren. Hij moest zichzelf echt bij een rapen. Het zou anders zo raar tussen hun worden. Dat wist hij heel goed. Zijn blik ging van haar gezicht langs haar haren over haar lichaam, dat erg dicht tegen dat van hem aan stond. Hij probeerde zijn blik los te maken, rond te kijken naar de rest maar iets in hem liet dit niet toe, en hij kon zijn ogen niet van haar afhouden. Het ging niet, hoe erg hij dit ook probeerde. Hij wist wat er zou gaan gebeuren en in zijn gedachten probeerde hij naar een uitleg te zoeken, maar weer ontbrak elke logische verklaring hierbij. Hij moest er aan toegeven, dat besefte hij nu heel goed. Net wanneer hij zijn ogen wilt sluiten en wilt in leunen voor een kus valt de muziek stil. Het voelde alsof hij abrupt uit zijn slaap wakker werd gemaakt. Alles werd helder, en hij zag hoe de magiërs uit de lucht neerdaalde op de grond, hoe iedereen wakker leek te worden en de groepen, die zo aan elkaar leken te plakken, nu tot het besef kwamen dat de spreuk erop zat, en iedereen terug een acceptabele afstand van elkaar leek te nemen. Michael keek voor zich en zag wat er net had kunnen gebeuren. Was dit nu echt gebeurd? Hij kon haar nu niet abrupt loslaten, dat zou opvallen, en dus liet hij voorzichtig zijn hand zakken, weg van haar lichaam en ook de hand in haar hals nam hij weer terug. Hij voelde een raar gevoel vanbinnen. Had hij dit echt niet kunnen controleren? Hij keek weg van Merlinth naar de andere magiërs, die leken te vertrekken uit de zaal. Ging dat hier altijd zo? Hij keek weer naar Merlinth en wou zich voor even verontschuldigen, maar toen besefte hij dat ze hier niets aan konden doen.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
De stilte zonder muziek werd al snel gevuld door de stemmen van de menigte magiërs, maar Merlinth negeerde het. Het enige wat als een kanonsknal door haar hoofd ging, was dat ze bijna Michael gekust had. En het gewild had. Langzaam en onopvallend nam ze een kleine stap naar achteren toen Michael haar middel los liet. Ze wist wat hij deed, en ze moest er in meedoen. In ene keer van elkaar wegspringen was te opvallend en zou vragen oproepen. Ze tikte tweemaal met haar hand op zijn borst, waarna ze haar hand liet zakken en proberende een glimlach op te zetten. "Laten we naar ons vertrek gaan." begon ze, met een zachte stem. "Ik ben uitgeput." Ze keek hem nog wel aan, zoals ze dat tijdens het lied wat een uur had leken te duren gedaan had. Ze probeerde de situatie te relativeren. Het was de spreuk, ze had er niets aan kunnen doen. Hij had er niets aan kunnen doen. Er was niet tussen hen. Ze waren hier op een missie. Merlinth dwaalde met haar ogen weg naar de menigte die ook de zaal leek te verlaten. Ze pakte Michael bij zijn bovenarm vast, en begon wees met haar hoofd naar de uitgang van de zaal. Misschien voor de gebeurtenissen van net had ze zijn hand wel vast gepakt, maar het huid-op-huid contact had ze nu niet aangekund. De stof van zijn shirt gaf voldoende barrière. "Kom." zei ze tegen hem, waarna ze richting de gang wandelde. Op naar hun kamer, waar ze hopelijk dit tafereel achter hun konden laten. @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij voelde zich raar. Een onbeschrijfelijk gevoel knaagde aan hem, en hij kon het niet uitspreken. Dat ging niet door waar ze zich bevonden, maar ook gewoon doordat hij niet wist wat was. Heel vreemd, en hij schudde het dan ook van zich af. Hij keek naar Merlinth en stemde in met een knikje toen ze voorstelde om terug naar hun vertrek te gaan. Dat leek hem een goed idee, zeker na wat er net gebeurd was had hij geen idee wat ze anders konden doen. Een vreemde omgeving was het hier, en wetende dat het hier elke avond zo een feest was, dan kon dit dus elke avond gebeuren. Ze konden namelijk niet na de maaltijd gewoon verdwijnen naar hun vertrek, dat zou opvallen. Dansen was hier een vast gebruik en daar moesten ze dan ook gewoon aan meedoen, en de gevolgen hiervan dragen. Hij keek naar de uitgang waar al een hoop mensen langs naar buiten gingen. Eenmaal hij terug wat tot zichzelf was gekomen liep hij dan ook samen met haar door deze uitgang naar buiten toe. Hun vertrek was een paar gangen verderop. Het leek een eeuwigheid te duren voor ze er aan kwamen. Michael griste de sleutel uit zijn zak, opende de deur ermee en liep achter Merlinth naar binnen toe. Hij draaide zoals eerst de deur weer in het slot en plaatste de sleutel op de plek waar hij hem eerder ook had gelegd. Hij liep verder de kamer in en ging op het bed zitten, zijn blik richtte hij naar buiten toe en hij wist even niet wat te zeggen. 'Het spijt me, dat had niet moeten gebeuren. Het was de muziek, de sfeer, de mensen.. Dit gaat iedere avond gebeuren, het is de melodie en het gezang wat dit met mensen doet', zei hij.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Zonder te spreken liep ze met Michael door de gangen, zo snel als mogelijk maar discreet. Haar gedachten herhaalde zich over en over en Merlinth probeerde ze te negeren - ze te vergeten. Nadat Michael de deur geopend had wandelde ze gehaast naar binnen. In haar ooghoek zag ze nog wel de notitie van voor haar gevoel uren geleden op tafel. Het was een lichtpuntje, maar iets waar ze later wel aan kon werken. Ze liep rechtstreeks door naar één van de openingen in de muur voor frisse lucht. Net voordat Michael sprak checkte ze of haar geluidsdichte koepel nog stond, en ze was blij te voelen dat deze nog aanwezig was. Ze draaide haarzelf richting de jongen die ze bijna gekust had, en leunde tegen de muur van hun kamer aan. Merlinth kruiste haar armen over elkaar en schudde haar hoofd. "We konden er niets aan doen." Hij hoefde zijn excuses niet aan te bieden - ze hadden niets fout gedaan. "Zoals je zegt, het was de spreuk." Maar de realiteit sloeg in als een bom. Elke avond. Elke avond was er feest. Maar zij waren echtgenoten. Elkaar soulmates. Elkaars wederhelft. "We kunnen niet weggaan elke avond na het eten, dat is opvallend." Merlinth's gedachten sloegen op hol. "En wat als het magiërs op gaat vallen dat die twee nieuwelingen elkaar nog nooit een kus gegeven hebben, en zich steevast tegenstribbelen als de spreukachtige muziek begint te spelen." Ze ratelde door. "Dan valt het op. Dan gaan ze meer achter ons zoeken, dan komen ze er achter dat wij helemaal geen boeren zijn en uit een dorp hier ver weg vandaan komen." Ze keek niet eens meer naar Michael, en staarde recht voor haar zelf uit terwijl ze haarzelf hard in haar armen kneep. Merlinth voelde de donkere energie van de armband afstralen. Verdriet en woede mengde zich in haar lichaam. "Dan is er geen verklaring voor ons, en zullen ze ons afslachten als liegbeesten tegen de verdomde Society." Tranen vulde haar ogen. Wat hadden ze zichzelf op de hals gehaald? @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij zuchtte en staarde naar de grond. Hij had geen idee wat ze nu moesten doen, en hij voelde zich er zo onzeker over, dat hij niet wist wat hij kon veranderen. 'Ik weet het maar toch, het voelde zo vervelend, alsof ik iets deed wat je niet wilde en dat spijt me..', zei hij. Hij wist niet dat hij zich zo schuldig kon voelen, oprecht schuldig. Dat had hij nog nooit eerder meegemaakt in zijn leven. Oprechte schuldgevoelens. Hij voelde de armband rond zijn pols gloeien en hij zuchtte nogmaals. Wat die armband met hem deed. Normaal zou hij haar gewoon gekust hebben en zou het hem niets gedaan hebben. Nu had hij het niet gedaan en voelde hij zich slecht, gewoon omdat hij het had kunnen doen en het idee alleen al gaf hem een vervelend gevoel. 'Het gaat opvallen als we iedere avond verdwijnen, dat bedacht ik me ook al.', voegde hij nog toe aan zijn woorden. Dat maakte de situatie niet beter, maar hij wou wel laten weten dat hij haar snapte. Hij hoorde hoe ze aan zichzelf begon te twijfelen, hoe ze zich slecht voelde. Dit kon hij niet laten gebeuren. In normale situaties zou hij nu wegstappen van de situatie, maar de armband bleef maar gloeien en automatisch stond hij op en liep naar haar toe. Zonder het te vragen sloeg hij zijn armen om haar heen en drukte haar voor even tegen hem aan. 'Ik ben ook bang, en ik snap wat je voelt maar het komt goed. Dat beloof ik je. We gaan hier uitkomen met antwoorden op al onze vragen. Ze gaan niet ontdekken wie we zijn en wat we hier doen want we gaan het verbergen. Ik beloof dat ik niet van je ga profiteren. Als die kus er komt, dan weten we allebei hoe dat gekomen is en dan hoef je je daar niet slecht over te voelen oké? We kunnen hier niets aan doen. We hebben hier niet voor gekozen, dat hebben zij voor ons gedaan en wij moeten het nu maar doen. Maar je mag niet aan jezelf twijfelen, en ik beloof dat je levend terug naar huis gaat', zei hij. Hij zou zich aan die belofte houden, wat dat ook zou kosten van zijn krachten.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
De man die het kantoor van Alexander Albert uitgestormd was, leek hier niet meer te zijn. Michael's woorden raakten wel degelijk een gevoelige snaar, en Merlinth begroef haar gezicht in zijn schouder. Na even na te denken gooide ze haar armen om hem heen, en pakte ze de stof van zijn tuniek vast. Heel even bleef ze zo staan, tot dat ze haar hartslag weer naar beneden gekregen had. "Dankjewel." zei ze in een kleine, laatste snik, waarna ze hem los liet en haar tranen weg veegde. "Sorry, voor het verpesten van je kleding." Zei ze, wijzend naar de vlek van haar tranen op zijn schouder. Nog één keer veegde ze de resterende tranen weg, waarna ze diep in ademende. "Oke, ik heb mezelf herpakt." Ze wist niet zeker of dat de waarheid of een leugen was, maar het maakte haar even niets uit. Ze kon niet nog een keer zo in een vallen voor Michael. Ze moest sterk zijn, de sterke magiër die ze ooit was. Merlinth keek weer op naar Michael, en gaf hem een kleine glimlach. "We hebben in ieder geval een baan waar we allebei ook wel echt iets aan hebben?" Ze had zijn spieren gevoeld, en wist zeker dat hij zich uit de voeten kon met fysiek werk. @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij ging met zijn vrije hand zachtjes over haar rug heen, in de hoop dat ze snel weer gekalmeerd zou zijn. Hij kon er niet goed tegen om haar zo te zien. Het gaf hem een naar gevoel, zeker omdat hij ergens ook het gevoel had dat het aan hem lag. Hij wist niet waarom, maar zo voelde het wel voor even. Hij probeerde de gedachte van zich af te schudden, en voorzichtig liet hij haar los wanneer hij merkte dat ze gekalmeerd was. 'Geen probleem, dat kan iedereen overkomen. En van die kleding moet je je niets aantrekken, magie is toch nog handig af en toe. Die kleren wissel ik zo wel', zei hij met een kleine glimlach. Hij vond het fijn dat ze dit gedaan had. Ergens was het toch een teken dat ze hem wel vertrouwde, anders durfde ze zich toch niet zo te laten gaan vlak voor hem? 'Dit is nu eenmaal zwaar, en dit soort momenten gaan we nog vaker hebben maar we moeten gewoon weten dat we er dan voor elkaar zijn. En voel je vooral niet onzeker, je kan me werkelijk alles zeggen en daarvoor ga ik je niet anders bekijken. Zoals je zei, ik ben je partner hier', zei hij. Hij nam plaats op het bed en sloot zijn ogen even. Zijn gedachten gingen uit naar morgen. Hij hoopte weer wat sociaal contact te kunnen hebben tijdens het werken. Hij wou beslist ook goed werk verrichten, zodat hij zou opvallen, maar dan om een goede reden en niet omdat hij zich raar gedroeg. 'Dat werk gaat goedkomen ja, dat hebben we goed geregeld aan tafel. Het was een vriendelijk koppel trouwens, en ik denk dat ze hier best wel wat te zeggen hebben', zei hij. Hij stond op van bed en zuchtte. 'Ik ga me even wat opfrissen, als dat oké is', zei hij, en hij keek even richting het kamertje dat aan hun kamer lag.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Nadat ze gekalmeerd was, nam ze plaats op de sofa en ademde rustig. Ze gaf Michael een klein glimlachje toen hij haar toesprak, en zijn woorden voelde eerlijk en gemeend. Ze gingen een zware periode tegemoet, en moeten er het beste van maken Samen. Merlinth dacht even aan Oberon en Katerine, en knikte instemmend. "We moeten hen zeker te vriend houden." Antwoordde ze, en even trok ze haar wenkbrauwen samen toen hij vroeg of het oke was om op te frissen. "Natuurlijk." zei ze. Nadat Michael de badkamer in gegaan was, ijsbeerde Merlinth even door de kamer. Ze probeerde haar gedachten op een rijtje te zetten voor morgen. Eén, ze moest in de ziekenboeg maar niet te veel van haar kennis laten blijken. Ze moest eerst maar uitzoeken in hoeverre de magie was in dit tijdperk. Twee, ze moest proberen contacten te leggen, het liefst met mensen die hoger op stonden. Gelukkig had de Katerine al. Voorzichtig nam ze plaats aan het bureautje, en staarde ze naar de aantekening die ze gemaakt had over de aura's. Ze pakte de ganzenveer op, en doopte hem zachtjes in de inkt waarna ze nog een aantal punten opschreef, waaronder over de spreuk tijdens de dans. Misschien als ze wat vrije tijd morgen had, kon ze de mogelijke bibliotheek opzoeken en iets opzoeken over de spreuk. Kort keek Merlinth achterom, naar de gesloten deur van de badkamer. Haar wangen werden vuur rood toen ze dacht aan de gedachten die in haar hoofd rond gingen tijdens de dans vanavond. Ondanks dat ze er niets aan kon doen, dat haar lichaam en geest het opperde, kon ze niet ontkennen dat ze de gedachten als onprettig beleefd had. En die opwelling maakte haar gespannen. Gespannen voor wat zou komen, @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij stond op en liep naar de badkamer toe. Hij trok de deur achter zich dicht, wist zijn kleren te laten verdwijnen, en vervolgens bekeek hij de wasbak die er geïnstalleerd stond. Erg primitief, maar het zou wel lukken. Hij wist zich met een doek te wassen. Kort maar het voelde wel heerlijk aan. Even keek hij in de spiegel die voor hem hing. Wat was er toch allemaal aan het gebeuren? Hij kon er met zijn gedachten niet bij, hoe het zo snel had kunnen veranderen. Hij had net bijna met Merlinth gekust, een dame van de lichte magie waar hij mee in een andere tijd zit om een enorm plan uit te zoeken. Als hij dit tegen iemand vertelde zouden ze hem nooit geloven. Toch was het de realiteit waar hij nu in zat, en waar hij nog een jaar in zou blijven waarschijnlijk. Hij verwachtte niet dat het sneller opgelost zou zijn. Wanneer hij klaar is weet hij met zijn magie een nieuwe outfit aan te trekken. Iets comfortabels om in te slapen. Zeker niet te warm, want hij was het niet gewend om met kleding aan te slapen. Hij zou nu samen met Merlinth het bed delen en hij vond het dan ook maar normaal dat hij nu wel gewoon iets van kleding zou dragen. Hij liep de kamer weer in en keek toe hoe Merlinth aan het bureau zat. 'Gaat het?', vroeg hij, waarna hij plaatsnam op bed en met zijn achterhoofd tegen de muur leunde. Hij was best moe van vandaag, en het zou er vanaf morgen niet beter op worden vermoedde hij. Dan zou het plan echt van start gaan, en het fysieke werk erbij komen.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Merlinth dwaalde af met haar gedachten, tot ze doelloos naar het stuk papier aan het staren was. Michael's stem deed haar even schrikken, en ze stond vrijwel meteen op om hem op het bed te zien zitten. "Ja, ja." Antwoordde ze vluchtig. "Ik ga mezelf ook even opfrissen." Zei ze, waarna ze haarzelf de ruimte naast hun kamer in haastte. Ze sloot de deur zachtjes achter haarzelf, en trok haar kleding uit tot dat ze alleen nog maar in haar ondergoed stond. Voorzichtig borstelde ze haar rode lokken uit de vlecht zodat haar haren los hingen, en met een doek en water waste ze haarzelf. Haar bezwete lichaam was het bewijs van alle spanning van vandaag. Met haar magie zorgde ze ervoor dat ze in een nachtjapon stond. Het was een dunne, lichte, witte stof met dunne bandjes. De jurk kwam tot ongeveer haar kuiten. Ze kon het natuurlijk niet maken om te slapen in haar gewone pyjama - een t-shirt van kamp 2010 en een korte broek - want wat als er iemand plotseling binnen kwam. Merlinth borg haar kleding van vandaag op door middel van haar magie, en verliet de waskamer. Lichtvoetig wandelde ze naar het bureau om het papier wat ze beschreven had onzichtbaar te maken, waarna ze haarzelf omdraaide in de richting van het bed. Ze wandelde naar de tegengestelde kant van het bed waar Michael zat, en trok het laken omhoog zodat ze er onder kon gaan zitten. Eén keer eerder had ze naast een jongen geslapen. Het was op een feestje, en Merlinth was dronken. Dat gebeurde niet vaak, en dat wist die jongen, haar voormalig beste vriend, ook. En, hij was menselijk. Hij had zo goed voor haar gezorgd, en voor gezorgd dat geen ene jongen gebruik had gemaakt van haar toestand. Merlinth werd de volgende ochtend wakker naast hem, zonder herinneringen aan de dag er voor. Wat er daarna gebeurde was geen prettig verhaal, en Merlinth wuifde de gedachte snel weg. "Ik zie geen aura's." zei Merlinth plots, kijkend naar haar handen. "In onze wereld, zag ik het verschil tussen donkere en lichte magiërs. Hier zie ik niets." Ze keek terughoudend op naar Michael. "Het is een start, voor onze zoektocht naar wat er gebeurd is. Of beter gezegd, wat gaat komen." @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij was ergens toch wel bezorgd om haar. Vandaag had duidelijk zijn impact gehad, en hij hoopte maar dat ze het opzij zou kunnen zetten om verder te gaan met de opdracht. Alleen kon hij dit niet, en hij had haar echt nodig om hem te helpen. Ze moesten hun volle aandacht erbij houden, en hij hoopte maar dat dat nog kon na vandaag. Vandaag, maar eigenlijk ook alle dagen die gaan volgen waarop hetzelfde zou gaan gebeuren. Hij knikte toen ze zei dat ze zich ging opfrissen. Zelf ging hij op bed liggen. Hij keek naar het plafond, naar buiten. Het was al donker aan het worden, en hij kon dus ook bijna niets meer zien. Het zicht was eerder ook niet geweldig geweest, maar zelfs de muur was nu niet meer zichtbaar. Hij keek op toen Merlinth de kamer weer in kwam, maar al snel wendde hij zijn blik af. Hij wou niet dat ze zich nog meer op haar ongemak zou voelen dan ervoor, wat wel zou kunnen als hij naar haar zou kijken voor een langere tijd. Toen hij hoorde wat ze vertelde keek hij toch naast zich en meteen knikte hij instemmend. 'Ik denk vanaf het moment dat we weer gedeeltelijk aura's gaan zien we weten dat we dichterbij gaan komen. Op dit moment is er nog geen vuiltje aan de lucht hier maar dat zal nog wel komen, het is een kwestie van maanden denk ik', zei hij. Hij was er zeker van dat ze een uitkomst zouden vinden. Dat kon niet anders. Het moest zo ingrijpend geweest zijn dat het wel duidelijk zou worden, de enige vraag was dan waarom er nergens wat over te vinden was. Michael voelde zijn ogen zwaar worden, en hij wist dat morgen een intensieve dag zou worden. 'Ik denk dat ik zo maar eens ga slapen, kwestie van morgen mee te kunnen met de rest', zei hij.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Merlinth liet haarzelf langzaam zakken tot haar hoofd het kussen raakte. Ze was benieuwd hoe de aura's zich gingen ontwikkelen, en hoopte dat Michael's visie erop uit zou werken. Het klonk logisch, gezien het verschil tussen licht en donker in dit tijdperk niet van de orde was. Het zou ook nog een tijdje duren voordat Merlinth aan die vrede zou wennen. Al vanaf het moment dat ze kan herinneren is haar verteld dat de donkere zijde de slechte zijde is. Maar in de uren dat ze met Michael was, had ze nog geen verschrikkelijk kwaad in hem gezien. Misschien moest het nog komen, maar ze kon alleen maar hopen van niet. "Is goed." Antwoordde ze, waarna ze haarzelf met haar rug naar het toe naar haar zij draaide. "Ik ben wel benieuwd," begon ze zacht, langzaam afdwalend in slaap. "hoe ze hier op tijd wakker worden. Geen telefoon die om zes uur af gaat." Ze probeerde weer wat lucht tussen hun te krijgen. Ze waren partners, en Merlinth ging haar best doen om de persoon te worden die Michael het meest kon vertrouwen. En niet alleen maar omdat het vanwege hun missie was. Ze wilde dat hij haar vertrouwde om wie ze was. "Slaap lekker, Michael." Haar ogen werden zwaar, en binnen de kortste tijd was ze in dromenland. @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Tevreden legde hij zich beter neer in bed. Hij had het gevoel dat hij erg goed zou gaan slapen. Het matras voelde zacht aan en de dekens waren ook erg comfortabel, beter dan hij had verwacht in eerste instantie. Het was hier zeker allemaal wat primitiever maar hij had echt verwacht dat hij er niet aan zou kunnen wennen, en dat was nu dus wel het geval. 'Het is te hopen dat we vanzelf wakker worden, maar normaal zou het licht van buiten dat wel moeten doen aangezien er geen gordijnen zijn. We zullen het wel zien, ze hebben ons ook geen uur gegeven wanneer we moeten gaan ontbijten en starten met werken', zei hij. Hij draaide zich goed en tevreden sloot hij zijn ogen. 'Slaapwel Merlinth', zei hij nog, en een kleine glimlach vormde zich om zijn lippen. Hoe zijn idee over haar zo snel was kunnen veranderen. Hij had werkelijk het gevoel dat hij haar kon vertrouwen. En hij had niet verwacht dat snel te kunnen zeggen, zeker niet over iemand van de lichte kant dan nog. Ze had hem tot nu toe positief verrast en hij hoopte dat het in deze stijl zou blijven verdergaan. Na nog even woelen en nadenken viel hij dan toch in slaap. Dromen deed hij nooit. Niet sinds zijn ouders overleden waren. Hij wist niet hoe het kwam. Het was alsof hij bij hun vertrek ze zijn dromen hadden meegenomen. Een vloek en zegen tegelijk.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Merlinth droomde niet, ze had een nachtmerrie. Over hun geheim, wat ontdekt was en waarvoor ze de doodstraf kregen. En vlak, voordat ze door hun hoofd geschoten zouden worden, schrok Merlinth wakker. Ze schoot omhoog, en moest kort oriënteren waar ze werkelijk was. De ouderwetse meubels rond de kamer en het feit dat Michael naast haar lag, gaf alles weer prijs. Merlinth was blij te merken dat het er op leek dat ze aan haar eigen kant van het bed gebleven was. En ondanks dat ze een nachtmerrie had gehad, had ze wel in één ruk door geslapen. "Merlinth! Michael!" Het waren harde kloppen op de deur, en Merlinth wist zeker dat ze daarvan wakker geschrokken was. "Shit." vloekte ze zacht, waarna ze snel uit het bed stapte en haarzelf naar de deur haastte. Ze opende de zware poort zachtjes, tot een klein kiertje, waar ze Katerine zag staan. "Och, moeders ziel. Jullie zullen nog wel even moeten wennen aan de routine hier." zei Katerine toen ze waarschijnlijk Merlinth's slaperige gezicht zag. "Nou, maakt niets uit. Kleden jullie jezelf om, het ontbijt staat te wachten! En trek wat makkelijks aan, we gaan daarna meteen door." Katerine blies een kus vanaf haar hand Merlinth's kant op en vertrok weer. Traag sloot ze de deur weer, en draaide om zodat de met haar rug tegen de houten scheiding stond, waarna ze in hard in haar ogen wreef. Ze was hier duidelijk nog niet klaar voor. @Mararosa

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld