Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy's ergernis amuseerde hem, vrouwen leken er niet blij mee te zijn dat sommige mannen zo oppervlakkig waren. Hij kon zich er iets bij voorstellen, maar er waren ook genoeg vrouwen die ook zo oppervlakkig naar mannen keken. Het maakte hem verder niet zo heel veel uit, zo lang hij niet zo oppervlakkig was en de vrouw waarvan hij hield ook niet, was voor hem alles prima. Hij zei niet dat uiterlijk helemaal niet meetelde, maar hij was niet zo oppervlakkig dat hij alleen naar uiterlijk keek, helemaal niet zelfs.
'Ja, tuurlijk.' verzekerde hij haar. Hij verwachtte niet dat Joel haar nog eens lastig zou vallen, maar hij zou wel meegaan als ze dat fijn vond. Mochten ze Joel wel tegenkomen, verwachtte hij niet dat de man nog voor een probleem zou zorgen. Hij had zijn neus gebroken, niemand ging nog eens naar de persoon toe die hun neus brak, het zou ontzettend dom zijn om dat te doen.
Heel even volgde hij het gesprek tussen Elise en Ivy, maar al snel ging zijn aandacht naar Derek en Ryan. Suzan en Jason waren afwezig, wat geen verrassing was. Sinds Jason druk was met een vrouw, zou hij zeer waarschijnlijk de lunch overslaan en hij durfde te wedden dat Suzan nu bij Jules was. Ten slotte was het ook hun laatste dag samen voor Suzan op missie zou gaan en hoewel Suzan nooit echt serieus over haar relatie praatte, was hij er zeker van dat ze haar relatie wel serieus nam en dat ze Jules zou missen.
Hoewel hij geen honger had toen hij aan was gekomen, at hij toch een broodje uit de zak. Het kon geen kwaad om wat te eten, dan hoefde hij vanmiddag minder te eten en kon hij weer normaal eten bij het diner. Hij had een soort ritme, een ritme dat nu verstoord was door het ontbijt. Het gaf niets, het kon wel voor een dagje.
Er waren hele andere gesprekken aan tafel zonder Jason, een stuk serieuzer. Normaal gesproken hadden ze het nooit over de rellen buiten het instituut, maar nu wel. Jason hield altijd alles luchtig, maar een serieus gesprek kon ook geen kwaad. Geen van hen wist hoe dat opgelost zou worden, maar ze hadden het er wel over.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte even. Het was niet alsof ze dacht dat Joel er nog zou komen, maar ze had er toch nog een raar gevoel bij. Het maakte haar ongemakkelijk dat Joel haar zo had aangesproken op een moment dat ze er eens niet aan dacht. Wat moest ze doen? Altijd op haar hoede zijn voor alles? Ze dacht het niet. En Joel zou wel niet zo dom zijn op nog naar haar toe te komen als Oliver bij haar was. Ze wist zeker dat hij niet nog eens ziun neus zou willen breken. Het had haar op één of andere manier wat verwonderd dat Oliver dat had gedaan voor haar. Ivy wist maar al te goed dat hij zo goed mogelijk geweld probeerde te vermijden. Hij zou het niet gebruiken als het niet nodig was. De gesprekken waren heel wat serieuzer aan tafel zonder de broer en zus Evans. Ivy luisterde naar Elise. "Wel, ik heb mezelf al drie dagen op een rij betrapt dat ik niet meer kan slapen door de stress" zei Elise met een frons. Ivy keek haar verward aan en volgde tpen haar blik. Ohh... "Elise, je moet je geen zorgen maken om Derek, ik beloof je dat het team goed voor hem zal zorgen" zei ze met een glimlach. Ze hadden het geluk dat ze aan de andere kant van de tafel zaten, dus Derek kon het niet horen. "Ik weet het, ik weet het..." mompelde Elise even. "Maar het is gewoon eng, dit is de eerste missie die hij onderneemt sinds we samen zijn en ik ben het nou niet bepaald gewend" mompelde ze. Ivy glimlachte. 'Het is normaal, Oliver weet het niet, omdat ik hem niet ongerust wil maken, maar ik kan niet eens eten door de stress, de stress dat hem nog steeds iets overkomt" zei ze zachtjes. Haar blik schoot naar hem, hij zat nog steeds met Ryan en Derek te praten. Ivy keek even naar de appel in haar handen. Ze was zeker dat ze dat al amper zou kunnen opkrijgen. Elise keek haar bezorgd aan. "Zorg dat je genoeg binnenkrijgt he? Je hebt je energie enorm nodig voor de missie" zei ze bezorgd. Ivy knikte en glimlachte. 'Geen zorgen" antwoordde ze. Er zou haar heus niets overkomen. Ze dronk een slokje water en luisterde toen naar het gesprek van de mannen. Het ging over de rellen buiten het instituut. Momenteel was het al erg, maar iedereen wist dat get erger ging worden. Maar niemand wist hoe ze het zouden tegenhouden.

Account verwijderd

schreef:
De rellen waren een probleem, vroeg of laat zou de overheid in moeten grijpen. Zij konden er weinig aan doen, een gave had je nu eenmaal. Het was niet alsof ze allemaal zo blij waren met hun gave, er waren ook gaven die ontzettend nadelig voor je waren. Hij had het nooit vervelend gevonden, maar er waren genoeg mensen die er vanaf wilde. Ooit had hij iemand gekend die stemmen van overledenen hoorde, de man was doorgedraaid en niet veel na zijn achttiende verjaardag overleden.
Heel even liet hij zijn blik naar Ivy gleden, maar ze leek druk in gesprek. Hij deed niet zijn best om naar hun gesprek te luisteren, er was vast een reden dat ze zo zacht praatte. Heel even had hij de neiging om zijn hand naar haar uit te steken, ze leek niet helemaal gelukkig, maar hij deed het niet. Hij liet zijn blik weer naar de twee mannen glijden en knikte even toen Derek een opmerking maakte waar hij het mee eens was.
'Hé Derek, Oliver, Ivy en Elise, hebben jullie geen betere dingen te doen op dit moment.' Jason ging met een brede grijns zitten en hij kon alleen maar bedenken dat Jason succes had gehad bij de vrouw waarmee hij deze ochtend bezig was geweest. Hij kon het niet helpen, Jason had een typische manier van kijken als hij succes had.
'Over betere dingen gesproken, het is tijd om de was op te halen.' zei hij, waarna hij overeind kwam. Hij hoefde niet alle details van Jason te horen en hij wist zeker dat de details elk moment konden komen. Jason keek hem even wat beschuldigend aan, waardoor hij lachte. Zijn blik gleed even naar Ivy en Elise.
'Ik kan best alleen de was ophalen, als jij nog even met Elise wilt kletsen.' stelde hij voor. Zijn was zat daar ook tussen, hij kon het ook wel doen. Bovendien voelde hij zich er niet vervelend bij, hij was niet bang dat hij iemand tegen zou komen. Joel zou hij waarschijnlijk voorlopig niet zien, een gebroken neus was nu niet bepaald gemakkelijk te genezen en daarbij was Joel te trots om nog eens problemen op te zoeken. Hij was niet graag gewelddadig, maar deze keer voelde hij zich er niet vervelend bij.

Account verwijderd

schreef:
Ivy rolde met haar ogen toen ze Jason hoorde. Ze had bijna zin om hem te berispen omdat hij vrouwen altijd alleen maar gebruikte van een dag, maar dat zou nu niet zo goed zijn voor de sfeer op de missie. Ivy zag dat Oliver overeind kwam en knikte even. "Sure, wacht" Ze nam zijn t-shirt vast met haar ene hand en trok hem naar haar toe voor hem een kus. Jason maakte even een 'oeh' geluidje. "Zo, nu kan je gaan" grapte ze met een glimlach. "Ik zie je straks wel he?" Ze glimlachte en keek hem na terwijl hij wegliep. Ze richtte zich weer op Elise. "Maar heus, alles komt goed, maak je geen zorgen" overtuigde ze Elise met een glimlachje. Ze nam een klein hapje van haar appel en keek naar Jason die natuurlijk weer eens aan het opscheppen was. "Arghhh, Jase, ik meen het, ik zorg dat je op het eind van het jaar zeker een vriendin hebt" gromde Ivy. Jason keek haar even protesterend aan en ze rolde met haar ogen. "Een echte vriendin, met wie je een lange relatie hebt, net zoals Jules en je zus" Jason gromde even. "Ik snap de lol niet in lange relaties, dat is toch gewoon oersaai?" Ivy zuchtte even. "Dat is het niet, wat ga je doen Jase? Elke dag een nieuw vriendinnetje tot je sterfdag?" Ze trok een wenkbrauw op en Jason stak zijn vuist in de lucht. "Yes please" gniffelde hij. Elise maakte een geluidje. "Je bent verschrikkelijk" ging ze akkoord met Ivy. Ivy glimlachte dankbaar en stak haar hand naar haar uit voor een high five. "Dankje Elise"

Account verwijderd

schreef:
Heel even lachte hij toen ze hem naar zich toe trok, waarna hij haar kus beantwoordde en weer gewoon ging staan. Hij lachte opnieuw om Jason's gezicht en knikte toen Ivy vertelde dat ze hem straks wel zou zien. Hij nam kort afscheid van de rest en ging er toen vandoor. Suzan hadden ze niet gezien, hij veronderstelde dat ze bij Jules was en de kamer niet zou verlaten voor dat echt nodig was. Hij keek even door de gang waarin ze woonde, maar hij vond haar daar niet. Hij wist niet waar Jules woonde, maar hij was ook niet van plan hen op te zoeken. Hoewel Suzan er altijd maar al te veel plezier uit haalde om Ivy's kamer binnen te wandelen, haalde hij datzelfde plezier er niet uit als hij haar kamer binnen wandelde.
Het washok lag niet veel verder, een opgeluchte zucht gleed over zijn lippen toen hij zag dat de wasmand er nog stond. Het kwam zelden voor dat hier gejat werd, maar een wasmand gebruiken, kon je niet echt stelen noemen. Hij bekeek de verschillende wasmachines tot hij de wasmachine vond waarvan hij zeker wist dat het Ivy's was was, ondertussen herkende hij haar kleding wel. Hij stopte de kleding in de wasmand en keek kort om zich heen. Het washok was regelmatig verlaten, een hoop mensen hadden een vaste wasdag en op een vreemde manier leek dat bij iedereen zondag te zijn, dus zorgde hij er wel voor dat hij niet op zondag hoefde te wassen. Bovendien hadden de meesten op dit moment training, dus het was niet zo gek dat hij alleen was. Heel even keek hij op de vloer, hij merkte de paar druppels bloed al snel op. Het was Joel's eigen schuld, dat wist hij wel, maar hij ging liever niet over tot geweld.
Hij keek op toen een vrouw het washok in liep en hij glimlachte even vriendelijk naar haar, waarna hij het washok verliet en weer richting Ivy's kamer liep. Elke keer bedacht hij zich weer dat Ivy's kamer zoveel dichterbij was, ze had geluk.
Toen hij de deur openmaakte, lag Baylor nog altijd te slapen. Hij aaide de hond even over zijn kop en ging toen wat onderuitgezakt op het bed zitten. Hij gaapte en keek kort naar het beeldscherm, dat ondertussen zwart geworden was.

Account verwijderd

schreef:
Ivy gaapte even en Derek kee haar verward aan. "Hoe kan je nu zelfs nog moe zijn in de middag?" Vroeg hij haar met een frons op zijn gezicht. Ivy schudde haar hoofd. "Komt waarschijnlijk nog steeds door dat healen" zuchtte ze. Ivy haalde haar schouders op. Er was niet veel aan te doen, ze mocht ook weer niet teveel koffie drinken. "Waar gaan we vanavond eigenlijk nog naartoe?" Vroeg ze nieuwsgierig. Ze herinnerde zich nog dat Ryan had gezegd dat ze ergens zouden gaan eten, maar niet naar waar. "Misschien kunnen we chinees gaan eten?" Stelde Elise voor. Ivy veerde even recht. "Ik ben dol op chinees!" Ze dacht even na. "Hmmmm nasi goreng, noedels, bakpau, ik hou er veel te veel van" Ze glimlachte breed en Ryan schudde zijn hoofd. "We zien vanavond wel" verklaarde hij. Ivy werd wat rustiger en glimlachte. "Sure" Ze dronk het laatste restje water op en luisterde naar de tafelgesprekken. Ze glimlachte toen Derek even in Elises hand kneep en zij hem een kus gaf. Hmmm, waren Oliver en zij ook zo? Het was lief om te zien. Ivy wiebelde even met haar voeten en stond toen op. Jasons blik gleed langs haar benen en stopte bij haar schoenen. Een lach ontsnapte tussen zijn lippen door. "Wow, Oliver moet wel dol zijn op je benen momenteel" grapte hij, waardoor Ivy hem een por gaf. "Hou jij je maar bezig met je vriendinnetjes Jase" Ze wuifde even naar de anderen. "Dan zie ik jullie vanavond" Ze liep terug naar haar kamer en glimlachte toen ze Oliver nogal onderuitgezakt zag zitten op haar bed. "Sorry, maar ik geloof dat je in de verkeerde kamer bent" Ze glimlachte en klom op het bed om hem omver te duwen. "Alles goed?" Vroeg ze random. Ivy glimlachte naar hem en keek toen naar Baylor. Hmmm, hij was nog steeds even vermoeid. Haar ogen gleden naar de kledij in de wasmand. Het was al helemaal gedroogd,,maar jammer genoeg nog niet gestreken. Ah ja,ze zou het straks wel doen. Binnen de vijf seconden zou ze al klaar zijn met dat karweitje. Het was wel handig dat ze een snelheidsgave had, ze had mer tijd over om leukere dingen te doen. Ivy geeuwde even kort en wiebelde met haar vingers.

Account verwijderd

schreef:
Het duurde niet erg lang voor Ivy ook de kamer binnen kwam wandelen. Ivy zag er mooi uit vandaag, maar dat had hij haar vanmorgen ook al verteld. Hij zei het niet nog eens, maar bekeek haar wel kort met een glimlach op zijn gezicht. Hij had opgemerkt dat hij vaker lachte sinds hij haar kende, ook toen ze nog vrienden geweest waren. Haar vrolijkheid was erg aanstekelijk.
'Ik denk niet dat ik in de verkeerde kamer zit, ik denk dat ik me nog wel kan herinneren hoe mijn zeer mooie en sexy vriendin eruit ziet.' plaagde hij haar. Hij schoot in de lach toen ze op het bed klom en hem opnieuw omver duwde, opnieuw deed hij geen moeite om overeind te komen. Deze keer was het wat gemakkelijker, hoewel Ivy niet zwaar was en het hem ook zeer weinig moeite kostte haar van hem af te tillen, bleef het natuurlijk makkelijker als hij helemaal niets op hoefde te tillen.
'Je moet er wel heel erg van houden om mij te zien liggen, elke keer dat ik zit, duw je me weer omver.' merkte hij met een grijns op, waarna hij even naar haar keek. Er waren een hoop mensen die zich gedwongen voelden iets te gaan doen als ze tijd hadden, voor hun was dat juist omgekeerd. Ze deden al zo veel samen, dat hun vrije tijd regelmatig lui besteedt werd. Hij had daar geen enkel probleem mee, sterker nog, hij zou zijn vrije tijd graag altijd zo besteden. Ze konden een film kijken, maar ze konden ook gewoon liggen, het maakte hem niet zo veel uit.
'Ja, prima. Hoe gaat het met jou?' vroeg hij. Hij stak zijn arm even uit en streelde even met zijn duim over haar wang, waarna hij glimlachte. Al helemaal voor de situatie waarin ze zich bevonden, voelde hij zich prima. De zorgen zouden nog wel toeslaan, dat wist hij zeker, maar in elk geval niet nu. Hij wilde niet zijn hele dag bezig zijn met zijn zorgen, hij kon er niks aan doen. Als er iets zou gebeuren, zou dat niet zijn schuld zijn. Zijn zorgen zouden de missie niet makkelijker maken, dus deed hij gewoon heel hard zijn best om met positieve dingen bezig te zijn. Hij draaide even iets zodat hij beter lag en keek toen opnieuw naar Ivy.

Account verwijderd

schreef:
Ivy trok een wenkbraud op en keek hem lachend aan. "Je zeer mooie sexy vriendin?" Ze keek hem geamuseerd aan. Het was leuk om te weten dat hij zo over haar dacht. Vooral omdat zij ook zo over hem dacht. Ze gaapte en sloot haar ogen voor een seconde, terwijl ze met haar hoofd op zijn borstkas bleef liggen. Ze lachte toen hij dat zei. "Yep, maar ik hou van alles wat je doet, liggen hoort daarbij" grapte ze. Ze trommelde even met har vingers op zijn arm. "Ik moet je geruststellen, je hart klopt nog" lachte ze toen het een kort stil was en ze zijn hartslag hoorde. Ze krulde haar lichaam even tegen hem op. "Lui zijn is zoveel leuker met jou" merkte ze op met een glimlach. "Heb ik tenminste een leuk uitzicht" Ze gaf hem een por. "Hoe kan het zelfs dat je geen kietels hebt?" Se trok een pruillip naar hem. "Komt het door je spieren? Want dan klaag ik niet" Ze schonk hem een onschuldige glimlach en stak haar tong uit naar hem. Ivy gaapte even. "Ik voel me geweldig" antwoordde ze met ee glimlach. Ze vond zo'n momenten altijd geweldig. Het was even rustig, goede gedachten, en ze had Oliver. Ze ontmoette zijn blik en glimlachte toen hij op zijn zij ging liggen. Subtiel kroop ze wat dichter naar hem toe en drukte haar vinger in het kuiltje onderaan zijn hals. "Hmmm, kan niet beter" fluisterde ze met een tevreden glimlach. Ze dacht even na. Ivy drukte een kus op zijn lippen en trok zich toen terug. "Weet je, Ollie, ik weet nog een paar kleine dingen nidt over je, dus ga ik je nu constant lastigvallen met vragen" grinnikte ze. Zd vond het leuk om kleine details te weten over hem, het was gewoon een fijn gevoel. "Oeh, laten we 20 questions doen" lachte ze. Ze ontmoette zijn blik nogmaals. Hij had leuke ogen om naar te kijken.

Account verwijderd

schreef:
'Mijn zeer mooie, sexy vriendin.' herhaalde hij. Hij kon ook iets anders zeggen, er waren een hoop dingen die hij had kunnen zeggen, maar daar had hij nu niet voor gekozen. Ivy had een hoop kwaliteiten waarvan hij hield, de volgende keer kon hij met heel andere positieve dingen komen.
'Dat is fijn, ik was al bang dat het niet meer klopte.' merkte hij lachend op. Hij kon zijn eigen hartslag vaak niet voelen, hoewel Ivy daar nog regelmatig verandering in bracht. Tijdens het trainen leek het ook steeds langer te duren voor zijn hartslag versnelde, zijn lichaam raakte gewend aan de zware trainingen en het duurde steeds langer voor hij uitgeput was. De trainingen werden daarop aangepast, maar je kon maar trainen tot een bepaald moment. Er kwam een moment dat je lichaam niet harder getraind kon worden.
'Het zal waarschijnlijk wel met mijn spieren te maken hebben.' zei hij wat bedenkelijk. Hij wist het niet zeker, maar het klonk vrij logisch en bovendien had hij nog nooit gezien dat een gespierde man begon te lachen als iemand hem bijvoorbeeld kietelde. Hij lachte even, Ivy had een ding voor spieren. Ivy was niet de enige, dat wist hij ook wel. Het was maar goed dat je niet bij trainingen kon komen kijken, hij wist vrij zeker dat er dan behoorlijk wat bezoekers kwamen.
Hij was blij dat ze zich goed voelde, dat betekende dat ze zich voor nu even geen zorgen maakte. Hij kon de zoveelste glimlach niet bedwingen toen ze hem kuste, het bleef leuk. Hij luisterde even naar haar woorden en hief toen zijn schouders op, hij had niets te verbergen.
'Sure, vraag maar wat je wilt weten.' hij had al een hoop aan haar verteld, hij wist niet wat ze nog niet van hem wist. Hij wist ook niet wat hij nog niet van haar wist, maar misschien zou hij op vragen komen als zij er wat gevraagd had. Hij liet zijn vingertoppen zacht over haar arm en schouders glijden en duwde toen een kus tegen haar lippen. Hij kon niet ontkennen dat hij graag aan haar zat, maar ze leek het nooit erg te vinden dat hij regelmatig een kus tegen haar lippen duwde of simpelweg haar hand aanraakte.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even en gaf hem een kus. "Dat is dan één bonuspunt voor mijn zeer knappe, sexy vriend" Ze keek hem lachend aan. Ivy gaf hem een klopje. "Ik red je wel als het niet meer klopt" grapte ze. Het was wel waar, als zijn hart ooit te vroeg zou stoppen met kloppen, zou ze er alles aan doen om hem te redden. Dat was gewoon wat ze moest doen. Ivy glimlachte. Maar hopelijk zou dat nooit nodig zijn. Hopelijk zou hij dat ook voor haar doen, al dacht ze van wel. Ze maakte een geluidje. "Argh, en betekent dat dat ik geen spieren heb omdat ik wel enorm veel kietels heb?" Gromde ze. Ze hief haar trui subtiel een stukje op en keek toch wat bestuderend naar haar buik. Okey, haar buik was alleszins plat genoeg en er was een kleine schijn van een beginnende sixpack, maar Ivy dacht niet dat dat nog zou veranderen. Oliver en zij wisten allebei dat ze niet te veel spieren mocht kweken, spieren wogen wat en hoe minder Ivy woog, hoe sneller ze kon rennen. Het was eigenlijk best wel logisch. "Nah, ik vind mijn sixpack toch mooier dan de jouwe" grapte ze met een speelse glimlach. Ze keek nog even naarhet kleine blauwe plekje op haar zij en liet haar trui weer vallen op zijn plaats. Ivy ging weer goed gaan liggen en leunde met haar hoofd op haar hand. "Okey, wat als we elkaar nu om de beurt twee vragen stellen, dan gaat dat wat rapper" Okey, eigenlijk wou ze gewoon al zo snel mogelijk vragen stellen. "Dus jij moet in totaal tien vragen tellen aan mij en ik tien aan jou" Ze glimlachte breed. "Dus Oliver Marrek, ik wil weten over jou..." Ivy haalde even een hand door haar haren. "Als je één nummer mocht kiezen dat je lievelingslied zou moeten zijn, wat zou je kiezen?" Ivy glimlachte. "En het is niet toegelaten om 'ik weet het niet' te zeggen" waarschuwde ze hem. "Oh, en mijn tweede vraag is...wat is je geluksgetal als je dat hebt?" Het waren best wel simpele vragen, maar dat was ook de bedoeling. Even relaxen en simpele vragen stellen aan elkaar. Ze glimlachte bij zijn kus en nam zijn hand vast, die ze op haar zij legde. Ze drukte nog een kus op zijn lippen terug.

Account verwijderd

schreef:
Het was geen verrassing dat ze hem zou redden als zijn hart ooit stopte met kloppen, hij wist dat ze dat zou doen, ookal maakte ze er nu een grap over. Hij zou hetzelfde voor haar doen, maar hij had al eens eerder meegemaakt dat hoe graag hij dat ook wilde, het niet altijd mogelijk was om iemand te redden. Hij kon alleen maar hopen dat datzelfde niet met Ivy zou gebeuren, dat deze kans op geluk wel blijvend was.
'Ik denk niet dat het gezond voor je zou zijn als je net zo gespierd zou zijn als ik.' merkte hij met eens grijns op. Iets zou er fout zijn als ze dezelfde spieren kon kweken, vrouwen waren er niet op gebouwd. Dat was geen enkel verwijt naar vrouwen toe, het was gewoon genetisch bepaald. Net zoals genetisch bepaald was dat vrouwen over het algemeen sneller zijn dan mannen, en ook dat ze beter in talen waren.
'Is dat zo? Misschien moet ik dan maar eens stoppen met trainen.' plaagde hij haar, waarna hij even lachte en kort naar haar zij keek. Het was prima genezen, je zag alleen nog een klein blauw plekje. Hij was blij dat ze gegaan was, hij had het niet fijn gevonden als ze nog steeds pijn had. Hij wist wel dat het haar keuze was en dat hij er weinig over te zeggen had, maar toch vond hij het fijn dat ze naar hem geluisterd had.
Even dacht hij over haar vragen na, het was moeilijk om niet te mogen antwoorden met dat hij het niet wist, dus had hij even nodig om dat te bedenken. Hij nam een pauze van dat denken om haar te kussen en hij trok haar iets dichter naar zich toe toen ze zijn hand naar haar zij verplaatste.
'Mijn lievelingslied is Iris van de Goo Goo Dolls, denk ik. Het is niet meteen mijn lievelingslied, maar het is het enige lied waar ik ooit iets om gegeven heb. En mijn lievelingsgetal is 4, denk ik.' zei hij, waarna hij even fronste. Hij vond het nog moeilijke vragen, hij was niet gewend aan gedetailleerde vragen.
'Als je nu het vliegtuig kon pakken naar elke plaats op de wereld, waar zou je dan heen gaan?' vroeg hij, nadat hij even nagedacht had. Hij had geen zin in diepe vragen, hij wilde gewoon bij haar liggen en naar haar kijken.
'Wat is je favoriete seizoen?' vroeg hij, waarna hij even glimlachte en haar opnieuw kuste. Ze kon ook wel nadenken terwijl hij haar kuste.

Account verwijderd

schreef:

Ivy lachte even en gaf hem een por."Ha, zit je nu op te scheppen met je hoeveelheid spieren?" Grapte ze met een opgetrokken wenkbrauw. Okey, dat dezd hij helemaal niet, maar ze vond het leuk om hem wat te plagen. Ivy glimlachte en gaf hem een mep tegen zijn borstkas, niet te hard natuurlijk. Al dacht ze dat ze eerder zichzelf zou pijn doen dan hem als ze hem hard mepte. "Nope, voor mij mag je doorgaan met trainen, ik ben blij met wat ik heb" lachte ze. Ivy glimlachte toen ze hem zag denken voor een lange tijd. "Hmmm heb ik moeilijke vragen gesteld?" Plaagde ze hem. Ze glimlachte tegen zijn lippen aan toen hij haar dichter tegen zich aantrok en trok zich lachend terug. "Eerst antwoorden" grijnste ze. Ze luisterde aandacht en glimlachte. Ivy ging op haar buik liggen en wiebelde met haar voeten in de lucht. "And I'd give up forever to touch you, cause I know that you feel me somehow. Cause your the closest to heaven that I'll ever be and I don't wanna go home right now" zong ze zachtjes, dromerig. "Het is toch dat he?" Ivy keek hem met een glimlach aan. "En is er een speciale reden voor 4?" Vroeg ze nieuwsgierig. Ivy dacht even na totdat hij haar weer kustte. Ze maakte haar lippen even van de zijne los en keek hem aan. "Hmmm, ik denk Bali, in Indonesië, het is er zo mooi" Ivy glimlachte naar hem en drukte nog een korte kus op zijn lippen. "En ik denk dat ik zou gaan voor..de lente, het is warm maar niet te warm en alles staat in bloei" Ivy glimlachte en gaf hem een kleine por. "Mocht je enorm veel geld winnen, wat zou je het eerste kopen?" Vroeg Ivy nieuwsgierig. "En, wat zou je graag zeker nog eens meemaken in je leven?"

Account verwijderd

schreef:
'Als ik op zou scheppen, zou ik nu echt al lang geen shirt meer aan hebben.' lachte hij. Het zou een typische actie voor Jason zijn, daar was hij vrij zeker van. Sterker nog, hij wist zeker dat Jason zijn shirt uit zou trekken op het moment dat hij het er met een vrouw over had, hij imponeerde vrouwen maar al te graag.
Natuurlijk zou hij niet stoppen met trainen, het zou niet bepaald goed voor het team zijn. Ze zouden het ook wel zonder hem redden, maar het was toch niet handig als hij met kippenkracht aan kwam zetten. Bovendien wist hij ook wel dat Ivy stiekem dol was op hoe eruit zag.
'Dat is het, ja.' antwoordde hij, waarna hij even glimlachte. Hij vond het leuk als ze zong, ze zou het vaker moeten doen. Ze zong goed, het was niet alsof ze niet kon zingen en het daarom maar nooit deed. Zelfs als ze het niet zou kunnen, had hij het graag gehoord. Zo lang zij er plezier uit haalde, haalde hij er ook plezier uit.
'Ik kwam hier aan op de vierde.' zijn leven was zeer positief veranderd sinds hij hier aangekomen was, dus tegenwoordig zou het dat noemen als zijn geluksgetal. Hij had nooit echt een geluksgetal gehad, maar vanaf dit moment was het vier. Het was best een goede reden. Sinds hij hier was, was hij gelukkiger dan hij in de afgelopen paar jaar geweest was.
Hij knikte even toen ze haar antwoorden gaf, hij zou het onthouden. Het was bijna lente, dus haar favoriete seizoen zou weer bijna beginnen. Hij luisterde vervolgens naar haar vragen en fronste, haar vragen waren een stuk moeilijker om te beantwoorden dan de zijne. Hij draaide zich op zijn rug en sloeg zijn armen over elkaar, hij keek een tijd naar het plafond voor hij op een antwoord kwam.
'Een huis. En ik wil graag eens een bruiloft meemaken, ik wil niet dood gaan zonder dat ik getrouwd ben' zei hij toen. Hij keek even opzij en glimlachte toen, maar hij merkte al snel dat hij weinig vragen in zijn hoofd had. Het was moeilijk om simpele vragen te bedenken, normaal hadden ze het over hele serieuze dingen.
'Als je een gave uit mocht kiezen, welke zou je dan kiezen?' hij had er meer dan eens over nagedacht, maar hij zag de voor- en nadelen van alle gaven. Er was geen gave die er voor hem bovenuit stak, hoewel hij zeer waarschijnlijk zijn eigen gave niet zou kiezen.
'En ik denk dat ik voor nu geen vragen meer heb, misschien kom ik zo wel weer op een paar vragen.' gaf hij toe. Hij wilde niet dezelfde vragen stellen als zij deed, maar hij kon ook niet op nieuwe komen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte een en hield onschuldig haar handen in de lucht. "Ik protesteer niet als je je shirt uitdoet" lachte ze. Helemaal niet zelfs. "Je weet dat ik nooit zou protesteren" voegde ze eraan toe. Ivy wiebelde even op het bed. "Hmmmm I love that song" mompelde ze dromerig. Ze leunde tegen hem aan en gaapte even. Ze begon toch al vermoeid te raken. "De vierde, dan is vanaf nu 4 ook mijn geluksgetal" Ivy had nooit echt een geluksgetal gehad, ze had er gewoon nooit over nagedacht. Maar4 was goed en speciaal. Ze was blij dat Oliver dat ook zo zag. Ze snapte wel dat zijn leven gigantisch was veranderd sinds hij hier was, aangezien hij een heel erg lange tijd in een bende had geleefd. Ivy lachte om de frons op zijn gezicht en drukte een kus op zijn schouder. "Denk Oliver, denk" plaagde ze hem. Ze dacht even na over zijn antwoorden en glimlachte toen. Zou hij ooit willen trouwen met haar? Het was vreemd om te weten, alhoewel zij dolgraag ooit met hem zou trouwen. Ivy fronste even en dacht een lange tijd na. Ze slikte even en keek hem onzeker aan. "Ehmmm, ik zou graag mensen kunnen healen" Ze fronste even. "Ik zou iets willen kunnen waarmee ik ook echt mensen kan helpen" zei ze bedachtzaam. Ivy lachte toen Oliver geen vragen meer wist en glimlachte schaapachtig. "Dan hebben we een probleem, ik weet momenteel ook geen vragen" lachte ze.

Account verwijderd

schreef:
Verrassend was het niet dat ze niet zou protesteren als hij zijn shirt uittrok. Waarschijnlijk keek ze net zo graag naar hem als dat hij naar haar keek, maar maakte hij dat gewoon nog eens extra duidelijk. Hij lachte even, ze zou inderdaad nooit protesteren. Hoewel ze misschien wel zou protesteren als hij dat ergens in het openbaar zou doen, of als hij zonder shirt door het instituut zou wandelen.
'Ik zou ook niet protesteren als jij je trui uittrekt, maar ik zie dat jij hem ook nog steeds draagt.' plaagde hij haar lachend. Hij zag haar graag met kleren en zonder kleren, het lag aan de situatie. Maar hij moest toegeven dat hij zonder kleren altijd een beetje de overhand kreeg als er niemand bij was.
Een grijns verscheen op zijn gezicht toen ze vertelde dat vier ook haar lievelingsgetal geworden was, het waren andere woorden om hem te vertellen dat ze van hem hield. Hij hoefde de letterlijke woorden niet altijd te horen, dit soort woorden maakten het ook al duidelijk. Haar aanwezigheid had zijn leven positief veranderd en hij hoopte dat dat andersom ook zo was, hij deed in elk geval wel zijn best om goed voor haar te zijn.
'Je kunt met je huidige gave ook mensen helpen, Iv. Misschien moet je eens kijken of je in het ziekenhuis kan werken later, maar als een soort ambulance. Ik bedoel, als iemand een hartaanval krijgt, ben jij daar veel sneller dan een ambulance, je kunt levens redden.' zei hij bedenkelijk. Het was waar, als ze graag mensen wilde helpen, zou dat een prima manier zijn. Er was een grote kans op overleven als er zo snel hulp kon komen.
'Ik kan me wel wat andere dingen bedenken om te doen.' merkte hij op, waarna hij een kus tegen haar lippen duwde en hij op zijn onderarm leunde om naar haar te kunnen kijken. Hij zou uren naar haar kunnen kijken, maar nog liever zou hij uren naar haar kijken terwijl hij haar zo af en toe kon kussen. Als hij creatief geweest was, had hij haar waarschijnlijk eens getekend. Hij streek haar haar even achter haar oor en glimlachte toen, waarna hij opnieuw een kus tegen haar lippen duwde.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld