Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | Aaly

Account verwijderd

schreef:
Lily glimlachte bij wat hij toegaf en schudde geamuseerd haar hoofd. "Donaire, waarom praten wij altijd over seks?" Lachte ze. Ze gniffelde met een grijns en keek hem aan met een opgetrokken wenkbrauw. Ze hadden het vaak over seks. En het was niet ongemakkelijk voor hen om het er over te hebben.
Lily schoot in de lach toen hij haar een badass noemde. "Ben ik dat ja?" Lachte ze. "Het is niet echt badass, het was gewoon...mij" merkte ze op met een gek gezicht. Ze hield ervan om nieuwe dingen uit te proberen. Ze probeerde graag nieuwe dingen uit omdat het altijd anders was. De wereld was niet saai als je nieuwe dingen ontdekte. En nu kon ze dat met Aaron, als hij ervoor openstond toch. Ze kon het altijd proberen. Het was het waard.
Een pruillip verscheen op haar mond toen hij weer eens lachte let haar gejammer. Het was zijn schuld. Lily gromde toen hij toch nog eens schuin glimlachte, en ze duwde een kus op zijn lippen. "Stop it" lachte ze. Ze schudde haar hoofd met een grijns.
"Je bent goed genoeg" protesteerde ze. "Onderschat jezelf toch niet' klaagde ze. Lily gaf hem een por. Hij was er best wel goed in, en daar mocht hij niet aan twijfelen. Ze zou niet liegen tegen hem. Lily maakte een klagend geluidje toen hij toch nog verloor en genoot van zijn kus.
Lily wiebelde zichzekf tussen de spelautomaat en hem en startte het spel op. "Links links" mompelde ze terwijl ze geconcentreerd haar ogen samenkneep. Ze drukte zorgvuldig de knopjes in en contreerde zich volledig op het spel.

Account verwijderd

schreef:
'Omdat mensen graag praten over wat ze leuk vinden.' Ze hadden het er inderdaad wel vaker over, maar hij stoorde zich er niet aan. Hij vond het leuk, zij ook, dus hij zag er geen problemen in. Het amuseerde hem meestal wel. Eigenlijk amuseerde het hem altijd.
'Je bent gemaakt om te spijbelen?' vroeg hij geamuseerd. Voor zo ver hij wist, hield Lily zich wel redelijk aan de regeltjes. Misschien zocht ze de grenzen daarvan wel eens op, maar hij geloofde niet dat ze ooit echt in overtreding was geweest met de weg. Ze was uitdagend, maar niet te uitdagend. Ze kende haar grenzen.
Hij glimlachte toen ze met een pruillip naar hem keek. Hij geloofde wel dat de meesten vatbaar waren voor haar zielige gezicht, maar hij was dat niet. Pas als ze het echt meende, was hij er vatbaar voor. Hij vond het wel vervelend voor haar als ze echt verdrietig om iets was. Hij schudde grijnzend zijn hoofd toen ze hem vertelde dat hij moest stoppen. Nu zou hij die glimlach zo nu en dan wel naar boven halen.
'We weten allebei dat jij beter bent in games dan ik. Ik vind het niet erg.' Eigenlijk was Lily beter in de meeste dingen. Hij voelde zich daar nooit rot over, hij geloofde wel dat het zou komen zodra hij zijn leven op orde kreeg. Als hij zijn leven ooit op orde kreeg. Lily gaf hem daar echter hoop in. Hoop dat hij het allemaal wel op orde zou krijgen, dat er misschien nog een toekomst voor hem was.
Hij bestudeerde Lily terwijl ze het spel speelde. Lily was altijd ontzettend geconcentreerd als ze speelde, dat vond hij leuk om te zien. Hij lachte zachtjes toen hij zag dat ze haar ogen samen kneep en ze zich volledig richtte op het spel. Waarschijnlijk had ze hem niet eens horen lachen. Hij keek even om zich heen, duwde een kus tegen Lily's wang en liep toen bij haar vandaan. Lily kennende zou ze nog wel even aan het spelen zijn en hij was wel benieuwd naar wat er allemaal te vinden was. Bovendien, hij wilde graag nog een foto maken en hij moest de perfecte plek daarvoor vinden. De kermis was niet enorm, maar er was genoeg te zien.

Account verwijderd

schreef:
"Aha, dat is een goede reden" merkte ze geamuseerd op. Ze gaf hem een stootje met haar heup. "Stiekem vind ik het niet zo leuk" grapte ze. "Helemaal niet met jou ugh" voegde ze er met een grijns aan toe. "Wie wilt er nu seks met jou?" Ze duwde een kus op zijn lippen. "Behalve die duizenden vrouwen" voegde ze eraan toe met een opgetrokken wenkbrauwen. Er stonden genoeg vrouwen voor hem in de rij, daar moes thij zich geen zorgen over maken.
Lily lachte bij zijn vraag en knikte. "Yep, ik ben gemaakt om te spijbelen" herhaalde ze met een lach. "He, ik heb vaak gespijbeld" gaf ze toe. "En mijn ouders zeiden dat het wel in orde was zolang ik maar goede punten scoorde en niet in de problemen kwam" Op één of andere manier, slaagde Lily er nog steeds in uitstekende punten te halen zonder er echt veel werk voor te doen. Slim zou ze zichzelf niet noemen, daar was ze te verlegen voor. Wow, verlegen, nooit gedacht dat ze dat van haarzelf zou zeggen. Maar met complimentjes ging ze soms moeilijk om. Het lag in haar aard, ze was soms nogal bescheiden.
Lily glimlachte toen hij glimlachte en maakte een zuchtend geluidje toen hij zijn hoofd grijnzend schudde. Waarom had ze het gevoel alsof hij die grijns nog vaak tegen haar zou gebruiken? Ze keek naar hem en schudde zelf ook haar hoofd met een glimlach.
"Maar ik ben wereldkampioen gamen in mijn geheim leven" grapte ze. Ze kroop in zijn armen en keek hem aan. "Ik ben bang dat je je soms rot voelt Aaron" gaf ze toe. Ze wist dat hij zichzelf vaak waardeloos vond. Dat was hij allesbehalve. Hij was niet waardeloos. Hij was haar alles.
Ze gamede rustig verder en glimlachte lichtjes toen hij een kus tegen haar wang duwde terwijl ze rustig verderging tot ze verloor. Ze gaapte zacht en sloot toen de game af waarna ze tegen de automaat leunde en nadacht. "Hmmhmm" mompelde ze. "Aaron?" Ze zag hem nergens. "Als je me laat schrikken, ga je dood"

Account verwijderd

schreef:
Lily wist hem altijd weer te verrassen. Geamuseerd luisterde hij naar haar, waarna hij lachend zijn hoofd schudde. Soms had ze een positief beeld van hem, maar hij wist dat het tot een discussie zou komen als hij haar tegensprak. Het was al vele malen eerder gebeurd. Dus glimlachte hij naar, waarna hij een kusje tegen haar lippen duwde.
'Gelukkig wil ik die duizenden vrouwen niet.' Het was waar dat hij het bed met een heleboel vrouwen gedeeld had, maar dat deed hij al niet meer sinds Lily hem verteld had dat ze dat niet fijn vond. Sindsdien had hij het niet meer gedaan en al snel was het besef gekomen dat hij dat ook helemaal niet wilde. Lily was de enige die hij wel wilde.
'Je ouders lieten je gaan zo lang je goede punten haalde?' vroeg hij. Normaal gesproken verplichtte ouders hun kinderen om naar school te gaan. Het verraste hem dat haar ouders daar niet voor gekozen hadden. Uiteindelijk was school wel verplicht. Nou ja, niet dat hij zich aan die verplichting gehouden had.
'Het is maar een game. Niets om je zorgen over te maken.' Hij streelde even over haar wang. Hij had zich nooit rot gevoeld door een game, simpelweg omdat hij er niet zo veel om gaf. Waarom zou Lily niet ergens beter in mogen zijn dan hij? Het was waar dat hij zich rot voelde, best wel regelmatig, maar hij wist dat dat iets was waar hij maar gewoon doorheen moest. Het was altijd een deel van hem geweest.
Hij glimlachte toen hij de jukeboxen vond waar Lily het over gehad had. Hij drukte enkele knopjes in en een liedje begon te spelen. Hij kende het niet, maar hij was sowieso niet zo thuis in muziek. Hij had geen tijd of geld gehad om zich met muziek bezig te houden.
'Breng me nu niet op ideeën, Lily,' lachte hij. Ze waren niet zo ver van elkaar verwijderd, er stond alleen maar een draaimolen tussen hen in. Hij leunde tegen de jukebox terwijl hij wachtte tot Lily zich bij hem voegde. Hij was blij met deze avond, ondanks dat hij wel wat geklaagd had over die blinddoek van daarnet. Hij voelde zich er niet comfortabel bij als hij niet wist waar hij was en hij niks kon zien.

Account verwijderd

schreef:
Lily grijnsde toen hij lachend zijn hoofd schudde. Ze wisten allebei hoe ze precies dacht over hem. Nou ja, hij geloofde niet dat ze zo dol was op hem, maar het was wel zo. Zij wist het zeker. Honderd procent. Ze wist het gewoon. Ze had geen diee hoe het zo ver had kunnen komen, dat ze zo stapel verliefd op hem zou worden. Ze had er echter geen spijt van, zelfs al dacht hij niet zo over haar. Nu was ze gelukkig.
"Hmmm, gelukkig?" Ze trok een wenkbrauw op. "Volgens mij heb je gewoon een slechte smaak" protesteerde ze. Van al die vrouwen, vond hij haar interessant. "Je bent gek jij" gniffelde ze. Ze gaf hem een stoot.
Lily knikte bij zijn woorden. "Ze wisten dat ik toch zou spijbelen als ze vertelden dat ik het niet mocht doen" glimlachte ze. Ze was koppig genoeg. "En zolang ik goede punten haalde, was het geen probleem" knikte ze. Ze zag zelf ook geen probleem als ze alles snapte en haar best deed.
Ze knikte opnieuw bij zijn woorden. Het ging om meer dan een game. Ze wilde dat hij zich ook goed voelde bij dingen die hij goed kon. Maar het leek alsof Aaron niet echt zijn best deed om dingen te ontdekken die hij goed kon. Hij geloofde zelf niet echt dat hij dingen goed kon volgens haar. Zij wist dat hij talent had. Hij niet. Lily keek hem aan en duwde een kus op zijn lippen en keek hem aan. Ze wilde gewoon dat hij zich goed voelde.
Ze grijnsde toen ze opeens muziek hoorde spelen. Dus hij had de jukeboxen gevonden. Ze draaide een rondje en wiebelde even met haar heupen, hij kon het toch niet zien.
"Oh nee, je waagt het niet" Lily liet zich glijden over een paardje op de draaimolen en glimlachte toen ze hem zag staan, leunend tegen een jukebox. "Heb je het naar je zin Donaire?" vroeg ze toch nog even om het te checken. Ze glimlachte en keek hem aan.

Account verwijderd

schreef:
Hoewel ze altijd riep dat hij degene was die slecht over zichzelf dacht, kon zij er ook wel iets van. Ze begreep niet waarom hij haar zo leuk vond, terwijl hij nog een heleboel andere vrouwen kon krijgen. Misschien viel het ook niet te begrijpen, want waarom zij en niet iemand anders, maar hij hoefde het ook niet te begrijpen. Hij was blij met de keuze die voor hem gemaakt was.
'Gek, die had ik nog niet op mijn lijstje staan,' merkte hij geamuseerd op. Lily vond een heleboel van hem, over het algemeen wel positief, soms iets minder. Hij schudde zijn hoofd toen ze hem een stoot gaf en lachte. Lily was niet sterk genoeg om hem ook echt pijn te doen.
Hij knikte toen ze uitlegde dat ze mocht spijbelen. Hij hoorde het niet vaak, maar hij twijfelde er ook niet aan. Als het goed was voor Lily, dan was er geen probleem. Haar ouders leken goede ouders, dus waarschijnlijk was het de goede beslissing geweest.
Lily verscheen al gauw, maar niet lopend. Hij keek met een grijns naar haar terwijl ze langs hem op draaide op het paardje en schudde geamuseerd zijn hoofd. Lily was wat impulsief en redelijk extravert, daar kon hij wel om lachen. Hij hield zijn hoofd iets schuin terwijl hij haar bestudeerde.
'Heb ik het ooit niet naar mijn zin met jou?' vroeg hij. Het was een retorische vraag, hij had het altijd naar zijn zin met Lily. Zelfs als hij iets deed wat normaal gesproken oersaai was, vermaakte hij zich nog. Hij verliet zijn plek bij de jukeboxen en liep richting de draaimolen, waarna hij in de zogenaamde kar van assepoester ging zitten. Dat ging echter nog niet zo gemakkelijk, hij was er eigenlijk te groot voor. Hij moest bukken om erin te komen en de ingang was redelijk smal, maar toen hij eenmaal zat, was er nog wel ruimte. Natuurlijk, ouders zaten hier met hun kinderen in. Dat had hij nooit gedaan.
'Ik denk niet dat ik ooit in een draaimolen gezeten heb,' merkte hij op terwijl hij rondkeek. Ondertussen draaide de draaimolen rustig verder.

Account verwijderd

schreef:
Het was gewoon vreemd. Zij dacht heel goed over hem, soms wat minder over haarzelf. Het was gewoon niet logisch voor haar dat hij haar leuk vond. Het was verre van duidelijk en begrijpelijk. Lily beet op haar onderlip en dacht na met een frons op haar gezicht. Ze wilde het antwoord wel weten. Ooit.
Lily gniffelde bij zijn woorden. "Gekkerd" herhaalde ze met een knik. Ze lachte bij zijn gezichtsuitdrukking en wiebelde met haar heupen. "Ontken het niet, je bent best wel gek" Ze tikte met haar vinger op zijn neus en gniffelde vrolijk. Ze was enorm vrolijk op zijn verjaardag. Ze wilde ook niets liever zijn dan vrolijk.
Lily hield haar hoofd schuin en glimlachte toen hij knikte. Hij snapte het. Soms hadden haar ouders een andere manier van opvoeden, maar ze vond zelf wel dat ze goed was opgevoed. Dat dacht ze toch. Ze zou niet zeggen van haarzelf dat ze slecht was opgevoed, zo slecht dacht ze nog net niet.
Ze lachte om de grijns op zijn gezicht en hield zich toch nog redelijk goed vast. Ze leunde met haar hoofd tegen het paard en gaapte zacht. "Misschien niet?" Ze lachte bij zijn gezichtsuitdrukking en schudde haar hoofd. "Je kan je toch onmogelijk altijd goed voelen bij mij?" klaagde ze. Dat geloofde ze niet. Lily grijnsde toen hij zichzelf in de kar van assepoester wrong en schudde lachend haar hoofd. "Nee?" vroeg Lily verbaasd. "Wel, hoe vind je het tot nu toe?"
Ze stapte van het paard en liep naar de kar van assepoester. "Schuif eens op?" grapte ze. Ze duwde hem opzij en kroop naast hem. Het paste net. Lily slaakte een gelukzalige zucht en probeerde haar benen uit te strekken, wat niet zo goed ging.

Account verwijderd

schreef:
'Ik ben niet gek,' protesteerde hij. Hij was een heleboel dingen, maar gek was hij niet. Alhoewel, misschien was hij wel gek op haar. Hij weerhield zich ervan dat hardop te zeggen. Het was niet alsof ze niet mocht weten dat hij haar heel erg leuk vond, maar hij was bang dat ze weg zou gaan als het allemaal uitgesproken werd. Dan was hij niet meer interessant genoeg of zou er iets anders gebeuren waardoor ze weg zou gaan.
'Ik denk dat het best mogelijk is,' zei hij schouderophalend. Lily was zijn manier om te ontkomen aan zijn dagelijkse zorgen. Ze frustreerde hem misschien, maar ze was nooit een zorg voor hem. Hij kon zich ontspannen bij haar, waardoor hij zich automatisch beter voelde in haar bijzijn.
'Ik begrijp waarom het voor kinderen is en niet voor volwassenen.' Erg veel spanning zat er niet in. Ze draaiden slechts ellenlange rondjes met een ontzettend vrolijk liedje erbij. Als kind had hij het vat geweldig gevonden, hoewel hij dan zeker niet voor de kar van Assepoester gegaan was. Waarschijnlijk had hij gekozen voor een motor of een auto, want hij was altijd al een typische jongen geweest.
Hij glimlachte even toen Lily van het paard afstapte en ze naar de kar liep, waarna hij wat opzij ging voor haar. Het paste maar net, maar het paste wel. Met een klein kind was het geen probleem geweest. Hij bekeek Lily terwijl ze een poging deed haar benen te strekken, maar dat wilde niet echt lukken. Hij lachte even zacht, waarna hij zijn hoofd schudde. Het was behoorlijk krap, maar hij hield het wel even vol.
'Hoe kwam je erbij om hierheen te gaan op mijn verjaardag,' vroeg hij, terwijl hij Lily bestudeerde. Hij was wel nieuwsgierig. Hij had haar meegenomen naar die berg omdat hij daar graag was als het niet goed met hem ging, maar hij was benieuwd naar haar beslissing. Was dit een plek die dierbaar voor haar was, of had ze hem hier gewoon mee naartoe genomen omdat ze dacht dat hij het leuk zou vinden.
Zijn blik gleed even naar de sproetjes rond haar neus. Hij had haar bijna gesmeekt ze niet weg te werken vandaag. Er was niemand die ze zou zien behalve hij en hij was er wel dol op.

Account verwijderd

schreef:
"Niet gek" herhaalde ze met een knikje. "Helemaal niet gek, ook niet een klein beetje?" vroeg ze met een lach. Lily keek hem met een glimlach aan. "Een heel, heel klein beetje?" vroeg Lily toch voor de zekerheid. Ze duwde een paar kusje op zijn lippen om vergeven te worden. Ze kon hem altijd omkopen met kusjes, toch?
Lily gniffelde toen hij zei dat het best mogelijk was. "Ja?" vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw. "Maar ik frustreer je zo vaak?" vroeg ze geamuseerd. Ze wist dat ze hem genoeg frustreerde. Dat was ze zeker. Ze zag het maar al te goed in zijn aura. Ze snapte ook wel waarom hij haar zo frustrerend vond op bepaalde momenten. Lily draaide een rondje om haar as.
Ze keek hem aan toen hij zei dat hij snapte waarom het voor kinderen was en niet voor volwassenen. Daar had hij een punt. Misschien als ze het tempo versnelden van de draaimolen en wat hardrockmuziek lieten spelen, dan zou het wel voor volwassenen zijn. Hah, ze had maar rare ideetjes vandaag. Een beetje te rare ideeën. Maar goed, ze kon haar gedachten niet veranderen.
Lily leunde met haar hoofd op zijn schouder en kuste zijn nek zacht. Haar benen liet ze maar half hangen uit het karretje, aangezien ze niet genoeg plaats had in het ding zelf.
"Hoe kwam ik erop om hierheen te gaan op je verjaardag?" herhaalde ze met een knikje. "Ik ben altijd dol geweest op deze plaats, en aangezien jij mij jouw plaats hebt getoond..." Ze keek hem aan met een glimlach. "Ik kan jou vinden op de berg als het niet goed gaat met jou, als jij mij niet thuis vindt met een zak chips, dan zit ik hier" legde ze uit. Lily was gewoon graag op deze plek.
Lily keek hem vragend aan toen hij haar bestudeerde.

Account verwijderd

schreef:
'Nou, misschien een heel, heel klein beetje dan, maar wie is dat niet?' Iedereen had zo zijn gekke dingen. Hij geloofde ook dat Lily haar gekke dingen had, maar hij had nog niet precies uitgevonden wat dat was. Waarschijnlijk viel het ook wel mee. Hij lachte toen Lily hem een paar kusjes gaf.
'Je frustreert me wel vaak,' gaf hij met een grijns toe. Achteraf gezien waren het stomme dingen, maar op die momenten raakte hij aardig gefrustreerd. Andersom was dat ook zo, maar ze kwamen er altijd uit en over het algemeen liep het nooit uit op een echte ruzie.
'Ondanks die frustratie voel ik me wel altijd een stuk beter als ik bij jou ben.' De eenzaamheid was er nog steeds af en toe, maar over het algemeen kon hij er beter mee omgaan als hij bij Lily was. Hij wist wel dat ze het aan zijn aura zag, sinds ze altijd zei dat ze er voor hem was als hij zich niet goed voelde. Het was te toevallig. Misschien vond hij dat wel wat ongemakkelijk, maar ergens was het ook een voordeel. Hij wilde niet alles voor haar verborgen houden. Als hij eerlijk was, deed hij dat al wel genoeg. Hij loog niet, maar er waren dingen waar hij niet over sprak.
Hij luisterde aandachtig naar haar, waarna hij glimlachte. Hij had niet direct verwacht dat dit een plek zou zijn waar ze naartoe ging als het niet goed ging, maar hij veroordeelde haar niet. Als zij zich hier goed voelde, dan was hij daar blij mee.
'Ben je een emotie-eter?' vroeg hij geamuseerd. Lily had een mooi figuur, hij zou niet zeggen dat ze een emotie-eter was. Hij glimlachte even toen ze hem vragend aankeek, maar schudde toen zijn hoofd. Er was helemaal niets aan de hand.
'Je ziet er gewoon mooi uit.' Meestal was dat de enige reden voor hem om haar te bestuderen. Ze zag er gewoon mooi uit. Hij streelde even over haar wang en boog zich toen naar voren, waarna hij zijn lippen zacht tegen de hare duwde.
'Bedankt voor vandaag,' mompelde hij, voordat hij haar lippen opnieuw kuste.

Account verwijderd

schreef:
"De beste mensen zijn gek" citeerde Lily Alice van Alice in Wonderland. Ze lachte om zijn gezicht. "He, ik ben dol op Alice in Wonderland" merkte ze vrolijk op. Ze was gewoon dol op sprookjes in het algemeen. "En Peter Pan" voegde ze eraan toe. Lily geloofde oprecht dat er levenslessen zaten in sprookjes, en ze vertelde ze graag in het weeshuis. De kiddo's waren er dol op. Ze zou nooit stoppen met sprookjes te vertellen.
"Heel vaak" beaamde ze toen hij toegaf dat ze hem wel vaak frustreerde. Ze keek hem onschuldig aan. "Het is niet alsof ik het expres doe" protesteerde ze. Ze zou het nooit expres doen. Ze was gewoon een frustrerend mens. Lily keek hem aan en trok een verontschuldigend gezicht.
"Awh, dat is lief" glimlachte ze. Als ze eerlijk was, maakte ze zich wel vaak zorgen. Ze was bang dat de frustratie te groot was om gelukkig te zijn. Ze was bang dat hij haar beu zou worden. Lily keek hem aan en glimlachte zwakjes. Ze probeerde minder frustrerend te zijn, maar vaak lukte dat niet echt goed. Lily gaapte kort en bestudeerde zijn aura. Hij maakte zich geen zorgen op dit moment, en dat maakte haar wel vrolijk. Ze hield ervan als hij even volledig ontspande. En dat was nu het gevoel.
Lily kuchte bij zijn vraag en keek hem schuldig aan. "Stttt, niet altijd" klaagde ze. "Heel soms" gaf ze lachend toe. "Gelukkig ben ik dan nog emotioneel stabiel" merkte ze op. Ze huilde helemaal niet snel, alleen maar als ze zich echt rot voelde.
Lily glimlachte bij zijn woorden en schudde haar hoofd een beetje bescheiden. "Hmmm" mompelde ze met een glimlach. Ze beantwoordde zijn kus zacht en keek hem aan. "Graag gedaan" fluisterde ze tegen zijn lippen aan. Ze sloeg haar armen zacht om zijn nek heen.

Account verwijderd

schreef:
'Het wordt gewoon geromantiseerd.' Hij had niet de beste ervaringen met mensen die gek waren. Echt gek, bedoelde hij dan. Psychopaten waren niet echt leuk te noemen. Hij glimlachte lichtjes toen ze toegaf dat ze ook dol was op Peter Pan, daar zag hij haar ook wel voor aan. Hij had geen enorme kennis van sprookjes, maar hij kende de meeste wel. Hij had geen idee hoe hij erachter gekomen was.
'Ik weet dat je het niet expres doet,' beloofde hij haar. Lily had er nog wel eens moeite mee om haar gedachten voor zich te houden. Hij nam het haar niet kwalijk, soms deed haar kijk op dingen hem ook wel goed, hoewel het meestal eindigde in frustratie. Het was niet hetzelfde voor haar. Zij had een heel ander leven gehad dan hij, ze kon niet altijd begrijpen wat hij doormaakte en waarom hij zich voelde zoals hij deed, maar hij nam het haar niet kwalijk.
Een grijns verscheen op zijn gezicht toen ze toegaf dat ze heel soms at als ze emotioneel was. Hij zag het al bijna voor zich, Lily met een paar bakken ijs, meerdere zakken chips en nog wat andere dingen. Hij schudde zijn hoofd, zo erg was ze vast niet. Aan haar figuur gezien in elk geval niet.
Inmiddels wist hij wel dat Lily het nooit helemaal gemakkelijk vond als hij haar mooi noemen. Ze begon te blozen, protesteerde of reageerde niet echt. Vandaag ging ze voor het laatste. Hij schudde zijn hoofd, typisch. Hij vond haar wel mooi, hij zou het nog wel vaker zeggen. Lily had een bepaalde uitstraling die hem altijd al aangetrokken had, vanaf die eerste dag al.
Zijn armen gleden om haar middel. Hij was haar dankbaar voor vandaag, voor alles wat ze vandaag voor hem gedaan had. Hij had tegen zijn verjaardag op gekeken, dat moest hij toegeven, maar Lily had het dragelijk gemaakt. Fijn zelfs. Zo nu en dan liet hij haar lippen even los, maar elke keer kuste hij haar weer opnieuw. Er was niets wat hij liever deed dan bij haar zijn.

Account verwijderd

schreef:
Lily gaf hem een mep. "Dat weet ik heus wel" klaagde ze. "Je verpest Alice in Wonderland you asshole" lachte ze. Iedereen wist dat menen die gek waren niet zo aangenaam waren. Maar Alice in Wonderland maakte het interessanter, dacht er positief over. Ze lachte toen hij haar een stootje terug gaf en schudde grijnzend haar hoofd.
"Goed zo, het zit gewoon in mijn aard, vervelend zijn" gromde ze. Ze leunde mopperend op haar hand met haar hoofd en keek hem aan. Ze deed haar best om haar gedachten voor zich te houden, maar ze was altijd eerlijk. Ze moest gewoon zeggen wat ze dag, anders werd ze zelf enorm gefrustreerd. Ze deed haar best om mensen zich beter te laten voelen, maar dat werkte niet altijd. Wel, ze probeerde het tenminste. Daarvoor was ze psychologe geworden.
Lily kreunde bij de grijns op zijn gezicht en lachte toen ze zijn aura zag. "Ik weet dat je het nu voor je ziet en dat wil ik niet Aaron Donaire" lachte ze. Ze leidde hem af met een boel kusjes tegen zijn lippen, waardoor zijn aura weer veranderde. "Goed zo" merkte ze lachend op. Ze keek hem grijnzend aan. Dat werkte altijd.
Lily gaf hem een tik toen hij zijn hoofd schudde. Ze kon gewoon niet goed aanvaarden dat hij haar zo mooi vond, het was verre van logisch.
Ze duwde zich zacht tegen hem aan toen zijn armen om haar middel gleden en zijn lippen de hare telkens opnieuw raakten. Ze wist niet hoelang ze zo zaten te kussen in het karretje, maar het was zeker een tijdje. Lily keek pas op toen ze het nummer hoorde dat de jukebox afspeelde. "Dans met me" grijnsde Lily terwijl ze hem meetrok uit het karretje. "Ik ben dol op dit nummer" gaf ze lachend toe.

Account verwijderd

schreef:
'Ik zeg alleen maar wat ik denk,' protesteerde hij. Hij had genoeg mensen gezien en hij wist zeker dat Lily er nog veel meer gezien had. Ten slotte was ze een psychologe, ze had gestudeerd om mensen te helpen met wie het mentaal niet helemaal goed liep. Nog altijd vond hij het bijna lachwekkend dat hij juist moest vallen voor een psychologe, sinds hij behoorlijk wat bagage had.
'Je bent niet vervelend, babe.' Ze was een heleboel, maar vervelend hoorde daar niet bij. Het frustreerde hem dat ze niet kon zien wat hij zag, dat ze niet begreep hoe hij overal in stond, maar hij vond niet dat ze vervelend was. Ze frustreerde hem nooit bewust. Het was gewoon wie ze was.
Hij lachte en schudde grijnzend zijn hoofd. Hij zag het inderdaad wel voor zich. Ze verzette zijn gedachten echter al weer snel toen ze een aantal kusjes tegen zijn lippen duwde. Ze wist heel goed dat dat hem op andere gedachten bracht, dat was waarschijnlijk ook waarom ze het altijd deed als hij ergens aan dacht waarvan zij niet wilde dat hij eraan dacht. Op dat vlak was ze redelijk voorspelbaar.
Ze hadden best een poosje in het karretje gezeten, maar uiteindelijk was Lily degene die het verbrak. Hij keek haar even verbaasd aan toen ze hem vertelde dat hij met haar moest dansen, maar hij had niet al te veel tijd om erover na te denken. Ze trok hem mee uit het karretje, waarbij hij zijn arm en zijn enkel stootte tegen de rand van het karretje en bromde wat. De tijd in het karretje was leuk geweest, maar naar binnen of buiten klimmen was nog een heel gedoe.
'Ik houd niet van dansen,' kreunde hij toen Lily hem verder meetrok. Het was nooit een hobby van hem geweest, het was te vrolijk. Hij keek Lily wat zielig aan.
'Ik kijk wel naar hoe jij danst,' merkte hij met een grijns op. Daar had hij dan weer geen problemen mee. Hij zou het allicht heel erg leuk vinden om haar te zien dansen. Lily was altijd sexy, hij geloofde dat ze dat ook was als ze danste. Als ze dat niet was, zou hij zich echter ook wel vermaken.

Account verwijderd

schreef:
"Je verpest mijn kinderdromen!" riep ze lachend uit. "Aaron, je bent een eikel" klaagde ze. Ze leunde tegen de muur van het karretje en lachte toen hij zijn mond opende om te protesteren. Ze legde haar vinger op zijn lippen om hem de mond te snoeren. "Stop" gniffelde ze. Ze rolde lachend met haar ogen toen hij bijna in haar vinger beet.
"Mhhmhhh" mompelde ze met een grom. Ze wist heus wel dat ze vervelend was op een heleboel momenten. Ze was niet blind. Lily gaapte en legde haar hoofd op zijn schouder. Ook al hadden ze de hele dag in bed gelegen, toch was ze nog redelijk moe. Ze was zo enthousiast geweest over zijn verjaardag, dat ze niet zoveel had geslapen.
Lily grinnikte toen hij haar aankeek met een beschuldigende blik. "Het is de enige manier om je op andere gedachten te brengen" protesteerde ze. "Mijn kusjes zijn machtig" grapte ze. Lily keek hem geamuseerd aan en gaf hem een knuffel, zomaar, uit het niets. "Ik ben blij dat je je verjaardag niet zo erg vindt vandaag" mompelde ze met haar hoofd nog steeds op zijn schouder. Het maakte iet alleen hem gelukkiger, maar ook zeker haar.
Lily negeerde zijn gebrom en trok hem voor zich. "Dan leer ik je wel houden van dansen Donaire" protesteerde ze. Ze drukte een kus op zijn lippen toen hij haar zielig aankeek. "Dat gaat niet werken" lachte ze. "Je gaat dansen, of je het nu wilt of niet"
"Oh no, dat ga je niet doen" lachte ze. "Stop met je uitvluchten jij" lachte ze. Lily wiebelde met haar wenkbrauwen. "Kijk, nu kan je doen wat je graag doet, leg je handen op mijn heupen" beval ze hem met een lach. Ze ging dichter tegen hem aan staan toen hij dat eenmaal had gedaan en legde haar hoofd op zijn schouder. Lily kon het toch niet laten om een kus op zijn hals te drukken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld