Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Na Jason's opmerking rolde hij met zijn ogen, Jason lag het erg wel heel erg graag dik op dat hij Ivy wel aantrekkelijk vond. Hij wist wel dat de man er verder geen bedoelingen mee had en gewoon wat grapjes maakte, maar na verloop van tijd begon hij het altijd een beetje veel te vinden.
'Ik denk het niet, Jase. Ik ben de enige die ze een kus mag geven.' zei hij, waarna hij een kus tegen haar lippen duwde en door het raam naar buiten keek. Ze hadden het niet over morgen gehad en ergens vond hij dat wel fijn, misschien was het voor hem nu nog mogelijk om wat slaap te krijgen. Zij leek al de hele dag vermoeid, maar hij had al de hele dag opgezien tegen de avond, wetende dat hij zich zorgen zou maken zodra zij in slaap gevallen was en hij achterbleef met zijn gedachten.
Niet veel later kwamen ze aan bij het instituut en nam iedereen kort afscheid van elkaar. Jules en Suzan verlieten de groep samen, hetzelfde gold voor Elise en Derek. Hij had Elise wel zien kijken naar Derek, zij zou ook maar weinig slapen de komende nachten.
Toen ze weer in haar kamer aankwamen, verwelkomde Baylor hen direct. Hij glimlachte even toen ze begon over het uit de jurk komen en hij kon het niet laten om haar te bekijken terwijl ze zichzelf uit haar jurk werkte. Zijn glimlach werd iets breder, hij kon het niet helpen. Hij mocht zich dan druk maken over een hoop dingen, Ivy was altijd een goede afleiding voor zijn zorgen.
'Ik denk niet dat ik er ooit een probleem mee zou hebben als je zonder bepaalde kledingstukken slaapt.' merkte hij op, waarna hij zijn sportbroek uit de tas pakte en zijn normale broek voor de sportbroek verwisselde. Hij legde zijn shirt op haar bureau en ging vervolgens naar de badkamer om zijn tanden te poetsen. Hij keek even naar Ivy toen ze haar jurk ophing en ging vervolgens naar bed. Hij sloeg de dekens over hem heen en wachtte op Ivy terwijl hij naar het plafond staarde. Misschien had hij geluk en zou de vermoeidheid zo hard toeslaan dat zelfs zijn zorgen hem niet wakker konden houden, maar hij wist vrij zeker dat dat niet het geval zou zijn.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even en gaf hem een tik. "Tuurlijk heb je er geen probleem mee als ik bepaalde kledingsstukken mis" lachte Ivy. "Ik heb er ook geen probleem mee als jij iets mist" Helemaal niet zelfs. Ivy ruimde wat spullen op van de grond en speelde met Baylor toen Oliver zijn tanden was aan het poetsen, waarna zij haar ook klaarmaakte. Ivy liep in haar ogen wrijvend de badkamer weer uit en kroop naast hem op het bed. Ze leunde even met haar kin op zijn borstkas en keek hem aan. "Je bent je zorgen aan het maken he?" Ivy streelde liefdevol zijn onderlip en drukte er een kusje op. "He, er gaat niets gebeuren" fluisterde ze zachtjes. Je kon de zorgen zo van zijn gezicht aflezen. Ze kroop onder de dekens en glimlachte toen Baylor op haar benen ging liggen. "I'm still here right? En ik heb al veel moeilijkere missies gedaan dat dit, dus het komt allemaal heus wel in orde" Ivy was zelf ook een beetje nerveus, maar ze wou hem niet ongerust maken. Ze sloeg haar armen liefdevol om hem heen en begroef haar hoofd op de plaats naast zijn hoofd. "Ik hou van je" zei ze met een glimlachje. Ivy haalde een hand door zijn haren. Het zou moeilijk worden voor hen allebei de volgende dagen. Heel wat slapeloze nachten stonden waarschijnlijk op de wachtlijst voor hen beiden. Niet alleen voor hen, maar ook wel voor Derek, Elise, Jules en Suze. En heel misschien wel Sofia, ook al had Ivy nog steeds geen flauw benul wie ze zelfs was. Ze had nog nooit eerder van haar gehoord dus was het waarschijnlijk weer iemand die Jason had ontmoet in een bar ofzo. Ivy trok het deken wat over hen heen en keek hem nog even slaperig aan. "Maak je maar geen zorgen" fluisterde ze zachtjes. Ivy gaapte even. Haar ogen vielen langzaam dicht.

Account verwijderd

schreef:
Het was vroeg, veel te vroeg. Maar hij was al met de hond gaan joggen en had zelfs een koffietentje gevonden dat vanaf zes uur in de ochtend open was. Hij had het niet kunnen weerstaan en had een grote beker koffie besteld, waarna hij samen met Baylor terug naar het instituut was gegaan en in zijn eigen kamer een douche genomen had om Ivy niet wakker te maken. Het gapen kon hij niet helpen, hij had hooguit drie of vier uur slaap gehad en ondanks zijn vermoeidheid, kon hij zijn ogen niet dichthouden. Het was nog steeds donker buiten, maar hij wist dat het elk moment licht kon worden en dat Ivy's wekker ook elk moment kon gaan. Hij nam slokken uit de beker koffie en gaapte, misschien dat hij onderweg nog wat kon slapen, ze hadden ook nog wel een reis van een paar uur voor de boeg.
Hij zat naar Ivy te kijken toen Baylor besloot dat hij niet genoeg aandacht kreeg en bovenop hem sprong. Hij duwde de hond zachtjes op de grond en wreef vermoeid in zijn ogen. Baylor keek hem even met een schuine kop aan, hij leek het niet erg te vinden dat hij om half zes in de ochtend al naar buiten was geweest om eens rond te rennen. Hij had niet langer kunnen blijven liggen, hij had urenlang gedraaid en elke keer dat hij in slaap viel, was hij een half uur later alweer wakker. Het irriteerde hem.
'Iv? Het is tijd om wakker te worden.' mompelde hij zachtjes, waarna hij even naast het bed op zijn hurken ging zitten en zachtjes Ivy's schouder aanraakte. Met zijn andere wekker zette hij haar wekker uit, die hadden ze niet nodig, hij was al wakker. Hij had het altijd fijner gevonden als zij hem wakker maakte, van de wekker werd hij alleen maar humeuriger, dus ging hij er maar vanuit dat voor haar hetzelfde gold.
'We moeten nog reizen, je kunt vast in de trein nog even slapen.' zei hij zacht, waarna hij een kus tegen haar wang duwde en weer rechtop ging staan. Hij ging weer op zijn bureaustoel zitten en dronk de beker leeg, waarna hij de beker in de prullenbak mikte en voor de zoveelste keer gaapte. Misschien kon hij ook nog in de trein slapen, misschien.

Account verwijderd

schreef:
Ivy gaapte even en draaide zich om, om vervolgens even een geluidje te maken en verder te slapen. Ze knikte nog half slapend, ook al had ze zijn worden maar half verstaan. "Is goed..." mompelde ze even. Ze gaapte weer eens. Ze was die nacht zo'n drie keer wakker geworden, maar ze had Oliver niet wakker willen maken dus was ze telkens blijven liggen. Ze mompelde even wat en was na een minuutje pas wakker genoeg om op te staan. Vermoeid kroop ze uit haar bed en glimlachte kleintjes. "Goeiemorgen" Haar stem klonk nog zachtjes door het vroeg opstaan. Ze was het niet meer gewend. Ivy drukte een kus op zijn wang en streelde even vlug Baylor. "Stress?" Ze keek hem even aan en zocht daarna in haar kast wat gemakkelijke kledij. Een gewone jeans en zwarte blouse waren heus wel goed genoeg om te reizen. Ze liep rustig naar de badkamer en nam een koude douche om haar wat wakker te maken. Ze gaapte nogmaals en deed wat basic makeup aan om er wat minder vermoeid uit te zien. Veel zou ze niet moeten aandoen, als ze aankwamen zouden zehaar er wat anders laten uitzien. Ivy kamde haar haren en deed haar kleren aan waarna ze haar tanden goed poetste. "Ollie, ik steek wel je tandenborstel in de toiletzak okey?" Vroeg ze. De deur stond nog open, dus hij kon haar wel horen. Ze verzamelde nog een paar flesjes shampoo en douchegel en stopte ze in een zak. Volgens haar hadden ze alles nu wel mee. Ze liep de slaapkamer in en stak alles in haar reiszak. Ze keek naar Oliver en glimlachte kleintjes, waarna ze direct in zijn armen kroop. "Ben je al lang wakker?" Vroeg ze bezorgd terwijl ze hem nog niet losliet. Ze zou zo lang bij hem blijven als mogelijk was. Ivy keek hem aan met een vragende blik in haar ogen. Haar blik dwaalde even af naar de gigantische beker koffie in de vuilnisbak.

Account verwijderd

schreef:
'Goeiemorgen.' herhaalde hij, toen ze na een minuutje overeind kwam en naar hem keek. Ze zag er nog vermoeid uit, maar waarschijnlijk zou iedereen vermoeid zijn, hij wist zeker dat niemand helemaal geweldig sliep voor een missie en daarnaast was het gewoon erg vroeg.
Hij hief zijn schouders op toen ze vroeg of hij stress had, hij had er niet echt een antwoord voor. Hij maakte zich druk, maar zijn vermoeidheid zat zijn zorgen in de weg en hij voelde zich een beetje vreemd. Misschien was het stress, hij wist het niet zo goed. Hij had gehoopt dat hij gewoon had kunnen slapen, maar dat geluk had hij helaas niet gehad. Ivy had waarschijnlijk beter geslapen dan hij, hij had haar niet wakker gezien in de tijd dat hij wakker was geweest. Ivy was al snel in slaap gevallen, hij niet.
Hij dacht dat het niet nodig was om antwoord te geven, natuurlijk was het goed als ze zijn tandenborstel meenam. Hij had vrijwel al zijn spullen al ingepakt, op de spullen die hij die ochtend nog nodig zou hebben na. Het was fijn dat zij aan zijn spullen dacht, hij zou het waarschijnlijk toch vergeten. Hij was te moe om aan alles te kunnen denken, hij wist zeker dat er wel iets zou zijn wat hij vergat.
Hij keek op toen Ivy de slaapkamer weer in kwam en direct in zij armen kroop, in elk geval was hij niet de enige met zorgen momenteel. Hij sloeg zijn armen om haar heen en verborg zijn gezicht in haar haar, waarna hij even zijn ogen sloot. Het was makkelijker voor hem om te slapen als zij wakker was, waarom wist hij niet.
'Een uur, anderhalf misschien.' mompelde hij. Hij bewoog verder niet, hij vond het fijn om haar vast te houden als hij zich zorgen maakte, al helemaal als hij zich zorgen over haar maakte. Hij opende zijn ogen weer en bekeek haar toen kort, het was maar voor een week, er zou heus niets gebeuren. Hij moest gewoon wat meer vertrouwen hebben in de groep, iedereen was prima getraind en Ivy was te snel om te verrassen. Hij duwde zacht een korte kus tegen haar lippen en een zucht gleed vervolgens over zijn lippen.
'Ik heb niet zo veel geslapen.' gaf hij toe, waarna hij even in zijn ogen wreef en vervolgens weer naar haar keek. Waarschijnlijk was het niet eens nodig om het te zeggen, waarschijnlijk zag ze dat zelf ook wel.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte even en genoot even van zijn omhelzing en lichaamswarmte. Het was best wel bizar dat ze zo snel aan hem gewend was geraakt. Ze zou hem niet meer kunnen missen in haar leven. Hij was een stukje van haar leven geworden. "Jezus Ollie, je moest me wakker gemaakt hebben" zei ze zachtjes. Ze keek hem aan met een frons op haar gezicht. Ivy liet hem even los. "Daarom al die koffie, ik heb je nog nooit zo'n extra large beker zien drinken" Ze drukte een kus op zijn lippen. "En je hebt niets meegenomen voor mij, shame on you" Ze glimlachte zwakjes en keek op de klok. "Ik denk dat we ons maar eens moeten klaarmaken" zuchtte Ivy. Ze ging op haar knieën zitten voor de koffer en ritste hem open. "He, mag ik even het lijstje dat daar op het bureau ligt?" vroeg ze terwijl ze nog even gaapte. Ze vinkte alles af. "Niets vergeten" Ivy keek nog even rond om toch zeker te zijn en opende haar kleerkast. Ze nam subtiel wat van zijn roze shirts mee en stopte ze in de koffer. Ze vond ze fijn om in te slapen, ook al zou ze daar wel een broek moeten aandoen. Ivy sloot de koffers weer en hing er een klein slotje aan waarna ze weer opstond en hem nog een knuffel gaf. "Let's go" Ze schonk hem een kleine glimlach en nam hun jassen van de haak. Ze trok haar schoenen aan en maakte een klein klakgeluidje met haar tong. "Kom Baylor" riep ze zachtjes terwijl ze de leiband vast maakte aan zijn halsbandje. Ze deed dat de laatste tijd nooit meer, maar ze wou zeker zijn dat hij niet overal rondliep in de trein. Ze nam haar reiszak en legde hem over haar schouder. "Hmmmhmmm" ze maakte even een geluidje en sloot de deur achter hen goed.

Account verwijderd

schreef:
Al snel schudde hij zijn hoofd, hij zou haar helemaal niet wakker moeten maken, zij had haar slaap harder nodig dan hij. Hij gaapte en streek even met zijn hand door haar haren, waarna hij lichtjes glimlachte.
'Wat had het voor zin gehad als ik je wakker had gemaakt? Dan hadden we allebei wakker gelegen en was jij heel wat vermoeider dan je nu bent.' mompelde hij. Hij zou genoeg tijd hebben om te liggen en te niksen, zij niet. Wat hij deed zou alsnog vermoeiend, zijn constante zorgen zouden daar wel voor zorgen, maar in elk geval zou zijn vermoeidheid hem niet in de weg zitten. Derek was er ook nog, ze konden elkaar wel helpen.
'Dan had je koude koffie gehad.' merkte hij op. Hij zou het wel gedaan hebben, maar zijn koffie was ook alweer koud geweest nadat hij een vlugge douche genomen had, en koude koffie was een stuk minder lekker. De cafeïne bleef, dus dronk hij het toch op.
Hij gaf Ivy haar lijstje aan en keek naar de koffers, ze hadden best wel wat mee voor een week. Nou ja, hopelijk een week, het was nooit met zekerheid te zeggen, ze konden iets over het hoofd gezien hebben. Hij knikte toen ze vertelde dat ze moesten gaan en hij pakte de koffers, waarna hij achter haar en Baylor naar buiten liep. Hij gaapte opnieuw, waarna ze richting de ingang liepen. Ryan was er al, verder nog niemand. Natuurlijk niet, Suzan moest afscheid nemen van Jules en Derek van Elise. En Jason was Jason, hij was gewoon altijd laat. Nog geen minuut nadat hij daarover dacht, kwamen Derek en Elise al aanzetten. Hij wist wel dat hij meer geluk had dan zij hadden, hij mocht mee met Ivy en hoefde geen afscheid te nemen.
'Ben ik nog op tijd?' riep Jason, terwijl hij vrolijk door de gang aan kwam rennen. Jason had geen ochtendhumeur, hij leek zowaar uit te kijken naar de missie. Ryan knikte. Hij leunde tegen de muur en bekeek de rest, Elise en Derek die elke seconde aangrepen om nog samen te zijn en Jason die vrolijk stond te neuriën. Ivy en Ryan deden weinig speciaals, zij leken gewoon te wachten.
'Normaal zie je er al bagger uit in de ochtend, maar vandaag is het nog tien keer zo erg.' zei Jason. Hij hief zijn schouders op, het was maar goed dat dat hem weinig kon schelen.

Account verwijderd

schreef:
"Misschien had jij dan kunnen slapen?" Ze trok een wenkbrauw op. "Ik zou je in slaap hebben kunnen zingen" grapte ze, waarna ze met haar wenkbrauwen wiebelde. Ze liepen rustig door de gangen en eenmaal aangekomen begroette Ivy Ryan. "Goeiemorgen" zei ze met een kleine glimlach. Ivy kreunde even toen ze Jason zag. "Hoe kan hij altijd zo hyperactief zijn in de ochtend?" gromde ze. Ze gaapte even en ze zag al snel Elise en Derek aanlopen. "He, iedereen" Elise glimlachte even en liep naar Ivy toe. "Veel succes he" zei ze met een glimlach. Ivy glimlachte dankbaar terug en gaf Elise een snelle knuffel. Natuurlijk was Elise weer expres zo vroeg opgestaan om Derek nog te zien. Zo was Elise. Jules en Suzan verschenen ook al vlug en Ryan zei dat het busje dat hij had gehuurd al klaarstond. Ze gingen eens niet met een taxi, wetend dat ze dan te weinig plaats zouden hebben voor alle bagage die ze mee hadden. "Let's go guys" zei Ryan met een kort knikje. Ivy glimlachte even naar Ollie en ze strekte haar even uit. "Okey" Ze probeerde wat actiever te zijn."Aan het station kunnen we wel nog koffie kopen" stelde Ryan voor, waardoor Ivy enthousiast knikte. Ze liepen naar buiten en laadden de koffers en trekrugzakken in de auto. "Wie rijdt er?" Ivy stak haar hand vrijwillig uit. "Nee en nog eens nee, we kennen je Ivy, we laten jou niet nog eens rijden, je bent een snelheidsduivel" Een gekwetste blik verscheen op haar gezicht. "He, ik ben echt niet zo gevaarlijk hoor, je weet dat ik nooit iets zou raken" protesteerde ze. Ryan zei dat hij wel zou rijden en al snel zaten ze in de auto.

Account verwijderd

schreef:
Het afscheid van Elise en Derek was maar kort, maar hij zag wel hoe moeilijk Elise het had met zijn vertrek. Hij kon daar wel in komen, hij zou het waarschijnlijk ook moeilijk hebben met Ivy's vertrek. Het was niet alsof hij zou gaan huilen, maar hij zou wel overspoeld worden door zorgen die Elise nu waarschijnlijk ook voelde. Jules en Suzan leken overigens een beetje anders te zijn, Jules probeerde op een zeer positieve manier afscheid te nemen en kuste haar tot ze echt in het busje moest stappen.
Ergens was hij blij dat Ryan niet wilde dat Ivy zou rijden, dat zou betekenen dat ze achter het stuur zat en haar aandacht op de weg moest richten. Zelfs met haar gave kon ze niet van alles tegelijk doen, ze moest een botsing toch wel voorkomen. Nu had hij de kans om gewoon met haar te praten terwijl ze op weg gingen. En bovendien zou hij nog enige kans hebben om in slaap te vallen als ze bij hem was, hij was geruster als ze wakker was en gewoon tegen hem praatte terwijl hij in slaap viel, het leidde hem af.
'Ik ben blij dat ik geen afscheid hoef te nemen.' mompelde hij, toen iedereen in de auto zat en Ryan de weg op reed. Hij keek even naar Ivy en glimlachte toen bemoedigend, hoewel hij zelf niet eens zo zeker was. Hij gaapte en zakte wat onderuit, waarna hij voor heel even zijn ogen sloot en naar de gesprekken in het busje luisterde. Derek hoorde hij niet, maar dat was geen verrassing, Jason had natuurlijk het meest te vertellen.
'Ik zweer dat ik je vermoord als je alle details met ons gaat bespreken.' gromde hij, toen Jason over Sofia begon. Hij duwde zijn ogen even open om naar Jason te kijken, maar sloot al snel zijn ogen weer. Hij zou niet in slaap vallen, maar hij kon het op zijn minst proberen. Hij pakte Ivy's hand en duwde zacht een kus tegen de rug van haar hand, waarna hij zijn ogen opende en naar buiten keek. Hij wist niet hoe lang ze in het busje zouden zitten, of hoe lang ze in de trein of een ander vervoersmiddel zouden zitten, hij wist alleen dat ze wel een paar uur bezig zouden zijn.
'Ik heb koffie nodig.' klaagde Derek. Het was het eerst wat hij gezegd had in de tijd dat ze in het busje zaten, maar hij dacht precies hetzelfde.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte en drukte een kus op zijn wang. "Hmmm, geloof me, ik ben ook blij dat ik geen afscheid moet nemen, ook al moet ik toegeven dat ik best wel teleurgesteld bent dat mijn broer niet is gekomen" Ze trok een gezicht. Ze had ergens wel verwacht dat hij zou komen, maar zo te zien steunde hij haar niet echt in haar missies. Ivy glimlachte en leunde wat tegen hem aan. Ze lachte zachtjes om Jason en luisterde naar wat muziek in de auto. Ze gniffelde en zwaaide met haar hand. "Same Derek, en deze keer 12 suikertjes" voegde ze eraan toe. Suzan en zij zaten constant zachtjes mee te zingen met de muziek, met Jason die af en toe enorm vals de hoge tonen meezong. Een paar uur later kwamen ze aan en Ivy sprong zowat de auto uit, op zoek naar een Starbucks of andere koffieshop. "He, wachten jullie hier met de bagage, dan haal ik wel een koffie voor ons allemaal" stelde ze voor. Ivy liep al snel het station binnen. Ze kon niet wachten om een dampende kop heerlijke koffie in haar handen te houden. Al snel vond ze een starbucks en bestelde ze een beker koffie voor iedereen, één met extra veel suiker voor haarzelf. Onderweg liep ze nog langs een bakkerijtje en nam ook een zak ontbijtkoeken en donuts mee. Ze betaalde alles en liep vlug weer terug. "I have food" glimlachte ze. "Ah eten we het hier op of in de trein?" Ryan trok een wenkbrauw op naar haar. "Ehmmm, no idea" antwoordde Ivy even terwijl ze nogal verlangend keek naar haar beker. Ze beet even op haar onderlip en glimlachte lichtjes naar de rest. Ze was al wat wakkerder door Jasons luide gezang.

Account verwijderd

schreef:
'Ik denk niet dat dat iets met jou te maken heeft, ik denk niet dat hij eraan toe is om ermee geconfronteerd te worden.' mompelde hij. Alistair leek vrolijk en hij was zeer overtuigend, maar hij geloofde niet dat Alistair geen moeite had met bendes en missie nadat hij daar jaren besteed had. Hij had er ook moeite mee. Hij verwachtte niet dat Alistair dat zo tegen Ivy zou zeggen, waarschijnlijk zou hij met een ander excuus komen en misschien had hij het wel fout, maar als Alistair ook maar een beetje op hem leek, zou hij er nog niet aan toe zijn. Hij was al maanden weg, maar zelfs hij vond het moeilijk om er opnieuw mee geconfronteerd te worden. Alistair kwam niet terug naar het instituut en zocht naar een stabiel leven met een vrouw zonder gave, hij was klaar.
De paar uur in de bus waren zo voorbij, hij negeerde het gezang van iedereen volledig en kreeg het elke keer weer voor elkaar om voor een minuut of tien in slaap te vallen. Hij vond het niet erg dat Jason hem regelmatig wakker maakte met zijn vreselijke stem, hij zou waarschijnlijk toch niet langer dan tien minuten slapen per keer. Dus zo ging het de hele weg door, hij die in slaap viel en dan al snel weer wakker schoot.
Kort keek hij Ivy na, waarna hij even even over het station keek. Derek stond naast hem, net zo stil als dat hij was. Derek was sowieso niet erg spraakzaam en hij was gewoon te vermoeid om een volledig gesprek te voeren. Hij pakte één beker van Ivy over en dronk van de koffie, dat had hij nodig. Het eten kon hem niet zo veel schelen, de koffie vond hij voor nu belangrijker.
'Laten we alvast in de trein gaan zitten, dan eten we daar wel. Als het goed is rijdt hij toch over twintig minuten al en ik heb geen zin om hier in de kou te wachten.' stelde Suzan voor. Hij knikte slechts, waarna hij de koffers opnieuw pakte en achter Suzan en de rest aan liep naar de trein. Suzan had gelijk, de trein stond er al. Hij volgde de rest naar binnen en zette de koffers op de grond toen ze wat zitplaatsen gevonden hadden. Hij ging op één van de stoelen zitten en keek naar Jason, die direct een donut uit de zak graaide.

Account verwijderd

schreef:
Ivy zuchtte even. "Ik hoop dat het niets met mij te maken heeft, ik moet toegeven dat ik me wel wat zorgen maak over hem...hij probeert zich altijd 'tuff' voor te doen voor mij" Ze trok een gezicht. "Als ik terug ben van de missie vraag ik hem er wel naar denk ik" voegde ze er nog aan toe. Ze wou dat alles goed was met Alistair. Gelukkig wist ze dat hij nu niet alleen was. Eenmaal ze in de trein zaten begon Jason meteen met het aanvallen met de donuts, Ivy lette er niet echt op. Met een glimlachje keek ze naar Oliver, hij was al een paar keer in slaap gevallen in de auto, maar nog geen enkele keer echt lang. Hij zei niet veel, en de bezorgdheid was van zijn gezicht af te lezen. Ze drukte een zachte kus op zijn lippen en knuffelde hem even. Ivy lachte om Suzans gezicht. "Getverdemme, Ivy, dit is jouw koffie, veel te veel suiker dan goed voor me is" gromde Suzan terwijl ze haar vol afschuw de beker gaf. Ivy nam een tevreden slok en zette de beker op het tafeltje. "He, Jase, beheers je met die donuts, ik heb er voor iedereen gekocht" waarschuwde ze toen ze zag dat Jason al gauw begon met zijn derde donut. Ryan nam een ontbijtkoek. Haar blik gleed verder. Iedereen van de groep was best wel vermoeid, dat kon je direct wel zien. Ivy gaapte even middenin de reis. "Het duurt zo lang" fluisterde ze extreem slaperig. "Het is 4 uur reizen" mompelde Ryan even, terwijl hij zijn nekkussentje wat goed legde. Ivy maakte een geluidje en legde haar hoofd op Olivers schoot. "Sorry" mompelde ze even terwijl ze haar hoofd in zijn t-shirt begroef. Haar kussen lag natuurlijk weer helemaal onderaan haar koffer. En Olivers schoot lag nu ook niet bepaald slecht. Hopelijk vond hij het niet erg.

Account verwijderd

schreef:
Het was niet vreemd dat Alistair zich groot hield voor Ivy, zij zou waarschijnlijk hetzelfde doen als ze in zijn schoenen zou staan. Wie niet, niemand vond het fijn om hun zwakheid te laten zien. Al helemaal mannen niet, dus hij kon Alistair wel begrijpen. Ivy was zijn kleine zusje, hij hoorde vaak dat broers het grote voorbeeld van hun kleine zusje wilde zijn. Hij had geen zusje, dus dat wist hij niet uit eigen ervaring.
Hij glimlachte even lichtjes toen Ivy hem een knuffel gaf en voor heel even wilde hij haar niet loslaten. De komende week zou hij hier de kans niet voor hebben, dus hij wilde er zo lang mogelijk van genieten. Hij liet haar echter wel los, het zou waarschijnlijk niet comfortabel voor haar zitten.
Nadat Jason aan zijn zoveelste donut begon, besloot hij dat hij ook maar iets moest eten. Hij pakte een donut en een ontbijtkoek en at die op, waarna hij zijn koffie opdronk en een zucht over zijn lippen gleed. Het zou nog een lange reis worden en hij wist niet of dat Ivy en de rest vandaag ook direct de hackers zouden bezoeken. In elk geval zouden ze daar dan niet zo veel tijd hebben, of ze moesten er direct blijven slapen.
'Sorry?' vroeg hij een beetje verward. Hij schudde met zijn hoofd toen hij bedacht dat ze het waarschijnlijk ging om haar manier van lachen. Hij was niet opnieuw in slaap gevallen, zodra iedereen rustig werd, had hij geen afleiding meer. Het was niet eerlijk voor hemzelf dat hij niet kon stoppen met wat er zou kunnen gebeuren, maar hij kon er ook niets aan doen. Hij keek even naar Ivy en streelde toen zachtjes door haar haren. Hij sloot zijn ogen opnieuw, wetende dat hij toch niet in slaap zou vallen. Ondertussen bleef hij gewoon zacht door Ivy's haar gaan, haar aanwezigheid maakte hem over het algemeen rustiger. Hij hoorde zelfs Jason niet meer, de man was toch in slaap gevallen. Niemand leek nog te praten, ze hadden nog even te gaan.
Hoewel hij het niet verwacht had, leek hij na een minuut of twintig wel weg te zakken, tot hij inderdaad in slaap viel. Het zou niet lang zijn, zijn zorgen hadden geen goede invloed op zijn dromen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy gaapte even en sliep rustig door, waarna ze voor een uur al vlug weer wakker werd. Ze gaapte even en keek naar Oliver. Hmmm, hij was aan het slapen. Verward keek ze even om haar heen. Derek zat naar wat muziek te luisteren, Jason op zijn gsm, waarschijnlijk met Sofia...of misschien alweer een ander meisje en Suzan en Ryan lagen ook te slapen. Ivy glimlachte en leunde met haar hoofd even lichtjes tegen het raam terwijl ze naar buiten keek. Hmmm, ze moest gaan plassen. Ze haalde even een hand door haar haren die weer de hele kant opstonden en stond recht. Heel voorzichtjes liep ze tussen al de benen en liep de krappe toiletruimte in. Ze fixte haar haren en gaapte even, waarna ze haar gezicht eens waste met wat water. Arghh, ze was zo moe. Ivy trok even een gezicht naar haarzelf en liep toen terug. Ze kroop weer op een zetel en nam haar Iphone uit waar ze wat muziek aanzette. -He, sorry, dacht dat je later vertrok, ik ben er wel als je terug komt- Ivy fronste even. Alistair en zijn smoesjes. -Maakt niets uit, zit nu op de trein- antwoordde ze. Nog geen vijf seconden later kreeg ze een berichtje terug. -Oh okey, succes, en groetjes van Erin- Ivy glimlachte even. -Thank you brother

- antwoordde ze terug. Ze gaapte nogmaals en keek subtiel naar de slapende Oliver. Ondertussen had hij al een halfuur aan een stuk geslapen. Meestal sliep Oliver jiet zo lang aan één stuk door. Ze nam een klein hapje van haar donut en mimede zachtjes mee met haar muziek. Waarom konden ze niet in de middag vetrekken? Dan lag ze nu nog in haar bed. Ze kwal even aan haar koffie. Pfeh, hij was al koud.

Account verwijderd

schreef:
In elk geval kon hij niet zeggen dat hij vaak last had van nachtmerries, niet meer in elk geval. Tegenwoordig waren nachtmerries uitzonderlijk, maar dat betekende niet dat hij niet meer vervelend vond, dat vond hij wel. Hij had een hoop nachtmerries gehad toen hij zich pas net bij de bende gevoegd had, maar na een jaar verdwenen ze tot hij helemaal niets meer droomde. Hij droomde niet, maar in elk geval had hij ook geen last meer van nachtmerries.
Het was heus niet de eerste keer dat hij haar dood zag gaan, ondertussen had hij de nachtmerries niet eens meer nodig om het voor zich te zien, maar zijn onderbewustzijn leek het hem graag nogmaals aan te doen. Haar dood was snel, maar op een of andere manier leek de nachtmerrie altijd eeuwen te duren, alsof het in slow motion afgespeeld werd en elke seconde daarna ook nog eens herhaald werd. Hij wist wel waarom hij er opnieuw over droomde, zijn zorgen waren niet geheel zonder reden, het zou niet de eerste keer zijn dat hij zijn vriendin zou verliezen.
Toen hij eindelijk wakker schrok, was hij vrij gedesoriënteerd. Pas na enkele seconden besefte hij waar hij was. Een zucht gleed over zijn lippen en heel even verborg hij zijn gezicht in zijn handen, waarna hij overeind kwam en de rest achter zich liet. Ze waren er nog niet, de trein reed nog steeds, waarschijnlijk zou niemand er raar van op kijken dat even ging lopen, waarschijnlijk sliepen ze allemaal. Hij had niet echt naar ze gekeken, hij ging er maar gewoon vanuit dat ze lagen te slapen. Pas toen hij een heel eind naar achteren gelopen was, ging hij zitten op een stoel die vrij was. Het was vrij rustig in de trein, dus er zat niemand tegenover of naast hem. Heel even keek hij naar buiten, maar al snel keek hij gewoon weer over zich uit en legde hij zijn handen in zijn nek terwijl hij een poging deed om zowel zijn hartslag als zijn ademhaling onder controle te krijgen.
Het was niet de eerste keer, het zou niet zo lang duren voor hij het onder controle had, hij had genoeg tijd gehad om daarop te oefenen. Hij was blij dat de trein rustig was, hij wist niet precies wat hij gedaan had als het druk geweest was en hij nergens heen had gekund.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld