Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy's muziek stond zo luid dat ze het in eerste instantie niet doorhad dat Oliver opstond. Verward keek ze echter op toen zijn arm haar even aanraakte en ze hem zag verdwijnen naar achter. "Ollie?" Hij hoorde haar niet en ze zette bezorgd haar Iphone uit. Ze stak vlug de oortjes in haar rechter jaszak en fronste even. Ze zag Derek ook even raar kijken en Jason lette biet echt op. Ze wist wel beter, hij had een nogal wanhopige blik op aijn gezicht gehad en zijn manier van doen verraadde dat hij zich niet zo goed voelde. Ze keek even op met een bezorgde blik. "You should go" zei Derek met een bemoedigend knikje. "Dankje" mompelde ze even terwijl ze van haar stoel opstond en langs hen heen liep. Voor even was Jason ook stil. Dat was ook een zeldzaam moment. Ondertussen kwam nog één van de treinwagentjes langs om drank en eten te kopen en Ivy nam een flesje water mee. Ivy liep rustig naar achteren en hield zich vast aan verscheidene zetels omdat de trein nogal wiebelde. Uiteindelijk zag ze hem achteraan zitten, op een bank alleen. Ze beet even op haar onderlip en schoof langs hem, om op de stoel naast hem te zitten. "Ollie..." Zei ze zachtjes. Ze nam zijn hand vast en verstrengelde hun vingers. Ze legde haar hoofd op zijn schouder. "Had je een nachtmerrie?" Vroeg ze met een bezorgd gezicht. Oliver had nog nooit nachtmerries gehad sinds hij bij haar sliep, niet dat ze wist toch. Zij was meestal degene met de nachtmerries. Maar hij werd nogal vlug wakker en hij stond nooit zo snel op na even te slapen.

Account verwijderd

schreef:
Tegenwoordig raakte hij vaak gefrustreerd als hij een nachtmerrie had, ondanks dat hij ze nog maar heel zelden had. Gefrustreerd omdat hij het niet voor elkaar kreeg om het helemaal uit zijn leven te bannen en gefrustreerd omdat het de duizendste keer was dat hij het zag, maar hij zich elke keer opnieuw vervelend voelde. Het was niet raar dat hij zich vervelend voelde, maar hij had er liever gewoon helemaal geen last van, hoewel hij wist dat dat onmogelijk was.
Na een minuut liet hij zijn handen weer in zijn schoot vallen en fronste hij, hij zou zo terug moeten, iemand zou wakker worden en hem missen. Misschien zouden ze niet direct naar hem op zoek gaan, maar na enkele minuten zouden ze waarschijnlijk toch wat ongerust worden. Hij wenste dat hij naar buiten kon, maar hij kon niet zo maar de trein uit stappen. De ramen kon je niet openen en er was geen open deel in een trein, dus veel meer dan dit kon hij niet doen.
Het duurde echter niet lang voor hij het lichte vertrouwde haar tussen de stoelen zag en Ivy al snel tevoorschijn kwam, waarna ze voor hem langs liep en naast hem ging zitten. Hij keek even naar hun vingers toen ze zijn hand pakte en een zucht gleed over zijn lippen. In zijn tijd op het instituut had hij misschien twee keer deze nachtmerrie gehad, maar allebei de keren waren geweest toen Ivy en hij nog niet samen waren. Het zat er ook wel weer aan te komen, ze zouden waarschijnlijk nooit helemaal verdwijnen.
'Het was niet zo erg.' mompelde hij. Hij keek even naar haar en kneep zachtjes in haar hand, waarna hij weer voor zich uit keek en een zucht over zijn lippen gleed. Het was ook niet zo erg, het was niet de eerste keer, hij had wel geleerd om ermee om te gaan. De scherpe randjes waren er vanaf, het was alweer jaren geleden, je kon het meer als een doffe pijn, een die niet pijnlijk genoeg was om pijnstillers in te nemen, maar een die wel constant aanwezig was en erg vervelend voelde.
'Het is al bijna vier jaar geleden, maar op een of andere manier kan ik haar nog dood zien gaan alsof het gisteren was.' verklaarde hij, waarna hij wat onderuit zakte en zijn blik op hun handen gericht hield. Als hij er niet mee bezig was, leek het eeuwen geleden, maar op momenten als dezen leek het alsof het gisteren was.
'Niets om je druk over te maken, in elk geval.' zei hij uiteindelijk. Het was veel erger geweest en dat had hij ook overleefd.

Account verwijderd

schreef:
Ivy keek hem aan met een bezorgde frons op haar gezicht "Maar ik maak me wel zorgen Ollie, ik maak me zorgen om je" zuchtte ze lichtjes. Ze keek hem aan. 'Ik weet hoe het is om steeds nachtmerries te hebben, ik zie ook nog steeds mijn ouders sterven, maar sinds jij bij me slaapt, heb ik ze steeds minder" Ze schonk hem een kleine glimlach en speelde met hun vingers. "Begon je te paniekeren?" Ze ging met haar duim over de rug van zijn hand en keek hem weer aan. "Wil je hier even blijven zitten?" Vroeg ze zachtjes. Ivy keek op toen een conducteur op haar schouder tikte. "Oh ja, ehmmm mijn vriend Ryan heeft de tickets, het spijt me" zei ze vlug. De man schudde haar hoofd. "Geen probleem" zei hij met een knikje. Ze keek hem na terwijl hij wegliep. 'Heb je ooit gepraat met iemand over Adelaide's dood?" Vroeg ze met een bezorgde blik. Waarschijnlijk niet, Oliver leek haar niet echt iemand die er hulp voor zou gaan zoeken. Zij had het ook nooit gedaan. Maar zij had haar broer om erover te praten. Ivy vroeg zich af of iemand in de bende wist over wat er was gebeurd in Olivers leven. Had hij er vrienden? Ze drukte een kus op zijn lippen. "Je zit met veem te veel zorgen jij" zei ze zachtjes. "En ik wou dat er een manier was zodat ik je kan helpen" gaf ze toe. Maar ze wist niets. Ze wou ook haar team niet in de steek laten door niet mee te gaan op missie. Ze was altijd al meegegaan. Ze voelde even aan de puntjes van haar haren. Ivy haar haar zou er straks wel wat anders uitzien.

Account verwijderd

schreef:
Hij schudde zijn hoofd, het was daadwerkelijk niet nodig voor haar om zich zorgen over hem te maken, ze kon zich beter druk maken over haarzelf en haar missie, daar had ze nu al haar aandacht voor nodig. Hij kwam er wel overheen, hij had het er vaak genoeg last van gehad en wist wel hoe hij ermee om kon gaan.
'Maar ik heb vrijwel nooit meer nachtmerries, het komt vast gewoon door de missie, het is niets om je zorgen over te maken.' vertelde hij. Hij was er zeker van dat hij er na de missie geen last meer van zou hebben, het waren gewoon zijn zorgen die opspeelden en hij linkte de twee gebeurtenissen onbewust aan elkaar. Hij zou het niet moeten doen, dat wist hij ook wel.
'Nee, ik weet wel hoe ik ermee om moet gaan.' toen was hij nog in paniek geweest, ondertussen gebeurde het hem niet meer. Hij had zijn bende gehad en hoewel hij het haatte om het toe te geven, kon hij zijn ei kwijt in het geweld. Niet in moord, dat niet, maar wel in de vele gevechten die hij doorstaan had daar.
'We kunnen niet te lang blijven zitten, de rest gaat ons missen als ze wakker worden. Als ze sliepen dan, ik weet het eigenlijk niet.' zei hij met een frons, hij had niet op de rest gelet toen hij er vandoor gegaan was. Als ze hem wel hadden gezien, zouden ze hem niet missen. Hij wist het niet, maar Ivy waarschijnlijk wel, ten slotte had ze ook opgemerkt dat hij weggelopen was.
'Nee.' niemand had er iets om gegeven en hij had er nooit behoefte aan gehad om het met iemand te bespreken, er viel weinig over te vertellen. Ze was dood, daar viel niets meer aan te doen, andere mensen konden daar ook niets aan doen, het was nu eenmaal zo.
'Dat kun je niet. Nou ja, behalve ervoor zorgen dat je niets overkomt de komende week.' zei hij. Hij zou niet willen dat ze alleen op het instituut achterbleef en hij wilde ook niet dat ze rare dingen uit zou gaan halen omdat hij zich zorgen maakte. Hij verwachtte niet dat iemand iets aan de missie zou veranderen door zijn zorgen, dus hij kon alleen maar hopen dat er gewoon niets fout zou gaan. Hij had meer vertrouwen nodig, misschien zou dat later nog komen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte even en luisterde naar hem. Ze omhelsde hem even vlug. "Je zit veel te veel met die missie in dan nodig is" Ze teok een gezicht naar hem. "Jason en Derek waren wakker, de rest was aan het slapen" zei ze met een klein glimlachje. "Het goede nieuws is dat je nu wat slaap hebt ingehaald" zei Ivy. "Ik probeer ervoor te zorgen dat me niets overkomt" zei ze met een knikje. Ze zou het echt proberen, dat probeerde ze altijd. Nou ja, behalve toen ze nog in een ander instituut zat. Ivy stond op en wachtte op Oliver. "Weet je, ik heb het gevoel alsof ik te veel donuts heb gegeten, ook al waren het maar twee" gaf ze toe. Ze trok een gezicht en ze liepen naar hun plaatsen. Jason keek even op maar richtte zich snel weer op zijn gsm. Ryan was ook wakker, waarschijnlijk door de conducteur. "Gaat het?" Hij keek Oliver even bestuderend aan. Ze kon het hem niet kwalijk nemen, het was zijn taak om ervoor te zorgen dat iedereen zich goed voelde. Suzan was ook al wakker en zat een boek te lezen. " He guys, onze traditie mogen we niet verbreken he?" Vroeg ze random terwijl ze haar camera uithaalde en ze iedereen zowat samendrukte. Ivy glimlachte breed naar de camera en Suzan drukte er een heleboel af. "Ik denk dat we zo aankomen" zei Jason toen er iets werd gezegd door de speakers aan de muren dat te onduidelijk was. Ivy keek uit het raam. "Ik denk het ook" ze gaapte nog eens en sprong op, waardoor ze bijna haar hoofd stootte aan het bagarek bovenaan. "Arghhh eindelijk bewegen" mompelde ze even. Ze stond op haar tenen en gromde toen Jason haar uitlachte omdat ze niet aan de bagage kon. "Stop" waarschuwde ze hem. Ze wist heus wek dat ze klein was.

Account verwijderd

schreef:
Ze had gelijk, hij zat er veel te veel mee. Het was helemaal geen heftige missie, ze hoefden alleen maar wat documenten te verwijderen en dan waren ze weer klaar. Daarnaast waren het hackers, geen bende, ze konden helemaal niets tegen Ivy beginnen. Er was zelfs een kans dat het hackers waren zonder gave, er waren mensen zonder gave die vonden dat de wereld een betere plaats zou zijn als mensen met een gave de macht hadden.
'Ik weet niet wat ik zou doen als je wel iets overkomt.' mompelde hij. Hij wist dat hij het geen jaren in het instituut vol zou houden, maar als Ivy niet met hem mee terug zou gaan, zou hij waarschijnlijk direct weggaan. Het instituut zou voor hem te veel herinneringen hebben als ze het niet haalde, daar was hij zeker van. Hij wilde goed doen, maar hij wist dat hij dat dan niet meer zou kunnen.
Hij liep achter Ivy aan terug en hij knikte toen Ryan vroeg of het wel ging. Het ging ook wel, hij had alleen even wat tijd alleen nodig om weer tot rust te komen. Hij was nu niet alleen geweest, maar hij vond het ook niet erg dat Ivy bij hem was. De rest had het waarschijnlijk alleen maar moeilijker voor hem gemaakt, maar Ivy niet. Haar woorden en aanwezigheid deden hem altijd goed, kalmeerde hem altijd in tijden waarin hij dat heel hard nodig had,
Hij keek een beetje verward toen Suzan oer de traditie begon, maar het feit dat Suzan hen bij elkaar drukte en een camera pakte, verklaarde een hoop. Hij duwde een kus tegen Ivy's wang toen er foto's gemaakt werden, hij wist vrij zeker dat hij nog niet echt kon lachen zoals de rest dat wel deed.
Toen ze aan kwamen, was Ivy de eerste die overeind sprong. Ze was echter niet lang genoeg om bij de bagage te komen en hij keek even geamuseerd toe hoe Jason en Ivy haar lengte bespraken. Hij kwam overeind en pakte de bagage van de rekken, waarna hij zijn armen heel even om Ivy's middel liet glijden en een kus tegen haar wang duwde. Sinds hij achter haar stond, was het voor hem onmogelijk om een kus tegen haar lippen te duwen.
'Sorry.' fluisterde hij, waarna hij haar losliet en iedereen in de weer ging met hun bagage. Ivy was er toch niet bij gekomen, dan kon ze nog zo hard proberen. Hij vond het wel schattig, hoewel zij er een hekel aan had dat ze gewoon wat korter was dan gemiddeld. Hij liep met twee koffers naar buiten en wachtte tot de rest zich bij hem voegde, hij had geen idee waar hij heen moest en kon dus alleen maar de rest volgen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy keek hem even aan en drukte een zachte kus op zijn lippen. "Ik hou van je Oliver Marrek" zei ze met een glimlachje. "En ik zou ook niet weten wat ik zonder jou zou doen, dus je zorgt er maar beter voor dat je gezond en fit blijft" gromde ze erbij. Ze gromde even toen ze niet aan de bagage kon en sloeg haar armen geërgerd over elkaar heen. Ivy glimlachte toen ze een kus op haar wang kreeg gedrukt van Oliver en nam zelf haar rugzakken met haar mee. Ze liep weer uit de trein en keek om haar heen. Het was best wel een verlaten station, nogal stil. Het was ook een rustig gebied, waar het gebouw van de hackers zich bevond. Ivy sloeg haar arm om Oliver en glimlachte even. "Let's go, tijd om me te zien met bruin haar" grapte ze. "Zorg maar dat je haar niet beschadigd raakt" plaagde Suzan haar, waardoor Ivy een pruillip nam. Ze stapten in het busje en reden naar een leegstaand huis. Ivy gaapte even en stapte alweer vlug uit. "Eindelijk bewegen" zei ze met een tevreden glimlach. Ze sleurde wat koffers mee naar binnen. Een boel veldbedden stonden naast elkaar gezet en er was een kleine keuken en badkamer. Alles was proper en het huis aan de buitenkant zag er heel ouderswets uit, maar aan de binnenkant moderner dan je zou verwachten. Aan de ene muur stonden een heleboel computers en apparatuur, waarschijnlijk om de missie te kunnen volgen met de camera's en microfoontjes. "Ik shotgun dit bed" Ze liet haar koffer vallen voor een veldbed aan de muur. "Hmmm, snap ik, op de vorige missie viel je elke keer wel uit je bed" lachte Derek. Ivy trok een gezicht en glimlachte even. "Eva komt zo, zij is verantwoordelijk voor jullie 'make-over'" Ryan maakte wat haakjes in de lucht bij het woord make-over.

Account verwijderd

schreef:
Als vanzelf liet hij zijn arm om haar heen glijden toen ze haar arm om hem heen sloeg, bepaalde dingen gingen gewoon automatisch, hij dacht er niet eens bij na. Hij kuste haar vaak zonder dat hij daar echt bij nadacht, hij pakte vaak haar hand zonder reden en hij liet zijn armen al helemaal vaak om haar heen glijden als hij daar de mogelijkheid toe had. Hij raakte haar gewoon vaak aan zonder dat hij daar bij nadacht, gewoon omdat hij zich zo op zijn gemak voelde als ze dichtbij hem was.
'Bruin haar is vast ook mooi.' zei hij, waarna hij toch een een kleine glimlach rond zijn lippen liet spelen, hij kon zich haar wel voorstellen met bruin haar. Waarschijnlijk zou hij haar huidige haarkleur altijd het mooist blijven vinden, maar dat was omdat hij haar zo gewend was met haar speciale haarkleur. Hij hield van haar kleur, het was eens wat anders dan normaal.
Het duurde gelukkig niet erg lang voor ze bij het gebouw aan kwamen waar ze de komende tijd door zouden brengen, dus viel hij ook niet meer in slaap. Het huis zag er maar somber en ouderwets uit aan de buitenkant, maar binnen zag het er wel iets beter uit. Hij liet zijn blik even over de apparatuur glijden, daar zou hij de komende tijd druk mee zijn. Hij wist wel iets van apparatuur, maar het zou voor hem waarschijnlijk even uitzoeken zijn. Derek wist er waarschijnlijk een stuk meer van, de man werd wel vaker achtergelaten op een missie omdat hij een te opvallend uiterlijk had. Hij zou het hem waarschijnlijk wel uitleggen.
'Hoe gefrustreerd zou Oliver zijn als ik besloot om het bed naast dat van Ivy te nemen?' vroeg Jason met een grijns op zijn gezicht. Hij keek even naar de man en schudde toen zijn hoofd.
'Niet gefrustreerd, ik denk niet dat Ivy het erg vind als ik in haar bed slaap, dat doe ik elke dag al.' merkte hij op. Het zou wel iets krapper zijn, maar het paste heus wel. Jason trok even een gezicht en liep door naar een ander bed, waarna hij zijn spullen op het bed naast dat van Ivy gooide en toen ging liggen. Hij hoefde nu even niets te doen, hij hoefde er niet anders uit te zien en kon dus gewoon toekijken hoe de rest een beetje veranderd werd.

Account verwijderd

schreef:
Ivy haalde haar schouders op. "Geen idee, ik heb ondertussen al rood haar, blauw haar, zwart haar en asblond haar gehad" zei Ivy met een grijnq. Bruin was dus nieuw voor haar. Ze vond het wel eens grappig om nieuwe kleuren uit te proberen. De kleurlenzen waren ook steeds bijzonder. Ze zag Ryan al lopen naar de computers en hij schakelde alles onmiddellijk in. Ivy lachte even om de twee mannen en gaf Oliver gelijk. "Ik zou het inderdaad niet erg vinden als je bij mij zou slapen, maar ik vrees dat het veldbed het misschien niet houdt onder twee personen hun gewicht" Ze lachte even toen Oliver ging liggen en stond op, waarna ze hem een vlugge kus gaf en naar de apparatuur liep. "Kan ik helpen?" Ze keek Ryan vragend aan. "Sure, mijn arm is te dik om aan het achterste kabeltje te kunnen, zou je even die blauwe kabel goed kunnen steken" Ivy lachte even en stopte met gemak de kabel goed. "In feite zou je het toch ook hebben gekunnen met je telikinese?" Plaagde ze hem. Ryan zuchtte even. "Ik ben zo moe dat ik was vergeten dat ik zelf nog een gave had" Derek liep op hen af. "Wanneer vertrekken ze eigenlijk Ryan?" Ryan keek het team aan. "Zo snel mogelijk, hoe eerder we eraan kunnen beginnen, hoe vlugger we misschien weg kunnen" Er werd vijf keer geklopt op de deur en Ryan liep meteen naar de deur. "Giovanni is er, een vriend van me die zal helpen met alle electronica" legde Ryan uit. Een man kwam rustig binnen gewandeld en keek om aich heen. Hij had pikzwart haar, een zwarte stoppelbaard en donkerdere huid. Hij zag er spaans uit. Naast hem liep een vrouw met blond haar. "Goedemiddag iedereen, ik ben Giovanni en dit is Raven, ik help met jullie missie te begeleiden en geef jullie alle informatie over de hackers en Raven kennen jullie vast al van de makeovers van vorige missies. "He Raven" Ivy zwaaide even en draaide haar hoofd kort om terwijl ze nog een paar kabeltjes goedstak. "Ik ben even bezig maar je kan vast al beginnen met Jason en Suze"

Account verwijderd

schreef:
Een vlugge kus werd tegen zijn lippen geduwd en even glimlachte hij lichtjes, waarna hij opkeek toen er iemand op de deur klopte. Niemand leek zich daar druk over te maken, dus deed hij dat ook niet. Ryan opende de deur voor een man en achter hem verscheen ook een vrouw. Even fronste hij, hij begreep nog niet zo veel van de missies. Hij begreep dat ze er wat anders uit zouden zien voor het geval dat, maar verder wist hij nog maar weinig. Het zou waarschijnlijk vanzelf wel duidelijk worden, hij maakte zich er niet te druk over.
Zijn blik gleed even over de donkere man en de vrouw met blond haar, de vrouw hadden ze duidelijk al eens eerder gezien. Jason kon het niet laten om zijn arm om de vrouw heen te slaan en een grap te maken en Ivy begroette haar alsof ze elkaar al heel lang kenden. Hij glimlachte even vriendelijk naar haar, waarna ze Jason's arm van zich af gooide en richting hem liep.
'Jij bent nieuw, is het niet? Ik ben Raven, je zult me altijd zien voor jullie missies.' stelde ze zich voor, waarna ze haar hand naar hem uitstak en hem een vriendelijke glimlach schonk. Hij schudde haar hand.
'Oliver, leuk je te ontmoeten.' ze knikte even naar hem en Jason voegde zich al snel bij hen, waarna de man met een brede grijns bij hem op bed plofte.
'Oliver en Ivy slapen samen, als je begrijpt wat ik bedoel. Je zult het vast binnen nu en vijf minuten wel zien, ze kunnen nooit van elkaar afblijven.' Raven schoot in de lach en hij rolde met zijn ogen, Jason wreef het er graag in bij iedereen. Hij vond het niet erg dat mensen het wisten, de manier waarop Jason het vertelde was alleen wat direct en vaak ook onnodig.
'Ik ben blij voor jullie.' zei ze, waarna ze in de weer ging met een koffer vol spullen. Hij was heel even blij dat hij niet hoefde te veranderen, hij zou er niet blij mee zijn als zijn haar ineens zwart zou zijn. Hij was niet ijdel, maar hij had het ook niet op een andere haarkleur of zelfs korter haar.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte even en hoorde wat Jason weer eens tegen Raven zei. Ze stak de laatste kabeltjes erin en veegde haar handen af aan haar jeans. Raven haalde haar spullen uit en gebaarde naar de badkamer. "Ik neem eerst wel even Jason mee, ik heb een wasbak nodig om je haar goed te kunnen kleuren" Jason wiebelde met zijn wenkbrauwen en Raven schoot in de lach. "Kijk niet zo, het is alleen haar kleuren Jason, ook al weet ik dat je dolgraag met me naar bed zou gaan" grapte ze. Ivy lachte even en keek toe hoe Jason de badkamer in verdween. Ze plofte op een bed en pakte haar koffers wat uit. Een paar minuten later kwamen Raven en Jason weer uit de badkamer. Ivy schoot in de lach om Jasons gezicht. Ze kon het hem niet kwalijk nemen, zijn haar zag er geweldig uit. "Mooie franse snit bro" Lachte Suzan. Raven maakte een beweging. "En zijn kin voelt nu als een babyvelletje, in plaats van een stekelvarken" grapte ze. Ze gaf hen een knipoog en zocht wat in haar koffer. "En Jason, jij gebruikt deze blauwe lenzen" ze wierp hem een pakje met 10 paar lenzen toe. "Suzan? Ivy?Komen jullie allebei?" Ivy maakte even een geluidje. "Laat me er alsjeblieft niet uitzien als Jason" mompelde ze. Raven lachte even en trok hen mee. Ivy mimede nog even 'help me' naar Oliver voordat ze verdwenen. Hun haren werden geverfd met een tijdelijke haarverf die ze er makkelijk konden van wassen met een speciale shampoo en hun gezichtstructuur aangepast met wat contouring. "Dat kastanjebruin staat nog mooi bij je Ivy, geloof me of niet" glimlachte Suzan. Raven knikte. "Misschien moet je ook eens je haar echt zo kleuren" knipoogde de vrouw. Ivy lachte even. "Misschien" Ze draaide haar om en keek even raar naar haarzelf in de spiegel. "Arghh, het is zo vreemd" mompelde ze even. Ivy hield haar ogen wat open met haar vingers en deed haar donkerbruine lenzen boven haar natuurlijk blauwe ogen. "Ik heb het gevoel alsof ik eruitzie als bambi" mompelde Ivy even. Raven lachte en gaf haar een bril. "Hier, deze heb je ook nodig" Ivy zette de zwarte bril op haar neus en lachte. "Je bent geniaal Raven" zei Suzan terwijl ze een hand haalde door haar barbie blonde, gestijlde haren. "Oliver gaat me zo uitlachen" gromde Ivy even chagrijnig terwijl ze de kap van haar trui over haar hoofd deed en naar buiten liep met grote ogen en een blik die iemand uitdaagde om ook maar iets te zeggen over haar nieuwe uiterlijk.

Account verwijderd

schreef:
Het was wel weer duidelijk dat Jason's kortstondige relatie met Sofia niets voor hem betekende, hij leek alleen nog maar oog te hebben voor Raven. Hij kon het de man niet kwalijk nemen, zo was hij nu eenmaal. Vrouwen wisten ook dat hij zo was, in elk geval was de man eerlijk genoeg om te vertellen dat het voor een dag of een nacht zou zijn en dat het niet serieus was. Hij had er waarschijnlijk meer problemen mee gehad als Jason de vrouwen hoop gaf, maar dat deed hij niet. Hij vond het verrassend dat de vrouwen er gewoon in meegingen, hij had niet verwacht dat er vrouwen waren die net als Jason waren.
Hij lachte toen Jason weer de badkamer uit kwam, het was vreemd om hem te zien met blauwe ogen en een andere haarkleur. De man zag er niet belachelijk uit, het was gewoon even wennen. Hij zou waarschijnlijk ook aan Ivy's nieuwe uiterlijk moeten wennen, hoewel hij zeker wist dat hij het wel mooi zou vinden. Het bleef uiteindelijk Ivy, hij vond haar altijd mooi. Hij keek Ivy na toen ze naar de badkamer getrokken werd en lachte toen ze naar hem mimede. Hij ging weer liggen en keek naar de diverse computers waar Ryan en Giovanni mee bezig waren. Derek zat op een bed verderop, waarschijnlijk was hij met Elise aan het praten. Het duurde echter niet lang voor hij Derek zijn telefoon op hoorde nemen en bleek dat het inderdaad Elise was. Privacy hadden ze niet meer, ze konden niet heel erg ver en ze lagen allemaal in dezelfde kamer. Het was allemaal vrij klein, maar ze zouden het wel een weekje overleven.
Hij kwam weer overeind toen de deur van de badkamer weer open hoorde gaan en een grijns verscheen op zijn gezicht toen hij Ivy naar buiten zag lopen. Ze zag er anders uit, maar het bleef gewoon zijn Ivy. Haar haar probeerde ze met haar capuchon te verbergen, maar ze kon het niet helemaal verbergen.
Hij stond op en liep naar Ivy, waarna hij zijn armen om haar heen sloeg en toen de capuchon weer naar beneden trok om haar te kunnen bekijken. Het was anders, maar toch weer niet. Hij stoorde zich er helemaal niet aan, het was gewoon een verandering, ze werd er niet minder mooi door.
'Waarom kijk je nou zo? Je ziet er nog steeds mooi uit.' vertelde hij haar, de grijns was nog altijd niet van zijn gezicht verdwenen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy gromde even om zijn grijns en trok een raar gezicht toen hij haar capuchon af trok. Ze klopte met haar vuist zachtjes op zijn borstkas. "Haal die grijns van je gezicht" protesteerde ze, waarna ze toch in de lach schoot. "Wat vind je van mijn bril?" Ze zette de fake bril even beter op haar neus. "Wel, voor het eerst in je leven zie je er wat slimmer uit" Jason grijnste breed en Ivy wierp hem een blik toe. "Ha, jij moet veel zeggen" plaagde ze hem. Suzan liep ook al naar buiten en prutste aan haar blonde haar. Ze keek weer naar Oliver en drukte een kus op zijn lippen. "Zolang je maar niet op andere meisjes met bruin haar valt" dreigde ze met een lach. Ze zocht even in haar tas en nam een legging, zwart shirt en bruinleren vest uit. Het was makkelijk om in te lopen, mocht er iets verkeerds gaan, maar het viel ook niet zo enorm op. Ze liep de badkamer in en kleedde haar snel om. Ivy beet op haar onderlip en knikte even. "Okey...I think I'm ready to go" mompelde ze even. Ze trok een zenuwachtig gezicht en vulde haar rugzak met wat spullen. "Ja ehmmm, Ivy, dit zal je niet leuk vinden" Giovanni kwam met een spuit met een gigantische naald aangelopen. "What the hell is dat?" Riep Ivy met grote ogen uit terwijl ze uit instinct achterschoot naar de andere kant van de kamer met haar gave. "Nee, nee en nee, kijk hoe groot dat ding is" gromde ze. Jason schoot in de lach. "Wel, dat is zodat de hackers je gave niet kunnen traceren als je door de security gaat aan de ingang" legde Ryan geduldig uit. Ivy keek met een frons naar een spuit. Er zat een groenige vloeistof in de spuit, net een horrorfilm

Account verwijderd

schreef:
Ivy leek er niet zo'n fan van te zijn, maar hij vond het helemaal niet zo erg. Hij hield van haar normale haarkleur, maar bruin stond haar ook prima. Ze leek een stuk onschuldiger op deze manier, het gaf hem een beetje een Bambi gevoel. Hij wist wel dat ze verder helemaal niet veranderd was, maar ze leek gewoon onschuldiger.
'Je bril staat je ook prima, Iv. Ik wed dat alle hackers van hun computers af kijken.' hij glimlachte even en streek haar haar achter haar oor, Ivy en Suzan zouden waarschijnlijk meer dan genoeg aandacht krijgen. Sinds beiden in een relatie waren, maakte hij zich daar niet zo heel erg druk over, ze zouden heus geen stomme dingen doen. Het was echter maar goed dat hij niet jaloers was.
'Zie jij hier vrouwen met bruin haar?' vroeg hij, waarna hij even lachte en zijn hoofd schudde. Hij zou heus niet op iemand anders vallen, het was niet eens mogelijk, hij zou alleen Ryan, Giovanni en Derek zien de komende week. Dat vond hij ook niet erg, het was niet alsof hij er iets om zou geven als er wel vrouwen rondliepen, hij had al meerdere malen bewezen dat hij daar echt geen interesse in had.
Toen ze weer bij hem wegliep, ging hij ook weer zitten. Voor hem zat er niet veel meer op dan toekijken, wat momenteel toch vrij komisch was. Hij wist niet dat Ivy bang was van naalden, maar dat was ze dus duidelijk wel. Ivy stond binnen een seconde aan de andere kant van de kamer toen Giovanni met een spuit aan kwam zetten en hij kon het lachen niet helpen. Ze was in staat om tussen bendeleden te lopen die al tientallen mensen vermoord hadden, maar een spuit ging toch te ver.
Jason en Suzan maakten zich minder druk om en de groene vloeistof werd al snel in hun lichaam gespoten. Hij trok even een gezicht. Hij was niet bang van naalden, maar hij was er ook niet echt dol op.
'Oh kom op Ivy, je mag vast wel Oliver's hand wel vast houden als dat het beter maakt voor je.' grapte Jason, waardoor hij even naar Jason keek en een lichte glimlach op zijn gezicht verscheen. Hij dacht niet dat ze dat zou doen, ten slotte zou het niets veranderen aan het feit dat ze een spuit kreeg en ze daar bang van was.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte. "Okey, val dan niet op mannen met bruin haar" verbeterde ze hem. Derek wierp haar een blik toe en Ivy schoot even in de lach. "Word jij dan een hacker?" Plaagde ze hem. Ivy gaf hem een knuffel. "Okey, maar ik doe dit tegen mijn vrije wil" gromde Ivy terwijl ze naar Giovanni liep en haar arm uitstak. "Doe het vlug" gromde ze met eop elkaar geklemde kaken. Al snel voelde ze de naald en ze waagde het om toch even te kijken. "Geen goed idee" mompelde ze even terwijl ze vlug weer wegkeek, recht in het gezicht van de lachend Jason. "Stop met lachen jij, dit is niet grappig" protesteerde ze. Toen ze de naald voelde uit haar huid getrokken worden trok ze zo snel als z ekon haar arm weer terug en maakte een sprongetje. "Zo" Ze keek even naar het miniscule gaatje en trok een raar gezicht. "ieuw" Ryan lachte zachtjes en keek op de computers. "Okey, hier zijn jullie camera's en microfoontjes en oortjes, Ivy, we hebben voor jou een camera in je bril bezorgd. Suzan, jij hebt een camera in deze oorbellen en Jason, jij krijgt een klein speldje" Ivy knikte even en keek met een kleine glimlach naar het beeld waar haar naam op stond op de schermen. "Hmmm, handig" mompelde ze even. "Dit zijn de oortjes die je kunt gebruiken" Ze kregen een klein zwart bolletje toegeworpen die ze meteen in hun oor stopten. Alles was zo uitgewerkt, niemand zou er wat van merken. "En het microfoontje zit in de camera verwerkt" legde Ryan uit. Hij keek het team rond. "Zorg dat niemand deze dingen te pakken krijgt, zelfs niet als jullie sterven" Suzan sloeg haar handen over elkaar. "Geen probleem" zei Ivy met een miniscule glimlach. "Wel, de auto staat voor de deur, iemand brengt jullie tot net voor het gebouw en dan geven we jullie verdere instructies" Ryan haalde even ongemakkelijk een hand door zijn haren en Ivy liep naar Oliver. "He, ik zie je wel vanavond" Ze schonk hem een kleine glimlach.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld