schreef:
'Je bent ook niet gehandicapt, maar je mag niet te veel lopen.' zei hij. Haar been was wel genezen, maar waarschijnlijk nog zwak. Hij wist niet hoe het hele genezingsproces in zijn werk ging, tot voor kort had hij ze nog nooit echt gezien, hij had altijd naar het ziekenhuis gemoeten als er iets aan de hand was. En normale mensen werden niet genezen, zij moesten gewoon in het gips of ze ondergingen een operatie, de healers waren er slechts voor uitzonderlijke gevallen zoals die van Ivy. Dat was ook niet heel gek, het was erg vermoeiend en er was iets mis met veel te veel mensen om ze allemaal te genezen.
'Bijna half twee.' hij wierp een vlugge blik op de wekker in knikte toen, bijna half twee. Hij liet zijn armen om haar middel glijden en beantwoordde haar kus, dit was waarschijnlijk alles waar hij die week naar verlangd had. Het was goed om haar weer in zijn armen te hebben.
'Morgenavond, geloof ik.' zei hij. Hij wist het niet meer helemaal zeker, Ryan had het hem verteld tijdens de missie, maar hij was nog altijd een klein beetje gedesoriënteerd door zijn slaapgebrek en verstoorde ritme. Voor hem voelde het nu ook nog als vroeg in de ochtend, maar dat was het niet.
'We kunnen altijd naar binnen gaan, die certificaat ophalen en er dan weer vandoor gaan.' mompelde hij. Hij had geen zin in een feest, hij lag veel liever de hele avond met Ivy op bed. Bovendien zouden ze dit weekend ook nog weggaan, dus voor hem gold hoe eerder hoe beter.
'Ik denk niet dat je de deur uit zou komen met die jurk.' zei hij, waarna hij even lachte. Normaal gesproken zat hij al graag aan haar als ze een jurk droeg, maar dat zou nu alleen nog maar erger zijn, hij betwijfelde of dat hij het zelfs lang genoeg vol zou houden voor hen om op het feest te raken.
'Ben je van plan weg te gaan?' vroeg hij, toen ze voor haar kledingkast stond en wat kleding uit de kast trok. Ivy had een vrij volle kast, al helemaal nu zijn kleding ook in haar kast lag. Dat ze hem graag kuste, vond hij helemaal niet erg. Hij deed het ook graag, nu al helemaal. Het zou waarschijnlijk wel een paar dagen duren voor het gemis uit zijn systeem was, maar hij had niet het gevoel dat ze dat heel erg zou vinden.
''Kunnen we niet hier blijven?' vroeg hij, waarna hij een kus tegen haar wang, hals en schouder drukte. Hij had nog helemaal geen zin om de kamer te verlaten en weer bij de rest te moeten zitten, dat betekende dat hij zich moest gedragen.
'Je bent ook niet gehandicapt, maar je mag niet te veel lopen.' zei hij. Haar been was wel genezen, maar waarschijnlijk nog zwak. Hij wist niet hoe het hele genezingsproces in zijn werk ging, tot voor kort had hij ze nog nooit echt gezien, hij had altijd naar het ziekenhuis gemoeten als er iets aan de hand was. En normale mensen werden niet genezen, zij moesten gewoon in het gips of ze ondergingen een operatie, de healers waren er slechts voor uitzonderlijke gevallen zoals die van Ivy. Dat was ook niet heel gek, het was erg vermoeiend en er was iets mis met veel te veel mensen om ze allemaal te genezen.
'Bijna half twee.' hij wierp een vlugge blik op de wekker in knikte toen, bijna half twee. Hij liet zijn armen om haar middel glijden en beantwoordde haar kus, dit was waarschijnlijk alles waar hij die week naar verlangd had. Het was goed om haar weer in zijn armen te hebben.
'Morgenavond, geloof ik.' zei hij. Hij wist het niet meer helemaal zeker, Ryan had het hem verteld tijdens de missie, maar hij was nog altijd een klein beetje gedesoriënteerd door zijn slaapgebrek en verstoorde ritme. Voor hem voelde het nu ook nog als vroeg in de ochtend, maar dat was het niet.
'We kunnen altijd naar binnen gaan, die certificaat ophalen en er dan weer vandoor gaan.' mompelde hij. Hij had geen zin in een feest, hij lag veel liever de hele avond met Ivy op bed. Bovendien zouden ze dit weekend ook nog weggaan, dus voor hem gold hoe eerder hoe beter.
'Ik denk niet dat je de deur uit zou komen met die jurk.' zei hij, waarna hij even lachte. Normaal gesproken zat hij al graag aan haar als ze een jurk droeg, maar dat zou nu alleen nog maar erger zijn, hij betwijfelde of dat hij het zelfs lang genoeg vol zou houden voor hen om op het feest te raken.
'Ben je van plan weg te gaan?' vroeg hij, toen ze voor haar kledingkast stond en wat kleding uit de kast trok. Ivy had een vrij volle kast, al helemaal nu zijn kleding ook in haar kast lag. Dat ze hem graag kuste, vond hij helemaal niet erg. Hij deed het ook graag, nu al helemaal. Het zou waarschijnlijk wel een paar dagen duren voor het gemis uit zijn systeem was, maar hij had niet het gevoel dat ze dat heel erg zou vinden.
''Kunnen we niet hier blijven?' vroeg hij, waarna hij een kus tegen haar wang, hals en schouder drukte. Hij had nog helemaal geen zin om de kamer te verlaten en weer bij de rest te moeten zitten, dat betekende dat hij zich moest gedragen.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 

