Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

TMRORPG// Are you going to be mad for ever?

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik was rustig op de Glade, verweg van de andere todat Gally met 2 andere op me af komen. De andere 2 pakten me bij mijn armen vast, Gally lacht sarcastisch "Ik wist het wel, ik wist het vanaf het begin dat je hier kwam, meiden zijn niet te vertrouwen" zegt hij op de Gally manier. Ze nemen me mee naar een hutje en ik probeer los te raken. Ik sluit mijn ogen en de andere Malia komt te voor zijn. Als we binnen zijn zie ik iedereen zitten, inclusief Newt. Hij heeft vast iets verteld wat ik hem in vertrouwen heb verteld of hij heeft iets gezien."It's you! It's you're fault i'm here!" Roep ik boos en wil op hem aflopen maar ze houden me tegen. Gally komt naast me staan "Meisje, meisje rustig aan" zegt hij sarcastisch. "Zo laat de rechtzaak beginnen, wat zal de straf zijn voor Malia?" Zegt hij. Ik lach "straf waarvoor?" Zeg ik dan. Ik had geen controle over mezelf, straks schiet ik nog iemand, de Malia van de scheppers weet vast van het pistool af.

Account verwijderd

schreef:
Ik schraap mijn keel en het wordt eindelijk stil in de ruimte. Hiervoor hadden we al een palaver over wat ik gezien had en nu komt het palaver over de straf. Hoewel ik hier niet echt voor ben, haar straffen voor iets wat zij in haar huidige leven niet kan herinneren. "Newt, spreek." Zegt Gally. Ik sta op en loop naar voren. "Zoals jullie weten heb ik zelf een naald in mijzelf gestoken. Dit met de gedachten om herinneringen naar boven te halen en misschien antwoorden te krijgen over de situatie hier. In plaats daarvan heb ik nog meer vragen gekregen, maar enkele zijn beantwoord." Ik laat een korte stilte vallen, maar begin weer met spreken voor Malia er tussen kan komen. "Ik heb enorm veel herinneringen gekregen. Over mijn familie, over de wereld hierbuiten, over de scheppers. Het enige wat ik weet is dat ik een mooie familie had en een goede relatie, maar ik uiteindelijk mee werd genomen en werd bestempeld als gevaarlijk en een monster. De aarde is gevat door zonnevlammen. Hij is volkomen verschroeit." Dit moeten een aantal mensen in de zaal even verwerken. Ben slikt even, ook hij heeft deze herinneringen gezien. "Ondertussen is er een ziekte verspreid, men noemt de mensen die besmet zijn cranks. Maar hier weet ik niet veel over. En dan de scheppers." Vele ogen worden nu op Malia gericht. "Deze mensen proberen deze ziekte te genezen op gruwelijke wijze, jonge kinderen en tieners naar deze plek sturen en aan het lot over te laten. Ik weet niet wat zij er precies mee willen bereiken, maar ik denk dat Malia ons daar wel heel wat over kan vertellen. Want zij, de Malia hier recht voor mij was daar. Zij was degene die de scheppers hielp, die experimenten met ons uitvoerde, de pijn die ik mij kan herinneren heeft zij veroorzaakt. Zij hoort bij hen." Zodra ik dit gezegd heb ga ik terug naar mijn plaats. In plaats van mij te bemoeien met de discussie die nu ontstaan is staar ik naar de uitgang. Ik wil dat dit zo snel mogelijk voorbij is.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia
Ik lach "dit is een grapje zeker? Ik werken voor die idioten die ons hier hebben gezet? Waarom zouden ze dan mij als een bezetenen hier neer zetten? Als ik ze altijs trouw ven geweest volgens jou" zeg ik dan. "Mmm ik heb wel eens zin in een kampvuur, wat zeggen jullie ervan om haar morgen in de hens te zrtten? Haar voor de dood de maze in sturen heeft geen zin want dat overleeft ze" zeg Gally. 'Ja gooi haar op de vuurstapel!' Hoor ik vele roepen. "Ik denk dat we er dan uit zijn" hoor ik Gally vals zeggen. "Jack, breng haar naar de slammer, morgen komen we er haar wel uit halen als het tijd is" hoor ik hem bevelen. Op dat moment pak ik mijn pistool uit mijn zak "Niemand raakt me aan of ik schiet!" Roep ik en richt mijn pistool voor me. Ze zeiden me wijze keuzes te maken, en dit lijkt me wel een goed moment.

Account verwijderd

schreef:
Hoewel het gesprek een wending krijgt en over een brandstapel begint houd ik mij op de achtergrond. Ik heb al genoeg gezegd en houd nu liever mijn mond in plaats van alles erger te maken. Maar plots wordt er een pistool op ons gericht, nota bene door Malia zelf. Ik haal diep adem en sta langzaam op. "Oké iedereen hou jullie bakkes effen! Klunk." Ik duw Gally fors aan de kant en mompel nog wat scheldwoorden in mijzelf. "Niemand heeft zin in dode, dus die brandstapel kunnen we beter vergeten. We kunnen sowieso beter vergeten dat hier onder ons wat slechte mensen zijn, want we hebben wel een groter probleem." Ik wijs door de deur naar de box. "We hebben al dagen geen nieuwe voorraden gekregen en langzaam begint het toch wel op te raken. Het lijkt mij veel slimmer om eens daadwerkelijk actie te ondernemen en naar een uitweg te zoeken, als we niet willen verhongeren of ons aan de grievers willen geven. Laten we die dode grievers eens onderzoeken, in plaats van hier over iemand leven te beoordelen." Na die woorden gezegd te hebben loop ik woest naar buiten. Morgen, morgen ga ik naar die dode griever en ga ik eens naar aanwijzingen zoeken. Ik ben het zat om hier opgesloten te zitten als een proefrat. De wereld hierbuiten mag dan wel niet ideaal zijn, maar de scheppers leven ook nog dus er moet een manier van overleven zijn.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia
Ik krijg opeens een hoge piep in mijn oren, zo erg dat ik op mijn knieën val. Ik stop mijn pistool terug in mijn zak en sla mijn handen op mijn oren. De scheppers vinden dit dus blijkbaar geen wijze keuzen. Ik wordt meegenomen naar de slammer gebracht. Ik ga tegen de muur zitten, en vervolgens wordt ik mezelf weer. Ik leg het pistool uit mijn zak voor me neer. Ik pak de brief en lees hem nog eens. Wat heb ik met WCKD te maken? Waarom moeten ze mij hebben en beschermen ze me. Ik bedenk me dat ik de naald nog heb. Zal ik het gewoon doen? Morgen ben ik toch dood en ik moet gewoon weten wat er met me aan de hand is.

Account verwijderd

schreef:
Zodra ik weg ben wordt Malia voor alsnog in de slammer gegooid, helemaal alleen met een spuit en een pistool. Idioten. Ik besluit om mij er niet mee te bemoeien en haar al helemaal niet op te gaan zoeken, maar ik moet uitrusten van deze dag en daarom loop ik naar de hangmatten en neem plaats in mijn eigen hangmat. Al gauw val ik in een diepe slaap.
De volgende ochtend is het al vrij laat en ik heb het ontbijt gemist. Snel loop ik naar Wok toe en maak een voedselpakketje klaar. Het maakt mij niet uit wat de andere denken, ik ga naar de dode griever opzoek en hem onderzoeken. Wie weet wat voor aanwijzingen wij kunnen krijgen. Zodra ik naar de muur toe loop komt Alby achter mij aan. "Wat ben jij van plan?" "De griever." Zeg ik terwijl ik stug doorloop. "Die is vast allang al weg en we kunnen ons beter richten op wat we nou met Malia gaan doen." Ik schud mijn hoofd. "Nee, we kunnen ons beter richten op het feit dat wij hier zullen verhongeren als we niet snel een uitweg vinden." Ik knipoog en ren de Maze in. Al gauw rennen Ben en nog een paar runners achter mij aan. "We gaan met je mee." Roepen ze. Na een tijdje rennen komen we bij hem aan. "De Maze is nog precies hetzelfde als toen wij er uit gingen." Mompel ik.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia ik besluit het maar te laten, ik ga toch morgen dood, dus aan antwoorden heb ik niks.
De volgende dag zie ik de zon opkomen, de laatste zonsopgang die ik zal mee maken. Ik zou liever willen dat ze me meteen neer schieten, en me nirt langzaam dood laten branden. Ik vraag me ook af hoe de scheppers wisten dat ik het kistje zou vinden. Alles zou zoveel makkelijker geweest zijn als ik niet bezeten was, dan had dit ook niet mijn laatste dag geweest. Ik kan best aardig zijn, maar ik ben mezelf niet.

Account verwijderd

schreef:
Een zachte koude wind glijd tussen de muren door en speelt met onze haren. Op mijn armen komt kippenvel te staan en een koude rilling glijd over mijn rug heen. De oude vertrouwde tijd heeft ons de rug toegekeerd. Alles is aan het veranderen, of is al verandert. De veilige muren die ons beschermde van de grievers bewegen niet meer, de rust die op de Glade heerste is verdwenen. Iedereen heeft door dat er veranderingen zijn plaats gevonden en iedereen is zich er van bewust dat wij hier niet kunnen blijven. We moeten een uitweg vinden, of we zullen hier sterven. Of dat nou komt door de grievers die iedereen uit zullen moorden, of omdat de voorraden op zijn. Er zal een einde aan komen. We hebben al gezien dat WICKED in staat is om mensen op te offeren en aan hun lot over te laten in de grote slachtpartij een jaar geleden. Wat zij ook willen bereiken, wat hun doelen ook zijn, ze zijn bereid iedereen er voor op te offeren als het nodig is. En precies daarom is het voor ons noodzakelijk om hier uit te komen en voor deze mensen te kunnen staan om hun eens flink te straffen.
Minho staat nu recht voor de griever. Iedereen kijkt met een vies gezicht naar het grote stuk metaal en vlees. De klomp vlees is uitgezakt en er druipt een vreemd kleurige vloeistof uit die een nare geur aan zich gebonden heeft. "Kijk." Zegt Ben terwijl hij naar een rood lichtje wijst. Ik kom wat dichterbij en probeer bij het lichtje te komen, het zit in hem. Voorzichtig stop ik mijn arm in de bek van het beest. "Save yourself." Mompel ik en graai dan in het rond. Zodra ik het geen vast heb waar we benieuwt naar zijn ruk ik mijn arm uit zijn bek en doe een paar stappen naar achteren. Een enorme schreeuw komt uit zijn bek en een poot probeert het lichaam naar voren te trekken terwijl een andere poot in de ronde graait, maar dan valt hij weer neer en valt er een lange stilte. "Dat was...apart." Zegt Ben uiteindelijk terwijl hij naar de griever blijft kijken. "Laten we maar eens kijken dat dit ding doet." Zeg ik uiteindelijk terwijl we naar de Glade terug rennen. Eenmaal op de Glade is het eerste wat ik doe een lekkere warme douche nemen. Dat griever slijm is toch wel erg vies.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia
Ik las de brief over en over. Ik snapte het gewoon niet. Waarom zou ik voor hun gewerkt hebben? En waarom zouden ze me dan hier dumpen en me aan het lot overlaten.
'S avonds wordt ik uit de slammer gehaald, de andere Malia laat me in de steek, zij zou me kunnen bevrijden. I quess dat dit is wat WCKD wil. Ik wordt aan een paal gebonden dicht bij de muren. Het is raar dat ze nog niet dicht zijn, het is namelijk al donker. "Zo Malia, nog laatste woorden" zegt Gally vals. Alle gladers staan om me heen en roepen verschillende dingen. Dit is het dan i quess.

Account verwijderd

schreef:
Het is al aardig donker en tot onze grote shock zijn de muren nog niet dicht. Het wordt al erger en erger. "Waarom zijn de muren nog niet dicht? Normaal zouden ze allang al dicht zijn?" Ik begin mij nu toch wel zorgen te maken, maar zodra wij naar buiten lopen zie ik de hele groep jongens om een paal staan. "Alby, dit gaan jullie toch niet echt doen?" Mompel ik. Hij draait zijn hoofd weg. "Ik wil het ook niet." Zegt hij uiteindelijk. Ik sprint naar de groep toe en bekijk het tafereel. Ik heb al gezien dat zij het pistool nog steeds bezit, hij zit in haar achterzak. "Wacht!" Roep ik uiteindelijk en stap naar voren. Het wordt stil. Nu moet ik heel gauw wat gaan bedenken. "Als zij voor WICKED heeft gewerkt, zal zij vast wel wat antwoorden voor ons hebben!" Zeg ik snel en gris het pistool uit haar achterzak. Ik speel het spelletje verder en richt het pistool op haar been. "Dus wie heeft een vraag voor deze jonge dame?" Ik grijns breed en Gally komt naast mij staan, hij kijkt mij wantrouwig aan maar doet verder niets. Een aantal jongens beginnen wat door elkaar heen te schreeuwen. Alby is er ondertussen ook bij komen staan en als het goed is begrijpt hij wel wat ik wil. Onopvallend begint hij de touwen van haar handen en voeten los te maken. "Wat voor bericht willen wij aan de scheppers geven?" Roep ik luid. De jongens beginnen al harder te schreeuwen, tot dat een van hen zegt:"Ze is los! Het zijn verraders!" Gally probeert mijn arm te pakken, maar ik schiet in de lucht en iedereen is dood stil. "Denk eens na." Fluister ik uiteindelijk. "Kijk eens om je heen! De muren zijn nog niet gesloten, de grievers kunnen ons elk moment aanvallen. De voorraden beginnen op te raken en wij staan hier over het leven van een ander te beslissen. Over een paar minuten kun jij wel dood zijn. We moeten samenwerken, we moeten haar gebruiken om de weg naar buiten te vinden. We moeten actie ondernemen en hier weggaan!" Roep ik. Alby, Ben, Minho en Wok komen achter mij staan, maar de andere blijven tegenover ons staan. "We kunnen hier niet zomaar weg. Dit is onze plek, we kunnen nog meer telen en we zullen het wel overleven. Daarbuiten is niets! Niets meer dan een dor stuk land waar we niet kunnen overleven." Zegt Gally, hij balt zijn vuisten. "Nee, je hebt het fout. Er zal een plek zijn waar we opnieuw kunnen beginnen." Op dat moment horen we een luide kreet en geratel. Ze komen, we gaan er allemaal aan. "Zoek dekking!" Hoor ik Alby schreeuwen en iedereen begint in paniek over de Glade te rennen. De eerste griever is al binnen onze muren.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Malia ik schrik als Newt het pistool bij mijn hoofd houdt, wat een verader. Ik hoorde geratel vanuit de muren komen, de grievers. Ik had nog niet eens gemerkt dat ik los was. Maar als Gally dan toch nog snel bijna zijn lantaren met het vuur onder mijn voeten wil gooien bij het stro, slaat de griever de lantaren uit zijn handen, alsof hij mij beschermde. Ik stond stil, compleet in shock. De griever pakt me op "Run!" Schreeuw ik nog naar de andere.

Account verwijderd

schreef:
Voor ik het weet is Malia verdwenen, ze is nergens meer te bekennen. Ik weet wel waarom, de scheppers zullen haar niets aan doen, zij is een van hen. De enige vraag die meerdere keren door mijn hoofd gaat is, waarom hebben ze haar de Glade in gestuurd als zij hier bij hoort? Maar ik heb geen tijd om na te kunnen denken, want ondertussen zijn er al drie grievers om ons heen. Ik ren zo snel als ik kan naar de box toe, ik wacht tot de andere die in de buurt zijn in de box zitten en wil er zelf in springen, maar dan zie ik Chuck die wordt aangevallen. Ik zucht en klap gauw de deuren dicht. Snel sprint ik zijn kant op en probeer de griever af te leiden. Waar ben ik mee bezig? Dit kan me mijn leven kosten! Ik sprint gauw een andere kant uit en uiteindelijk duik ik in het hoge gras. Na een tijdje rennen blijf ik laag zitten en probeer op adem te komen, maar verderop zie ik iemand uit het hoge gras gehaald worden door een griever, in een hap is hij onthoofd. Ik gruwel en ren direct naar het bos toe. Het is een grote chaos. Jongens gooien met vuur naar de grievers, andere gooien met stenen. Plots bedenk ik mij dat wij nog een enorme voorraad speren in het keepershuisje hebben. Zo snel als ik kan ren ik het bos in en pak twee handen vol speren. Een aantal jongens zijn achter mij aangekomen en volgen mijn voorbeeld. Wanneer we iemand zien geven we hem een speer en ondertussen proberen we onszelf te beschermen. De eerste griever ligt na een tijdje prikken en porren op de grond als een homp vlees en metaal, maar het gevecht is nog lang niet over.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Maar als ze mij geen pijn doen, kan ik misschien de andere helpen, ik werd door de griever neer gezet en ik begin te rennen naar de anderen. Ik ga voor de griever staan die iemand net wil steken. Hij stopt, en zet een stap achteruit. Waarom beschermen ze me? Als ik voor ze werkte, waarom sturen ze me dan als proefkonijn de glade op, en vervolgens willen ze niet dat ik hier dood ga, lekker logisch allemaal.

Account verwijderd

schreef:
Het heeft geen zin meer, het zijn er teveel en ondertussen hebben we al teveel mankracht verloren. We weten wel ongeveer hoe we hen uit kunnen schakelen, diep in hun vlees zit een schakelaar verstopt, maar het is enorm moeilijk om dit ook daadwerkelijk te doen. Eigenlijk onmogelijk. Ik ben al vele mensen uit het oog verloren, maar vele andere heb ik gelukkig bij de box kunnen droppen. Hoewel die al enorm vol zit blijf ik er mensen naar toe brengen, dan stapelen ze zich maar op. Liever zoveel mogelijk mensen veilig dan hier de dood in de ogen aan kijken. Maar al zouden de grievers uiteindelijk weg gaan, dan nog zullen ze terug blijven komen. Het einde is nabij. We zullen snel actie moeten ondernemen om het labyrint te verlaten, maar de vraag ik nog steeds hoe?
Opnieuw rennen er twee grievers achter mij aan, de andere proberen hem af te leiden en af en toe prik ik zelf ook naar achter, maar ik heb de kracht en energie niet meer om nog langer door te kunnen rennen. Misschien is dit dan mijn einde, geen idee wat mijn leven ooit echt geweest is, slechts vage herinneringen die mij vertellen dat ik een monster ben. Een monster. Dit zijn ook monster. Ik frons mijn wenkbrauwen. Ik kan nooit zo erg als hun zijn. Ik steek van woede en pijn schiet door mij heen, waarom zou mijn eigen vader mij een monster noemen? Zij, die ons hier hebben opgesloten, zij die deze wezens achter ons aan sturen. Zij zijn pas de monsters. Ik draai mij om en druk in één keer met al mijn kracht de spier zo diep mogelijk door de griever zijn vlees en na even stort hij levenloos op de grond. We moeten ze pakken, ik wil die echte monsters wel eens zien als wij voor hen staan.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Opnieuw word ik opgepakt en op zijn rug gezet, dit was echt freaky allemaal. De Griever waar ik bij op de rug zit verdwijnt de maze in, met mij erbij. Waar we naar toe gaan? Geen idee. Ik weet überhaupt niet wat er gaat gebeuren. Zouden er nog andere ook meegenomen worden? Na een tijdje kwamen we bij een ingang, het was diep in de maze. De Griever werd gescaned ofso, en kreeg toen toegang. Het was een kamer met allemaal technische snufjes. Er stonden 2 stoelen, ik werd op een van de stoelen gezet. Vervolgens ook vast gebonden. Ik zach nog een andere Griever aankomen, maar met wie? Mijn mond viel van verbazing open toen ik zag wie het was. "Newt.. i'm so sorry... i didn't know... and i still don't know why we're here" stamel ik. Die was allemaal mijn fout.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld