Forum

Envy schreef:
Goedemorgen~! 

Envy schreef:
Zowat iedereen van die dure namen voor hun personages

Alsjeblieft, laat er een engel komen genaamd Henk de Boer of zo 

Felicia schreef:
ik twiujfel of ik lucht pak

Dauntless schreef:
Anders moeten er misschien mensen een dubbelrol doen?

Portal schreef:
Ik wil wel meisje, aarde zijn als dat nog kan? 

houvanramb schreef:

Welkom haha
Heb je misschien een voorbeeldstukje?

Portal schreef:
Hoe ik schrijf? 

Dit is van een andere rpg waar ik aan mee schrijf. 

Angst, er gierde van alles door Hazels lichaam maar het grootste gedeelte daarvan was angst. Wat moest ze hier? Ze stond voor een landhuis dat zo immens was dat haar huis er makkelijk twintig keer in had gepast. Een huis kon Hazel haar onderkomen niet echt noemen; elke dag was er wel iets stuk en als je geen geld hebt kan je ook niks repareren. Het enige geld wat ze binnenkregen was van de drugshandel die ze hadden. Ouders had Hazel niet, zij en haar vier oudere broers stonden er helemaal alleen voor. Haar oudste broer was de enige met een baan, hij werkte in de bewaking in hetzelfde landhuis waar ze nu voorstond. Rosebeth Delacroix, een bitch van een vrouw, zonder pardon was haar broer er uit gegooid. Het laatste beetje geld wat legaal binnenkwam was weg. 'Ik vermoord haar en steel haar geld.' Probeerde Hazel toen ze aan het eten waren. 'Hazel, ik meen het. Je gaat geen stomme dingen doen.' Haar oudste broer Aiden had de rest op de avond op haar ingepraat. 'Je dealt al drugs en dat laat ik ook alleen maar toe omdat we anders niet eens normaal kunnen vreten!' Aiden sloeg op de tafel om zijn woorden kracht bij te zetten. Hazel beloofde dat ze geen stomme dingen zou doen. Diezelfde nacht vertrok ze. 

Nu stond ze dus voor het enorme landhuis, het was maar goed dat ze niet lelijk was, de man die haar had meegenomen had ze binnen één nacht om haar vinger gewonden. Hij had haar zelfs een jurk gegeven, zijn dochters jurk. Hazel walgde nog van het idee dat deze man mensen mee naar huis bracht die zijn dochters leeftijd hadden. Ze voelde een arm om haar middel en een zachte klap op haar kont. Hazels gezicht vertrok, duwde de hand weg en probeerde te glimlachen. 'Daar is het later weer tijd voor.' De enorm lange rij leek eindeloos te duren, toen ze eindelijk aan de beurt waren en naar binnen mochten lopen keek Hazel haar ogen uit, het was enorm en alles was mooi versierd. 'Excuseer me, ik moet even naar het toilet.' En zonder reactie snelde Hazel naar de toiletten. Ze dacht na, ze was idioot bezig, dit zou nooit lukken. Het enige voordeel wat ze had is dat ze het huis qua plattegrond kent, haar broer had dat ooit eens uitgelegd, Hazel had een goed fotografisch geheugen wat nu eens goed in haar voordeel speelde. Haar wapens waren niks, ze had van een vriend ooit een pistool gehad, ze wist niet eens hoe ze daarmee om moest gaan. En een mes die ze ooit bij een lijk zag liggen. Ze gooide wat koud water over haar gezicht heen en haalde diep adem. 'Ik kan nog terug, ik kan nu gewoon heel hard wegrennen en niet meer hier komen.' fluisterde ze in zichzelf. Ze keek zichzelf aan in haar spiegelbeeld en knikte. Zij kon dit, ze zou rijkdom meenemen en ze kon beginnen met leven, als een echt persoon.