Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Strange Trails

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Om haar aan te moedigen verscheen er een glimlach rond zijn lippen. "Don't worry, you're gonna do just fine." Hoe ze zich geïntimideerd voelde door de andere gasten was allesbehalve bijzonder, maar ze hoefde zich er niet door te schamen voor haarzelf. Hij zou niet weten waarvoor.
Voordat de muziek begon en zijn passen de hare leidden door de balzaal, was het een oudere vrouw wie Mia's aandacht van al het andere af leek te trekken. Haar ogen volgde hij onderzoekend tot op het spoor naar een rijke weduwe. Waarom ze precies zo zwichtte was echter onduidelijk voor Raiden, tevens waarom ze zich zo focuste wist hij amper te begrijpen. Jaloezie was allesbehalve nodig in haar geval. Nu ze zich in een jurk vertoonde waarin elk beetje van haar mooie figuur zichtbaar werd gemaakt, was zij eerder degene op wie de volwassene vrouwen zich op fixeerden. Zowel mannen als vrouwen had hij naar hen zien staren en voor zover hij het zeker wist, was zij degene wie de blikken op haar geworpen kreeg. Opvallende juwelen en rijkdom had de vrouw echter wel. Of Mia verder op haar kleding uit was, haar uiterlijk zelf of haar juwelen kon hij lastig uitvogelen, noch kon hij in het geval van het laatste wel daadwerkelijk haar wens uit laten komen. Hijzelf had al vaker iets gestolen en voor een diamanten ketting wilde hij het risico wel oplopen, zolang hij er Mia gelukkiger mee kon laten voelen dan ze op het moment leek. In zichzelf glimlachend keerde hij weer terug bij het meisje voor hem. Met voldoening over zijn plannen pakte hij haar hand vast, bleven zijn andere vingers bij haar middel rusten en begeleidde hij haar op de maat van de muziek.
"What do I owe this to?" Grijnzend schuifelde Raiden met haar mee, zijn beide handpalmen langs haar taille gelaten indien hij de afstand tussen hen nog ietwat verkleinde. Van centimeters ging het naar een paar millimeters, waar hij het voldaan bijhield om zijn lippen naar haar oor te brengen. "But I guess you're onto me, little one. I haven't travelled to this place just for the party itself.. Am I that predictable?" Hij keek met vermaak op haar neer. Dat hij genoot van een beetje plagen door sommige dingen als mysterieus te houden, was maar al te duidelijk.

"Tell me, what do you see when you take a look around the crowd?" prevelde hij in haar oor. "Anything that catches your eye?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Haar ogen boorde nog steeds in de zijne. Zijn ogen waren zo’n mooi en helder, ze zou er haast in kunnen verdrinken. Ze ging met haar vingers zachtjes door zijn haren heen. “you have owned this for everything you have done to me and just the fact that I genuinely like you as a person.” Ze glimlachte liefjes en bleef met hem schuifelen. “After two days of us being together every second of the day, I know and I can see it in your eyes when you’re up to something.” Ze zag hoe hij wederom dichterbij kwam om haar weer iets toe te fluisteren. Ze keek over zijn schouder waarna ze naar zijn oor boog. “Behind you, there’s this lady in a bright red dress. Her jewelry and especially her necklace is really pretty.”
Na het lied liet ze Raiden langzaam los waarna ze zijn hand vastpakte. Haar vingers verstrengelde zich met de zijne waarna ze hem uit de menigte meenam naar een wat rustig plekje “Let’s get something to drink” Ze keek glimlachend over haar schouder waarna ze hem meenam richting een andere kamer. In deze kamer stond een grote eettafel met verschillende hapjes en gerechtjes erop. Ook stonden er glazen champagne, glazen whiskey, noem het maar op. Ze liep richting de drankjes en liet Raiden’s hand los waarna ze een glas whiskey van de tafel trok en er ook een voor hem pakte. Ze gaf hem het glas “I think you’re into whiskey so there you go.” Ze beet op haar lip en haalde een hand door haar lange haren waarna ze haar glas tegen de zijne tikte. “Cheers to us, again” Ze greens en nam een slok. Een oog werd dichtgeknepen door het branden van de alcohol in haar keel maar algauw was dit over en genoot ze van haar drankje.
Ze liep naar een bank in de hoek van de kamer en liet zich zakken. Ze was niet gewend om op hakken te lopen en dat was zeker aan haar voeten te voelen. Haar voeten waren hevig aan het protesteren en ze wilde het liefst haar hakken uitdoen maar dat ging niet dus besloot ze even te zitten. Toen ook Raiden plaats nam op de bank keek ze hem aan. “So like, are we going to try and you know.. get something tonight” ze vermeed het woord ‘stelen’ aangezien mensen het zo zouden horen en ze een groot probleem hadden. Ze nam nog een slok van haar drankje en keek naar Raiden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zacht gleden haar vingers door zijn haar heen, de lusteloze plukken sloom doorgegaan zonder verlegenheid. Zelf liet Raiden het protestloos toe. Ergens voelde het wel fijn, hoe ze zo gemoedelijk deed en hem durfde aan te raken zonder eerst haar excuses aan te bieden of hiervoor een goede smoes wist te verzinnen. Wat gegrinnik maakte hij hoorbaar. "I appreciate it, though, you shouldn't forget about yourself. I don't know if it matters to you that much, but from the people I've met over the years while livin' on the streets, you are the one and only person I've ever sticked with. You're pretty amazing, you just don't see it yet." Een paar passen werden opzij gezet, traag door geschuifeld op de muziek. Een grijns kon hij niet meer onderdrukken zodra ze naar hem toeboog en een antwoord gaf waarop hij zijn zinnen eigenlijk nog niet had gezet, toen hij haar toesprak over zijn plannen. Ze was slim genoeg om zijn doel te ontdekken en wel zonder een vraag te stellen. Hij was onder de indruk, niet zo'n beetje ook.
De weg naar een andere zaal bleef hij Mia volgen. Haar hand pakte hij onbewust wat steviger vast, gevoeld hoe ze ze verstrengelde en hem dichtbij hield totdat ze bij de bar terechtkwamen. Sindsdien hield ze een nieuwe afstand; ze ging drankjes halen indien Raiden het niet kon laten om haar na te kijken en, al dan hij eigenlijk nog geen zin had om te gaan zitten, nam hij haar voorbeeld om op een van de bankjes te gaan zitten. Het glas whiskey had hij al dankbaar van haar aangenomen. Met een welgemeende "cheers" werkte hij een slok naar binnen. "You guessed it right, you know. With the whiskey." Het gespreksonderwerp ging echter van onschuldig al gauw naar een heel ander iets, wat hem verbaasde. Ze leek voor hem te bescheiden te zijn om er zomaar over te beginnen. Blijkbaar bezat ze aardig wat lef, iets wat Raiden wel leuk vond en zeker kon waarderen.
"You said you wanted to learn, so why not in a room full of rich people?" gniffelde hij plezierig. "It's not that they're gonna miss their possessions anytime soon. They'll find out long after we left this place." Zijn nagels tikten kort tegen het glas in zijn hand, nadenkend over hoe hij haar iets kon bijbrengen. Nooit had hij zich bezig moeten houden met een ander. Hij had het zelf door ervaringen geleerd, niemand die hem ooit had geholpen om zijn leven op straat op deze manier te verbeteren, vandaar dat het moeilijk ging voor hem om de goede woorden te vinden en op zijn tijd, zijn mond te openen.

"The trick is, really, to distract them with anything. Let them keep their attention to you. Make them laugh, let them feel like you're their friend. When they aren't worried and begin to trust you due the conversation, that's their weakest point. But you'll get it eventually. It just takes some time and practice, I couldn't steal a watch after just one day, so can't anyone else."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Grijnzend nam ze een slok van haar whiskey “I just knew you’d like it” Ze keek even naar zijn blik die lichtelijk veranderde door haar plotselinge verandering van onderwerp. Zijn kleine grijns en zijn ogen zeiden genoeg. Ze luisterde aandachtig naar zijn woorden en liet alle informatie rustig naar binnen stromen. “I’m nervous but I’m eager to learn.” fluisterde ze waarna ze haar glas leeg dronk en het even in haar handen hield. Ze beet zacht op haar lip en zette het glas dan toch op het tafeltje naast zich waarna haar blik weer naar die van Raiden zocht.
“Okay so, you distract them so their eyes are locked with yours.” Ze herhaalde elke stap zachtop om even na te lopen of alles was binnengekomen. Haar handen begonnen lichtelijk klam aan te voelen en ook haar been tikte nerveus op de grond. Ze wist dat ze dit zo echt onder controle moest houden anders zou het opvallen. “Okay so when you get the jewelry do you slip it in your pocket? How do I do that? Do I put it in my bag or keep it in my fist.” Ze legde haar hand op zijn knie en bleef bij zijn oor gebogen. Niemand kon hen zo verstaan en het leek alsof ze gewoon aan het flirten waren met elkaar. “Do you want me to try it already, or do you want me to just watch you? I mean what if I fuck up and we get caught” Er gingen meerdere gedachten over het stelen door haar hoofd en het maakte haar nog zenuwachtiger. Haar keel voelde droog, haar tanden klam en haar buik voelde alsof deze was volgeladen met stenen. Het was best raar want in de winkel had ze zo een portemonnee gestolen maar daar dacht ze toen ook niet teveel bij na. Nu was ze echter over van alles aan het nadenken en dat zorgde ervoor dat ze zich zo nerveus voelde als dat ze nu was.
Ze stond op en streek haar jurk recht “I’m going to the restroom, i’ll be back before you know it” Haar hand gleed nog even over zijn schouder waarna ze haar weg richting de toiletten vervolgde. Ze keek ondertussen rond naar de gasten maar ook naar de vele vazen, schilderijen en ander interieur dat de rijkdom uit straalde. Ze liep de toilet in en sloot de grote deur achter zich waarna ze deze op slot deed. Gelukkig was er niemand voor haar en kon ze meteen naar de wc wat overigens nog een gedoe was met haar lange jurk.
Nog geen minuut later trok ze de wc door en liet ze haar jurk weer naar beneden vallen waarna ze richting de wastafel liep. Ze bekeek zichzelf kort in de spiegel en zag dat ze er nog goed uit zag. Haar wangen een lichte roze kleur van de drank en door Raiden. Ze beet zacht op haar lip en voelde zichzelf warmer worden bij het feit dat ze weer naar Raiden toe kon. Ze opende de kraan en pakte wat zeep waarna ze haar handen waste en niet veel later af droogde. Ze opende de deur en stapte naar buiten waarna ze op zoek ging naar Raiden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zenuwachtig leek ze zeker te zijn toen ze eenmaal hoorde over hoe het allemaal zo samenviel. Hoewel de warmte van haar stem in zijn oor het tegendeel vertelde, waren het haar reacties en het getik van haar hak tegen de vloer wat hem opviel. Ze was aan het afwachten tot het moment waarop ze toe zouden slaan. Al minuten van tevoren zag hij haar malen over hoe het zou verlopen en wel alleen door haar een keer aan te kijken, iets wat anders nooit zomaar gebeurde of te zien was bij een vreemdeling. Zijn hand legde Raiden voorzichtig op haar been om het tot stilstaan te dwingen. Hij gaf haar een kleine, welgemeende glimlach die hij even behield. "You just distract them. Keep it trustworthy and quick. When you get your hands on the jewelry, you slip it into your purse after you pretend to let it fall on the floor. As simple as that."
Nadat ze hem verliet voor de damestoiletten, bleef hij niet langer achter in dezelfde zaal om zijn whiskey in alle rust op te drinken. Al vastbesloten had hij de dame opgezocht wiens sieraden Mia al tijdens de dans bezig hadden gehouden. Zich op afstand houden en de tijd afwachten tot ze terug was, behoorde niet tot het plan. Het glas in zijn hand had hij intussen allang weggewerkt, het achtergelaten op de tafel waarnaast hij eerst zijn kamergenote nog weer kon vinden. Het genieten van de andere helft van zijn glas whiskey kon hij tenslotte later ook nog. Nu ze geen oog op hem had, zag hij zijn kans schoon om de vrouw te benaderen en te bemachtigen waar Mia van had gedroomd, nu het nog kon.

"Excuse me, miss Deluca." Met een bescheiden glimlach wist hij haar belangstelling weg te trekken van de rest van de gasten, die hem elk verwonderd en vol verwachting aankeken. "Is there any way I can convince you to dance with me?" De veertigjarige zelf deelde deze verbijstering met haar vrienden en familie. Normaliter vertoonde ze een expressie die elkander vertelde dat ze niet alleen een mening klaar had liggen, maar boven dat de macht had over alles wat er plaatsvond in haar buurt, doch hier nu geen sprake van was. Duidelijke verbijstering speelde zich bij haar af indien ze hem toeknikte en hem toeliet om haar te escorteren naar de dansvloer. Sinds hij had gehoord van de vele weduwes in het gezelschap, had hij verder weinig zorgen om zich door te laten leiden en zijn keuzes opnieuw te overwegen. Geen man met wie hij ruzie zou zoeken als hij met de vrouw in de rode jurk gespot zou worden, al zou het maar een dans van hooguit vijf minuten worden.
Zijn glimlach verbreedde hij met overtuiging tot hij dan zijn houvast kon vinden bij haar taille. Zijn gebrek aan interesse voor oudere vrouwen werd geheel verborgen, het net laten blijken alsof hij zich vereerd voelde om met een vrouw van adel te mogen dansen. Zijzelf was inmiddels allang niet sceptisch meer over zijn aanbod; hij dacht zelfs genot te kunnen spotten in haar flauwe, groene ogen, toen ze haar onderarmen gewillig rond zijn nek liet liggen.
"I always knew you were a decent, young man. Yet, I have to tell you, you did surprise me." Een nieuwsgierige vraag die ze met nette klanken uitsprak in zijn oor, maar hem toch amuseerde om te horen hoe ze het niet aan had zien komen. "Why did you ask me to dance?"
"I've been waiting all night," was hetgeen wat ze terug kon verwachten. "For someone like you to dance with. A lady with class, Kathrine, may I say so?" Een gefluisterde ondertoon verdreef het kleine beetje stilte tussen hen twee, ietwat opzij gekeken om zo zijn lippen langs haar oor te kunnen laten belanden. "The duchess of New Orleans herself. I feel honored." Ze leek door zijn opmerkingen aardig voldaan te zijn geworden van haarzelf. Zacht gegrinnik werd hoorbaar voor hem, het gericht naar zijn eigen oor onderwijl hij haar voet voor voet leidde door de zaal. Het tikken van haar vingers tegen zijn nek volgde uitdagend. Geen woord sprak ze uit om hem te laten horen over haar positie of zijn aanwezigheid, want het was enkel overbodig. Ze had hem het stille teken al gegeven dat hij haar vertrouwen toch lichtjes gewonnen had. Hij had haar al voor zich gewonnen zonder er meer moeite in te hoeven stoppen, laat staan het geleidelijk aan intiem te maken door haar ook maar dichter tegen zich aan te trekken: meegaand gleed zijn hand door naar de achterzijde van haar nek, strelingen achtergelaten in de buurt van de sluiting van haar diamanten ketting, waarop hij haar oor opnieuw opzocht.

"I must admit.. you caught my attention right away. You look lovely tonight, Kathrine."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Haar weg naar de balzaal verliep niet zonder enige problemen. Om te beginnen was ze zo’n drie keer verkeerd gelopen in het enorme huis. Ze kwam de eerste keer uit in de keuken waar ze raar aan werd gestaard door dienstmeiden en de kok. De tweede keer keer kwam ze terecht in de garderobe. Ze vroeg daarna toch maar aan enkele gasten de weg terug naar de eetruimte waar zij en Raiden zojuist een drankje hadden gedronken.
Eenmaal in de ruimte keek ze aandachtig rond. Nergens kon ze haar knappe partner spotten. Ze zou zijn mooi pak en mooie kapsel al van kilometers afstand kunnen zien maar ze wist zeker dat hij hier niet was. Ze besloot richting de balzaal te lopen om daar een kijkje te nemen. Misschien was Raiden alvast hier heen gegaan om hier op haar te wachten. Ze liep achter een stel mensen aan de balzaal in en haar ogen scande de zaal rond. Ze begon te glimlachen toen ze Raiden zag maar algauw zag ze zijn armen om de middel van een oudere maar zeker niet lelijke vrouw. Het was de vrouw in de rode jurk, die ze eerder op de avond al had opgemerkt. Ze stond al het waren vastgenageld aan de grond. Haar humeur veranderde meteen van vrolijk naar toch wel verdrietig. Ze was maar eventjes weggeweest en Raiden had zijn armen al om iemand anders heen geslagen. Ze zag hem totaal niet als een type die dat zou doen en ergens deed het haar pijn, ook al waren ze geen stel. Ze bleef het tafereel enkele minuten aan kijken waarna ze het liefst wilde overgeven. Ze voelde zich misselijk en de tranen prikte achter haar netvlies. Ze wist niet dat dit haar zo erg zou raken maar ze gaf ongelofelijk veel om die jongen maar het was blijkbaar niet wederzijds. Al die tijd dacht ze dat hij haar mooi vond in deze jurk, dat zijn ogen op haar waren gericht maar schijn bedriegt. Ze draait zich om en loopt de balzaal uit naar de eetkamer. Ze had nu meteen een borrel nodig daarna zou ze naar het hotel gaan. Ze moest hier weg voordat ze in huilen zou uitbarsten.
Snelle passen lieten haar dan ook snel in de eetkamer komen waarna ze naar de bar liep. Ze bestelde 3 shotjes en 2 glazen whiskey waarna ze dit snel achterover werkte. Het ergste was nog dat het brandde gevoel in haar keel veel minder pijn deed het feit dat Raiden met een andere vrouw was. Haar hoofd bonkte en haar maag draaide. Wat als hij haar meenam naar het hotel? Wat als ze hem meenam naar haar huis. Duizenden vragen spookten door haar hoofd en haar gezicht verloor met de seconde meer kleur.
Ze schudde teleurgesteld haar hoofd en liep in haar eentje richting de grote voordeur. Ze besloot om even een luchtje te scheppen. Het leek haast wel of de muren op haar afkwamen binnen. Ze baande haar weg door de menigte om niet veel later buiten te stappen en een paar keer goed in en uit te ademen. Ze keek voor zich uit en beet op haar lip terwijl ze ruw een traan wegveegde. Was ze nu echt aan het huilen door iemand die ze twee dagen kenden. Iemand die haar vast nooit zag zitten aangezien er zoveel mooie vrouwen aan zijn voeten lagen vanavond. Ze voelde zich erg onzeker en zeker verdrietig. Ze wist dat ze het beter niet kon laten merken omdat ze niet wilde dat er een vervelende sfeer tussen de twee kwam anders zou ze er misschien weer alleen voor staan. Ze voelde dat de alcohol langzaam zijn werk begon te doen. Ze voelde zich wat lichter en relaxter worden terwijl ze op haar gemak even naar mensen keek en de mooie bloemen in de tuin. Ze zocht de nodige afleiding om het beeld van net van haar netvlies te laten verdwijnen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hoe snel en vlot hij het geleerd had, zo zette hij zich ook in tijdens de dans om in een kleine handbeweging haar diamanten ketting van het slotje te ontdoen. Precies zoals hij het van Ginger overgenomen had nog geen half jaar geleden bracht hij het voort uit onverwachte hoek. Eerder dan gelijk te verwateren en afstand te nemen zodra de buit binnen was, bleef Raiden het geschuifel op de maat van de muziek doorzetten en verstopte hij het zilverstuk in zijn handpalm. Mocht hij het nu in zijn zak laten glijden dan was het maar al te opvallend, zeker aangezien het strikken van zijn veters geen goede vluchtweg vormde, midden in het lied. De aankomende minuten had hij zo glimlachend doorgedanst. Zich voorgedaan alsof hij verdronk in de ogen van de oudere vrouw zelfs al wist hij dat hij enkel die van Mia voor zich kon zien, alsof hij het inbeeldde hoe zij tegenover hem stond, alsof zij degene was wiens armen om zijn nek hingen en de zijne langs haar zij rustten. Een idee dat hem door de laatste tonen van het muziekstuk heen had gewerkt. Vooraleer hij het hoorde eindigen en haar met een kus op haar hand achter zich liet, was het Mia over wie hij hallucineerde, in plaats van de hertogin zelf.

Fronsend baande hij een weg door het paleis. Geen glimp van het meisje waarmee hij nog aan was gekomen en haar arm liefdevol in de zijne was gehaakt bij binnenkomst, kon weergevonden worden. Nergens waar hij liep kon hij ook maar haar vrolijke lokken weerzien, die meesprongen met elke stap die ze zette en haar herkenbaar maakten. Niemand die hem ook het gevoel kon geven dat hij immers op het goede pad was; overal waar hij keek waren er genoeg vrouwen, noch sprak geen van hen over Mia zodra hij besloot een vraag te stellen en keken ze hem allen aan met een blik waarvan hij maar al te goed wist wat het betekende, maar hier geen moeite toe deed om ze ermee te confronteren. Elk waren ze drukker met hun eigen bezigheden dan zijn zoektocht naar zijn leefgenoot, eentje die zijn einde nabij liep toen hij uit radeloosheid uitweek naar de voordeuren van het grote gebouw, om de tuin te betreden. Daar in de koude buitenlucht, omringd door een hemel vol met sterren en een oplichtende, volle maan, kon hij zijn tocht naar Mia staken. Stil stond ze naast hem. Als de dood, onbeweeglijk gekeken naar het verdonkerde uitzicht aan de horizon. Een lichte opluchting vloeide door Raiden heen. Hij zette zijn passen tot een halt, nam de plaats naast haar in en leunde moe tegen het gladde gesteente.
"Ahh.. here you are. I've been lookin' everywhere for you. You almost had me thinking you were going to party without me." Opnieuw kon hij het niet laten te grinniken in haar bijzijn, niettemin hier al gauw niets meer van te horen was zodra hij Mia's ogen passeerde. Van het plezier van eerder was weinig tot niets meer overgebleven. Somberheid kenmerkte haar gezicht, haar ooghoeken haast glinsterend van iets wat hij aanzag als traanvocht. Een uitstraling waar hij enkel radeloze gevoelens over kon krijgen. Verward en boven alles enigszins bezorgd bracht hij zijn hand naar haar wang, haar naar zich toegedraaid om haar recht aan te kunnen kijken. "Are you okay?" vroeg hij voorzichtig. "What happened?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
De sterren straalde aan de hemel. Het was heerlijk weer ook al was het al laat. Het was eigenlijk een perfect avond. De avond had zo perfect kunnen lopen voor hem beide. Ze had namelijk het idee dat Raiden haar ook wel zag zitten aangezien ze beide wat flirterig deden tegen elkaar. Ze wist zich geen houding te geven toen Raiden ineens opdook aan haar zijde. Haar ogen begonnen echter meer te branden en haar onderlip enigszins te trillen waarna ze haar lippen van elkaar haalde om zacht en trillerig te spreken. “I was just getting some fresh air, it was hot inside” Ze gaf hem een kleine glimlach en knikte op zijn volgende vraag “I’m okay, nothing happened.. I’m just tired.” Ze trok haar hoofd weg van zijn hand en keek naar de grond waar ze ongemakkelijk met haar schoenen schuifelde.
Ze keek weer op en zuchtte diep “So let’s go to the hotel, shall we.” Zonder eigenlijk op antwoord van hem te wachten stapte ze langs hem af en liet haar hand over de koude stenen trapleuning glijden terwijl ze naar beneden liep. Ze kruiste haar armen over elkaar en stak haar hand op waarna er een taxi aan kwam rijden. Ze opende de deur en stapte in de taxi waarna ze tegen het raam aanschoof zodat ook Raiden in kon stappen. “The Golden Gate Hotel please” Haar stem was zwak en somberheid droop er vanaf. Ze klikte haar gordel vast en staarde uit het raam zodat ze oogcontact met Raiden kon vermijden. Ze voelde iemand naast zich in stappen en toen de taxi deur sloot begon de chauffeur met rijden.

Eenmaal aangekomen bij het hotel gaf ze de chauffeur geld en stapte ze de auto uit. Ze sloot de taxi deur en liep de trap op richting de draaideur. De taxirit was enorm stil geweest. Geen van beide het iets gezegd echter voelde ze wel de ogen van Raiden op haar inboren tijdens de rit. Ze had niet veel te zeggen en het liefst dook ze meteen het bed in om te slapen en deze vreselijke avond te vergeten. Ze liep het hotel binnen door de draaideuren en gaf de vrouw achter de receptie een glimlach waarna ze naar de lift liep en op het pijltje omhoog drukte waarna ze ongeduldig op de lift wachtte. Ze stapte enkele tellen later de lift in die met een kleine pling zijn deuren had geopend. Ze drukte op de juiste etage waarna ze haar tasje opende om de kamersleutel en het pasje alvast te pakken.
Op de juiste etage aangekomen te zijn ging de lift weer open met een pling en kon het tweetal uit de lift stappen. Ze vervolgde haar weg naar het penthouse en stak de sleutel in de deur waarna ze de deur opende. Het pasje die diende als extra beveiliging hield ze tegen het kastje aan waarna ze deur helemaal open klikte. Ze duwde de zwarte deur open en stapte naar binnen waarna ze richting de slaapkamer liep en op het bed ging zitten om als eerste haar schoenen uit te trekken. Haar voeten waren enorm gaan branden en kleine blaren vormde achterop haar hielen. Ze gooide de schoenen in een hoek en wreef met haar handen over haar wat opgezette voeten terwijl ze enig contact met Raiden vermeed.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

Not all we're building up is indestructible
But all we're hoping for we'll know
How to get it though
Not all we're building up is indestructible
But all we're hoping for we'll know how

To get in a constant phase
Of digging a heart-shaped grave
For ourselves
Waste it all away
Inside of a king-sized cage
Enough of the comforts of home
But none of it all takes the bars away

Doorgaans was hij de stiltes gewend. Haalde hij hier zijn blijdschap uit door te waarderen hoe het geschreeuw van de straten gedempt was tot niets meer dan het suizen van de natuur in de wind, het horen fluiten van vogels in een overvolle stad die anders verhuld werden onder het geluid, geproduceerd door de motoren van auto's en bussen. Anders had Raiden het wellicht als bijzonder ervaren om zo langer dan een half uur door te kunnen brengen. Het was de gewenning aan chaos en drukte in de binnenstad wat ervoor zorgde dat hij hier normaal gesproken van genoot, maar nu was het een geheel ander geval. Na het verlaten van het feest en de taxirit, het binnenlopen van het luxe hotel en het in- en uitgaan van de lift, was er nog altijd geen woord gewisseld tussen hem en Mia. Zelfs toen de deur werd geopend tot hun gehuurde hotelkamer en ze zich voor nu in een ruimte bevonden die privé was, kwam het niet in haar op om ook maar te spreken over wat haar dwars zat. Het baardde hem niet alleen zorgen; ook frustreerde het Raiden hoe ze hem buitensloot door alles voor haarzelf te houden.
"What's bothering you?" begon hij terughoudend, wederom haar opgezocht door haar voorbeeld te volgen en op het bed plaatsnam. "Did someone hurt you?" Met het verbergen van haar redenen was het echter niet meegenomen dat hij niet aan haar kon zien dat ze een probleem had waarmee ze kampte. Hij kon van verre nog opmaken hoe ze op het punt van huilen stond en dat zonder ook maar een aanwijzing van de waarheid te hebben gehoord. Vragend brandde zijn blik op de hare. Ze maakte hem verslagen, vertwijfeld of hij dan iets verkeerd had gedaan om haar zo te hebben laten voelen. Een van de dingen die hij niet zozeer gemakkelijk kon verwerken zoals zijn broeder dat leek te kunnen. Hijzelf greep eerder naar een pakje sigaretten van diezelfde middag, enkel om er een op te steken en de rook zijn longen te laten vullen, in de hoop zich rustiger te kunnen voelen. Suf liet hij het hangen in zijn mondhoek. Beetjes verlieten zijn lippen in een langzame vaart, terwijl hij nog altijd bij Mia bleef in de tussentijd. Hij zou er niet aan denken om haar nu alleen te laten. Mocht het weggaan echt haar wens zijn dan zou ze het hem moeten vertellen, anders zou hij het vertikken de kamer uit te treden nu ze verwikkeld was in emoties.

"Please, don't tell me you're okay and nothing's goin' on, like I'm some fool. I can tell something's wrong."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Haar ogen nog steeds op de grond gericht. Bang om de confrontatie aan te gaan maar ze wist dat het moest. Met een diepe zucht trok ze haar hoofd rechtop waarna ze haar hoofd wat omdraaide om hem aan te kunnen kijken. “Well not really hurt, but I do feel hurt.” fluisterde ze terwijl ze met trillende vingers aan haar jurk zat te pulken. De jurk was ineens vele malen interessanter geworden dan Raiden maar dat kwam alleen maar omdat ze zich niet fijn voelde in deze situatie. Ze wilde het liefst wegrennen en ontsnappen maar haar hele leven rende ze al weg voor confrontaties en ze wilde dat dat eens ophield.
“I went to the restroom you know that. I felt happy all night because it was working out just fine. I mean I thought me and you had a thing going on and I felt good about it. I feel secure and good about myself and that didn’t happen in a very long time.” Ze nam even een keer goed adem aangezien haar tranen alweer tegen haar netvlies prikte. “So I was going back to you after the restrooms and I am not going to lie, I felt butterflies in my stomach but they flew away the second I saw your arms wrapped around this woman” Haar onderlip begon nu te trillen en ook een traan rolde over haar wang. “I really had the feeling that you were into me aswell and when I saw your arms around her I wanted to throw up. I know I wasn’t the prettiest but why did you dance and spend time with me all night when your eyes were focused on her.” Tranen rolde nu over haar wangen en haar gezicht wendde ze weer af. Ze voelde zich enorm klein en wilde het liefst tot een bolletje kruipen en onder de dekens liggen, gaan slapen en alles vergeten maar het zat haar ongelofelijk dwars. “So I watched the whole scene for some minutes and the way you were dancing with her, laughing with her.. it made me jealous because I wanted that to be me..” Ze snikte en veegde weer wat tranen weg van haar natte wangen. “I don’t mind if you get with another girl or woman but don’t be with me the entire night and be flirty with me when you don’t even want me.” Haar lippen vielen in een sombere lijn terwijl de grote steen in haar maag verdween. Het luchtte op om dit te zeggen maar ze was bang voor de reactie van Raiden. Wat als hij vond dat ze overdreef en zich aanstelde.
Ze voelde zich enorm onzeker in de jurk en wilde hem het liefst uitgooien en haar dikke trui aandoen maar daar moest ze nog even mee wachten. Het feit dat Raiden voor een ander ging liet haar zeker twijfelen aan zichzelf. Vond hij haar figuur nie mooi, of haar in het algemeen. Ze was al onzeker over zichzelf en dit hakte er alleen maar in. Maar aan de ene kant was Mia het wel gewend dat jongens haar niet wilde maar bijvoorbeeld altijd haar beste vriendinnen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Fluisteringen werden duidelijk toen ze dan eindelijk haar mond opende over haar gevoelens. Getril in haar stem volgde haar nauw op, haar jurk als afleiding gebruikt door eraan te zitten en de stof vast te pakken. Het punt van vloeiende tranen kwam daarin steeds dichterbij, hij kon zien hoe het waterige van eerder weer terugkeerde om haar prachtige, donkere ogen tot glazig te maken. Pas na een paar jaar kon Raiden weer medelijden in zichzelf spotten. Met het horen van hoe ze gekwetst was door zijn dans met de hertogin en hier alsnog minutenlang naar had zitten kijken onderwijl hij dacht goed te doen, was er geen mogelijkheid voor hem om het weg te stoppen. Nota bene had hij gedacht dat ze onderhand wel begrepen had dat enkel zijn blikken naar haar toe konden worden getrokken en zijzelf degene was wie hem de hele avond al bezig had gehouden, tegenover een zaal vol met welgestelde mannen en vrouwen. Nooit eerder had iemand hem zodanig vastgezet in zijn gevoelens dat hij zich er niet van kon afsluiten. Zij had het binnen een paar dagen veroorzaakt en wel, voor hoe hij het zag, zonder hier besef van te hebben.
"I saw you looking at her. Before we danced, like you were completely gone from this world, even though it was just for a few moments." Terugdenkend aan haar uitdrukking toen ze haar gezicht van hem afwendde om de vrouw in de rode jurk voor even te bekijken, daalde zijn kin af. De smetteloze lakens van het bed werden zijn focuspunt. "When you told me you thought her jewelry was beautiful, I figured that was what kept you busy. You seemed kind of down and I just wanted you to know you deserve better than to feel like that." Hij vermeed haar om de enige bedenkelijke reden die hij bezat. Ze verwarde hem met haar verdriet, met haar opengelegde gevoelens over hen twee en dit door hem te zeggen waar hij van had kunnen dromen. Wederzijds was het zeker. Dat Raiden echter voelde steken in zijn achterhoofd hoezeer ze beter verdiende dan iemand als hem, blokkeerde zijn neiging om hetzelfde los te laten. Hij zou aan haar tekort schieten en dit vormde een kloof tussen zijn eigen emoties, wat hem ertoe aanzette erover te zwijgen.
"The dance with the duchess was only because I knew that was the way to get to them," vertelde hij, zijn duim omzichtig gestreken langs haar wang om een traan die hij zag rollen, weg te vegen. "So I asked her to dance with me. Talked to her like she was the only woman in the whole room I could see, laughed like nothing else mattered even though I hate people like her with every single piece of my heart." Van haar zachte huid liet hij zijn vingertoppen afglijden. Een ketting haalde hij uit zijn broekzak vandaan, de diamanten laten glinsteren in het maanlicht nadien hij het voor haar neerlegde. Schitterend door de witte lichtstralen werd het tegenover het wit van het beddengoed afgestoken. Het zou voor Mia gemaakt zijn, daar was ook hij van overtuigd. "In the end, I gained enough of her trust to get what I aimed for without her realizing anything. Really, all I wanted was to get you the one thing I know would've made you smile again."
Geen idee had hij hoe hij haar tranen kon laten stoppen. Zijn kwaliteiten lagen eerder bij het buitensluiten van mensen en zichzelf afschermen zodra hij het niet aankon, dan dat hij de krachten had om anderen beter te laten voelen. Voor haar wilde Raiden daarentegen zijn miserabele pogingen wagen. Stilaan besloot hij dichterbij haar te zitten, haar in zijn armen te sluiten met niet meer dan haar lichaam dat tegen het zijne terechtkwam.
"Come here..," fluisterde hij zacht. "I'd never just ditch you for someone else. You were and still are the prettiest and you don't need to feel like you don't matter to me at all, 'cuz after only two days, you mean a lot to me."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Zijn stem echode door de kamer heen. Buiten zijn stem was het ijzig stil in de kamer. Haar vingers waren nog steeds bezig met het pulken aan de jurk terwijl ze luisterde naar wat Raiden te zeggen had. Het verhaal klonk als de waarheid aangezien ze hoorde aan Raiden dat hij het meende en dat hij niet bedoelde om haar te kwetsen. Zijn duim over haar wang liet de verstopte vlinders in haar buik ontwaken. Ze wilde zijn hand vastpakken en deze niet meer loslaten maar besloot dit niet te doen. Zijn woorden drongen tot haar door en ze besefte dat alles wat hij had gedaan vanavond voor haar was. De dans, het verleiden, alles deed hij om haar gelukkig te zien en het raakte haar aangezien niemand haar voorheen gelukkig probeerde te maken.
Bij het zien van de ketting begon ze weer te snikken. Hoe had ze zo gemeen en harteloos kunnen doen tegen hem terwijl hij een ketting voor haar had gestolen. De ketting was nog mooier van dichtbij en ze wilde hem aanraken en omdoen maar ze had het niet verdient, niet na hoe ze tegen Raiden had gedaan. Ze had hem letterlijk gezien als een man die van alle vrouwen hield en kon pakken wat hij pakken kon, maar Raiden was het verre van dat. Hij was lief en zorgzaam en ze voelde zich enorm schuldig over hoe zij hem heeft genegeerd in de taxi en hoe ze de avond tussen hen twee had verpest. Het was tenslotte ook het plan geweest om even lekker de zorgen te vergeten, wat te drinken en te dansen. Maar na een paar uur was het feest voor beide al ten einde gekomen.
Snel kroop ze in zijn armen waarna ze haar eigen armen om zijn middel sloeg en haar hoofd tegen zijn borst legde. “I’m so sorry Raiden, I shouldn’t have acted the way I have and I feel really bad about it.” Ze snikte en veegde wat tranen weg “I just wanted to be the one in your arms on that dancefloor Raiden, I wanted to be the one that you would show of to everyone and when I saw you with her my heart dropped in my stomach...Please forgive me” Ze trok haar hoofd even op om hem aan te kijken waarna ze hem aankeek. “I don’t deserve your kindness or the way you treat me..” Ze legde haar hoofd terug tegen zijn borst en bleef hem knuffelen. Het voelde fijn om na alles in zijn armen te liggen. Ze merkte aan zichzelf dat ze rustiger werd en hem stevig vasthield.

“You didn’t have to get me that neckless but I love it so much and I do feel better now”

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn armen versterkten de grip toen ze ook de hare om hem heen sloeg. Het genot vergrootte zich binnen in hem vanaf de seconde dat ze geen verzet toonde en liet blijken dat ze hem genoeg beschouwde als een vriend om op zijn minst bij hem te zitten, al dan het nu voornamelijk bedoeld was om haar enigszins te troosten. Over zijn gevoelens sprak Raiden niet; hij had geen woord om te spreken waar hij zich niet radeloos bij voelde, eenvoudigweg omdat hij niet begreep hoe hij ervoor stond. Anderzijds gaf hij nooit om anderen, had hij geleerd zich hiertoe te beperken en had hij altijd al de straten in zijn eentje verstreken. In tijden van eenzaamheid sloot hij zichzelf op in het industriepand aan de zijde van een oud, viezig fabrieksmeer. Nu hij iemand had waarover hij wel zorgen dacht te kennen of op zijn minst het opmerkte, kon hij enkel meer vertwijfeling in zijn gedachten waarnemen als daarvoor, waarop hij reageerde door zijn lippen op elkaar te persen en zijn eigen gevoelens in een uiterste hoek van zijn hoofd te verschuilen.
"It's okay, don't cry.. No need to feel guilty about things," suste hij zacht. "Dancing with you made my night more than perfect, little one." De tijd nemen om haar zo lang als mogelijk in zijn armen te houden was iets waar Raiden alleen al naar uit kon kijken, doch besloot hij voor even afstand te nemen en haar een paar minuten later dan toch voorzichtig weer los te laten. Hij kon het zich voorstellen dat ze moe was na de hele dag. Voor hem was het de routine waardoor hij eraan gewend was, zij daartegenover leefde nog geen lange tijd op de straten. Slapeloze nachten kon hijzelf prima verduren maar hij vroeg zich af of Mia daartegen bestand was zoals hij dat was.
Weifelend stond hij op van de matras, het gekraak van het bed achtergelaten totdat hij met beide voeten wederom op de grond stond. "How about you and I are gonna get some sleep?" Voor kort keek Raiden achterom om Mia's ogen op te zoeken, voordat hij zijn gevonden joggingbroek van eerder opzocht naast het nachtkastje en zijn colbert niet veel later uittrok. Ondanks zijn hechting aan zijn straatkleding moest hij toegeven dat de hotelkleding nog aardig comfortabel zat, hoe hij het dan ook afwees om erover te praten. Dat zou zijn eer als ervaren dakloze naar zijn eigen mening ten schande doen.

"Tomorrow'll be one hell of a long day. It might do you good if you'd get some rest, in a decent bed and stuff."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Ondanks alles bleef hij zo ontzettend lief en zorgzaam voor haar. Ze was het helemaal niet gewend dat iemand zo zorgzaam over haar was en zich dan ook daadwerkelijk zorgen maakte als zij aan het huilen was. Nooit kon iemand aan haar gezicht aflezen of zij verdrietig was of vrolijk maar Raiden prikte daar zo doorheen. Ze vond het zeker niet erg om zich zo bloot te stellen aan hem, ze vond het eerder fijn om iemand te hebben die naar haar luisterde en er voor haar wilde zijn op momenten dat het niet ging. Ze voelde zich vertrouwd en veilig bij Raiden en hij zorgde ervoor dat haar dagen uit te houden waren op straat.
Zuchtend staat ze op en gaat ze voor Raiden staan "Can you please unzip my dress again.." fluisterde ze zacht waarna ze wachtte op zijn zachte aanraking waarmee haar rits naar beneden ging. Ze liet de jurk van haar armen en schouders glijden waarna hij als een plas op de grond lag bij haar voeten. Ze bukte om de jurk op te pakken waarna ze een kleerhanger uit de kast pakte om de jurk hieraan op te hangen. Ze hing de jurk aan de kast waarna ze richting het bed liep om haar joggingsbroek en warme trui aan te trekken.
Toen ze haar lekker huispak aan had liep ze naar de badkamer om daar even wat laatste dingetjes te doen. Ze ging naar de wc en poetste haar tanden. Ze verwijderde na het tanden poetsen haar make-up en zag dat haar ogen wat dik en rood waren van het huilen, gelukkig zou dit met de nacht wel wegtrekken.
Niet veel later liep ze naar het grote bed waarna ze de dekens open sloeg "You're sleeping with me right, not on the couch but with me" ze glimlachte en kroop in het grote bed waarna ze ging liggen. Ze kroop voorzichtig naar hem toe en legde haar hoofd op zijn borst. Haar arm sloeg ze al snel om hem heen en haar ogen vielen al zowat dicht "I hope you have a good sleep Raiden. You deserved that after everything I have put you through". Haar ogen sloten automatisch al na de drukke dag en de wat verpeste avond. Ze was kapot en ze zou morgenvroeg nog even rustig met hem praten, nu zat ze immers vol emoties.

"Sleep tight and don't let the bed bugs bite"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Voor even werd zijn omkleden verstoord door Mia, wiens vraag hem al gauw doordrong zodra ze zich om had gedraaid en de rits van haar jurk in zijn zicht kwam. Omzichtig liet hij stukje bij beetje haar blote rug aan het licht komen. Hij deed het met geduld, alsof hij haar behandelde en zag als een kostbaar juweel, en toch kostte het hem weinig tot geen tijd om haar hiermee te helpen. Voordat hij het werkelijk door kon hebben zag Raiden haar wederom in haar lingerie door de kamer lopen, ongeboeid over hoe zijn ogen haar hadden kunnen volgen en hier dan ook voor korte tijd bij bleven steken. Zelf had hij zich nadat Mia de slaapkamer had verlaten voor de badkamer ook omgekleed; zijn kleding werd verwisseld met een zwarte joggingbroek en zijn blote borstkas werd al gauw zichtbaar in het maanlicht. Zo spendeerde hij nog een vijftal minuten aan het rondlopen. Hij poetste zijn tanden, besloot dat het tijd werd om zijn haar nog snel uit te spoelen onder de kraan zodat hij van de gel af kon komen, vooraleer hij het pad naar het bed terug volgde.
"What do you think, that I'll be sleepin' on the ground, as if I do almost everyday?" Met wat binnensmonds gegrinnik sloeg hij de dekens omhoog. "Nahh. Not now. No couch for me tonight, nor the wooden floors." Naïef was hij in dat opzicht zeker, weigerend om zomaar ergens anders te slapen dan het rijkelijke tweepersoonsbed in de suite. Of het in zijn hoofd ook ging om het feit dat hij zo naast haar in slaap kon vallen wist hij echter niet te beantwoorden. Hij had geen idee hoe hij met gevoelens om moest gaan, met onbekende emoties als deze, wat waarschijnlijk voor zijn nonchalante gedrag zorgde. Zonder meer ging hij naast haar liggen. Dat ze dichterbij kwam en haar armen al gauw zijn lichaam vonden, gaf hem des te meer redenen om hier niet tegenin te gaan. Een kleine, zwakke glimlach vormde zich op zijn gezicht. "I hope so too," murmelde hij terug, haar zachtaardig tegen zich aangedrukt onderwijl hij haar met zijn arm omringde. Haar zorgen over zijn slechte slaapgewoonten wilde hij echter niet aanwakkeren door een nieuwe opmerking te maken over hoe hij inmiddels amper tot niet sliep. Ze had genoeg dingen aan haar hoofd, zeker nu ze zich niet al te best leek te voelen na die avond. Hijzelf was meer dan tevreden nu hij Mia naast zich vinden kon. Voldaan keken zijn ogen tussen zijn natte, warrige haarlokken door naar haar gedaante, haar zien wegdommelen tot ook hij zijn ogen voelde sluiten en zijn houvast op al het andere deed verdwijnen. In een lichte, vredige slaap zakte hij weg tegen het meisje aan, alsof hij nooit anders had gekend.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld