Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Keana

Account verwijderd

schreef:
'Je vrienden en familie zijn belangrijk voor mij, al is het maar een date en is het niet zo dat je direct met me gaat trouwen,' gaf hij toe. Het was belangrijk voor hem dat haar omgeving achter hen stond. Nu was dat misschien nog niet zo belangrijk, maar dat zou het wel worden als ze op dates bleven gaan. Als ze hem nu al afgekeurd hadden, zou het een stuk moeilijker zijn om verder te gaan. Waarschijnlijk was het nog zo'n beleefdheidsnorm die hier anders was, maar het was wel een beleefdheidsnorm die in hem zat.
Hij lachte om de grap die Mariana maakte over haar broers. Hij geloofde niet dat haar broers haar daadwerkelijk gepest hadden. Daar waren ze duidelijk te beschermend voor. Ze hadden haar wel geplaagd, maar dat hoorden broers te doen. Hij had zijn zusjes ook geplaagd met van alles en nog wat. Vriendjes waren altijd het leukst geweest.
'Goed zijn en heilig zijn, is wel iets anders,' merkte hij geamuseerd op. Hij geloofde heus niet dat Mariana een heilige was. Ze was vriendelijk en behulpzaam, maar dat betekende niet dat ze nooit iets uitgehaald had. Het leven was ook niet leuk als je nooit iets uithaalde.
Hij knikte toen Mariana hem voorstelde te gaan wandelen. Hij keek even om en glimlachte toen de serveerster al hun kant op kwam. Hij betaalde de drankjes en de nacho's en liep toen naar Mariana, die al op hem stond te wachten. Hij wierp nog een laatste blik op de strandtent en liep toen met Mariana weer het strand op. Dit zou voor altijd de plek zijn waar hij zijn eerste date met Mariana gehad had. Hij hoopte dat ze hier nog een keertje terug zouden komen, al was het alleen maar voor de nacho's.
De maan stond hoog en het licht weerkaatste op de zee. Het was donker, maar de sterren en de maan zorgden voor net genoeg licht om Mariana te kunnen zien. Hij keek even omhoog, bestudeerde de sterren. In Canada zag je regelmatig het noorderlicht, maar in Mexico was dat onmogelijk. De hemel leek hier zoveel anders. Hij keek weer naar Mariana en wierp haar toen een glimlach toe.
'Ik ben benieuwd wat je van het noorderlicht vindt.' Hijzelf had het altijd mooi gevonden, al was het voor hem een gewone zaak. Toeristen lagen hele nachten wakker om ernaar te kijken, maar dat zou hij niet doen. Echter, als het toevallig te zien was en hij nog wakker was, kon hij er ook uren naar kijken.

Account verwijderd

schreef:
Mariana kon een glimlach niet onderdrukken bij zijn woorden. Hmmm, dacht hij over trouwen? Ze trok een speelse wenkbrauw op en lachte toen ze zag hoe hij naar haar keek. Niet direct met hem trouwen, wel, dat zou ze onthouden. "You are cute," gaf ze toe, waarna ze zag met haar duim kort over zijn wang streek. Hij was belachelijk perfect. Mariana bestudeerde hem en glimlachte.
"Oh, als jij zo'n broer bent voor jou zussen, sta ik aan de kant van je zusjes," gniffelde Mariana. Ze keek hem grijnzend aan. Ze wist hoe het voelde als jonger zusje bij oudere broers, dus ze snapte wel in wat voor soort situatie zijn zussen zaten. Zeker aangezien Kaelan ook wel het beschermende type was. Ze kon zich wel wat voorstellen.
Mariana lachte bij zijn woorden en knikte. Daar had hij een punt. "But still," gniffelde ze. "Denk niet te goed over me Kaelan," lachte ze. Ze glimlachte. "Jij bent goed," knikte Mariana overtuigd. Hij was een veel beter persoon dan zij was, dat was ze zeker.
Mariana liep met hem mee het strand terug op en keek naar zijn schoenen. "Doe die af, anders schaam ik me voor je," grapte ze. "Je hoort gewoon op blote voeten op het strand te lopen Kaelan," lachte ze. Ze keek hem glimlachend aan en schudde haar hoofd terwijl ze zelf haar sandalen afdeed en afwachtend naar hem keek.
Mariana keek naar Kaelan en fronste. "Ik weet niet wat ik me moet voorstellen bij het noorderlicht," gaf ze eerlijk toe. Ze had wel al een paar foto's gezien, maar het zag er wat bizar uit. Bizar, maar intrigerend. Ze glimlachte naar hem en verstrengelde hun vingers toen opnieuw. "Ik vind het leuk om met je uit te gaan," gaf ze toe.

Account verwijderd

schreef:
Mariana was niet de eerste die hem zo genoemd had. Op een of andere manier linkte mensen zijn beleefdheid met het feit dat hij lief of zelfs schattig was. Zijn uiterlijke kenmerken werden daar echter nooit mee gelinkt. Hij vond het niet erg. Hij had liever dat mensen hem lief of schattig noemden, dan dat ze negatief over hem spraken.
'Natuurlijk ben ik zo'n broer voor mijn zusjes, ik wil niet dat ze met slechte gasten gaan,' lachte hij. Haar broers kon hij het dan ook niet kwalijk nemen dat ze overbeschermend waren. Dat was hij ook. Als zijn zusjes met een gast gingen die niet deugde, stak hij daar wel een stokje voor. In eerste instantie zou hij heus wel vriendelijk zijn, agressief was hij niet te noemen, maar als zijn zusjes in de problemen zaten, was hij niet bang voor hen op te komen. Zelfs als dat betekende dat hij wel agressief moest zijn.
'Ik probeer goed te zijn.' Of hij daadwerkelijk goed was, wist hij niet. Hij had ook dingen gedaan waar hij spijt van had. Zijn werk dwong hem regelmatig om dingen te doen die niet goed voor hem voelden. Een andere keuze had hij niet, maar dat betekende niet dat het goed voelde.
Mariana wachtte tot hij zijn schoenen uitgetrokken had. In eerste instantie had hij haar een beetje vreemd aangekeken, maar toen ze afwachtend naar hem bleef kijken, had hij toch maar zijn schoenen uitgetrokken. Het kon vast geen kwaad om met blote voeten over het strand te wandelen.
'Als je ooit naar Canada gaat, moet je daar echt een nacht voor uittrekken.' Er waren zelfs hotels gebouwd speciaal voor het noorderlicht. De appartementjes hadden een glazen dak, waardoor je vanuit bed naar het noorderlicht kon kijken. Hij was er nooit geweest, maar hij had gehoord dat het erg romantisch was.
Zijn blik gleed even naar hun handen, die Mariana met elkaar herenigd had. Onbewust glimlachte hij. De date had waarschijnlijk niet beter kunnen verlopen.
'Betekent dat dat je nog een tweede keer met me uit wil?' vroeg hij. Hij klonk zelfs hoopvol. Hij was ook hoopvol. Net zoals Mariana, had hij het erg leuk gevonden. Vanavond was hij meer van haar te weten gekomen dan de afgelopen weken en hij had het interessant gevonden. Hij vond haar interessant.

Account verwijderd

schreef:
Mariana lachte bij zijn woorden en knikte. Dat snapte ze heus wel. "Als je zussen zo zijn opgevoed als jou, kiezen ze heus geen slechte gast uit,' beloofde ze hem. Kaelan was verstandig. Er was geen twijfel over mogelijk dat zijn zussen dat ook zouden zijn. Mariana legde haar hand op zijn arm en glimlachte. "Vertrouwen," lachte ze. Ze vond het zelf ook belangrijk dat haar broers haar vertrouwden in haar liefdesleven. Tuurlijk snapte ze het wel en ze vond het ook okey dat ze zo waren, zolang ze er niet in overdreven.
Mariana keek hem aan en knikte. "Dat weet ik," gaf ze toe. Ze zag het aan hem. Er was iets aan Kaelan waardoor je dat onmiddellijk wist. Hij had dingen meegemaakt waardoor hij wel zo dacht. Hij wilde daadwerkelijk mensen helpen, beleefd zijn en goed doen. Daarom was hij lief.
Ze lachte toen hij haar vreemd aankeek en samen liepen ze over het strand. Het was zoveel leuker om op blote voeten over het strand te lopen. Ze keek hem aan bij zijn woorden. "Will do," beloofde ze hem. Ze wist niet of ze ooit de kans zou krijgen om naar Canada te gaan, maar ze wilde het wel graag. Ze zou wel zien.
Het voelde goed om hand in hand te lopen met Kaelan. Het voelde niet raar of awkward aan. Mariana speelde met zijn vingers en glimlachte breed bij zijn woorden, waarna ze zich naar hem draaide. "Graag, betekent dat dat je me nog een tweede keer mee uit wilt nemen?" vroeg ze speels. Ze keek hem aan en bestudeerde zijn gezicht met een glimlach.

Account verwijderd

schreef:
'Ze hebben allebei hun badboyfase wel gehad,' merkte hij op. Zijn jongste zusje had die fase ook nog niet verlaten. Hij wist niet waarom, maar allebei waren ze op een gegeven moment gegaan voor de gasten die niet beleefd waren. Gasten die rookten, op motoren reden en verschillende meiden om hun vingers gewonden hadden. Het was blijkbaar aantrekkelijk, uitdagend. Ze leken wat extra spanning in hun leven te zoeken. Zijn oudste zusje was er ook vrij snel weer klaar mee geweest, maar zijn jongste zusje was een ander verhaal. Hij hoopte dat het op een dag zou veranderen.
De zee raakte hun voeten net niet. Als ze een stap naar rechts zouden zetten, zouden ze wel geraakt worden. Hij bestudeerde het water, dat zelfs in het donker nog helder leek. Het licht van de maan was helder genoeg om de bodem van de oceaan te zien. Hij hield zijn hoofd iets schuin en keek op toen Mariana zich naar hem toe draaide.
'Natuurlijk,' knikte hij. Van het begin af aan had hij al geweten dat hij graag nog een tweede keer met haar uit wilde. Het liefst ook nog een derde en een vierde keer. Net zo lang tot ze het geen daten meer zouden noemen. Misschien liep hij een beetje op de zaken vooruit, maar het was lang geleden dat hij iemand daadwerkelijk leuk gevonden had. Zijn laatste relatie was geweest toen hij tweeëntwintig was. Net nadat hij gestopt was in het leger en voordat hij zijn huidige werk was gaan doen. Haar had hij ook leuk gevonden, maar dat had niet gewerkt. Het was even leuk geweest, totdat ze erachter gekomen was dat hij met het een en ander kampte. Hij had het haar niet kwalijk genomen toen ze hem verteld had dat ze er niet mee om kon gaan, ten slotte kon hij er zelf ook niet goed mee omgaan.
'We kunnen de volgende keer in mijn appartement afspreken? Dan maak ik Poutine voor je,' stelde hij voor. Ze hadden er al zo veel over gepraat dat zijn voorstel niet meer gek klonk.
'Of ergens anders, als je dat liever wil, natuurlijk.' Misschien voelde ze zich er niet gemakkelijk bij om alleen met hem te zijn in zijn appartement. Haar broers hadden haar vast vaak genoeg gewaarschuwd over meegaan met mannen. Met een glimlach schudde hij zijn hoofd, dat had hij zelf ook gedaan. Zijn zusjes had hij zo vaak verteld dat ze op een openbare plek moesten afspreken de eerste paar keer. Nu was hij echter zelf degene die voorstelde dat niet te doen en hij had er niet eens bij nagedacht.

Account verwijderd

schreef:
Mariana trok een wenkbrauw op. "Zijn we niet allemaal wild geweest?" protesteerde ze grijnzend. "Oh kom op, je gaat me niet zeggen dat jij nooit iets hebt uitgestoken dat niet helemaal correct was," plaagde ze hem. Mariana wiebelde met haar wenkbrauwen. Zij was ook vaak genoeg met haar vriendje weggeslopen uit school en ze had vaak genoeg nog wat zitten dollen met die persoon in de kleedkamers van school. Iedere tiener had wel iets gedaan dat werd beschouwd als rebels en spannend.
Mariana raakte met haar voet het water even aan en glimlachte. Ze keek hem aan en glimlachte. "Hmmmm, dan is het goed," knikte ze. Ze had wel zin in een date, of meerdere dates eigenlijk. Normaal gezien ging ze nooit zo snel in een relatie, maar het voelde gewoon heel erg goed zoals het nu was. Het leek best wel perfect en zij vond hem leuk, hij haar. Meer verlangde ze niet.
Ze liep over het zand en lachte bij zijn woorden. "Jij met je Poutine altijd," gniffelde ze geamuseerd. Hoeveel keer hadden ze het gerecht nu al ten sprake gebracht? Ze lachtte zachtjes en knikte. "Maar graag," gaf ze toe. ZE trok een wenkbrauw op bij zijn woorden en schudde haar hoofd. "Kaelan, ik vertrouw je, het is niet alsof je me gaat verkrachten ofzo in je appartement en we daarom op een openbare plek moeten afspreken," merkte ze op. Ze keek hem geamuseerd aan. "Plus, ik ben heel erg nieuwsgierig naar je appartement," knikte ze. Ze wiebelde heen en weer met hun handen.
"Die tweede date is in jouw appartement," besloot ze.

Account verwijderd

schreef:
Haar woorden zette hem aan het denken. Waarschijnlijk had hij ook dingen uitgehaald die niet helemaal correct waren, maar hij kon zo snel nergens op komen. Hij had nooit echt wilde dingen gedaan, wat hij deed was meestal wel correct. Hij hief zijn schouders op.
'Geen echt wilde dingen,' gaf hij toe. Natuurlijk, hij had wel eens gespijbeld en hij was wel eens bij zijn vriendin blijven slapen zonder dat haar ouders daar vanaf wisten. Hij had echter nooit iets uitgehaald wat roekeloos of stom was. Wat zijn zusjes deden, was zo nu en dan wel roekeloos en stom. Uiteindelijk waren ze zelfstandig en besloten ze zelf wat ze deden, maar hij probeerde hen wel voor het een en ander te behoeden.
'Als jij ooit naar Canada gaat, ga je de Mexicaanse keuken ook missen,' protesteerde hij. Misschien miste hij Canada ook wel. De gerechten, zijn familie, de cultuur. Hier had hij het ook niet slecht, maar de kleine dingetjes maakten duidelijk dat hij altijd een Canadees zou blijven en zich ook altijd zo zou blijven gedragen, hoe graag hij zich ook in een andere cultuur mengde.
Hij keek Mariana een beetje verbaasd aan toen ze hem vertelde dat ze hem vertrouwde en dat hij haar niet zou verkrachten. Dat zou hij ook niet, maar haar directheid verbaasde hem een beetje. Hij dacht het alleen maar, maar zij sprak het hardop uit.
'Mijn appartement is niet zo speciaal.' Het was niet groot, maar voor hem was het groot genoeg. Alles wat hij nodig had, stond erin en het was geen complete chaos. De inrichting had hij niet zelf gedaan, maar hij vond het wel erg mooi. Het paste bij hem. Het was niet zo netjes dat het vrouwelijk begon te lijken, maar het was wel mooi aangekleed. Hij had zeker slechtere appartementen gehad. Hier kon hij niet over klagen.
'Mijn appartement is aan de rand van het dorp, ik kan je wel ophalen als je wil?' Hij wist niet waar Mariana woonde, maar als het niet direct in de buurt was, vond hij het geen moeite haar thuis op te halen. Dat deed hij liever dan dat hij haar alleen door het dorp liet lopen. Waarschijnlijk schatte hij het gevaar veel groter in dat het daadwerkelijk was, maar met zijn werk was dat niet verrassend.

Account verwijderd

schreef:
Mariana lachte bij zijn woorden en gaf hem een paar porren. "Kom op Kaelan, live your life, heb wat plezier, doe dingen die je normaal niet zou doen," gniffelde ze. Ze zou die braafheid er wel nog uitkrijgen, hoe erg ze ook van die schattige kant van hem hield. Oh, het was niet alsof ze hem echt zou veranderen. Ze wilde gewoon zijn avontuurlijke kant naar buiten halen.
Mariana keek hem glimlachend aan en keek toen naar de zee. Ze konden altijd samen wat avontuurlijk zijn. Ze wilde dolgraag wel met hem op reis gaan en nieuwe gebieden ontdekken.
Mariana trok een pruillipje bij zijn woorden en knikte. "Dat is anders, ik werk zowat in een Mexicaanse keuken", lachte Mariana. Als het echt nodig was, zou ze zelf wel haar eten koken. Eigenlijk hoefde ze dat niet echt te missen dus. Ze begreep echter wel dat hij de Canadese cultuur wel miste. Het was ook helemaal anders.
Ze gniffelde bij zijn verbaasde blik en schonk hem een onschuldige glimlach. "Mexicanen zijn direct," lachte ze, waarna ze haar handen onschuldig in de lucht hield. Ze wist wel dat ze direct was, maar men moest hier wel zijn mening laten horen of men liep gewoon over je. Respect verdiende je door standvastig te zijn en duidelijk te laten merkten wat je dacht. Mariana was op dat vlak nog wel een doetje. Ze was graag vriendelijk tegen mensen, ook als ze ze eigenlijk niet echt mocht. Andere Mexicanen zouden dat direct laten merken.
Ze knikte bij zijn woorden en haalde haar schouders op. Tochw ilde ze het nog wel zien. "Is goed, ik kan ook wel gaan met de fiets," merkte ze op. "Ik woon niet zo super ver van Pablo's restaurant," legde ze uit. En aangezien hij dichtbij het restaurant woonde, betekende dat dat ze ook niet zo ver van elkaar woonden. Mariana ging zelf ook altijd met de fiets naar haar werk.

Account verwijderd

schreef:
Hij schudde glimlachend zijn hoofd. Zijn verantwoordelijkheidsgevoel was te groot om spontaan iets geks te doen. Bij alles wat hij deed, dacht hij aan de mensen die betrokken waren bij die actie. Misschien had hij dat vanuit het leger, misschien was dat gewoon hoe hij was. In het leger was hij geen individu geweest, hij was een team geweest. Alles wat je deed binnen dat team, had consequenties voor de rest. Dat gevoel was nooit meer verdwenen.
'Dat is niet anders,' lachte hij. Hij had zijn hele leven Canadees voedsel gegeten. Nou ja, zijn hele leven was overdreven. Tot hij uitgezonden was, had hij Canadees voedsel gegeten. Hij was er mee opgegroeid. Het was dan ook niet zo gek dat hij hier zo veel mogelijk Canadees probeerde te koken. Hij at alleen Mexicaans als hij naar het restaurantje van Pablo ging. Thuis koos hij er nooit voor.
'Dat is duidelijk,' lachte hij. Mariana zei wat in haar opkwam, misschien zelfs zonder daar bij na te denken. Dat deed hij nooit. Zo nu en dan flapte hij er wel iets uit, maar dan excuseerde hij zich nog voor hij de ander een kans gaf daarop te reageren. In Canada was directheid geen slechte eigenschap, maar het werd ook niet als voordeel gezien. Soms hadden ze liever dat je je mond hield.
'We hebben het er nog wel over.' De date was nog niet gepland, dus ze hoefden er nog niet over na te denken.
Inmiddels hadden ze de auto bereikt. Hij liet Mariana's hand met tegenzin los en trok zijn schoenen weer aan, waarna hij het portier opende voor Mariana. Het liefst zou hij nog een poosje over het strand wandelen, maar het werd al laat. Bovendien moest Mariana morgen werken. Ze hadden al afgesproken een tweede date te doen, dus hij had alweer iets om naar uit te kijken. Hij sloot het portier toen ze ingestapt was en stapte toen zelf in de auto, waarna hij de auto startte. De weg richting het dorp wist hij nu wel.
'Kun je me in het dorp aanwijzen waar ik heen moet rijden of zal ik de navigatie aanzetten?' vroeg hij, terwijl hij de snelweg op draaide. Hij ging er vanuit dat hij haar nu thuis af zou zetten, Mariana had gezegd dat ze de bloemen morgen wel op zou halen, dus zou ze nu niet naar haar vriendin gaan. Heel even vroeg hij zich af of hij iets met haar familie moest doen, maar hij besloot dat dat Mariana's keuze was en niet de zijne.

Account verwijderd

schreef:
"Wat zit je nou je hoofd te schudden?" gniffelde ze. "Knik," protesteerde ze. Ze hield zijn kin omhoog met haar vinger en liet die toen weer los, zodat hij één knikje gaf. Ze glimlachte tevreden en schudde haar hoofd geamuseerd en keek hem vrolijk aan. "Parachutespringen is ook risky, maar wel leuk," merkte ze op met een opgetrokken wenkbrauw.
"Dat is wel anders," lachte ze. Ze keek hem grijnzend aan en wiebelde met haar wenkbrauwen. "Hush, geef me gelijk," grapte ze. Mariana keek hem lachend aan en trok een pruillipje bij zijn gelach. "Ik denk gewoon niet zo veel na als ik iets zeg," gaf ze eerlijk toe. Ze schudde haar hoofd. "Het spijt me, ik denk wel wat meer na als ik iets wil zeggen," zei ze met een glimlachje. "God, als je me ooit zou meenemen naar Canada, gaat iedereen me daar haten," kreunde ze. Ze had geen idee wat voor indruk ze bij hem achterliet, maar zelf dacht ze er niet zo positief over.
Mariana knikte en glimlachte toen hij haar hand losliet om zijn schoenen aan te trekken. Ze trok zelf haar sandalen ook aan en bedankte hem, waarna ze in de auto ging zitten.
Ze knikte en schudde haar hoofd toen hij vroeg of hij de navigatie moest aanzetten. "Nee, het is niet zo moeilijk, ik kan je de weg wel aanwijzen," beloofde ze hem. Mariana keek naar buiten en binnen een mum van tijd waren ze al bij haar huis, waarna ze met tegenzin uitstapte en hem een knuffel gaf. "Thanks voor de geweldige date," fluisterde ze. Ze keek hem glimlachend aan en hield haar hoofd schuin. Ze had echt een leuke tijd gehad en ze vond het fijn om met hem om te gaan. Ze glimlachte toen hij haar hand weer vastnam en hun vingers verstrengelde.

Account verwijderd

schreef:
'Het wordt nog een hele opgave om mij dingen te laten doen die ik normaal niet zou doen,' lachte hij. Hij was redelijk standvastig. Als hij iets niet vond kunnen, deed hij dat niet en als hij iets niet wilde, deed hij het ook niet. Dat was misschien wel het enige positieve wat hij overgehouden had aan zijn tijd in het leger. Daarvoor was hij makkelijk te overtuigen geweest, misschien was hij zelfs onzeker geweest. Zijn zelfverzekerdheid was flink gegroeid, samen met de rest van zijn lichaam.
'Ik vind het niet erg.' Haar spontaniteit was aandoenlijk. Ze was anders dan hij was en dat trok hem aan. Je hoorde mensen vaak zeggen dat dat elkaar aantrok. Misschien was dat voor hen inderdaad het geval.
'Ik denk dat ze je heel leuk zouden vinden,' zei hij bedachtzaam. Ze was direct, maar ze was ook erg lief en haar uitstraling maakte al dat je haar een heleboel zou vergeven.
De weg terug was snel gedaan. Ze hadden wat gepraat over hun levens en over de date en voor hij het door had, stonden ze alweer geparkeerd. Als hij heel eerlijk was, baalde hij ervan dat het nu alweer voorbij was. Ze hadden bijna drie uur met elkaar doorgebracht, maar als het aan hem lag, mochten daar nog wel enkele uren aan vastgeplakt worden. Hij moest een zucht onderdrukken toen hij uitstapte. Hij glimlachte toen ze hem een knuffel gaf. Hij liet zijn hand nog heel even in de hare glijden en keek toen naar haar op, waarna hij even naar het huis keek. Dit was het moment waarop hij haar hoorde te zoenen als ze in een film gespeeld hadden. Dat deed hij echter niet. Wat hij wel deed, was zich naar voren buigen en een kus tegen haar wang drukken, waarna hij even lachte. Het was haar manier van afscheid nemen.
'Je ziet me vast vanzelf weer verschijnen in het restaurant,' merkte hij op, waarna hij haar hand losliet en hij haar vrij liet om naar de deur te lopen. Hij leunde tegen de auto terwijl hij haar nog even nakeek, net zo lang tot ze de deur achter haar sloot. Pas toen ze veilig binnen was, stapte hij de auto weer in en reed hij terug naar zijn eigen appartement. Dat leek als een soort waas voorbij te gaan. Hij had een leuke avond gehad, ze hadden plannen gemaakt voor een tweede date en Mariana leek hem net zo leuk te vinden als hij haar. Zijn avond kon in elk geval niet meer stuk, hoe slecht hij waarschijnlijk ook weer zou slapen.

Account verwijderd

schreef:
Mariana glimlachte. "Wedden?" grapte ze. Ze hield haar hoofd schuin en schudde haar hoofd. "Ik haal je wel over," protesteerde ze grijnzend. Ze ging die uitdaging niet uit de weg. Ze wist dat ergens in Kaelan wel een waaghals zat. Het kon niet anders. Het leven was veel leuker als je niet alles plande en soms ook gewoon onverwachte dingen, misschien riskante dingen deed.
"Jij misschien niet, maar anderen misschien wel," protesteerde ze glimlachend. Ze keek hem lachend aan. "Maar jij bent gewoon een apart geval," merkte ze plagerig op. Ze raakte zijn schouder aan met de toppen van haar vingers en stak haar tong uit. Ze vond het wel leuk om hem wat te plagen.
Ze schudde haar hoofd. "Waarom denk je dat?" lachte ze. "Ik wed dat Canadezen heel wat anders dan de mensen hier zijn," protesteerde ze. "Plus, ik ben vast niet het typische, brave Canadese meisje," knikte ze met een frons. Ze wist heus wel dat Canadese meisjes toch anders waren, ook al werd ze hier echt als een 'braaf' persoon werd beschouwd. Ze ging niet zo gigantisch veel uit, kleedde zich netjes en had ook niet zo veel met flirterige mannen.
Mariana lachte toen hij een kus tegen haar wang drukte. "See, je begint al een echte Mexicaan te worden," grapte ze. Ze bestudeerde hem even en glimlachte. Ze kon het niet laten om haar duim kort over de stoppeltjes op zijn kin te laten glijden. Ze glimlachte lichtjes en knikte bij zijn opmerking. "Hmm, je eten staat klaar de volgende keer," beloofde ze hem met een glimlach. Ze duwde zelf ook nog een kusje op zijn wang en liep toen naar haar huis, waarna ze nog eens zwaaide en de deur achter zich sloot. Ze kreunde toen ze Lucas met zijn armen over elkaar zag staan wachten in de woonkamer en lachte. "He Lucas," grijnsde ze. Mariana kon er niets aan doen dat ze de glimlach niet van haar gezicht kreeg. "Ik hoop voor hem dat hij je niet zwanger heeft gekregen," gromde haar broer met een opgetrokken wenkbrauw. Mariana schoot in de lach. "Lucas, we hebben zelf niet gekust," gniffelde ze. Ze schudde haar hoofd. Ze vond het eigenlijk wel jammer dat hij niets had ondernomen om haar te kussen. Ze hield haar hoofd schuin en beet op haar onderlip. Lucas merkte het op en sloeg een arm over haar schouders. "Is dat teleurstelling?" vroeg hij met een frons. Mariana rolde met haar ogen en schudde haar hoofd. "Ha ha, ga weg," gniffelde ze, waarna ze haar broer een paar zachte mepjes verkocht.

Account verwijderd

schreef:
'Als mijn familie ernaar vraagt, zijn we goede vrienden en kom je gewoon langs om een biertje te drinken.' Hij knikte slechts gehoorzaam. Het was de makkelijkste manier om te verklaren waarom hij thuiskwam bij de man naast wie hij in de auto zat. Hij wist nog niet helemaal zeker of de man die naast hem zat te vertrouwen was, maar een betere kans zou hij waarschijnlijk niet krijgen. Samenwerken met de politie vergrootte zijn kans om het drugskartel op te doeken. Alleen zou hij het niet voor elkaar krijgen. Echter, een politieagent vinden die te vertrouwen was, was nog een hele opgave.
'Mijn moeder en mijn kleine zusje zullen wel thuis zijn. Mijn moeder bemoeit zich over het algemeen niet met mijn zaken, maar mijn zusje kan nogal nieuwsgierig zijn. Vertel haar maar dat we elkaar in de kroeg ontmoet hebben en ik je een beetje rondgeleid heb door de stad,' vertelde Gabriel. Hij glimlachte even en schudde toen zijn hoofd. Nieuwsgierige zusjes, hij wist er alles van.
Gabriel parkeerde de auto en hij stapte uit, waarna hij kort door de wijk heen keek. De wijk kwam hem bekend voor, maar alle wijken hier leken op elkaar. De enkele keren dat hij een stukje gewandeld had, had hij er moeite mee gehad de weg terug te vinden.
Hij liep achter Gabriel aan naar het huis en volgde de man naar binnen. Hij had al eerder geprobeerd te praten met Gabriel over zijn plannen, maar de man had hem slechts gezegd dat het niet veilig was en had daarna met hem afgesproken hem vandaag te ontmoeten. Hij wist niet zeker of de man überhaupt in staat was om hem te helpen, maar een andere optie had hij niet. Alleen kon hij het niet.
Ze liepen door de hal, naar de woonkamer en vervolgens de keuken in. Echter, toen hij de keuken in stapte, vond zijn blik de persoon met wie hij inmiddels aardig vertrouwd was geraakt. Mariana.
'Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik een vriend meegenomen heb, Ana. Dit is Kealan.' Gabriel knikte naar hem, waarna hij met een frons naar Mariana keek. Mariana wist dat hij Kealan was, maar Gabriel wist daar duidelijk nog niets vanaf. Hij legde zijn hand een beetje ongemakkelijk in zijn nek.
'Kennen jullie elkaar?' vroeg Gabriel, die met een frons op zijn gezicht naar hen keek. Hij keek naar Mariana. Het was niet zijn keuze om te maken. Wat Mariana ook besloot, hij zou haar wel volgen. Verhullen dat hij Mariana kende, ging hem echter niet zo goed af, te merken aan hoe Gabriel naar hem keek. Als hij geweten had dat dit de Gabriel was, was hij niet meegegaan naar zijn huis.

Account verwijderd

schreef:
Mariana trok het rode topje over haar hoofd en deed dan ook wat bijpassende rode lippenstift aan waarna ze even haar haren goed legde. Mariana hield haar hoofd schuin en bekeek haarzelf even in de spiegel, waarna ze een rondje draaide. Ze was redelijk tevreden met hoe ze er nu uitzag. Ze hield haar haren eens op en aarzelde. Zou ze die opsteken? Nah.
Ze liep naar beneden en glimlachte toen ze haar moeder een complimentje hoorde maken. "Je ziet er goed uit lieverd," zei haar moeder met een brede, trotse glimlach. "Gracias mami," glimlachte Mariana, waarna ze een kus drukte tegen haar moeders wang. Ze keek mee naar het schilderijtje dat haar moeder maakte van de bloemen die ze had gekregen van Kaelan en glimlachte. "Ze zien er goed uit," zei ze eerlijk. "Vind je?" vroeg haar moeder glunderend. Mariana knikte en nam het penseeltje voorzichtig over, waarna ze een klein lichtvlekje op een blaadje wat perfectioniseerde. "Nu is het perfect," grapte ze, waarna ze de penseel weer teruggaf en het werk bewonderde. Ze hield van haar moeders schilderijen.
"Mariana, trek een trui aan, je bent te naakt," hoorde ze Lucas grommen. Mariana rolde met haar ogen en lachte. "Het is 30 graden buiten Lucas, ik doe geen trui aan," protesteerde ze. Ze zouden zo naar een dansfeest gaan en ze weigerde helemaal bedekt rond te lopen. Ze was geen non.
Mariana liep naar de keuken om een glaasje water en draaide zich om toen ze Gabriel hoorde praten. Verward keek ze naar Kaelan en fronste. "Ehmmm." Ze keek verward van Gabriel en Kaelan en haalde een hand door haar haren. "He." Wat verbaasd wuifde ze met haar ene hand.
"Kaelan is degene die me heeft uitgenomen," zei Mariana voordat ze er echt over nadacht. Ze zag Gabriels uitdrukking veranderen en Lucas gluurde om de hoek. "He, jij bent de kerel die haar niet heeft gekust op de eerste date, houden zo." Mariana kleurde helemaal rood en schudde haar hoofd. "Oh my god, Lucas," kreunde ze terwijl ze vlug een slok water nam. "Okeeeey," mompelde Mariana met rode wangen. Wel, nu was haar outfit helemaal compleet.
Ze draaide zich om naar Kaelan. "Wil je iets drinken? Een biertje, water?" vroeg ze hem, nog niet helemaal bekomen van de verbazing. "Hoe kennen jullie elkaar?" vroeg ze beschuldigend, kijkend naar Gabriel.

Account verwijderd

schreef:
Mariana zag er waarschijnlijk net zo verward uit als hij. Toch werd het ineens allemaal opvallend duidelijk. Ze had hem verteld dat ze een broer had die bij de politie werkte. Ze had hem zelfs verteld dat hij Gabriel heette. De wijk was hem ook bekend voorgekomen. Het waren allemaal losse feitjes, maar samen had het behoorlijk duidelijk moeten zijn geweest dat hij naar Mariana's huis ging.
De houding van Gabriel veranderde op het moment dat Mariana hem vertelde dat hij degene was geweest die haar mee uit genomen had. Haar andere broer, hij geloofde dat de man Lucas heette, keek ook om de hoek. Hij glimlachte toen Lucas opmerkte dat hij haar niet gezoend had op de eerste date en dat hij dat zo moest houden. Mariana had hen duidelijk verteld over de date. Misschien had hij er achteraf wel spijt van dat hij haar niet gezoend had, maar daar viel niets meer aan te veranderen. Bovendien, haar broers leken er wel gelukkig mee dat hij dat niet gedaan had.
Hij kuchte even en verborg zijn glimlach achter zijn hand toen Mariana zich naar hem omdraaide en hem met rode wangen aankeek. Het was ook duidelijk niet de bedoeling geweest dat hij wist dat haar broers afwisten van het feit dat hij haar nooit gezoend had.
'Nee, dankjewel.' Haar broers zouden hem nog vermoorden als hij haar om iets te drinken vroeg. Hij kon de blikken die ze hem toewierpen voelen zonder naar ze te kijken.
'Ik kwam hem tegen in de bar en heb hem een beetje rondgeleid door de stad,' gromde Gabriel, van wie hij nu waarschijnlijk geen vriend meer was. De man hield zich in elk geval wel aan het verhaal dat hij zelf verzonnen had. Hij glimlachte even naar Mariana.
'Jongens, laat die arme jongen toch eens met rust. Hij heeft haar veilig thuisgebracht en is netjes met haar omgegaan, zeur toch niet zo,' hoorde hij een vrouwelijke stem zeggen. Hij keek even op, een vrouw van in de vijftig kwam de keuken binnenlopen en opende direct haar armen, waarna ze hem een kus tegen zijn wang gaf.
'Het is zo leuk je te ontmoeten, Ana kon niet stoppen met praten over jou,' vertelde de vrouw hem. De vrouw leek ontzettend op Mariana, dus hij kon niet anders dan er vanuit gaan dat dit haar moeder was. Hij keek een beetje verbaasd naar haar moeder en glimlachte toen.
'Het is ook leuk om jullie te ontmoeten.' Haar familie betekende veel voor haar. Ze hadden elkaar ontmoet onder nogal ongemakkelijke omstandigheden, maar hij was toch blij dat hij nu een beeld had bij de overbeschermende broers en de creatieve moeder.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld