Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O) A wrong place at the wrong time..

Account verwijderd

schreef:
Victoria was bijna bij de auto, totdat iemand haar pols vastgreep en haar naar zich toetrok. Aiden's gefluister vulde haar oren, wat ervoor zorgde dat ze geïrriteerd werd om het feit dat hij niet naar haar had geluisterd. Hoewel ze er iets van wilde zeggen, kon het niet. Ze wilde niet dat Miguel wist waar ze waren, aangezien hij waarschijnlijk achter hun aan zou gaan. Voor ze het wist werd ze weer meegetrokken door hem, rennend door de belichte straten. Vele dronken mensen zaten hun in de weg, maar daardoor was de kans kleiner dat Miguel hem zag. Rennen op hakken was niet bepaald een goed idee, aangezien de alcohol nog steeds vers in haar systeem zat. Het evenwicht bewaren op de schoenen was moeilijk, maar doordat Aiden haar meetrok moest ze het wel proberen. Wanneer hij opeens stopte met rennen keek ze hem vreemd aan, totdat hij haar op zijn rug trok. Ze wilde ertegen protesteren, maar hij was al verder gerend. Haar handen hielden zijn shirt stevig vast, bang dat ze van zijn rug zou vallen. Ze begon steeds vermoeider te raken en het liefst zou ze zo snel mogelijk gaan slapen. De nacht had lang geduurd en het was ondertussen al kwart voor drie 's nachts. Algauw stond ze weer op beide voeten wanneer ze voor het hotel waren. Bij binnenkomst zag ze gelijk hoe netjes het was en daardoor hoopte ze dat de kamer er beter uit zouden zien dan in het vorige verblijf. Naar Aiden had ze geluisterd. Ze liep richting de lobby, waarna ze plaats nam op één van de vele stoelen. Een gaap ontsnapte uit haar mond. Waarna ze ook haar benen op de stoel had gelegd. Haar hoofd had ze gesteund op haar hand, waarna ze haar ogen sloot. Het was een lamge dag geweest en dat was ook duidelijk te zien aan haar kleding. De viezigheid van de tunnels was aan de kleding die ze aanhad blijven kleven. Hoewel ze haar lichaam graag van de kleding wilde ontdoen, ze wilde veel liever slapen. Deze dag wilde ze zo snel mogelijk achter haar rug hebben en het liefst wilde ze ook vergeten wat er was gebeurd. Toch wist ze dat dat niet zou kunnen. Wachtend op Aiden hield ze haar ogen gesloten, proberend niet na te denken wat er de afgelopen paar uren was gebeurd.

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
Aiden keek de vrouw in haar bruine ogen aan, zijn pupillen groeide en zo ook die van haar. Zijn handen steunde hij stevig tegen de balie aan, het kon nu niet weer mislukken. "I have a two bedroom suite for 2 day's and I already paid the price," dwingde hij. De vrouw keek hem enkele secondes verward aan, maar al snel ging ze verder met haar werk. De tikkende geluiden op de computer betekende dat ze zijn kamer voor gratis weg gaf, even stond de vrouw op om een laadde te openen. Aiden volgde haar vingers die door enkele mappen gingen. "fivehundrednine.. fivehundredten.. fivehundredeleven.." mompelde ze zachtjes, maar hoorbaar genoeg voor Aiden's overgevoelige gehoor. "sixhundredtwelve.. I got it! Here is your key card and the wifi code," vertelde ze terwijl ze een klein kaartje op de balie legde, "Have a nice stay!" wenste ze, waarna ze weer terug achter de computer ging zitten. Echter, negeerde Aiden de vrouw volkomen en pakte hij het kaartje van de balie, nog steeds was zijn humeur nog chagrijnig door wat er pas geleden was gebeurd. Met enkele stappen liep hij de lobby in, een paar mensen zaten er nog aan een late koffie of wijn. Maar zijn blik viel op de blondine, die zich in een grote stoel achterin de lobby bevond. “We have room sixhundredtwelve.” zij hij, terwijl hij wachtte tot Victoria opstond uit de stoel.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Het duurde niet lang voordat Aiden terug was gekomen. Victoria's ogen vestigden zich op de kaart in zijn handen. Zonder iets te zeggen stond ze op, hem volledig negerend. Ze liep hem voorbij, vervolgens richting de lift gestapt. Het knopje had ze ingedrukt, wachtend totdat de lift kwam. Aiden had ze geen aandacht gegeven en daarmee liet ze zien dat ze niet in staat was om met hem te praten. Ze hoopt niet dat hij dat ook ging proberen, aangezien ze geen zin had in een conversatie met hem. Het liefst wat ze wilde was slapen en deze dag vergeten. Ze stapte de lift in wanneer die openging en drukte vervolgens op de goede knop. Haar ogen hield ze op de grond, de ongemakkelijkheid proberend te vermijden. De beelden van de afgelopen uren zaten nog vers op haar netvlies, waardoor ze de gebeurtenissen goed voor zich kon zien. Ze wilde niks meer met deze wereld te maken hebben, hoewel ze ergens wist dat het moeilijk was. Vluchten was haast onmogeijk, wetend dat Aiden haar binnen enkele minuten weer zou vinden. De piepende liftdeuren openden zich, daarmee haar gedachtes verbroken. Ze liep de lift uit om vervolgens op zoek te gaan naar kamer zeshonderdtwee. Vervolgens leunde ze tegen de wand naast de deur, wachtend totdat Aiden de deur van de kamer open zou doen.

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
De lift bevond zich achter de stoel van Victoria, die er inmiddels al naar toe was gelopen. Haar vingers tikte ongeduldig op de knopjes, wat Aiden met zijn ogen volgde. Er bevond zich een doodse stilte in de lift, de behoefte om ook maar te praten was verdwenen. Een luidde piep was hetgeen wat na enkele secondes de stilte verbrak, de deuren opende waardoor een lange gang zichtbaar werd. De vele deuren ging Aiden af, opzoek naar het cijfer wat op het kaartje stond. Zachtjes mompelde hij elk cijfer op de deuren die hij afging, het was als een automatisme. Zijn deur vond hij bijna aan het einde van de gang, het kaartje opende Aiden waar hij een pasje uithaalde. Een zacht piepend geluid was te horen als goedkeuring van zijn kaart in het slot, de deur opende en er bevond zich een schitterende suite achter. Zijn tas gooide Aiden op de sofa waarna hij de hotel suite afliep. Het was een mooie suite, maar het mooiste was het uitzicht over de nog steeds lichtgevende straten van Caborca. Aiden opende de schuifdeur, waar hij plaats nam in een stoel op het balkon. Een pakje sigaretten haalde hij tevoorschijn uit zijn broekzak, hier had hij lang naar verlangt. Een sigaret stak Aiden op en hij nam een hijs, nicotine en rook vulde zijn longen wat hem een rustgevend gevoel gaven. Bloed zou hij vannacht niet meer kunnen krijgen dus hij moest het maar met Whiskey en sigaretten zien vol te houden.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Fronsend keek Victoria de ruimte rond wanneer de deur door Aiden werd geopend. De kamer leek niet goedkoop, waardoor ze zich afvroeg of hij er daadwerkelijk geld voor over zou hebben. Ergens wist ze dat hij het niet zou betalen, ook al was dat niet bepaald netjes. Ze zou er niks van zeggen aangezien het niet haar geld was. Voor een korte tijd bleef ze in de deuropening staan, de kamer bewonderend. Haar ogen volgden Aiden's bewegingen, totdat hij achter de balkondeuren verdween. Een korte opgeluchte zucht ontsnapte uit haar mond, blij dat ze zich voor even alleen bevond in de kamer. Hoewel Aiden enkele meters verder op het balkon zat, voelde ze zich toch wat veiliger nu hij weg uit de kamer was. De kamerdeur wilde ze dichtdoen, totdat iemand haar vastpakte. Haar mond opende zich om te gaan schreeuwen, maar een hand dempte het geluid wat uit haar mond probeerde te komen. Hardhandig werd ze naar een deur getrokken, waarna ze vervolgens in de grote slaapkamer werd ingeduwd. De deur werd door de persoon gesloten, waarna ze zich omdraaide om de persoon te bekijken. Met grote ogen keek ze Miguel aan, die haar haast grijnzend aankeek. 'Did you missed me, love?', klonk zijn schorre stem. Ze probeerde naar de deur toe te rennen, maar hij hield haar tegen. 'Oh no, no, no. Where are you going? I just want to make a deal with you, Victoria', vertelde hij. Zijn handen had hij op haar schouders gelegd, haar daarmee op haar plek houdend. 'You'll trust me and go with me to the bar', begon hij. 'The next day my girls will learn you how to work for me. I you do your job well I'll get you everything you want. You'll be good with me, Victoria', zijn ogen had hij op haar ogen gefocust. Zijn intense blik snapte ze niet. Ze had hem weggeduwd, waarna ze hem vreemd aankeek. 'Are you fucking crazy?', zijn vragende blik liet hij op haar rusten. Het leek haast alsof hij haar niet snapte, hoewel ze niet wist waarom. Zijn ogen veranderden van vragend naar geïrriteerd. 'Verbena', gromde hij. Zijn ogen had hij op haar ketting gevestigd. Langzamerhand kwam hij dichterbij, waarna zij stappen naar achter zette. 'You'll work for me, just as the other girls. Stop with counteracting', binnen één seconde stond hij voor haar neus. Zijn snelheid had ze niet door, totdat hij haar pols vastpakte en haar vervolgens richting het raam duwde. 'Stop it! I'm not going to work for you', riep ze angstig.

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
De straten van Caborca waren nog steeds druk vol met feestende mensen, al leek het er nu wel op dat de meerderheid zijn weg naar huis aan het zoeken was. Aiden genoot van zijn sigaret tot op de laatste hijs, het overgebleven stuk gooide hij van het balkon af. Even sloot hij zijn ogen om van de rust te genieten die hij nu had gekregen, Victoria was al een poos stil geweest en lag nu waarschijnlijk al in een diepe slaap. De omgeving van Caborca werd steeds stiller en de lichten gingen stuk voor stuk uit, mensen verdwenen langzaam van de straten. Een klok luidde vier keer wat door het hele stadje te horen was, tijd voor Aiden om een Whiskey te bestellen. Een kaart vol met dranken ging hij af opzoek naar iets alcoholisch om zijn dorst te stillen, tot een luid gepraat hem uit zijn gedachtes haalde. Victoria's stem was het zeker niet, het was mannelijk. Hij had de naam van de stem op het puntje van zijn tong, het accent klonk hem te bekend. "Miguel," mompelde Aiden. Met haast rende hij naar de kamer van het geluid, de deur gooide hij open waar Miguel zich met Victoria bevond. Zonder te aarzelen rende hij af op de Mexicaanse jongen, die hij vol tegen de muur duwde. Enkele stukken beton brokkelde van de muur af, maar al snel sloeg Miguel van zich af. Een harde klap zorgde er voor dat Aiden landde op een houten bijzettafel die in vele stukken brak, zijn hand greep naar een stuk hout dat scherp genoeg was om hem van Miguel te verlossen. Met zijn snelheid rende hij af op de Mexicaanse jongen, waarna hij hem doorboorde met de staak. Enkele laatste woorden probeerde hij uit zijn keel te krijgen, wat meer leek op een stikkend geluid. De huid van Miguel kleurde langzaam grijs terwijl het leven uit de jongen verdween. De nog vel rode ogen van Aiden staarde de blondine geschokt aan, even moest hij beseffen wat hij zojuist had gedaan. “You’re safe now.. He did a lot of bad things, the world is better without him" zij Aiden terwijl hij zich liet zakken tegen de muur, zijn handen stopte hij in zijn haar wanneer hij op de grond belande, starend naar de grond verzonk hij in zijn gedachtes. Hij had zojuist een 'vriend' vermoord die hij langer dan zijn vampirisme kende.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Hardhandig werd Victoria richting het raam geduwd. Angst verspreide zich door haar lichaam wanneer ze de hoogte zag. 'I told you, I'm not going', probeerde ze. Met al haar krachten probeerde ze Miguel van haar af te duwen, maar het lukte niet. Het zorgde er juist voor dat hij meer kracht in zijn greep zette om haar richting het raam te duwen. Wanneer hij de klink greep om de raam te openen verdween zijn hand rondom haar pols en rondom de klink. Een hard geluid was achter haar te horen, waarna ze zich snel omdraaide. Een stuk van de muur brokkelde af, daarmee laten zien dat Miguel met een hoge kracht tegen de muur was aan gesmeten. Toch liet Miguel het niet over zich geen lopen. Hij greep Aiden, waarna hij hem van zich wegduwde. Met een harde klap belandde hij op een houten bijzettafel. Met grote ogen keek ze naar de vechtende mannen, zich bedenkend of ze hun moest stoppen of niet. Het leek haast te laat te zijn wanneer een staak door Miguel's hard werd geboord. Met een open mond keek ze naar hem, gezien dat zijn huid van kleur veranderde. Aders werden zichtbaar terwijl zijn huid grijs kleurde. Haar hand had ze voor haar mond geslagen om zich stil te houden. Algauw vestigde ze haar ogen op Aiden, net gezien dat het dieprode uit zijn ogen trok. Dit was nóg erger dan de eerste keer wanneer hij iemand had vermoord. 'Do you hear yourself? You just fucking killed someone!', schreeuwde ze tegen hem uit. Haar ogen had ze gefocust op de levenloze lichaam van de Mexicaan. Ze zakte op haar knieën voor het lijk, het met grote ogen aangekeken. 'We need to hide the body.. The police.. What did you just do?', siste ze wanneer ze zich naar hem toedraaide. Zelf leek hij ook geshockeerd te zijn om het feit dat hij hem had vermoord. Ergens voelde ze zich schuldig dat ze zo tegen hem uitviel, aangezien hij haar enkel had geholpen. Haar ogen had ze voor enkele minuten gefocust op de grijze lijk, waarna ze haar ogen op de bruin harige jongen focuste. Twijfelend kroop ze naar hem toe, hem vervolgens aangekeken. Ze wist niet of Miguel een goede vriend van hem was, maar toch leek zijn dood Aiden te hebben geraakt. Voordat ze het wist sloeg ze haar armen om zijn nek heen, hem vervolgens getrokken in een knuffel. 'Aiden, we really need to hide or burn his body or we'll get in big troubles', vertelde ze hem op een rustigere toon.

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
Twelve august 1942, French.
Het was een donkere nacht, buiten het vele licht van de lantaarns was er niks te zien. Aiden bevond zich in een grootte slaapzaal waar het doodstil was. Bewegen lukte hem niet, hij had teveel pijn in zijn gehele lichaam. Een harde pijnlijke hoest verliet zijn keel waardoor enkele bloedspetters landde op zijn gezicht, hij was ernstig ziek en het was onbekend of hij dit zou overleven. Zijn longen waren getroffen door een gasbom en werkte hierdoor nog maar minimaal, vele weken bevond hij zich al in dit kleine ziekenhuis vol met andere soldaten die gewond of ziek waren. Een onduidelijk gezicht in de duisternis haalde hem uit zijn gedachten, een angst rilde over zijn lichaam maar praten of geluid maken was voor hem onmogelijk. Het gezicht kwam dichterbij wat er voor zorgde dat hij enkele delen herkenden, het was zijn vriend Miguel. "I can't let you just die here Aiden," fluisterde hij. Een hoest was de enige reactie wat Aiden uit zijn keel kon krijgen, hoe graag hij ook wilde praten tegen zijn vriend was het op dit moment onmogelijk. Het was al weken geleden sinds hij een bekend gezicht had gezien. Het gezicht van Miguel veranderde naar diep rode ogen, het leek wel of de jongen bezeten was. De verdwenen angst van Aiden was binnen enkele seconden weer terug, hij wilde wegrennen maar zijn lichaam liet dat hem niet toe, hij was gewoonweg te zwak. Miguel beet zijn eigen arm open en duwde de wond in de mond van Aiden, het ijzer smakende bloed vulde zijn mond. Elke druppel zorgde er voor dat Aiden zijn kracht steeds meer terug kreeg, hij voelde zich zelfs gezonder dan ooit.
De armen van Victoria haalde hem uit zijn gedachten, gevouwen zaten ze om zijn nek heen. Het duurde even voordat hij besefte dat ze hem een knuffel gaf, zijn armen sloeg hij om de blondine heen. "I make sure the body isn't going to be found.. don't worry about it cause it's not your problem." zij hij. Victoria liet hij los, opgestaan liep hij naar de telefoon. Het nummer van de room service stond met een geel kaartje aan gegeven op de telefoon, het nummer herhaalde hij op de toetsen van het apparaat.

"Can I order a bottel of whiskey for room six twelve please"

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Ergens voelde Victoria de dwang om hem te troosten, ook al had hij het haar niet gevraagd. Zijn koude lichaamstemperatuur kon ze duidelijk door zijn kleding heen voelen wanneer haar armen zich rondom zijn nek bevonden. Twijfel sloeg haar toe, zich afgevraagd of hij daadwerkelijk wel een mens was. Ze had gemeekt dat hij zijn controle over zichzelf verloor wanneer hij boos was. Haar droom kon ze duidelijk voor zich zien. Het vrouwelijke individu lag levenloos op de grond, terwijl Aiden's hoofd in haar nek was begraven. Hij bleef tijdens de nachten weg, terwijl hij zich tijdens de dag als een normaal persoon gedroeg. Dit alles zette haar nu pas aan het denken en het zorgde ervoor dat ze alle puzzelstukjes in elkaar begon te zetten. Haar hoofd begon pijn te doen door alle informatie die ze van de afgelopen paar dagen bij elkaar raapte. Aiden's koude armen kon ze voor even rondom zich heen voelen, wat ervoor zorgde dat de twee personen in een knuffel waren geraakt. Hoewel ze bang was voor hem, leek het haast minder te zijn geworden. Hij garandeerde haar dat hij iets ging doen met het lichaam, waarna ze had geknikt. Zijn koude armen verlieten algauw haar lichaam, waarna ze hetzelfde deed bij hem. Langzamerhand stond hij op waarna hij richting de telefoon liep. Haar ogen had ze op het grijze lijk gefocust, nagedacht wat ermee gedaan kon worden. Ze wist dat het binnen enkele uren zou ontbinden en dat zou niet een bepaald fijne geur met zich meebrengen. Hopelijk zou Aiden zo snel het lichaam ergens verstoppen, aangezienn ze niet wilde dat een kamermeisje het lijk zou tegenkomen. Haar ogen had ze van Miguel gehaald, waarna ze de kamer rondkeek. Het bijzettafeltje was compleet verwoest en er waren grote stukken van de muur af. Langzaam stond ze op, naar de muur gelopen. Voor kort liet ze haar vingers over de deuk glijden, wat een gevolg was van de kracht die Aiden op Miguel had uitgeoefend. 'Aiden?', begon ze. Haar arm liet ze weer langs haar lichaam hangen, waarna ze zich omdraaide naar de lange individu.

'What are you?'

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
Nadat de telefoon was opgehangen nam Aiden plaats in de stoel, nog steeds kon hij zijn gedachten nergens anders krijgen dan Miguel. Een paar druppels bloed van de jongen bevonden zich nog op zijn trillende handen, snel de badkamer ingelopen waste hij dit er zo snel mogelijk af. De gedachtes in zijn hoofd maakte hem misselijk, maar het waren de herinneringen die hem van slag maakte. Een geroep kwam vanuit de slaapkamer, het was Victoria die naar hem op zoek was. Enkele stappen zette hij ze slaapkamer in, starend naar Victoria. De blondine haar handen gleden over de deuken in de muur waar Miguel zojuist nog tegen aan beland was. Een angst op haar gezicht was het eerste dat opviel toen ze naar hem toe draaide, "what are you?" werd hem gevraagd. Het duurde even tot de vraag goed binnen kwam, ontkennen had geen zin meer met alles wat ze de afgelopen uren had meegemaakt. Geklop op de deur verbrak de stilte in de ruimte, het was de roomservice. De stappen die hij naar de deur maakte werden gevolgd door Victoria, Zijn hand greep naar de deurknop waarmee hij de deur opende. Een brunette met een fles whiskey kwam tevoorschijn, de neplach op haar gezicht maakte haar compleet. De dwingende ogen van Aiden staarde haar ogen aan. "Go inside," dwingde hij. De deur sloot hij toen de brunette binnen was, "You don't want to know, Victoria." antwoordde Aiden om terug te komen op haar vraag. De whiskey pakte hij uit de brunettes handen, die hij vervolgens op tafel zetten. "But if you really think you want to know," vervolgde Aiden zijn antwoord, enkele stappen zetten hij terug naar de brunette. Aiden bevond zich nu vlak achter de brunette, dicht genoeg om haar luidde hartslag te horen dansen in zijn oren. De aderen om zijn ogen zwollen rood op en liepen door tot dat zijn ogen donker rood waren, hoektanden groeide tot ze scherp genoeg waren om gemakkelijk door huid heen te kunnen. Nog steeds staarde hij Victoria aan, zodat ze de veranderingen allemaal duidelijk kon zien. Met zijn hand veegde hij het lange haar uit de brunette haar nek, een ader in haar nek werd zichtbaar wat Aiden's honger onbeheersbaar maakte. Zijn scherpe tanden plaatste hij in haar nek zodat het verse bloed zijn lichaam vulde, hij genoot maar stopte na enkele secondes weer. Het laatste wat hij wilde op dit moment was een onschuldig meisje voor Victoria haar ogen doden, het koste veel kracht om afscheid van de brunette haar nek te nemen maar toch deed hij het.

"This is what Iam Victoria,"

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Victoria had niet eens door dat hij uit de kamer was gelope. Pas wanneer hij in de deuropening verscheen besefte ze dat hij voor een tijdje uit de kamer was. Zijn ogen staarden haar aan, maar hij bleef stil. Stilte vulde de kamer, totdat geklop op de deur de stilte verbrak. Aiden liep uit de kamer, waardoor ze hem gelijk volgde. Ze wilde weten wat hij was en aangezien ze wist hoe mysterieus hij was, moest ze de antwoorden wel uit hem krijgen. Haar heup leunde tegen de muur aan wanneer hij tegen de brunette zei dat ze naar binnen moest komen. Zonder problemen liep ze naar binnen, waarna ze de deur achter zich had gesloten. De fles met Whiskey werd door hem gepakt om het vervolgens op de tafel te leggen. Zijn stem vulde de stilte, waarna hij achter de brunette ging staan. De hele tijd had ze hem aangekeken, zich afgebraagd wat hij werkelijk was. Langzamerhand zag ze zijn gezicht veranderen. Aderen waren duidelijk te zien onder zijn ogen, terwijl zijn ogen een dieprode kleur kregen. Tanden groeiden totdat ze scherp werden. Ze haalde haar blik niet van hem af. Ze had nooit zo dichtbij gestaan wanneer hij veranderde en ze wilde het goed zien. Hoewel het een enge verschijning was, haalde ze haar ogen niet van hem af. Zijn hand veegde het beuine haren uit haar nek, waarna hij zijn tanden erin zette. Het meisje leek pijn te hebben, maar ondanks dat zei of deed ze niks. Alles werd haar duidelijk. Hij at en dronk nooit, aangezien hij zich met bloed voedde. Ze bleef hem aankijken wanneer hij zich terugtrok van het meisje. Bloed zat rondom zijn mond en zijn gezicht was nog steeds niet veranderd. Hoewel ze angst voelde, wist ze ergens dat hij haar niks zou doen. Hij had haar meerdere malen gered, zelf wanneer hij haar had aangereden. Ook al had hij haar ontvoerd, zonder hem zou ze het ongeluk niet hebben overleefd. Het meisje bleef nog steeds in de kamer. Ze wilde alles weten over Aiden, als hij dat zou toelaten. Het kamermeisje kon niet hier blijven, aangezien ze iets zou kunnen vertellen aan de buitenwereld. Waarschijnlijk wilde hij niet dat mensen erachterkwamen wat hij was. 'Can she go, please? Or do you want to keep her for her blood?', had ze hem gevraagd. Waarschijnlijk had hij zo'n reactie niet verwacht, maar dat maakte haar niks uit. Ze wilde alles over hem te weten komen.

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
Nog steeds staarde Aiden oog in oog met Victoria, haar hartslag was flink omhoog gegaan in de afgelopen minuten. De brunette liet hij los, de bloedende wond in haar nek zorgde nog steeds voor een risico dat Aiden zichzelf zou verliezen. "You have to get her away from me.. Soon or late I will lose myself and kill her," zij Aiden. De nog steeds bloedrode ogen bleven naar de blondine staren, hartslagen kwamen van alle kanten zijn oren binnen. Zijn controle over zichzelf dichtbij mensen was nog niet optimaal, het kosten hem nog elke seconde veel moeite om zichzelf bij elkaar te houden. De wond bloedde nog steeds, diep rode druppels vloeide naar beneden over de brunette haar nek. Aiden's gedachten konden alleen maar aan de smaak van het verse bloed denken, het haalde hem steeds meer over om het te drinken. De brunette bevond zich nu op een paar meter afstand, geholpen door Victoria om haar wond te verzorgen. Zijn beeld werd steeds vager, kleuren begonnen zich te mengen. Zijn gedachten namen de controle van hem over, maar toch bleef Aiden bewust van zijn gedrag. Met zijn snelheid rende hij af op de brunette, Victoria duwde hij aan de kant en enkele secondes later bevonden zijn lippen zich terug in haar bloedende wond. De honger had van hem gewonnen, op dit moment was hij niets meer dan een monster.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Wanneer het meisje uit Aiden's greep werd verlost, liep ze meteen naar haar toe. Victoria had medelijden met haar, zich bedacht hoeveel pijn het moest doen wanneer ze werd gebeten. Het bloed druppelde nog steeds uit haar wond, daarmee rode vlekken op haar kleding en de vloer gecreëerd. Haar ogen verbraken het oogcontact tussen haar en Aiden, waarna ze de brunette aankeek. Het meisje was volledig in shock en de angst was duidelijk te zien in haar ogen. Ze wist hoe het meisje zich voelde en dat was geen prettig gevoel. 'I will, but the wound must be checked', vertelde ze. Haar ogen gleden over de kamer, zoekend naar iets om haar huid van het bloed te ontdoen. Het kamermeisje begon zelf met haar short het bloed weg te vegen, waarna ze haar hielp. Haar hulp duurde niet lang. In één seconde werd ze weggeduwd van de brunette waarna hij zijn hoofd weer in haar nek begroef. Van schrik liet het meisje een korte gil wanneer ze de tanden zich weer in haar huid bevonden. Het leek haast alsof hij niet meer te stoppen was. Aan de brunette was te zien dat ze moeite had om haar ogen open te houden. Haar evenwicht bewaarde ze met haar laatste kracht. Zo snel als ze kon pakte ze Aiden's arm beet waarna ze met alle kracht die ze bezat hem wegtrok. Het kostte haar veel moeite, maar uiteindelijk was het meisje verlost uit zijn greep. Ze viel meteen op de grond wanneer zijn handen haar huid verlieten. Snel had ze haar ogen op hem gericht, zijn gezicht duidelijk gezien. Hij stond zo dichtbij dat ze de aders onder zijn ogen makkelijk kon tellen en ze zijn groene ogen door de donkerrode kleur heen kon zien. Bloed omringde zijn mond. Haar hand had ze nog steeds rondom zijn getatoeëerde arm, maar haar andere had ze omhoog gehesen. Vlak voor zijn mond had ze haar onderarm laten hangen, hem aangekeken. 'Drink from me', zei ze tot haar verbazing.

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
Een kleine controle kreeg Aiden terug toen hij werd weggetrokken van de brunette haar nek, bloedresten liepen langs zijn lippen om vervolgens te vlekken op zijn witte shirt. Een slanke hand hield zijn arm vast, het was Victoria. Kijkend vol verbazing naar zijn gezicht, de manier waarop liet hem ergens tot rust komen. Even staarde hij haar terug aan, tot dat ze haar pols aan hem aanbiedde. "Drink from me" vroeg de zachte stem van de blondine. De aderen in haar pols trokken zijn volle aandacht, zou hij hier voor gaan dan betekende dat wellicht haar dood. Haar hart leek bij elke seconde dat Aiden langer naar haar pols staarde luider te kloppen, het verraden haar angst voor hem. Zijn lichaam smeekte voor de smaak haar bloed, elke seconde dat hij langer staarde werd het aanbod moeilijker om af te wijzen. Aiden zijn hand greep naar haar pols, langzaam dichter naar zijn mond getrokken. Zijn tanden zette hij tegen haar huid aan, bedenkend of hij de blondine wel echt moest bijten. Zijn controle had Aiden nog steeds niet terug gekregen, maar toch liet hij haar pols los. Snel stond hij op, vervolgens met alle snelheid in zich weggevlucht.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Langzaam had Victoria weggekeken, waarna ze haar ogen sloot. Zijn adem kon ze tegen haar huid aanvoelen wanneer hij zijn tanden tegen haar onderarm duwde. Ze bereidde zich voor op de pijn die ze zou kunnen voelen wanneer hij door haar arm zou bijten. Toch was dat niet wat er gebeurde. Één windvlaag voelde ze wanneer zijn aanrakingen op haar huid verdwenen. Ze opende haar ogen, maar ze trof hem nergens aan. Enkel het meisje bevond zich in dezelfde kamer als haar. Het was duidelijk dat Aiden weg was gegaan. Hoewel ze haar bloed had aangeboden aan hem, had hij haar aanbod niet aangenomen. Geen enkel druppeltje bloed verloor haar lichaam, wat ervoor zorgde dat ze het zich afvroeg waarom hij niet van haar wilde drinken. Haar arm had ze weer slap laten hangen, waarna ze haar blik op de brunette legde. Ze pakte haar armen vast, waarna ze haar hielp met opstaan. Het meisje zag er angstig uit, waardoor ze zich even schuldig begon te voelen. 'Are you just like him?', haar stem trilde duidelijk wanneer ze tegen haar sprak. Ze schudde haar hoofd. 'No, I'm not. I can't let you leave, people will ask you what happened. You need to stay here, but I promise that he won't touch you anymore. You're save with me', het meisje leek haar te geloven. Langzaam liep ze het meisje richting het bed, waarna ze haar erop legde. Ze hoopte niet dat mensen haar zouden opzoeken, maar ergens wist ze dat ze dat niet zouden doen.

-Ts, a couple of hours later. -

Het was duidelijk dat het licht was geworden. Wanneer ze rechtop ging zitten, keek ze richting de klok. Het was half twaalf. Zuchtend stond ze op uit bed, nagedacht over de nacht. De kater van de vorige avond was zeker weten aanwezig. Hoofdpijn en een droge mond waren hetgeen wat ze eerst voelde wanneer ze opstond. Ze hoopte dat het meisje in de andere kamer lag, aangezien het niet slim zou zijn wanneer ze weg was gegaan. Waarschijnlijk zou ze vertellen wat er was gebeurd en dat zou niet goed komen. Toch was zij niet diegene waar ze naar opzoek was. Aiden was degene die ervoor had gezorgd dat ze geen goede nachtrust had gehad, aangezien hij steeds door haar gedachte spookte. De deur van de kamer had ze opengemaakt. Het eerste wat ze zag was het bloed van het kamermeisje op de grond, wat nog steeds niet opgeruimd was. Wanneer ze haar ogen langs de kamer liet gaan zag ze Aiden's achterhoofd. Hij zat op één van de banken die zich in de kamer bevonden. 'Aiden?', zei ze. Hoewel ze zeker wist dat hij het was, wilde ze het toch honderd procent zeker weten. Ze had haar weg naar hem vervolgd, waarna ze naast hem kwam zitten. 'Why did you leave last night?', had ze hem gevraagd. Haar ogen bekeken zijn gezicht, gezocht naar een gezichtsuitdrukking. 'Where have you been? And why didn't you drink from me?', de vragen stelde ze maar achter elkaar, daarmee duidelijk haar bezorgdheid uitgedrukt. Ze wist niet waarom ze bezorgd om hem was. Hij kon zich makkelijk redden met zijn bovennatuurlijke kracht, maar toch was er iets wat ervoor zorgde dat ze bezorgd was geworden.

'Please Aiden, answer my questions, don't leave me again without saying what's on your mind.'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld