Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

HPORPG // Gone but not lost

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Eenmaal in de grote zaal gekomen begint Daniel wat zenuwachtiger te worden. Wat als hij niet sterk genoeg was? Wat als het mislukte en dat zijn fout was? Ze hadden een kans om de leerlingen te laten wakker worden. Wat zou iedereen wel van hem denken? Maar hij schudde het allemaal van zich af, hij kon niet nog meer verwarrende emoties binnenhouden. Hij liep naar en plek iets verder van Daniel en Cerise af en richtte zijn toverstok in de lucht. Hij liet zijn blik nog even dwalen over de leerlingen die op de tafels en stoelen lagen voordat hij Cerise hoorde aftellen en zijn volledige aandacht op het plafond richtte. Draco en Cerise was het gelukt om het eerste deel van de spreuk uit te voeren, twee lichtflitsen uit hun toverstokken zorgden voor donkere wolken in de lucht. Nu was het Daniel's beurt, en ondanks de zenuwen bleef hij standvastig staan. Hij riep de spreuk die hij moest opzeggen en voelde energie naar zijn toverstok gaan. Een hele felle lichtstraal kwam uit zijn toverstok en ging naar de wolken. De wolken namen het licht op en werden steeds witter, tot ze volledig wit waren. De straal verdween van Daniel's toverstok en hij voelde zichzelf heel erg moe worden. Hij had veel energie in de spreuk moeten stoppen, dus viel hij op zijn knieën en daarna op de grond.

Rose
Rose kon niet geloven dat het echt werkte. Ze kon contact houden met Draco, en ze was nu in die enige ontmoeting met haar kidnapper al wat te weten gekomen over het grote web dat de organisatie was. Toen ze Draco's stem in haar hoofd hoorde, was ze opgelucht. Ze wist nu tenminste dat ze oké waren en haar kwamen bevrijden, en het gaf haar een zacht, warm gevoel van binnen. Maar toen herinnerde ze de dingen die in het vorige uur waren gebeurd. De Cruciatus Curse was op haar gebruikt, en ze was bang dat het niet de laatste keer was. Draco je hebt geen idee wat ze me hier aan hebben gedaan.. dacht ze naar Draco, waar hij ook was. En op dat moment zag ze de jongen weer in de kamer verschijnen. Gelijk trok ze haar benen op en keek ze bang naar hem.

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
Toen ik zag dat Daniel viel rende ik naar hem toe en ondersteunde ik hem. "Daniel?!" "Gaat het?" Ik kijk bezorgd naar zijn gezicht en zie dat hij er uitgeput uit ziet. "Je hebt het fantastisch gedaan Daniel!" Toen pas merkte ik iets kouds op mijn huis vallen. Ik keek omhoog. Het begon te sneeuwen! De witte sneeuwvlokjes dwarrelde uit de wolken op de slapende docenten die een beetje begonnen te bewegen. Langzaam maar zeker werd iedereen stuk voor stuk wakker. Ik glimlachte. "Het is gelukt!!" Iedereen keek verbaasd om zich heen afvragend wat er nou gebeurd was. Dat moeten we ook nog straks gaan uitleggen.. Ik help Daniel omhoog en neem hem rustig mee richting Draco.

Draco
Nerveus kijk ik naar hoe Daniel zijn spreuk uitvoerde. Zijn houding was perfect en zoals verwacht voerde hij de spreuk perfect uit! Toen hoorde ik Rose weer. Rose je moet me vertellen wat ze met je hebben gedaan. Geloof me alles komt goed echt waar. We gaan je bevrijden. Ik word uit mijn gedachtes gehaald als ik een zachte plof verderop hoor. Het is Daniel die door zijn knieën zakt wat logisch is als je bedenkt hoeveel energie hij heeft gebruikt voor die spreuk. Daarna zie ik dat Cerise gelijk naar hem toe rent. Iets knapt binnen in mij. Een enorm gevoel van jaloezie overspoeld me maar ik heb geen zin om er iets over te zeggen tegen Cerise of Daniel. Ik blijf staan en kijk naar de vallende sneeuwvlokjes en naar de leerlingen en docenten die wakker worden.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Al snel voelde Daniel een paar armen die hem ondersteunen, het zijn die van Cerise. Hij was erg moe van het gebruiken van de spreuk, het was het zwaarste gedeelte van de spreuk. Maar hij glimlachte zachtjes naar Cerise, meer kon hij op het moment niet geven. "Dankjewel Cerise" zei hij zacht tegen haar, en toen hij zachte sneeuwvlokjes naar beneden zag vallen kon hij niet blijer zijn. Ze hadden het echt gedaan, het was hen gelukt. Ze waren een zware spreuk tegengegaan, en de eerste keer dat hij lichtmagie had gebruikt was goed gegaan, ook al was hij nu erg moe. Hij had de ondersteuning van Cerise wel nodig, anders had hij niet door de zaal naar Draco kunnen lopen. Hij zag mensen langzaam wakker worden en verward om zich heen kijken, en toen ze het groepje opmerkten en dan vooral Daniel die er moe uitzag waren ze nog meer door de war dan ze al waren. "Jullie hebben het echt goed gedaan" zei hij tegen Cerise en Draco, en met een blik op de leerlingen voegde hij toe "We moeten ... uitleggen wat er is gebeurd" zei Daniel zacht. Hij pakte zijn toverstaf, en ondanks protest van de anderen zette hij hem tegen zijn keel aan. Het was misschien niet het slimste nu hij moe was en moest uitrusten, maar hij wilde helpen uitleggen. "Zeg Sonorus en zet je toverstaf tegen je keel, dat maakt je stem luider" zei hij tegen Cerise en Draco.

Rose
Rose keek bang naar de jongen in de hoek van de kamer. Ze wilde niet dat het nog een keer zou gebeuren, ze wilde de pijn niet nog een keer voelen. Ze wilde het niet, ze wilde hier weg, ze wilde Draco zien, ze wilde terug naar haar oude leventje. Maar ze wist dat dat niet ging gebeuren, want de jongen in de hoek van de kamer zette een stap naar voren. Ze verborg haar gezicht in haar handen en beefde zachtjes, ze was bang. Draco.. C-crucio dacht ze naar hem, niet wetend hoe hij het op zou nemen.

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
Ik wil Daniel tegen houden maar hij klinkt vastberaden. Ik blijf hem met een arm ondersteunen en met de andere pak ik mijn toverstaf en zeg: "Sonorus." Het is onrustig in de grote zaal maar inmiddels is iedereen wel wakker en loopt naar zijn vrienden toe. Zelfs alle docenten zijn wakker en heel erg in de war. Ik vraag voor iedereen zijn attentie. Draco komt naast me staan. Hem hoor ik ook Sonorus zeggen en zie daarna dat hij zijn staf teggen zijn keel zet. "Iedereen rustig aan alsjeblieft. Ik weet dat dit allemaal heel verwarrend klinkt maar we beloven dat we dit uit kunnen leggen." Ik haal even diep adem en praat dan verder: "We zijn aangevallen door mensen met zwarte maskers. Een krachtige slaapspreuk werd uitgesproken op iedereen en iedereen viel inslaap. Behalve Draco, Daniel en ik. Wij hebben uitgezocht hoe je de slaapspreuk moet deactiveren en dat hebben we net gedaan. Maar nog niet alles is goed.. Er zijn leerlingen weg. Onze vriendin-." Mijn adem stokt ik haal de toverstaf bij mijn nek weg. Ik onderdruk een snik. Tranen vormen zich in mijn ogen en ik wacht tot een van de anderen het verhaal verder verteld.

Draco
Het feit dat Cerise Daniel niet los laat frustreert mij zeer. Net nadat ik Cerise de spreuk zie uitvoeren wil ik het ook doen maar dan hoor ik haar stem weer. Rose.. Ik kan niet bevatten wat ze zegt. Crucio.. Een van de Onvergeeflijke Vloeken.. De Cruciatusvloek. Ik weet niet wat ik moet zeggen. De mensen die Rose te pakken hebben gekregen zijn monsters. We moeten ze vinden. Rose. Geloof me het komt goed. Hou vol we komen eraan. Alles komt goed ik beloof het. Denk ik terug naar haar. Ik wil niet praten maar ik ga alsnog naast Cerise staan. Ik heb haar steun nodig. Ik moet straks met haar praten en met Daniel. Ik moet zeggen wat ik heb gehoord. Ook ik zeg als laatst: "Sonorus." en maak mijn stem luider. Zodra ik hoor dat Cerise stopt met praten omdat ze moet huilen wil ik verder praten maar ik blijf stil. Het is niet aan mij om dit te zeggen maar aan Daniel. Alhoewel ik de enige ben die haar kan horen. Ik pak Cerise haar vrije hand vast en geef er een kort kneepje in. Daarna laat ik haar hand weer los en wacht ik af op Daniel zijn woorden.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Daniel was erg moe, hij voelde dat hij moeite had met zich staande houden dus hielp Cerise heel erg. Hij keek haar aan met een lief glimlachje. Hij was haar dankbaar voor de hulp, ondanks dat hij nog steeds door de war was over haar en Draco. Maar hij liet het los en luisterde naar Cerise's woorden. Daniel was trots op haar, dat ze niet bang was om de menigte aan te spreken. Terwijl ze spreekt keek hij om me heen. Iedereen luisterde aandachtig naar wat er is gebeurd. En dat mag ook wel na de moeite die ze gedaan hadden om iedereen wakker te krijgen. Zijn blik ging weer naar Cerise naast hem toen ze abrupt stopte met praten. Ze had het over Rose. Het was pijnlijk om over te praten. Daniel trok Cerise iets dichter tegen zich aan, alhoewel dit voor hem misschien niet de beste keuze was gezien zijn conditie, maar het maakte hem niet uit. Vastberaden haal ik mijn toverstok naar mijn keel en spreek ik de spreuk uit. "Rose Murphy, een meisje uit Slytherin is vandaag meegenomen" zei Daniel en hij keek over de menigte heen voor zowel dat mogelijk was. "Misschien ken je haar niet of is ze je nooit opgevallen. Maar open je ogen. Ze is hier niet, en niemand in deze zaal heeft enig idee waar ze is. En ze is niet de enige-- Nee, er zijn inmiddels al tien leerlingen weg." Daniel sprak vastberaden en hard. "Wie weet wat er met hen gebeurd. En hoeveel meer slachtoffers zullen worden meegenomen als er niks gedaan wordt?"

Rose
Rose dook in elkaar, ook al deed de jongen helemaal niks. Ze hadden maar een interactie gehad sinds ze hier zat, en ze wist zeker dat zoals de vorige ook deze pijnlijk zou eindigen. En er was niks was ze kon doen. Ze had geen kracht, geen toverstok, en haar vrienden konden niet op magische wijze zichzelf de kamer in toveren om haar te redden. Draco's stem in haar hoofd liet haar enigszins tot rust komen, ze wist dat hij nooit zou stoppen met zoeken tot hij haar weer had gevonden, maar het was in deze situatie niet genoeg. Dr-Draco hij is hier dacht Rose naar hem. Draco kon niks voor haar doen, maar misschien kon ze zichzelf kalm houden als ze met hem praatte. Hij gaat me wat aan doen Draco.. Hij is er en -- Haar conversatie stopte abrupt toen een felle lichtflits door de lucht heen schoot en haar lichaam raakte. Nee, niet weer. Een verschrikkelijke pijn raasde door elke cel in haar lichaam, en ze gilde het keihard en hartverscheurend uit van de pijn. Maar wat ze niet wist, is dat Draco haar nog kon horen.

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
De steun die Daniel en ik aan elkaar geven helpt me enorm maar mijn gedachtes zijn nog steeds niet weg bij Rose. Ze is vast zo bang. Ze is omring door mensen die ze niet kent. Wat gebeurd er nu met haar? Heeft ze pijn? Ik hoop dat ze dichtbij is. Wat zullen ze haar toch aan doen? De woorden van Daniel snijden door de stilte heen. Ieder woord dat hij zegt doet pijn maar ik weet dat het waar is. Er zijn meerdere leerlingen weg. Wat nou al zijn ze-..? Dood. De gedachte maakt me duizelig maar snel sta ik weer recht op. Nee Cerise niet zo negatief denken. Wat nou al is ze prima en heeft ze geen pijn? Is er dan geen enkele manier om ervoor te zorgen dat we iets van haar te weten krijgen? Of van de andere leerlingen? Gewoon een signaal dat ze nog leven en nog steeds vechten voor vrijheid. Ik kijk naar Draco zijn aandacht is nergens op gericht hij staart naar de muur. Hij ziet eruit alsof hij enorm veel pijn heeft. Net als ik Daniel wil aantikken om te laten zien dat er iets verschrikkelijks mis is met Draco gebeurd er iets wat ik nooit had verwacht.

Draco
Daniel zijn woorden treffen de mensen die net wakker zijn heel erg. Dat zie je aan de verwarde maar pijnlijke expressies op hun gezichten. Nadat Cerise stopte met praten wou ik haar knuffelen en zeggen dat het allemaal goed ging komen maar eerlijk waar weet ik zelf geen eens of alles wel goed ging komen. Zoals het er nu uitziet is alles somber. Het lijkt wel of deze hel nooit eindigt. Diep in gedachten verzonken hoor ik Rose. Ze klinkt bang. Haar stem trilt en ik merk dat ze weet dat er iets gaat gebeuren. Ze is bezig met een zin die ze niet afmaakt met woorden maar met een helse gil. Ik sla mijn handen over mijn oren. Alles draait om me heen en ik val op mijn knieën. "ALSJEBLIEFT LAAT HET STOPPEN!!" Gil ik. Maar haar gil gaat door. Kort daarna voel ik twee armen om me heen en daarna niets. Stilte heeft nog nooit zoveel goeds gedaan maar ook zoveel pijn. Ik merk dat de grond onder mijn hoofd een beetje nattig is. Ik durf mijn handen niet van mijn oren af te halen maar mijn gok is dat ik huil. Ik voel dat ik zachtjes heen en weer geschud word maar ik kijk niet op. Niets meer alsjeblieft smeek ik naar iets dat mij misschien kan horen.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Zijn toverstok haalde Daniel langzaam van zijn keel vandaan. Er was veel meer dat hij kon zeggen, maar voor nu was het genoeg. Hij keek even de zaal door en zag de impact van zijn woorden op de mensen. Ze waren verbaasd, bijna ontdaan. Het deed hem goed en hij keek even naar Cerise. Hij wist dat ze het moeilijk had met de verdwijning van Rose. Hij nam het haar ook niet kwalijk, Daniel voelde zich hetzelfde als haar maar deed zijn best om dit niet te laten zien. Hij had zich voorgenomen om de rots in de branding voor anderen te zijn. En dat zou vanaf nu beginnen, en ook niet ophouden. Draco haalde hem weer uit zijn gedachten. In een oogopslag kon Daniel zien dat er iets flink mis was. Het leek erop alsof hij veel pijn had, maar geen fysieke pijn, mentale pijn. Zijn gevoelens worden versterkt als Draco zijn handen over zijn oren slaat en gilt dat iets moet stoppen. Hij gaat naar de grond en op eigen risico laat ik Cerise los en begeleid ik Draco voorzichtig naar de grond met mijn armen. Ik weet niet wat er mis is, maar het enige wat ik kan doen is hem proberen te helpen, hoeveel gemixte gevoelens ik ook over hem heb. Draco begon zachtjes te huilen en hij leek ergens echt moeite mee te hebben. Daniel had hem nog nooit zo gezien. "Het is oké Draco" zei Daniel zachtjes tegen hem en hij begon hem rustig heen en weet te schudden om hem te kalmeren. "Het is al goed" bleef hij naar hem sussen.

Rose
Verschrikkelijke pijn raasde door elke cel in haar lichaam heen. Het voelde alsof haar hele lichaam in vuur en vlam stond en ze begon dan ook als tegen mechanisme te huilen, hoewel het geen van de pijn weghalen. Ze bleef het uitschreeuwen van de pijn, hopend -- wensend dat het zou stoppen. Nooit meer deze pijn, nooit meer dit gevoel. Ze kon er ook niks tegen doen, het enige wat ze kon don is wachten tot het over was. Haar hartverscheurende schreeuw vulde de ruimte. Ze vergat even wie ze was en waar ze was, het enige waar ze zich op kon richten was de pijn. Pijn was het enige wat er was.. tot het stopte. Ze stopte met gillen, maar tranen bleven over haar wangen stromen. Ze was zo moe, zo uitgeput, en wist niet hoe lang het doorging. In de verte kon ze Draco iets horen zeggen, maar ze kon zich er niet op concentreren. Ze was te zwak en bleef levenloos op de grond liggen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld