Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Give me all your love now

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena had er een hekel aan als ze niet meer dan formeel kon doen tegen Xavier. Natuurlijk was ze allang blij dat ze weer in de buurt kon zijn van de prins maar het liefst had ze de man weer voor haarzelf, ergens prive. Voor nu was het niet mogelijk en zou ze het hier mee moeten doen. Wel had ze een erge dwang om toch stiekem de hand van Xavier vast te houden, iets wat ze met al haar macht tegen moest houden. De kans dat iemand van de vele mensen die zich op het plein had verzameld het zou zien was te groot. Gelukkig werd de dwang meteen weggehaald wanneer de aandacht van de prinses werd getrokken door de twee koetsen die aan kwamen rijden. Daar lag nu haar volledige focus. Benieuwd naar wie Davina was, hoe ze eruit zag, hoe ze was. Er leek toch een soort angst op te komen bij Adelena, dat Davina ineens toch het hart zou weten te veroveren van Xavier, dat Adelena haar prins zou kwijtraken aan de schotse vrouw. Door alle angst en stress kreeg Adelena het gevoel van een soort brok in haar keel, dit gevoel leek ook alleen maar te versterken wanneer de koetsen dichterbij kwamen.
Daar stond Davina dan uiteindelijk, ze kwam de koets uitgelopen en Adelena zag meteen een prachtig jong meisje. Ze had prachtig bruine lokken, blauwe ogen die van een afstand nog te zien waren en alles werd afgemaakt door haar gezichtsstructuur. Ze had een kleine schattige neus, prachtige lippen en een paar prachtige ogen. Dit allemaal zorgde er alleen maar voor dat Adelena een groter hekel aan haar kreeg. Het liefst had ze gehad dat er de lelijkste vrouw die ze ooit gezien had de koets uit gelopen kwam. Natuurlijk zou dat niet beter zijn voor Xavier, hij was degene die uiteindelijk zou moeten trouwen met de vrouw maar voor Adelena zou dat toch ideaal geweest zijn. Helaas was dit niet zo geweest, ze was bijna perfect. Adelena begon dan ook meteen in haar hoofd haarzelf te vergelijken met Davina, of zij mooier was dan haar, leuker was dan haar. Het was natuurlijk erg ongezond van haar om dat te doen en ze wist het ook wel maar toch deed ze haar best om iets lelijks te vinden in de schotse prinses zodat Adelena zich beter over haarzelf kon voelen. “What a beautiful woman. I am sure Xavier will be head over heels in love with her in no time.” Hoorde Adelena zachtjes achter haar. Nicolas stond iets gebukt en had haar de woorden ingefluisterd. Door dit te horen moest de vrouw toch wel even slikken, al voelde dat haast onmogelijk door het nog steeds aanwezige brok in haar keel. “I am sure he will.” Bracht ze uit, de meest geforceerde glimlach op haar gezicht. De vrouw had daadwerkelijk een glimlach op haar gezicht alsof ze een boer met kiespijn was. Ze kon dan ook gewoon niet een glimlach op haar gezicht krijgen die oprecht leek.
De aandacht van Adelena verschoof al weer gauw terug naar Davina en ondertussen haar hofdames. Die had ze natuurlijk ook nog mee, vier hofdames. Redelijk snel verschoof de blik van Adelena opnieuw, ditmaal naar Xavier die zich richting Davina verzette. De kus die hij op haar hand plaatste en de toon waarmee hij haar aansprak deed Adelena meer pijn dan ze had verwacht. Nu moest ze vanavond ook nog doorstaan, het feest wat er gegeven werd voor Xavier en Davina. Wel wist Davina dat ze ervoor zou zorgen dat ze er op haar best uitzag.
“I am Nicolas, prince and future king of Spain and this is my fiancee Adelena, princess of England.” Hoorde Adelena ineens en tegelijkertijd voelde ze een kleine duw in haar rug die ervoor zorgde dat ze een stap dichter bij Davina had gezet. Natuurlijk moest Nicolas zichzelf zo snel mogelijk in de situatie drukken. “Welcome to the castle.” Sprak Adelena. Ze was niet van plan om haar zogenaamd te vertellen hoe fijn het was om haar te ontmoeten, dat kon Adelena simpelweg niet over haar hart verdragen. Ze had dan ook niet bepaald een glimlach op haar gezicht, in plaats daarvan had ze een neutrale bijna boze blik waarmee ze Davina van top tot teen bestudeerde.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het liefst had hij dit alles ontweken, was Xavier samen met Adelena weg gegaan naar een ander land om daar samen te zijn. Die gedachte was natuurlijk ver van logisch. Zijn familie en zijn land hadden hem nodig net zoals die van Adelena haar nodig hadden. Wat hij wilde en wat hij moest doen waren twee heel verschillende werelden. Er was dan ook geen ontkomen aan het feit dat Adelen en hij beide moesten trouwen en dit niet met elkaar was. Al zou de verloving met Nicolas niet doorgaan en had Xavier Davina nooit onthaalt, de familie van Adelena zou nooit akkoord gaan met hem. De status die Nicolas bood was veel hoger en enkel dat was waar ze naar opzoek waren. Xavier zette een stap opzij om, voor het publiek, te kunnen kijken naar de aankomende koetsen. Eigenlijk deed hij dit enkel zodat zijn hand die van Adelena kort raakte. De aanraking was alles wat hij nu voor elkaar zou krijgen maar het was in ieder geval iets.
Eenmaal hij voor Davina stond voelde hij zich minder gespannen. Zijn verloofde leej lang niet zo onredelijk en onprettig als hij zich voorgesteld had. Davina leek zelfs te blozen toen hij haar hand kuste en glimlachte zo klein maar toch oprecht. “It is a pleasure to meet you, Xavier.” Haar stem was zo zacht en bijna muzikaal. Alles aan haar leek zo anders dan Adelena, dan de vrouwen die hij om zich heen had gehad tot nu toe. Het was verrassend om zoveel verlegenheid te zien aangezien hij Adelena, een vastberaden temperamentvolle jonge dame gewend was. Ergens vond hij dit ook wel heel lief, zo onschuldig. De kans dat het een misleiding was lag altijd op de loer maar voor nu voelde hij zich nog niet zo slecht tegenover de prinses als hij had gedacht.
“Thank you so much for allowing me to visit your country and stay in your home, prince Nicolas. It is so kind of you.” De glimlach op Davina's gezicht kon gewoon niet gespeeld zijn, iets dat Xavier verbaasde. Hij dacht niet dat iemand oprecht vriendelijk kon zijn als ze met Nic geconfronteerd werden. Sinds hij hier was ontstond er niets anders dan een verafschuwing naar elkaar. De vriendelijkheid werd vervolgens naar Adelena gekeerd. Voor een moment dacht Xavier dat de glimlach van de Schotse prinses zou breken maar ze bleef sterk. “Thank you. I am very grateful for the warm welcome to the castle.”

Xavier liet zijn blik naar Adelena gaan die een niet al te vriendelijke houding aannam. Zelf wist uij waarom en ook Nicolas was zich er van bewust, daar twijfelde hij niet aan. Hoewel hij nooit concreet bewijs had kunnen verzamelen rondom de relatie tussen de prinses van Engeland en de prins van Portugal was Nicolas zeker van zijn zaak. De man wist precies op de situatie in te spelen om Xavier en Adelena te treiteren. In de meeste gevallen probeerde hij dit gedrag van Nic te negeren, maar af en toe bleek dit lastiger dan gedacht. Zo'n moment van zwakte, van ingaan op Nicolas had gezorgd dat ze nu hier stonden en hij Davina ontmoette. “Shall we go inside? I can show you to your chambers so you can rest and refresh yourself for the party tonight.” Xavier stak zijn arm uit en nam die van Davina aan om haar naar binnen te begeleiden. Voor een kort moment probeerde hij de blik van Adelena te vangen om haar te laten weten dat er niets veranderd was met de aankomst van de prinses, maar dit lukte niet. Of ze hem ontweek óf dat hij gewoon niet op het juiste moment keek wist Xavier niet.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena wist van haarzelf dat de woede en jaloezie die ze nu voelde hoogstwaarschijnlijk nergens voor nodig was, dat dit niet de keuze geweest was van Xavier en dit aannemelijk net zo vervelend was voor hem als voor haar. Al was dat laatste niet geheel zeker voor Adelena. De man leek toch nog redelijk vriendelijk te kunnen doen tegen de prinses van Schotland, iets wat Adelena toch absoluut niet leek te lukken. De langer ze naar de vrouw keek de groter de afschuw werd die ze voor haar voelde. De manier waarop ze zo vriendelijk bleef tegen iedereen, haar constante glimlach op haar gezicht, hoe ze met haar blauwe ogen een haast liefdevolle blik op Xavier had gericht. Het werd allemaal te veel voor Adelena en het liefst had ze het heft in eigen handen genomen en Davina hier meteen weer weg gestuurd. Dit was natuurlijk en ook helaas niet mogelijk. Al wist Adelena wel dat ze het niet al te makkelijk zou opgeven, ze zou er alles aan doen om ervoor te zorgen dat Xavier niet met deze vrouw zou trouwen, dat was zeker. Al had ze geen idee hoe ze dat überhaupt moest doen, hoe ze zoiets moest aanpakken maar dat maakte haar ook niet uit, ze zou wel iets bedenken. Adelena probeerde de arrogantie in haar blik tot een minimum te houden maar het was gewoon echt niet mogelijk, het leek zelfs alleen maar erger te worden wanneer Davina vriendelijk tegen haar deed. Er was waarschijnlijk niks wat Davina wel goed kon doen in de ogen van Adelena, vrijwel alles wat ze deed was fout of afgekeurd door de Engelse prinses haarzelf. Oneerlijk misschien maar dat kon Adelena niet veel uitmaken.
Het werd al helemaal te veel voor Adelena wanneer Xavier zijn arm uitstak en Davina deze ook meteen aannam om dicht tegen hem aan te staan. Dit was toch wel het moment dat Adelena even weg moest kijken, ze had dan ook geen idee waar ze haar blik op richtte zolang het maar niet op het zogenaamde nieuwe stel was. Het zou nog moeilijk worden als Adelena niet eens kon kijken naar Xavier die arm-in-arm zou lopen met Davina. Ze keek pas weer voor zich uit zodra in haar ooghoek zag dat Xavier met Davina weggelopen was. Waarschijnlijk zou ze Xavier pas vanavond weer zien en de vraag was dan nog maar of ze dan tijd zou hebben met Xavier of dat hij de hele avond in de buurt zou zijn van zijn nieuwe echtgenote. Natuurlijk hoopte Adelena erop dat ze niet de hele avond moest aankijken hoe de man op wie ze verliefd was bij een andere vrouw zou lopen.

De hele middag was Adelena in haar hoofd druk bezig geweest met de komst van Davina, ze had nergens anders aan kunnen denken. Eigenlijk was ze haarzelf helemaal aan het gek maken met al die gedachten en toch kon ze niet stoppen. Ook maakte ze haarzelf er niet makkelijker mee door te denken aan of Xavier meer plezier met haar zou hebben als hij zou hebben met Adelena, of überhaupt wat zijn mening was van de vrouw. Ze hadden het nog helemaal niet kunnen hebben over zijn nieuwe echtgenote. Al begreep Adelena nu wel iets beter hoe Xavier zich al die tijd wel niet had moeten voelen als hij moest kijken naar Adelena en Nicolas die vaak samen waren te vinden op een bal of voor andere politieke redenen. Adelena had geen idee hoe Xavier het al die tijd volgehouden dat, zij had nu al moeite na een halve dag. In haar hoofd was ze dan ook nu al bezig met hoe ze dat moest gaan doen als Xavier met Davina zou trouwen. Zij zou moeten verschijnen op deze bruiloft, zij zou aanwezig moeten zijn om te zien hoe haar man het ja-woord zou zeggen tegen een andere vrouw. Dat kon ze niet, ze was dus ook al de hele dag bezig geweest met een manier te vinden om tussen de verloving in te komen, het allemaal ongedaan te maken. Ze had nog geen concreet plan maar toch hoopte ze met iets op te kunnen komen voor het te laat was.
Wanneer het dan toch eindelijk tijd was voor Adelena om haarzelf klaar te maken voor het feest dat werd gegeven voor Davina. Adelena wist al precies welke jurk ze voor vanavond wou. Ze had er één uitgekozen waarmee ze hopelijk de schotse vrouw een beetje mee kon intimideren en tegelijkertijd Xavier kon helpen herinneren wat hij al had, voor het geval hij het vergeten was. Adelena had erg lang getwijfeld over welke jurk nou de perfecte jurk zou zijn en ze had veel opties bedacht maar bij de ene waren de details niet goed genoeg, of de kleur was net verkeerd, of hij viel niet genoeg op. Bij elke jurk leek er wel iets te zijn tot ze er één gevonden had waarvan ze hoopte dat iedereen hem net zo perfect zou vinden als dat zij hem vond. Een roze jurk met prachtige gouden versiering en een bijpassend stuk voor om haar hals. Er was absoluut geen andere optie volgens Adelena, dit moest de jurk worden. Haar haren had ze graag prachtig opgestoken willen hebben zodat haar gezicht en sieraden beter zouden uitkomen. De vrouw had het echt al helemaal uitgedacht hoe ze er uit wou zien voor vanavond en gelukkig hadden haar bedienden haar geholpen. Ze voelde zich dan ook prachtig wanneer ze in de spiegel keek vlak voor ze naar het bal zou gaan.
Zodra ze klaar was, was het tijd om te gaan. Nicolas kwam haar ophalen zodat ze gezamenlijk de zaal zouden kunnen binnenlopen, zoals het hoorde. Eenmaal in de zaal merkte Adelena al snel dat Xavier en zijn verloofde er nog niet waren, uiteraard. Deze zouden waarschijnlijk pas binnenkomen lopen als iedereen op het feest was, hun grote entree maken met elkaar. Weer iets Adelena erg tegenop keek. Al had ze er wel zin in dat Xavier haar zou zien, hopend dat hij haar beeldschoon zou vinden. Tenslotte had ze zich voornamelijk zo prachtig laten maken voor hem en een klein beetje om Davina te laten zien dat Adelena toch wel beter was dan haar, zelfs als dat niet het geval was.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Voor een moment beeldde hij zich in hoe het zou zijn om niet Davina maar Adelena aan zijn arm te hebben. Hoe het zou voelen om haar zijn verloofde te kunnen noemen en er openlijk over te zijn. Om aan iedereen te kunnen laten zien hoeveel hij van haar hield en hoe gelukkig ze hem maakte. Het idee dat dit nooit, écht nooit zou lukken maakte hem ongelukkiger dan hij had verwacht. Xavier was blij om Adelena ontmoet te hebben en zou voor geen goud deze ontmoeting willen missen, maar de toekomst was nog onzeker. Als hij zichzelf en Adelena van meer pijn wilde beschermen zou hij zo snel mogelijk met Davina naar Portugal vertrekken om hier verder te gaan en de verloving door te zetten in een bruiloft. Het was beter om voor even pijn te voelen van het verlies van zijn échte liefde zodat ze niet een leven vol leugens, bedrog en pijn zouden leven om de meest korte momenten aan geluk te kunnen hebben samen. Adelena zou trouwen met Nicolas, hij met Davina en ze zouden elkaar nooit meer zien behalve bij speciale gelegenheden. Adelena zou vast wel geluk vinden in het leven, als ze eenmaal een kind zou hebben samen met Nicolas die de troonopvolger zou worden kon ze mogelijk wel een nieuwe liefde aannemen als affaire. Dit idee had niet eerder door zijn hoofd gespeeld, was niet eens een optie geweest tot hij nu de realiteit onder ogen moest komen in de vorm van Davina

Xavier besefte nogal in gedachte verzonken te zijn, iets dat niet erg vriendelijk overkwam, en deed daarom een poging om zijn aandacht te verleggen. “If you are not to tired I could give you a small tour of the most important places around here.” Zelf kon hij zich voorstellen dat het fijn was om de weg enigszins te kennen en te weten waar bepaalde ruimtes zich bevonden. Daarnaast was het een blijk van interesse vanuit Xavier om meer tijd met haar door te brengen. “Not at all, please show me around.” Weer klonk die zachte stem die hem opnieuw verrast. Soms leek het even alsof hij kon doen alsof de vrouw naast hem de prinses van Engeland was. Met een knik en een glimlach leidde Xavier haar op rustig tempo door het kasteel. Hoewel hij veel van dezelfde verhalen vertelde als hij aan Adelena had verteld besprak hij de kamer met de maan gegraveerd in de deur niet. Ook over de tuin sprak hij niet veel, het meer dat hij met Adelena gedeeld had was enkel voor hen. Eenmaal hij de meest belangrijke plekken had laten zien en de tijd toch sneller verstreek dan gedacht bracht hij Davina naar haar kamer. “Thank you Xavier, I enjoyed spending time with you and talking to you. I will see you later this evening.” Met een knik en een glimlach vertrok hij naar zijn eigen kamers.

De kleding die voor hem was klaargelegd was extravaganter dan Xavier gewend was. Alle versieringen in zilver en de kleuring een combinatie van donker paars en zwart. De kans dat dit uitgezocht was om te passen bij de jurk van Davina en ieders aandacht te trekken was groot. Ook de bediening liet zich deze keer niet afwimpelen, op orders van de koning van Portugal moest zijn zoon er fenomenaal uitzien om alle verkeerde indrukken en roddels uit te wissen. Xavier liet het allemaal toe, zijn hoofd niet bij Davina of zijn ouders maar bij Adelena. Hij voelde zich schuldig over het feit dat ze dit alles maar moest aanzien en moest toegeven aan het feit dat hij niet meer alleen van haar was. Xavier was eigendom van zijn ouders, eigendom van Portugal. Zijn land was het geen waar hij naar moest luisteren en waarvoor hij moest handelen. Dit deed pijn om te realiseren en opnieuw drukte hij dit weg. Bij het kijken in de spiegel moest hij toegeven dat zelfs iets extravagants niet vreselijk stond, al hield hij van simpel en comfortabel. In ieder geval zou het doel wel bereikt worden. Zoals verwacht vertrok Xavier naar de vertrekken van Davina waar hij op de slaapkamer deur klopte. “Davina are you ready? It is time to attend the party.” Normaal gesproken zou hij aangekondigd worden en naar binnen gaan, wachtte hij niet voor een deur en klopte hij zeker niet aan. Toch voelde dit nu gepaster en prettiger aan. De deur ging open en Xavier wist zeker dat de verbazing op zijn gezicht te lezen was. Davina was prachtig, hij kon er niet over liegen, het betekende echter niet dat hij haar mooier vond dan Adelena aangezien niemand dat kon toppen. Toch zou hij samen met Davina zeker een mooie opening maken en begreep hij de keuze van zijn ouders voor deze prinses steeds beter. “You look… beautiful Davina.” Met een glimlach nam hij haar hand vast. “So do you.” Was het, nog steeds iets verlegen, antwoord dat hij terug kreeg. Xavier haalde even diep adem, rechtte zijn rug en begeleidde zijn verloofde naar de zaal. De aankomst werd aangekondigd en na het openen van de deuren stapte ze gezamenlijk de overvolle balzaal binnen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena had zich dan wel bevonden in de zaal waar het feest zich plaatsvond maar dat was toch wel de laatste plek waar het hoofd van de vrouw was. Het enige waar ze aan kon denken was Xavier. Al was het niet alleen hem maar ook zijn verloofde. Eigenlijk precies hetzelfde als wat er de afgelopen 24 uur gaande was in haar hoofd, sinds ze het nieuws te horen gekregen had over de komst van Davina. Al was het nu toch wel erger en dat kwam vooral omdat ze niet langer Xavier meer aan haar zijde had die haar kon vertellen dat alles goed kwam, dat er niks zou veranderen tussen hun. Niet langer kon Adelena het ook niet meer geloven, alles zou veranderen tussen de twee. Nu was niet alleen Nicolas die in de weg stond van de twee maar er was daar nog eens iemand bijgekomen en ook al was Xavier als prins zijnde wel toegestaan om een minnares te hebben, het leek Adelena niet dat zij die minnares kon zijn en daar buiten om nog, Xavier was dan officieel van iemand anders en dat idee was wat het allemaal zo verschrikkelijk had gemaakt voor haar.
Het was blijkbaar erg duidelijk geweest dat de gedachten van Adelena niet geheel hier waren en dat ze erg diep in gedachten was. “Adelena?” Het horen van haar naam maakte dat Adelena opkeek. “Is there something wrong?” Had de stem van Anna, één van de hofdames van Adelena, haar gevraagd. Dit had ervoor gezorgd dat de prinses uit haar gedachten werd gehaald en haar drie dames aan had gekeken. Alle drie hadden met een afwachtende blik naar Adelena gekeken. “No, why would there be anything wrong?” Ondanks Adelena haar hofdames als vriendinnen zag had ze de vrouwen niks laten weten over haar relatie met Xavier. Te bang dat ze iets zouden zeggen wat ervoor zou zorgen dat het geheim naar buiten zou komen. Dit maakte dat dus ook nu Adelena haar best deed om aan hen niks te laten merken. “It just seemed like you had something on your mind.” Ze hadden het eigenlijk niet verkeerd, er was genoeg gaande in het hoofd van Adelena. “No worries. Everything is fine.” Adelena had een kleine glimlach weten op te zetten die ervoor leek te zorgen dat haar drie hofdames haar geloofde.
Dan eindelijk was het moment daar, Xavier en Davina werden aangekondigd en het was tijd voor hun om de zaal te betreden. Opnieuw voelde Adelena hetzelfde soort opkomen van nervositeit als dat ze vanochtend gevoeld had wanneer de koets aan was komen rijden. Toch had ze haar best gedaan om dit gevoel te verbergen, ondanks alle ogen gericht zouden zijn op stel. Adelena had haar blik strak op de grote deur, afwachtend tot de twee samen binnen zouden komen lopen. Het liefst had ze weg willen kijken en toch kon ze haarzelf er niet toe zetten, toch nieuwsgierig naar hoe ze eruit zagen, voornamelijk hoe Xavier eruit zag. Het zicht van de twee die samen binnen kwamen lopen was pijn maar het hielp dat Xavier er prachtig uitzag. Al was het heel anders dan hoe Adelena Xavier kende, een stuk extravaganter dan de man zich normaal zou kleden. Het paste wel bij de man en zorgde ervoor dat hij er fenomenaal uitzag. Het nadeel was dan weer dat ook Davina er prachtig uitzag, de jurk paste zelfs bij de kleding die Xavier droeg zodat het nog eens duidelijker gemaakt werd dat de twee bij elkaar hoorde.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het eerste wat Xavier deed op het moment dat hij de zaal binnenstapte was zijn blik over de gasten heen te laten gaan. Dit was echter niet om beleefd of dankbaar over te komen voor de komst van deze mensen. De enige reden was het vinden van Adelena. Zijn blik vond die van haar niet veel later en Xavier bleef haar aankijken net zoals het moment waarop Adelena met Nicolas deze zelfde zaal was binnengekomen. Deze keer was Adelena nog adembenemender dan de vorige keer. Of zijn blik ook verraadde wat hij dacht, wat hij wilde, waar hij zelfs naar verlangde wist Xavier niet zeker. Het was niet de bedoeling, maar gevoelens zoals deze waren moeilijk tegen te houden. Het sterke gevoel om haar hier en nu mee te nemen en samen te verdwijnen borrelde ook opnieuw op hoe onrealistisch dit ook was.

Alle blikken waren op hen gerichte en Xavier merkte aan de manier waarop Davina hem vasthield dat ze zich licht ongemakkelijk voelde. Het verbaasde hem dat ze zo verlegen was terwijl ook zij in een koninklijke familie was opgevoed binnen een vergelijkbaar kasteel. Mogelijk waren de gewoontes binnen Schotland heel anders dan ze hier waren. Zowel thuis in Portugal als hier in Spanje hield men van uitbundigheid, van grote feesten met veel mensen, lekker eten en goede muziek. Xavier wist niet anders dan dit van kleins af aan al te hebben meegemaakt.

Aangezien dit feest werd gegeven voor Davina en het feit dat hijzelf en de prinses verloofd waren werd er ook verwacht dat zij het feest in zekere zin zouden openen. Dit werd altijd gedaan door als eerste paar de dansvloer te betreden. Na even zouden dan ook de andere mensen zich naar de dansvloer begeven. Het was zeker niet Xaviers favoriete bezigheid, dansen. De lessen die hij vroeger dan ook had gevolgd waren zeker niet vrijwillig geweest. “Are you ready?” vroeg hij zacht aan Davina zodat enkel zij dit kon horen. Een kleine knik was het antwoord en met tegenzin verbrak hij de blik die hij met Adelena deelde om naar het midden van de zaal te lopen en klaar te gaan staan. De muziek startte en Xavier nam het voortouw in de dans. Niets van het magische dat hij had gevoeld tijdens zijn eerste keer dansen met Adelena vond nu plaats. Voor hem was het duidelijk dat dit enkel voor de show was en hij er niet specifiek plezier in had. Toch hield Xavier het masker op dat hij gevormd had vanaf het moment dat Davina hier was en probeerde vast te houden.

De dans vervolgde, anderen kwamen ook de dansvloer op en na even wist Xavier een goed moment te vinden om te stoppen. Met een hand op de arm van Davina leidde hij haar naar een tafel met wat drinken en eten. Hier pakte hij twee bokalen waarvan hij er een aan Davina gaf en een aantal slokken nam. Zijn blik gleed terug naar Adelena en Nicolas die nog niet gedanst hadden en een klein idee borrelde op. “We should go and thank Nicolas for throwing this party for us.” Hij knikte even naar de man en keek vragend naar Davina die wat verrast leek. “Oh… yes of course.” Samen liepen ze verder zodat hij eindelijk weer dichtbij de vrouw was waar hij wilde zijn. “Nicolas, Adelena.” Zijn ogen gleden nogmaals over de prinses nu hij haar van dichtbij kon bekijken en het voelde bijna alsof hij opnieuw verliefd was. Alles aan haar was adembenemend. Terwijl Davina Nicolas bedankt voor het feest sprak hij Adelena aan. “You are making quite the impression with your looks.”

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Een warm gevoel vulde het hele lichaam van Adelena door de langdurige blik die ze deelde met Xavier. Dat was precies wat ze nodig leek te hebben om alle twijfels en stress te laten zakken zodat ze zich weer even oké kon voelen. Er leek zelfs een glimlach te verschijnen op het gezicht van Adelena en dat allemaal door een blik die ze uitwisselde met Xavier. Voor een kleine seconde was ze dan ook alle drama vergeten met Davina, ondanks de vrouw gewoon naast de prins gestaan had. Dat allemaal had even niks meer uitgemaakt, het was nu alleen zij en Xavier die er toe deden. Al werd deze hele charade doorbroken wanneer het tijd was voor het koppel om het feest te openen door te dansen. Meteen werd Adelena weer herinnert aan Davina, aan het feest en de verloving. De glimlach die zich een paar seconden eerder op haar gezicht had gestaan werd dan ook verminderd, als hij niet zo goed als verdwenen was. Pas toen kwam ook de realisatie met wat voor blik ze Xavier aangestaard had en hij haar, hopend dat het niemand was opgevallen en dan al helemaal niet Nicolas. Even had Adelena over haar schouder gekeken naar haar eigen partner maar deze leek niks doorgehad te hebben. Dat, of hij had er niks van laten merken. Adelena hoopte toch dat het het eerste zou zijn, bang voor de gevolgen als hij het wel door had.
Ondanks er steeds meer mensen de dansvloer opgingen om ook te dansen bleven Adelena en Nicolas staan, even gekeken naar hoe de dansvloer steeds meer gevuld werd door de verschillende koppels. Het zag er prachtig uit, alle verschillende jurken van de vrouwen en alle kleuren van de pakken die de mannen aanhadden. Adelena hield ervan en kon er dan ook naar blijven kijken. Ondanks ze ook moest aanzien hoe Xavier aan het dansen was met Davina. “You want to share a dance with me?” De stem van Nicolas had ervoor gezorgd dat Adelena omkeek naar de man. Ondanks Adelena ervan hield om te dansen, het was iets wat ze daadwerkelijk geweldig vond om te doen, toch probeerde ze meteen een manier om nee te zeggen tegen Nicolas. Ze snapte dan ook niet zo goed waarom Nicolas het überhaupt vroeg. “Maybe later.” Had ze uiteindelijk eruit weten te krijgen. Het was ook geen complete leugen, ze zou later misschien alsnog een dans kunnen delen met Nicolas maar voor nu zou ze het proberen uit te stellen. “Of course.” Had Nicolas nog gezegd voor hij zijn blik weer naar de dansvloer gericht had en zo ook Adelena richtte haar blik weer naar iedereen die aan het dansen was, waar ondertussen steeds meer mensen zich hadden toegevoegd.
Wanneer Adelena weer naar de dansvloer gekeken had, had ze meteen geprobeerd Xavier weer te vinden. Er leek alleen een probleem te zijn, de man was nergens meer te vinden. Voor heel even raakte ze in paniek, niet wetend waar de man was maar dit werd al snel verholpen wanneer Adelena hem weer zag. Ditmaal met Davina bij een tafel met eten en drinken. Al wou Adelena niet overdreven lang kijken en dus richtte ze haar blik al weer snel op de mensen voor haar die aan het dansen waren. Dit was tot ze in haar ooghoek twee mensen de kant van haar en Nicolas op zag komen lopen. Uiteraard had ze opgekeken, benieuwd naar wie het geweest was en ze was toch wel lichtjes verrast bij het zien van Xavier en Davina. “Xavier, Davina.” Had Nicolas gesproken als antwoord op prins Xavier zelf. Adelena had haar ogen niet meer van Xavier kunnen houden, meteen haar kans gepakt om nu ook van dichtbij de man kunnen bewonderen. “Thank you, that was what I was going for.” Een beetje trotsheid terug te horen in haar stem, toch blij dat haar poging om indruk te maken op Xavier gezien leek te worden. Al was zij niet de enige die er vanavond prachtig uitzag, ook Xavier zag er duidelijk opgedoft uit en al had hij het niet voor haar gedaan maar meer voor Davina en het feest, dat betekende niet dat Adelena niet zou genieten van het zicht van Xavier in deze kleding. “But you are one to talk…” Sprak ze, een speelse glimlach op haar gezicht terwijl ze Xavier opnieuw van top tot teen bekeek. “...You look quite dolled up yourself.” Vervolgde ze haar zin. “Not that I’m complaining.”

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:

Xavier had voor het feest een van de muzikanten aangesproken en hen gevraagd over de avond een aantal Portugese nummers te spelen. Het was een onschuldig verzoek, iets waar niemand echt kritiek op kon hebben. Zeker niet aangezien het de muziek was die hij het liefst hoorde en gewend was. De gedachte erachter was echter minder onschuldig. Xavier wilde Adelena voor zichzelf hebben en met haar dansen op dit feest was de beste manier om dat te doen. Muziek waarop hij het beste kon dansen als excuus gebruiken om haar te vragen met hem te dansen was dan ook het plan. Zeker omdat Davina net gedanst had en hij dus kon aangeven dat hij haar wat rust wilde geven én omdat ze nu in gesprek was met Nicolas. Er was een kans dat het gesprek tussen Davina en Nicolas hem meer kwaad zou doen dan goed, maar deze gok nam hij voor nu. Sinds hij Adelena had ontmoet was Xavier nog impulsiever dan hij altijd was geweest, nam hij meer risico's.

“You do not make it sound like something good.” Xavier keek haar even met opgetrokken wenkbrauwen aan een schudde zijn hoofd. Het was niet specifiek de reactie die hij van Adelena verwacht had. Ergens had hij het idee dat ze toch lichtelijk boos was over de hele situatie met Davina en hem op deze manier terug probeerde te pakken, iets dat de speelsheid in haar gezicht half bevestigde en half ontkrachtte. “It seems like everyone is enjoying the party.” Xavier liet zijn blik even rond de ruimte gaan en liet deze vervolgens op een van de muzikanten vallen die subtiel knikte. Niet veel later ging de muziek over naar een nummer dat hij daadwerkelijk had aangevraagd en verscheen de lichte grijns op zijn gezicht.

Er was nog maar een ding dat hem te wachten stond. “Oh you have to do me the honour to dance with me Adelena, this is the music we dance to at home.” Xavier pakte haar hand vast maar voor hij haar meetrok keek hij even om naar Davina. “I will let you rest a bit and talk to Nicolas, but I rather not miss dancing to this one if you don't mind.” Zacht legde hij zijn vrije hand even op die van Davina en knikte hij even waarna hij zijn volledige aandacht op Adelena richtte. “Let's go.” Misschien iets té enthousiast nam hij Adelena mee en direct nam Xavier het voortouw in de dans. Het was veel drukker en closer dan de normale dansen op de saaie muziek die er altijd gespeeld werd. “You look stunning.” Nu ze niet zo makkelijk overhoord konden worden en dichtbij genoeg waren kon hij vrij tegen haar spreken. Xavier tilde Adelena op zoals hoorde in de dans en draaide even rond waarna hij haar weer neerzette.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Natuurlijk was Adelena niet geheel blij dat de ene keer dat Xavier zich zo extravagant kleedde, dat het was voor een andere vrouw. Dat was dan toch wel een nadeel van hoe de prins er vanavond uitzag. Het voordeel ervan was dat hij er toch prachtig uitzag en het nog moeilijker dan normaal was voor Adelena om niet met de meest overdreven en verliefde blik de hele avond naar de man te staren. Het was niet de bedoeling dat mensen door zouden hebben dat er iets speelde tussen de twee aangezien dit niet alleen het einde van hun relatie kon betekenen maar ook het einde van hun leven. Al ging Adelena ervan uit dat zij zelf nog veilig was aangezien er een kleine kans was dat ze de vrouw zouden ombrengen tot ze getrouwd was met Nicolas en hem een zoon gegeven had die de troon kon opvolgen. Als Adelena zou overlijden voordat ze Spanje een troonopvolger had gegeven betekende dat dat ze een nieuwe verloofde zouden moeten zoeken voor Nicolas, iets wat misschien toch teveel werk zou zijn. Adelena was dan misschien nog wel veilig voor de aankomende tijd maar Xavier niet. De prins riskeerde zijn leven om met haar te zijn en hij had niks te bieden aan Nicolas wat hem in leven kon houden. Die gedachte alleen al maakte Adelena toch wel bang, dat ze Xavier kon verliezen aan deze relatie terwijl ze zelf in leven zou blijven puur omdat Nicolas een zoon nodig had. Als het ooit zo ver kwam zou ze omkomen het schuldgevoel, niet wetend wat ze met haarzelf aan moest. Hier probeerde ze dan maar niet al te veel over na te denken en dan al helemaal niet op een avond als deze. Dan probeerde ze gewoon te genieten van de tijd die ze had met Xavier.
“It’s fine. You look good.” Had ze hem proberen te verzekeren, bijna haar hand speelse op zijn borst gelegd maar haarzelf nog net kunnen inhouden. Dat was toch wel een groot nadeel van feesten als deze. Ze waren in het openbaar, mensen konden hun zien en dat betekende toch wel dat ze niet met elkaar konden omgaan zoals ze dat deden als het alleen hun twee in een kamer waren. Het allerliefst had Adelena toch wel beide haar handen op de man zijn wangen willen laten rusten om hem vervolgens een kus te geven maar ze wist dat dit niet mogelijk was. Ook had ze geen idee wanneer dit wel weer mogelijk was, nu dat Davina in Spanje was en Adelena zelf Nicolas had hoopte ze maar dat de twee nog tijd zouden hebben om elkaar te zien. Als het aan de prinses lag dan zou er tijd gemaakt worden want ze was niet van plan om dagenlang te gaan zonder Xavier voor haarzelf te hebben. Adelena volgde de blik van Xavier rond de ruimte en zag hoe inderdaad een groot deel van de mensen van het feest aan het genieten was. “Yes, seems like everyone is celebrating your big engagement.” Een duidelijk geforceerde glimlach stond op het gezicht van Adelena. Het was waarschijnlijk erg laag van haar om zo’n opmerking te maken en al helemaal niet het goede moment maar het was eruit gekomen voor ze erover na kon denken.
Wanneer de muziek veranderde leek Xavier ineens Adelena te vragen voor een dans en waar ze Nicolas eerder had afgewezen had ze nu absoluut geen intenties om ditmaal hetzelfde te doen. In tegenstelling zelfs, deze keer had ze er zin in en kon ze niet wachten om op de vloer te staan dansen. De man leek ook met een goed excuus te komen om deze dans met Adelena te spenderen en niet met Davina, iets wat toch zorgde voor een glimlach op het gezicht van de Engelse prinses. Zonder enige tegenzin volgde Adelena Xavier naar het midden van de zaal waar de rest van de mensen ook aan het dansen waren. Met grote open had Adelena opgekeken naar Xavier, blij dat ze toch een dans met hem had kunnen delen. “Thank you.” Was het enige wat ze had weten uit te brengen op het compliment van Xavier voor ze opgetild werd door de man. “You do too, I mean it.” Eerder had ze het niet willen klinken als iets slechts en ergens baalde ze ook wel dat haar irritaties het zo lieten overkomen. “It’s just- it’s not for me but for her.” Mompelde ze zachtjes erachteraan, al had ze voor geen seconde haar blik verplaatst, haar ogen bleven op die van Xavier gericht. Voorzichtig plaatste ze een hand op de wang van Xavier, het toch niet kunnen laten en hopen dat het niemand opviel door het dansen. “But I still think you look absolutely beautiful, as always.”

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De hele tijd leek Adelena in gedachten verzonken en probeerde Xavier te bedenken waar ze aan dacht. Of ze zich ongelukkig voelde nu Davina hier was en zijn tijd vooral verplicht met de Schotse prinses werd doorgebracht in plaats van met Adelena. Dit was absoluut niet iets dat hij wilde, maar de oorzaak was lastig aan te pakken. Hoe dan ook zou hij zijn best doen om tijd met haar door te kunnen brengen, samen. Er moest een manier zijn om dit voor elkaar te krijgen zelfs als zou hij excuses en leugens moeten verzinnen en aan Davina moeten vertellen. Het idee gaf een licht schuldgevoel, maar het was de enige oplossing. Voor een moment voelde Xavier zich geïrriteerd om het feit dat Adelena hem zo benaderde. Het was niet zo dat hij veel keus had in de hele situatie, geen keus eigenlijk als hij zijn familie tevreden wilde stellen. Een lichte frons verscheen op zijn gezicht en voor een moment twijfelde Xavier of zijn idee van de dans wel een goed idee was. “Seems like it.” Was het korte antwoord dat hij nu terug gaf. Er was geen kans om de woorden uit te spreken die hij wilde aangezien ze nog steeds bij Davina en Nicolas stond. Zijn echte gedachte was dat hij hier niet voor had gekozen, dit niet wilde, dat hij haar wilde.

Ondanks haar eerdere houding leek zijn verzoek tot dansen Adelena goed te doen. Xavier wist dat ze van dansen hield, de eerste keer dat ze samen hadden gedanst had haar geluk van haar afgestraald. Ze leek oprecht ervan te genieten, zowel het dansen als hopelijk het samenzijn met hem. “No need to thank me, I should thank you for providing me with something this pleasant to look at.” Xavier was blij om zo dichtbij haar te zijn en met haar te dansen. Er was geen reden om haar niet aan te mogen kijken of aan te raken. Het liefst wilde hij haar weer kussen nu hij zo dichtbij was, maar dit zou net iets te ver gaan voor al dit publiek. Hoe dan ook hield hij met heel zijn hart van deze vrouw en wilde hij er alles aan doen om haar dit moment van geluk te brengen. Iets teleurgesteld door haar woorden, hoewel ze het kwetsbaar bracht in plaats van de geïrriteerde toon van eerst. “It is not for her nor is it specifically for you, though I very much hoped you would appreciate it. It is for the people that have spread and believed the rumors about me and my family.” Zacht liet Xavier zijn voorhoofd tegen dat van haar leunen, het toevoegend aan een moment in de dans waarop het niet vreemd zou lijken. “Eu te amo, I love you.” fluisterde hij zacht, hopelijk nog verstaanbaar genoeg voor Adelena. Het was niet iets wat veilig was om zo in het openbaar te zeggen en toch deed hij het. Xavier móést het haar vertellen omdat hij het gevoel kreeg dat ze dit lichtelijk vergeten was.

Xavier draaide Adelena aan haar arm eenmaal rond en keek haar aan, zo gelukkig in dit moment. “You like the way us Portuguese dance?” vroeg hij met een lach terwijl hij nog steeds doorging met de dans, van een soort doorgaand in een ander. Met een hand streek hij op een minder druk moment een pluk haar die losgekomen was goed, een automatische beweging. Hij had niet eens opgemerkt dat de meeste mensen niet meer dansten maar vol verbazing naar hen keken. De mensen hier waren de dansen die hij toepaste niet gewend. Een aantal anderen deden mee, mensen die óf wisten hoe er op deze muziek gedanst werd óf hen imiteerde. Hoe dan ook genoot hij van het dansen met Adelena. "You are marvellous... at dancing."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Niet alleen was de dans van de portugezen anders ook de muziek had meer pit in had. Al hield Adelena zeker wel van het rustige dansen, de erg formele manier die ze gewend was, dit was iets waar ook zij zeker van kon genieten. Het hielp dan ook dat de dans was met iemand waar ze al haar tijd mee wou besteden maar dat was niet de enige reden dat ze kon plezier had in deze dans. Ze had nooit lessen gekregen in de portugese manier van dansen en had dus alle controle aan Xavier overgelaten aan de man, haar compleet laat leiden door de man. Dit was niet iets wat ze heel erg vond, ze vond het ergens wel fijn om voor een keer de complete leiding aan een ander te geven en dan vooral als het aan Xavier was. Het was natuurlijk een compleet ander verhaal geweest als ze de leiding moest geven aan Nicolas, als bijvoorbeeld hij koning werd. Wanneer dat ging gebeuren was er weinig wat Adelena kon doen of kon maken en was hij degene die controle had over het hele land. Dat idee had al meteen een minder fijne sfeer als wanneer ze dacht aan Xavier die de koning zou zijn van een land, iets wat waarschijnlijk nooit zou gebeuren maar toch zag Adelena dat liever.
Het was een soort opluchting geweest voor de Engelse prinses om te horen dat het kleden ook niet specifiek voor Davina geweest was. Eigenlijk had ze er nog niet eens bij stilgestaan dat dit zo was, dat het alleen maar was voor de mensen die op het feest kwamen om de avond van een paar dagen geleden te vergeten en te zorgen dat er geen geruchten en roddels de wereld zouden ingaan over zowel Xavier als zijn familie. Al die tijd was Adelena zo gefixeerd geweest op haar jaloezie over Davina dat ze zich niet eens had kunnen realiseren dat niet alles wat Xavier nu deed voor haar was maar meer was voor de mensen in het kasteel en zijn familie. “I’m sorry..” Mompelde ze iets, duidelijk een blik van schuldgevoel op haar gezicht. Het was Adelena al snel duidelijk geworden dat ze een erg jaloers type was, iets wat ze eerder nooit geweten had. Dat kwam toch wel omdat ze nooit gevoeld had wat ze nu voor Xavier voelde. Het voelen van Xavier zijn voorhoofd op die van haar en de liefdesverklaring van hem zorgde ervoor dat Adelena een grote neiging kreeg om een kus op de man zijn lippen te drukken, iets wat ze bijna gedaan had toch ze zich realiseerde waar ze ook alweer waren. Het was gewoon niet mogelijk. “I love you too.” Had ze maar gezegd, wetend dat ze hem dus beter niet had kunnen terug kussen.
De vraag die Xavier had gesteld aan Adelena was er 1 die makkelijk te beantwoorden was voor haar, gewoon een simpele ja. Al wist ze zelf een leuker antwoord. “I mainly like how this one particular Portuguese dances.” Een kleine flirtende en toch speelse glimlach stond op haar lippen. Ze had de opmerking gewoon niet kunnen laten. Al was de opmerking geen stomme grap, ze vond het uiteraard geweldig hoe Xavier danste en zou toch wel de hele dag met hem willen dansen als ze dat zelf kon uithouden. Of dit nu zou zijn op de Portugese manier of niet, dat had haar niet veel uitgemaakt. Het compliment van de man had haar in verlegenheid gebracht, niet goed wetend hoe ze op zoiets moest reageren behalve dan met met een opnieuw een simpele dankjewel al probeerde ze toch met een beter antwoord te komen. “I am just following your lead, nothing more.” Al die tijd had Adelena haar ogen niet van die van Xavier weten te houden, verdwaald geraakt de prachtige bruine ogen van de prins.
Adelena haar blik naar Xavier werd alleen doorbroken wanneer ze een hand op haar schouder voelde die haar met kracht probeerde om te draaien, iets wat Adelena dus ook liet gebeuren. Hier zag ze Davina met een boze maar tegelijkertijd verdrietige blik. “Last time I checked he was going to be my husband, not yours.” Had Davina gesproken, woorden die bij Adelena toch wel in het verkeerde keelgat schoten voor verschillende redenen. “And you, why would you do this?” Ondertussen had de vrouw zich gekeerd tot Xavier. Adelena wist even niet wat haar overkwam, waar had deze vrouw het toch over? “Excuse me?” Een boosheid en de irritaties waren toch zeker terug te horen in de stem van Adelena. Ze vond het gedrag van Davina op het moment toch meer dan belachelijk. “Nicolas pointed out to me how you two were dancing too close.” Natuurlijk, daar was het, Nicolas had lopen stoken. “But I thought so too.” Had Davina nog vervolgd. Adelena had de prinses even van top tot teen bekeken, haar goed in zich opgenomen. Ze had haar best gedaan om boos over te komen maar ze stond er eerder als een verlegen en verdrietig wicht. “I am sure you did! But no worries, no need to be so jealous. He is still your fiance.” Er was een duidelijke boosheid te zien bij Adelena. Davina had dit haar gewoon niet moeten maken en was een grote fout begaan door dit te doen.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:

“It is quite alright, I know how you must feel.” Dit was niets anders dan de waarheid. Xavier had de afgelopen weken moeten toestaan dat Nicolas Adelena aanraakte, tijd met haar doorbracht en alles er aan deed om haar in zijn grip te houden. Het was moeilijk om jezelf niet te laten verblinden door jaloezie of woedde bij het zien van dat soort dingen. Zelf had hij ook meerdere malen willen ingrijpen of geïrriteerde opmerkingen willen maken. “You are my sun, my moon and my stars. You are all I want and all I need.” Ze was zo dichtbij, iets dat het moeilijk maakte om niet écht te tonen hoeveel hij van haar hield en waarnaar hij verlangde. Bijna ieder moment van de dag was gevuld met gedachten aan Adelena en het wachten, het tegenhouden van zijn verlangens, het inhouden als hij dichtbij haar was begon ondraaglijk te worden. Zeker omdat hij wist dat ze het ook wilde, hoe kort ze elkaar ook kende hij wist dat zij alles was dat hij nodig had. Het klonk allemaal cliché en overdramatisch, maar het was de waarheid. Adelena zorgde dat hij oprecht moest lachen door haar woorden. “I did not expect you to say that, but it pleases me to hear you say it. I like to hear you say it out loud.” Het was een bevestiging van wat hij wist en voelde, iets dat het makkelijker maakte om door te zetten.

Verward keek Xavier op toen Adelena uit zijn armen werd getrokken door zijn verloofde. Het was zo abrupt, zonder echte aanleiding dat hij een moment nodig had om alles te registreren. “I do not understand what is wrong Davina.” Hij zag oprecht niet in wat er vanuit de ogen van Davina fout kon zijn aan deze hele situatie. Ze wist niet af van zijn relatie met Adelena en hij had gezorgd dat alles wat hij deed binnen de dans paste. “How do you not see what is wrong? This is only going to fuel the rumors going around.” Davina sprak niet zo kwaad als Adelena ooit tegen hem gedaan had. Ze leek terughoudender, iets wat ook wel paste bij wat hij tot nu toe van haar gezien had. Desalniettemin kon hij niet waarderen wat ze tegen hem zei en wist ze precies op een zere plek te drukken door de roddels te benoemen. Zijn houding veranderde naar rechter, breder en strakker staan zoals hem geleerd was zich te presenteren. De tweestrijd tussen zelf boos worden door de manier waarop ze tegen Xavier en Adelena sprak, of het kalm uitleggen om de situatie te bedaren maar haar houding daarmee toelaten bleef voor even bestaan. Voor nu wilde hij niet al direct ruzie met zijn verloofde, dat was niet de start die hij wilde maken als deze vrouw zijn toekomst was, verplicht of niet. “My apologies for giving you the wrong impression, this is just the way we always dance at home. It is nothing strange to me, nor should it be of concern to you.” Zijn blik ging van Adelena naar Davina en een frons keerde terug op zijn gezicht. Tot nu toe had Lena zich vrij bedaard gedragen ook al voelde hij de spanning en haar woedde borrelen. “It would be wise not to insult the future queen of Spain, Davina. And in the future I would strongly advise you not to believe everything Nicolas says.” Er was nog wel meer dat hij wilde zeggen, maar op dit moment had hij totaal geen zin in een ruzie die zou escaleren en hem enkel in een slechter licht zouden zetten. De neiging om het feest gewoonweg te verlaten en de rest van de avond ergens anders te spenderen, het liefst alleen met Adelena, was groot. Zijn acceptatie tegenover Davina was ook lichtelijk verzwakt, hoewel Xavier ook wel inzag dat dit onterecht was. De prinses had immer grotenseels gelijk, hij was closer met Adelena dan officieel hoorde ook al stopte hij dit in een mooi jasje om dit te verhullen. Het was echter niet de bedoeling dat hij hier aan toe zou geven als hij het geheim wilde bewaren. Met een zucht van teleurstelling en frustratie keerde hij zich weer naar Adelena. “I would like to apologise for my fiance and her behavior. There were also no ill intends in dancing with you.” Even liet hij zijn blik naar Nicolas glijden die veel te zelfingenomen en tevreden naar hen keek. Het was duidelijk dat de man misbruik had gemaakt van de situatie. “I think I need something more to drink.” mompelde Xavier, hopend dat meer wijn hem zou helpen de avond door te komen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De manier waarop Davina zich gedroeg had voor grote irritaties gezorgd bij Adelena. Iets waar de prinses niet goed mee kon omgaan, in tegenstelling tot Xavier die zichzelf toch wel kalm leek te kunnen houden. Hoe graag Adelena ook hetzelfde had willen doen, hoe ze daar had willen staan en zich formeel mogelijk had willen opstellen maar dit leek echter niet te kunnen voor haar. De hele dag had ze moeten aankijken naar hoe Davina en Xavier samen tijd spendeerde, hoe de prinses van Schotland met de liefde van Adelena samen was. Het had al de hele dag voor stress en nervositeit gezorgd bij Adelena en net wanneer ze een moment had met Xavier waar ze van kon genieten was zij er tussen gekomen en had er een stop aangebracht en dan had het daar nog niet eens bij opgehouden, ze had het dan ook nog eens nodig gevonden om haar en Xavier beide aan te vallen. De hele dag was teveel geweest voor Adelena en had er nu voor gezorgd dat ze haar breekpunt bereikt had. Hoe graag ze zich ook wou inhouden, het was niet meer mogelijk voor haar. Op het moment had ze nog meer woede gevoeld dan ze gisteren bij Xavier had, al deed ze nu wel meer haar best om het in te houden. Ondertussen had bijna iedereen in de zaal door dat er iets gebeurde op de dansvloer en daar lag dan ook de aandacht van iedereen. Om deze reden was Adelena dan ook nog zo kalm mogelijk gebleven anders had ze misschien ondertussen al wel Davina op de grond gelegd.
Xavier deed duidelijk zijn best om de situatie onder controle te houden maar dit zorgde er echter niet voor dat de woede van Adelena minder werd. Met een kwade blik was ze Davina blijven aanstaren. Dat was tot Xavier zich tot haar gericht had. “Oh, fuck off with that apology. She can speak for herself, right?” De woede die Adelena nu uitte naar Xavier was eigenlijk niet voor hem bedoelt, hij was wel de laatste tegen wie ze nu zo wou doen maar het gebeurde gewoon automatisch. Adelena was simpelweg gewoon kwaad dus iedereen die nu tegen haar sprak zou dit te merken krijgen. Vrijwel meteen keek de prinses weer naar Davina met een afwachtende blik. “Come up then, I am sure you can apologize for yourself.” Zelfs al had Davina haar excuses aangeboden, dat had waarschijnlijk niet veel gedaan voor hoe Adelena zich op het moment voelde. “I don’t think I should be apologizing. I expect a apology from you since you were the one dancing with my fiance the way you were.” Een bespotte en beledigde lach kwam van Adelena vandaan, ineens leek de prinses die eerder zo verlegen was meer pit gekregen te hebben en dat was niet iets wat goed ontvangen werd door Adelena. “You can’t be serious?” Er was een duidelijke uitstraling van ongeloof te zien op het gezicht van Adelena. “He just explained to you that it was nothing more than the way they dance in Portugal.” Adelena merkte haarzelf bozer worden met de seconde, ze werd bijna verblind door de woede en vergat daardoor ook bijna dat ze in een zaal vol met mensen stond. “That doesn’t excuse the fact that he chose to dance with way with another woman, a woman that won’t marry him.” Davina had uiteraard geen idee hoeveel pijn haar woorden daadwerkelijk deden. Ze had gelijk, Adelena was niet de vrouw die zou trouwen met Xavier en juist om dat te horen dat haar meer pijn van Davina ooit had kunnen weten. Adelena was even sprakeloos, niet goed wetend wat ze überhaupt had moeten reageren., even ging haar blik naar Xavier, zoekend naar steun. Misschien was het niet verstandig om juist op dit moment naar Xavier te kijken voor steun aangezien de gehele discussie ging om hoe close hij en Adelena hadden gedanst. Daarom ging haar blik dan ook weer snel naar Davina, al zocht Adelena nog steeds naar woorden. “You really don’t trust Xavier when he tells you that it meant nothing? What kind of horrible fiancee are you then?” Al had Davina wel gelijk gehad in het denken dat er meer achter zat, ook al dacht ze dit waarschijnlijk meer omdat het haar werd ingefluisterd door Nicolas.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Alles escaleerde al snel van een lichte discussie naar een duidelijke ruzie en Xavier voelde de ogen van de mensen om hen heen naar hen kijken. De rust die hij in zichzelf had bewaard sijpelde langzaam weg. Het laatste beetje hiervan verdween toen Adelena zowel tegen hem schold als schreeuwde. Voor een moment staarde hij haar aan, verschillende emoties gleden over zijn gezicht. Hoewel Xavier in kon zien dat hij niet de reden was voor haar woedde en het waarschijnlijk ook niet voor hem bedoeld was kon hij zich niet stil houden. “Adelena!” Ook hij was nu echt boos. Hoe veel hij ook van haar hield, dit was niet iets wat hij accepteerde. “Don't you speak to me in that way.” Ook zij vernederde hem door zo tegen hem te spreken en Xavier kon dit nu absoluut niet gebruiken.
“She can.” Zijn blik gleed naar Davina en hij staarde haar ook voor een lang moment aan. “And you should apologise.” Het leek totaal niet door te dringen tot de vrouw en zijn teleurstelling in haar groeide. Op het moment dat Davina luid zei dat hij nooit met Adelena samen zou zijn voelde hij de pijn, diep en intens. Nog niet eerder was het zo uitgesproken, zo hard en eerlijk. Het was de druppel voor hem. Al deze tijd had hij nog geprobeerd zich in te houden en vriendelijk te blijven maar nu was dit over. “That is enough!” Zijn stem was hard en weerklonk door de ruimte. Of hij dit nu wel of niet had gedaan, het kwaad was al geschied. De pijn die hij voelde moest vast ook plaatsvinden in Adelena en hij liet zijn blik kort van Davina naar haar glijden en terug. Het liefst nam hij Adelena nu vast, liet hij weten dat hij voor haar zou vechten, maar dit kon niet. Er was geen kans meer om echte problemen te voorkomen en nu al was Xavier huiverig voor de gevolgen. Hoewel een verklaring van zijn liefde nog erger zou zijn, hem direct zijn hoofd zou kosten, was wat er nu gebeurde ook al meer dan genoeg. “You should not have gone this far and humiliate both me and Adelena in front of this whole crowd. If you cared about this at all you could have spoken to me privately instead of doing this.” Zijn stem was harder dan hij van zichzelf gewend was en hoewel hij écht kwaad was wist Xavier ook dat Davina gelijk had en hij haar geen extra pijn wilde bezorgen.

Het leek wel alsof hij dit soort situaties aantrok de laatste tijd en dit betekende weinig goeds voor zijn toekomst. Adelena zou niet zo zeer in de problemen zitten omdat Nicolas haar wilde hebben, de man zou alles omtrent haar goedpraten. Het betekende natuurlijk niet dat ze gelukkig zou zijn of een fijn leven zou hebben, maar ze had in ieder geval een leven. Als alles zo doorging bestond dat van hem niet meer. De beschuldigingen richting Adelena bleven doorgaan en Xavier voelde zich verplicht hier een stop toe te zetten. “I asked her to dance with me and I still see no fault in that. There was nothing happening. You should most definitely apologise for this… scene. It was unneeded and will cause more harm than you realise.” de enorme woede van net was uit zijn stem, vermoeidheid en de zorgen die hij nu extra op zijn schouder kreeg zorgde dat het moeilijk was om energie in de woedde te stoppen. Ook de slapeloze nacht maakte het allemaal niet beter. “How dare you say I am a horrible fiancee, you should be by Nicolas’ side but instead you are being close to other men? That's what I would call being a bad fiancee.” Davina was duidelijk niet van plan om zich te laten kleineren, hoe zeer dit soort ruzies en uitspraken ook buiten haar karakter lagen. “Can he even trust your virtue? It looks like you do not have a hard time seducing men. Nicolas might want to… reconsider.” Dit was een hele, hele lage opmerking en toch kon ze het niet laten om deze te maken. Het was vreemd dat Xavier echter meer tegen haar leek te zijn dan tegen Adelena. Xaviers handen waren nu gebald, ook al was dit meer om zijn woede kwijt te kunnen dan omdat hij iemand, op Nicolas na, pijn wilde doen. “Did you not hear me? This is just pure absurdity! How dare you speak this way, the both of you, but you most of all Davina. It is ludacris thay you dare even to suggest something like that. Neither of you should be throwing these accusations at each other, nor at me.” Opnieuw sprak hij luid, overheersend en autoritair. Normaal was Xavier niet snel van plan zijn positie te gebruiken en duidelijk te maken dat er naar hem geluisterd diende te worden, maar nu ook hij niet anders. Xavier hoopte wel ten zeerste dat Adelena aan alles begreep en merkte dat hij achter haar stond en van haar hield. Ookal had ze hem beledigd en vernederd, hij wist dat het uit een goede plek vandaan kwam. De situatie was veel te ver uit de hand gelopen en de woorden die er gesproken werden waren bijna shockerend. “If either of you would like to continue this… discussion let's do it somewhere less public please.” Het was een laatste poging om schade eventueel te beperken.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena had van te voren al geweten dat hoe ze sprak tegen Xavier onnodig geweest was en dat de man dit niet hard verdiend. Dit werd immers nogmaals voor haar duidelijk gemaakt wanneer de man niet leek te staan voor haar gedrag en dit haar liet weten ook. Nog nooit eerder was de man boos op haar geworden, niet zoals dit. Gisteren was hij alleen lichtelijk geïrriteerd geweest maar erger dan dat was het niet geworden. Het had Adelena dan ook stomverbaasd achtergelaten om de man zo tegen haar te spreken, haar naam met zo’n boze toon in zijn stem uit te spreken. Met geschokte grote ogen had ze de man even aangekeken, niet goed weten wat ze had moeten zeggen op het moment. Haar hoofd en gedachten waren te ontdaan van het feit dat Xavier zo boos op haar geworden was dat ze niet eens met een antwoord had kunnen komen. Al leek dit ook niet geheel meer nodig te zijn aangezien hij zich snel weer gericht had op Davina, haar verteld te hebben dat zij degene was die zijn excuses aan had moeten bieden. Voor Adelena was het zeker fijn om te horen dat Xavier aan haar kant stond. Ondanks alles ging hij nu toch tegen zijn toekomstige vrouw in om aan Adelena haar kant te staan. Dit hielp toch wel dat de vrouw zich sterker in haar schoenen voelde staan maar dat zorgde er tegelijkertijd ook voor dat Adelena het gevoel kreeg dat ze meer kon uitvallen tegen Davina omdat ze toch Xavier had die achter haar stond en dat was dan misschien minder handig.
De manier waarop Xavier duidelijk boos was en dit leek te uiten op Davina door haar helder te maken dat haar gedrag ongepast geweest was was erg nieuw voor Adelena. De enige keer dat Adelena hem zo boos gezien had was de avond met het incident van Nicolas en zelfs dat leek een andere soort kwaadheid geweest te zijn dan wat er nu op dit moment gaande was. Het leek er eigenlijk op dat de opmerking van Davina niet alleen Adelena pijn gedaan had maar ook Xavier zelf, iets wat te begrijpen was. Of in ieder geval, het was te begrijpen voor Adelena want zij wist uiteraard wat er speelde tussen de twee. Opnieuw legde Xavier de situatie uit aan Davina maar dit leek voor haar niet al te veel te veranderen aangezien ze weer verder ging met het maken van opmerkingen. Alleen was deze opmerking te ver gegaan voor Adelena. Door Adelena haar een slechte verloofde genoemd had leek zij de kans te pakken om meteen met verwijten terug te komen. Verwijten die volgens Adelena veel te ver gegaan waren. De woede die Adelena gevoeld had werd in een seconde verergerd. “You shut your mouth.” Had ze vrijwel direct uitgeroepen bij het horen van wat Davina allemaal te zeggen had. De vrouw was er voor nog maar een middag, had Adelena gezien voor niet langer dan een uur en had nu al zulke schuldvorderingen gemaakt. Voor Adelena ook maar verder had kunnen spreken had Xavier al weer wat gezegd.
Het leek Adelena meer dan een prima idee om dit gesprek buiten verder te voeren. Want na de opmerking die Davina maakte was de Engelse prinses nog lang niet klaar met deze discussie. “Oh, I am not ready to let this go just yet.” Had Adelena gesproken, haar blik strak op Davina. Na deze woorden gesproken te hebben had Adelena geen seconde gewacht om naar buiten te stormen, benieuwd of Davina haar überhaupt zou volgen of de vrouw het hierbij gelaten had willen hebben. Wel wist Adelena dat ze er alles aan ging doen om Davina uit dit kasteel te krijgen en daarbij er meteen voor te zorgen dat Xavier niet met die verschrikkelijke vrouw hoefde te trouwen, zoiets zou ze de man nooit gunnen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld