Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - One wrong move

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Zodra Andrei uit bed kwam, zat Jess allang aan haar ontbijt. Ze had te veel trek op hem te wachten, zeker omdat ze de dag ervoor bijna niets gegeten had. ''Morning,'' ze glimlachte zwakjes, terwijl hij haar een kus gaf en staarde hem na, terwijl hij richting de badkamer liep.
Tegen de tijd dat hij de woonkamer weer in kwam - naakt, was ze allang uitgegeten en zat ze nog enkel met een kop thee in haar handen een beetje onderuit gezakt op de bank. Welk effect hij ook probeerde te wekken, het werkte. Ze grijnsde lichtjes naar hem en zijn gespierde lichaam. Niet dat ze van plan was hem te vertellen zijn spullen op te ruimen, ze ergerde zich meer aan het feit waarom het nodig was om direct weer bezig te zijn met werk.
Ze ging wat rechterop zitten toen Andrei tegenover haar plaatsnam en leunde even met haar hoofd in haar handpalm.
''Couldn't wait any longer to restart the business, hmm'' zei ze toen voorzichtig. ''Why don't you just open a normal club?'' Ze verschoof haar voet naar zijn bovenbeen, zijn huid voelde warm aan waar haar blote voet hem raakte. Alles was beter dan nog meer (vrouwelijke) slachtoffers. ''No one has to be treated that way, really'' ze verschoof haar voet dichter richting zijn kruis. Ze hoopte dat hij naar haar zou luisteren, dat het niet al te laat was. Zelfs als Andrei niet degene was die zulke dingen zelf deed, was het al erg genoeg dat hij het liet gebeuren. Of erger, dat hij degene was die het mogelijk maakte.
Ze trok abrupt haar been terug en stond op om vervolgens om de tafel heen te lopen en haar hand door zijn haren te strijken. ''What do you want for breakfast, eggs? Boiled, scrambled...'' Ze drukte een kus op zijn wang en wilde richting de keuken lopen. Er stond nog een pan op het aanrecht, aangezien ze net zelf ook ontbijt had gemaakt voor haarzelf.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
"Nope. Couldn't. And normal businesses don't have the massive cashflow that I need to pay the bills," zei Andrei als antwoord op haar reactie.
Geld moest stromen, hij had nog betalingen die hij moest afronden wat hij niet uit eigen zak ging betalen. Dat gebeurde enkel met winst. Om winst te maken moest er immers gewerkt worden waardoor de zaak opnieuw draaiend houden belangrijk was. Een gewone club met al die rot vergunningen met de staat die op alles aasde, zou nooit voldoende opbrengen naar zijn zin.
Ondertussen voelde hij de warmte van haar voet op zijn bovenbeen. Een vreemde plek om die per ongeluk te leggen. Vanaf ze haar voet naar boven schoof, bewoog hij wat ongemakkelijk op zijn stoel. Had ze nu wel zin? Daagde ze hem expres uit? Omdat hij niet wou dat ze ophield, zweeg hij wijselijk. Zijn antwoord zou haar toch niet aanstaan. Gefrustreerd gromde hij als Jess alsnog haar voet weer wegtrok.
"Eggs. Scrambled," perste hij eruit met zijn tanden op elkaar geklemd.
Jess maakte hem keer op keer compleet gek. Soms dacht hij zelfs niet helder na. Zijn stunt aan het politiekantoor had dat meer dan duidelijk gemaakt. Gauw duwde hij zichzelf overeind om zijn armen om Jess' heupen te slaan nu ze aan het fornuis stond. Met een ruk trok hij haar dicht tegen zich aan waarna hij een hand losmaakte om haar gezicht achterover te kantelen zodat haar hals bloot was om die te kussen.

Account verwijderd

schreef:
"I know. I know it get myself in trouble all the time and I know it's not my fault she died. It just feels like it and I hate that I wasn't there for her," zuchtte Lu gefrustreerd met waterige ogen door haar emoties die ze alweer niet onder controle had.
Haar borstkas rees gejaagd op en neer terwijl ze alle gevoelens probeerde te verdringen. Het maakte haar misselijk.
"Jezus christ, I just wish I could beat the shit out of them. Wouldn't take the pain away, but damn that would feel good to give them a nice big serving of crow," zuchtte Lu geërgerd terwijl ze Carlo aankeek.
"What happened anyway? I need to know," mompelde ze daarna, onzeker over of ze het wel echt wilde weten.
Enerzijds wilde ze weten of ze vredig was gegaan of op zijn minst heel snel. Anderzijds wilde ze het absoluut niet weten als dit betekende dat Valentina had geleden, dat zou haar verdriet alleen groter maken. Omdat ze zich zo ongemakkelijk voelde, kon ze haast niet op de stoel blijven zitten. De auto liet haar weer opgesloten voelen. Bovendien had ze zelden met zoveel emoties moeten omgaan. Hiervoor bestond coke of een joint. Gewoon even relaxed wegzakken op de bank, niets hoeven te voelen. Al zou ze ook wel een lijntje speed kunnen gebruiken om zich wat wakkerder te voelen, er was immers al een nieuwe dag aangebroken en met haar verwarde gedachtes zou ze die niet makkelijk doorkomen. Gelukkig zag Carlo er al even vermoeid uit, ze was niet de enige die er als een zombie zou bijlopen vandaag.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Ze had zijn antwoord wel verwacht. Aan een normale club zaten veel te veel regels vast. Bovendien was het daar nu waarschijnlijk al te laat voor.
Jess zag de gefrustreerde uitdrukking in zijn gezicht zodra ze opstond en grijnsde even lichtjes. Daarom was het ook geen verrassing dat hij al gauw achter haar stond en zijn handen om haar heupen legde. Wat hij niet kon zien was dat haar wangen lichtjes rood kleurden zodra ze zijn lippen in haar nek voelde, en ze niet meer wist wat ze met de pan aan moest die ze in haar hand had. Een zucht rolde over haar lippen waarna ze gauw de pan neerzette en zich om draaide om zijn lippen te kussen. ''Don't you want breakfast first?,'' vroeg ze plagend toen ze zichzelf een stukje terugtrok, maar haar handen waren al op plekken waar ze zichzelf niet meer wist in te houden. Ze beet even zachtjes op haar lip en keek hem ondeugend aan, voordat ze hem zachtjes achteruit duwde totdat hij op de bank zat, en klom op zijn schoot met beide benen aan een kant. Ze kuste opnieuw zijn lippen, dit keer lustiger, en liet een spoor van kusjes achter over zijn kaaklijn en in zijn hals totdat ze bij zijn oor was. ''I can't have sex with you,'' fluisterde ze toen. Ze speelde met vuur. ''Not unless you promise me something first,'' ze trok haar gezicht een stukje terug zodat ze hem kon aankijken. Ze wist dat ze gevaarlijk bezig was, om Andrei zo te bespelen.
''Whatever you do with your business, no one gets hurt. Promise me you'll protect those girls and give them proper food and clothes.'' Wat een moodkiller zou het voor hem zijn, dacht ze, maar het kon haar niet schelen. Het was belangrijk, ze wilde het niet op haar geweten hebben dat de club precies weer verder zou gaan waar hij gebleven was. Ze zou dat niet aankunnen.

@Shinde

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
De frustratie was duidelijk kenbaar aan Lucrecia, maar gezien de situatie en de vermoeidheid was dat ook niet vreemd. Althans, niet voor Carlo, hij kon precies begrijpen hoe ze zich moest voelen.
''I don't think that will help, honestly. Been there, done that, and it only made me more angry,'' reageerde hij toen ze haar agressie bekend maakte. Oh, hij had zich precies zo gevoeld. De woede, het had hem jaren geteisterd voordat hij het los kon laten. Verspilde energie.
Hij keek haar even onderzoekend aan, en wist niet zeker of het verstandig was om haar alle details te geven. Maar in het onwetende blijven deed haar kennelijk ook niet goed.
''All you need to know is that she didn't die in pain. The paramedics were there fast, but couldn't save her.'' Hij vond het moeilijk om dingen voor haar achter te houden, maar wist niet zeker of het verstandig was om haar alles te vertellen. Het was nogal een triest verhaal, hij wilde haar niet met nog meer schuldgevoel opzadelen.
Zodra ze weer terug bij het safehouse waren, voelde Carlo zich misschien nog wel slechter als eerst, ondanks dat hij Lucrecia gevonden had. Niet alleen was hij nu al meer dan 24 uur wakker en begon het slaapgebrek hem te kwellen. De gesprekken met Lucrecia brachten hem terug naar zijn eigen ervaringen die hij diep had weggestopt, en schijnbaar vond hij het nog steeds lastig om onder ogen te komen.
Hij schakelde de auto uit en keek even twijfelend naar Lu. ''We're going inside now, but I'll have to change to code. I'm sorry, it's protocol.'' Hij zou zich er daarnaast een stuk veiliger bij voelen als hij tenminste het alarm hoorde afgaan, mocht ze nog een poging doen te ontsnappen. Hij dacht niet dat ze dat zou doen, maar dan alsnog, dat had hij de eerste keer ook niet verwacht, hij vond haar moeilijk te peilen.
''Just tell me if you want to go outside, okay? I don't want anything to happen to you, too.'' En hij meende het, oprecht. Hij had zijn donkere ogen even op Lucrecia gericht en glimlachte zwakjes, waarna hij uitstapte.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Been there done that. Had Carlo ook iemand verloren? Misschien zelfs een zus? Het trok Lu's aandacht waardoor ze haar eigen woede en frustratie even vergat. Het zorgde ervoor dat ze aan zijn lippen hing, in de hoop dat hij wat meer informatie zou prijsgeven. Immers was wat afleiding van haar eigen problemen, iets wat ze wel kon gebruiken.
"I wish they saved her," zuchtte Lu, plots meer weemoedig dan verdrietig om alles.
Om zichzelf verder af te leiden, besloot ze wat nieuwsgieriger te zijn naar Carlo toe. Carlo wist alle details van haar leven, ze hadden sowieso alles uit gepluisd om ondertussen haar zaak op te bouwen tegen Andrei en Jakub. Al merkte ze dat Carlo vermoeid was. Misschien niet het beste plan om aan te dringen.
"I'll tell you if I need to go outside. Nothing will happen to me, not anymore now, you better make sure of that," zei Lu waarna ze mee naar binnen liep richting de woonkamer zodat ze zichzelf niet nogmaals in de verleiding bracht om de code af te kijken.
In de woonkamer liep ze te ijsberen, vermoeid, tegelijk ook teveel aan het piekeren. Zowel haar lichaam als geest konden geen rust vinden.
"You lost someone too, isn't it," zei Lu terwijl ze Carlo bij zijn arm beetnam als hij passeerde.
Ze ging voor de afleiding, anders werd ze gek.
"Mother, father, sister, brother?," somde Lu op terwijl ze zijn gezichtsuitdrukking probeerde te lezen, bij zus zag ze iets in zijn ogen veranderen.
"You lost a sister too?," fluisterde Lu zacht.

Account verwijderd

schreef:
Andrei hoorde haar zuchten, een geluid waar hij een bloedhekel aan had. Haar ergernis werkte aanstekelijk. Gelukkig draaide ze zichzelf wel om waarna ze zijn lippen kuste. Nauwgezet bestudeerde Andrei haar gezicht, een ondeugende blik speelde in haar ogen terwijl ze hem vroeg of hij niet eerst wou ontbijten. Hij was alleszins zeker dat hij ondertussen geen zin meer had in eieren, maar in iets anders.
Jess zette haar tanden in zijn lip, haar handen betastten hem al op plekken die bij hem alle remmingen weghaalden. Gewillig liet hij haar de leiding nemen waardoor ze samen terug op de bank belandden. Genoeg meubilair om uit te testen de komende dagen. Terwijl Jess zijn lippen en daarna hals kuste, omklemde hij stevig haar bil en liet tegelijkertijd een hand door haar haren glijden.
Zijn wenkbrauwen fronsten zich als ze de meest hatelijke woorden ooit uitsprak. What the fuck?
"Okay," bromde hij in eerste instantie nog, haar antwoord afwachtend met een indringende blik.
Zijn hand klemde zich stevig vast in haar haren waarbij hij haar hoofd achteruit trok.
"Since when do you have anything to say about me huh?," snauwde hij Jess toe.
"Were you that fucking blind? Did you really think that I made all this money with selling some booze?!"
Ondertussen begon Andrei zijn stem te verheffen. Dacht ze dat ze hem de les kon spellen? Dat ze ook maar iets te zeggen had in de zaak?
Het was niet de eerste keer dat zijn humeur omsloeg in haar bijzijn. Wel de eerste keer dat het zo uit het niets kwam. Het slaaptekort, het feit dat zijn partner opgepakt was en hem elk moment kon verraden, het verlies van zijn zaak en klanten, het verdwijnen van al zijn meiden. Het speelde allemaal parten.
Dit was echt de druppel.
Voor hij het goed en wel besefte was hij, alweer, te ver gegaan. Hij had haar losgelaten waarna hij bruusk recht was gestaan waardoor Jess achteruit stommelde. Andrei plaatste zijn hand tegen haar schouder om haar tussen hem en de muur in te klemmen. Terwijl hij zijn hand verlegde naar haar hals, klauwden zijn vingers om haar kin waardoor hij haar met haar achterhoofd tegen de muur aansloeg.
"Don't you fucking dare to talk to me like that again, got it? It's none of your business," siste hij woedend.
Vanaf hij weer in haar ogen staarde en haar blik zag, verzachtte zijn grip. Schuldgevoelens bekropen hem. Ze bedoelde het goed, zorgzaam als ze was. Daarnaast ze het op een speelse manier willen gedaan krijgen. Het was gewoon een slecht moment. Andrei liet haar los en gebaarde met zijn hoofd naar het kookvuur.
"Watch it, it's burning," zei hij waarna hij aan tafel ging zitten om zijn laptop terug open te klappen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Het luchtte hem op dat ze min of meer akkoord ging niet meer weg te lopen. Het was in ieder geval nog een last van z’n schouder dat ze realiseerde dat het een riskante actie was geweest.
‘’Of course I will,’’ reageerde Carlo, op het feit dat hij haar niks zou laten overkomen. Het was immers zijn job, al merkte hij wel dat wat haar gebeurde, hem erg persoonlijk aantrok. Het was de gelijkenis, van haar situatie en de zijne, vertelde hij zichzelf, terwijl hij de code veranderde.
Hij liep al zuchtend richting de woonkamer toen hij plots haar hand rond zijn arm voelde, en keek haar bedachtzaam aan. ‘’Everyone lost someone,’’ reageerde hij luchtig, in de hoop dat ze het zou loslaten, maar Lu was vastberaden en ging erop door.
Een vlaag van pijn en woede flikkerde in zijn ogen bij het noemen van zijn zusje, en hoewel hij geprobeerd had het te vermijden was het genoeg om zichzelf te verraden.
‘’You’re right, I lost my sister too,’’ bekende hij toen. Het viel nu niet meer te ontkennen. En bovendien, hij was er zelf over begonnen. Al wilde hij er zelf liever niet over praten, had Lu daar misschien wel behoefte aan.
‘’I wish I saved her, too. But I couldn’t.’’ Beelden van zijn zusje springlevend en vrolijk en anderzijds vreugdeloos en ellendig schoten door zijn hoofd. Het was een contrast van zwart en wit, hoe ze eruit zag voor en nadat ze in contact was gekomen met de verkeerde mensen. Hij had toen moeten ingrijpen, maar nam het zichzelf tot op de dag van vandaag kwalijk dat hij dat niet gedaan had.
‘’She got into the wrong hands, wrong people… And when they had enough of her, she overdosed.’’ De gruwelijke details liet hij achterwege, ze kon haast zelf wel bedenken wat daar tussenin allemaal gebeurd was. Hij wreef een hand door zijn haar en zuchtte, het volgende was iets waar hij minder trots op was, maar een relevant onderdeel van zijn verhaal.
Zijn blik was op Lucrecia gericht, bedroefd en donker. ‘’I beat the shit of them, Lu. When I found them, I couldn’t stop, I nearly killed them. But it only made me feel worse. Violence doesn’t solve anger… But anyhow, they got what they deserved, and they rot in prison now.’’

@Shinde

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Dat Andrei hier fel op zou reageren had ze wel verwacht, maar dat hij zó zijn stem zou verheffen daar schrok ze wel van.
‘Babe, I didn’t mean it like that!,’’ probeerde Jess nog, maar Andrei had een waas voor zijn ogen en haar woorden drongen niet tot hem door. Voor ze het wist, stond hij abrupt op en tuimelde ze een stukje naar achter. Het gebeurde allemaal zo snel dat ze niet door had dat hij compleet losgeslagen op haar afkwam, totdat ze met een harde klap tegen de muur botste. Een pijnkreet ontsnapte haar keel, maar kwam er slechts uit als een beknelde kreet door zijn handen die zich als klauwen om haar keel grepen. Niet in staat om te praten, smeekten haar ogen hem haar los te laten. Wat was er mis met hem?
Ze zakte bijna door haar knieën toen hij zijn handen terugtrok, maar herpakte zich snel, bang om een geluid te maken waardoor hij opnieuw door het lint zou gaan. Met haar rug naar hem toe liep ze zoals hij zei naar het fornuis, en zette het vuur lager. Ze kon amper bevatten wat er zojuist was gebeurd, maar al haar zintuigen schreeuwden om weg te rennen. Andrei was gevaarlijk, en schijnbaar maakte het niet uit wie ze voor hem was, hij zou ook haar pijn doen als ze in de weg liep. Zo snel als ze kon, schepte ze het eten op een bord en zette het met trillende handen naast zijn laptop op de tafel. Zonder een seconde langer in zijn bijzijn te blijven, haaste ze zichzelf bij hem vandaan.
Het was niet de eerste keer dat Andrei deze kant van zichzelf aan haar liet zien, maar ze had niet eerder zulke angst gevoeld. Was hij werkelijk in staat om haar iets aan te doen? Ze wilde het niet geloven, maar het begon langzaam tot haar door te dringen dat dit niet op deze manier kon door blijven gaan. Stiekem hoopte ze dat Andrei naar haar zou toekomen om zijn excuses aan te bieden, maar ze wist dat hij dat niet zou doen, hij was koppig. Ze trok wat normale kleren aan en was van plan om naar de woonkamer te lopen toen ze een papiertje in haar broekzak vond. Het was het kaartje dat Metin haar had gegeven. Ze beet op haar tong, zou ze hem durven te bellen? Ze wist niet wat ze zou moeten zeggen, maar ze wist dat hij haar enige hoop was als alles mis ging met Andrei. Ze stopte het kaartje gauw terug, Andrei mocht er niet achter komen dat ze die nog had. Het enige wat ze dan nog nodig had was een telefoon.
Ze kwam terug naar de woonkamer en waagde zichzelf om opnieuw tegenover Andrei te zitten. Of dat nu een goed idee was wist ze niet, maar ze kon hem niet de hele dag blijven ontlopen.
‘’I’m sorry Dre, I didn’t mean it like that earlier,’’ ze slaakte een zucht en durfde hem eindelijk aan te kijken. Zijn donkere blik liet haar hart weer sneller kloppen, dit kon ook niet makkelijk zijn voor hem en ze wilde er gewoon voor hem zijn, maar hij liet haar niet toe.
‘’I just want to help you. I’m on your side.’’ Al stond ze niet ver van de grens om zich tegen hem te keren, want zijn acties duwden haar steeds verder bij hem vandaan.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Lu zag hoe Carlo overvallen werd door een vlaag van pijn en woede. Het was heel herkenbaar, al was hij het ongeloof al kwijt, voor hem was het al tastbaar, het gemis. Voor Lu zou dat nog komen, nu was de gedachte aan haar kleine zusje nog te vers, te dichtbij om haar al kwijt te zijn na die korte tijd uiteen geforceerd te zijn.
Het zag eruit alsof Carlo moest worstelen met zichzelf om over het onderwerp bezig te blijven. Lu kon het begrijpen, zijzelf zou hierover nooit praten, het was puur omdat Carlo toch al op de hoogte was en er niemand anders in de buurt was om überhaupt met te praten. Hetzelfde schuldgevoel schemerde ook door.
Het verhaal zelf was vrij soortgelijk, de verkeerde mensen, Carlo die niet tijdig had kunnen ingrijpen en een gruwelijk lot voor zijn zus. Benieuwd naar hoe het afgelopen was, liet Lu haar ogen onderzoekend over hem glijden. Carlo wist zichzelf plots geen houding te geven waarbij hij een hand door zijn haar haalde en zuchtte. Bijna beschaamd.
Lu's lippen krulden zich tot een glimlach. Damn. Zo hoorde het. Nooit had ze het gedacht van iemand van zijn soort, dat hij het lef zou hebben om het recht in eigen handen te nemen. Dat het hem slechter liet voelen, leek minder tot haar door te dringen.
"I'm starting to like you a lot more. And no stress, wouldn't expect you or me to beat the shit out of Jakub or Andrei. Prison sounds bad enough I guess," zei Lu terwijl ze zacht met haar duim langs de stof van zijn arm wreef die nog koud had door zonder jas rond te lopen. Onbewust was ze wat dichterbij komen staan.
Daarna trok ze haar hand weg terwijl ze een stap achteruit zette, zich bewust dat dit niet zomaar iemand was die ze benaderde. Bij hem zou haar spelletje niet werken, wat ze overigens ook niet hoefde te spelen. Ergens kon ze wel meer begrijpen nu dat Carlo oprecht begaan was met haar situatie. Of ze was nu stom bezig omdat ze een verhaal geloofde dat misschien slechts toneel was om haar opener te krijgen tegenover hem, maar haar buikgevoel vertelde haar dat het wel oké was.
"Breakfast?," zei ze terwijl ze haar armen voor haar borst kruiste, volledig verzonken in zijn te grote jas.
Nu ze eindelijk gedoucht was, zag ze er na een nachtje op een fucking kerkhof te slapen waarschijnlijk opnieuw niet bepaald fris uit. Hopelijk hielp ontbijt om haar wat levendiger te maken.

Account verwijderd

schreef:
Andrei keek naar haar rug, Jess gaf nadien geen kik meer. Of ze tijdens zijn uitbarsting iets had uitgekraamd, kon hij zich niet herinneren. Met trillende handen zette Jess het bord naast hem neer. Andrei wou haar hand beetgrijpen zodat ze niet van hem kon weglopen, maar bedacht zich en liet haar gaan. Hij had het opnieuw te ver gedreven, daar was hij zich van bewust.
"I know, you're just too good for everyone," mompelde Andrei.
Andrei keek haar aan, ze zuchtte zacht wat hem alweer geïrriteerd maakte. Het meest hatelijke geluid in de wereld. Toch stond haar blik onzeker en tegelijkertijd verlangend.
"Okay. Then let me work Jess. I need this. I'm really screwed if I don't get my shit going again," bromde Andrei.
Als ze werkelijk wou helpen, dan deed ze gewoon verder met waar ze goed in was. Namelijk alles negeren en genieten van welke luxe hij haar te bieden had.
"Come here," mompelde hij wel om het terug goed te krijgen tussen hen.
Andrei duwde zichzelf overeind om Jess in zijn armen te nemen. Hij begon met haar handen beet te nemen waar hij zacht een kus op drukte voor hij die rond zijn middel legde. Daarna nam hij zelf haar gezicht in zijn handen en wreef zacht met zijn duimen over haar wangen.
"We're going to be fine okay, no need to worry. I love you and I won't let anything happen to you," zei Andrei terwijl hij haar zacht een kus gaf.
Tenslotte liet hij haar niets overkomen door het toedoen van anderen. Als hij zichzelf meerekende, kon hij daar geen uitsluitsel over geven. Zichzelf had hij niet altijd in de hand. Hij reageerde op zijn impulsen, iets wat hij nooit afgeleerd gekregen had. Toch had het zo zijn voordelen. In zijn milieu was iedereen altijd op zijn hoede rond hem omdat hij onvoorspelbaar en met geweld reageerde. Het dwong respect af. In zijn relatie was het echter een stoorzender, het haalde hen uit balans.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Voor een moment was Carlo opgezogen in zijn eigen gedachtes, in zijn herinneringen aan zijn zusje en wat hij had gedaan om de daders aan te pakken. Hij had daarvoor nooit gedacht tot zoiets in staat te zijn, en hield het daarom vrijwel altijd achterwege. Maar diep vanbinnen vond hij redenen om het aan Lucrecia wel te vertellen. Omdat zij de enige was die kon begrijpen waar die woede vandaan kwam. En omdat Carlo haar al op haar minst had meegemaakt, wist hij dat ze hem daar niet op zou beoordelen.
Haar stem bracht hem terug naar de werkelijkheid en zodra hun ogen elkaar vonden merkte hij dat ze een stukje dichterbij was komen te staan. ''Indeed,'' reageerde hij, en grijnsde even bij het idee van de twee in de gevangenis. Een hadden ze al, en hij twijfelde er niet aan dat Andrei ook binnen de kortste keren in de boeien zou worden geslagen. Vroeg of laat, maar het zou gebeuren.
''Yes, let's get breakfast,'' glimlachte hij. Nu ook hij min of meer zijn grootste geheim had uitgesproken, viel er niet veel meer te verbergen voor Lu. En op de een of andere manier, voelde hij zich daar prima bij.

-

Andrei zijn reactie was niet echt bepaald waarop ze gehoopt had. Ze wilde niet aan het idee denken dat alles weer opnieuw begon, omdat zijn leven voor vele anderen een complete nachtmerrie was. Ze had het met eigen ogen gezien. Ze wilde daarvan niet leven, maar wat als dat de enige manier was om bij Andrei te blijven...
Ze sloeg haar ogen droevig neer, de tranen zonder haar nader dan het lachen en op het juiste moment kwam Andrei overeind en trok haar naar zich toe. Ze dook weg in zijn armen en knikte, Andrei zou haar niks laten overkomen. Althans, niet meer. ''I know,'' mompelde ze, terwijl ze glimlachend een kus op zijn lippen drukte. ''And I love you more.''
Dagen streken voorbij waarin er niet zoveel gebeurde. Jess begon de momenten met Andrei steeds meer te koesteren, maar op de een of andere manier leek zijn werk hem meer te interesseren. Ze begreep het, hij wilde zo gauw mogelijk de club weer voortzetten. En hij wist dat dat haar stoorde, maar ze was wijs genoeg om zich er niet nogmaals mee te bemoeien, ze had haar lesje wel geleerd. Ze vroeg zich af of dat de reden was waarom hij haar vandaag meevroeg.
''Are you sure this is a good idea?,'' vroeg ze hem bedachtzaam. Het was de eerste keer dat ze weer de stad ingingen en eigenlijk was ze doodsbang gepakt te worden. Ze keek even naar Andrei, en legde voorzichtig haar hand op zijn been. Ze wild hem niet opwinden als hij achter het stuur zat, maar ze kon het niet helpen hem te herinneren aan het feit dat hij nog steeds een gezochte crimineel was.
Niettemin zou ze hem helpen uit de handen te blijven van de politie, omdat ze nog hoop had en erin geloofde dat hij een beter mens was dan dat.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Meerdere slapeloze nachten volgden. De verhoren tussendoor hielden Lu's ellende levendig waardoor ze uiteindelijk bang werd om haar ogen te sluiten. Overal achtervolgde Jakub haar, zelfs tot in haar dromen. Als ze alleen stond in de badkamer, vermeed ze spiegels omdat ze zo paranoia werd dat ze gezichten in de reflecties zag. Ondertussen was Jakub niet de enige geest die in haar gedachten spookte. Valentina, haar ouders, haar exen, oude klanten, kortom iedereen die haar akelige momenten had bezorgd die ze normaal ver weg stak door te ontsnappen aan de realiteit.
Echter was er bitter weinig afleiding hier in het safehouse. Carlo was spraakzaam, maar ze was het niet gewoon om alledaagse gesprekken te houden met een man, dus voelde het vaak ongemakkelijk en onwennig aan. Het leventje was hier soms zo rustig en zonder uitdaging, dat de verveling alles tien keer zo erg maakte. Soms miste ze de drukke, rumoerige feestjes met luidruchtige mensen die over de stomste dingen praatten. Vooral hetgeen wat er verhandeld werd, miste ze. Om een eind weg te zijn van de wereld en niet alleen dankzij alcohol. Het dansen daarentegen was ze liever kwijt dan rijk. Een dak boven haar hoofd zonder haar lichaam daarvoor uit te buiten, was wel eens fijn.
Lulu staarde naar haar plafond, tot ze geluid hoorde op de gang. Loom stond ze op uit haar bed om een kijkje te nemen. Per direct kwam ze uit op het podium. De spotlight verblindde haar compleet waardoor ze niet kon uitvissen waar ze precies moest heengaan. Leo verscheen achter haar en hij gaf een klap op haar billen voor hij haar vooruit duwde dichter naar het publiek toe.
'Dance babe, they can't wait to take you home,' lachte hij naar haar.
Lulu bewoog zich elegant rond de paal, tot ze opmerkte dat enkel Jakub in de zaal zat. Even onrustig als hij altijd was, sprong hij al uit zijn stoel om haar heupen beet te grijpen. Ze duwde hem bruusk van zich af waardoor ze plots tussen hem en de muur in geplet zat. Zijn handen vonden hun weg onder haar kleine topje waar ze pijnlijk hard knepen. Voor ze het goed en wel besefte, zaten zijn handen om haar keel waardoor ze geen adem meer kreeg. Lulu probeerde te schreeuwen, zo hard als ze kon, maar kreeg geen geluid uit haar mond.
'You should've kept your mouth shut, Valentina,' snauwde Jakub haar toe.
Dit was de druppel. Lu zag in het schemerdonker opnieuw een schim op zich afkomen. Ditmaal liet ze zich niet overmeesteren door Jakub, daarom haalde ze met haar vuist uit naar zijn gezicht.

Account verwijderd

schreef:
Andrei was druk bezig met alles terug opbouwen. De club was slechts een klein deel. De drugshandel moest terug vloeiend werken, zijn witwaszaken moesten terug gecontroleerd worden en vooral de meiden moesten weer aan het werk. Mocht alles legaal zijn, was hij een fantastische zakenman, immers was hij succesvol in wat hij deed. Dat het voor anderen een lijdensweg betekende en dat hij hierdoor vijanden maakte, kon hem bitter weinig schelen.
"Why wouldn't it be," merkte Andrei op. "It's just a check-up if everthings set up, we're moving down to the South. Closer to the border will be better for business," grijnsde hij.
Als hij haar hand op zijn been voelde, keek hij opzij. Jess zag er nerveus uit, alsof ze bang was dat hij gevat zou worden.
"I'm making sure no ones sees me, relax," bromde hij.
Zijn hand legde hij zelf ook op haar knie waarin hij zacht kneep. Algauw reed hij een ondergrondse garage in om zo de club binnen te gaan. De zaak op zich was al draaiende en ze trokken genoeg volk. Daarom begaf hij zich door de donkere, smalle gangen naar de kamers achteraan. Hier werd er slechts coke verdeeld, dus veel was er niet te vinden. Hierna zou hij zijn loods bezoeken, dat was een ander verhaal.
"Wanna try some?" grijnsde hij als hij een pak van de tafel nam om de kwaliteit te bekijken.
Snuiven deed hij zelf niet, echter kon het hem weinig schelen mocht Jess dat wel doen. Ze kon wel wat spul gebruiken om te chillen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
De dagen streken voorbij en het was moeilijk voor Carlo om zijn werk en privé tijd nog te onderscheiden. Eigenlijk spendeerde hij al zijn tijd in het safehouse met Lucrecia, maar wanneer hij kon, probeerde hij zijn aandacht aan de zaak te besteden. Het beviel hem niet dat er nog steeds een dader op de vrije voeten was en dat hij tot dusver onmogelijk te vinden leek. Hij was óf heel zorgvuldig ondergedoken de laatste dagen, of hij was allang het land uit, ver hier vandaan. Als dat het geval was zou het onmogelijk worden om hem nog te pakken.
Daarnaast begon hij zich meer en meer zorgen te maken om Lucrecia, haar veiligheid was immers zijn grootste verantwoordelijkheid. Maar ondanks dat ze sinds de eerste nacht niet meer was weggelopen, merkte hij dat het daarom niet persé goed met haar ging. Dat was logisch, maar hij voelde zich ook deels schuldig, want het was zijn taak om de daders op te pakken, en tot dusver waren ze daar nog niet eens in geslaagd. Tot zijn grote ergernis.
De vermoeidheid stapelde zich op en als hij zichzelf dan ook eenmaal toeliet om na lange avonden naar bed te gaan viel hij meestal direct in slaap. Hij werd er ook niet wakker van dat iemand zijn kamer was binnengekomen, pas toen hij een stoot in zijn gezicht kreeg schoot hij overeind om de persoon die hem in zijn slaap had benaderd aan te vallen. Met een vlugge beweging greep hij naar de polsen die hem wat probeerden aan te doen en tegelijk tuimelden ze van zijn bed af. Pas toen ze met een harde klap op de grond terecht kwamen, Carlo zijn lichaam bovenop die van haar, zag hij dat het Lucrecia was. Verward liet hij haar polsen los en kwam half overeind. ‘’Did you just hit me?,’’ vroeg hij verward, half slaperig, en merkte toen pas dat hij nog half over haar heen zat, hun blote benen tegen elkaar. Om het niet ongemakkelijker te maken dan het al was kwam hij overeind en stak zijn hand naar haar uit om haar moeiteloos overeind te helpen. ‘’What are you doing in my room? Are you okay?,’’ vroeg hij nu met meer bezorgdheid in zijn stem.

@Shinde

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld