Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Het was inderdaad zijn schuld, maar hij vond het niet erg. Mensen zouden haar er niet raar op aan kijken, ze waren geen zestien meer. Vroeger begonnen meisjes nog te giechelen en riepen jongens dat de jongen het goed gedaan had, tegenwoordig gaf niemand er meer iets om. Behalve Jason dan, die haalde een hoop plezier uit de grappen.
'Dan weten de vrouwen straks dat ik bezet ben.' merkte hij op, waarna een grijns op zijn gezicht verscheen. Ze kon ze niet verhullen in een bikini, dus het was wel duidelijk dat ze iets hadden. Hoe zijn hals eruit zag wist hij niet, maar hij wist vrij zeker dat hij er niet veel beter uit zag. Dat vond hij helemaal niet erg, mensen zouden alleen maar zien dat ze een relatie hadden.
Hij zag haar blik wel naar beneden schieten, maar hij zei er verder maar weinig over. Het was nu eenmaal een deel van hem, er viel weinig over te vertellen. Bovendien zou ze zich waarschijnlijk al helemaal ongemakkelijk voelen, de blos op haar gezicht vertelde genoeg.
Een zachte lach gleed over zijn lippen toen ze hem vertelde dat hij dat al deed, het gaf hem de tijd om nog enkele kusjes tegen haar lippen te duwen voor ze verder gingen. Hij hield van haar, hij had het graag duidelijk dat dit niet was waar het hem om ging. Het was wel een leuk deel van een relatie, maar uiteindelijk draaide het om zijn liefde voor haar. Lang bleef hij daar echter niet bij stil staan. De eerste paar keren had hij zijn best gedaan stiller te zijn, maar dat was tevergeefs. Nu probeerde hij het niet meer, haar buren zouden waarschijnlijk last van hen hebben als ze thuis waren. Dat waren ze waarschijnlijk niet, het was een vreemde tijd om thuis te zijn.
'Ik wil graag een vriendin die kan lopen.' bracht hij uit. Ivy was vrij licht en hoewel ze wel trainde en ook wel spieren had, was hij toch een sterker en zwaarder dan hij was. Hij zou zich altijd inhouden, hij wilde haar geen pijn doen. Misschien dat ze er op dit moment geen last van had, maar straks zou ze er wel last van hebben. Haar woorden zorgden er echter wel voor dat het toch harder en sneller ging, maar hij ging niet zo ver dat ze er last van zou krijgen. Zijn ademhaling was al vrij zwaar en de neiging om dichterbij haar te zijn, werd ook steeds groter. Dat was echter niet mogelijk, hoewel hij het wel wilde. Hij liet zijn handen naar haar heupen glijden en hield haar vast, waarna hij nog enkele kussen tegen haar hals duwde tussen zijn ademhaling en diverse geluiden door.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte. "Dan weten de mannen dat ik ook bezet ben" antwoordde ze met een grijns. Ha, misschien zouden ze dan minder staren? Het kon best wel nog een probleem worden met Jason, ook al zou hij hen zogezegd de komende dagen met rust laten. Haar vingers gleden even vluchtig over de rode plekjes op zijn hals. Ze vielen best wel op. Haar blik gleed kort naar zijn rug, waar rode lijnen tot aan zijn achterkant liepen. Veel tijd had ze echter niet om te kijken toen hij verderging. Ze kreunde hard en haar handen gleden weer over zijn rug en nek. Ze hapte even naar adem en beet hard op haar onderlip om niet te luid te zijn. Ook al zouden haar buren er niet zijn, ze wou liever niet dat mensen die langsliepen hen hoorden. Hoewel ze er geen probleem mee had dat mensen wisten dat ze een relatie hadden, moest haar volledige seksleven niet in het publiek gegooid worden. Ze bloosde even en drukte kussen op zijn hals. "Hmmm, ik kan nu al amper lopen" antwoordde ze half kreunend. Haar hart ging als een razende tekeer toen hij zijn tempo wat op schroefte en harder ging. Zijn handen gleden haar heupen nogal ruw vast en drukten haar tegen zijn lichaam aan. Ze vond het heerlijk. Onbeschrijfelijk. Haar handen pakten zachtjes zijn schouders vast en ze liet haar nek even achterover vallen. Ze kreunde zijn naam even kort en op een gegeven moment lag zij bovenop hem. Ze had zelfs geen idee hoe dat zo gekomen was.Haar handen gleden over zijn borstkas en ze bewoog haar lichaam op het zijne. Ze kon niet eens een woord uitbrengen, ze ging te erg op in het moment. Ze glimlachte toen Oliver hen weer omdraaide, hij had graag meer controle, maar Ivy hield ervan om hem te plagen, en dat wist hij wel.

Account verwijderd

schreef:
Hij moest toegeven dat hij het helemaal niet erg zou vinden als mannen wisten dat ze een relatie had, na de afgelopen week had hij wel even genoeg gehad van de mannen die naar haar staarden. Hij begreep dat ze dachten dat Ivy alleen was en dat ze het konden proberen, maar Ivy was niet alleen en hij vond het niet erg als mensen dat wisten.
'Ik denk dat ik,' begon hij, waarna hij even een pauze nam, 'een shirt moet dragen de komende week.' maakte hij zijn zin af. Hij kreeg het niet meer voor elkaar om de zin in één keer uit te spreken, hij had haar nagels wel over zijn rug voelen gaan. De eerste twee dagen zou dat waarschijnlijk betekenen dat hij een shirt moest dragen en als ze door gingen zoals ze nu door gingen, zou zijn rug de hele week niet krasvrij zijn. Hij gaf niet om de anderen, maar hij wist dat Ivy zich er waarschijnlijk minder gemakkelijk bij voelde.
Even keek hij naar haar toen ze zei dat ze toch al amper kon lopen. Hij wist niet zeker of dat ze amper zou kunnen lopen door hem, of dat ze op haar been doelde. Hij had niet het gevoel dat hij nu zo ontzettend ruw met haar was, hoewel hij moest toegeven dat hij normaal gesproken zachter was. Nu had hij er moeite mee om het rustig aan te doen, hij had haar te erg gemist om heel erg rustig te zijn. Waarschijnlijk had hij haar ook te erg gemist om het de volgende keer rustiger aan te doen, tenzij ze zelf aan gaf dat ze dat wilde. Maar dat leek ze niet aan te geven, haar geluiden gaven niet aan dat ze vond dat ze het rustiger aan moesten doen. De zijne ook niet, hij deed ook zijn best niet om dat te verbergen.
Hoe ze precies bovenop hem terecht kwam, was voor hem niet helemaal duidelijk. Hij vond het wel leuk, het was makkelijker voor hem om naar haar te kijken op die manier. Dat betekende echter niet dat hij hen niet zou draaien, dat deed hij al snel weer. Hij wist dat hij het niet meer heel lang zou vol houden, hij voelde het wel aan komen. Ze hadden het al best een tijd volgehouden, al helemaal gezien de omstandigheden.
'Ik kan niet lang meer.' fluisterde hij. Hij stopte echter niet, hij wist niet wat dat voor zin had. Het zou misschien iets langer duren als ze langzamer zouden gaan, maar veel zou het toch niet schelen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy liet haar vingers door zijn haren gaan. "Sorry" mompelde ze, doelend op de rode striemen op zijn rug. Ze had wel nog een potje staan die zo'n rode strepen snel wegkreeg, het was eigenlijk littekenzalf, maar het hielp ook voor zo'n dingen. Ivy zou hem alleszins niet constant laten lopen met shirt aan. Dan had ze nog liever dat mensen keken. Ze duwde haar lippen hongerig op de zijne om zijn laatste woorden te smoren, waarna ze een vinger op zijn lippen legde en ze verdergingen. Ze kreunde meer nu hij wat ruwer deed. En Ivy moest bekennen dat ze zijn ruwere kantjes ook geweldig vond. Geen misopvatting, zijn zachtere kantjes waren super, maar het was ook fijn om eens een speelsere, ruwere kant van hem te zien. Ze zette haar nagels in zijn schouders, hopelijk deed ze hem geen pijn. Over haar lippen rolde een harde kreun, waardoor ze zelf wel een beetje van opkeek. Ze had het niet binnen kunnen houden. Hij deed haar het gewoon aan. Het was een hemelse marteling. Haar wangen kleurden rood en ze duwde telkens haar heupen tegen hem terwijl hij doorstootte. Ze hijgde zachtjes mee en voelde zijn hartslag tegen haar lichaam. Ivy's adem stokte even toen ze het maar al te bekende gevoel voelde opkomen in haar buik. Oh... Een "oh" verliet haar lippen toen hij zei dat hij het niet meer lang zou volhouden en ze ontmoette zijn blik. Ze wist dat hij wist dat ze ook bijna tot haar eindpunt naderde. Ze kon het niet meer vermijden. Ivy hijgde en genoot van zijn laatste stoten terwijl het gevoel zich steeds meer uitspreidde en ze hardere geluidjes maakte. Bijna, ze was zo dichtbij. Een zachte piep verliet haar mond en ze voelde haar lichaam trillen. Ze hief haar heupzn op tegen Olivers lichaam. "Oh fuck" vloekte ze. Haar hoofd viel zachtjes op zijn schouder en ze bleef doordoen, genietend van het nagevoel. Ze zouden niet stoppen voordat hij het ook had gehaald.

Account verwijderd

schreef:
Normaal gesproken was hij niet echt ruw met haar. Hoewel hij heus wel wist dat ze niet van glas was, hield hij er toch altijd rekening mee dat Ivy lang niet zo sterk of zwaar was als hij en dat ze het beter rustig aan konden doen. Vandaag was toch even anders, hoewel hij er nog altijd rekening mee hield dat ze breekbaarder was dan hij. Het was ook een beetje grenzen zoeken, grenzen die ze nog niet volledig kenden. Hij had een beter idee nu, hoewel hij nog maar moest zien wat Ivy vond als ze klaar waren. Hij hoopte ergens dat ze het over haar been gehad had toen ze hem vertelde dat ze amper meer zou kunnen lopen, hij zou zich toch schuldig voelen als het zijn schuld was. Hij wist wel dat ze ervan genoot, ze was luider dan normaal en de afdrukken in zijn schouders en rug logen er niet om, maar alsnog zou hij zich er een beetje schuldig over voelen.
Hij was ook niet erg stil, wat dat betreft was hij waarschijnlijk net zo erg als zij was. Hij kon echter een grijns niet verhullen toen een harde kreun over haar lippen gleed en ze haar nagels in zijn schouders had geduwd. Hij wilde dat zij er net zo veel van genoot als hij deed, haar geluiden waren een soort bevestiging.
Haar blik vertelde hem in elk geval dat hij niet de enige was die niet nog erg lang door kon, zij leek er ook bijna te zijn. Wat dat betreft hadden ze allebei geluk, het was nooit handig als de een langer door kon dan de ander. Dat was echter niet het geval, hij had slechts een paar keer nodig voor ook hij zijn eindpunt bereikte en eerlijk was eerlijk, dat ging niet zo stil. Hij streelde even zacht over haar heupen en liet haar toen gaan, waarna hij langs haar op het bed ging liggen en een poging deed zijn adem onder controle te krijgen. Het was niet zo makkelijk gezegd als gedaan, zijn ademhaling was vrij zwaar. Hij zei even niets, gewoon nagenietend van het gevoel dat hij had. Hij moest toegeven, het had heel erg goed gevoeld om eens niet zo zacht met haar te zijn. Hij had enorm naar haar verlangd en hij wist dat hij dat nog steeds deed, misschien zou deze keer toch iets in hun relatie veranderd hebben.
Zijn blik gleed even opzij, naar Ivy. Een lichte grijns verscheen op zijn gezicht, hij kon niet ontkennen dat hij het enorm gemist had en ook zijn woorden van eerder waren niet gelogen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy grijnste even toen hij ook niet al te stil was en pruillipte even toen hij zich naast haar liet vallen en naar haar grijnste. Ze legde haar hoofd tegen zijn gespierde schouder aan en drukte er een kort kusje op. Haar adem was nog steeds wat onregelmatig, en haar hart voelde alsof het elk moment uit haar borstkas kon springen. But she didn't mind at all. Ivy ontmoette zijn ogen en ze kon de glimlach op haar gezicht niet bedwingen. "Don't smile at me like that" lachte ze. Oliver zag er altijd geweldig schattig uit nadat ze het hadden gedaan. Hij keek zo tevreden en vrolijk. Ze lachte even lichtjes om haar gedachten. Ze kon zelf al amper stoppen met glimlachen. Haar ogen bleven terug glijden naar zijn ogen en ze glimlachte vrolijk. "Wel, dat was waarschijnlijk de beste seks die ik ooit heb gehad" gaf ze toe met rode wangen. Ze keek hem weer aan en drukte een zachte kus op zijn lippen. "Hopelijk vond jij het ook leuk" glimlachte ze. Ze genoot even van het gevoel. Ze voelde zich best wel...leeg nu ze zo op het bed lag. Ze kroop tegen zijn zij aan en sloot haar ogen even. Lange rust kregen ze echter niet, toen de deur opeens openvloog. "He guys, Suza.." Ivy maakte een verschrikt geluidje en trok het deken vlug over hen heen. Shit! Jules werd knalrood en wist niet waar te kijken. "Oh fuck, fuck, oww shit, sorry, fuck, argh, shit, ik wist niet dat jullie...sorry" flapte hij eruit terwijl hij zich vlug omdraaide, zo in verwarring gebracht dat hij niet wist wat hij moest doen. Ivy's wangen kleurden knalrood, niet wetend wat te zeggen. Haar blik gleed heel snel naar dz kleren op de grond. Verdomme, ze kon er niet bij.

Account verwijderd

schreef:
Zelfs als hij niet zo naar haar wilde glimlachen, kon hij er niets aan doen. Hij kreeg het niet van zijn gezicht af, hij voelde zich gewoon erg goed. Bovendien was de glimlach op haar gezicht ook niet te missen, hij was niet de enige die zich erg goed voelde.
'Ook als je straks moet gaan lopen voor het diner?' vroeg hij. Hij wist niet precies wat haar grenzen waren, of hij ze overschreden had. Waarschijnlijk maakte dat ook niet uit, als ze aan gaf dat dit de beste keer ooit geweest was. Hij kon niet ontkennen dat hij er anders over dacht, hij had nog niet eerder zo naar iemand verlangd. Maar hij zou er geen last van hebben als het te hard gegaan was en zij wel. Hij kon hoogstens wat krassen op zijn rug hebben, daar kon hij wel mee leven. Ivy had daarentegen meer te verliezen. Hij bekeek haar even bij die gedachte, waarna hij zijn armen om haar heen liet glijden en een kus tegen haar voorhoofd duwde.
'Je kan het wel meer noemen dan alleen leuk, denk ik.' zei hij, waarna hij even door haar haar ging. Hij vond het veel meer dan leuk, hij zou het zo opnieuw doen.
Hun moment alleen werd echter al gauw verstoord door Jules en even keek hij wat verbaasd naar de man, die verschrikt begon te vloeken en zich omdraaide. Hij was vergeten de deur op slot te draaien, hij had ook niet verwacht dat Suzan Jules zou laten gaan. Dat zou de man waarschijnlijk ook nooit meer doen.
Hij kwam onder de deken vandaan en pakte zijn kleren van de grond, waarna hij Ivy's kleren op bed legde en zijn eigen kleren aantrok. Ivy was totaal niet op haar gemak, maar hij wist dat ze er toch niets aan konden veranderen. Hij liet zijn handen door zijn haar gaan en draaide zijn haar vast.
'Oh kom op Jules, ik weet zeker dat je een hoop meer gezien hebt dan dat. Nou, wat wilt Suzan?' vroeg hij, waarna hij even naar de man glimlachte. De man wierp eerst een korte blik op hem om te bekijken of hij zich wel aangekleed had en zuchtte opgelucht toen hij besefte dat hij aangekleed was.
'Suzan wilde vragen of jullie langs wilden komen omdat ze het perfecte strandhuisje voor jullie vakantie gevonden had.' mompelde Jules, die nog altijd rood was en af en toe wat moeilijk uit zijn woorden kwam. Zijn blik gleed even naar Ivy, wilde ze langs gaan?

Account verwijderd

schreef:
"Oh, ik heb alleen nog maar wat last van mij been van tijdens de missie, I'm fine" glimlachte Ivy. Ze voelde zich nu een beetje wankel, maar dat had ze wel vaker achteraf. It didn't matter. Hij had haar geen ernstige pijn ofzo gedaan. Ivy bloosde en wierp Oliver een glimlach toe toen hij haar haar kleren aangaf. Ze trok in een seconde alles weer aan en fatsoeneerde haar haar wat. Ze keek hoe Jules nog steeds omgedraaid was en drukte haar lippen nog een seconde op die van Oliver voordat ze haar bed wat opmaakte. Ze zou straks wel de dekens wegleggen. Ivy was al een beetje van de schrik bekomen. Ze dacht echt dat Ollie de deur op sloot had gedaan. Ze trok een wenkbrauw op. "Sorry guys, het was echt niet de bedoeling om ehmmm, jullie ding te onderbreken" zei Jules vlug terwijl hij zich omdraaide. Ivy schudde haar hoofd. "Maakt niets uit, ik ben al gewend dat Suzan en Jason ook niet kloppen" gaf ze toe. De glimlach op haar gezicht was al snel weer terug toen ze Olivers luchtige manier van omgaan zag. Hoe kon hij zelfs niet geschrokken zijn? Ze keek verbaasd naar Jules. "Oh ik had geen idee dat Suzan hielp uitzoeken" bekende ze. Jules knikte even. "Sure zeg maar dat we er zijn over een paar minuten" meldde ze. Jules knikte vlug en verdween uit de kamer. Ivy lachte. "Wel, dat was onverwachts" gaf ze lachend toe. Ze gaf hem een kus en wiebelde met haar wenkbrauwen. "Kom je mee gaan kijken naar de vakantiehuisjes? Misqchien kunnen we er wel eentje voor altijd kopen, maar dat zien we wel weer" zei ze met een grijns. Ze moest het toegeven, ze had altijd al een zwak voor een eigen huisje aan het strand. Ze deed haar schoenen aan en deed niet echt de moeite om haar hickeys te verbergen. "Hoe zie ik eruit?" Grapte ze. "Niet alsof ik net een overweldigend momentje heb gehad?" Vroeg ze eraan toe met een grijns.

Account verwijderd

schreef:
Dat ze nergens last van had, luchtte hem wel op. Hij wist vrij zeker dat ze het ook niet erg zou vinden als ze er wel wat last van had, maar toch wilde hij het niet zo ver laten komen. Ook niet als ze dat zelf wel wilde, hij was waarschijnlijk niet eens in staat om haar opzettelijk pijn te doen.
Hij wist niet zeker wie zich ongemakkelijker voelde, Jules of Ivy. Hij was het in elk geval niet, hij wilde er ook helemaal geen ongemakkelijke situatie van maken. Jules was een volwassen man, dit was heus niet zo geweldig schokkend voor hem. Voor de rest van de wereld ook niet, eigenlijk. Ze hadden een relatie, het was niet alsof het stiekem gebeurde en de rest van het team geen idee had.
Hij keek Jules even na en schudde zijn hoofd toen, hij wist zeker dat de man niet opnieuw haar kamer binnen zou wandelen zonder eerst te kloppen of te roepen of hij binnen mocht komen. Waarschijnlijk zou hij überhaupt niet meer naar haar kamer komen de komende tijd, hij zou zich het voorval altijd herinneren als hij binnen kwam.
'Het was een stuk vervelender geweest als hij een paar minuten eerder binnen was gekomen.' gaf hij toe, waarna hij lachte, dat zou wel ongemakkelijk geweest zijn. Hij wist ook niet hoe hij dat dan weer aangepakt zou hebben, dit had hij nog vrij gemakkelijk af kunnen handelen. Hij betwijfelde echter niet of Jules het aan Suzan zou vertellen, daar was hij wel zeker van. En als Suzan het wist, zou Jason er ook snel achter komen. In elk geval zouden ze toch snel weg gaan en zou er weer een week overheen gaan voor ze Jason weer konden spreken.
'Ik denk dat we pas een vakantiehuisje kunnen kopen als we hier weg zijn, we hebben niet vaak genoeg vrij om naar daar te gaan.' zei hij. Hij vond het best een leuk idee, maar ze hadden hier vrijwel nooit vrij en als ze vrij hadden, hadden ze regelmatig nog dingen te doen hier.
'Misschien nog een beetje.' gaf hij toe, waarna een grijns op zijn gezicht verscheen en hij zijn armen om haar heen liet glijden. Over Jules maakte hij zich geen zorgen, ze zouden hen er misschien wel mee plagen voor een poosje, maar het zou wel weer overwaaien.
'Ik weet niet of het echt nog zin heeft om die te verbergen.' zei hij terwijl hij met zijn vingertoppen over de verschillende plekjes in haar nek ging. Ze waren wel zichtbaar, maar haar haar viel er regelmatig voor. Hij besloot dat hij haar voorbeeld misschien maar moest volgen en trok het elastiekje in zijn haar, ze hoefden nu ook weer niet overduidelijk te zijn. Hij had zijn haar liever vast, maar hij had geen kleding met een kraag en hij had momenteel ook geen capuchon.

Account verwijderd

schreef:
Ze lachte even. Het zou inderdazd best wel awkward geweest zijn als Jules vroeger binnenkwam. Wat ze zou doen? Geen idee. Waarschijnlijk al de dekens over haar heen trekken en Oliver in zijn nakie laten liggen. Okey nee, ze zou braaf zijn en het deken mooi verdelen. Ivy knikte even en legde haar armen om zijn nek. "Okey..." zei ze zachtjes. Hij had er geen idee van hoe graag ze zelfs een vakantiehuisje wou. Het leek haar gewoon enorm gezellig. Het liefst had ze een huisje op een rustige, warme plek, met veel natuur, maar ze was niet te kieskeurig op dat vlak. Als het er eentje was in een minder tropisch gebied kon ze er nog mee leven. Maar hij had gelijk, ze hadden nooit echt veel vrije tijd. Het was iets waar ze om verlangde, een leven hebben waar je af en toe eens rustig aan kon, zonder trainingen en missies. Maar nu was nog niet de tijd. Ivy haalde een hand door Olivers haren en legde ze wat voor zijn rode plekjes. Ze tikte op zijn hand toen hij haar hals even aanraakte en lachte. "Niet eerlijk, ik heb er drie meer dan jij hebt" Ze had toen ze haar omkleedde een blik opgevangen van de vlekjes, en zover ze wist, had zij er meer dan Oliver. Ze verstrengelde hun handen en trok hem mee naar buiten. De deur was nog niet dicht toen Baylor zich tussen de spleet door wurmde. Ivy schoot in de lach en ging op haar hurken te zitten om de hond te knuffelen. Ze begroef haar gezicht in zijn dikke vacht en fluisterde even wat dingen. Ze keek naar Oliver en grijnste. "Come on, let's go to Suzan" Ze keek even naar Jules en ze wandelden rustig naar Suzans kamer. Natuurlijk klopten ze niet aan. Haar vriendin zat in een short en shirt op haar bed met een laptop in haar handen. Van zodra ze hen zag, grijnste ze. "He guys, ik heb het perfecte huisje gevonden, kom kijken" Ze wenkte hen en Ivy plofte op het bed, waarna ze Oliver naast haar trok en een kus op zijn lippen plantte.

Account verwijderd

schreef:
'We kunnen er wel naar kijken als we hier weg zijn.' stelde hij voor. Hij wist dat het niet erg lang zou duren voor één van de twee weg zou gaan. Hij gokte er zelfs op dat hij de eerste was die weg zou gaan, de zorgen waren niks voor hem. Hij was hier om iets goed te maken en Ivy had ook invloed op zijn verblijf, maar dit was niet iets wat hij jaren zou kunnen doen. Voor zo ver hij wist was een stabiel leven altijd al wat hij gewild had, zijn verleden of heden zou daar niets aan kunnen veranderen. Zo was hij geboren, hij had stabiliteit nodig om gelukkig te zijn.
Hij lachte toen Ivy begon over het feit dat zij meer plekjes had dan hij, het was niet alsof ze ze echt geteld had. Hij geloofde echter wel dat zij er meer had dan hij, hij had haar hals gezien en hij kon zich niet herinneren dat ze er lang genoeg mee bezig was geweest om hetzelfde resultaat te bereiken.
'Oké, maar ik heb nog een rug vol krassen en nagelafdrukken, dus uiteindelijk staan we wel quitte.' merkte hij op. Hij had zijn eigen nek niet gezien en hij deed ook geen moeite er wel naar te kijken, hij kon er toch niets aan te veranderen. Naar zijn rug zou hij wel kijken als ze straks terug waren, hij moest nog wel douchen. Hij wilde het eigenlijk voorstellen, maar Ivy trok hem al snel naar buiten en hij besloot dat hij het ook voor kon stellen als ze weer terug waren.
Zijn blik gleed even over Suzan toen ze haar kamer binnen wandelden, het shirt dat ze droeg was zeker niet van haar. Dat betekende dat Jules in elk geval één keer was blijven slapen, of in elk geval tijd doorgebracht had in haar bed. Hij kon zich herinneren dat Ivy zijn trui ook gedragen had om in te slapen. Hij zei er echter niets over en liet Ivy hem meetrekken naar het bed, waarna hij naast haar terecht kwam en even glimlachte toen ze een kus tegen zijn lippen duwde.
'Ik weet zeker dat jullie er van zullen houden.' zei Suzan vrolijk, voor ze het tabblad opende en het huisje liet zijn. Hij keek er kort naar, maar besefte al gauw dat het slechts een formaliteit voor hem was om mee te kijken, hij wist vrij zeker dat hij het toch mooi zou vinden.
'En ik heb zelfs aan jou gedacht hoor, Ollie. Want het is er echt heel erg rustig, het is namelijk een stuk gesloten strand. Maar tien minuten lopen verder is het wel gewoon open, dus jullie kunnen jullie ook gewoon onder de mensen bevinden als jullie willen.' zei Suzan met een glimlach. Hij moest toegeven dat hij dat fijn vond, het strand was vrij massaal en hij keek er niet naar uit om elke ochtend door gillende kinderen en roepende ouders gewekt te worden.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte enthousiast en fronste toen. Wanneer zouden ze weggaan? Ze moest toegeven, het klonk steeds verleidelijker om weg te gaan. Was er iets mis met haar? Meestal was ze veel avontuurlijker... Waarschijnlijk had Oliver haar wat veranderd, ze wist hoe graag hij wou settelen. Ze haalde even een hand door haar haren. Wat ze wel zeker was, was dat zij ook zou stoppen als hij stopte met het instituut. Ze zou het niet meer willen, alleen blijven. Ze had wel haar teamgenoten, maar ze zou Oliver veel te erg missen. Één week was al te lastig voor hen. Ze dacht dat ze de volgende missie misschien wel zou weigeren, moesten ze weer gescheiden worden. Ivy bloosde toen hij zei dat hij meer krassen had en nagelafdrukken. "Sorry" Met rode wangen keek ze hem aan. "He, het is moeilijk om me te beheersen bij je hoor" protesteerde ze. Ze tikte met haar vinger op zijn wang. "En ik heb nog een zalf die goed helpt daartegen" voegde Ivy eraan toe. Ze keek hem aan. Hmmmm, het zou wel helpen. Ivy gaapte even en ging languit gaan liggen op haar buik. Ze keek naar het huisje en glimlachte kort. "Ziet er gezellig uit" Haar blik gleed naar Oliver en ze glimlachte. "Rustig is goed" mompelde Ivy nog een beetje slaperig. Oh god, zeg niet dat de healingseffecten weer aan de slag waren. Af en toe had ze zo'n momentje dat ze weer heel slaperig en moe was, maar dat ging na tien minuutjes weer over. Het kwam ook gedeeltelijk door de vermoeidheid van de missie. Ivy bekeek het scherm nog eens en keek met een vragend gezicht naar Oliver. "What do you think?" Vroeg ze, waarna ze hem een stootje gaf. Ze wou dat hij het ook naar zijn zin zou hebben. Anders was er maar niets aan. "Oh, en natuurlijk is er ook één kingsized bed" Suzan glimlachte breed en Ivy rolde lachend met haar ogen. Jules kuchtte even terwijl hij zijn lach probeerde in te houden. Suzan wierp hem een vragende blik toe.

Account verwijderd

schreef:
Over zijn rug maakte hij zich niet echt druk, hij kon er wel mee leven. Het was ook niet alsof het nu echt pijnlijk was, hij voelde ze wel, maar het was niet dat hij er last van had. Bovendien vond hij het stiekem wel leuk, het gaf in elk geval aan dat ze zich vermaakt had en het was belangrijk dat het goed was voor hen beiden.
Hij bekeek het huisje even, het was best leuk. Het was groot genoeg voor hen beiden, maar niet te groot, het was knus te noemen. Dat vond hij niet erg, ze gingen uiteindelijk ook op vakantie om tijd samen door te brengen, zonder dat de rest van het team zich bezighield met hun relatie en wat ze wel en niet deden.
'Ik vind het mooi.' zei hij, dat meende hij ook. Ze hadden een vrij grote douche en ook een bad, het was een mooi huisje. Ze hadden ook wat dingen die ze hier niet hadden, privacy sowieso. De slaapkamer vond hij waarschijnlijk het mooist en dat was niet omdat het de slaapkamer was, maar gewoon omdat het een mooie kamer was. Het was een hele open kamer, een groot deel van het dak bestond uit raam. Hij vond het mooi om naar buiten te kunnen kijken als hij wakker was zonder daar te veel moeite voor te hoeven doen.
Hij keek op toen Suzan begon over het bed en hij kon het niet helpen dat hij begon te lachen. Suzan wist nog van niks, dus zij keek slechts verbaasd naar hen. Jules deed daadwerkelijk zijn best om zijn lach in te houden, maar na even kon je ook hem horen lachen.
'Ik snap er niks van.' klaagde Suzan, waarna ze Ivy zacht omver duwde en haar armen over elkaar legde voor haar buik.
'Ik denk dat Ivy en Oliver wel gebruik maken van het bed.' zei Jules, waarna Suzan hem even vreemd aan keek en vervolgens van het bed sprong. Ze keek even een beetje beschuldigend naar hen, het kwartje was waarschijnlijk gevallen. Ze duwde haar ogen wat dicht en lachte toen.
'Ik had het eigenlijk al kunnen weten dat de plekken in Ivy's nek geen week oud konden zijn.' mopperde ze. Hij keek even naar Ivy en hief zijn schouders op, ze zagen er inderdaad niet uit alsof ze een week oud waren, meestal verdwenen ze al na een paar dagen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy keek hem verbaasd aan. Haar grote, blauwe ogen staarden hem even een seconde aan voordat ze helemaal snapte wat hij zei. "Wacht, je vindt het mooi?" Hij vond het daadwerkelijk iets. Ivy was gewend van Oliver dat hij altijd alles goed vond, een echt enthousiaste mening gaf hij niet echt. Zolang Ivy het iets vond, leek het alsof Oliver er altijd mee instemde. Ze vond het fijn als hij eens echt zijn mening zei. Zo wist ze ook wat zijn voorkeuren waren. Zo was één van die dingen bijvoorbeeld dat hij jurken boven shirts en broeken verkoos. Ze keek verder naar de foto's en grijnste breed. "Ik ben gewoon dol op ruimtes met veel zonlicht" gaf ze toe. De glimlach was amper van haar gezicht af te krijgen. Ze keek er nu al naar uit. "Dus, mag ik boeken voor jullie?"vroeg Suzan met een lach. Ivy's ogen zochten om bevestiging bij Oliver en ze knikte. "Okey, één week + ontbijt en verscheidene keuzes van drank, evenementen,..." somde Suzan op. Ze haalde een kaart uit haar broekzak en voordat Ivy iets kon zeggen legde haar vriendin haar het zwijgen op. "Ryan staat erop, hij voelt zich nog steeds schuldig omdat hij je zo lang heeft binnen laten zitten" Ivy fronste even. "Ik ben niet kwaad op hem" protesteerde ze. Suzan haalde haar schouders op. "Dat weten we, je wordt niet zo snel kwaad" lachte Suzan. Ivy trok een wenkbrauw op. "Ik kan heel erg goed kwaad zijn" protesteerde ze. Ze kon heus wel uitvliegen iemand, maar zelden tegen haar vrienden. Ze probeerde zo vaak mogelijk conflicten te vermijden, behalve als ze echter dronken was. Ivy lachte zachtjes mee. Haar ogen gleden naar Olivers kuiltjes. Oh god, wat had ze toch weer een aantrekkelijk persoon gevonden. Ze belandde plat op de matras en gniffelde even. Erg vond ze het niet echt dat Jules was binnengekomen. Sure, ze was geschrokken en het was vervelend dat hij hun knusse momentje verstoorde, maar er bestonden heus wel ergere dingen. Ze trok een wenkbrauw op naar Jules toen hij Suzan vertelde dat ze wel gebruik konden maken van het bed. "We kunnen er ook gewoon heel rustig in slapen" protesteerde ze. Haar blik gleed naar Oliver en een glimlach krulde om haar mondhoeken. "Oh come on, vind je dat ze opvallen?" Ze legde haar haar wat goed en Suzan gniffelde. "Best wel, jezus, good job Ollie" plaagde ze hen.

Account verwijderd

schreef:
Ze keek nogal verbaasd naar hem, waardoor hij even lachte. Normaal gesproken had hij niet echt een mening, hij was blij als zij dat was. Als zij iets mooi vond, vond hij het ook prima. Het ging hem meer om haar dan dat het hem om iets anders ging, dus was hij vrij gemakkelijk. Er waren dingen waar hij een hekel aan had, maar dat soort dingen stelde zij ook nooit voor, waardoor hij haar nooit hoefde te vertellen dat hij iets niet wilde doen. Het was gemakkelijk om met iemand te zijn die een beetje op hem leek qua kenmerken, zo hadden ze ook niet vaak dat de ander iets echt niet leuk vond.
'Ik kijk graag naar buiten.' gaf hij toe. Hij vond huizen met veel glas het mooist, al helemaal als het ergens achteraf was en je ook geen last had van mensen die naar binnen keken. Hij vond dat niet eenzaam, hij vond het rustig. Hij had het gevoel dat Ivy daar misschien anders over zou denken, maar daar konden ze het altijd nog over hebben als ze daadwerkelijk besloten ergens samen te gaan wonen.
'Geen ontbijt, daar gaan we geen gebruik van maken.' zei hij. Meestal liep een ontbijt maar tot een uur of elf, hij was niet van plan ervoor op te staan. Bovendien had hij niet één keer zelf iets hoeven te maken sinds hij hier was en als hij eerlijk was, miste hij dat wel een beetje. Hij zou graag ontbijt voor haar maken als ze besloten wel een dag op tijd te gaan eten, hij was niet de beste kok, maar ontbijt kreeg hij wel voor elkaar.
'Oh ik wed dat jullie ook heel rustig kunnen slapen, dat kunnen we allemaal. Ik veroordeel jullie niet, ik denk dat ik niet heel veel anders aangetroffen had als ik Derek's kamer in gelopen was.' hij lachte, waarschijnlijk niet. Over Derek en Elise hadden ze allemaal al het een en ander gehoord.
Heel even keek hij naar Ivy's hals, waarna hij opnieuw lachte. Suzan had gelijk, ze vielen inderdaad wel op. Ach, het maakte ook niet zo veel uit, iedereen wist dat dat soort dingen gebeurden in een relatie. Het waren maar een paar plekjes, ze zouden binnen enkele dagen weer weg zijn, als hij geen nieuwe veroorzaakt had in elk geval.
'In elk geval hebben jullie genoeg ruimte op vakantie. En geen Jules die binnen loopt.' merkte Suzan met een grijns op. Suzan sloeg haar armen om de man heen en drukte een kusje op zijn lippen. Suzan leek zo vrolijk met Jules, daar was hij blij om.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld