Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | Aaly

Account verwijderd

schreef:
Lily parkeerde de auto voor het huis en dacht even na voordat ze de sleutel uit de auto haalde. Ze was gestresseerd. Maar alleen voor haar zus. Was ze een slechte zus? Aaah. Ze werd er enorm gefrustreerd van. Lily probeerde alles perfect te doen, ook al lukte dat niet. Ze haalde een hand door haar haren en dacht na. Het zou wel goed komen. Aaron was er. In godsnaam. Ze had zich nog nooit zo gestreseerd gevoeld als ze naar haar familie ging. Lily glimlachte. Wel, gelukkig was ze wel goed in het faken van haar gevoelens. Ze wilde niet dat Aaron zag dat ze doodgong van de stress. Dan zou hij ook beginnen stressen. En daar had ze nu niet bepaald zin in. Ze was een beetje bezorgd om hem. Hij was al bezorgd om wat er zou gebeuren. Hoe zijn ouders over hem zouden denken. Lily had er geen zorgen over.Ze keek naar hem op toen hij haar vingers aanraakte en duwde een zachte kus op zijn lippen. "Het komt allemaal goed" herhaalde ze zijn woorden. "Geen zorgen" Ze raakte met haar duim het ringetje in zijn lip aan en glimlachte licht. Lily deed de auto op slot en liep mee naar de voordeur. Ze had nog steeds een sleutel, maar vergat die nogal vaak. Dus belde ze maar vaker aan. Ze keek glimlachend naar Aaron en gaf hem een heupstoot bij zijn woorden. "Deal" glimlachte ze. Een laatste kus op zijn wang, als aanmoediging. Lily keek op toen ze de deur zag opengaan en ze glimlachte breed waarna ze haar moeder een knuffel gaf. "He Lils" Haar moeders ogen schoten met een glimlach naar Aaron. "En ik ben wel honderd procent zeker dat jij Aaron bent?" Lily glimlachte toen ze Aaron een knuffel gaf. "Ik ben Ivy, maar iedereen noemt me Iv" Lily glimlachte. "Kom binnen, kom binnen, het is te koud om buiten te blijven staan" Lily wierp Aaron een blik toe. Ze hoopte maar dat hij haar familie mocht. "Ollie?! Het bezoek is er!" Ze gniffelde toen haar vader meteen om de hoek keek en aan kwam gelopen. "He paps" Lily nam Aarons jas mee naar de kast voor de jassen en duwde een vlugge kus op haar vaders wang. "Alles goed?" Ze glimlachte toen haar vader knikte en glimlachte waarna hij naar Aaron keek. "Ik hoop dat Lily haar een beetje gedraagt?" Lily kreunde en rolde met haar ogen. "Nooit, ik ben enorm rebels enzo" gromde ze. Ze kreunde toen ze zag hoe haar moeder haar bestudeerde, met een trotse blik. "Je moet vaker jurken dragen Lils, je hebt er het figuur voor" God. Ze voelde haar wangen wat rood worden en prutste aan de rand van haar jurk. "Is Eve er al?" Haar vader schudde zijn hoofd. "Ze is even om wat rode wijn" Lily knikte en glimlachte terwijl ze de woonkamer inliepen. Ze glimlachte breed toen ze het geblaf hoorde en ging op haar knieën zitten. "He daar, he, ja, brave jongens van me" Ze knuffelde de twee husky's en duwde een paar kusjes op hun snoetjes. "Hmmmm wat mis ik jullie" klaagde ze. Ze gniffelde toen Sam meteen wegliep om Aaron te besnuffelen en om zijn hand te likken. "Goddamnit Sam, verrader"

Account verwijderd

schreef:
Haar moeder klonk zelfs een beetje als Lily, hoewel er meer enthousiasme in haar stem lag. Ze leek enthousiast om hem te ontmoeten. Hij knikte toen haar moeder hem vertelde dat ze zeker wist dat hij Aaron was, dat was hij inderdaad. Oliver had haar moeder vast al ingelicht over hoe hij eruit zag. Misschien had Lily zelfs al wel eens een foto laten zien. Ze vertelde hem niet zo heel veel over hoe ze over hem sprak bij haar ouders. Niet nadat hij een poosje verdwenen was.
De knuffel die haar moeder hem gaf, was maar kort. Hij had gelukkig geen tijd om zich er ongemakkelijk bij te voelen. Hij knikte toen haar moeder haarzelf voorstelde als Ivy. Hij wist dat haar moeder Ivy heette, maar nu wist hij ook dat hij haar zo mocht aanspreken.
Hij volgde Lily en haar moeder naar binnen, waarna hij haar vader even begroette. Hij voelde zich nog niet vreselijk, maar de avond was pas net begonnen. Hij kon nog niet met zekerheid zeggen dat het goed ging komen vanavond. Het zou niet aan hen liggen, het zou aan hem liggen.
'Natuurlijk,' glimlachte hij. Lily gedroeg zich altijd. Ze was ontzettend koppig, maar ze deed geen dingen die niet door de beugel konden. Waarschijnlijk zou ze dat ook nooit doen. Zijn blik gleed even naar Lily. Hij lachte zachtjes toen hij zag dat haar wangen een beetje rood waren geworden. Hij vond Lily ontzettend sexy in een jurk, maar zijzelf leek er iets minder zeker over. Jammer, want haar moeder had gelijk, Lily had het lichaam voor jurken. Haar lichaam was erg mooi gevormd.
Hij volgde Lily naar de woonkamer en bekeek de twee honden even afwachtend. Mikey had al een hekel aan hem, hij wilde niet dat de twee honden ook al een hekel aan hem hadden. Eén van de twee, uit verhalen en foto's kon hij opmaken dat het Sam was, kwam naar hem toegelopen en snuffelde aan zijn benen, waarna hij zacht zijn hand likte en begon te kwispelen. Je kon zien dat de twee erg oud waren, ze waren behoorlijk grijs en snel waren ze niet meer te noemen. Voorzichtig aaide hij het beest.
'Dat is nog eens iets anders dan Mikey,' klaagde hij. Mikey had een hekel aan hem. Sam ging tegen zijn been aan staan en hij keek even rond, tot hij de deur open hoorde gaan. Haar zusje. Hij hield zijn hoofd iets schuin toen ze naar binnen liep. Eve en Lily leken op elkaar, maar terwijl Lily aan de alternatieve kant zat, zat haar zusje dat helemaal niet.
'Ik ben Evelyn, maar noem me maar gewoon Eve,' stelde haar zusje zich voor. Ze stak haar hand naar hem uit en hij schudde haar hand, waarna hij even vriendelijk naar haar glimlachte.
'Aaron.' Eve glimlachte ook naar hem en zette de flessen wijn in de keuken, waarna ze hen even bekeek. Lily en haar zusje leken op elkaar, maar toch was er een wereld van verschil tussen de twee.

Account verwijderd

schreef:
Ze was blij hoe haar ouders hem begroeten. Ze was stiekem ook wel trots op hem. Ze was niet zo'n persoon die geen contact meer wilde met haar ouders. Ze was echter ook geen vaderskindje of moederskindje. Ze hield wel enorm van haar ouders, maar ze was er niet van afhankelijk. Lily had haar eigen leven en levenstijl.
Lily ging zitten op de bank en trok Aaron naast zich met een glimlachje. "Zit" graote ze. Zo kon bij wat meer ontspannen. Lily glimlachte vertederd toen ze zag hoe Baylor en Sam naar hen keken. God, wat miste ze hen toch. Ze had echt nood aan een hond bij haar. Maar ze wist dat haar ouders de honden ook niet konden missen. Baylor was zowat haar vaders eerste cadeau geweest voor zijn moeder. Ze kon hen niet meenemen. Hoe erg ze ook van hen hield. Ze streelde de twee even en keek vragend op toen ze haar moeder iets hoorde zeggen. "Heh?" Verward schudde ze haar hoofd. Ivy glimlachte geamuseerd. "Ik vroeg hoe het ging op je werk" Lily fronste even. "Wel okey, denk ik, ik weet niet..." gaf ze toe. "Ik ben dol op de kindjes" gaf ze toe met een glimlach, om toch positief te klinken. Ze was echter niet zeker of ze gelukkig was op haar werk. Maar ze wilde haar familie niet ongerust maken. En Aaron ook niet.
Ze glimlachte toen ze hoorde dat Aaron zei dat ze zich altijd gedraagde. Goed antwoord. Ze duwde een kus op zijn wang en stak haar tong toen uit. Wel, ze was blij dat hij toch vond dat ze zich gedroeg.
Ze glimlachte toen ze zag hoe Aaron Sam zacht aaide en ze rolde met haar ogen bij zijn woorden. "Oh kom op, Mikey is schattig" klaagde ze. "Hij is gewoon een beetje verdedigend" gromde ze.
"He Eve" Lily voelde haar glimlach wat verzwakken, maar bijna onopmerkelijk. "Ziet er goed uit sis" Eve glimlachte en gaf haar een knuffel. Haar zus zag er geweldig uit. Platinablonde gestijlde lokken hingen tot over haar schouder, ze droeg een witte blouse en zwarte jeansbroek. Lily en Eve hadden dezelfde ogen, en ongeveer dezelfde hoogte. De enige verschillen waren dat Eve's haren wat lichter waren en gestijld, en Lily had wel wat gewicht verloren na het ziek zijn.
"He, ik geef toe dat hij inderdaad niet lelijk is" glimlachte Eve terwijl ze Aaron bekeek. Oh god, wat moest Aaron nu wel van haar denken. Het was duidelijk wie de meest succesvolle dochter was. Ongelakkelijk prutste ze aan een kussen en stond even op. "Kan ik helpen met de aperitiefjes?" Vroeg ze met een lichte blos.

Account verwijderd

schreef:
Hij wilde niet eens protesteren toen ze hem naast hem op de bank trok. Hij wist niet zo goed wat gepast was hier, dus hij vond het fijn als Lily hem instrueerde. Hij kon in dat geval niet de schuld krijgen als hij iets deed wat verkeerd was. Daar kwam bij dat hij het ook fijn vond om naast haar te zitten. Het gaf hem een klein beetje rust. Een klein beetje rust in een situatie die voor hem niet erg gemakkelijk was. Hij haalde een hand door zijn haren en bestudeerde Lily. Lily vond haar werk niet leuk. De kinderen vond ze leuk, maar haar collega's niet. Het was raar, Lily was een goede psychologe en ze was erg vriendelijk. Waarom waren haar collega's dan geen fan van haar. Hij liet zijn hand heel even op haar knie liggen en glimlachte bemoedigend. Zelfs de situatie op haar werk zou wel weer goed komen. Misschien dat ze vroeg of laat een andere baan moest gaan zoeken, maar alleen als zij daar gelukkig van werd.
'Een beetje verdedigend?' vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen. Mikey was veel meer dan een beetje verdedigend, het beest had een gruwelijke hekel aan hem. Hij hoorde Oliver lachen. Heel even vroeg hij zich af of haar kat hen wel mocht of dat hij gewoon een hekel aan iedereen had, op Lily na.
Zijn blik volgde Lily en Eve. Eve was nog jong, achttien of negentien, maar ze leek wel redelijk volwassen als het aankwam op gedrag. Geamuseerd schudde hij zijn hoofd toen Eve opmerkte dat hij inderdaad niet zo lelijk was. Ze moest eens weten wat Lily over hem gezegd had. Zijn blik gleed naar Lily toen ze overeind kwam en aanbood te helpen met de aperitiefjes. Tot zoverre het niet achterlaten.
'Jullie hebben elkaar ontmoet op het project, toch?' vroeg Eve met een glimlach. Hij knikte bevestigend. Hij kon zich nog goed herinneren hoe ze elkaar ontmoet hadden.
'Op mijn eerste dag daar. Daarna wilde ik geen dag meer missen,' gaf hij toe. Het was niet het project zelf dat hem elke keer op deed komen dagen, het was Lily. Hij trok even aan een draadje in zijn vest en keek toen even op naar Lily. Hij wilde nog steeds geen dag missen. Lily was niet te vergeten, hij kon niet meer stoppen met aan haar denken sinds die eerste dag.
'Lief,' mompelde Eve, meer tegen haarzelf dan hem. Hij glimlachte even. Hij was vanaf die eerste dag al dol geweest op Lily, hoewel hij er ontzettend onhandig was dat te tonen.

Account verwijderd

schreef:
Lily zag hoe Aaron haar bestudeerde terwijl ze wat babbelde. Hij hield er zelf niet van om te praten. Dat wist ze heus wel. Ze probeerde de sfeer echter wat luchtig te maken met wat van haar gebabbel. Ze wist dat het verre van gemakkelijk was voor hem. En ze wou dat hij op haar kon steunen. Het was echter we moeilijk voor haar.
Ze vond het moeilijk om hem te zien met Eve. Haar prachtige, intelligente en lieve zus Eve. Ze was niet jaloers, maar eigenlijk ook wel. Wel, in feite was het meer onbegrip en schuldgevoel. Ze vond dat Aaron iemand verdiende zoals haar. Ze wist zeker dat hij al duizenden vrouwen had gezien die even geweldig waren als Eve. En toch koos hij haar. Ze kon zijn keuze gewoon amper snappen.
Lily glimlachte lichtjes toen hij zijn hand op haar knie liet liggen en verstrengelde hun vingers. Hij toonde niet graag da ze samen waren, maar hier kon het toch...toch? Ze liet toch voor de zekerheid zijn hand wat losser vast. Ook voor haar was het anders.
"Ja, een beetje verdedigend" gromde ze naar Aaron. Ze glimlachte. "Oh zo erg is hij niet, hij heeft je nog nooit aangevallen in je slaap ofzo" gniffelde ze. "Nog niet" voegde ze er grappend aan toe. "Hmmmm" mompelde ze er nog eens grappend bedenkelijk aan toe.
Lily en Eve leken best wel op elkaar. In feite zou je niet eens zeggen dat ze verschilden van leeftijd. Maar het was wel zo. Eve was gewoon enorm ambitieus en er was zeker een succesvolle toekomst voor haar weggelegd. Dat was ze zeker.
Ze vermeed Aarons blik toen ze ging helpen. God, ze wist niet hoe ze zich normaal kon gedragen... Ze beet zacht op haar onderlip en duwde de toostjes en kleine potjes voorzichtig op een schaal, waarna ze een paar glazen voor de wijn nam uit de kast. "Ik neem de hapjes wel mee, neem jij de wijn?" Lily knikte toen ze haar moeder zag kijken naar haar. "Lily, maak je nou maar niet zoveel zorgen" Haar ouders kenden haar te goed.
Ze liep stil terug naar de rest en schonk de wijn in met een kleine glimlach. Ze beet op haar onderlip terwijl ze Eve en Aaron bestudeerde. Ze leken het we naar hun zin te hebben. Ethan, hij had het ook naar zijn zin gehad. Haar vrienden, zij ook. Ze prutste aan het bandje op haar pols en leidde haarzelf zo met moeite wat af.

Account verwijderd

schreef:
Ergens had hij het vermoeden dat vanavond niet ging lopen zoals ze graag wilden dat het zo lopen. Lily leek niet ontspannen en hij wist niet of het voor hem überhaupt mogelijk was zich te ontspannen. Haar ouders en zusje waren vriendelijk, maar het aanzicht van een familie had hem altijd ongemakkelijk gemaakt. Het was datgene wat hij voor het grootste deel van zijn leven zo graag had willen hebben en nooit had kunnen krijgen.
Hij kneep even bemoedigend in haar hand toen hij haar hand in de zijne voelde glijden. Het scheelde dat zij er was, hij wist niet wat hij gedaan had als zij er niet geweest was. Waarschijnlijk had hij gelogen en was hij nooit gegaan, hij keek er enorm tegenop.
'Nog niet,' klaagde hij. De kat zou hem nog eens aanvallen. In het begin had de kat hem nog wel redelijk geaccepteerd, maar nu was dat wel anders. Ietwat zielig keek hij naar Lily. Waarom kon zij er niet voor zorgen dat de kat hem wel mocht? Hij had het zelf al geprobeerd.
Lily keek hem niet aan. Het maakte de avond niet heel veel gemakkelijker. Een zucht gleed over zijn lippen, misschien was dit geen goed idee geweest. Hij ging alleen maar voor Lily en Lily leek er niet heel erg blij mee te zijn dat hij hier was. Als hij geweten had dat ze het niet fijn zou vinden, had hij het ook niet gedaan. Niet alleen voor haar, maar ook om het zichzelf te besparen. Dergelijke uitjes hadden hem nog nooit goed gedaan, hij voelde zich altijd erg leeg als hij bij een familie geweest was.
Zijn blik gleed even naar Lily en haar moeder. Lily kwam met wijn, haar moeder met de hapjes. Heel even keek hij naar de wijn. Hij had al een poos niet meer gedronken. Nu hij zijn nachten bij Lily doorbracht, kreeg hij niet meer de kans om te drinken. Hij moest toegeven, hij miste het soms wel. Vooral als hij zich niet goed voelde, maar meestal kwam Lily met hem knuffelen als hij zich zo voelde. Het hielp. Nu leek Lily er echter geen behoefte aan te hebben. Hij praatte heel even met Eve en nam een hapje toen haar moeder daarop aandrong. Natuurlijk complimenteerde hij haar moeder op het eten, Lily had hem gezegd dat ze dat fijn vond. Dat, en het was echt lekker. Zo nu en dan gleed zijn blik naar Lily, maar dat maakte de situatie niet veel beter. Als hij zich al niet ongemakkelijk gevoeld had, deed hij dat nu zeker wel.

Account verwijderd

schreef:
Ze wilde heel graag dat het goed lip. Ze voelde zich schuldig dat ze zich niet goed voelde. Ze kende echter niet anders. Ze wist gewoon niet wat ze moest voelen. Ze was vooral bang. Lily wreef even over haar wang en glimlachte kleintjes toen hij bemoedigend in haar hand kneep. Shit, ze was een rotvriendin. Het draaide niet om haar. Hij was degene met stress. Ze moest er zijn voor hem, niet voor haarzelf. Haar gedachten leken haar te overheersen en ze knipperde even om haar tranen terug te dwingen. Het speet haar. Eve zou zich nooit zo gedragen.
"Nog niet" herhaalde ze met een plagerige glimlach. "Ik wil je eigenlijk wel beschermen, misschien" glimlachte ze. "Als je lief bent" grapte ze. Ze gaf hem een por en keek hem aan. "Moet je wel je best doen" voegde ze er lachend aan toe. Ze duwde een kusje tegen zijn lippen voordat ze weer normaal ging zitten.
Ze was heel erg blij dat Aaron er was. Wat minder blij dat Eve er was. Ze had stiekem gehoopt dat ze eerst een ontmoeting zouden hebben met haar ouders, daarna met Eve. Dan was het niet meteen alles in één keer. Ze was echter toch gekomen. Verdorie. Ze was een pessimist op dat vlak. Ze wist dat het wel okey was, maar z dacht alleen maar negatief.
Lily schonk de wijn in en ze klinkte met haar glas tegen dat van de anderen. Ze luisterde maar met een half oor, verzonken in haar eigen gedachten. Ze wist dat ze zich schuldig zou voelen omdat Aaron haar bestuderend aankeek. Ze liet hem kinda in de steek, niet expres, maar ze deed het toch. Ze knauwde schuldig op haar onderlip en haalde een hand over haar ogen.
Ze knikte even en glimlachte wat geforceerd toen haar vader vroeg of de hapjes lekker waren. "Ollie, had je gedacht dat ze niet lekker waren dan?" protesteerde haar moeder met een liefdevolle glimlach.

Account verwijderd

schreef:
'Kun je Mikey niet gewoon vertellen dat hij me aardig moet vinden?' verzuchtte hij. Sam stond nog steeds tegen zijn been aan en Baylor snuffelde wat rond. Hij vroeg zich af of Lily zich er bewust van was dat de honden ontzettend oud waren, dat ze het onmogelijk nog lang vol konden houden. Hij aaide Sam wat afwezig over zijn rug. Lily had de honden zelfs op haar enkels getatoeëerd, het zou haar hart breken. Misschien moesten ze een hond aanschaffen voor het zo ver was. Hij werkte niet, hij kon het beestje wel uitlaten als zij dat niet kon.
Hij glimlachte even toen Lily een kusje tegen zijn lippen duwde. Dat was geaccepteerd hier. Hij wist niet zo goed wat haar ouders storend zouden vinden en wat niet. Hij dat het nooit meegekregen in de opvoeding en ervaring had hij niet. Oliver en Ivy waren de eerste ouders die hij ontmoette. In elk geval de eerste ouders die er ook echt toe deden. De eerste ouders op wie hij een goede indruk moest maken.
'Hoe oud ben je, Aaron?' Hij keek even op naar Eve. Ze probeerde hem aan de praat te houden, maar hij vond het lastig te blijven praten. Lily reageerde niet op hem, ze keek hem niet eens echt aan, en haar ouders waren in gesprek over hoe lekker de hapjes waren. Hij glimlachte even lichtjes toen Oliver vertelde dat Ivy altijd lekker kookte, dat had Lily blijkbaar van haar moeder.
'Drieëntwintig,' antwoordde hij. Eve knikte even. Het leeftijdsverschil was niet zo groot. Hij was bijna drie jaar ouder, hij kende stellen die tien jaar van elkaar verschilden. Heel even had hij de neiging om Lily aan te raken, maar hij bedacht zich en wendde zijn blik af. Wat er ook was, ze wilde er duidelijk zijn steun niet in.
'Zullen we ons dan maar verplaatsen naar de eettafel? Het eten is over een minuutje klaar,' kondigde Lily's moeder vrolijk aan. Hij knikte, kwam overeind en volgde de rest naar de eettafel. Ondanks dat Lily niet met communiceerde, koos hij wel voor de plek rechts van haar. Haar moeder ging naar de oven en haalde er een grote schaal uit. Hij nam een klein slokje van de wijn. Hij dronk vaker bier dan wijn, maar hij kon er wel mee leven. Zijn blik gleed heel even opzij, waarna hij heel zacht haar hand aanraakte. Hij kon niet bepalen of dat het aan hem lag, maar dat zouden ze gauw genoeg weten. Als Lily boos op hem was, zou ze het wel negeren. Ondertussen keek hij even rond, hij wilde de aandacht niet direct op hen vestigen.
'Jullie hebben een erg mooi huis,' gaf hij toe. Ze hadden een ruim en licht huis met een hoop ramen. Hij kon een kleine Lily hier al wel zien rondrennen.

Account verwijderd

schreef:
"Als ik dat kon, had ik dat al lang gedaan" gaf ze toe met een glimlachje. Gelukkig stoorde het haar niet en hem ook niet zo erg. Ze konden er toch niet veel aan doen. Zij wilde het katje niet achterlaten. En ze zou Aaron nooit opgeven. Dus de situatie zou wel dezelfde blijven. Behalve als Mikey natuurlijk plotseling begon te houden van Aaron. Maar dat dacht ze niet meteen nee. Dat leek best wel onmogelijk. Lily gaapte zacht en dacht na. Ze glimlachte zwak terug. Haar ouders konden wel veel zien. Ze vertrouwden erop dat ze zich wel nog wat gedroeg. En zoals haar vader al eens had gezien. Hij had veel erger gezien. Ze had zelf ook geen probleem met mensen die in haar omgeving kusten en knuffelden. Eve ook niet, haar ouders deden het zelf ook. Lily keek op en bestudeerde Eve even terwijl Aaron haar vroeg wat ze deed voor werk. "Ik ben nu beginnende advocaat" zei Eve met een trotse glimlach. "Ik probeer het te maken" gaf ze toe terwijl ze aan haar haar prutste. "Ik moet toegeven dat studies voor mij enorm belangrijk zijn, misschien ben ik wel een beetje veel extremer dan Lils op dat vlak" Lily keek even op en hield haar hoofd schuin met een frons. Wat had dat nou weer te betekenen? Ook al was ze niet altijd bezig met haar studies, ze had wel haar best gedaan. "Ik bedoel dat ik een enorme strever ben natuurlijk" zei Eve snel. Lily glimlachte. "Ben je heus niet" protesteerde ze. Ze trok haar jurkje rechter.Ze keek wat rond en glimlachte toen ze zag hoe haar tekening nog steeds ingelijst ging aan de muur. Ze had hem gemaakt toen ze nog klein was. Het was een tekening van de familie met een heleboel aura eromheen. Haar gave was toen nog niet zo stabiel geweest als nu. Maar toen moest ze ook bijna geen pillen slikken. 1 potje per maand ofzo. Lily stond op en ging ook zitten aan de tafel. Ze glimlachte lichtjes toen haar moeder de schaal zette op tafel. "Lieverd, ik vrees dat we de schaal er eerder hadden moeten uithalen...." merkte haar vader op. Haar moeder kreunde. "Misschien wel ja, ehmmm, ik hoop dat het niet stoort, maar ik denk dat we best nog even wachten, als we onze tong niet willen verbranden" Lily knikte even. Geen probleem. Ze voelde hoe Aarons hand zacht over haar hand gleed en ze liet haar duim heel erg zacht glijden over de rug. Ze beet op haar onderlip en keek hem aan. Ze lette niet echt meer op wat er gezegd werd.

Account verwijderd

schreef:
Het zou nooit goed komen tussen Mikey en hem. Hij hief zijn schouders op, ze zouden het onderwerp maar even laten rusten. Het vormde ook geen echt probleem. Lily vond het niet vervelend dat de kat hem niet mocht en hij vond het niet zo boeiend dat de kat hem niet mocht. Het was niet zo belangrijk.
Hij ging in gesprek met Eve, sinds Lily niet echt in de stemming leek om met hem te praten. Ze hadden het heel even over school, maar sinds hij geen opleiding gehad had, kon hij er niet zo veel over vertellen. Vervolgens vroeg hij naar haar baan, hopend dat zij hem niet hetzelfde zou vragen. Dat deed ze niet. Zijn blik gleed even naar Lily toen Eve opmerkte dat ze extremer was dan Lily.
'Ik denk dat Lily het al gemaakt heeft,' zei hij schouderophalend. Ze vond haar collega's misschien niet zo leuk, maar ze deed wel wat ze leuk vond. Ze vertelde altijd enthousiast over de kinderen. Lily had ervoor gekozen iets te doen wat haar gelukkig maakte en daaruit concludeerde hij dat zij het ook gemaakt had. Opleidingsniveau was niet belangrijk voor hem, niet eens een beetje. Dat zou ook hypocriet zijn, sinds hij zelf geen enkel niveau had.
Hij keek even op toen haar ouders in gesprek gingen over het eten. Hij kon het makkelijk verkoelen met een van zijn gaven, maar hij koos ervoor dat niet te doen. Hij wilde zijn gave niet met de hele wereld delen. Hij wilde haar ouders gewoon niet afschrikken.
Hij glimlachte lichtjes toen hij voelde dat haar duim zacht langs de rug van zijn hand gleed. Ze negeerde hem in elk geval niet. Hij liet zijn hand in de hare glijden en keek toen naar haar ouders.
'Vinden jullie het heel erg als ik Lily even steel om haar kamer te bekijken? Ik vind het leuk om te zien waar ze opgegroeid is,' gaf hij toe. Het was geen leugen, hij vond het fijn om er een beeld van te krijgen. Hij kwam overeind toen zijn ouders hun hoofd schudden en vervolgens breed naar hem glimlachten, waarna hij Lily naar haar kamer volgde. Hij had haar hand niet losgelaten. Pas toen ze haar kamer bereikt hadden, liet hij haar hand gaan.
'Wat is er mis, Lils? Ik ben hier voor jou en sinds we hier zitten kijk je me niet meer aan en praat je ook niet meer tegen me.' Ze sloot hem volledig buiten. Niet alleen hem, maar ook de rest. Ze reageerde nergens enthousiast op en ze zei alleen iets als dat echt noodzakelijk was. Hij begreep niet waarom ze zo deed, wat was er zo verkeerd gegaan? Hij keek Lily afwachtend aan en leunde tegen de muur. Als ze niet had willen gaan, had ze dat moeten zeggen. Ze maakte het er niet veel makkelijker op nu.

Account verwijderd

schreef:
Ze keek hem aan en haalde haar schouders lichtjes op. Het maakte haar niet zoveel uit of de kat Aaron mocht. Mikey zou maar aan hem moeten wennen. Ze moesten maar aan elkaar wennen.
Lily ontmoette Aarons ogen voor even en ze hield haar hoofd een beetje schuin bij zijn opmerking. "Dankje" zei ze met een glimlachje toen hij zei dat ze het al gemaakt heeft. Ze twijfelde er vaak aan. Ze hielp graag mensen, maar soms had ze het gevoel alsof dat het enige goede was aan haar job. Ze wilde niet voor eeuwig werken op die plek, dat wist ze. Misschien kon ze ooit veranderen, maar dat zou ze wel nog zien. Ze beet op haar onderlip en glimlachte kleintjes. Eve haalde haar schouders op. "Ik zeg niet dat Lils het niet gemaakt heeft, maar volgens mij kan ze beter werk vinden" Lily fronste. "Ehmm" mompelde ze, niet goed wetend wat te zeggen. Ze wilde het er niet echt over hebben, maar goed.
Lily keek op toen hij zijn hand in de hare liet glijden en fronste bij zijn woorden. Hij wilde haar kamer bekijken. Ze liepen naar boven en ze fronste opnieuw bij wat hij haar vroeg. Ze deed de deur van haar kamer dicht en schudde haar hoofd. "Er is..." Ze slikte bij zijn woorden. Fine, er was wel iets mis. Lily keek hem aan en beet op haar onderlip. "Het spijt me" protesteerde ze. Ze schudde haar hoofd. Ze wendde haar blik af toen Aaron tegen haar begon te praten en sloeg haar armen over elkaar. "Wat is er aan de hand?" hoorde ze hem vragen. Lily kreunde gefrustreerd. "Fine, ik weet gewoon niet wat te doen als ik zie hoe goed jij en Eve bij elkaar zouden passen" flapte ze eruit.
Van streek ging ze op haar bed zitten. "Het is gewoon..." zei ze zachtjes. "Ze is alles wat iedereen wilt" gaf ze toe met tranen in haar ogen. "Ik weet dat je helemaal niet zoals Ethan bent, maar ik kan er niet aan doen, ik maak me zorgen" zei ze zacht. "En ik doe echt mijn best om me normaal te gedragen, maar het lijkt alsof ik dat niet kan" Ze begroef haar gezicht in haar handen. "Aaron, geef me één reden waarom je niet voor haar zou kiezen" zei ze met een bijna wanhopige frons. "I mean, look at her" Ze wreef zacht door haar ogen toen ze voelde hoe een druppel op haar jurkje viel. "Ze is een heleboel dat ik niet ben"

Account verwijderd

schreef:
Hij knikte even toen Lily hem bedankte. Lily deed het prima, beter dan de meesten, hij begreep niet hoe haar zusje daar kritiek op kon hebben. Het was waarschijnlijk maar goed dat ze geen idee had van zijn opleidingsniveau, want dan zou ze Lily direct afraden bij hem te blijven.
'Ik denk niet dat het leven draait om een zo hoog mogelijke sociaal-economische klasse bereiken,' zei hij simpelweg. Hij zou nooit hoog raken en dat accepteerde hij. Hij baalde er niet eens van. Alles wat hij wilde, was dat hij zich goed voelde. Hij gaf weinig om geld of bezittingen. Zo lang hij goed in zijn vel zat, maakte het hem niet zo veel uit. Zelfs voor haar zusje zou hij zijn mening niet onder stoelen of banken schuiven. Hij was vriendelijk, maar hij zou niet overal klakkeloos in meegaan.
Hij trok een wenkbrauw op toen Lily probeerde te ontkennen. Ze begreep echter zelf ook wel dat er wel iets mis was en maakte haar zin niet af. Hij reageerde niet op haar spijtbetuiging. Ze hoefde hem niet te vertellen dat het haar speet, ze hoefde hem alleen maar te vertellen wat er verkeerd was. Haar antwoord daarop verbaasde hem een beetje. Eve en hij leken niet eens op elkaar, niet eens een heel klein beetje. Ze zouden waarschijnlijk dagelijks discussies voeren, ze pasten niet bij elkaar.
Een zucht gleed over zijn lippen en hij ging voorzichtig naast Lily op haar bed zitten, waarna hij opzij keek en Lily bestudeerde. Haar zusje maakte haar onzeker. Ze leek zich zelf minderwaardig te voelen tegenover haar zusje. Hij schudde zijn hoofd. Nog geen seconde had hij gedacht aan Eve op die manier. Vrij weinig aan Eve stond hem aan. Ze was niet vervelend, maar ze was ook niet interessant. Ze was neutraal. Hij sloeg een arm om Lily heen en trok haar zacht tegen zich aan, waarna hij een kusje tegen haar hoofd duwde.
'Lily, er zijn zo veel redenen waarom ik voor jou zou kiezen en niet voor haar. Eve is alles wat de maatschappij wil en alles wat ik niet wil. We zouden het nog geen week samen volhouden.' Eve zou hem binnen een uur gaan vervelen. Hij schudde zijn hoofd.
'Ik begrijp dat het je onzeker maakt, maar ik wil jou, Lils. Je weet dat ik niet lieg.' Lily kon het aan zijn aura zien als hij loog en hij loog niet. Er was geen haar op zijn hoofd die eraan dacht voor Eve te gaan. Eve was mooi, maar ze was standaard en ontzettend jong. Eve was geliefd in de maatschappij en hij kon niet goed omgaan met mensen die geliefd waren in deze maatschappij.

Account verwijderd

schreef:
Ze wist dat haar zusje het niet slecht bedoelde. Ze vroeg het zich gewoon af. Lily snapte haar wel. Ze had een hoog einddiploma gehaald. In feite kon ze eender welke job kiezen. Ze kon dokter worden, manager, ... En toch had ze gekozen voor kinderpsychologe. Ze deed gewoon wat haar gelukkig maakte. Lily keek de twee aan en glimlachte zwakjes bij zijn woorden.
Daarom hield ze van hem. Hij wist waar het leven om draaide. Het was soms moeilijk voor hem om toe te geven, maar hij wist het maar al te goed. Ze beet op haar onderlip en dacht na.
Lily keek hem aan toen hij zuchtte en schoof wat opzij zodat hij er bij kon komen. Ze wreef even over haar wangen en liet haar hoofd wat hangen. Ze vond het gewoon helemaal niet fijn om zich zo te voelen. Lily leunde zachtjes tegen hem aan en sloeg haar armen om zijn middel. Ze zei niet meteen iets maar beet op haar onderlip bij zijn woorden. Ze knikte zwak bij wat hij haar vertelde. "Maar toch..." Ze kreunde toen hij zijn vinger even op haar lippen legde om haar de mond te snoeren voor ze kon protesteren. Fine, dan niet.
Lily keek hem aan met een trieste blik toen hij zei dat ze wist dat hij niet loog. Ze wist dat hij niet zou liegen tegen haar, ze hoefde niet eens zijn aura daarvoor te controleren. Aaron zou niet liegen. Ze liet haar armen liggen om hem heen en slikte. "Ik weet dat je niet in Eve geinteresseerd bent, maar dat zou je wel moeten Aaron, zij is een veel betere partij dan ik ben" protesteerde ze zwak.
Ze liet haar blik glijden naar zijn gezicht en fronste haar wenkbrauwen licht, waarna ze haar schouders zacht ophaalde. Ze zei gewoon hoe de zaak in elkaar zat.

Account verwijderd

schreef:
Lily had hem verteld over Ethan. Over haar ex die alleen met haar omging om dichter bij haar zusje te komen. Het klonk vreemd, maar hij geloofde Lily op haar woord. Het was bruut om Lily zo te misleiden, maar Lily zag de man nooit meer en dat was waarschijnlijk maar beter ook. Hij zou er niet erg gelukkig van worden als haar exen nog in haar leven waren, het leek hem gewoon niet gemakkelijk. Al haar exen hadden haar gekwetst, hij kon zich er wel boos over maken.
Hij streelde zachtjes over haar haren terwijl hij nadacht. Hij had zich een hoop scenario's voorgesteld, maar niet dit scenario. Hij had niet verwacht dat Lily zo onzeker kon zijn, al helemaal niet als het ging om Eve. Ze leek altijd zo blij te zijn met haar familie, maar blijkbaar was het toch allemaal niet zo mooi als het leek.
Hij schudde zijn hoofd toen ze begon te praten. Er was geen maar toch. Het was hij en Lily, niet hij en Eve. Er zou ook nooit een hij en Eve komen. Ook niet als hij en Lily voorbij waren.
'Waarom zou ik geïnteresseerd moeten zijn in Eve, Lils?' Eve was een heleboel wat zij niet was. Een heleboel dingen die hij juist zo leuk vond aan haar. Hij schudde zijn hoofd, hij hoefde geen interesse in Eve te hebben. Lily was meer dan genoeg voor hem.
'Waarom zou ik bij iemand willen zijn die me zal vervelen, iemand die ik niet aantrekkelijk vind en iemand die ik niet wil?' Hij zag dat Eve mooi was, maar hij kon niet zeggen dat hij zich aangetrokken voelde tot haar. Hij zocht niet naar perfectie, maar imperfectie.
'Waarom zou ik dat willen als ik al bij iemand ben waar ik me goed bij voel, iemand die ik wel heel erg aantrekkelijk vind en iemand die ik heel erg graag wil?' Hij was dol op Lily, ze maakte hem gelukkig. Lily dacht dat anderen beter voor hem waren dan hij, maar hij dacht dat niet. Lily was alles wat hij nodig had. Hij schudde zijn hoofd opnieuw. Ze vertelde hem altijd dat hij negatief was, maar zij was dat ook.
'Eve is vast ontzettend leuk en ze zal vast een hoop mensen gelukkig maken, maar mij niet.' Hij geloofde dat haar ex iets in Eve gezien had. Hij zou niet de eerste en niet de laatste zijn, maar bij hem hoefde Lily zich daar niet druk over te maken. Hij zag dat niet in Eve. Hij kende haar nog geen uur en hij kon het nu al met zekerheid zeggen. Eve was niet de vrouw voor hem.

Account verwijderd

schreef:
Lily keek op toen hij haar haren zacht streelde en ze glimlachte zwak waarna ze een kus duwde tegen zijn lippen. Lily keek hem schuldig aan. Het speet haar enorm dat ze hem een slechte avond bezorgde. Lily kroop wat dichter tegen hem aan en trok een deken over haar blote benen. Ze had het een beetje koud. Ze keek haar kamer rond. Het was een beetje leger dan ze het gewend was, maar dat had ze wel verwacht. Er hingen een boel posters van alternatieve bands en oudere rockers zoals Bon Jovi en Nirvana aan de muren. Haar boekenkast had ze half leeggeplunderd en meegenomen naar haar appartement. Ze hield wel van lezen. Het was een tweede wereld. Je kon jezelf kwijtraken in een boek. Wel, Lily kon zich makkelijk kwijtraken in haar gedachten in het algemeen. Ze haalde haar schouders op bij zijn vraag en gaf niet meteen een antwoord. Ze wist gewoon niet direct wat ze daarop moest zeggen. Van karakter waren de twee gewoon anders. Lily was het alternatieve type, Eve was het succesvolle en deftige type. Alternatieve types werden over het algemeen niet zo succesvol als mensen zoals haar zus. Was het niet veiliger om te blijven bij iemand die je zekerheid bood? Ze antwoordde niet op zijn volgende vraag. Ze kon het niet. Het verbaasde haar gewoon dat hij zo dacht. Lily kroop in zijn armen toen hij die voor haar openhield en kalmeerde toen hij troostende rondjes wreef over haar rug. Ze keek hem aan en beet op haar onderlip. "Het spijt me dat ik het zo ongemakkelijk heb gemaakt" gaf ze toe met een slik. "En dat ik het niet eerder durfde toe te geven" voegde ze eraan toe. Ze was een lafaard geweest. Ze had het hem meteen moeten vertellen, wat haar dwarszat. Dat had ze niet gedaan. En zij maakte hem wel gelukkig? Ze vroeg het niet luidop, maar dacht wel.Ze bloosde bij zijn woorden en keek hem met een glimlachje aan. "Oh..." bracht ze uit met een blos op allebei haar wangen. Aaron was soms nogal ondoorgrondelijk, maar nu had hij zich toch wel voor haar opengesteld. Ze vond het fijn. Ze kon eindelijk wat van zijn gedachten ontrafelen. "Ik wil ook alleen maar jou, dat weet je toch he?" Zei ze met een glimlach. Ze was eerlijk. Lily keek hem aan en fronste haar wenkbrauwen samen. "Hoe zie ik er nog uit?" Haar makeup was waterproof, maar ze checkte liever nog eens. Lily glimlachte toen ze zijn glimlach zag staan en ze duwde hem plat op haar bed. "Nog steeds die schuine grijns" klaagde Lily. Ze liet haar handen glijden over zijn borstkas en glimlachte toen zijn handen gleden om haar middel. Ze duwde haar lippen tegen de zijne.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld