Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | Aaly

Account verwijderd

schreef:
Het zou waarschijnlijk niet de laatste keer zijn dat haar kleine zusje haar onzeker maakte. Het zou waarschijnlijk ook niet de laatste keer zijn dat hij haar ervan moest verzekeren dat Eve en hij nooit iets voor elkaar zouden hebben. Hij zou het in zijn achterhoofd moeten houden de volgende keer dat hij hier kwam. Moeilijk zou dat waarschijnlijk niet zijn. Lily huilde niet zo vaak, maar haar zusje had haar wel aan het huilen gemaakt. Onbewust natuurlijk, maar het was wel gebeurd. Het had hem verrast. Hij had wel gezien dat Lily's houding veranderd was toen haar vader had verteld dat Eve er ook zou zijn, maar hij had er niet direct iets achter gezocht.
Hij opende zijn armen voor Lily en glimlachte toen ze vrijwel direct in zijn armen kroop. Ze was in elk geval niet boos op hem. Hij streelde zacht over haar rug en dacht na. Zijn houding tegenover Eve kon niet drastisch veranderen, want hij was niets meer dan vriendelijk geweest tegen haar zusje. Misschien moest hij meer met Lily in gesprek gaan en minder met Eve, een andere oplossing zag hij momenteel niet. Hij had het eerder ook al geprobeerd, maar Lily had hem vermeden en Eve had dat niet gedaan.
'Het is oké, Lils. Ik zou hetzelfde gedaan hebben.' Hij nam het haar niet kwalijk. Als hem iets dwarszat, deed hij ook dingen die eigenlijk niet zo slim waren. Hij liep weg of zakte weg in zijn eigen gedachten. Lily kon aan hem zien dat er iets mis was, maar vaak weigerde hij ook om erover te praten.
De blos op haar wangen was lief. Hij drukte een kusje op haar wang en knikte ton ze hem vroeg of hij wist dat zij ook alleen maar hem wilde. Hij vond het een beetje gek, maar hij wist wel dat het zo was. Lily wilde bij hem zijn, ondanks alles dat mis was of hem tegenzat in het leven.
'Je ziet er mooi uit, Lily.' Haar wangen waren een klein beetje rood, maar verder was er niets veranderd. Haar make-up zat nog precies zoals het gezeten had voor ze naar boven waren gegaan. Hij vond Lily mooier dan Eve. Ze waren op een compleet andere wijze mooi, maar hij prefereerde de wijze van Lily.
Geamuseerd keek hij naar Lily toen ze hem op het bed duwde. Een schuine grijns verscheen op zijn gezicht en hij lachte toen Lily het opmerkte. Zijn handen gleden om haar middel, maar gleden al snel af toen ze haar lippen tegen de zijne duwde. Hij beantwoordde haar kus zonder haast, hij nam er alle tijd voor. Haar ouders konden hen nu toch niet zien.

Account verwijderd

schreef:
Ze keek hem aan toen hij glimlachte. Gelukkig kon hij dat nog. Ze kon zich wel voorstellen dat hij niet bepaald geamuseerd was door haar houding daarvoor. Ze beet op haar onderlip. Ze was niet boos op hem geweest. Ook niet teleurgesteld ofzo. Ze was gewoon gefrustreerd. Ze probeerde wanhopig te snappen waarom hij haar leuker vond dan Eve, maar ze wist geen enkele reden te bedenken. Ze maakte zichzelf wijs dat haar zus vele malen beter was dan haar. Ethan droeg daar heel wat schuld bij.
"Het is niet jouw schuld, dat weet je we he?" Vroeg ze hem. "Je gedraagt je perfect" voegde ze eraan toe met een glimlachje. Haar ouders waren waarschijnlijk dol op hem. Hij was lief, vriendelijk, ... Een geweldige vriend. Hij hoefde zijn gedrag heus niet te veranderen omdat zij een beetje gevoelig was. Dat wilde ze niet. Hij moeqt doen waar hij zich goed bij voelde.
Lily glimlachte dankbaar toen hij zei dat het wel okey was. Ze duwde een kus op zijn wang. Zij vond niet dat het in orde was, maar goed. Ze was dom geweest. Ze had er niet over willen praten.
Lily keek hem aan toen hij een kus op haar wang drukte en ze glimlachte terug. "Oeh" mompelde ze even toen Aaron haar zei dat ze er mooi uit zag. Ze lachte toen hij half over haar hong en ze hield haar hoofd schuin terwijl ze hem bestudeerde. Lily liet haar handen liggen op zijn rug en kuste hem rustig terug. Ze hadden tijd.
Of niet. Ze schrok zich dood toen de deur opeens openging. "My eyes" kreunde Eve. "Kloppen" protesteerde Lily terwijl ze recht ging zitten en speels glimlachte naar Aaron. "Oh kom op, geef mij niet de schuld, hoe moest ik nu gaan weten dat jullie elkaar ging dood lebberen op je oude kamer?" Lily haalde haar schouders op. Wel, ze was blij dat ze alleen woonde.
"Maat goed, het eten is al wat afgekoeld"

Account verwijderd

schreef:
In eerste instantie had hij wel gedacht dat het aan hem lag. Hij deed zijn best, hij wilde graag dat haar familie hem mocht, maar Lily leek zijn houding niet fijn te vinden. Het was de eerste keer dat hij de ouders van zijn vriendin zou ontmoeten, hij wist niet wat goed was.
'Ik wil niet dat je ouders me niet leuk vinden,' mompelde hij. Hij kon zich niet voorstellen dat hun relatie stand kon houden als haar ouders er niet achter stonden. Hij zou er waarschijnlijk niet mee om kunnen gaan. Echter, Lily gaf hem een klein beetje hoop dat dat niet het geval was. Dat hij zich goed gedroeg en dat haar ouders hem wel zouden mogen. Vandaag zou hij echter nog niet helemaal overtuigd zijn. Hij had wat tijd nodig.
Hij was niet de enige die dacht dat ze wel wat tijd hadden. Lily nam net zo goed haar tijd als dat hij dat deed. Het was fijn, hij voelde zijn zenuwen een beetje wegzakken.
Het moment werd echter al snel verstoord toen de deur open ging. Lily ging rechtop zitten en hij volgde haar voorbeeld, waarna hij even lachend zijn hoofd schudde. Natuurlijk zou er iemand naar boven komen. Hij was alleen maar blij dat dat Eve was. Beneden hoorde hij haar ouders in de lach schieten, zij begrepen waarschijnlijk ook goed wat er aan de hand was. Hij duwde een kusje tegen Lily's wang en kwam toen overeind, waarna hij even naar Eve glimlachte.
'Sorry,' verontschuldigde hij zichzelf. Hij kwam waarschijnlijk niet erg geloofwaardig over, want hij kreeg de grijns niet van zijn gezicht gewerkt en Eve schudde lachend haar hoofd, waarna ze de kamer verliet. De deur liet ze open staan. Ditmaal was het niet Oliver die meer van Lily zag, maar Eve.
Hij liep weer terug naar beneden en nam weer plaats aan de tafel. Haar moeder verborg haar lach achter haar hand en haar vader schudde lachend zijn hoofd.
'Lily zei dat je eigenlijk alles wel lustte, dus ik hoop dat je het lekker vindt.' Haar moeder gaf hem de opscheplepel aan en hij glimlachte even dankbaar.
'Ik denk dat dat wel goed komt.' Lily had nog nooit iets gemaakt wat hij niet lekker vond en zij had het koken waarschijnlijk geleerd van haar moeder. Hij schepte het eten op zijn bord en gaf de lepel toen door. Hij wachtte rustig tot iedereen opgeschept had.

Account verwijderd

schreef:
"Dat weet ik" gaf ze toe. Ze keek hem aan en duwde een kus op zijn lippen. "Wees gewoon jezelf" mompelde ze. "Ze gaan je wel mogen, dat ben ik zeker" Zij mocht hem, waarom zouden haar ouders hem niet mogen? Aaron was een geweldig persoon, dat vond ze 100%. Ze loog niet. Lily keek hem aan en glimlachte. "Key?" vroeg ze hem voor de zekerheid. "Snap je nu waarom ik me zo'n zorgen maakte dat Nathan me niet leuk ging vinden" klaagde ze. Hij had hetzelfde probleem als haar. "En dat is toch ook nog goed uitgedraaid, right?" Wel, dat hoopte ze toch.
Lily glimlachte toen hij lachend zijn hoofd schudde en gaf hem een por. Ze kreunde toen ze haar ouders hoorde lachen en verborg haar gezicht in haar handen. God, waarom gebeurde haar dit weer? Ze glimlachte toen hij een kusje tegen haar wang duwde en stond zelf op.
Ze gaf hem een paar porren toen hij zich verontschuldigde en boog zich naar zijn oor toe. "Dat was de meest ongemeende verontschuldiging die ik ooit heb gezien" mompelde ze met een glimlach. Ze schudde lachend ahar hofd en gromde toen ze zag hoe haar ouders waren aan het lachen. Niet grappig.
Lily ging terug zitten en glimlachte. Het rook lekker. Ze schepte het eten op en wiebelde met haar wenkbrauwen. "Ziet er goed uit" gaf ze vrolijk toe. Haar moeder straalde en ze glimlachte toen ze zag hoe haar vader een kus tegen haar wang drukte. Haar moeder hield ervan als mensen haar kookkunsten aanbaden. Zeker aangezien ze vroeger nooit had kunnen koken op het instituut. "Lily, vind je het erg om morgen eens naar het instituut te gaan en Ryan te vragen of ze nog wat hulp kunnen gebruiken op Kerst?" Ze keek haar vader aan bij zijn vraag en schudde haar hoofd. "Nee, geen probleem, ik doe iedereen wel de groetjes"

Account verwijderd

schreef:
Hij hief zijn schouders op toen Lily mompelde dat hij gewoon zichzelf moest zijn. Hij wist niet of het wel een goed idee was om zichzelf te zijn. Als hij zichzelf was, was hij meer uitgesproken en was hij iets minder afwachtend. Hij bleef wel redelijk bij zichzelf, maar hij vond het geen goed idee om volledig zichzelf te zijn. Haar ouders zouden waarschijnlijk denken dat hij een alcoholist was zonder doel in het leven. Misschien was hij dat ook wel.
'Nathan is niet zo belangrijk als jouw ouders,' mompelde hij. Nathan was gewoon een vriend, niets meer dan dat. Hij kende Nathan niet zijn hele leven en als Nathan haar niet gemogen had, had dat helemaal niets veranderd. Bij haar ouders was dat gewoon heel anders.
'Nathan vindt je wel leuk,' knikte hij.
Hij keek even met een grijns naar Lily toen ze hem vertelde dat dat de mees ongemeende verontschuldiging was die ze ooit gezien had. Dat geloofde hij wel. Hij meende er ook niet zo veel van.
'Dat is omdat ik er geen spijt van heb,' merkte hij op. Haar kussen was nooit zonde, hij zou er nooit spijt van krijg. Hij raakte haar wang even aan. Ze konden het wel voortzetten als ze straks thuis zouden zijn. Daar was er niemand die hen kon storen. Behalve Mikey dan, maar daar lette ze nooit zo op.
Hij begon aan het eten en glimlachte even, Lily had haar kookkunsten niet van een vreemde. Hij volgde het gesprek tussen Lily en haar vader even en nam toen nog een hap. Hij wist al hoe haar ouders elkaar ontmoet hadden, Oliver had er wel een over verteld op het project. Ze hadden elkaar ontmoet op de eerste dag dat Oliver op het project was, nadat hij van een bende weggelopen was. Blijkbaar was er meteen een klik geweest en was die klik ook altijd gebleven. Hij had datzelfde ook met Lily.
'En is het te eten, Aaron?' vroeg haar moeder met een glimlachje. Hij knikte direct.
'Lily heeft haar kookkunsten niet van een vreemde.' Lily kon goed koken. Ze probeerde hem ook te leren koken, maar op een of andere manier was het altijd lekkerder als zij het maakte. Lily had er gewoon gevoel voor, ze wist precies welke kruiden ze waarbij moest gebruiken. Hij begreep er helemaal niets van. Haar moeder glimlachte breed naar hem en hij glimlachte terug. Lily had erg vriendelijke ouders. Zo lang hij niet dacht aan zijn moeder, ging het allemaal wel oké.

Account verwijderd

schreef:
"Je schouders niet ophalen" gromde ze. Ze gaf hem een stomp. Ze meende het serieus. Er was geen nood aan een andere Aaron. Dat hoefde niet. Hij moest geen act opzetten om iemand anders te zijn. Dat kon niemand volhouden. En hij zou zich alleen maar slechter voelen.
Ze duwde een zachte kus op zijn lippen bij zijn gemompel. "Ik vind iedereen even belangrijk" mompelde ze. Ze keek hem aan en zuchtte zacht. "Probeer aan de positieve dingen te denken okey? Als je het niet leuk vindt, hoef je niet meer terug te komen" Ze voelde zich schuldig dat Aaron met haar mee was gegaan. Ze was bang dat hij het niet naar zijn zin had.
Lily gniffelde bij zijn opmerking en leunde heel even met haar hoofd op zijn schouder. "Je maakt het nog erger" grapte ze. Ze keek naar hem op en bestudeerde aandachtig zijn gezicht en aura. Heel erg ongelukkig zag hij er niet uit, dus zo erg kon hij het niet vinden bij haar familie, toch? Ze wendde haar blik niet af toen hij haar wang aanraakte en glimlachte wat breder. Ze tikte hem tegen zijn kin.
Lily trok een wenkbrauw op toen hij zei dat ze haar kookkunsten niet van een vreemde had. "He, zo goed ben ik niet in koken" protesteerde ze. "Ik ben geen sterrenchef ofzo" voegde ze er met een glimlach aan toe. Ze nam een hap en knikte. "Ik vind mams eter toch heel wat beter" gaf ze toe. Ze wist dat ze haar moeders eten altijd lekker vond.
Ze keek op toen Eve begon te vertellen over haar beginnende werk en luisterde aandachtig mee. Ze vond Eve's werk wel interessant, het was fijn om te horen hoe haar zus mensen hielp.
Er werd niet gepraat over hun gaves, misschien wel omdat Lils hen had ingelicht over zijn gave.

Account verwijderd

schreef:
Hij keek een beetje zielig naar Lily toen ze hem een stomp gaf. Het deed geen pijn, maar het was ook niet alsof hij er echt iets aan kon doen dat hij twijfelde. Lily wist veel meer van gewenst gedrag dan hij, hij improviseerde maar wat. Natuurlijk begreep hij ook wel dat hij vriendelijk moest zijn, maar hij had geen idee wat hij precies moest zeggen of doen.
'Niet doen. Ik vind het helemaal niet vreselijk. Het is gewoon niet zo makkelijk,' zei hij schouderophalend. Hij was het niet gewend om op een dergelijke manier behandelt te worden. Zij was goed voor hem, haar ouders waren goed voor hem. Het was een compleet andere wereld. Hij kon zich er gewoon niet zo maar in mengen.
Hij schudde even grijnzend zijn hoofd toen ze zei dat hij het erger maakte. Eigenlijk vond hij het niet zo erg dat Eve het gezien had en dat haar ouders ervan wisten. Hij gaf veel om Lily en hij wilde graag bij haar zijn, dat mochten ze wel weten. Lily had gezegd dat hij zichzelf moest zijn. Hij was zichzelf als hij haar kuste.
'Je bent wel goed in koken,' protesteerde hij. Lily maakte altijd lekker eten. Goed, hij was helemaal niet kieskeurig en hij was blij met alles, maar hij vond wel degelijk dat Lily goed kan koken.
'Ik vind dat jullie allebei erg goed kunnen koken,' besloot hij. Het eten van haar moeder was erg lekker. Zoals verwacht. Lily had altijd goed gesproken over de kookkunsten van haar moeder.
Hij luisterde naar Eve toen ze sprak over haar werk. Eve studeerde voor advocate, waardoor ze genoeg kennis had van rechten. Hij wist niet zo goed of hij nu echt een fan was van advocaten. Ze moesten ook mensen representeren die wel schuldig waren, mensen die wat hem betreft voor altijd vast mochten zitten. Hij vond het niet eerlijk dat die mensen hulp kregen.
'Ik hoorde van Lily dat je moeder wat problemen heeft. Misschien kan ik je daar mee helpen, wettelijk gezien?' Eve keek hem een beetje vragend aan. Hij wist niet dat Lily het hen verteld had en hij wist ook niet of hij daar wel zo blij mee was. Dus knikte hij slechts. Zijn blik gleed naar zijn bord, waarna hij een beetje in zijn eten prikte. Net had hij zich nog wel oké gevoeld, nu voelde hij zich niet meer zo oké. Hij had het onderwerp graag willen vermijden. Hij zei niets wat ook maar enige vragen op kon roepen, maar dat was blijkbaar niet genoeg.

Account verwijderd

schreef:
Ze gromde toen hij haar wat zielig aankeek. "Misbruik van dat gezicht van je" klaagde ze. Ze duwde een paar kussen op zijn lippen. "Tegen mij ben je toch ook lief, gedraag je ook gewoon zo tegen mijn familie...behalve dat ene gedeelte dat niet is bestemd voor iemand anders" grapte ze, toch proberend hem wat op te vrolijken.
Ze kreunde bij zijn woorden en haalde een hand over haar dreads om die wat goed te krijgen. Nou ja, ze probeerde ze toch goed te krijgen. Ze gromde zachtjes en prutste aan het bandje om haar pols met een frons op haar gezicht. "Ik wil je helpen" gaf ze gefrustreerd toe. Ze trok haar neus met een zucht op.
Ze trok een wenkbrauw op bij zijn woorden. "Niet, jij vindt gewoon alles lekker" protesteerde ze. "Geef toe Aaron, zeg één iets dat je niet lekker vindt" gromde ze. Ze was heus niet goed in koken. Standaard, dat was ze. Eve maakte een klagend geluidje. "Ik vind jouw eten beter dan wat ik maak" Lily trok een wenkbrauw op en schudde haar hoofd met een grijns toen hij besloot dat ze allebei goed eten konden maken. "Fine" gromde ze.
Lily keek verward naar Eve bij haar vragen. SHIT. Ze had zo duidelijk gezegd dat ze niet over zo'n dingen moest beginnen. Ze wilde niet dat hij zich ongemakkelijk voelde. Wat dus wel zo was, zijn aura veranderde in een seconde van relaxt naar nerveus. "Anders kan je een paar documentjes invullen ofzo? Dan kijk ik het wel even na, hoe lang is je moeder al verslaafd? Sorry dat ik het vraag" Lily probeerde haar zus een blik toe te werpen, wat niet hielp. "Eve" protesteerde ze zacht. Eve keek haar verward aan. Oh god.

Account verwijderd

schreef:
'Geen commentaar.' Lily probeerde wel eens zielig naar hem te kijken om te bereiken wat ze wilde, hij deed hetzelfde. Het leek niet zo effectief, maar soms had hij geluk. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze een paar kussen tegen zijn lippen duwde en hij hield zijn hoofd iets schuin terwijl hij haar bestudeerde.
'Dat ene gedeelte dat niet bestemd is voor iemand anders,' herhaalde hij geamuseerd. Hij wist wel waar ze het over had, hij wilde haar er alleen een beetje mee plagen. Dat deel was niet niet langer voor wie dan ook bestemd, alleen nog maar voor Lily. Het was verrassend gemakkelijk geweest om exclusief voor Lily te zijn. Hij had er tot op de dag van vandaag nog niet één keer van gebaald dat hij niet meer met iedereen het bed kon delen. Nog geen seconde. Alles wat hij wilde, had hij al.
'Het is oké, Lils.' Hij had geen hulp nodig, hij wilde gewoon graag dat ze bij hem was. Ze hoefde niets speciaals voor hem te doen.
Even dacht hij diep na, maar hij kwam nergens op. Er was niets wat hij niet lekker vond. Vergeleken met vroeger at hij nu elke dag in het beste en duurste restaurant. Lily begreep waarschijnlijk niet dat eten altijd een enorm probleem voor hem geweest was. Vroeger had hij hele dagen niets gegeten en als hij wat at, was dat vaak eigenlijk niet genoeg. Lily wist nog niet alles.
Hij was niet echt boos op Lily omdat ze het hen verteld had, maar hij kon ook niet zeggen dat hij het oké vond. Misschien als ze het hem gevraagd had, maar dat had ze niet gedaan. Hij focuste zich op het eten voor hem en at zijn bord leeg, waarna hij kort naar Eve keek.
'Geen idee, ze was al verslaafd toen ik geboren werd.' Hij keek kort om zich heen en knikte toen. Hij wilde gewoon graag even naar buiten. Hij wilde het gesprek niet afmaken.
'Sorry, vinden jullie het heel erg als ik even ga roken?' Haar vader schudde zijn hoofd met een glimlach en gebaarde naar de deur, waarna hij overeind kwam en de kamer verliet. Het was koud buiten en hij had zijn jas niet aangetrokken, maar momenteel maakte hij zich er niet druk over. Hij haalde het pakje uit zijn broekzak en stak een sigaret op, waarna hij op een bankje ging zitten dat iets verderop stond. Hij had niet willen roken tijdens het bezoek bij haar ouders, maar hij kon het verlangen ook niet weerstaan. Dat was nu eenmaal wat er gebeurde als hij zorgen kreeg, dat wist hij van zichzelf.

Account verwijderd

schreef:
"Geen commentaar" herhaalde Lily geamuseerd. Ze keek hem aan en glimlachte. "Het werkt niet" gniffelde ze. Zelfs zij was nog een klein beetje beter dan hem in het trekken van zielige gezichten. Haar vader had haar eens verteld dat haar moeder de beste was in zielige gezichten trekken en dat hij het nooit kon weerstaan als ze hem iets vroeg en ze dat gezicht trok. Wel, dat kon Lily doen met haar speelse blikken naar Aaron. Die leek hij ook niet te kunnen weigeren.
Ze lachte toen hij haar woorden herhaalde. "Je weet heus wel wat ik bedoel" gniffelde ze. "He, kijk niet zo naar me, je bent van 'moi'" gniffelde ze. Ze keek hem lachend aan en schudde haar hoofd glimlachend. "Tochhhh?" Ze trok een wenkbrauw naar hem op en wierp hem haar eigen schuine glimlach toe, één die ze hem niet veel liet zien. Ze duwde een kusje op zijn lippen.
Ze knikte aarzelend bij zijn woorden. Het was niet in orde, maar ze zou hem wel respecteren en naar hem luisteren. Hij wilde niet meteen hulp. Dan zou ze hem ook niet dwingen om haar hulp te aanvaarden. Zo zat ze niet in elkaar.
Ze keek hem aan toen hij nadacht en duwde een lachend kus tegen zijn nek. "Hmmhmmm" mompelde ze even. Wel, dat was wel makkelijk, als het nooit slecht was. Maar er moest toch iets zijn dat hij lekkerder vond dan andere dingen? Ze moest toch weten wat ze moest klaarmaken voor hem op zijn verjaardag.
Lily aarzelde en beet op haar onderlip. Het was niet haar bedoeling dat Eve het wist. Haar ouders hadden het geweten, en Eve als advocaat wist het wanneer mensen logen. Dus ze wist het nu wel...
Lily kreunde toen Aaron opstond en wegliep naar buiten, waarna ze boos schopte tegen Eve's been. "Verdomme" vloekte ze. Ze fronste haar wenkbrauwen toen ze zag hoe haar ouders naar haar keken. "Het spijt me, ik wil gewoon dat Aaron zich goed voelt" gromde ze terwijl ze opstond.
Ze keek op toen haar moeder haar hoofd schudde. "Mag ik?" Lily trok een wenkbrauw op en fronste opnieuw. "Ehmmm tuurlijk..."

Account verwijderd

schreef:
'Weet ik,' kreunde hij. Lily was niet echt vatbaar voor zijn zielige blikken. Hij was ook niet echt vatbaar voor haar zielige blikken, hoewel hij altijd al had besloten dat het zou gebeuren voor ze hem die zielige blik toewierp. Hij weigerde haar niet graag dingen. Hij maakte haar graag blij.
'Helemaal,' beaamde hij. Alleen maar voor haar. In eerste instantie had hij gedacht dat het een hele opgave voor hem zou zijn, maar dat was niet het geval geweest. Hij was misschien gewend dat hij met alle vrouwen het bed kon delen als hij dat wilde, maar hij begreep nu dat dat niet was wat hij wilde. Hij was liever bij Lily. Een grijns verscheen op zijn gezicht toen ze hem haar haar schuine glimlach toewierp.
Ergens had hij verwacht dat het onderwerp niet naar boven zou komen, maar het was natuurlijk stom geweest om dat te denken. Haar ouders wilden natuurlijk ook weten met wie hun dochter ging en haar zus wilde graag weten met wie haar zus ging. Hij had niet mogen verwachten dat dergelijke dingen hem gespaard zouden blijven.
Hij nam een trek van zijn sigaret en blies de rook langzaam uit zijn longen. Het zou waarschijnlijk niet bij één sigaret blijven. Terwijl hij daarover nadacht, zag hij vanuit zijn ooghoeken echter iemand naar hem toe lopen. Hij keek op en fronste even toen hij zag dat het Lily's moeder was.
'Vind je het heel erg als ik erbij kom?' vroeg haar moeder met een glimlach. Hij schudde zijn hoofd en schoof wat opzij. Hij bekeek de vrouw kort. Ze had witblond haar en ze was redelijk klein. Ze moest wel in de veertig zijn, maar ze leek jonger.
'Ik kan me nog herinneren hoe mijn eerste ontmoeting met de ouders van Ollie was. Geloof me, ik had het er ook niet makkelijk mee,' vertelde haar moeder met een glimlach. Hij wist dat haar ouders overleden waren toen ze nog jong was. Lily had het hem een paar keer verteld.
'Eve bedoelde het niet verkeerd, maar ik begrijp dat je het niet makkelijk vindt om ermee geconfronteerd worden, zeker niet op een eerste ontmoeting.' Hij blies de rook opnieuw uit zijn longen, maar hij zorgde ervoor dat haar moeder er geen last van had.
'Ik neem het Eve ook niet kwalijk. Ik wist gewoon niet dat jullie ervan wisten. Ik heb niet zo veel ervaring met families,' gaf hij toe. Hij stond niet dichtbij een familie en zelf had hij ook geen familie. Hij wist niet dat dat soort dingen met elkaar besproken werden, zeker niet omdat het voor hem privé was. Hij wilde het helemaal niet met iedereen delen.
'Je bent meer dan welkom in onze familie, Aaron.' Hij keek haar moeder even aan, waarna hij even glimlachte. Deze familie was niet zo verkeerd.
'Ik zal het even met Eve bespreken en dan zal het niet opnieuw gebeuren. Als je er wel eens over wil praten, kun je altijd met mij of Ollie komen praten. We begrijpen dat het moeilijk voor je is,' knikte haar moeder. Hij glimlachte even dankbaar. Misschien dat hij het er eens over wilde hebben, maar niet vandaag. Daar had hij meer tijd voor nodig.

Account verwijderd

schreef:
Lily glimlachte toen hij kreunde dat hij het wist. Zij wist het ook. Ze glimlachte vrolijk en gaf hem een knuffel. Ze wierp hem echter nooit een blik toe als ze wist dat het onmogelijk was. Ze vroeg hem nooit om iets materieels. Het was niet belangrijk. Ze verwachtte het niet. Ze wist dat Aaron het niet breed had, en zelfs als hij dat wel had, zou ze hem nooit vragen om iets voor haar te kopen ofzo.
Ze prutste aan zijn haren en wiebelde met haar wenkbrauwen toen hij het beaamde. Ze liet haar hoofd voor even liggen op zijn schouder. Ze was wat vermoeid. Lily duwde een lief, kort vlinderkusje op zijn lippen voordat ze een nieuwe fles water nam uit de keuken.
Ze wist niet wat ze moest doen nu hij naar buiten was. Ze wist dat haar moeder nu bij hem was. En haar moeder was goed in het geruststellen van mensen. Maar wat als Aaron anders reageerde? Ze wilde hem niet ongelukkig zien. God, had ze het verknald? Ze ging dood van de stress. "Het spijt me Lils" zuchtte Eve even voordat ze haar hoofd schudde. "Ik had dat niet moeten zeggen, ik ben gewoon nogal een flapuit als het om dat soort zaken gaat, ik wilde gewoon helpen... " Lily haalde haar schouders op. Het was inderdaad niet de beste optie geweest nee, maar nu was het te laat om haar woorden terug te trekken.
Lily kreunde en schudde haar hoofd. "Ik kan de stress niet aan" gromde ze. Ze wilde weten wat er aan de hand is. "Okey, god, ik ga naar buiten" Ze hield het niet meer vol. Lily deed voorzichtig de deur open en aarzelde in het deurgat. Ze glimlachte toen ze haar moeder zag, net op het punt naar binnen te lopen.
"Het spijt me Aaron" zei ze zacht terwijl ze naast hem plaatsnam. Ze rilde. Het was ijskoud buiten. Lily wreef over haar benen.

Account verwijderd

schreef:
'Je bent niet alleen, Aaron. Ik weet dat het zo voelt, dat anderen hun leven normaal leven en dat jij niet eens weet wat normaal is, maar je bent er niet alleen in.' Haar moeder legde haar hand even op zijn schouder en glimlachte bemoedigend. Ze had gelijk. Iedereen leek een redelijk normaal leventje te hebben en hij had geen idee wat er in zijn leven normaal te noemen was. Alles wat mis kon gaan, ging mis.
'Ik ben blij dat je Lily gevonden hebt. Het komt allemaal wel goed.' Haar moeder kwam overeind en keek even naar het huis. Hij zag de deur open gaan en een gestalte in de deuropening verschijnen. Het moest Eve of Lily zijn, het gestalte was niet breed genoeg om Oliver te zijn.
'Welkom bij de familie.' Ivy glimlachte naar hem en liep toen terug naar het huis. Inmiddels zag hij al dat Lily besloten had zich bij hem te voegen. Hij nam nog een trekje van zijn sigaret en keek haar moeder na, tot Lily bij hem was. Hij schudde zijn hoofd toen ze haarzelf zachtjes excuseerde en naast hem kwam zitten. Hij trok zijn vest over zijn armen en legde het vervolgens over haar benen. Hij wilde niet dat ze het koud had, dan had hij liever dat hij het koud had.
'Ik wist gewoon niet dat je het hen verteld had,' zei hij schouderophalend. Hij had misschien anders gereageerd als hij het wel geweten had, dan had hij zichzelf er al op voorbereid. Nu had hij dat niet gedaan. Hij was ervan uitgegaan dat Lily het hem wel verteld had als ze dergelijke dingen over hem besprak.
'Ik ben niet boos, Lils. Ik kan je stress bijna voelen.' Hij keek even opzij naar Lily. Ze hoefde geen stress te hebben. Hij was niet boos op haar, het zou niets veranderen. Hij vond het hooguit vervelend dat ze het hem niet gevraagd had, maar daar kon hij zichzelf wel overheen zetten.
'Je moeder vindt dat ik deel uitmaak van jullie familie nu,' mompelde hij. Hij schudde zijn hoofd. Het was een beetje onwerkelijk. Hij was nooit een deel geweest van een familie, hij begreep ook niet zo goed wat hij nu moest doen. Hij nam een laatste trekje van de sigaret en duwde het toen uit, waarna hij Lily opnieuw aankeek. Het was niet zo makkelijk gegaan als gehoopt. In eerste instantie was het niet goed gegaan met haar en vervolgens had hij het niet volgehouden. Ze vormden af en toe een wel heel dramatisch stel. Toch zou hij niet anders willen.

Account verwijderd

schreef:
Ze keek Aaron aan, voor zoverre dat kon. Het was redelijk donker, en daardoor nog wat donkerder buiten. Ze schudde haar hoofd toen hij zijn vest uittrok en over haar benen legde, waarna ze die terug aan hem probeerde te geven. "I'm fine" zei ze zachtjes verdedigend toen hij weigerde de jas terug aan te nemen. Ze glimlachte kleintjes en hield de vest dan toch maar. Ze wilde nog steeds zijn andere vest eens aandoen. Die was ontzettend leuk. Deze was echter wel zachter.
"Het was niet de bedoeling dat Eve het wist..." gaf ze toe. "En mijn ouders weten al wat van je door een vriend, Dante, hij kan de toekomst voorspellen..." voegde ze er zacht aan toe. Haar ouders wilden meer weten over hem, en Lily had het hen verteld. Eerlijkheid was belangrijk. Ze wilde het niet verzwegen houden. Niemand had er ook een probleem mee. Maar Eve had haar mond moeten houden.
Lily zuchtte zachtjes bij zijn woorden en haar ogen gleden naar haar schoot toen hij zei dat hij niet boos was. Gelukkig maar. "Ik ben gewoon bang dat ik het verpest heb" mompelde ze eerlijk.
Lily ontmoette zijn ogen. "Je hoort ook bij de familie" zei ze zonder enige twijfel. "Aaron, kop op met die zorgen, zie je niet dat iedereen dol op je is?" Gromde ze zacht. Ze kroop in zijn armen, waarna ze heel subtiel het vest ove rhen beiden sloeg. Ze duwde een kus op zijn lippen. "Alles okey nu?" Vroeg ze met een bezorgde blik, die hij waarschijnlijk niet eens kon zien. Ze wilde nog wel buiten zitten, alq hij zich daar beter door zou voelen. De koude dacht daar waarschijnlijk anders over. Lily hield haar hand voor haar mond terwijl ze een paar keer zacht niesde.

Account verwijderd

schreef:
'Je rilt.' Hij nam zijn vest toch niet meer aan. Hij had het idee dat hij sowieso beter tegen de kou kon dan de meeste anderen. Hij was de kou wel gewend, hij had had een heleboel tijd doorgebracht in de kou. Zijn blik gleed even naar haar benen, die nu bedekt waren door zijn vest. Bij Lily doordacht hij zijn acties niet. Als het niet goed ging, nam hij direct maatregelen. Hij wilde graag dat het wel goed ging.
Hij knikte toen Lily hem vertelde over haar ouders en Eve. Ze leek te denken dat hij het haar echt kwalijk nam, dat deed hij niet. Op een of andere manier begreep hij wel dat ze het hen verteld had. Uiteindelijk was het wel haar familie. De mensen die haar opgevoed hadden en die haar overal en altijd hielpen. Hoe kon hij het haar kwalijk nemen dat ze het deelde met de meest belangrijke mensen in haar leven.
'Ik neem het je niet kwalijk, Lily. Ik vind het jammer dat je het me niet verteld hebt, want dan had ik me erop kunnen voorbereiden. Ik vind het gewoon niet fijn als iedereen het weet.' Hij hief zijn schouders op. Het was vervelend als andere mensen je grootste valkuil wisten en jij daar geen idee van had. Hij voelde zich er gewoon niet gemakkelijk bij, het maakte hem kwetsbaar.
'Je hebt het niet verpest.' Dit was niet genoeg om hem te doen veranderen van gedachten. Hij wilde nog steeds graag bij haar zijn.
Hij bestudeerde Lily toen ze hem vertelde dat hij bij de familie hoorde en toen ze hem vroeg of hij niet zag dat iedereen dol op hem was. Daar antwoordde hij niet op. Hij zag het niet. Hoe kon hij iets zien wat hij nog nooit gezien had? Hij geloofde haar wel, maar hij zag het zelf niet.
'Alles is oké.' Hij sloeg zijn armen om haar heen en verborg zijn gezicht heel even in haar nek. Hij voelde altijd een vreemd gevoel van veiligheid als hij dat deed. Hij glimlachte even toen ze begon te niezen en kwam overeind, waarna hij zijn hand zacht in de hare liet glijden.
'Laten we maar naar binnen gaan voor je weer ziek wordt.' Hij liep weer richting het huis en sloot de deur achter hen, waarna hij terugliep naar Ivy, Oliver en Eve. Ivy en Oliver glimlachte bemoedigend naar hem.
'Het spijt me, Aaron. Ik ben gewoon een flapuit af en toe.' Hij schudde zijn hoofd. Het was ook niet Eve's schuld. Het was gewoon pech hebben.
'Het geeft niets.'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld