Forum

Miyuki

Iedereen was aanwezig en de laatste man kwam erbij. ''U bent laat voor de vergadering. Laten we verder gaan en neem plaats. Zoals jullie weten zijn jullie hierbij uitgenodigd...'' Catherine onderbrak. ''Miyuki stop!''. Ik schrok. ''Wat is er Catherine?''. Een voor een stonden alle leden op. ''Voelen jullie het ook?'',zei de man tegenover Catherine. ''Ja. We stellen de vergadering uit!'',schreeuwde de vrouw aan het einde van de tafel. Er ontstond een  chaos in een keer. Iedereen schreeuwde door elkaar. ''Het komt door de laatste!'' schreeuwde iemand door. Na die reactie draaide iedereen zich om naar Mr. Elder die als laatste zich bij de groep voegde. ''Iedereen kalm!'',schreeuwde Catherine en ik tegelijk. ''We moeten rustig blijven.'',zei ik met een kalmerende stem. ''Hoe kunnen we rustig blijven als dit er is! Het is een schande!''. ''Hij moet eruit!'' ''Niemand heeft hier iemand meegebracht de laatste eeuw! Hij kan dit niet maken!''. Schreeuwde alle mensen uit. ''Iedereen stop nu! Ga zitten en blijf kalm!'',riep Catherine uit. ''Jullie zijn hier allemaal ouder dan Miyuki en zij is nu het wijste van ons allen. Zien jullie dat dan niet! Jullie gedragen je als stelletjes kinderen! Ik snap niet hoe jullie in het bestuur zijn gekomen. Laat zien dat jullie het verdienen en gedraag je verantwoordelijk!'',schreeuwde Catherine naar iedereen en gaf een knipoog naar mij. Ik begon weer: ''Ik weet dat het nu moeilijk is om het te bespreken maar we hebben nu geen keuze. We moeten dit nu voortzetten! Iedereen hier weet wie Noble Michel is. Jullie hebben het gelezen en we kunnen het nu niet maken toch?''. Nadat iedereen de naam hoorde ontstond er gelijk een stilte. ''Noble Michel is uit op de sleutel. Hij wil de oorlog opnieuw ontketenen. Dat kunnen we niet maken. Onze voorouders hebben hem gestopt. Het koste hun allen het leven. Wij kunnen dit niet maken! Daarom moeten we hier snel een einde aan maken. Alleen ik kan dat niet alleen. Daarom vraag ik hierbij jullie allen om hulp. Wie doet er mee?''. Mijn vraag echode door. Niemand beantwoordde mijn vraag. ''Ik doe mee!'',Catherine brak het ijs en begon als eerste. ''Ik doe ook mee!'',schreeuwde de volgende. Daarna volgde de rest. ''Dan valt er nu niets te vrezen en er zijn meerder mensen die hierbij moeten deelnemen. Wij vergaderen verder beneden.''. Iedereen was weer rustig en knikte uit begrip. ''Catherine kunnen we het bij jouw huis bespreken?'',vroeg ik aan haar. Catherine knikte en opende de poort terug naar haar huis. Iedereen ging door de poort. Al snel knipte Catherine in haar vingers en de grote kamer de deuren gingen open. Als snel kwamen alle bediendes van Catherine die verzamelde. ''Jullie daar! Haal de gasten erbij! De anderen bereid de kamer voor!'',beveel Catherine tegen hun. Snel gingen de mensen aan de slag en we liepen de zaal binnen.