justmesannex schreef:
Ik snik nog steeds zachtjes en kruip zo dicht mogelijk tegen hem aan. Koud is het niet meer, maar eng nog steeds wel. 'Ik ben bang' zeg ik zacht. Straks hadden die jongens nog meer vrienden en hadden ze die nog snel op mij afgestuurd en komen ze hierheen en gaan ze weer zo tegen mij doen. De tranen springen weer in mijn ogen. Alle jongens, die een stuk groter zijn om mij heen, ze deden mijn kleren stuk voor stuk uit tot ik zowat naakt voor hun stond, ze hadden veel te slechte bedoelingen… Ik wil het niet meer, ik wil nooit meer naar buiten en ik wil nooit meer weg. James had mijn leven gered, tenminste, me gered voor die vieze jongens.