Algemeen kletstopic: schrijfwedstrijd! - Forum

Marissa
Internationale ster

Marissa schreef:
Ik ga nu ff dansen, mijn laptop blijft aan

Anoniem
Straatmuzikant

Laura schreef:

Safety schreef:
Ik ga nu ff dansen, mijn laptop blijft aan <img src='/layout/nl/images/smileys/wink.png' alt=';)'>

Anders stuur je mij even een mailtje voor de ledenlijst?

Account verwijderd

schreef:
Er zitten inderdaad een paar vreselijke fouten in, verbeteren mag maar heeft toch geen zin meer.

Ik had nooit gedacht dat deze vriendschap op deze manier zou eindigen. Al sinds de lagere school was zei diegene die altijd voor mij op kwam. Sinds ik bevriend met haar ben werd ik niet meer gepest, ze kregen de kans er niet voor. En als ze het dan toch probeerde kwam ze voor me op, en hoe. Sophie was als een reddende engel voor me geweest. Ik heb er nooit over nagedacht over wat ik zou doen als ik niet diegene was geweest wie gepest werd, maar zei. Nu we in de tweede klas van het middelbaar zitten is alles verandert. Het is misschien niet zo gelopen als ik had gewild, maar ik hoor er eindelijk echt bij. Ik heb vrienden, mensen doen aardig tegen me. Ik geniet er voor het eerst van om naar school te gaan. Al vanaf de eerste was Sophie een beetje het pispaaltje, maar nader het tweede jaar eindigt wordt het steeds heftiger. Het begon allemaal met een beetje geplaag, maar het is inmiddels uitgebarsten tot hevig gepest. Ik schaam me voor mijzelf, dat ik niks heb gedaan en nog steeds niks doe om het tegen te houden terwijl ze mij keer op keer beschermde tegen de gemene wereld waar we ons allemaal in bevinden. Bij elke opmerking dat ze maken kijkt ze mij vluchtjes aan, waar ze daarna haar hoofd teleurgesteld wegdraait. Ik wil wel iets doen om haar te helpen, maar iets houdt me tegen. Ik heb eindelijk wat ik altijd heb gewild, ik hoor erbij.
De schoolbel gaat, wat betekend dat de pauze is begonnen. Ik ga bij mijn vriendinnen zitten. Ik zie Sophie alleen aan een tafel zitten. Ze kijkt zo kwetsbaar. Heel even hebben we oogcontact, waarbij ze me weer hopeloos aankijkt. Iets in haar ogen dwingt me bijna om bij de eerst volgende keer in te grijpen, maar ik weet dat ik zoals elke keer hopeloos toe sta te kijken terwijl ze haar mentaal aftakelen. Soms, als er lichamelijk geweld wordt gebruikt loop ik meestal even naar het toilet. Ik kan het niet aanzien, niet alleen wat er met haar gebeurt. Ook met wat ik doe. Of beter gezegd: wat ik niet doe. Ik open mijn broodtrommel terwijl een van mijn vriendinnen naar Sophie kijkt. Lachwekkend zegt ze: ‘’Kijk haar nou zitten, met die kleding! Ik schaam me er bijna voor dat ik bij haar in de klas zit!’’ Ik grinnik mee met de rest van mijn vriendinnen, maar van binnen begin ik mijzelf bijna te haten. Zo gaat het nou al bijna twee jaar, maar sinds enkele weken is het veel erger geworden. Het zit me dwars, ik baal over mijzelf. Als ik thuis ben gekomen van school besluit ik om Sophie te bellen om te vragen of ze langskomt. Als haar moeder opneemt vraag ik: ‘’Hallo Mevrouw Langedijk, is Sophie misschien thuis?’’ Mevrouw Langedijk antwoordt: ‘’Nee, ze zit waarschijnlijk weer bij het meer, daar zit ze de laatste heel vaak.’’ Na elkaar gedag gezegd te hebben besluit ik naar het meer te lopen, wat vrij dichtbij is. Vroeger gingen we na school altijd naar het meer. Middenin het meer was een soort eiland, waar we een brug van houten planken naar toe hadden gemaakt. Vaak stortte het in, en vielen we in het meer. Wat hebben we toen tijd veel gelachen! Ik denk vaak aan vroeger. Eenmaal aangekomen bij het meer zie ik dat het bruggetje van planken er nog steeds ligt. Voorzichtig stap ik over de planken heen, met moeite kom ik aan de overkant. Ik zie Sophie in onze klimboom zitten. Zo noemde we de boom waar we altijd in klommen. De boom waar we uren plezier in maakte. Ik loop richting de boom, wanneer ik de boom in klim draait Sophie zich om en schrikt van mij, ze had me niet horen aankomen. Ze kijkt heel even opgewekt, maar het verandert al weer snel in de wanhopige, kwetsbare Sophie. Ik zie dat ze tranen in haar ogen heeft. Ik hoef niet te vragen waarom, ik weet precies wat er achter deze tranen schuilt. Als ik zo ver ben geklommen dat ik naast haar kan komen zitten zie ik het gat in de boom, hier verstopte we vroeger brieven en snoep. Als ik erin kijk zie ik geen brieven en snoep, maar een touw. Wanneer Sophie ziet dat ik het touw zie liggen barst ze in tranen uit. ‘’Ik ga je helpen Sophie, ik ga je helpen.’’ Zeg ik met tranen in mijn ogen. ‘’En dat had ik veel eerder moeten doen. Het spijt me zo Sophie!’’ probeer ik uit te brengen, maar het gaat al snel in gehuil over. Ze omhelst me en ik omhels haar terug. Al onze emoties van de afgelopen tijd komen er eindelijk uit. ‘’Ik hou van je Sophie.’’

Marissa
Internationale ster

Marissa schreef:
Pfoe, even uitrusten D:

Anoniem
Straatmuzikant

Laura schreef:
Okeoke willen jullie die van mij ook lezen?

Marissa
Internationale ster

Marissa schreef:

Huoriel schreef:
Okeoke willen jullie die van mij ook lezen? <img src='/layout/nl/images/smileys/smiley_schamen.png' alt=':$'>

Jaaaaa

Anoniem
Straatmuzikant

Laura schreef:
Mijn inzending. Let niet op de verandering qua tijd, daar ben ik al op gewezen (:

Met mijn handen in mijn zakken slofte ik het schoolplein op. Wéér een dag school, iets waar ik totaal niet op zat te wachten. Weer het gezeur van mijn klasgenoten aanhoren en in de lessen niets doen, behalve de leraar overspannen maken. Verveeld schopte ik tegen een verdwaald steentje aan. Nog niemand van mijn 'vriendinnen' waren aanwezig. Ze kwamen óf altijd te laat, óf het boeide ze gewoon niets en kwamen totaal niet opdagen. Ik slaakte een zucht en liep richting het rokershok. Ondertussen rommelde ik in mijn handtas om mijn pakjes sigaretten te pakken. Eenmaal daar aangekomen had ik de sigaret al tussen mijn lippen hangen.

''Fuck, aansteker vergeten,'' gromde ik geërgerd. Ik keek om mij heen, op zoek naar iemand die mij een aansteker wilde lenen. Al snel had ik mijn slachtoffer gevonden. Anne zat in het uiterste hoekje van het rokershok in een halve kleermakerszit een boek te lezen. Ik rolde met mijn ogen en beende naar haar toe.

''Goedemorgen Anne!'' riep ik gemaakt vrolijk. Iedereen die aanwezig was in het hok keek al grijnzend mijn kant op, wetend wat er gaat komen.

''G-goedemorgen Julia,'' zei ze zachtjes. Haar stem trilde lichtjes en haar ogen schoten van haar boek naar mij toe, zich duidelijk afvragend wat ik van d'r moest.

''Nou nou, dat mag wel iets vrolijker hoor. Zeg hé, heb jij een aansteker voor mij?'' vroeg ik met een grote, gemaakte glimlach. Ik zag dat Anne vlug in haar eigen tas graaide en er een lichtblauwe aansteker vandaan haalde. Ze stak deze mijn kant op, maar haar ogen ontmoette niet die van mij. Ik pak de aansteker van haar over en steek mijn sigaret aan, terwijl ik een diepe hijs neem. Daarna steek ik de aansteker zonder pardon in mijn jaszak, grijns en ga naast haar zitten.

''Zeg, hoe gaat het met je?'' vroeg ik, alweer met die glimlach. Dat mens deed niet eens de moeite om mij aan te kijken voordat ze 'goed' fluisterde. Ik snoof van verontwaardiging.

''Oke, dan niet hé,'' zei ik en stond op om naar een aantal jongens te lopen, maar Anne's stem hield me tegen.

''Uhm.. mag i-ik misschien mijn aansteker terug?'' zei ze in één adem. Ik draaide me langzaam om en bestudeerde Anne van top tot teen.

''Nee,'' zei ik kort, om weer aanstalten te maken om weg te lopen. Toen bedacht ik me, dit was de ultieme kans om haar te pakken.

''Zeg, wie denk jij wel niet wie je bent? Jij hebt geld zat om aanstekers te kopen, dus je moet niet lopen janken om één aansteker. Wat bezielt je, mens!'' vuurde ik op haar af. Ik genoot ervan toen ik haar gezicht zag betrekken. Haar ogen begonnen waterig te worden. Is haar goed recht, dat verwende wijf. Altijd maar bij mensen in het gezicht drukken dat haar familie oh zo rijk is. En dan die kleding van d'r! Design kleding van hier tot Tokyo, alsof ze nog even wil beschilderen dat de rest minder is dan haar. Een zucht van minachting ontsnapt uit mijn lippen. Bij mij thuis was het niet zo begaan. Ik en mijn broers en zussen moesten het doen met tweedehandse kleding van de kringloop, of ik kreeg een shirtje wat al een paar jaar was gedragen door twee zussen van mij. Waarom moet dat stomme mens dan hier nog lopen opscheppen met het geld van haar ouders? Er gaat zelfs een gerucht rond dat er een zwembad bij haar thuis staat. Pff, het moet niet erger worden, straks loopt er nog een butler rond! Dat mens krijgt gewoon alles wat haar hartje begeerd en ik moet elke ochtend er om 5 uur uit om mijn krantenrondje te lopen, alleen maar om mijn nodige pakjes sigaretten te halen en om een keertje uit te gaan. Wedden dat zij helemaal niet werkt?

Vanaf dit moment besloot ik om Anne haar leven zuur te maken op school. Ik keek haar recht in haar ogen aan en spuugde voor haar voeten, waarna ik mij omdraaide en wegliep.

Marissa
Internationale ster

Marissa schreef:
ff BRB

Anoniem
Straatmuzikant

Laura schreef:

xWien schreef:

Huoriel schreef:
Mijn inzending. Let niet op de verandering qua tijd, daar ben ik al op gewezen (: