[RPG] The Wheel Of Time - VOL! - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

[RPG] The Wheel Of Time - VOL!

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
"Daar zeg je me iets." Zei ik rustig. Ik wist niet waar ik aan toe was. "misschien staat er ergens verderop in het boek nog iets wat we kunnen gebruiken." Vervolgde ik. Ik keek Elise en Selina aan. Ik had geen idee wat ze van ons wilde, ensterker nog. Waarom juist wij?

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
''Misschien iets hoe we contact met hen kunnen maken...'' zei ik nu al knikkend, het leek wel onze enige hoop, ik vertrouwde niet om alleen te zijn op een open plek, als dit iets van Shai'tan was was ik liever niet alleen.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
"maar hoe dan?" Ik wist op de een of andere enge manier waar ze aan dacht, en meteen liepen de rillingen me over de rug. Ik vond het raar, en eng tegelijk. Elise verbrak de gespannen stilte die er hing door te zeggen. "Wat willen jullie nu doen?" Ik haalde mijn schouders op. Ik had werkelijk waar geen idee.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
''Misschien dat we Elfje en jou uil op hen af kunnen sturen met een boodschap?'' Zei ik nu, het was het enige wat ik wist en ik kende geen enkele postduif. Elfje zou maar al te graag iets willen doen voor me, daarvoor bestond ze dan eenmaal ook. Maar wat moesten we er dan opschrijven?

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Ik kniktte. "dat lijkt me handig." Zei ik. Maar wat konden we erop schrijven. "Ik ga nu eerst even papier en een potlood haleb." Zei ik. Waarna ik opstond. Want op de ern of andere manier waren mijn pennen en potloden verdwenen. Ik liep naar beneden en pakte een potlood en papier waarna ik terug naar boven liep. "Wat schrijven we erop?" Vroeg ik.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
''Eerst en vooral wie we zijn en waar ze naartoe moeten komen denk ik.'' Zei ik nu toen Anna terug in haar kamer kwam met papier en een potlood. Anders , als we niet zeggen wie we waren , zouden ze nog denken dat de boodschap van Shai'tan kwam en dat wilde ik niet. Dit was dus echt wel de enige oplossing.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
"Schrijf jij het maar, want ik denk niet dat ze mjn handschrift kunnen lezen." Zei ik tegen Selina. Waarna ik het papier en het potlood naar haar toeschoof. In afwachting van wat ze ging schrijven. Ik keek naar Elise. Die zich op de een of andere manier niet pretig voelde. "Wat is er?" Vroeg ik lichtelijk bezorgd aan haar, maar ze gaf geen antwoord. Ineens merkte ik ook nog op dat het ijskoud was, maar het zou hier in huis warm moeten zijn. Wat was er ineens aan de hand?

Anoniem
Landelijke ster

HowlingMagic schreef:
Als ik de twee zwaarden bestudeerde, gaf ik de man gelijk mijn rapier terwijl ik naar hem wenkte dat ik zo weer terug kwam om het op te halen. Ik liep naar buiten en zag een bakker staan. Het rook overheerlijk naar vers gebakken brood dat mijn maag begon te rammelen. Nu pas besefte ik hoelang geleden het was dat ik heb gegeten. Mijn drang om het te stelen werd groot, maar toch betaalde ik het aangezien ik onbewapend ben. Als ik terug liep hoorde ik een paar mensen praten.
''Wist je het al dat er een brand in het park is gesticht?'' Riep een vrouw die achter een kraampje stond naar haat klant.
''Nee dat wist ik helemaal niet? Wat is er gebeurd? Is er iemand omgekomen?'' Beide leken erg onder de indruk van wat er was gebeurd.
''Niemand weet hoe het is ontstaan, maar er is een gezin omgekomen. Ze zaten helemaal vast en kon geen kant meer op.''
''Wat zielig. Hoe kan iemand hen dat toch aandoen.'' Beide vrouwen leken druk te praten.
''Misschien dat het een geleider was.''
''Nee dat zou toch niet mogelijk zijn? Wat als Shai'tan erachter komt?''
''Sst! Niet zo hard straks komt hij voor ons!'' De vrouw keek al in paniek om haar heen en haar ogen vielen op mij. Wat kon erger? Een huurling die aandachtig zat te luisteren. Ik wenkte me van hen af en stopte met luisteren.
Na enige tijd later leek mijn rapier zo goed als nieuw en het werd al laat aangezien de zon al onder ging. Ik besloot om terug naar de herberg te gaan en wat te drinken. Als die mannen me toch wat aan wouden doen kon ik ze vergiftigen en laten smeken om het tegengif. Misschien wel tegen een prijsje. Met deze gedachten in mijn hoofd liep ik rustig de herberg binnen en riep ik al richting de bar. ''Barman geef me het beste wat je hebt!'' Als ik rond keek zag ik bekende gezichten.
''Zo zo wie hebben we hier?'' Meteen nam ik plek aan de bar en greep ik mijn glas. ''Prinsesje en haar vriendje? Wat gezellig. Wie is dat daar die jullie hebben meegenomen?'' Mijn ogen vielen op een andere meisje, maar ik verloor mijn interesse in haar. Misschien dat ze ook een geleider was, maar dat boeide me niet zo erg. Het waren maar mensen met krachten en verantwoording. ''Zo prinsesje heb je al veel over het vuur gehoord?'' Ik nam een slok van mijn sterke drank en ging verder. ''Blijkbaar is er een gezin omgekomen. Vind je dan niet erg? Hoe zou dat toch komen.''

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
''Wat is dit?'' Vroeg ik bezorgd, dit was niet meer normaal. Ik zocht even in het boek. ''Blijkbaar moeten we snel zijn.'' Zei ik nu en keek naar Anna. Ik nam het potlood en begon te schrijven op het papier. ''Aan de geleiders, wij zijn ook geleiders. Blijkbaar moeten we naar de open plek gaan aan de rand van de stad, hier zouden wel elkaar moeten ontmoeten. Gelieve zo snel mogelijk te komen.'' schreef ik er op en liet het even door Anna lezen, hopelijk was het gped genoeg.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Hunter keek Joel na tot deze uit het zicht verdwenen was. Besefte hij nu goed dat ze hem alleen hadden achter gelaten. Zo'n kans kreeg hij niet vaak en hij moest er gebruik van maken zolang mogelijk. "Jongens wie heeft er zin in een feestje" zei hij opgewekt, al leken de gevangenen er iets minder zin in te hebben. Eerst ging hij op zoek naar een vijftal stoelen die hij rond een klein tafeltje zette. Daarna verzamelde hij wat houten bekers die de gevangenen kregen om uit te drinken. Hij had voor deze gelegenheid liever een fatsoenlijk theeservies gebruikt, maar kerkers en theeserviezen die twee komen niet makkelijk samen voor. Hij moest zich dus met de bekers tevreden stellen. Uit de verhoorkamer haalde hij een donkere pot met een doorzichtige vloeistof in. Hij wist dat het een zuur was, welk precies dat maakte hem niet uit, zolang het maar pijn deed. "Wat is een feest zonder aangepaste dranken he." zei hij terwijl hij de bekertjes tot aan de rand volgoot.
'Hunter ben je dan werkelijk helemaal achterlijk.' Hij keek verbaast de cellen in. "Wie noemde mij achterlijk." zei hij kwaad, maar niemand had een krimp gegeven. 'Als je die gevangene zo'n bekertje geeft hoe lang denk je dat ze nodig hebben om het over jou te gieten.' Hunter aarzelde. De stemmen hadden gelijk. Dit feestje kon niet doorgaan en dat verbeterde zijn humeur niet echt. "Jullie hebben alles verpest" schreeuwde hij. "Als jullie niet in staat waren het naar me te gooien was het gewoon doorgegaan." Hij nam de bekertjes en gooide de inhoud in enkele willekeurige cellen. 'Je bent nog altijd kwaad Hunter. Reageer je af dan voel je je vast beter.' De stemmen hadden gelijk. De stemmen hadden altijd gelijk. "Pan" riep hij. Pan was een afkorting van Pantalaimon de naam die hij zijn huisdier gegeven had. Het zwarte luipaard kwam te verschijn vanuit een donker hoekje. "Het is etenstijd jongen." zei hij en aaide het beest over zijn kop terwijl hij met zijn andere hand een cel opende. Het luipaard aarzelde geen twee seconde om zich op de hulpeloze gevangene te storten. "Alleen de armen graag" beval hij zijn huisdier die met een dodelijke precisie de twee ledematen afscheurde. In zijn ene hand had hij de laatste beker met zuur vast. "Zo gelukkig is er nog een iemand waarmee ik een toost kan uitbrengen." Nu ze geen armen meer had kon ze het zuur ook nooit in zijn gezicht kappen. Het koste hem maar weinig moeite hij mond open te wrikken en het naar binnen te gieten. Jammergenoeg stierf ze sneller dan hij gehoopt had.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Ik knikte. "We moeten wl." Zei ik. Ik keek haar aan. "Wanneer gaan we?" Vroeg ik. Ik kon niet stoppen met denken. Wat was dit? Ik kon er niet uitkomen. Ik keek kort naar Selina. Ik moest dit doen. Maar wat met Elise? Ik kon er niet uitkomen.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Gabe kreeg een geïrriteerde blik op zijn gezicht en draaide zich om naar haar. 'Zeg, het lijkt me een goed plan dat je je óf voorstelt, óf je gewoon niet meer met ons bemoeid. Fijn dank je wel.' Hij was nogal lang dus hij keek letterlijk op haar neer. "Gezien jij hier in je eentje, in de middag nog wel, aan de drank zit en mensen beledigd neem ik aan dat je geen vrienden hebt, al verbaasd me dat dan ook helemaal niks. Maar het lijkt me handig om mensen om je heen een beetje te vriend te houden, zeker als je niet weet wie die mensen zijn of welke informatie ze hebben.. Tenzij je net zo arrogant bent als je laat overkomen, en het je kennelijk geen donder kan schelen, dan moet je het zelf maar weten. ' Hij draaide zich weg van haar en keek weer naar Jordan. Natuurlijk zou het meisje direct een antwoord klaar hebben, en misschien was het niet slim geweest haar aan te spreken, maar hij had eigenlijk totaal geen zin om in een discussie terecht te komen.

Cynthia
Straatmuzikant

Cynthia schreef:
Voor Jordan de kans kreeg antwoord te geven op het meisje waarvan de naam nog altijd onduidelijk was, was Gabe haar voor. Ze vond het redelijk komisch dat Gabe zo op haar neerkeek, maar hield haar gezicht in de plooi. Toen Gabe uitgepraat was zag ze dat hij zijn blik weer op haar wendde. 'Dankjewel.' Zei ze zacht tegen Gabe.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Gabe knikte naar een tafel verderop. 'Laten we daar gaan zitten, misschien volgt ze ons niet.' zei hij bijna onhoorbaar alleen tegen Jordan. 'Je moet je niet zoveel van haar aantrekken.' zei hij vriendelijk. Maar stiekem was hij benieuwd naar het onbekende meisje. Wie was ze, en wat wilde ze? Ze leek in elk geval niet erg aardig, maar misschien was het een verdediging mechanisme.

Cynthia
Straatmuzikant

Cynthia schreef:
Jordan fluisterde nog dat ze het hoopte, waarna ze hem volgde naar de tafel. Hoe vriendelijk en goed hij het waarschijnlijk bedoelde, het was voor haar lastig het zo op te vatten. Ze had het leven genomen van een weerloos gezin op de exact zelfde manier als Shai'tan dat van dat van haar had genomen. 'Ik weet dat ze de waarheid spreekt. IK heb het leven van een gezin genomen, net zoals Shai'tan dat bij dat van mij gedaan heeft. Ik vergeef dit mezelf echt nooit.'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld