Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy sprong vrolijk op en neer toen ze naar binnenliep. Oliver was gewoon super lief, dat hij haar meenam naar het dierenasiel en een pup wou kopen voor haar. Ze drukte nog een kus op zijn wang en liep samen met hem naar de balie. Hoe lang had ze gedroomd over dit moment? Ze begroette de vrouw. Die was enthousiast! "Hallo, yep, we zijn hier voor een puppy, liefst een groot ras en speels" glimlachte ze vriendelijk. Ivy lachtte toen de vrouw begon over het bed verhaal met een hond. "Wel, dat zal moeilijk gaan, aangezien we geen bed delen" grinnikte ze waarna ze even kort in Olivers hand kneep. Misschien later. Vrolijk liep ze mee met de vrouw en liet haar blik ronddwalen. Oh god, ze zagen er allemaal zo lief uit, hoe kon ze ooit kiezen tussen al die soorten en rassen? Ivy liep achter de vrouw aan naar het puppygedeelte. Awhhh... Ze begon te knabbelen op haar onderlip. "Zo lief" bracht ze uit. Ze knikte even toen de vrouw zei dat ze maar moesten roepen als ze haar hulp nodig hadden. "Is goed, dankjewel" antwoordde ze. Ivy keek verder en hing gehurkt kijken naar al de puppy's. Ze waren allemaal zo klein en fantastisch lief. Ze zag een bruine pug met een zwart snoetje en zwarte oortjes en grote bruine ogen. Hmmm, liever een ander ras. Een zacht, schattig gekef trok haar aandacht en ze zag een kleine, zwart witte husky blaffen en kwispelen met zijn staartje. "Awhhh, die is zo lief!" Bracht ze uit waarna ze haar hand tegen het glas aanplaatste en verliefd zuchtte. Ze keek enthousiast naar Oliver. "Wat vind jij Ollie?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze beet even op haar onderlip.

Account verwijderd

schreef:
Er waren er zo veel dat hij zich afvroeg hoe ze in hemelsnaam in staat zou zijn om er één te kiezen, hij was blij dat hij niet in haar schoenen stond. Als hij een puppy kwam halen, was hij nu waarschijnlijk vertrokken, hij zou geen keuze kunnen maken. Waarschijnlijk zou hij eeuwen online zoeken naar een ras dat hij leuk vond en uiteindelijk toch een ander ras halen.
'Schattig. Maar ze zijn allemaal schattig.' zei hij, terwijl hij naar het kleine beestje keek. Hij zou gewoon niet weten wat hij zou kiezen.
'Bovendien is het jouw pup, niet die van mij. Jij moet je bed er voor uit, ik niet.' zei hij lachend. Dat verhaal zou hij wel onthouden, hij had eens gehoord dat een pup opvoeden zo makkelijk niet was. Als je het goed deed, had je daar de rest van zijn leven profijt van, maar dat betekende ook dat je er in het begin wel eens uit moest in de nacht.
'Het ziet ernaar uit dat die pup me nu al vervangt. Ik denk niet dat je er een gaat vinden die je nog leuker vindt, je kijkt ernaar alsof je nog nooit zo verliefd geweest bent in je hele leven.' hij glimlachte even en ging naast haar zitten. Hij duwde een kus tegen haar wang en kwam weer overeind, waarna hij naar de vrouw liep.
'Ik denk dat ze gekozen heeft, zou ze hem vast kunnen houden?' vroeg hij, waarna de vrouw enthousiast knikte en naar het hok van de pup liep. Ze opende het hok en pakte het kleine ding uit het hok, waarna ze het dier aan Ivy gaf. Hij bekeek haar met de puppy in haar handen, hij glimlachte. Ivy en puppy's waren een goede combinatie. Ze zag er schattig uit met de pup, ze straalde. Het was duidelijk dat ze enorm van puppy's hield en hij had zelden iemand zo zien stralen.
'Het ziet ernaar uit dat de pup jou net zo leuk vind als jij hem.' zei de vrouw vrolijk, terwijl ze naar haar keek. Het klopte, de pup probeerde er niet eens vandoor te gaan.

Account verwijderd

schreef:
Ze waren inderdaad allemaal schattig, maar ze had een goed gevoel bij de kleine husky. Ze keek Oliver aan en trok een wenkbrauw op. "Wil je nu zeggen dat ik je nooit mag wakker maken s' avonds?" Zielig keek ze hem aan en keek weer naar de hond. Hij was zo mooi. Ze wist heus wel dat er werk zou aan zijn, maar ze had het er voor over. Ze wist zeker dat ze er geen spijt zou van hebben. Ze draaide haar hoofd naar hem toen ze een kus kreeg gedrukt op haar wang en ontmoette zijn ogen weer eens. Ze zou er nooit genoeg van kunnen krijgen. Ivy bloosde even toen ze de pup in haar handen kreeg gedrukt en begroef haar gezicht in zijn vachtje. Deze zou het worden. Ze glimlachte breed. "Hij is zo braaf" zei ze onder de indruk toen het hondje haar hand begon af te likken. "Maar ik denk dat dit beestje misschien jou niet kan vervangen" plaagde ze Oliver. "Het is een mannetje, dus normaal gezien verdedigt hij je nogal als hij ouder is" glimlachte de verkoopster. Ivy knikte even, nog steeds onder de indruk. "Ik neem hem" glimlachte ze toen breed met een knikje. De vrouw glimlachte enthousiast. "Geloof me, je zal er geen spijt van hebben" Ivy lachte. "Dat weet ik" Ze droeg de puppy in haar armen mee naar de balie. "Gewoon nog even wat papieren invullen en dan is alles is orde" Een klein bundeltje werd naar haar toe geschoven en ze keek Oliver met een glimlachje aan. "Kun je Baylor even vastnemen, ik wil gewoon nog de papieren invullen?" Vroeg ze terwijl ze de pup in zijn armen drukte. Ze gniffelde even toen hij zijn kin begon af te likken. "Wel, zo te zien vindt hij je vriend ook leuk" Ivy vond het woord vriend wel leuk klinken, maar dat zei ze gelukkig niet luidop. Oliver zou het maar raar vinden. Ze nam de balpen aan en vulde haar gegevens in. "Oh ja, en het welkomspakket krijg je gratis, met alle benodigdheden voor je hondje" Ivy kreeg een grote mand in haar handen gedrukt met allemaal voorwerpen erin. Zover ze kon zien zag ze een leibandje, hondenvoer, een mandje, en nog veel meer zitten. "Oh ja, en wie doet de betaling?" Ivy begon in haar handtas te rommelen. Ze had zich bedacht, ze wou Oliver niet laten betalen, in feite zou ze hem moeten betalen voor die zwemlessen.

Account verwijderd

schreef:
Je moest je voorstellen dat ze pas sinds één dag officieel samen waren, maar mensen kregen duidelijk de indruk dat ze samen waren. Wat als ze hierheen waren gekomen toen ze nog niet samen waren, dat had een ongemakkelijke situatie veroorzaakt. Er was weinig veranderd, hun omgang was precies hetzelfde als dat het de afgelopen weken. Het enige verschil was dat hij haar nu kuste en dat had hij eerder niet gedaan.
'Natuurlijk mag je me wel wakker maken 's avonds. Maar om dat te doen moet je wel een eindje lopen.' hun kamers waren niet zo dichtbij. Niet verrassend, hij was nieuw en zij niet. Zij was er al een tijdje, hij pas enkele weken.
'Baylor hè?' zei hij bedenkelijk toen hij de hond aannam. De hond likte aan zijn kin en even fronste hij, in elk geval zou hij geen probleem krijgen met de hond. Hij duwde het kopje zacht omlaag en aaide het diertje toen maar over zijn kop. Wat hij er anders mee moest wist hij niet zo goed, hij had nooit een hond opgevoed. Hij kon prima met dieren omgaan, maar dat betekende niet dat hij ook wist wat hij moest doen. Het was waarschijnlijk net als met kinderen, kinderen hielden van hem, maar hij wist niet hoe hij precies met hen om moest gaan en deed altijd maar wat. Op een of andere manier leek dat altijd goed gedaan, hij kon zich in elk geval goed door dingen heen bluffen.
'Iv, we hadden een deal.' zei hij terwijl hij keek naar de manier waarop ze in haar tas rommelde. Hij had het al aan zien komen, waardoor hij het geld al klaar had in zijn broekzak. Hij gaf het aan de vrouw en glimlachte even naar haar.
'Ik beloof dat er een dag komt dat ik jou laat betalen.' zei hij lachend. Hij gaf de hond aan Ivy en pakte de spullen aan van de vrouw. Ivy was degene die de hond had willen hebben, het leek hem niet meer dan logisch dat zij de hond mee zou nemen en hij de spullen zou dragen. Hij bedankte de vrouw en duwde de deur open voor Ivy, de vrouw keek hen met een grijns na. Op een of andere manier keken mensen altijd op die manier naar hen.
'Ik wil je plezier niet bederven, maar ik heb ons vandaag niet onder de training uit kunnen praten.' zei hij toen ze op weg terug waren. Natuurlijk niet, hij had Jason en Ryan nog niet gezien en Suzan kon waarschijnlijk niet ophouden met naar hen kijken.

Also ik ga nog wat plaatjes posten because I can

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte even naar hem. "Wel, dat eind heb ik er wel voor over" zei ze met een grijns. Het was waar, ze vond het niet erg om dat eindje te lopen naar zijn kamer. De rest zou het waarschijnlijk best wel raar vinden, maar wat maakte het uit? Ivy keek vragend naar hem. "Heb je eigenlijk al die foto gezien die Suzan ging geven aan je?" Vroeg ze met een klein fronsje. Hij had er nog niets over gezegd. Ivy lachte even om de manier hoe Ollie met Baylor omging. "I know we had a deal, maar..." Ze zweeg toen ze zijn zelfzekere gezicht zag en glimlachte. "Ik meen het, ik hoop dat die dag snel komt, ik laat jou niet alles betalen hoor" protesteerde ze terwijl ze Baylor dankbaar aannam van hem en hem een lieve glimlach toewierp toen hij de deur openhield voor haar. "Nog eens bedankt" zei ze tegen de vrouw aan de toonbank die haar een glimlach toeschonk. Ivy haalde haar schouders op. "Maakt niets uit, training is belangrijk" zei Ivy met een knikje. Ze snapte wel waarom ze altijd moesten trainen, het moest gewoon zodat ze goed voorbereid waren voor de missies. Ze liep de straat voorzichtjes over en stak haar ene hand uit voor een taxi. "He, mag ik dan de taxi betalen?" Vroeg ze nog aan Oliver. Natuurlijk had hij, de gentleman, geweigerd haar te laten betalen, en de hele rit trippelde Baylor over hun schoten en knabbelde hij aan Ivys hand.

Eenmaal ze thuis kwamen had Ivy al een zwart leibandje uit de mand genomen en het bij de pup omgedaan. "Denk je dat de rest hem leuk zal vinden?" Vroeg ze nieuwsgierig aan Oliver waarna ze naar binnen gingen. Ze bedacht zich plotseling iets. Ze draaide haar om naar hem en sloeg haar armen om zijn nek. "Heb ik je trouwens al bedankt? Vroeg ze met een glimlachje om haar mondhoeken. Als het niet aan hem lag, had ze waarschijnlijk nu nog steeds gedroomd over een eigen hond. Ze vond het nog steeds gewoon super lief van hem.

Geen probleem haha, dan droom ik vanavond wel over hem.

Account verwijderd

schreef:
'Wie vindt een pup nou niet leuk? Zo lang zij er niets aan hoeven te doen en hem alleen mogen knuffelen, zullen ze van hem houden.' er waren maar weinig mensen die echt een hekel hadden aan honden en er waren nog minder mensen die een hekel hadden aan puppy's. Baby dieren werden over het algemeen nooit gehaat, ze waren te schattig om gehaat te worden.
Hij glimlachte even toen ze zich omdraaide en haar armen om hem heen sloeg, hij deed dit graag.
'Voor wat precies? Dat ik je die eerste avond niet te veel liet drinken, dat ik je leerde zwemmen, dat ik Derek voor je trainde of voor de puppy?' hij keek naar haar. Hij had al zo veel dingen voor haar gedaan, maar zij ook voor hem. Het was niet alsof hij alles voor haar deed en hij daar niets voor terug kreeg, helemaal niet.
'Ik denk het wel, maar niet in woorden.' vertelde hij, waarna hij opnieuw glimlachte. Bedankjes hoefde niet altijd in woorden te zijn, soms zei een bepaalde gezichtsuitdrukking al genoeg. Haar lichaamstaal vandaag had al genoeg gezegd, hij wist dat ze hem dankbaar was. Hij zag het in de manier waarop ze naar hem keek en de manier waarop ze naar de hond keek, ze leek oprecht gelukkig vandaag.
'Dat neemt niet weg dat ik wel een kus wil.' zei hij, terwijl hij zijn armen om haar heen liet glijden. Kort keek hij naar de hond aan de lijn, die bijna geïnteresseerd naar hen leek te kijken. Het kopje hing een beetje scheef terwijl hij daar zat, iedereen zou hem leuk vinden. Hij keek weer naar Ivy en kuste haar. Heel even vroeg hij zich af of hij daar ooit genoeg van zou krijgen, daar leek het nu niet op. Dit was slechts dag twee, maar het was een vreemde situatie. Hij zou zweren dat het langer was, alleen was het officieel pas dag twee. Het voelde langer, misschien omdat ze al zo lang zo veel tijd met elkaar doorgebracht hadden.

Same tbh

Account verwijderd

schreef:
"Nah, ze mogen hem niet knuffelen, hij is van mij" grapte ze. Ze zou ook niet weten waarom iemand een hekel zou hebben aan hem, hij was gewoon te schattig. "Wist je dat Jason een jaar geleden een rat had genomen en dat hij is ontsnapt? Tot nu toe heeft niemand hem gevonden" lachte ze. Ivy beet op haar lip en glimlachte. "He, over die avond in de bar praten we niet" berispte ze hem lachend. Maar hij had gelijk, hij deed veel te veel voor haar. Stiekem voelde ze zich schuldig, omdat ze eigenlijk nog niets had terug gedaan voor hem. Misschien moest ze maar eens iets vinden om die schuld in te lossen. Als hij haar nu liet betalen, voelde ze zich vast wat beter... "Dankjewel, voor alles" Ze keek hem eerlijk aan, met haar blauwe ogen. "Dankjewel zeggen is leuk" voegde ze eraan toe met een grijns. Ze glimlachte bij zijn woorden en beantwoordde zijn kus. Veel tijd had ze echter niet. "Iv en Ollie, stop met flikflooien en ga naar de training" Ze hoorde Ryans stem en maakte zich lachend los van Oliver. "Sorry Ryan" glimlachte ze waarna ze nog vlug een kus op Ollie's lippen drukte. "Arghhh, ik ga hier nooit aan wennen" grinnikte Ryan terwijl zijn ogen verder gleden naar Baylor. "Leuke hond" zei hij kort waarna hij even vlug over zijn kopje streelde. "I know right, mag hij mee naar de training? Ik zet hem wel in de EHBO ruimte, zodat hij niet stoort" Ivy keek met grote lieve ogen en een klein pruillipje naar Ryan. Ze wist dat vele mannen dit niet kondeb weerstaan. Wat kon ze zeggen? Het was een gave. Ryan zuchtte en gaf zich over. "Sure, maar jullie moeten dan wel zorgen dat jullie over tien minuten beneden staan" dreigde hij. Ivy knikte vlug en nam de leiband van Baylor in haar ene hand en pakte de mand in haar andere arm. "Okey, dan zie ik jullie straks, en Oliver, vraag Suzan achter die foto he?" Ze liep vlug naar haar kamer om zich klaar te maken.

Account verwijderd

schreef:
Hij twijfelde niet aan het antwoord van Ryan, iedereen hield van Ivy en niemand zou haar afwijzen als ze het lief vroeg. Ryan ook niet, de man twijfelde niet eens. Hij grijnsde even en keek toen naar Ryan, training. Hij wist wel dat ze training hadden, maar hij stond liever hier met Ivy. Er was niets mis met trainen, er waren gewoon dingen die hij liever deed.
'Foto, ja. Ik zal ernaar vragen.' antwoordde hij, waarna hij even fronste. Hij had geen foto gezien en sinds gisterenavond had hij Suzan ook niet meer gezien. Hij wist niet waar ze het precies over had, maar daar zou hij waarschijnlijk snel achter komen. Suzan liep door de gang en kwam tot stilstand.
'Ik zei toch dat ze hier zouden zijn.' riep Suzan vrolijk. Suzan had hen blijkbaar goed genoeg door om te begrijpen waar ze zouden en waar ze mee bezig waren.
'Ik heb nog iets voor je! Ik was het even vergeten, maar Iv heeft precies dezelfde en ik dacht dat het wel een leuk aandenken zou zijn.' vertelde ze. Ze duwde een fotolijst in zijn handen en glimlachte vrolijk naar hem, waarna ze er weer vandoor ging, die tien minuten golden duidelijk voor iedereen. Zijn blik gleed naar de foto, waarna hij even glimlachte. Derek mocht dan foto's gemaakt hebben zonder dat zij daar iets vanaf wisten, er was iets goed uit gekomen. In elk geval zou zijn kamer zo iets minder leeg zijn.
'Tien minuten, Oliver.' waarschuwde Ryan hem, maar met een enorme glimlach op zijn gezicht. Hij knikte en liep door de gangen, op weg naar zijn kamer. Hij plaatste de foto op zijn bureau, het was het enige ding dat op zijn bureau lag. Hij keek er nog kort naar voor hij zijn kleren wisselde voor de kleren waar hij in trainde. Ze hadden hem een soort pak gegeven, maar hij prefereerde gewone kleren om in te trainen, het was een gewenning.
Hij liep de gangen door naar de trainingszaal en vond zijn team al snel, hij had het in elk geval gehaald. Zijn kamer mocht dan een eindje van die van Ivy liggen, de trainingszaal was voor hem dichterbij. Een voordeel voor hem in dit geval, zij was snel genoeg om hier op tijd te komen, hij moest het met een normale snelheid doen.

Account verwijderd

schreef:
"Dankje" riep ze nog vlug voordat ze naar haar kamer liep en zich omkleedde in haar trainingskledij. Ze zette Baylors mand in een hoekje en keek naar de klok. Ze had nog 3 minuten, ruim genoeg. Ivy deed weer haar schoenen aan en keek naar Baylor. Ze wees met haar vinger naar de grond. "Zit" beveelde ze hem met een ernstig gezicht. Tot haar verbazing ging hij ook mooi gaan zitten op de grond. De mensen die in het asiel werkten hadden hem hoogstwaarschijnlijk wel al wat dingen geleerd. Ze streelde hem over zijn kopje. "Good boy" kirde ze waarna ze hem oppakte en knuffelde. "Kleine lieve jongen" Ze keek op de klok. "Nog één minuut" mompelde ze even waarna ze de deur opendeed en achter haar op slot deed. Binnen éé seconde stond ze in de trainingszaal. Baylor begon enthousiast te keffen en beet weer speels in haar habden waardoor ze hem neerzette en hij speels begon te dartelen door de EHBO ruimte. Zo reageerde hij dus op haar gave. Fijn om te weten. "He buddy, blijf hier maar mooi zitten he" Ze legde een klein speeltje dat ze erbij had gekregen bij hem. Met een tevreden glimlach zag ze hoe hij direct ermee begonnen te spelen en erop te bijten, waarna ze weer naar de trainingszaal liep en aich bij haar team voegde. "Dus, wat gaan we vandaag doen?" Vrozg ze enthousiast" Ze leunde lichtjes tegen Oliver aan en keek naar Ryan. "Wel, het is al een tijdje dat je hebt gevochten Ivy en ik weet niet of dit een goed idee is maar ik koppel je vandaag aan Oliver, hij kan je waarschijnlijk wel iets leren" Ivy's grijns werd breder en ze stak haar hand op naar Oliver voor een high five. "Relationship goals" lachte Suzan. "Suze, jij mag eens met je broer verderwerken op een elektrisch schild tegen geluid en Derek en ik gaan werken aan Dereks reflexen" Ryan knikte even kort. "Hup mensen, aan de slag"

Account verwijderd

schreef:
Misschien was het een goed idee om haar aan hem te koppelen, maar waarschijnlijk niet. Hij kon haar heus wel leren vechten, maar normaal gesproken was hij een vrij hardhandige leraar en dat zou hij nu niet kunnen. Derek had hij alle kanten op kunnen gooien, dat zou niet met Ivy gebeuren. Niet alleen omdat ze een stuk breekbaarder was dan Derek, maar ook omdat hij haar geen pijn wilde doen. Cliché, maar waar. Dat zou hij niet over zijn hart kunnen verkrijgen, het was gewoon een ander verhaal als het om Derek ging.
Hij beantwoorde Ivy's high five en lachte even om Suzan's opmerking. Hij had de term ''goals'' nooit echt begrepen. Hij begreep wat het betekende, maar hij kon zich niet voorstellen dat mensen zich wilden vergelijken met anderen. Elk mens was anders, niemand was met elkaar te vergelijken.
'Ik kan je niet trainen zoals ik Derek train, Iv.' hij keek naar haar terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg. Derek had nu eenmaal een harde aanpak nodig, de man was bijna puur staal. Een klap kwam voor hem vaak harder aan dan bij Derek, terwijl hij degene was die de klap uitdeelde. Derek en hij maakten er altijd een soort van competitie van, tot noch toe had Derek nooit gewonnen. Hoewel hij wel enkele keren zijn ribben bijna gekneusd had, het nadeel van Derek's gave.
'Laat maar gewoon zien wat je kan, oké?' stelde hij voor, terwijl hij klaar ging staan. Hij onderschatte Ivy niet, maar Ivy moest het hebben van haar snelheid en niet van haar kracht. Deze training was bedoeld om te vechten zonder gaven en Ivy was getraind, maar ze was er niet in gespecialiseerd. Ze hadden allemaal een basistraining gehad, er was zo veel wat ze nog niet wisten. Het was zeker niet de leukste soort training, daar wist hij alles van.
'Kunnen we hier geen deal van maken? Elke keer dat je mij aanraakt krijg je een kus.' voor zo ver hij wist was er geen regel voor relaties in dit instituut, dit kon dus moeilijk verboden zijn. Bovendien was dit waar hij goed in was, ze zou haar best moeten doen om hem ook daadwerkelijk te raken.

Account verwijderd

schreef:
Ivy zuchtte even zachtjes en sloeg net zoals hem zijn armen over elkaar. "I know Ollie, maak je maar geen zorgen, ik ben heus geen porseleinen poppetje hoor" protesteerde ze terwijl ze haar handen tot vuisten balde. Ze had al wel wat ervaring, voor dit instituut had ze nog in een ander kamp gezeten, dat zich meer op fysieke training baseerde. Ja, ze was zeker niet zo sterk als Derek, maar ze had wel goede reflexen. Ivy was beter in ontwijking dan in toeslaan, dat moest ze bekennen. Het was gewoon makkelijker voor haar om een slag te vermijden dan er één toe te passen. Ze zette haar voeten schrap en keek hem met grote ogen aan. "Is dat een smoes om me te kussen?" Plaagde ze waarna ze ze weer serieus keek. "Maar sure, krijg jij dan ook een kus van mij als je mij raakt?" Ze trok een wenkbrauw op en stootte met haar vuist, in de hoop om zijn buik te raken. Natuurlijk wist hij haar hand tegen te houden en hield haar pols stevig vast. Met een frons trok ze haar pols hard terug en haalde uit naar de plek waar zijn milt zat. Met een houdgreep hield hij haar vast. "Okey, misschien moet ik inderdaad meer trainen" Ze haalde diep adem en trapte hard op zijn voet, waardoor hij haar moest los laten en ze zich weer in de juiste vechthouding kon plaatsen. "Sorry, zei ze met een flits van bezorgdheid" Ze wou hem helemaal geen pijn doen, en ze wist heus wel dat dit omgekeerd ook zo was, maar het was nu eenmaal een training. Het moest geen pretje zijn geweest voor Oliver om dit allemaal te leren, helemaal niet. Ze kon het zich niet inbeelden hoe het moet zijn geweest. Ze ontweek zijn vuist handig en stompte met haar elleboog niet te hard in zijn buik. "Volgens mij telde dat voor een kus" glimlachte ze even. Ze trok even haar t-shirt goed en stak haar haar in een staartje. Als haar broer haar nu bezig kon zien... Ze zou niet weten wat hij zou voelen. Trots omdat ze zichzelf al wat kon verdedigen of verontwaardigd omdat ze had geleerd. Vroeger was Ivy namelijk best wel een rustig meisje. Ze haalde af en toe wel wat kattenkwaad uit, maar ze was best onschuldig. Ivy schudse de gedachte van zich af en keek naar Oliver.

Account verwijderd

schreef:
Hij kon zich de trainingen nog wel herinneren, het ging er heel wat harder aan dan hier. Hier gaf iedereen om elkaar, daar was het één grote competitie. Hij had altijd al wel actie gezocht, maar dat viel in het niet bij zijn training. Je moest je voorstellen dat hij daar aan was gekomen als een man van twintig, vervuld van zowel haat als verdriet. Hij was niet klaar om te vechten, niet op het niveau waarop bendes speelden. Oh nee, hij was tientallen keren door kamers heen gesmeten alsof het niets geweest was. Als je het vergeleek met hoe hij hier trainde, was hij niet hardhandig.
'Misschien wel, zou het je uit maken als het een smoes was?' hij glimlachte even. Misschien was het een smoes, misschien was het motivatie. Wat het was maakte hem ook weinig uit, het was een makkelijke manier om een kus te krijgen. En ze hadden nog wel wat tijd in te halen.
En zo ging het, het was een andere training dan normaal en hij moest wennen aan de manier waarop het ging. Het was wel te doen, klappen ontwijken en klappen geven. Het was misschien geen uiterst efficiënte training, maar het zou haar wel degelijk iets leren. Hij hief even zijn wenkbrauw op toen ze op zijn voet trapte, maar hij zei er verder weinig over. Als dat haar manier was, zou hij er niets van zeggen.
'Waarschijnlijk.' hij duwde een kus tegen haar lippen, maar niet al te lang. Hij wist heus wel dat Ryan hen in de gaten hield, Ryan was niet stom en al helemaal niet blind. De man wist wat er kon gebeuren en Ryan nam de trainingen vaak erg serieus. Dat paste bij hem, als de leider van het team. De rest was niet zo serieus als hij. Zijn blik gleed kort naar de man, maar hij leek nu druk bezig.
Een zucht gleed over zijn lippen voor hij besloot dat dit een training was en hij dus zijn beste beentje voor zou zetten. Nou ja, op een voorzichtige manier dan. Hij haalde niet hard uit en vertelde het haar als ze een verkeerde stap zette of iets deed wat haar fataal zou kunnen worden.
'Ik had het niet verwacht, maar jullie zagen eruit alsof jullie nog een serieuze training hadden ook. Dat is goed nieuws, want nu kan iedereen met elkaar samen blijven werken.' vertelde Ryan, terwijl ook de rest zich weer bij hen voegde.
'Tijd voor eten.' riep Jason luid, waarna ze zich met zijn alle naar de keuken verplaatsten.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte even en luisterde goed naar al zijn tips, hij gaf wel degelijk handige tips die zeker nog van pas konden komen. Het was misschien niet honderd procent handig om met hem samen te werken, maar ze had in elk geval iets geleerd en ze had wel eens met hem moeten samenwerken. Oliver had zich ingehouden, dat wist ze heus wel, maar op één of andere manier had ze toch een donkerblauwe plek op haar zij gekregen. Hij was sterk god damn it. Ivy wist ondertussen al wat beter hoe ze iemand onderuit moest halen, dus dat was wel top. Ivy knikte even kort toen Ryan hen een kort complimentje gaf en ze glimlachte even. "Het is nog steeds een serieuze training" antwoordde ze. Ivy schrok op toen ze plotseling iets tegen haar been voelde. "Baylor, hoe kom jij nu uit de EHBO?" Lachte ze waarna ze de pup even over zijn kopje streelde. Ondertussen had ze ook wel door dat hij haar constant overal volgde. Jason riep dat het eten klaar was dus liepen ze allemaal naar de keuken. "Wat staat er op het menu?" Vroeg ze nieuwshierig terwijl ze aan een tafel ging zitten met Suzan naast haar. Jason ging voor haar zitten en dacht even na. "Spaghetti normaal gezien" Derek stak zijn duim op en Ivy schonk een glas water in waarna ze ging aanschuiven met haar bord on de rij. "Ivy, ik wil je niet ongerust maken, maar ehmmm, Joel komt zo meteen aan" fluisterde Suzan waardoo haar gezichtsuitdrukking veranderde. "Shit" vloekte ze even waarna haar blik vluchtig naar Oliver ging. "Hij gaat zo pissed of zijn" mompelde ze gehaast. Ze vulde haar bord en nam nog een appel mee.

Account verwijderd

schreef:
Eten was altijd een van de dingen waar hij naar uit keek. Meestal at hij met de rest van het team, soms at hij alleen. Er waren dagen waarop Dante hem dingen had opgedragen waardoor hij niet met de rest mee kon, op de een of andere manier leek het alsof hij de enige was die klusjes moest doen voor Dante. Hij vroeg er nooit naar en druk maakte hij zich er ook niet om, maar vreemd was het wel te noemen.
Hij stond in de rij, er stond altijd wel een rij. Er waren een hoop mensen in dit instituut en ze hadden meerdere koks, maar niet genoeg om een rij te vermijden. Dat was oké, meestal duurde het alsnog maar enkele minuten. Hij schepte op en liep achter Ryan aan naar de tafel waar ze altijd al zaten. Ondertussen was hij wel gewend dat Jason van zijn eten hield, de manier waarop hij naar eten keek was te vergelijken met hoe Ivy naar puppy's keek. Oké, misschien een beetje overdreven, maar de man was zeker dol op zijn eten.
'En daar komt dan de meest geliefde man in het hele instituut.' mompelde Jason sarcastisch terwijl hij naar de ingang van de keuken keek.
'Oh en voor ik het vergeet, hij is jouw voorganger. En met dat bedoel ik dat hij Ivy's ex is. Vreselijke kerel, ik snap nog steeds niet wat ze eigenlijk in hem zag. Hij heeft een of andere verlammingsgave, nogal creepy. En als hij het nieuws gehoord heeft, gaat hij zeker niet blij met jou zijn.' vertelde Jason zacht, zonder ook maar een enkele seconde zijn blik van de man te laten glijden. Jason was een echte mensenvriend, hij geloofde niet dat het slechts Jason was die hem niet mocht. Hij keek naar Ivy, dat was ze in elk geval vergeten te zeggen. Het was niet alsof ze haar hele liefdesleven aan hem hoefde te vertellen, maar het was handig geweest als hij had geweten dat er nog een ex rondliep die duidelijk nog niet over haar heen was.
'Hé, Ivy. Lang niet meer gezien.' de toon die de man aansloeg stond hem nu al niet aan, maar hij wilde geen problemen veroorzaken. Als het hierbij bleef, was het voor iedereen een stuk gemakkelijker als hij zich er buiten hield.

Account verwijderd

schreef:
Ivy nam haar bord en ging zitten aan de tafel toen ze zijn stem hoorde. Geweldig gewoon. Ze legde haar vork neer op tafel en draaide zich om. "Joel" ze knikte evn kortaf en wendde zich toen weer naar haar bord. "Come on babe, geen knuffel?" Ivy rolde met haar ogen en prikte even in haar eten. "Nope, hoop maar niet en ga maar weg" mompelde ze even kort. Zonder hem een blik waardig te gunnen ging ze terug naast Suzan gaan zitten en prite in haar pasta met haar vork. Haar pols werd hardhandig tegen de tafel gedrukt en Ivy beet hard op haar onderlip waarna ze hem een woedende blik wierp. "Laat. Me. Los. Nu." Beet ze hem toe waarna ze rechtstond en omhoogkeek naar zijn gezicht. Nog een nadeel aan tenger en redelijk klein zijn, je kon moeilijker dreigen. "Joel, ik wil gewoon genieten van mijn eten en ik wil geen ruzie, dus je kan nu wel gaan" zei ze kortaf. "Kom op, je kan niet zeggen dat die maanden samen niets betekenden" protesteerde Joel met een arrogante grijns op zijn gezicht. Argh, waarom was ze zelfs nog samen geweest met hem. "Nope, het betekende niets" Ze sloeg haar armen kwaqd over elkaar en duidde met een hoofdknikje een tafel aan. "Waarom ga jeniet daar gaan zitten, bij je vrienden?" Vroeg ze bars. Joel keek haar inschattend aan en liet zijn blik even hebberig over haar lichaam glijden. "Weet je, ik heb geruchten gehoord dat je iemand nieuw hebt, so tell me Ivy, is dat waar?" De dreigende ondertoon in zijn stem was duidelijk te horen en Ivy keek hem recht aan. "Ik zou niet weten waarom dat enige van je zaken zouden zijn" antwoordde ze. Joel fronste even kort en Ivy had de neiging om hem in zijn gezicht te slaan.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld