Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

9 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

JDBO ft. Obviousthoughts

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin ziet de angst in haar ogen, het spijt hem enorm dat dit precies nu moet gebeuren maar is blij dat ze meteen meewerkt. Hij klikt de intercom aan en spreekt snel wat naar de kamer waar ze zit. "Ashley, de deur kan op slot, de sleutel ligt in het nachtkastje, niet meer reageren nu." Hij laat de knop los en loopt naar de deur, daar word hij begroet door een man, ongeveer rond de 25 en stevig gebouwd. Justin zou hem aankunnen, maar het zou op het nippertje zijn. Hij schud de man zijn hand en begroet hem. "Wat kom je doen, Alex?" Vraagt hij gedurfd, altijd als deze man kwam ontstond er heisa. Alex duwde hem opzij en liep naar binnen, hij pakte een vaas, zwaaide ermee in de lucht en gooide hem toen zonder te knipperen kapot. " 'K krijg nog geld van je, Bieber." Gromt hij, Justin kijkt met een frons naar de vaas. "Verdomme Alex, je weet dat ik het vandaag zou klaarleggen, is dit nodig?" De man is snel en grijpt Justin bij de keel. "Luister ventje, ik heb hier het geduld niet voor, geef mij mijn geld of ik maak je een kop kleiner." Justin gromt en duwt Alex van zich af waardoor hij met een harde klap tegen een tafel opbotst. "Zo krijg je geen cent van me." Zegt hij, en opeens is hij een heel ander persoon. Zijn ogen zijn groot en wild, zijn expressie is woedend en het adrenaline pompt door zijn lichaam als een malle. Alex stormt op hem af en verkoopt hem een klap, er ontstaat een gevecht en uiteindelijk als Justin Alex met zijn arm tegen zijn nek tegen de muur aan heeft trekt hij het laatje van de tafel open. Hij pakt het gelaadde geweer en drukt het tegen de man zijn borst. "Jij bent hier nooit welkom geweest, Schneider. Je laatste waarschuwing is geweest." Hij klemt zijn kaken op elkaar, de angstige blik van Alex doet hem niks, mensen die hij vermoord geven hem nooit een gevoel. Hij haalt de trekker over en wacht nog even voordat hij schiet. "Enige laatste woorden?" Alex spuugt hem in zijn gezicht en zonder twijfel knalt Justin de kogel recht door de man zijn hart. Hij stapt naar achter en laat het levenloze lichaam inzakken. "Fucking hell, zo moeilijk doen om een beetje geld." Hij loopt naar de bijkeuken en pakt de gewoonlijke spullen om alles op te ruimen, een grote zak, hygiënische spullen en speciale luchtverfrisser. Hij is snel, binnen een kwartier zit het lichaam in een zak en is alles zo schoon dat het nog beter lijkt dan van te voren. Rick komt binnen gelopen, precies op het juiste moment. Justin schuift de zak naar hem toe. "Wil je mij een plezier doen en het lichaam even opruimen, het is gedesinfecteerd en alle aanwijzingen zijn uitgewist. Je hoeft hem alleen nog op de begraafplek in het bos te stoppen, er is nog een plek waar het graf is opgeruimd maar de steen staat er nog." En Rick is weer weg. Justin loopt de trap op en pakt zijn telefoon waarmee hij naar Ashley belt, hij blijft op afstand van de kamer staan.

Account verwijderd

schreef:
Ashley staat op en pakt de sleutel uit het nachtkastje waarna ze de deur snel op slot doet. Ze loop daarna terug naar het bed en gaat weer zitten. Wie was die man en wat wilde hij. Ze hoorde niet veel van wat er beneden gebeurde en dat was misschien maar beter ook. Ze likt over haar lippen en ademt rustig in en uit, althans dat probeert ze. Wat zou er gebeuren als er direct iemand de kamer instormde of wat dan ook. Ze kijk naar Phil die ook naar haar kijkt. Het beestje had geen idee wat voor baasje hij naast haar had. Ze haalt een hand door haar haar en bijt op haar onderlip, iets wat ze altijd deed als ze bang of zenuwachtig was. In spanning wachtte ze af totdat er iets ging gebeuren. Hoewel ze amper iets meekreeg hoorde ze nu iets wat door merg en been gaat. Het geluid van een geweer. Met grote ogen kijkt ze naar de deur. Haar hart bonkt in haar keel. Was Justin dood of gewond of was het de andere man. Deze onzekerheid maakte haar alleen nog maar angstiger. Tranen vullen haar ogen en algauw begon ze te snikken. Wat als Justin dood was en de man haar zou vinden en zou meenemen. Eerlijk is eerlijk ze had het hier niet slecht en zou het bij iemand anders slechter treffen. Ze voelt de tranen over haar wangen rollen en schrikt zich zowat een ongeluk als haar telefoon gaat. Snikkend neemt ze op 'Hallo?..' Zegt ze zacht. Er stond dan wel dat het Justin was maar wie weet was het iemand anders op zijn telefoon. Haar hart bonkt nogsteeds in haar keel. Ze hoopte dat ze Justin stem door de telefoon zou horen en zij rustig kon worden, dat alles goed was en dat er niets ergs was gebeurd.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin haalt diep adem en kijkt schuin naar de deur, als hij haar stem hoort is hij opgelucht. Het duurt een minuutje voordat hij weer kan praten, de adrenaline zakt af. "Ashley, ik ben het. Kom maar naar buiten." Zegt hij zo rustig mogelijk, hij weet dat ze het geweer heeft gehoord, haar stem verraad dat ze aan het huilen is. Hij wil wel naar binnen gaan, maar de laatste keer dat hij alleen maar zijn hand op de klink legde kreeg hij al iets gelijk aan een paniek aanval. Hij wacht rustig totdat ze de deur open maakt, hij geeft haar de tijd want hij snapt zelf ook wel dat ze liever rustig aan doet. Hij weet niet wat hij moet verwachten als ze de deur uitkomt, maar zijn gevoel roept sterk om haar te beschermen, te troosten zelfs. Dat gevoel voelt hij al jaren niet meer en het komt als een soort misselijkheid, het is onwennig en hij kauwt op zijn onderlip als hij erover nadenkt.

Account verwijderd

schreef:
Ashley snikt en kijkt naar haar dekens. Zou ze naar buiten gaan?. Ze wilde het liefst gewoon in bed liggen en slapen, het was haar even allemaal te veel geworden. Alles wat er was gebeurt deze dagen. Ze trok het gewoon even niet meer. Ze veegt wat tranen weg 'Ik uh kom denk ik zo..' Ze hangt op en klemt de telefoon even tegen haar borst aan. Het lijkt alsof de tranen maar blijven komen. Ze veegt ze weg en kijkt naar haar handen die nogsteeds trilde. Ze neemt een paar keer diep adem. Ze wilde hem niet zien, niet na dit. Ze wilde de confrontatie liever uit de weggaan en er niet over praten, iets wat ze nooit deed, praten. Ze kropte altijd alles op en dan kreeg je zulke situaties, waarin ze in huilen uitbarsten en het gewoon niet meer trok. Ze staat na enkele minuten op en pakt de sleutel en Phil. Ze draait de kamer deur open en pakt de klink vast. Ze veegt de laatste paar tranen weg, haar ogen waren rood van het huilen dus dat zou ze niet kunnen wegpraten. Ze opent de deur en loopt met een gebogen hoofd met Phil naar buiten. Ze loopt langzaam de trap af naar beneden.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin leunt tegen de muur en kijkt naar zijn telefoon als ze ophangt, hij likt zijn droge lippen en schud zijn hoofd. Ze moest niet wachten, als ze zou wachten zou ze het alleen maar moeilijker maken. Hij kijkt op als hij de deur van het slot hoort gaan, hij wil naar haar toe lopen maar ze loopt langs hem af. Hij draait zich in haar richting en kijkt even moeilijk, al snel volgt hij haar de trap af. Eenmaal beneden pakt hij haar boven arm en rustig laat hij zijn andere hand in haar haar rusten terwijl hij haar naar zich toe trekt. Hij slaat de arm waarmee hij haar bovenarm vasthield om haar heen en drukt zijn voorhoofd tegen de zijkant van haar hoofd. Hij let wel op Phil, dat hij het hondje niet plet. "Het spijt me dat je dat moest horen, en dat je boven alleen moest zitten. Het spijt me zo. Ik ben er nog." Een oog was alleen licht aan het verkleuren met een druppeltje bloed, zijn kaak had ook een lichte paarse tint maar daar hield het ook bij op, hij voelde de pijn niet. Voor nu wou hij haar alleen troosten.

Account verwijderd

schreef:
Ashley loopt treurig naar beneden en schrikt eventjes als hij haar bovenarmen vastpakt. Gewoonweg omdat ze hem niet van de trap af hoorde komen. Ze houd haar adem in omdat ze niet weet wat hij gaat doen. Als hij haar tegen zich aantrekt haalt ze weer adem en legt haar hoofd tegen zijn borst. Dit is wat ze nu het meest nodig had, het voelde fijn. Ze voelde zich veilig in zijn armen. Ze slaat haar ene arm om hem heen zodat ze met de andere Phil kan blijven vasthouden. Ze snikt eventjes, shit ze was echt zwak. Als hij dat zegt knikt ze zachtjes 'Het maakt niet uit... Ik dacht alleen dat jij geraakt was en de man naar mij toe zou komen.' Ze snikt nogmaals en merkt dat er weer wat tranen over haar wang rollen. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen of doen. Ze blijft gewoon zo tegen hem aanstaan.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin schrikt ook een beetje als hij ziet dat zij schrikt, maar als ze rustig word in zijn armen voelt hij zijn hartslag ook weer in een normaal ritme gaan. Het hand in haar haar verplaatst zich naar haar wang, hij houd haar kin in zijn hand en droogt haar tranen met zijn duim. "Het is veilig nu, er zal je niks gebeuren." Fluistert hij tegen haar slaap, hij blijft haar tranen wegvegen. Hij trekt haar dichter tegen zich aan, maar wel zodat Phil nog genoeg ruimte heeft. Hij sluit zijn ogen kort aan laat haar tot rust komen in zijn armen, hij ging ervan uit dat ze dit nodig had omdat ze hem ook vastpakte. "Wat maakt je meestal rustig?" Vraagt hij, nog steeds fluisterend.

Account verwijderd

schreef:
Ashley ademt rustig in en uit en merkt dat ze rustig word. Ze kijkt hem aan als hij haar tranen wegveegt. Hij had duidelijk gevochten. Ze wilde hem helpen maar op dit moment was zij degene die hem het meest nodig had. Als hij dat zegt knikt ze, ze gelooft hem als hij dat zegt. Ze heeft het idee dat hij er alles aan zou doen om haar te beschermen en dat vond ze erg fijn. Ze slikt eventjes en merkt dat ze niet meer huilt. Ze heeft haar hoofd nogsteeds tegen zijn borst. 'Dit' Dit was namelijk iets wat haar moeder ook altijd deed als ze verdrietig was, haar gewoon vastpakken. Ze kijkt hem voorzichtig aan 'Laat me niet alleen..' Ze kijkt hem aan met een blik die duizend dingen tegelijk zegt. 'Ik wil niet meer alleen zijn..' Ze blijft hem aankijken in de hoop dat hij haar niet meer alleen liet, niet vanavond, niet vannacht, gewoon niet meer. Ze wist wat voor dingen er dus dagelijks bij hem konden gebeuren en ze vond het niks. 'Kom op..we gaan even je gezicht schoonmaken.' Ze pakt zijn hand voorzichtig mee en trek hem zachtjes mee naar de keuken waar ze hem op een barkruk neerzet. Ze pakt hetzelfde ehbo kistje en maakt de wondjes op zijn gezicht schoon. Haar handen trillen nogsteeds en ze merkt dat het doodstil is in het huis zo stil dat ze haar eigen adem hoort. Ze likt over haar lippen en loopt naar de vriezer waar ze een icepack pakt. Hier doet ze een theedoek omheen waarna ze terugloopt naar hem en deze voorzichtig tegen zijn kaak drukt en hem daar houd.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin blijft zijn hand over haar rug bewegen, zijn duim beweegt nu meer om haar gerust te stellen dan haar tranen weg te halen. Hij kijkt omlaag naar haar en knikt als ze zegt dat dit haar rustig maakt, hij zal niet de eerste zijn die loslaat. Zijn adem stokt in zijn keel als ze zo kijkt en hem verteld dat ze niet meer alleen wil zijn. Hij fronst en zijn duim stopt met bewegen. "Je bent niet meer alleen." Hij laat zijn vingers over haar kaak glijden. "Ik laat je niet alleen." Zegt hij, en dan pakt ze zijn hand en volgt hij gewillig. Hij kijkt toe hoe ze alles weer pakt en sluit zijn ogen als ze zijn wondjes schoonmaakt, het prikt. Hij opent zijn ogen weer als ze wegloopt, hij tilt zijn hand op en legt die over die van haar op de icepack. "Dankje.."

Account verwijderd

schreef:
Ashley kijkt naar hem als zijn hand op de hare ligt. Zijn hand is zacht en warm, het voelt fijn. Ze blijft hem een tijdje aankijken waarna ze het icepack even van zijn gezicht haalt. "Dat word nog alle kleuren van de regenboog." Ze drukt het icepack weer tegen zijn kaak en kijkt hem wederom aan "Heb je nog ergens anders pijn of niet?" Ze kijkt even naar zijn lichaam maar ziet nergens anders bloed, misschien had hij nog wat blauw plekken. "Ik vind het fijn dat je me niet meer alleen laat..maar ik wil vannacht ook niet alleen zijn." Ze slikt "Ik voel me niet veilig alleen in de kamer, wel met jou erbij." zegt ze zacht.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin kijk terug, het voelt fijn om iemand te hebben die voor hem zorgt. Misschien was dit zo slecht nog niet, dat hij haar mee had genomen. Hij lacht kort als ze de opmerking over zijn blauwe plek maakt. "Ja.. Daar ben ik bang voor." Hij fronst als ze vraagt of hij nog ergens anders pijn heeft. Hij weet niet echt waar het pijn doet, hij weet niet meer wat nou echte pijn is of waar het zou moeten zitten. Hij voelt wel iets raars bij zijn ribben dus tilt hij zijn shirt op, op diezelfde plek zit een blauwe plek zo groot als twee vuisten, het midden is zo donker dat het bijna zwart is. "Oh.." Zegt hij, dat is dus pijn, die rare oncomfortabele steek. Hij kijkt haar weer aan als ze zo goed als vraagt of hij samen met haar wilt slapen, hij kijkt verbaast. "Uh.. Mijn bed is groot genoeg voor vier brede personen. Je mag bij me komen liggen."

Account verwijderd

schreef:
Ashley knikt en glimlacht "Dat lijkt me fijn.." Ze kijkt met grote ogen naar de blauw plek "jezus, wat als je een inwendige bloeding hebt, kom je moet gaan liggen" ze pakt het icepack en helpt hem omhoog waarna ze hem langzaam aan mee naar boven neemt. Ze ziet nog weet nog achter welke deur zijn slaapkamer was dus ze opent de deur en loopt naar binnen. Ze loopt met hem naar zijn bed en opent de dekens. Ze gaat snel in haar kamer de mand van Phil halen en Phil zelf die onderaan de trap stond te blaffen. Ze loopt dan terug naar boven waarna ze de mand neerlegt met Phil erop. Ze helpt hem op bed "Dit is niet goed hoor" ze houd zijn shirt omhoog en drukt het icepack er voorzichtig tegen aan.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin glimlacht en haalt zijn schouders op. "Zolang je je veilig voelt is het goed." Hij haalt zij wenkbrauwen op als ze met grote ogen naar de blauwe plek kijkt. "Wat? Waarom?" Hij kijkt vebaast als ze hem van de kruk af helpt en loopt achter haar aan. Hij merkt tijdens het lopen dat het steken erger word en hij heeft wat moeite met adem halen, waarschijnlijk door de pijn. "Ik heb kogelwonden overleeft, Ashley. Ik voel me prima." Hij gaat zitten op het bed en klemt zijn kaken op elkaar als zijn lichaam bijna verlamt voelt van de steken. Hij laat haar hem helpen om te liggen. "Ah!" Hij kreunt in pijn als ze het ijs tegen de plek aanhoud. Zijn hand pakt het eerste vast wat in de buurt is en dat is haar bovenbeen, hij knijpt niet hard maar hij moet even iets vasthouden. Hij duwt zijn hoofd tegen het kussen en kreunt weer van pijn als de steken door blijven gaan, hij word er een beetje duizelig van.

Account verwijderd

schreef:
Ashley zucht als hij zo reageert, en terecht, het zag er vreselijk pijnlijk uit. Ze kijkt naar de hand op haar been en legt haar hand op de zijne. Ze knijpt zachtjes in zijn hand om te laten weten dat het oke is dat hij haar vastpakt. Ze kijkt even naar de wond en staat dan op. "Ik ga even paracetamol voor je halen en je gaat deze gewoon innemen." Ze loopt naar de badkamer en pakt 2 paracetamols en een glas water waarna ze naar haar kamer loopt en de trui pakt die ze aanhad op de dag dat hij haar meenam. Ze had daar altijd een soort creme inzitten. Ze had die altijd en overal bij zich. Het was een wondermiddel en werkte voor alles, alhoew zij hem gebruikte voor schrale lippen en droge handen. Ze loopt terug naar de kamer en houd zijn hoofd omhoog waarna ze de paracetamols in zijn mond stop. Ze pakt het glas en giet voorzichtig wat water in zijn mond zodat hij ze door kan slikken. Dan haalt ze het icepack van hem af en doet zalf op haar vingertoppen. Ze wrijft heel erg voorzichtig over de grote blauwe plek en hoopt dat de pijn zo iets minder word.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin knijpt zijn ogen stijf op elkaar, in de hoopt dat dat helpt. Als ze in zijn hand knijpt zucht hij, hij haatte dit kwetsbare gevoel. Hij haatte pijn. Hij doet zijn ogen open als ze zegt dat ze paracetamols gaat halen, hij probeert wat meer te gaan zitten maar hij geeft al snel op als de steken weer erger worden. Hij trekt een pruillip als ze zijn hoofd omhoog houd maar opent toch zijn mond om de paracetamols in te nemen, hij drinkt het water en slikt de pilletjes door waarna hij een zuur gezicht trok. "Ergh." Zegt hij met een vieze uitdrukking. Hij tilt zijn shirt wat hoger op als ze de icepack weg haalt en het zalfje op haar vingers smeert, zijn wenkbrauwen trekken samen in een diepe frons als ze over de zere plek wrijft. Zijn vingertoppen duwen een beetje in haar been van de pijn, maar niet hard genoeg om haar ook pijn te doen. Hij legt zijn hoofd weer terug in het kussen en jammert een beetje. "Godver."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld