Loui schreef: Het was al een paar uur sinds Aiden weer terug was in zijn hotelkamer, hij bevond zich op de witte bank. De fles whiskey had hij inmiddels al half leeg gedronken als een poging om zijn eeuwige honger te stillen. De uren dat Aiden weg was had hij besteed door de vele straten in Caborca af te lopen. De controle over zijn lichaam had hij terug gekregen door van een voorbijganger te drinken, het levenloze lichaam vervolgens in een container gedumpt. Het lichaam van Miguel had hij er naast gedumpt, hoeveel hij ook had meegemaakt met de Mexicaanse jongen verdiende hij het toch dat zijn leven zo had moeten eindigen. Enkele voetstappen waren te horen door de gang, het was Victoria die vervolgens plaats naast hem nam. Zijn naam had ze een paar keer groepen, maar toch had hij haar compleet genegeerd. Ergens schaamde hij zich dat hij zich zo had laten gaan gisternacht, zijn controle totaal verloren. Een nieuwe slok nam Aiden van de whiskey, Victoria aangekeken toen ze hem enkele vragen stelde. "If I didn't left then.. I would have killed you Vicotira. Every inch of my body is screaming to taste your blood! I would've taken every drop of blood and ripped your body apart until your nothing more than minced meat. That's what going on in my mind right now Victoria, I'm a monster made to kill you and I wouldn't even regret it" vertelde Aiden. Het bekende pakje Sigaretten had hij uit zijn broek zak gepakt, een sigaret opgestoken om zijn verlangen naar nicotine toe te geven.
@Nathaliia
Account verwijderd
schreef: Het duurde even voordat hij begon te praten. Zijn hand greep naar de halflege Whiskey, daarvan een slok genomen. Victoria vond het vreemd dat hij niet snel dronken werd, hoewel het waarschijnlijk kwam doordat hij anders was. Zijn ogen waren op haar gericht wanneer hij uiteindelijk zijn mond opende om op haar vragen te antwoorden. Hoewel de woorden die hij uitsprak haar moesten beangstigen, was ze meer bezorgd om hem. Het moest vreselijk voor hem zijn om enkel aan bloed te denken wanneer mensen in de buurt kwamen. Beelden van gister kwamen weer in haar hoofd, gezien hoe moeilijk hij van het kamermeisje af kon komen. Hij had weinig controle over zichzelf, maar toch verliet hij de kamer wanneer ze zelf haar bloed aan had geboden. 'Why didn't you just drink from me? I mean, it's not that I'm different than the other people you kill', het was een vraag die de afgelopen nacht door haar hoofd ging. Hij had de kans om haar te vermoorden, om van haar af te zijn, maar toch had hij de kans niet genomen. Het was niet alsof ze het makkelijk voor hem maakte. Hij moest geld aan haar uitgevene, terwijl hij dat waarschijnlijk in z'n eentje nauwlijks deed. De geur van nicotine verspreide zich wanneer hij een igaret had opgestoken. Hoewel ze de neiging had om te roken deed ze het niet. 'The girl.. she's still there. You need to do the same thing to her that you did to me when you hit me with the car. If people will see the bitemarks, then they'll ask questions', zei ze. Ze wist niet wat Aiden met haar wilde doen, maar de mensen zouden uiteindelijk naar haar op zoek gaan. Het zou niet slim zijn om haar te laten gaan met de bijtwond in haar hals.
Loui schreef: Het opgestapelde as van de sigaret had Aiden tegen een leeg glas afgetikt waarna hij een nieuwe hijs nam, een rookwolk ontsnapte enkele secondes later uit zijn mond. Victoria had hij nog steeds aangestaard, maar angst voor hem leek ze niet te hebben. "Why aren't you're afraid of me ?" vroeg Aiden. Een laatste hijs nam hij van de sigaret, vervolgens uitgedrukt in het zelfde lege glas. "For the past weeks I have dreamed about that necklace of you.. the sign was everywhere until I met you," antwoordde hij. De ketting had hij ondertussen aangeraakt, een schokkende pijn liep door zijn vingers. "I think it must be for someting, there is even verbane in it" vulde hij aan. Kleine wondjes ontstonden op zijn vingertoppen, minder dan een seconde later weer volledig geheeld. Zijn ogen richtte hij op de slaapkamer deur die opende, het was de brunette. Angstig had ze hem aangestaard, haar hart slag sneller kloppend dan gister avond. Aiden liep naar de brunette, hardhandig trok hij haar naar de bank. Tranen liepen over haar wangen door de herineringen van gister avond, "please don't kill me," riep de brunette beangstigend. Aiden beet zijn pols open, vervolgens in haar mond gestopt om de wond te heele . Zijn ogen liet hij mengen met die van haar, dwingend vergroote de pupillen. "You're gonna forget the pas few hours.. You felt a sleep in one of the rooms because you were to tired," maakte Aiden haar duidelijk. Een korte verwarring ontstond op de brunette haar gezicht, enkele later weer verdwenen. Opgestaan liep ze meteen weg en sloot ze de deur achter zich aan. "Get yourself ready we're leaving in a few minutes," zij hij tegen Victoria. Zelf liep hij naar de badkamer om een lang verlangde douche te nemen, ook al was bloed hetgene waar zijn wereld om draaide, gaf het hem een vies gevoel als hij er onder zat.
@Nathaliia
Account verwijderd
schreef: Langzaam had Victoria weggekeken wanneer ze zijn vraag over haar angst hoorde. Hoewel ze eerst wel bang voor hem was, leek het nu weg te zijn. Hij had zoveel kansen gehad om haar te doden, maar dat heeft hij niet gedaan. Het zorgde ervoor dat ze hem begon te vertrouwen, hoewel dat niet slim was. Misschien kwam het ook doordat haar oma had gezegd dat hij te vertrouwen was. Ze was altijd hecht met haar grootmoeder en ze luisterde altijd naar haar. Altijd leek ze gelijk te hebben. Zelfs na haar dood leek ze de waarheid te spreken en liet ze haar dingen zien waar ze nooit achter zou kunnen komen. Als ze die nacht niet door haar oma werd geleid, zou ze nooit te weten komen wat hij in de nachten deed. Het was vreemd dat ze zo iemand als hem begon te vertrouwen. Ergens had ze medelijden met hem. Hij leek alleen te zijn en ergens zag ze haarzelf in hem. Buiten haar oma om had ze niemand die haar opvoedde, dus daarom was ze dankbaar dat ze zo'n persoon in haar leven had gehad. Over Aiden's verleden wist ze niks, maar ze kon zien dat hij nu alleen was. Haar mond opende zich om op zijn vraag e beantwoorden, maar al snel had ze die weer gesloten. Zijn vingers grepen naar het hangertje op haar ketting. Een sussend geluid vulde haar oren, waarna hij zijn vinger weer van haar ketting had gehaald. Brandwonden ontstonden op zijn vingers, maar binnen enkele seconden waren ze compleet geheeld. Een frons ontstond op haar gezicht. 'Why does is burn your fingers? And what is ver-', haar zin kon niet afgemaakt worden. Aiden was al opgestaan om naar het meisje toe te lopen. Angst was duidelijk in haar ogen te zien, waardoor ze even medelijden met haar kreeg. Ze hoopte dat Aiden zou doen wat ze hem had gevraagd. Algauw had hij het meisje naast haar op de bank geduwd. Hij zette zijn tanden in zijn pols, waarna hij die tegen haar mond aanlegde. Net zoals het meisje, wist ze niet wat hij aan het doen was. Pas seconden later zag ze dat haar bijtwond volledig was geheeld. Het was zijn bloed die had geholpen. Na de woorden van Aiden leek het meisje compleet verward te zijn. Het leek haast alsof ze alles was vergeten, enkel omdat hij dat had gezegd. Hoorde dat bij zijn krachten? Het meisje had al snel de kamer verlaten, de deur achter zich gesloten. Een zucht kwam uit haar mond wanneer ze opstond. Nog steeds had ze geen kleding en ze had geen zin om in dezelfde kleding rond te lopen. Aiden was naar de badkamer gelopen, waarna ze voor de dichte deur ging staan. Ze klopte op de deur. 'Aiden? Can I borrow a shirt from you? And do you have maybe sweatpants that I can borrow to?'
Loui schreef: De warme douche stralen had Aiden beëindigt door de kraan uit te draaien, vervolgens eruit gestapt om zich af te drogen. Een kloppend geluid echode van de deur, Victoria vroeg voor het lenen van zijn kleding. Kleding was iets van Aiden totaal vergeten was, al dagen had de blondine in dezelfde vieze kleding gelopen. "Yeah.. It's in the black backpack, maybe we should buy some clothes today" andwoorde hij. Zijn lichaam was binnen enkele secondes droog door het gebruik van zijn snelheid, een schoon zwart shirt en een denim broek had hij vandaag uitgekozen om te dragen. De beslagen van de spiegel veegde hij weg, zijn haar was iets wat altijd moest goed zitten. Met wat gel veegde Aiden zijn haar in model, de resten aan handen veegde hij af aan zijn gebruikte handdoek. Het slot haalde hij van de deur, vervolgens de deur opengemaakt. "The bathroom is free," riep hij naar Victoria. Zelf liep Aiden door naar de slaapkamer, om zo plaats op het bed te nemen. Nog steeds kon hij zijn gedachten over gister avond niet vergeten, het maakte hem nog steeds onrustig. Zijn blik viel op de hotel telefoon, vervolgens er naar toe gelopen. Een kleine menukaart met een keuzen uit roomservice ging hij af, zoekend naar iets te 'eten’. Honger zou de blondine vast na al deze uren hebben. Een 'lunch menu' koos hij uit, zijn hand vervolgens naar de telefoon gegrepen om het nummer te bellen.
"Can i have a lunch menu and a bottle of water, please."
@Nathaliia
Account verwijderd
schreef: 'Yeah, sure. Thanky you', vertelde Victoria wanneer ze zijn stem hoorde. Ze was blij dat hij er geen probleem van maakte dat ze kledingstukken van hem wilde lenen. Haar voeten leidden haar richting de "woonkamer" waar ze vervolgens naar zijn zwarte tas liep. De tas had ze doorzocht naar een shirt en een joggingsbroek, die ze al snel had gevonden. Wanneer ze de kleren uit de tas haalde, vielen er verschillende uitgeknipte krantenstukken uit de kleren. Vreemd had ze zich voor even omgedraaid, waarbij ze merkte dat Aiden nergens te bekennen. De kleren had ze over de bankleuning heen geslagen, waarna ze zich bukte om de krantenstukken op te pakken. Met gefronste wenkbrauwen keek ze naar de foto's van de dode mensen. Verschillende lichaamsdelen waren uit het lichaam getrokken, zelfs het hoofd. Moeilijk had ze geslikt, wanneer ze een stukje van de krantenstuk begon te lezen. 'The body's were found in pieces, without any blood in the system. It could be an animal, but we're not sure', wat een stukje uit de krant. Met trillende handen keek ze de andere krantenstukken door. Het waren er genoeg, om te weten dat het Aiden was die de doden had veroorzaakt. Langzaam liet ze haar rug tegen de witte muur waren, haar hand door haar haren laten gaan. Elke keer wanneer ze hem begon te vertrouwen, was er altijd iets wat ervoor zorgde dat het verdween. Het leek haast alsof iemand niet wilde dat ze hem vertrouwde, in ieder geval, niet nu. Wanneer ze door zijn tas had gekeken de andere dag, had ze de krantenstukken niet gevonden. Enkel kleding, een foto en drugs waren te vinden in zijn tas. Ze besefte zich dat hij elke moment terug kon komen. Nieuwsgierigheid zorgde ervoor dat ze wilde weten waarom hij dit had en of hij nog steeds met de moorden bezig was. Toch wilde ze eerst douchen, om het proberen te beseffen. De touwtjes van de joggingsbroek had ze zo strak mogelijk dichtgeknoopt, aangezien de joggingsbroek te groot was. De krantenartikels had ze in de tas teruggestopt. Terwijl ze uit de badkamer liep, droogde ze ondertussen met de handdoek haar haren. Een klop was te horen op de deur, waardoor ze fronsend opkeek. Haar weg had ze naar de deur vervolgd, het vervolgens opengemaakt. 'You ordered a lunch menu with a water bottle, enjoy your meal!', zei de wat oudere vrouw. Haar handdoek had ze over haar schouder heen geslagen, om vervolgens het dienblad te pakken. 'Eh.. Thank you', vertelde ze. Nadat de vrouw gedag had gezegd had ze de deur dichtgemaakt. Het dienblad had ze op het tafeltje gelegd, wetend dat ze het gesprek met Aiden achter de rug wilde hebben. Langzaam had ze richting de kamer gelopen, vervolgens geklopt. Zonder op een antwoord te wachten opende ze de kamerdeur, hem aangekeken.
Loui schreef: Na het ophangen van de telefoon liep Aiden het kleine balkon van de slaap kamer op, zijn handen gebruikte hij om een sigaret op te steken. De nu aangestoken sigaret inhaleerde hij in zijn mond, rook had hij in en uit geblazen terwijl hij genoot van de ochtend straten als uitzicht. Meerdere mensen liepen over de drukke winkel straat waarvan gister nacht niets van te merken was. De zon brandde vel op zijn getatoeëerde huid, het was zeker een warme dag vandaag. Zijn hand greep naar zijn telefoon, vervolgend een nummer ingetoetst. "Martez, it's a nine hour drive from here. I will be there in about 2days, get the stuff ready because I hate waiting" vertelde hij. Een laatste hijs nam Aiden van zijn sigaret, waarna hij hem uitdrukte en weggooide. "Te asqueo que ready, do you know la direction?" Antwoordde Martez. Zijn gebrekkige Engels maakte hem haast onverstaanbaar, Aiden afvragend of hij zijn woorden wel kon verstaan. "Yeah, I have been there before" zij hij waarna hij de telefoon ophangde, vervolgens naar binnen gelopen om plaats op het bed te nemen. Geklop was te horen, de deur erna open gegooid door Victoria. Ze leek van streek, de manier waarop de vroeg of hij met haar wilde praten. Haar hartslag was van mijlen ver te horen op het tempo dat het klopte, het maakte hem de blondine geschokt aankijken. "Where do you want to talk about?" vroeg Aiden, erna opgestaan om richting Victoria te lopen.
@Nathaliia
Account verwijderd
schreef: Victoria merkte dat Aiden was opgestaan om vervolgens naar haar toe te lopen. Ze leunde tegen de deurpost, zijn blik vermijdend. Eigenlijk wist ze niet hoe ze het kon verwoorden. Ze wilde niet dat hij boos op haar zou worden, maar hij had haar zelf gezegd dat ze de kleding uit zijn tas mocht pakken. Het was uiteindelijk niet haar schuld dat ze de krantenartikels uit de tas vielen. Toch was het iets waarover ze met hem wilde praten, ook al bestond er wel ergens een kans dat hijzelf dat niet zou willen. Hij had haar gezegd dat hij haar alles zou uitleggen wanneer ze in het hotel zouden zijn. Eerst wilde ze niet met hem praten, maar nu ze dat wel wilde was ze nieuwsgierig naar wat hij haar zou vertellen. 'The newspapers..', begon ze. Haar ogen had ze op de grond gericht, nagedacht over de juiste woorden. 'I found them by accident', vertelde ze er gelijk achteraan. 'I know that they're about you, but why do you still have them?', vroeg ze de getatoeëerde jongen. Langzaam had ze opgekeken om hem vervolgens aan te kijken. 'If you don't want to galk about it, then it's ok. I'll understand', vertelde ze snel. Ze wilde niet dat hij boos op haar zou worden, aangezien ze wist waar hij toe in staat was wanneer hij boos werd. Hem zo zien was niet bepaald een pretje en daardoor wilde ze hem enkel te vriend houden. Ze wist niet hoe lang hij haar nog met zich mee wilde nemen, maar ze wist wel dat ze geen kansen had om te ontsnappen. Nu ze wist wat hij was en wat hij kon leek het haast onmogelijk voor haar te zijn om te ontsnappen. Waarschijnlijk zou hij haar vinden en zou hij haar binnen enkele seconden doden. Dat was het laatste wat ze wilde.
Loui schreef: De worden van Victoria kwamen onverwachts, tot zijn verbazing bedacht Aiden dat hij de kranten totaal vergeten was. De blondine klonk geschokt, haar hartslag maakte Aiden zelfs van streek. Nog steeds had hij haar aangestaard, maar geen word kwam op in zijn gedachten om te antwoorden. Dit was wat hij was wanneer de honger zijn controle had overgenomen, hetgene wat hij diep van binnen was. Aiden liep de kamer uit opzoek naar de kranten, het was nooit zijn bedoeling geweest dat Victoria ze zou vinden. Wanneer hij zijn tas had geopend lagen de stukken bovenaan, het was een hele collectie door de jaren dat Aidens vampiersime bestond. Zonder de kranten te bekijken ritste hij de tas weer dicht. De voetstappen van victoria betekende dat ze hem gevolgd was, maar nog steeds klonk haar hardslag luider. "I didn't want you to find these papers.. This is what I am when the hunger controls me. It's nothing compared to yesterday, I murded like a serial killer Victoria.. And that's why I should always be aware where people can recognise me," vertelde Aiden. Zijn tas gooide hij terug op de bak, even later nam hij zelf ook plaats op de bank. De whiskey trok zijn aandacht waardoor hij de alcoholische drank van de tafel pakte, de half volle fles dronk hij in een keer leeg. Meer dan een beetje branden in zijn keel deed de alcohol hem bijna niets.
"The alcohol isn't making me drunk, maybe after a lot of bottles. But it is making me less hungry when my body screams for blood"
@Nathaliia
Account verwijderd
schreef: Wanneer hij zonder iets te zeggen haar aanstaarde, dacht Victoria dat hij haar voor de zoveelste keer zonder een antwoord op haar vraag zou achterlaten. Hoewel ze had gezegd dat ze dat goed zou vinden, zou ze nog steeds nieuwsgierig zijn naar zijn antwoord. Het leek er even op dat hij wegliep zonder iets te zeggen. Ze wilde niet zo snel opgeven. Algauw was ze achter hem aangelopen, totdat hij bij de zwarte tas stopte. Zijn hand greep naar de rits, die vervolgens open gemaakt. Aangezien hij met zijn rug naar haar toestond, kon ze niet zien hoe hij naar de tas keek. Ze kon zich voorstellen dat hij boos zou worden, aangezien het niet de bedoeling was geweest dat ze de krantenstukken zou vinden. Het was een grote stapel en de datums lieten duidelijk zien dat het van verschillende datums kwam. Binnen enkele seconden had hij de tas dicht geritst, niet de tijd genomen om ze te bekijken. Zijn lage stem vulde voor de eerste keer na enkele minuten de kamer. Ze wilde hem helpen. Hoe langer ze hem kende, hoe meer medelijden ze voor hem kreeg. Het leek erop dat hij veel problemen met zich meebracht. 'Let's make a deal', haar ogen volgden zijn bewegingen wanneer hij op de bank ging zitten. 'You aren't going to kill anymore. I don't know how long we'll travel with eachother, but until we are with eachother, we can't have secrets. We both know what you are and what you can do. You can't kill people anymore, Aiden', vertelde ze. Zoals altijd greep hij naar de fles met drank, de helft haast bijna opgedronken. Zijn uitleg over waarom hij zoveel dronk zorgde ervoor dat ze het achter zich liet. Als het iets was wat zijn dorst stilde was het iets goeds. De tas had ze van de bank gehaald, het vervolgens op de grond gezet. Ze nam plaats naast hem, hem bekijkend. 'You must drink from me, not from innocent people', vertelde ze. Ze wist wat de risico's waren, maar ze zou naar haar oma moeten luisteren. Aangezien ze had gezegd dat ze hem kon vertrouwen, wilde ze dat ook doen.
Loui schreef: De nu lege fles had Aiden terug op tafel gezet. Hoewel zijn honger minder aanwezig was, koste het nog steeds veel moeite als Victoria zo dichtbij was. Haar opmerking zorgde voor een sarcastische lach, haar ondertussen voor gek aangekeken. "You think that you're the one that makes the deals? No victoria.. I'm not gonna feed on something else and be weak! It's like you can only eat salad every day, and when you'll see someone bleeding you're going wild in less than a second.. that's dangerous!" vertelde Aiden. Victoria had inmiddels plaats genomen naast Aiden, de geur van haar lichaam zorgde dat de honger weer aanwezig was. Het afwijzen van haar aanbod van gister had hem veel moeite gekost, zijn gedachten schreeuwde nog steeds om vers bloed. Victoria haar antwoord maakte het niet beter, het zorgde dat de aderen onder zijn ogen enkele secondes zichtbaar werden. "I can't drink from you.. Stop it! My control isn't good enough to do that," andwoorde Aiden. Om zichzelf te beschermen stond hij op, erna een paar stappen weg van Victoria gezet. "It's the hunger.. Yesterday cost me a lot of energy to keep you alive.. Please, eat your lunch and don't talk about the idea of me drinking from you. If I taste your blood I can’t think about anything else when I see you,” zij Aiden waarna hij naar het balkon liep om daar tot rust te komen.
@Nathaliia
Account verwijderd
schreef: Fronsend keek Victoria de getatoeëerde jongen aan wanneer ze zijn sarcastische lach hoorde. Zijn antwoord was anders dan ze had gedacht. Ze had gedacht dat hij het zou proberen, maar hij leek haar aanbod haast amuserend te vinden. Hoewel ze het probeerde om hem te helpen leek het hem niet aanstaan. Hij keek haar aan alsof ze gek was, wat misschien ook zo was. De risico dat hij haar kon doden wanneer hij te veel bloed opzoog was te groot, wat ze eerst niet in zag. Ze wilde hem helpen op een manier, maar hij leek haar hulp niet te waarderen. Hij leek haast boos. Ze had niet op hem gereageerd, aangezien ze er niks op kon verzinnen. Lamgzamerhand ontstonden er aderen onder zijn ogen, die binnen enkele seconden weer verdwenen. Voor even dacht ze dat hij haar zou doden door haar bloed op te zuigen, maar dat deed hij niet. Het leek erop dat hij geen antwoord terug op zijn antwoord verwachtte. De irritatie was groot wanneer hij tegen haar sprak, haast ervoor gezorgd dat ze volledig sprakeloos achter werd gelaten. Hij liep naar de balkon, waarna hij volledig uit haar zicht verdween. Ze verklaarde zichzelf voor gek, aangezien ze haar bloed aan hem had geboden. Ze hoopte dat hij de controle zou kunnen vinden en ze wilde niet dat onschuldige mensen gedood zouden worden. Toch leek hij dat alles niet te accepteren. Ze besloot om niet te gaan eten. Hoewel ze honger had wist ze dat ze niks door haar keel kon krijgen. Ze bedacht zich dat ze nu kon vluchten. Hij stond op het balkon en de deur was vrij. Voor enkele seconden had ze aan een ontsnapping gedacht. Weg van zijn bijzijn en weg van zijn wereld. Haar blik had ze op de tas gevestigd, het vervolgens open gemaakt. Uit verveling pakte ze een krantenstuk en begon het te lezen. Ze was na enkele zinnen gestopr, bij het lezen van de verschrikkelijke woorden die er stonden. Het papieren stuk had ze gekreukeld en terug un de tas gegooid. Haar ogen had ze gefocust op het pakje sigaretten. Hoewel ze in de ochtenden niet naar nicotine neigde, was dat nu anders. Ze had de sigaret nodig. Zonder iets aan Aiden te vragen had ze een sigaret en een aansteker gepakt, de sigaret vervolgens aangestoken. De rook had ze diep inhaleerd wanneer ze richting de kamer liep waarin zij sliep. De deur achter zich sluitend, maakte ze het raam open en liet ze zichzelf vervolgens op bed vallen.
Loui schreef: De afgelopen minuten had Aiden slechts alleen voor zichzelf uit gestaard, bedenkend over wat hij met zijn honger aan moest. Een zachte wind blies door zijn haren terwijl hij staarde naar het mooie uitzicht over de winkelstraten. Zijn hand greep naar zijn broekzak opzoek naar zijn sigaretten pakje, die verdwenen was. Aiden opende de deur van het balkon, naar binnen gelopen om zijn pakje te zoeken. Vele rondjes liep hij door de kamer, maar nergens kon hij het vinden. "Victoria," mompelde Aiden in zijn gedachten, vervolgens naar de slaapkamer van de blondine gelopen. Enkel klopte hij op de deur waarna hij de deur opende en haar rokend aantrof, maar een reactie geven deed hij niet. Hij liep naar het bed en nam naast Victoria plaats, ondertussen het sigaretten pakje opgepakt om een sigaret aan te steken. "I'm sorry Victoria.. But the hunger is just controlling me. Do you think that I like killing people? It's just that I stopped caring about it when the years passed.. People are just weak in my eyes, If I don't kill them they probably get cancer in a few years and also die." Vertelde Aiden. Een hijs had van de sigaret genomen om toe te geven aan zijn verslaving voor nicotine, het maakte hem rustig als hij veel honger had. Nog steeds bracht de geur van Victoria de wil om haar te vermoorden naar boven, haar hartslag bonkend in zijn oren. Aiden had frisse lucht nodig, anders zou het zeker verkeerd aflopen. "Let's go downstairs and buy some things you need," zij hij.
@Nathaliia
Account verwijderd
schreef: Zoals altijd had het effect van de sigaret ervoor gezorgd dat Victoria rustiger werd. Hoewel ze nog steeds boos op zichzelf was dat ze een deal wilde sluiten met hem, moest ze het enkel laten gaan. Ze zou niet meer haar best doen om hem een beter persoon te maken, aangezien hij het zelf niet eens wilde proberen. Haar sigaret had ze bijna opgerookt wanneer er geklop op de deur te horen was. Ze zei niks, aangezien ze wist dat hij toch naar binnen zou lopen. Zijn voetstappen vulden algauw haar oren, waarna ze naast haar stopten. Het matras deukte een beetje in wanneer hij naast haar kwam zitten om een sifaret te pakken die hij vervolgens aanstak. Zijn stem verbrak de stilte wat ze niet had verwacht. Toch zorgden zijn woorden ervoor dat ze weer geïrriteerd raakte, piuur omdat hij mensen zag als personen die ek moment konden doodgaan. Ze vond dat iedereen een kans had op een leven, maar hij had daar een andere mening over. 'Sure. Kill as many people if you want, I don't care', had ze gezegd. Ze had zich van het bed geduwd, een laatste hijs van de sigaret genomen om die vervolgens uit het raam te gooien. De rook had ze uit haar mond geblazen, waarna ze Aiden weer aankeek. Ze had enkel geknikt, wetend dat ze kleren nodig had en niet met zijn kleren rond kon lopen. Hoewel het wel comfortabel zat wist ze ook dat hij zelf kleren nodig had. Haar ogen zochten de kamer af naar de hoge schoenen, die ze algauw had gevonden. Ze liep naar de schoenen, waarna ze haar voeten in stak. Het maakte haar meteen een stukje hoger. 'We can go', had ze gemompeld.
Loui schreef: Binnen enkele minuten was Victoria klaar, haar gemompel maakte duidelijk dat ze geen zin had om met hem op pad te gaan. Aiden stapte uit het bed terwijl hij zijn peuk uitdrukte in de asbak, vervolgens het appartement uit gelopen. De lift knopjes drukte hij aan terwijl hij wachtte tot Victoria instapte, nog steeds was er geen interesse voor een gesprek waardoor er een stilte in de lift ontstond. Aiden staarde de blondine aan tot de bel zijn staar verbrak, het betekende dat de lift gearriveerd was. Uitgestapt liep Aiden gelijk het hotel uit waar hij zich in een drukke menigte van winkelende mensen bevond. Enkele winkels staarde hij af maar hij had geen idee waar Victoria haar kleding wilde kopen. "Where do you want to go?" vroeg hij, vervolgens haar gevolgd naar de winkel die ze uitkoos. Het was een drukke winkel vol met vrouwen kleding wat Aiden nu al geïrriteerd maakte, de veel ste drukke menigte zorgde ervoor dat de winkel een grote puinhoop werd. Toch wachtte Aiden geduldig tot Victoria alles bij elkaar had gevonden, "do you want to fit them?" vroeg Aiden terwijl hij angstig staarde naar de veel ste lange rij voor de paskamers.