Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Give me all your love now

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Voor een moment haalde hij diep adem, probeerde hij zijn kalmte terug te pakken en zijn houding weer recht te trekken. Xavier liet zijn blik even over de mensen rond hem heen gaan. Niemand danste meer, ondanks dat de muziek gelukkig wel door was gegaan. Zijn blik bleef hangen op Nicolas die nog steeds met een grijns stond toe te kijken en zijn bokaal wijn achterover sloeg. Met grote, strakke passen liep Xavier op de prins af en bleef hij pas staan toen hij enkele centimeters van hem af stond. De bewaking, welke altijd aanwezig was en zeker rondom Nicolas en zijn ouders, wilde dichtbij stappen maar Nic gebaarde dat ze moesten blijven staan. “You… have just caused yourself more trouble than you can handle.” Siste Xavier, woorden met een dubbele mening. Het kon als dreigement worden gezien als iemand er langer over nadacht, maar in eerste instantie was de betekenis enkel dat hij de woede van Adelena en zijn problemen ook als de problemen van Nicolas bestempelde. Beide opvattingen waren juist en Xavier liet de man achter om erover na te blijven denken voor zo lang hij wilde.
Eenmaal buiten de zaal hoorde hij Davina al, haar stem hoog wat meerdere emoties kon betekenen. Het was alles behalve een prettige eerste dag en in die zin had Xavier zeker medelijden met de vrouw. Zijn bedoeling was nooit geweest om haar nu al een verkeerde indruk te geven en problemen te bezorgen. “You should know better than to try to grab at the things you can't get! Is it not enough to get yourself a crown? To get yourself a mighty country?” De toon in haar stem vertelde Xavier dat Davina probeerde om Adelena pijn te doen omdat ze dacht dat Adelena dit ook bij haar had gedaan. De hele situatie was complexer dan Davina nu en ooit zou begrijpen. Hoe ver dit ook ging, het geheim tussen hem en Adelena kon niet aan haar verteld worden. “You should stop throwing all these accusation at Adelena. It doesn't do anyone any good.” Nog steeds klonk hij moe met een geïrriteerde ondertoon richting Davina. Ook met haar redenen was ze behoorlijk onredelijk in haar gedrag. Vanaf het moment dat Adelena niet toegaf aan de fout die Davina vond dat ze gemaakt had was het alleen maar bergafwaarts gegaan. “There are so… so many rumors about you and apparently a lot, if not most of them are true.” Ditmaal legde Xavier zijn hand op de schouder van Davina, niet als steun maar als waarschuwing. “I am going to say this one more time, that is enough. It has been a long day, you have been through a lot and Nicolas tried to use you to his advantage. You should apologise and go to your chambers for the rest of the evening.” De blik die Davina hem gaf was onvriendelijke dan hij verwacht had en Xavier merkte dat hij opnieuw boos werd. “So you can get more alone time with her? Is that it? Well go ahead then!” Davina trok zich los van Xavier om nog een keer kwaad naar Adelena te kijken en aanstalte te maken om weg te lopen. Hij hield haar niet tegen maar zuchtte wel kort. “No, because you have embarrassed me and yourself tonight. Because I am tired and do not feel like dealing with any more of this. Because I know this situation will have its consequences and I would like to put a stop to them piling up on my plate.” Xavier haalde een hand door zijn haren en liet zijn blik naar Adelena gaan. Hij voelde zich behoorlijk schuldig naar haar toe en op dit moment wist hij niet meer wat hij goed kon doen in dit geval.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het had niet lang geduurd wanneer Adelena buiten de deuren was dat Davina haar gevolgd had. Al was Davina de enige tot haar grote verbazing. Xavier was nog nergens te vinden maar dit had voor Adelena niet veel uitgemaakt verder. Dit maakte alleen maar dat ze gewoon verder had kunnen gaan met het beledigen van Davina en ditmaal zonder Xavier er tussen zou komen om te zeggen dat 1 van de twee verder gegaan was dan nodig geweest was. Ondanks Xavier toch voornamelijk aan de kant van Adelena gestaan had, iets wat voor Adelena toch fijn was om te weten. Dat ook al hij nu een verloofde gehad had, dit niet betekende dat hij meteen ook altijd aan haar kant zou staan maar dat hij alsnog achter Adelena zou staan. “You make sure to never talk to me like that again or otherwise I will make sure you’ll regret it.” Adelena was zeker niet bang om de vrouw te bedreigen, vooral als ze dacht dat het zou werken om ervoor te zorgen dat Davina zich beter zou gaan gedragen. Dit effect leek het alleen niet te hebben, in plaats daarvan ging ze weer meer te keer. “I should make sure to never talk to you like that again? How about you never come close to Xavier ever again.” De verlegenheid die de vrouw eerder gehad had leek absoluut verdwenen te zijn, alleen maar plaats gemaakt voor woede. Iets wat Adelena toch wel verbaasde en er ook voor zorgde dat ze meer moeite had met deze discussie. Liever had ze gehad dat Davina gewoon die verlegen meid gebleven was en dat Adelena dus gewoon te keer tegen haar had kunnen gaan zonder weerwoord gekregen te hebben. “You should know better than to try to grab at the things you can't get! Is it not enough to get yourself a crown? To get yourself a mighty country?” Was Davina nog weer verder gegaan.
Adelena had graag nog willen reageren maar had hier echter niet de kans op gehad. Voor ze ook nog maar weer haar mond had kunnen opentrekken was Xavier door de deuren komen lopen. Wat het gemaakt had dat hij later binnen was komen wandelen wist Adelena niet en dat had haar nu ook niet zoveel geïnteresseerd. Op dit moment lag al focus op de discussie die ze met Davina aan het voeren was. Deze werd alleen compleet doorbroken door Xavier die de vrouw vertelde dat het tijd was om voor haar naar haar kamers te gaan. Adelena had dus niks meer kunnen inbrengen, voor ze het wist was het nog alleen en Xavier. In tegenstelling tot normaal voelde Adelena een ongemakkelijke sfeer tussen de twee. Beide leken niet zo goed te weten wat ze moesten zeggen.
Even had Adelena om haar schouder gekeken, gezien dat Davina compleet verdwenen was en niet langer meer bij hun in de buurt was. Voorzichtig keerde de vrouw zich weer tot Xavier. “Maybe it’s for the best if you follow her and talk to her.” Had ze met tegenzin gezegd. Natuurlijk wou Adelena niet dat hij haar zou volgen, dat hij alleen met haar zou zijn in haar kamer maar tegelijkertijd wist Adelena dan ook weer dat dat voor nu misschien wel voor het beste was. Om geruchten tegen te gaan en voor het huwelijk at Xavier tegemoet zou gaan was het voor het beste dat de twee het met elkaar konden vinden. Natuurlijk was Adelena nog steeds van plan om tussen het huwelijk te komen maar voor als ze dit niet kon dan zou het toch wel het beste zijn als de twee het goed met elkaar konden vinden, al moest het niet zo zijn dat ze het te goed konden vinden.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Nu hij ook in de gang stond vroeg Xavier zich af hoeveel nare woorden hij had gemist in de tijd dat de vrouwen al buiten waren geweest en hijzelf Nicolas had gewaarschuwd. Er leek in ieder geval nog geen fysiek gevecht te zijn, iets dat nog een behoorlijke opluchting voor hem was. Als de situatie zó ver uit de hand was gelopen had hij voor een enorm moeilijke keuze gestaan. Zijn woorden leken Adelena te stoppen voordat ze verder kon spreken en hoewel ze het verdiende om een weerwoord te geven op de woorden van Davina was hij blij dat de vrouwen even stil bleven. Zolang beide door bleven gaan was er geen mogelijkheid tot het herstellen van de situatie. Davina bleek te begrijpen dat hij ditmaal behoorlijk serieus was en niets anders dan instemming tolereerde. Toch wist ze nog haar weerwoord in te brengen voor ze vertrok.

Het gevoel dat zijn benen hem niet meer zouden dragen door de stapel aan problemen die hij nu droeg was groot. Ondanks dat bleef Xavier staan en staarde hij naar buiten door het raam aan de overkant van de gang. Adelena haalde hem uit zijn gedachten door te spreken en direct keek hij haar weer aan. Die prachtige ogen die hem altijd leken te hypnotiseren stonden lang niet zo vrolijk als hij van haar gewend was. Hij wilde dit rechtzetten, die glimlach weer op haar gezicht brengen en de twinkeling in haar ogen die hij had gezien tijdens het dansen weer terug laten keren. “I don't want to leave you.” Xaviers stem was terug naar normaal, zachter zelfs. Alles wat hij wilde was Adelena vasthouden en bij haar zijn, niet meer en niet minder. Zonder haar was hij zeker van het feit dat deze komende nacht ook slapeloos zou zijn, iets waar hij niet naar uitkeek. Toch had Adelena gelijk en was het beter om naar haar te luisteren. Als hij niet achter Davina aanging zou dit enkel meer alarmbellen doen afgaan bij de vrouw en zouden de problemen alleen maar toenemen. “I am so sorry for tonight…” Mompelde hij zacht waarna hij een kus op de rug van haar hand plaatste en op snel tempo achter Davina aanging. Zelfs een kus had hij Adelena niet kunnen geven, de angst dat er iemand de zaal uit zou komen was te groot.

Met tegenzin liep Xavier door naar de kamers van zijn verloofde waar hij de deur opende zonder aankondiging. In de kamer trof hij Davina aan met twee van haar hofdames die een poging deden tot het geruststellen van de prinses. Het schuldgevoel dat hij al eerder had gevoel borrelde opnieuw op en Xavier beet kort op zijn lip. “Would you please leave us alone?” Het was deze keer een vraag en geen echte eis, al verwachtte hij wel dat er naar geluisterd werd. Verbazend genoeg wachtte beide dames tot Davina ter bevestiging knikte voor ze weggingen. Het was duidelijk wie in hun ogen iets over ze te zeggen had. Xavier liep naar de chaise longue waarop Davina zat en nam naast haar plaats. “Davina… it went so wrong but I never intended it to go this way. It was just a dance, I really just wanted to enjoy dancing to the music I know by heart.” Het was moeilijk om de situatie uit te leggen zonder direct te liegen. Natuurlijk deed hij dit al, maar op deze manier probeerde hij het mooi in te kleden en minder hard te liegen. Hoe dan ook moest hij haar op dit moment geruststellen op een manier die niemand in moeilijkheden zou brengen. “I agree I should have taken you back with me… but I thought it would be good for you to get to speak to Nicolas. I was wrong and I see that now.” Xavier keek nu pas om naar haar en zag de tranen die over haar wangen liepen. Het nare gevoel groeide en voorzichtig veegde hij de tranen weg met zijn duim waarna hij haar handen vastnam. “I am so sorry that this all happened, I truly am. You are my fiancee, you are the woman I am going to marry and I want it to be a happy marriage in any way it can be.” Dit alles was de absolute waarheid. Xavier wist dat dit zou gebeuren en een ongelukkig huwelijk was niet wat hij voor ogen had. Het betekende niet zo zeer dat hij verwachtte dat het liefdevol zou worden, verliefd worden op iemand anders dan Lena was gewoonweg onmogelijk. Toch hoefde dit niet te betekenen dat de rest van zijn tijd met Davina slecht was. “Will you please give me another chance?” Hoewel Davina zelf ook vele fouten had gemaakt wist hij gewoonweg dat dit de vraag was die hij hoorde te stellen omdat de oorzaak van het probleem in de ogen van Davina bij hem, en Adelena, lag.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena wist niet wat ze verwacht had toen ze tegen Xavier zei dat hij achter Davina moest gaan. Misschien dat hij zou zeggen dat hij dat niet wou, dat hij bij Adelena wou blijven en zeker wou zijn van haar welzijn, dat Davina hem niks had kunnen interesseren. Dit gebeurde echter niet en ook al had Adelena het hem niet kunnen vragen om zijn hele huwelijk en imago op het spel te zetten puur om nog wat minuten bij haar te blijven, ze had toch graag gewild dat hij nog even gebleven was. Het was dan ook haast een soort teleurstelling om de man zien te vertrekken. Al was het ergste misschien toch wel dat ze als vaarwel niet meer gekregen had dan een kus op haar hand. Het was meer dan niets geweest maar tegelijkertijd was het niet genoeg geweest voor Adelena. Het liefst had ze haar lippen nog even op die van Xavier willen drukken voor hij richting Davina zou vertrekken. Ook al had de man gezegd dat hij haar niet wou verlaten, iets was toch een lichte troost was voor Adelena, had hij dit gedaan en eigenlijk haast moeten doen. De engelse prinses had haar best gedaan om het zo te zien dat hij dit ook gedaan had om hun relatie te beschermen, zo geruchten toch tot een stop te brengen. Deze gedachten hielpen Adelena toch om zich er minder vervelend over te voelen. Al was de hele avond erg vervelend geweest en niet een die ze snel zou kunnen vergeten.
Na even alleen in de grote hal gestaan te hebben had Adelena besloten dat het toch verstandig was voor haar om weer terug te keren naar het feest. Zo het duidelijk te maken dat Davina en Xavier samen waren en Adelena alleen achtergebleven was. Het liefst had ze haarzelf omgedraaid en had ze de rest van de avond besteed in haar kamer. Het was simpelweg beschamend voor haar om alleen door die deuren te moeten lopen na de ruzie die ze zojuist voor iedereen zijn ogen had. Ook wist ze gewoon dat iedereen het er nog over zou hebben en dat door binnen te komen lopen dit alle ogen op haar zou richten en alle gesprekken over de ruzie alleen maar zou aansterken. Toch, ondanks dat alles had de vrouw even diep adem gehaald, haar hoofd omhoog gehouden en was ze door de deuren naar binnen gelopen. Precies zoals verwacht draaide vrijwel iedereen meteen naar de deur toe in volle spanning om te kijken wie er doorheen zou lopen. Hier zagen ze dan Adelena alleen staan, geen Xavier, geen Davina. Wat iedereen ervan zou denken wist Adelena niet maar ze hoopte dat het ervoor zou zorgen dat mensen ervan uitgingen dat Xavier en Davina samen waren en dus de geruchten zou tegengaan die over Adelena en Xavier gingen. Om steun op te zoeken liep Adelena vrijwel direct naar haar hofdames en ze was ook zeker van plan om de rest van de avond met haar vriendinnen te gaan besteden.

Davina
Tot de grote verbazing van Davina was het Xavier die door haar deur kwam lopen. Heel eerlijk had ze niet verwacht de man vanavond te zien en eigenlijk wist ze ook niet of ze hier nu nog zin in had. Toch besloot ze hem de voordeel van de twijfel te geven wanneer hij gevraagd had aan haar dames om haar en hem alleen te laten. Benieuwd naar wat de man voor hemzelf te zeggen had. Hij leek al een stuk kalmer dan eerder en dat gaf haar toch goede hoop. Door het knikken van Davina had het een paar seconden geduurd en het verloofde koppel was alleen achtergelaten in de kamer. Opnieuw begon Xavier met het uitleggen van de situatie. Ook leek de man nu toe te geven dat het misschien verkeerd van hem geweest was om te dansen met een andere vrouw. Nu begreep Davina het ook, vanuit zijn ogen had hij graag gewild dat Davina en Nicolas een kans zouden hebben om te praten. Zij zou ten slotte voor bepaalde tijd in zijn kasteel verblijven. “But Nicolas was right, the two of you seemed to dance quite close with each other.” De boze toon die Davina eerder in haar stem gehad had was niet langer meer daar, het was nu duidelijk te horen in haar stem dat het haar pijn had gedaan om de man zo met een andere vrouw te zien dansen. Ze kende elkaar dan nog nauwelijks maar Davina had door de dans het gevoel gekregen dat de hoop op een vrolijk huwelijk weg was, dat Xavier zichzelf niet volledig in het huwelijk zou gooien en dat hun relatie nooit meer zou worden dan een politieke verbond. Dit was niet was ze wou, ze wou dat zij en Xavier alsnog voor elkaar konden vallen, zelfs als hun huwelijk geforceerd was. Die fantasie was allemaal even in duigen gevallen wanneer Nicolas erop gewezen had hoe Adelena en Xavier wel erg knus aan het dansen waren.
Het gevoel van zijn handen die de tranen weg veegden op haar wang was voor Davina toch een rustgevend gevoel. Er kwam zelfs een kleine glimlach op haar gezicht wanneer Xavier haar handen vastpakte en haar vertelde hoe zij degene was met wie hij ging trouwen, dat hij een vrolijk en goed huwelijk wou. Misschien wouden de twee dan toch graag hetzelfde. Davina had een steeds grotere glimlach op haar gezicht gekregen door de speech die de man haar gaf. Haar blik had ze ook niet van zijn gezicht kunnen afhouden. Het was ergens best schattig hoe de man zich toch zo schuldig leek te voelen over het hele incident. Bij de vraag of ze hem zou vergeven hoefde ze dan ook niet al te lang na te denken. Voorzichtig hield ze haar handen uit die van Xavier om deze op zijn wangen te leggen. “How can I not?” De man was eigenlijk toch een groot schatje en ergens was Davina toch blij dat ze met deze man kon trouwen. Zolang er maar geen gevallen als vanavond zou plaatsvinden. “You are actually such a sweetheart.” Had ze gefluisterd, haar ogen keken de zijne aan. Even had ze op haar lip gebeten, twijfelen over of ze de man wel of niet zou kussen. Wanneer ze haar keuze gemaakt had bracht ze haar gezicht langzaam dichter naar die van Xavier gebracht had om uiteindelijk een kus op zijn lippen te drukken.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:

Voor een moment voelde het goed, alsof hij eindelijk iets echts kon krijgen, iets wat hij niet hoefde te verbergen of snel kwijt zou raken. Dat moment was de reden waarom hij Davina terug kuste. Het was in geen enkel opzicht hetzelfde als met Adelena, deze kus was zacht en zelfs wat voorzichtig. Een kus met Lena was vol passie en verlangen, iets dat hij op dit moment niet voor Davina voelde. Door te denken aan Adelena werd de fantasie verbroken en besefte Xavier zich dat dit niet was wat hij wilde. De keuze om Davina terug te kussen was fout en nu al maakte hij zich zorgen over het moment dat hij Adelena hierover moest vertellen. Het was bijna lachwekkend hoeveel zorgen hij had terwijl zijn leven lang niet zo belangrijk of veeleisend was als dat van een toekomstige koning of de koning zelf. Xavier brak de kus af, al was het niet zo abrupt dat hij Davina een verkeerd beeld zou geven.
Een aantal langdurende seconden keek hij enkel naar haar en besefte hij zich dat hij een enorme rommel van zijn leven had gemaakt. Als hij Davina nu direct opgaf was er nog kans op een gelukkig leven zonder alle problemen, maar hij kon het niet. “You are very kind and lovely Davina. I will be very lucky to have you as my wife.” Zacht streek hij haar haren goed, hoewel dit geen gebaar was van echte liefde maar meer vriendschap in zijn ogen. Xavier wist niet goed wat hij nu moest doen, hoe hij de toekomst moest vormgeven. Het liefst verdween hij gewoonweg met Adelena, maar zelfs dit zorgde nu voor een schuldgevoel richting Davina. Soms kon hij zichzelf wel vervloeken voor hetgeen wat zijn moeder een open hart noemde. In deze tijden was er geen ruimte voor schuldgevoel en medelijden, er moesten keuzes worden gemaakt ook al deed je mensen pijn. Uiteindelijk moest je voor jezelf kiezen. Toch probeerde hij nu een tussenweg te vinden of te maken. “You should really get some rest, take a warm bath and go to bed. It has been a tough day for you.” Xavier plaatse een laatste kus op de kruin van haar haren om Davina hopelijk tevreden te stellen. “I will order a servant to ready a bath for you and we will see each other again tomorrow. I have some letters to write before rumors get out of hand.” Met een kleine glimlach vertrok hij naar de deur die hij achter zich sloot. De dichtstbijzijnde bediende gaf hij de taak om een bad voor Davina te maken waarna hij naar zijn eigen kamer vertrok.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De rest van de avond was, gelukkig, verder rustig verlopen. Adelena had nog wel gedanst met Nicolas maar dit was meer om aan de mensen te laten zien dat ze niet alleen met Xavier zou dansen. In geen enkel opzicht had ze kunnen genieten van de dans, niet zoals ze normaal van dansen genoot. Iets wat erg apart was voor Adelena aangezien dansen toch iets was waar ze normaal erg veel plezier uit kon halen. Dit leek alleen nooit het geval te zijn met Nicolas. Dan voelde het dansen akelig en over het algemeen was de sfeer om het dansen heen erg onprettig. Toch had ze het afgelopen avond moeten doen. De rest van de avond had ze dan ook alleen maar aan Xavier gedacht. Bang dat er iets zou gebeuren tussen Davina en de man, al probeerde ze haarzelf ervan te blijven overtuigen dat Xavier haar nooit zoiets aan zou doen. Daarnaast probeerde ze ook zoveel mogelijk afleiding te zoeken op het feest zelf door onder anderen te dansen met Nicolas, al had dat niet geholpen maar daarnaast ook zoveel mogelijk met haar vriendinnen te praten en om te gaan. Dit had lichtelijk geholpen maar leek ook niet echt een oplossing te zijn. Het had haar wel heel erg geholpen wanneer ze aan het eind van het feest naar haar kamer gelopen was om hier een brief te vinden. Eerst had ze geen idee van wie deze geweest kon zijn maar toen ze klaar was voor bed en haar bedienden haar alleen achter lieten had ze zo snel mogelijk de brief gelezen. Het was van Xavier geweest, of ze hem morgen wou ontmoeten op hun geheime plek in de tuin. Dit was voor Adelena geen eens een vraag geweest, ze zou altijd elke kans pakken om Xavier te zien en dus ook deze.
De avond was aardig onrustig geweest voor haar, het incident van de avond dat zich steeds herhaalde in haar hoofd, het maar niet kunnen laten gaan. Uiteindelijk had ze toch wat uurtjes slaap kunnen pakken. De volgende ochtend werd ze alleen niet bepaald prettig wakker aangezien ze zich meteen herinnerde wat er gebeurd was op het feest. Een rot en naar gevoel kwam over haar heen maar deze werd toch wel verminderd op het moment dat ze zich ook herinnerde dat ze gisteravond een brief gekregen had van Xavier om hem te ontmoeten op hun geheime plek. Hier had ze dan natuurlijk wel weer naar uitgekeken. Eerst zou ze zich moeten klaarmaken voor de dag, ontbijten en pas daarna zou het tijd zijn om Xavier te zien.
Na het ontbijt had Adelena dan nog even gewacht maar uiteindelijk was het toch tijd geweest voor haar om naar de plek te gaan. Uiteraard gedaan alsof ze een wandeling maakte in de tuinen maar wanneer ze dan aankwam bij de plek maakte ze zeker dat niemand haar zag zodat ze voorzichtig in de struiken kon verdwijnen. Hier zag ze vrijwel meteen dat ze was aangekomen voor dat Xavier dat was. Dit betekende dus dat ze nog even moest wachten, wat hopelijk niet al te lang zou duren.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De nacht was lang en onrustig geweest. Hoewel Xavier bevestiging had gekregen van de aankomst van zijn brief bij Adelena wist hij niet hoe dit verder zou gaan. Als ze deze opende in de buurt van Nicolas zou hij, ook zonder ondertekening of het gebruik van zijn familiezegel, doorhebben dat de brief van Xavier kwam. Toch had hij deze keer het risico genomen hopend dat in de drukte niemand direct zou opvallen dat Adelena een brief kreeg. Het was bijna ondraaglijk om de nacht alleen door te brengen na alles wat er op het feest had plaatsgevonden. De druk die op zijn schouders lag voelde alsof hij deze misschien niet meer kon tillen en toch deed hij het. Xavier hoopte dat het zien van Adelena en de vrijheid om haar bij zich te hebben zou helpen om dit te verlichten, om zich weer beter en gelukkiger te voelen. Het enige probleem was de kus met Davina waar hij haar over zou moeten vertellen. Misschien zou hij dit bewaren tot later, wanneer ze zich beter voelde en niet nog zo erg zat in de ruzie. Na een paar uur pogingen tot slapen te doen besloot hij dat dit niet meer zou werken en hij toe was aan frisse lucht. De tuin was nu geen goed idee, hij wilde het plan van morgen niet nu al verpesten, dus koos hij om een stuk te gaan rijden in het bos. Pas even na zonsopgang keerde hij terug, nog vermoeider dan eerst maar met een helder hoofd. Het rijden had hem op een idee, een voorstel gebracht waarvan hij vrij zeker was dat Adelena het ook zou willen. Ondanks dat het lastig zou zijn om het idee ook toe te passen wist hij dat het een prachtige kans was.

Na het rijden en een korte verfrissing had Xavier ontbeten met Davina om haar tevreden te stellen. Er stond een rondleiding in koets door een aantal delen van Spanje op de planning en Xavier had al aangegeven er echt niet bij te kunnen zijn. Een belangrijke brief werd verwacht met een uitnodiging die hij nodig had om een contract rond te krijgen voor Diego. Met tegenzin had Davina dit geaccepteerd hoewel ze de rest van het ontbijt niet heel blij leek. Als afscheid plaatste hij een kus op haar wang waarna hij terug ging naar zijn werkkamer. Xavier wist dat hij deze keer later zou zijn dan Adelena, maar voor de veiligheid kon hij niet anders. Ook nam hij deze keer een compleet andere route dan gewoonlijk om bij haar te komen welke grotendeels om de tuinen in het bosgebied lag. Dit was de enige manier om verdere verbanden tussen zijn en Adelena's aanwezigheid in de tuin te verbreken. Na een bijna oneindig lange weg naar haar toe stond hij dan eindelijk een paar meter van haar af en nam hij een moment in stilte om met een glimlach naar haar te kijken. Dit was wat hij wilde, deze vrouw en niemand anders. Zij was de enige die hem gelukkig kon maken. Half rennend kwam Xavier naar haar toe, tilde hij haar op en draaide hij een rondje met haar. “I missed you, my love.” Fluisterde hij en terwijl hij haar neerzette kuste hij Adelena lang en diep. Pas op het moment dat hij buiten adem was stopte Xavier en keek hij haar weer aan. “I have wanted to do that for a very… very long time.” Mompelde hij al was het maar een dag en twee nachten geweest. Zijn blik gleed even naar haar kleding en vervolgens naar het meer dat hem op ideeën bracht. “You may choose, which one of my ideas do you want to here first. The one which concerns you being overdressed or the one which concerns going away from court to meet somewhere together?”

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het leek wel eeuwig geduurd te hebben, het wachten op Xavier. Iets wat toch altijd wel het geval leek te zijn als Adelena op de man moest wachten, als ze wist dat hij elk moment aan kon komen dan leek de tijd ineens een stuk trager voorbij te gaan. Vandaag was geen uitzondering op deze regel. Niet dat dat haar veel uitgemaakt had, ze was allang blij dat ze de man weer had kunnen zien. Aan de andere kant was ze ook bang, natuurlijk niet wetend hoe gisteravond afgelopen was met Davina, wat uiteindelijk de uitkomst geweest was en het meest belangrijkste toch eigenlijk wel, of het opgelost was. Hier had Adelena nog helemaal niks over te horen gekregen en daarom kon ze het dus niet helpen om dan toch lichtelijk bang te zijn voor het feit dat het niet opgelost werd, al probeerde ze hier niet al te veel van uit te gaan. Hopelijk zou ze er toch snel achter komen. Xavier moest er niet veel langer over gaan doen want langzamerhand raakte Adelena toch steeds ongeduldiger, zo ongeduldig zelfs dat ze bang raakte of de man überhaupt wel zou komen. Zijn naam had niet onder het briefje gestaan maar het had er maar 1 kunnen zijn die zo’n brief voor Adelena achter zou laten, al helemaal omdat bijna niemand van deze plek wist, dat en Adelena had de man zijn handschrift zo kunnen herkennen. Adelena had dus geen enkele twijfel over van wie het kwam. De enige twijfel die ze dus nu had was of Xavier nog wel kwam opdagen.
Net wanneer Adelena dacht dat er iets veranderd was in de omstandigheden waardoor Xavier niet langer meer zou komen hoorde ze het geluid van iets wat zich door de struiken voort bewoog. Vrijwel direct kreeg ze een grote glimlach op haar gezicht en draaide ze zich naar het geluid toe. Hier had Xavier gestaan, haar aangekeken met zijn prachtige glimlach. De man had er niet lang gestaan voor hij een halve sprint naar haar toe nam en voor Adelena het wist raakte haar voeten niet langer meer de grond aan. Een kleine gil ontsnapte van haar mond al werd deze snel opgevolgd door wat gelach. Met haar armen hield ze zich stevig vast aan de man tot hij haar langzaam weer op de grond had geplaatst. “I’ve missed you too.” Sprak Adelena zachtjes wanneer hun kus doorbroken werd. Het was haast te belachelijk voor woorden, de laatste keer dat de twee elkaar gezien hadden was gisteravond en toch had Adelena de man gemist. Het kwam dan ook vooral door het feit dat de laatste keer de twee een moment voor hunzelf hadden al weer twee dagen geleden was. Dat had ze vooral gemist, een moment waar Xavier alleen voor haar was en ze gewoon haar gang kon gaan met de man. Even had Adelena moeten lachen om de opmerking van hem, over hoe hij dit al voor langere tijd had willen doen.
Met opgeheven wenkbrauw en speelse glimlach had Adelena de man aangekeken. Nieuwsgierig naar beide ideeën en niet goed wetende welke van de twee ze nou eigenlijk eerst moest kiezen. “I like the sound of going away from court.” Adelena plaatste een hand op het torso van Xavier en had de man blijven aankijken, nog altijd een speelse glimlach op haar gezicht te vinden. “Especially when it’s with you.” Had ze nog even fluisterend toegevoegd waarna ze een korte kus drukte op de man zijn lippen. Adelena had moeite met niet steeds fysiek contact te zoeken met de man maar als ze heel eerlijk was zag ze geen reden om haarzelf in te houden nu dat ze alleen waren. Even was Adelena het hele fiasco van gisteravond vergeten, gewoon blij geweest om Xavier weer te zien. Zelfs nu dat ze er wel weer aan dacht zag ze geen reden om het op te brengen, te nieuwsgierig naar wat zijn idee was.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het was een opluchting geweest om Adelena daar te zien staan, hoewel hij vrij zeker was geweest dat ze hem zou ontmoeten bestond altijd de kans dat ze van gedachte veranderde. Zeker door de lange tijd die hij over zijn aankomst had gedaan. “Excuse me for being late. I took a bit of a scenic route so to speak.” Het moment dat hij Adelena optilde en rond draaide gaf ze een gil en Xavier moest tegelijk met haar lachen. De kans dat iemand hen zo ver in de tuinen zou horen was klein waardoor hij zich geen zorgen maakte. Zijn armen hield hij om haar heen zelf toen hij haar alweer veilig op de grond had gezet. “Oh don't you laugh at me! Every second feels like hours when I have to spend it without you.” Xavier ging er vanuit dat Adelena hetzelfde voelde. Verlangend kuste hij met haar mee en hoewel hij hier blij mee was wilde Xavier nog steeds meer. “Gods Lena… I wish you were all mine.” Deze keer waren de woorden niet geladen met negatieve emotie, met de reden dat het niet kon. Deze keer sprak hij enkel zijn verlangen uit ook al wist hij dat er niets mee gedaan kon worden. “I might go mad with longing.” voegde hij er met een lach aan toe.

Nu al voelde hij zich zo veel beter door alleen maar bij Adelena te zijn en haar vast te houden. Het maakte alle problemen en chaos de moeite waard. “Do you?” De grijns op zijn gezicht vertelde dat Xavier dit gevoel deelde. Weg van het hof en alle mensen die hen in de gaten hielden, alle mensen voor wie ze deze relatie moesten verbergen en met name van Nicolas en Davina. De gedachte om vrij te zijn in zijn liefde naar Adelena en samen te doen wat ze wilde was bijna te mooi voor woorden. “My family has a few pieces of land in spain with cottages on them. It is nothing elaborate, nothing like a castle.” Xavier vroeg zich af of Adelena dan nog wel mee zou willen gaan wanneer ze alle luxe die ze gewend was kwijt was. In zekere zin was het alsnog lux, zeker als het vergeleken werd met de gewone dorpen, maar toch was het heel anders dan leven in een kasteel. Zacht streek hij langs Adelena’s wang en voor een moment keek hij enkel naar haar in stilte, zag hij haar voor zich samen met hem in het huisje. Wakker worden en naar bed gaan met haar in zijn armen, samen kunnen zijn zonder bang te hoeven zijn voor de gevolgen. “We could go there if we can make up some stories to get away. Just have a bit more time together.” In zijn hoofd voegde hij er nog aan toe ‘voor je getrouwd bent met Nicolas en ik je kwijtraak’, want dat was de harde realiteit. “You don’t have to agree, think about it if you like.”

Om uit de minder positieve sfeer te komen die onverwachts op had komen zetten met het toch best goede idee ging Xavier over op zijn volgende plan. “So…. The sun is shining, it is already getting quite hot and honestly… all these clothes hide way to much of the gorgeous woman I like.” Xavier kuste Adelena een laatste keer waarna hij haar losliet en zijn kleding zonder enige moeite begon uit te trekken. Als ze compleet nat terug zouden komen was er absoluut geen verklaring voor te geven, dus was dit de beste oplossing. Met een uitdagende grijns trok Xavier zijn wenkbrauwen naar Adelena op toen hij geheel uitgekleed was en stapte hij het lauwwarme water van het meer in. “Are you coming or do I have to convince you? I am very good at it if I need to.”

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het feit dat Xavier zijn excuses aanbood aan Adelena voor iets te laat te zijn was simpelweg aandoenlijk. “No worries, I am happy you are finally here.” Wat uiteraard de waarheid was. Natuurlijk, als het kon had ze graag gewild dat de man er eerder was, dat betekende alleen maar meer tijd met hem die ze kon besteden maar ook Adelena begreep echt wel dat dit niet altijd zo makkelijk was. Soms moesten er gewoon andere routes genomen worden, moest de ander iets langer wachten met komen en allemaal dat soort dingen om ervoor te zorgen dat de geruchten tot een minimum bleven. Dat was toch wel het belangrijkste, die geruchten zo min mogelijk naar boven laten komen aangezien deze het einde van niet alleen hun relatie kon betekenen maar ook het einde van Xavier. De woorden die de prins sprak, hoe minuten voelde als uren, klonk toch zo romantisch in de oren van Adelena. Ze had bijna het gevoel alsof ze weg smolt maar in plaats daarvan leek ze een glimlach op haar gezicht te hebben. Adelena leek zoals gewoonlijk haar ogen maar niet van de man kunnen af te houden, blij dat ze weer een moment met hem had en deze ook tot het uiterste willen koesteren. Adelena had precies hetzelfde gevoel als Xavier. Het liefst had ze de man helemaal voor haarzelf en omgekeerd, was zij volledig van hem. Er was niks liever wat ze nu wou dan een leven met Xavier, geen Nicolas of Davina waar ze zich druk om moest maken. Dat was toch wel het ideale leven volgens Adelena. Helaas was dit alles behalve hoe het was of hoe het ooit zou zijn. Nog nooit eerder had de prinses het leven zo oneerlijk gevonden als nu ze Xavier had maar hem dan niet echt kon hebben. “Sometimes I feel like I have already gone mad.” Sprak ze zachtjes, alsof alleen hij het mocht horen. Terwijl ze de woorden uitsprak plaatste ze haar hand op zijn wang, haar bruine ogen verlangend kijkend naar de zijne.
Aandachtig luisterde Adelena naar het plan wat Xavier had. Een huisje, ergens op het land van Spanje. Met andere woorden, een plek voor alleen hun twee, niemand anders. Dat was zeker niet iets waar Adelena over na moest denken. Al was het een middag die ze daar alleen zouden hebben, een dag of een paar avonden, het klonk als muziek in de oren van de prinses. Niet langer hoefde ze bang te zijn voor de mensen in het kasteel. Behalve dan dat ze beiden met een goed excuus moesten komen om het kasteel moeten te verlaten, iets wat misschien toch moeilijker was dan gewild. Als beide uit het kasteel zouden vertrekken zouden er natuurlijk meteen geruchten komen, meteen zou iedereen het erover hebben. Dat maakte niet dat Adelena meteen het idee zou opgeven. Hoe dan ook zou ze ervoor zorgen dat zij en Xavier dat moment weg zouden hebben van het kasteel. Natuurlijk zou ze het liefst elke dag tijd met Xavier willen besteden in dit huisje maar dan zouden mensen er sowieso achter komen. “No, no, no!” Zei ze gehaast wanneer Xavier haar vertelde dat ze erover moest denken. “No, I mean.. yes.” Zei ze erachteraan, de toon in haar stem nog steeds gehaast. Ze haalde even diep adem en zorgde ervoor dat haar hoofd minder chaotisch werd. “I mean..” Begon ze opnieuw. “No, I don’t have to think about it, yes I would like that very much.” Eindelijk wist ze de woorden goed uit haar mond te krijgen.
Ietsjes verlegen beet Adelena op haar lip door de opmerking van Xavier, over hoe haar kleding te veel verborgen hield. Zelfs na al die tijd leek Xavier nog steeds over de skill te beschikken die ervoor zorgde dat Adelena toch ietwat in verlegenheid gebracht werd. Hoe hij het deed wist de prinses zelf ook niet maar ze vond het niet erg, want haar verlegenheid betekende alleen maar meer complimenten van Xavier. Met een verwonderde blik in haar ogen keek ze toe naar hoe de man zich begon uit te kleden om vervolgens het water in te lopen. Met een speelse glimlach liep ze naar de rand van het water. “And how would you convince me?” Ze had het toch niet kunnen laten om zo makkelijk in te geven, toch benieuwd naar de manier waarop de man haar zou overtuigen. Met een speelse en uitdagende glimlach op haar gezicht keek Adelena naar de man.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Er waren momenten waarop Xavier zich zo onwijs gefrustreerd voelde over de hele situatie dat hij bijna besloot om op te geven. Het was niet makkelijk om zo veel te moeten vechten en vooral niet omdat hij wist dat er ooit een einde aan moest komen. Aan het eind van deze weg was geen gelukzalig moment, geen overwinning. Toch kon hij het niet aan om haar op te geven en direct wanneer Xavier Adelena zag waren al deze ideeën uitgewist. “Oh we very well might have…” Antwoordde hij zacht terwijl hij zijn vingers zacht over haar bovenrug naar haar schouder en langs haar arm liet glijden. Als hij de kans kreeg zoals nu wilde Xavier haar constant aanraken alsof ze zou verdwijnen als hij dit niet deed. De blik die Adelena hem gaf bezorgde een rilling die diep van binnen ontstond en zijn adem ontnam. Nooit zou hij dit los kunnen laten. Terwijl hij zijn idee aan haar vertelde bleven Xaviers handen over Adelena heen glijden, zachtjes en langzaam. Zo lang hij haar maar bij zich kon houden bleef het geluk bestaan. “No?” Wat verward keek hij Adelena aan. Dat de vrouw zou moeten nadenken over zijn voorstel was iets geweest waar hij op gerekend had, een directe nee was dit echter niet. Ze verwarde hem nog verder met haar antwoorden alhoewel hij nu de indruk kreeg dat hij haar dermate verrast had dat ze niet uit haar woorden kwam. “You do? Really?” Met beide handen nam hij haar gezicht vast en kuste hij haar weer alsof het de eerste keer was na wekenlang wachten. Hij nam de tijd, rekte de kus uit tot het niet anders kon en hij zijn lippen van de hare haalde.

Zijn voorstel, al was het niet zo zeer een voorstel maar een cryptisch omschrijving van wat hij eigenlijk wilde, leek haar verlegen te maken. Het maakte hem alleen maar vastberadener om door te zetten, al moest hij toegeven dat haar verlegenheid hem zeker wel aanstond. “How would I do that? Is that a real question?” Dit was de kans om haar even gek te maken als dat ze bij hem deed. Soms vroeg Xavier zich af of hij zich niet veel te makkelijk gek liet maken door de vrouw, een blik en een aanraking konden al genoeg zijn. “Alright then.” Xavier haalde een hand door zijn haren en bekeek haar langzaam van top tot teen, duidelijke hebzucht in zijn blik. Het was alsof hij haar aanraakte en ontkleedde met alleen zijn ogen. “Whenever I look at you…” Eigenlijk was het gevoel onbeschrijfelijk en toch probeerde hij het uit te leggen. “It is like feeling the happiest I ever been, feeling whole but also feeling this hunger. I need you, I crave your touch, the sweet taste of your lips.” Xavier stapte dichter naar de rand toe waar Adelena stond en reikte omhoog om langs haar hand te strijken. “I want to touch every inch of you. From the tiny freckles on your nose to your shoulders, the little scar on your right hip. I want to hear my name on your lips, hear you ask for more.” Zijn stem was overduidelijk lager, licht schoor geworden en Xavier wist niet zeker hoe goed dit plan werkelijk was. Met dat hij Adelena gek maakte deed hij hetzelfde met zichzelf door op deze manier aan haar te denken. “The softness of your skin.” Zijn hand gleed over haar wang langs haar nek. “The sweet smell of you that I now think of as home.” Voor een moment moest hij op zijn lip bijten om zich in te houden en niet direct haar het water in te trekken om haar daar maar van haar kleding af te helpen. “God help me because I want all of you and I want it more than is good for me.” Een zachte, nog steeds lage lach verliet zijn lippen en Xavier door eenmaal onderwater om zichzelf af te koelen en helder te kunnen denken.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena had duidelijk de man verwoord door haar eerste antwoord een directe nee te laten zijn, iets wat absoluut niet haar bedoeling was. Gelukkig was het haar toch gelukt om uiteindelijk nog uit haar woorden te komen en de man duidelijk te maken dat ze het idee wat hij voorgelegd had meer dan geweldig vond. Het liefst had ze nu meteen een excuus voor haar en de man gevonden zodat ze vrijwel meteen naar dit afgelegen huisje zouden kunnen gaan. Alleen in haar gedachten al zag Adelena het voor haar, hoe het alleen hun twee zou zijn, ze zich nergens om zorgen hoefde te maken. “Yes, really.” Zelf beraden had ze de woorden uitgesproken, duidelijk zeker van haar zaak. Niet alleen zou Adelena dan weg zijn van Nicolas maar ook van Davina, ze zou dan Xavier compleet voor haarzelf hebben en dat was toch wel een droom geweest. Hiermee hoopte ze dan ook dat ze snel een manier zouden vinden om deze plek met elkaar op te zoeken.
Xavier leek erg veel vertrouwen hebben in zijn manier van Adelena in het water te krijgen, dus het zou de vrouw nog benieuwen hoe hij dit daadwerkelijk van plan was om te doen. Al dacht ze zelf dat het niet erg moeilijk zou zijn om haar te overtuigen het water in te gaan. Eigenlijk had ze geen enkel probleem met in het water te gaan, de enige reden dat ze niet meteen ja gezegd had was omdat ze benieuwd was naar hoe Xavier haar wou overtuigen. Als hij dat niet gezegd had dan had ze allang een manier gevonden om haar kleren uit te trekken en het water in te gaan. Met een glimlach keek Adelena toe naar hoe de man begon met haar te verleiden. De woorden die hij sprak zorgden voor ademloosheid bij haar, de manier waarop hij haar aankeek en zijn handen over haar lichaam liet strijken. Het werkte allemaal beter dan ze verwacht had. Adelena had haar mond een klein beetje open en leek toch zachtjes te beginnen met lichtjes hijgen, zijn woorden zorgde toch voor een smachtend gevoel bij haar, al helemaal wanneer ze zijn hand langs haar nek voelde en hoe hij op zijn lip beet. Voor een paar seconden had ze hem stil aangestaard, vergeten dat ze de man nog iets van een antwoord had moeten geven en zelfs nu ze het zich realiseerde leek ze geen woorden te kunnen vinden om mee te reageren. Het enige wat ze nu als reactie kon geven was een blik vol verleiding, ook haar lichte hijgen leek nog steeds bezig te zijn. Daar stond ze dan, alleen, terwijl Xavier het water weer in was. Even had ze met haar hoofd geschud als poging al haar gedachten weer op een rijtje te krijgen.
Daarna had ze toch zo snel mogelijk haar kleding uitgetrokken, nog even netjes aan een struik opgehangen in de hoop dat haar jurk niet onder het zand zou te komen zitten maar daarna had het niet lang geduurd voor Adelena Xavier volgde en ook het water in kwam. Ze liep steeds verder en liet haarzelf op een gegeven moment zaken zodat alleen haar hoofd en een klein stuk van haar torso nog boven het water was. Adelena zocht meteen Xavier op in het water en zorgde dat ze nog maar een paar centimeter van hem verwijderd was. “I guess it worked.” Haar stem was zacht maar wel hard genoeg voor Xavier om het te horen. Na de woorden gesproken te hebben drukte ze een korte en zachte kus in de man zijn nek.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het was geweldig om te voelen en te zien wat hij met Adelena deed, hoe ze reageerde op zijn woorden en aanrakingen. Alles bracht hem alleen maar op meer ideeën over wat hij met haar wilde doen. Het was bijna bizar hoe snel hij voor deze vrouw was gevallen en hoeveel ze met hem deed. Niet alleen op fysiek vlak, ook al voelde Xavier zich absoluut turned on door Adelena, maar ook op emotioneel gebied. Ze kon hem gelukkig maken zelfs wanneer hij het idee had dat het beter was om op te geven, ze kon hem pijn doen door de kleinste dingen, maar dit ook weer goed maken met een aanraking of woorden. Het was een zwakte, een punt waarop iedereen hem kon grijpen als ze iets van hem wilde hebben of hem pijn wilde doen. Toch was het alles wat hij wilde, was zij alles wat hij wilde. Dit kon hij met niemand anders krijgen en zelfs Davina zou hier achter komen. Zijn hart was gevangen door een ander en dit zou niet veranderen.

Daar waar hijzelf zijn kleding gewoon op de grond had laten vallen hing Adelena die van haar half op. Zacht lachte hij om de netheid waarmee ze te werk ging zelfs met de haast die ze had om bij hem te komen. Xavier wist niet wat beter was, om Adelena nu hier direct bij hem te hebben zoals hij zo graag wilde óf een moment hebben om zich te herpakken. Dat moment had hij eigenlijk wel nodig, maar voor hij het wist was ze daar dan eindelijk. “Oh it definitely worked.” Zelf was hij ook licht buiten adem en Xavier besefte zich dat het een heel slecht idee was geweest om haar uitdaging aan te gaan. Het was nu zelfs erger dan samen met haar in bad zijn door de manier waarop Adelena zojuist had gereageerd. Haar kus in zijn nek zorgde ervoor dat hij zijn ogen sloot en er oncontroleerbaar een zachte kreun zijn mond verliet. Het was misschien een goed idee om haar te waarschuwen, om te zeggen dat hij niet dacht dit veel langer vol te houden zonder zich aan de regels te houden. De kans dat iemand erachter zou komen dat het was gebeurd was dermate klein dat het idee toch in zijn hoofd bleef spelen. Xavier tilde Adelena op en hield haar vast zodat haar benen om zijn middel zaten. Hij zonk iets verder onder water zodat ze niet al te veel er bovenuit kwam en kuste haar opnieuw. Alle zachtheid was hieruit verdwenen, zijn aanrakingen waren puur lust en verlangen. Het was zoals hij had gezegd een verlangen dat niet gemakkelijk om te vervullen. Door het zachte hijgen, de manier waarop ze naar hem keek, door haar zo naakt te zien in het zonlicht, alles wakkerde dat vuur aan. “Lena.” Hij kon niet verbergen dat ook hij nu overduidelijk hijgde, dat zijn stem zo laag en schoor was van verlangen dat hij deze bijna niet herkende.

In het water was het een stuk gemakkelijker om haar met een arm te tillen en met de andere hand streek hij van haar onderrug langs haar billen naar de achterkant van haar bovenbeen. Daar streelde hij langzame cirkels om haar te plagen. Als hij niet mocht doen wat hij écht wilde, en die keuze bleef altijd bij Adelena, dan kon hij haar altijd nog een plezier doen. Tijdens dit alles bleef hij haar zoenen, op haar lippen, langs haar kaak, in haar nek en op de gevoelige plek net onder haar oor. “I can't get enough of touching you.” fluisterde hij gevolgd door dezelfde kusjes aan de andere kant van haar nek en oor. “And good lord… when you touch me I feel like I am on fire.” Als zijn woorden daarnet hun werk hadden gedaan was hij er vrij zeker van dat ze er nu ook geen bezwaar tegen zou hebben. Pas als Adelena hem zou vertellen om te stoppen of hij zelf het niet langer aankon zou hij hiermee ophouden.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De manier waarop Adelena werd aangeraakt, hoe Xavier bezig was met zowel zijn handen als stem. Dit alles deed ervoor zorgen dat Adelena smachtte naar datgene wat ze niet kon hebben. Het was gewoon niet mogelijk, beide zouden zich moeten inhouden. Nu al helemaal, Adelena was niet van plan om in de tuin van het kasteel haarzelf over te geven aan Xavier. De was dan altijd een kans dat ze gehoord konden worden, of erger nog gezien en dus gepakt konden worden. Dit stukje was dan wel erg geheim en niemand was er van, het risico voelde voor haar nog te groot. Net zoals in het bad, daar konden ze ook eigenlijk makkelijk gepakt worden want er hoefde maar iemand langs de deur te lopen en hun stemmen gehoord te hebben en ze waren er geweest. Gelukkig leek niet zoiets gebeurd te zijn anders waren er al lang geruchten over geweest. Hoe Xavier de naam van de vrouw zacht maar vol lust uitsprak gaf een kleine glimlach op het gezicht van Adelena. Met haar handen ging ze door de man zijn haren, rustig door naar zijn nek en uiteindelijk naar zijn wangen waar ze haar handen liet rusten. “I wonder who you seduced more by your whole speech.” Doelend op dat de man nu op het moment erg beïnvloed leek door zijn eigen woorden. Met een uitdagende glimlach had ze de man aangekeken.
Het gevoel van Xavier zijn handen over haar glimlach zorgde alleen maar voor een grotere neiging om haarzelf gewoon over te geven aan hem, niet meer te denken aan de regels maar toch wist ze haarzelf nog altijd in te houden. Al hielp elke zoen die op het lichaam van Adelena werd gedrukt daar niet bij, het maakte het alleen maar moeilijker. Uit genot gooide ze haar hoofd dan ook iets naar achter en sloot ze haar ogen. Zo bleef ze even tot ze de stem van de man weer hoorde, dit maakte dat ze weer naar voren had gekeken. Zachtjes beet ze op haar lip bij het horen van deze woorden. “I never want this to stop.” En dat meende ze ook volledig. Het liefst ging ze nooit meer terug naar Nicolas, bleef ze voor altijd bij Xavier, voor altijd in een moment zoals deze. Even liet Adelena haarzelf verdwalen in de fantasie van hoe het zou zijn om Xavier als haar man te hebben, als hun twee samen koning en koningin waren en een heel land in hun macht hadden en ze tegelijkertijd elkaar hadden. Zoiets leek haar perfect, dat was wat ze wou maar het had niet lang geduurd voor ze terug was in de realiteit, waar ze zich realiseerde dat dat leven niet realistisch was en toch leek haar dat nu niet zo veel uit te maken. Nu was ze samen met Xavier, had ze dit moment met hem kunnen delen en voor nu leek dat meer dan genoeg.
Met een uitdagende blik keek Adelena naar Xavier, een leuk idee speelde in haar hoofd en ze dacht even na over of het verstandig was, wat het sowieso niet geweest was. Met de nagel van haar wijsvinger maakte ze kleine rondjes in de nek van de man. “How fun would it be if I just gave you a hickey.” Die uitdagendheid die haar blik had was ook terug te horen in haar stem. “How would you have to explain that to everyone? Especially Davina?” Het speelse en uitdagende leek nog lang niet te verdwijnen uit Adelena nu ze dit idee had. “Davina will know that she’ll never be yours, that she’ll never get to kiss you, or be with you in that way.” Het klonk erg vals, dat had Adelena zelf ook door maar ze had het niet kunnen helpen na de gebeurtenissen van gisteravond. “And what will you do? You would have to make up some story on how you got it? Who was it? Some kitchengirl that had a lucky encounter? A duchess that just wanted to have a good time with someone?” Adelena leek maar te blijven met praten, al had ze naar deze woorden alleen maar uitdagend Xavier aangekeken.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:

“So rude…” mompelde hij hoofdschuddend bij haar opmerking. Het waren niet perse zijn eigen woorden geweest al moest hij toegeven dat aan haar denken op die manier wel veel had gedaan. Soms zorgde Adelena er wel voor dat hij zich afvroeg of zij hem wel even graag wilde als hij haar. Het leek alsof hijzelf meer was gevangen door zijn liefde voor haar dan andersom. Toch gokte hij dat het meer het feit was dat Adelena het niet zo zeer uitte, maar het wel dacht en voelde. “I could stop it all right now….” Het was waar, als het nodig was kapte hij nu direct af waar hij mee bezig was al zou het hem achterlaten met een zeer onprettig gevoel dat hij dan moest zien op te lossen. Toch was hij het niet van plan. Dat Adelena niet veel verder wilde gaan dan dit was nu eenmaal een feit, maar haar uitdagen hierin en zien of hij haar de gene kon maken die het meeste verlangen toonde was iets wat hij graag deed. “What…” Hij kuste zachtjes van haar nek naar beneden tot aan waar haar lichaam het water raakte. “Would you…” Zijn kusjes klommen terug omhoog en zijn handen volgde die weg. “Want me to do to you?” fluisterde hij in haar oor. Xavier liet zijn vingers over haar rug glijden en keek haar zowel vragend als uitdagend aan. “Anything you want me to do right now, say it.” Er was weinig dat hij niet voor haar wilde doen en eigenlijk was hij wel benieuwd naar haar wensen. Tot nu toe ging hij af op zijn gevoel en leek Adelena altijd wel tevreden te zijn, maar hij wilde meer dan dat.
Na haar opgetild te hebben en zelf nog een plan te hebben getrokken richting wat hij zou doen tot ze hem een antwoord zou geven keek hij weer naar haar. Alles aan haar was zo prachtig, zo puur. Het was duidelijk dat hij goede keuzes had gemaakt richting wat te doen, iets dat Xavier wel tevreden stelde. “Neither do I.” De uitspraak was oprecht, hij wilde niet weer terug moeten stappen in de realiteit. Het idee was al genoeg om de stemming te verpesten en die prestatiedruk weer te voelen. Snel duwde hij die gedachten weer aan de kant door zijn lippen weer op die van Adelena te drukken. Volledig opgaan in haar en dit moment was de enige manier om aan de rest te ontsnappen en hij had dit nu meer dan nodig.

Met opgetrokken wenkbrauwen keek hij haar aan. Waar ze dit soort ideeën vandaan haalde wist Xavier echt niet. Het feit dat ze het koppelde aan het treiteren van Davina maakte het toch een stuk minder leuk in zijn ogen. Hoe dan ook kon hij niet liegen door te zeggen dat het idee hem een vreemd maar goed gevoel gaf. Een teken dat hij echt van haar was. “Oh you would have loads of fun with it. Sadly I can't return the favor… though I would very much like to mark you as mine.” Op het moment dat Adelena begon over het feit dat Davina hem nooit zou kussen dacht hij direct terug aan de avond hiervoor. Of dit nu het juiste moment was om erover te beginnen betwijfelde hij echter, maar een vage hint in die richting was wel mogelijk. “Oh she won't even be mine and I will never love her like I love you.” Xavier kuste Adelena en zette haar zachtjes neer zodat hij beide handen weer vrij had. Hij nam haar gezicht in zijn handen en keek haar aan. “The only one that I belong to, that I love, that makes me feel happy and alive is you.” En nu kwam het moment waarop hij de waarheid wel moest spreken en het toch niet meer kon. Hij kon de hint niet geven of antwoord geven over het gedeelte van de kus. Alles zou daarmee direct verpest zijn en hij wilde dit moment niet kwijtraken. Een heel onaardig idee kwam in hem op, maar omdat Adelena nu zelf ook zo bezig was kon hij het niet laten. Ze wist ongetwijfeld dat hij het als grap bedoelde en hij hoopte haar hiermee af te leiden. “I guess I could say it was Mary. She has shown interest in me. I seem so deprived of my needs that she took me by surprise and I let her.” De grijns op zijn gezicht was even groot als die van Adelena. “Or I could tell everyone that you did it, they won't believe me anyways. They will think I am trying to discredit you. Oh the look on Nic face though… worth all the gold in the world.” Lachend streek hij door haar haren en keek hij haar aan, afwachtend of ze daadwerkelijk het zou gaan doen. “You wouldn't dare though…” Voegde hij eraan toe wetend dat Adelena altijd inging op dit soort uitspraken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld