Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
Hey, everybody!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
ORPG - The rychess return of the daylar
Duchess
Wereldberoemd



Faelar bleef gewoon verbouwereerd staan waar hij stond. Wat de fuck was er nu net gebeurd? Waarom stonden de anderen ineens aan zijn kant? God, hij had hier ineens een naar gevoel over. Misschien viel het mee. Misschien was het niet zo erg als zijn voorgevoel nu zei. Zo heftig kon het niet zijn toch? .... Toch?
Hij keek even op toen Ilvisar tegen hem praatte en knikte alleen zacht. Hij wist het allemaal niet zo op het moment, eigenlijk. 
Anoniem
Wereldberoemd



Taegan keek weer naar Faelar. Hij kon nu niet weg? Niet wanneer hij op het punt stond om te vertrekken. Dus deed hij het eerste wat in hem opkwam: hij omhelsde de halfling. Zo plots als hij hem in de armen had genomen, liet hij hem een paar seconden later weer gaan, waarna hij de eetzaal uit stormde. Het was Faelar die een keuze voor zich had, dat betekende niet dat hijzelf te laat kon zijn. 
Het duurde even voordat Ilvisar hem volgde. Zijn stappen waren een stuk rustiger. Bij de deur bleef hij nog even staan. "Als je blijft, dan heb hij eindelijk voor iets gevochten." En toen was ook hij weg. 
Duchess
Wereldberoemd



Dat brak Faelar al helemaal. Zijn lieve kleine hersentjes konden dit niet aan! Iedereen was verwarrend!! Misschien hielp het ook niet dat hij hiervoor nooit echt onder andere mensen was. Zeker niet zo lang als hij nu was, in elk geval. Maar ergens wist hij ook wel dat Ilvisar gelijk had. Hij had hier ineens van alles dat hij eerst niet had! Behalve dat bed, dak boven zijn hoofd en eten, had hij hier ook vrienden gemaakt! Goden, hij had iets te doen. Iets om zich bezig te houden. Iets om naar toe te werken. Het was oneerlijk allemaal ): <
Anoniem
Wereldberoemd



Het duurde even voordat Rayvon eindelijk weg kon, maar toen hij eindelijk in de eetzaal aan kwam, vond hij in ieder geval waar hij naar zocht. "Dayla zei al dat je waarschijnlijk hier zou zijn," zei hij. Hij bestudeerde het zielige hoopje elf en schudde zijn hoofd. Hij had zich werkelijk in een stomme situatie gekregen. Er waren twee opties nu: of hij was te trots en zou vertrekken, of hij zou blijven en zijn trots verliezen. Beide waren niet ideaal. 
Duchess
Wereldberoemd



Faelar had eigenlijk net de zaal willen verlaten toen de laatste persoon die hij momenteel zien wilde binnen kwam. God. Om het allemaal nog een keer beter te maken. 'Eh, ja...' Dat was hij zeker. Hai. Nu maar hopen dat Rayvon niet ineens spijt zou hebben. Het was immers puur aan hem te danken dat Faelar hier was. 
Anoniem
Wereldberoemd



Neh, Rayvon was cool. Hij wist dat hij geen dingen kon dwingen. Dat betekende echter niet dat hij het niet zou proberen. "Wil je het erover hebben?" vroeg hij. "Ik ben een erg goede luisteraar." En misschien kon hij dan helpen. Leuk of niet, Rayvon zag zijn potentie en wilde het graag binnen zijn basis houden. 
Duchess
Wereldberoemd



Oh ja, nog meer onverwachte dingen. Faelar fronste licht. 'Weet ik niet,' antwoordde hij eerlijk. Alles was ineens verwarrend. 'Misschien wel...?' Want ondanks dat hij nog altijd stond achter wat hij zei, wilde hij hier eigenlijk ook niet weg...? Dacht hij...? 
Anoniem
Wereldberoemd



Rayvon pakte een appel uit een mand bij de kantine en ging vervolgens aan de tafel zitten waar Faelar stond. "Waar ben je in de war over?" vroeg hij. De beste manier om hem te helpen, was waarschijnlijk door hem gewoon te laten praten. Wie weet wat er allemaal uit zo komen? 
Duchess
Wereldberoemd



Faelar fronste licht en ging ook maar zitten. 'Ik... heb eigenlijk geen idee waarom ik hier ben,' bekende hij uiteindelijk maar. In het begin leek het hem gewoon interessant voor een paar dagen, maar inmiddels waren ze al een maand verder? En hij was hier nog altijd. 
Anoniem
Wereldberoemd



Rayvon's wenkbrauwen schoten een paar centimeter omhoog. "Hm... Dat is inderdaad een probleem," zei hij. Hij nam een hap van de appel. "Het is helaas ook niet een vraag die ik voor je kan beantwoorden, ben ik bang. Er zijn wel vragen die je jezelf kan stellen, denk ik. Daarna is de vraag alleen weer of je eerlijk durft te zijn met jezelf."
Duchess
Wereldberoemd



Faelar was even stil. Hij had ook niet verwacht dat Rayvon antwoorden voor hem hebben zou. Dat was waarschijnlijk ook veel te makkelijk geweest. 'Klinkt prima,' antwoordde hij schouderophalend. Het was in ieder geval beter dan niets. En wat er dan precies allemaal uit kwam, zag hij dan wel weer.
Anoniem
Wereldberoemd



Rayvon glimlachte. Dat was in ieder geval de eerste stap naar vooruitgang. "Waar ben je naar op zoek?" begon hij. Het was een onschuldige vraag, maar er zaten ontelbare lagen onder. Hetgeen waar iemand naar zocht, bepaalde namelijk hun pad in het leven. 
Duchess
Wereldberoemd



Waar was hij naar op zoek? Zelfs dat was al een veel te ingewikkelde vraag voor de halfling. Faelar had tot nu toe gedacht dat hij eigenlijk gewoon een bed en eten wilde, maar vroeg zich nu ineens af of het wel zo simpel was. 'Niks eigenlijk, denk ik...' antwoordde hij uiteindelijk. Misschien was hij iets te lang iets te veel bezig met ontzettend passief leven. Dingen gebeurden wel. En hij zag het wel als er iets gebeurde dat hem aan ging. 
Anoniem
Wereldberoemd



Rayvon fronste. "Niets? Geen doel dat je wil bereiken? Een plaats die je wil zien? Familie die je wil vinden?" Hij nam weer een hap van zijn appel. "De meeste solo-reizigers hebben een van die drie als reden voor hun eenzaamheid." Met elk woord dat de halfling zei, raakte Rayvon meer met hem gefascineerd. Het was als een puzzel die hij in elkaar kon zetten. Wat hield deze halfling nog meer achter? 
Duchess
Wereldberoemd



Faelar kon zich, hoe hij ook zijn best deed, noch een doel noch een plaats bedenken waar hij achterna zat. En natuurlijk had hij familie die hij vinden wilde, maar daar kon hij niks over kwijt. Bij niemand. Zelfs in zijn verwarde toestand snapte hij dat nog. 'Nee, niks.' 
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste