ORPG met Shiri - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG met Shiri

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke beet even op zijn lip. Natuurlijk kwam haar broer op het moment dat hij zijn kleren leende. Op de dag dat hij Lynn alles eerlijk opbiechten wilde. Hij knikte en mompelde toen tegen Lynn. "Ik kleed me even snel om..." En hij vertrok naar boven. Dat was het toppunt van ongemakkelijk geweest; wat zou hij nu wel niet denken. Toen Duke aangekleed was haalde hij nog snel een hand door zijn haar; het was beter, maar niet zoals hij het wilde. Hij zuchtte en ging weer naar beneden. Daar stak hij zijn hand naar Owen uit. "Slechte eerste indruk. Hallo, Duke." Zijn wangen hadden nog steeds een zachtroze kleur.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Owen was met Lynn wat aan het bijpraten toen Duke weer opnieuw naar beneden kwam, dit keer in zijn eigen kleding. 'Hallo Duke,' zei Owen terwijl hij zijn hand schudden. 'Voor als je het nog niet door had, ik ben Owen. Owen Stephens.' zei hij. 'Ik denk dat hij dat wel door had ja,' lachte Lynn. Owen bekeek ondertussen Duke even, daarna weer Lynn, dan weer Duke. 'Wonen jullie samen nu of zo?' vroeg hij schaamteloos. Hij blokkeerde alvast de vuist van Lynn die hem instinctief in zijn zij wilde stompen, met zijn blik gevestigd op Duke. Ondanks dat hij van deze persoon een antwoord wilde, antwoordde Lynn voor hem. 'Er was gister een storm,' zei ze. 'En je weet onze regel.'

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke knikte. Dat hij Owen heette had hij inmiddels prima door: hij had in zijn kleren geslapen, for fuck's sake. Hij werd knalrood bij Owen's vraag en besloot dat hij het nu al geen uur met hem in één kamer uit zou kunnen houden. Hij schraapte zijn keel en deed de graag van zijn blouse recht. "Precies."

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Owen genoot van zijn rode gezicht. Hij was oké merkte hij nu, vooral omdat hij dan eindelijk weer iemand had die überhaupt zo zou reageren op zijn plagerijen. Lynn was daar inmiddels immuun voor geworden helaas. Omdat Lynn een beetje door had was haar broer van plan was, besloot ze dat het maar beter was dat Duke zou gaan. Ze vond het jammer, maar haar broer kon nogal... ja... hij had het zelf waarschijnlijk ook door.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke zag dat Owen het leuk vond dat hij zo rood werd en zuchtte. Dit ging helemaal niks worden. Als hij nog langer bij hem in de buurt was zou hij gek worden. Daarbij leek het of Lynn haar broer al een tijd niet gezien had en een hoop had om over bij te praten. Duke kuchte kort. "Misschien kan ik jullie beter alleen laten." Zei hij.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn knikte en stond op. Daarna liep ze met Duke naar de gang. 'Sorry van mijn broer... hij is af en toe nogal...' ze kon de woorden even niet vinden. 'Maar hij is wel echt een goed persoon dus, hij... hij bedoeld er niets kwaads mee.'

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke zuchtte diep en glimlachte naar Lynn. "Het geeft niks. Bedankt dat ik mocht blijven vannacht." Hij trok zijn jas aan en kuste haar wang voorzichtig. "Dan zie ik je nig wel." Pas onderweg naar huis had hij door dat de brief van het ziekenhuis weg was...

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn had hem uitgezwaaid en ging daarna terug naar haar broer. 'Hij bedoeld er niets kwaads mee,' plaagde die, Lynn imiterend. Zijzelf gooide een kussen naar zijn hoofd. 'Ha-ha, heel grappig weer Owen.' Ze probeerde boos te doen, maar ze kreeg haar mondhoeken niet naar beneden. De hele ochtend hadden ze een hoop gepraat, maar tegen de avond moest Owen weg. Hij zou nog langs wat vrienden van de universiteit gaan. Toen Lynn hem wilde uitlaten, vond ze haar broer in de gang met iets van papier in zijn handen. 'Volgens mij...' begon hij. 'Is dit van je vriend.' Lynn pakte het aan en glimlachte. 'Ik zal het aan hem geven, dankje.' Owen keek even bezorgd naar haar. Hij had het gelezen, het kon niet anders. Hij dacht eerst dat het voor Lynn was en er iets was gebeurd waar hij niets van wist. Maar dit was erger. 'Tot ziens dan maar,' zei hij. Hij gaf Lynn nog een knuffel, waarna hij echt vertrok. Lynn wist niet waarom hij ineens zo lief was geweest, normaal gesproken deed hij niet aan knuffelen. Ze sloot de deur en bekeek de brief even. Het was van het ziekenhuis, dus het moest wel belangrijk zijn. Hoe kon Duke nou zoiets vergeten? Ze zuchtte even, maar ongemerkt las ze verder... en verder... totdat de tranen over haar wangen rolden.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
De hele dag had Duke niks anders in zijn hoofd dan de brief. Hij had moeilijk terug kunnen gaan en kunnen vragen of ze hem gevonden had; dan was ze zeker achterdochtig. Uiteindelijk had hij besloten 's avonds langs te gaan. Misschien was haar broer dan weg en kon hij gelijk de situatie uitleggen. Met lood in zijn schoenen liep hij die avond naar het huis van zijn vriendin. Hij haalde een keer diep adem voor hij aanbelde.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn zat aan tafel met een glas - en een bijna lege fles - wodka. Ze kon aardig tegen drank, maar op dit soort momenten wilde ze dat ze er minder tegen bestand was. Dan ging het sneller weg. Gevoelens, gedachten, geweten... Ze had alles gelezen, meerdere malen, maar het zei telkens hetzelfde. Duke gaat dood. Het gevoel dat ze moest huilen kwam telkens weer, maar het was alsof ze al haar mogelijke tranen al had gehuild. Ze was stil. Het huis was stil. Ondanks dat ze de deurbel hoorde, liep ze niet. Hoorde ze de bel wel echt? Het ging allemaal langs haar heen. Het enige wat zich steeds maar bleef herhalen, het zinnetje dat ze nooit had willen horen... Duke gaat dood.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke fronste toen Lynn niet opendeed. Er brandde toch duidelijk licht binnen. Hij bedacht zich ineens dat hij on precies deze reden een sleutel gekregen had. Met moeite haalde hij hem tevoorschijn en zocht in het donker naar het sleutelgat. Hij zuchtte even toen hij de klik hoorde en de deur opende. Duke borg de sleutel op en stapte naar binnen, waarna hij de deur sloot. Hij opende gelijk de deur naar de kamer en schrok van wat hij zag. "Lynn...!" Hij wilde naar haar toe lopen maar zijn oog viel eerst op de drankfles, en vervolgens op iets ergers...: De brief.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
De deur ging open. Was het Owen weer? Waarschijnlijk niet, die was op stap met vrienden. Dan zou het Duke moeten zijn. Alleen de naam al deed haar pijn nu. Toen hij eenmaal binnen was bleef ze voor zich uit te kijken. Ze wilde hem niet aankijken. Ze wilde zijn gezicht niet zien, zich realiserend dat er een moment zou komen dat ze datzelfde gezicht nooit meer zou zijn. Ze wilde de herinnering van die glimlachende Duke van vanmorgen bewaren en in haar geheugen graveren. Ze wist zeker dat als ze nu zou kijken, dat beeld zou verdwijnen. 'Hoe lang heb je nog?' vroeg ze. Haar stem kraakte, maar haar woorden waren al te duidelijk. Ze wist het al, hij had niet lang. Niet als hij geen donor zou krijgen.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke beet hard op zijn lip. Ze had het gezien. Ze had alles gezien. Hij ging dood en Lynn was er op de meest vreselijke manier achter gekomen. "Lynn..." Probeerde hij nog, zijn stem zacht. Misschien had hij haar naam niet eens uitgesproken. Hij slikte. Alles was ineens zwaar. Hij kon niet van zijn plaats komen, nog kon hij iets zeggen. "Een jaar... Hoogstens." Zei hij uiteindelijk zacht. Het deed Duke pijn om haar zo te zien, maar hij kon het niet opbrengen naar haar toe te lopen.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn keek naar haar inmiddels lege glas en knikte. Een jaar. Hij had een jaar te leven. 'Hoe lang weet je het al?' vroeg ze, haar stem bijna brekend. Ze had zoveel dingen gezegd. Gelukkig nieuwjaar, aan het eind van volgend jaar, goede voornemens... Het gaat een heel speciaal jaar worden. Lynn kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Ineens viel alles van oudejaarsavond ook op zijn plek. Als hij toen al wist wat zijn toekomst zou worden, die toekomst waar zij zo vrij over had gesproken, dan was alles logisch. Ze beet hard op haar lip. Ergens kreeg ze het gevoel dat ze bloed proefde, maar na zoveel drank had niets een smaak op het moment. Ze wist niets, helemaal niets, en toch had ze het lef gehad om te zeggen dat ze van hem hield.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Duke probeerde alle emoties uit te schakelen, zodat hij het haar zo normaal mogelijk vertellen kon. Het lukte hem niet. Hij zuchtte een keer diep. En nog een keer. Met trillende stem zei hij uiteindelijk: "De dag na tweede kerstdag..." Hij sprak zacht, maar het moest hoorbaar geweest zijn. Duke haatte zichzelf erom dat hij zo lang gewacht had. Hij had het Lynn gelijk moeten vertellen. Daar had ze het recht op. Hij ging dood, dat mocht -nee, dat moést ze weten. Eerder, en niet op deze manier.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld