Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // DarkDoll :)

Anoniem
Wereldberoemd

lillitha schreef:
Hij keek een beetje verward en ongerust naar de nu gesloten badkamerdeur. Hij kroop langzaam uit bed, pakte een flesje whisky uit de kast en nam een slok, waarna hij de dop er weer opdraaide en genotvol zijn ogen sloot. Hij besloot dat hij nog niet wakker genoeg was om uit bed te zijn en kroop weer terug in bed, wensend dat Ino in zijn armen lag. Hij viel algauw in slaap, dromend over Ino.

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
Ik was vergeten dat ik onder water zat ik blies me laatste beetje adem uit, kwam er toen pas achter dat ik nog onder water zat open mijn ogen ging gelijk met een schok recht op zitten. Nam een paar happen lucht wreef in me ogen. Stapte uit het bad haalde de stop er uit. Maakte de deur zachtjes open liep naar de kast toe, ik begon me aan te kleden maakte een vlecht in mijn haar.Ik keek Alexander aan aaide over zijn wang. Liep de kamer uit door de gangen heen naar de rozen tuin. Ik liep wat rond rook aan wat rozen, terwijl ik te gelijkertijd keek naar de prachtige vlinders die daar vlogen. Ik ging op een bankje zitten, Quinn kwam aan gelopen en naast me zitten.''Hey, Ino het spijt me nog dat ik je niet kon beschermen!'' zei hij heel ongemakkelijk. '''Huh?! Beschermen tegen wat? En geen probleem denk ik.'' IK keek hem verbaast aan. ''Wat?! Weet je het niet meer?? Heeft Alexander je geheugen gewist?'' Hij keek me nog wanhopiger aan terwijl hij met zijn hand achter zijn hoofd wreef. ''Nee, hoezo?'' Ik kneep beetje mijn handen fijn.''Ik moet weer terug denk ik. Zie je nog wel is Quinn.'' Ik stond rustig op liep wat sneller terug naar de kamer toe, opende de deur liep naar binnen. Sloot schatjes de deur zodat ik Alexander niet wakker maakte.''Wat is die toch zoet als die slaap.'' Zei ik op een fluisterende toon. Liep naar de keuken toe, opende de koelkast deur pakte yoghurt. Maakte de keuken la open pakte een lepel en begon rustig te eten. Ging in het raamkozijn zitten wachtend tot Alexander weer wakker werd.

Anoniem
Wereldberoemd

lillitha schreef:
Een zachte streling ging over zijn wang, maar hij nam niet de moeite zijn ogen te openen om te kijken wie het was. Hij wist dat het Ino was. Hij kon een glimlach nog net inhouden toen ze weer binnen kwam en hij haar hoorde fluisteren. Ze dacht echt dat hij sliep... Ergens in de verte hoorde hij Quinn. Hij fronste even, de gespannen emoties voelend die hij uitzond. Wat nu weer?

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
Ik voelde dat er niet iets goed was, maar ik negeerde het gevoel. Ik liep naar Alex toe (Alexander maar eventjes van korter hihi) kroop bij hem in bed dicht tegen hem aan. ''Je slaapt niet hé?'' Zei ik fluisterend in zijn oor, er kwam een klein glimlachje op mijn mond. Het niet fijne gevoel kwam weer terug ik zuchtte even.''Alex wat is er?....'' Zei ik terwijl mijn maag een beetje begon te draaien.

Anoniem
Wereldberoemd

lillitha schreef:
Toen Ino bij hem kroop, trok hij haar eventjes tegen zich aan. 'Nee, ik slaap niet. Ik weet niet wat er is, maar het kan wachten. Nu eerst jij, dat is belangrijker voor me. Jíj bent belangrijker voor me dan enig probleem.' Hij glimlachte, rolde om zodat hij op haar lag, en kuste haar intens. Hij gromde en trok zich terug toen zijn bloeddorst zijn kop opstak en huiverde.

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
Ik keek hem gespannen aan toen hij zich weer terug trok. ''Is er iets?'' Zei ik uit bezorgdheid. Ik ging recht op zitten pakte zijn handen vast. Ik keek hem nu nog bezorgder en gespannen aan. ''Als er wat is kun je het mij vertellen dat weet je, toch?'' Ik had het gevoel dat ie iets verborgen voor me hield, maar wat?.

Anoniem
Wereldberoemd

lillitha schreef:
Hij schudde zijn hoofd bij haar vragen en deinsde terug van haar. Hij trok zijn handen snel weg en wendde zijn blik af. Hij haalde diep adem en probeerde de drang te bedwingen. Hij had het niet nodig, niet nu. Hij had pas nog van haar bloed gedronken, en hij had niet zoveel nodig. Dit zou alleen zo kunnen zijn als hij gewond was of... als ze zijn zielsverwant was... Hij werd nog witter dan hij al was.

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
Ik keek hem aan er liep een traan over mijn wang heen. Ik stapte van het bed af, en liep richting de deur. ''Het spijt me dat ik het vroeg.'' Ik opende de deur ging er door heen. Ik rende weg met vele gedachtes Houd die nog van, Doe ik iets verkeert, Het ligt vast aan mij. Ik wou hem niet zo zien niet verdrietig, dat geeft mij nog meer verdriet. Ik probeerde mijn tranen in bedwang te houden. Ik veegde de tranen af aan me mauw en stopte, bij een grote boom. ''Huh? Waar ben ik?'' Ik knipperde even me mijn ogen. Toen dacht ik weer aan Alex en begon weer te huilen. Ik plofte neer voor de boom met mijn handen voor mijn ogen.

Anoniem
Wereldberoemd

lillitha schreef:
Hij keek haar geschokt na toen ze de deur uit rende, maar hij ging haar niet achterna. Ze had waarschijnlijk even de tijd voor zichzelf nodig. Vrouwen. Ze waren zo snel van streek, zo emotioneel... Hij liep naar het raam, opende het en klom vanaf de vensterbank naar boven, het dak op. Daar ging hij liggen, met zijn handen onder zijn hoofd, en dacht na. Langzaam sloot hij zijn ogen en liet alle problemen gaan, om de ultieme rust te ontvangen. Voor zulke dingen dankte hij de Goden. Dit was een groot geschenk dat zij hen hadden geschonken...

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
Langzaam liepen er nog een paar tranen over mijn wang heen. Ik zuchtte diep eigenlijk stelde ik me best aan, maar ik wil gewoon weten wat er met Alex aan de hand is. Ik kan er niet tegen als mensen zo tegen me doen, dan heb ik het gevoel dat ik iets fout heb gedaan. Tuurlijk is dat denk ik niet zo maar ja hoe kan ik dat weten... Alweer zuchtte ik. Alex denkt nu vast dat ik verschrikkelijk overstuur ben en me aan stel. Ik stond op veegde mijn tranen weg, en liep langzaam terug naar de school. Soms stopte ik even om aan de bloemen te ruiken, ik plukte er ook een paar uit eindelijk werd het een mooie bos bloemen. Nog een paar stappen en ik was weer terug op het terrein van school. Er kwam weer een klein glimlachje op mijn mond, eigenlijk had ik deze school erger verwacht. Eigenlijk is het wel raar hoe Alex mijn gekregen was hoe raar ik tegen hem deed, terwijl die eigenlijk een hele lieve jongen is die je niks kwaad wil doen. Oh als ik er zo aan terug denk heb ik hele rare dingen gezegd. Bijvoorbeeld van de snelle rennen hoe dom. Eventjes lachte ik in mezelf. En nu ook weer overstuur voor niks, owh waarom zijn vrouwen hormonen zo raar en die gedachtes ook. Ik rolde met mijn ogen, ik klaag nu om mezelf hoe gek kan wel niet worden.

Anoniem
Wereldberoemd

lillitha schreef:
Hij werd uit zijn gedachten gerukt toen het deel van zijn geest dat zijn omgeving in de gaten hield hem erop wees dat Ino weer in de buurt was en hem naderde. Hij liet zich van het dak vallen en landde sierlijk op de grond, als was hij een kat. Ze kwam wel zijn richting uit, maar hij had net echt het idee dat ze zich haastte.
In plaats van te wachten tot ze bij hem was, besloot hij haar te naderen, om de een of andere voor hem onbekende reden aangetrokken door het idee weer bij haar te zijn. Hij naderde haar tere gestalte geruisloos, en sloeg haar even vanuit de schaduwen gade. Wat was ze mooi, zo perfect en teer, en klein en lief. Net een kitten, precies als een kitten. Schattig en klein, maar met klauwtjes. Hij glimlachte bij zichzelf en wandelde toen met wat meer geluid naar haar toe, opdat ze hem zou horen naderen en niet zou schrikken door zijn plotse aanwezigheid.
'Ino,' zei hij, zijn stem hees. Verlangen. Hij wilde haar, zo graag. Ze was van hem.

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
Mijn gedachtes dwaalde af toen ik wat geruis achter me hoorde, en mijn naam de stem was van Alex. Met een ruk draaide ik me om, lied de bloemen vallen van een kleine schrik. Ik hurkte en reikte naar de bos bloemen, stond weer recht op en liep naar Alexander toe, naja lopen rende eerder. Hoe kan je zoon grote liefde hebben voor iemand, dat je iemand pijnlijk mist dat je nooit meer zonder de gené wilt of kan. Ik versloomde mijn pas hoe dichter ik bij hem kwam. ''Alexander'' zei ik zacht maar met vreugde. In één ruk stond ik stil nog vier passen en ik was mij Alexander, veilig bij hem in zijn armen. Er kwam een lichte flits in mijn ogen over een andere vampier, die op de grond lach met veel bloed er omheen. Er vlak na kwam er een ander beeld over mezelf vast geketend aan zware kettingen. En toen was er nog één over Alexander die bebloed naar me toe kwam en mij vast hield. Weer kwam er een licht flits en weg was het beeld. Beangstig staarde ik naar de grond, balde net iets te hard mijn vuisten. De dorens staken in mijn hand er liep een klein bloed straaltje langs mijn vinger naar beneden. Ik schudde wilt met mijn hoofd, er liepen tranen van angst over mijn wangen heen....

Anoniem
Wereldberoemd

lillitha schreef:
Hij opende zijn armen voor haar toen ze op hem af rende, de bloemen in haar hand tijdelijk vergetend. Hij gaf haar zijn meest oogverblindende glimlach. Tot die plots wegstierf op zijn lippen, bij de aanblik van Ino die verstard voor hem stond, onbeweeglijk, haar ogen wazig, alsof ze geconcentreerd aan iets dacht.
Op het randje van paniek, opende hij zijn geest en strekte hem naar haar uit, haar gedachten opnieuw onderzoekend. Flashbacks... Ze is het allemaal vergeten... Hoe kan dat?!
Hij rook het bloed voor hij besefte dat ze gewond was. Gealarmeerd keek hij naar haar hand, die de doorns van de bloemen in haar hand omklemde, en legde voorzichtig zijn hand op de hare. Hij trok langzaam en oplettend de bloemen uit haar hand en liet ze op de grond neervallen, erop lettend dat hij de wondjes niet nog groter maakte.
Hij keek weer op naar haar gezicht en zag de traan over haar wang rollen. Hij stak zijn hand naar haar gezicht uit en streelde over haar wang, de traan teder wegvegend met zijn duim. Hij keek haar in de ogen.

'Liefje, het is oké, het komt wel goed. Ik had het eerder moeten beseffen... Je herinneringen komen wel terug, en ik zal de persoon die hier verantwoordelijk is zijn verdiende loon geven, dat beloof ik. Ik help je hier wel doorheen.' Hij trok haar in zijn armen, bracht haar gewonde vinger naar zijn lippen en likte aan het wondje, het met zijn helende speeksel sluitend. 'Laten we teruggaan naar de kamer, dan spreken we daar verder, oké?'

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
Ik voelde warmen armen om me heen, ik opende mijn armen hield hem vast. De tranen kwamen tot hij mij omarmde, ik had het gevoel dat ik weer veilig was. Veilig bij hem in zijn warme armen. Ik hield mijn hoofd tegen zijn borstkas aan. Er verliet een zucht van verlichting over mijn lippen heen. Met een licht rillende stem fluisterde ik ''Het is niet jouw schuld..'' ik verstevigde mijn grip zachtjes. Ik wou niet verplaatsen ik wou in dit moment blijven, bij hem stil knuffelend. Alleen met zijn tweetjes niemand om ons heen. Alweer kwam er een vel licht ik hoorde geschreeuw, gelach en zag gemene gezichten. Bloed op de vloer, bloed in mijn nek, een licht gefluister in mijn oor. Een gezicht met een lach er op naast mij staand en vasthoudend, bloed zuigend en wel. Van angst kneep ik mijn ogen dicht, en begon ik lichtjes te rillen. Ik lied Alexander los en hield mijn handen op mijn oren, hield mijn ogen stijf dicht geknepen.

Anoniem
Wereldberoemd

lillitha schreef:
Hij trok haar weer dichter naar zich toe en trok haar handen van haar oren, zijn krachten op haar geest inwerkend om haar te kalmeren en haar weer naar het heden toe te brengen.
Het werkte, en algauw was ze weer kalm in zijn armen.
'Liefste toch, je hebt geen idee hoe erg ik het vind dat dit jou overkomt...', fluisterde hij, zijn lippen op haar kruin. 'Ik zweer dat ik je zal beschermen, wat er ook gebeurt...' Hij tilde haar op in zijn armen ~bridal style~ en sprong omhoog, succesvol een kleine 50 meter omhoog rakend. Daarna gebruikte hij de krachten van zijn geest om tegen de zwaartekracht in te duwen, een soort luchtkussen creërend waar hij op kon lopen.
'Open je ogen, liefste, ik ben zeker dat je het prachtig zal vinden,' fluisterde hij, zelf stil geworden bij het zien van het prachtige landschap dat zich onder hen uitstrekte.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld