Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Delutix

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Drain

Net op het moment dat Amyle werd weggeduwd naar de onderzoekskamer, begon Drains telefoon te rinkelen. Hij pakte hem en zag Sarahs naam staan. Eerst twijfelde hij nog even of hij zou opnemen, maar vervolgens sleepte hij het groene hoorntje naar de zijkant en mompelde een "ja".

Zodra hij haar stem hoorde, vloog er vanalles door hem heen. Woede, omdat ze zomaar was vertrokken. Maar ook iets anders... opgeluchtheid?

'Ik denk dat dat wel kan.' Drain probeerde geen van de emoties die hij voelde in zijn stem te leggen, omdat hij niet wist hoe ze zou reageren.

'Als je vriendje je tenminste laat gaan, zou het dan hier kunnen? Amyle is wakker en ik wil haar niet alleen laten nu,' zei hij en direct daarna brak hij het gesprek af.

Hij wilde niet horen hoe "opgelucht" of "blij" ze was omdat zijn zusje weer bij bewustzijn was. Ze kende Amyle niet en dus zouden die gevoelens gespeeld zijn. Zo redeneerde hij al jaren.

Een korte pieptoon maakte duidelijk dat hij een berichtje had ontvangen, maar in de wetenschap dat het Sarah was, negeerde hij het even.

Snel liep hij terug naar de uitgang van het ziekenhuis. Amyle lag toch op de onderzoekskamer en hij zou snel genoeg terug zijn. Toen hij eenmaal de deuren was gepasseerd, liep hij richting het oude park.

Het enige park dat hem herinneringen bood die hij met beide handen aangreep.

Zoals dat Amyle en hij elkaar daar hadden leren fietsen, omdat hun ouders het te druk hadden gehad. Drain lachte kort om de herinnering. Hij had stug volgehouden dat hij dat echt wel kon en dus, zodra zijn zijwieltjes eraf waren, was hij gewoon op zijn fiets gaan zitten en had getrapt, waarna hij zich had omgedraaid en Amyle vol trots had aangekeken. Jammer genoeg, was hij daarna wel omgevallen, maar zodoende kon hij het. En hij had het zijn zusje geleerd, want hij was volgens zichzelf al een "echte professional" geweest.

Hij had in het park vele dagen doorgebracht met Amyle.

Ze hadden er zitten lezen en kleuren en lachen... alles wat een kind zich kon wensen. En bovendien hadden ze hun huis op die manier vaak ontvlucht.

Zelfs op die leeftijd hadden zijn vader en moeder al nooit veel aandacht voor Drain gehad en het leek alsof ze toen al een hekel aan hem hadden gehad. En hoewel dat niet helemaal zo het geval was geweest bij Amyle, had zij zich altijd braaf aangesloten bij Drain. Ze had het niet eerlijk gevonden en deed daarom maar gewoon mee met hem.

Al had ze zelfs toen al veel meer vriendjes en vriendinnetjes geteld dan Drain.

Weer klonken er een aantal piepjes en Drain schrok op uit zijn herinneringen.

Terwijl hij terug liep naar het ziekenhuis, pakte hij zijn mobiel en bekeek de berichten die hij had ontvangen.

Account verwijderd

schreef:
Sarah

De stem van Drain zorgde voor een goed gevoel in haar buik en ergens was ze pak dat hij al gauw de controle over zijn woede zou verliezen waardoor hij van alles en nog wat tegen Sarah zou zeggen. Maar het verbaasde Sarah dat hij dat niet deed en de meest simpele antwoorden gaf zonder enig gevoel in zijn stem te laten opmerken.

En het verbaasde Sarah al helemaal toen hij gauw na zijn laatste woorden het gesprek beëindigde.

Vriendje? Over welk vriendje had hij het? Het was toch duidelijk dat Sarah niet het type was dat vreemd zou gaan?

Waarschijnlijk zou hij al zijn woede uiten in het ziekenhuis, en dat mocht hij zeker doen ook aangezien zij duidelijk degene was die wegrende. Maar dat deed ze alleen om haar gevoelens te beschermen, daar had ze toch ook gelijk in?

"Hij heeft het over een vriendje?" zei Sarah hardop, het klonk eigenlijk meer als een vraag,

"Vriendje?" herhaalde Lucas.

"Ik weet het ook niet hoor, waar haalt hij het vandaan? Ik ben toch duidelijk niet het type dat vreemdgaat? Toch?" herhaalde ze haar gedachtes terwijl ze zich weer richting Lucas omdraaide.

"Achja, waar spreken jullie af? Ik wil je wel brengen?" gaf Lucas als optie.

"Ik heb een OV en je hebt al genoeg voor me gedaan, dus nee bedankt." zei Sarah terwijl ze haar jas opraapte van de bank en die weer begon aan te trekken.

"Ik ben je neef, en als hij je wat aan doet kan ik meteen actie ondernemen, dus ik kom zeker mee, geen domme excuses gebruiken Saar." maakte Lucas duidelijk waarna ook hij opstond.

Ze stemde er uiteindelijk mee i dat hij haar zou brengen en op haar zou gaan wachten daar, wie weet zou hij haar wel gaan neersteken?

Alhoewel dat zeker niet iets zou zijn voor Drain, maar goed, ze waren toch al in een ziekenhuis, dus erg ver reizen zou ze zeker niet hoeven.

'Ik heb geen vriendje?" stuurde ze uiteindelijk naar Drain toe toen ze in de auto van Lucas stapte.

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Drain

Één van de berichten was inderdaad van Sarah.

"Ik heb geen vriendje?"

Drain trok zijn wenkbrauwen op. Waar was ze dan nu? Had hij het dan toch verkeerd begrepen van Lydia? Nee toch? Hij haalde zijn schouders op en liep door de draaideuren van het ziekenhuis, terwijl hij de andere berichten las. Er was er nog een van Lydia die vroeg hoe het met hem ging, waar hij simpel op antwoordde met een "alles goed" en een van een onbekend nummer.

"Meneer Milay, ik verzoek u dringend zo snel mogelijk terug te komen naar het ziekenhuis. Het gaat om uw zus. -Dokter Matthews"

Drains ogen werden groter en hij legde de laatste paar meters in het ziekenhuis half rennend af. Wat zou er zo belangrijk zijn dat een dokter sms'jes ging sturen?

'Meneer Milay!' Drain hoorde de man voordat hij hem zag en toen hij zich omdraaide, zag hij dat de man met een verwrongen gezicht naar hem toe kwam. 'Meneer Milay, we konden uw ouders niet bereiken,' Drain zuchtte geërgerd, 'maar het gaat dus om uw zus.' Het gezicht van de man werd serieuzer en Drain kreeg er de kriebels van. 'Ze is terug gezakt en de artsen proberen nu alles voor haar te doen, maar het is niet meer zeker of ze het gaat halen. Er is niet veel kans.' Drain zakte door zijn knieën en nam zijn hoofd in zijn handen.

'Nee. Nee. Nee, dit kan niet.'

'Meneer, het spijt me. U kunt nu alleen nog even wachten.'

'En als ik nou niet wil wachten, he? Wat nou, als ik gewoon wil dat jullie er verdomme nog meer dan alles aan doen om haar beter te krijgen? Het moet!' Drain had zin om iets te slaan en het boeide hem niet meer dat hij ondertussen aan het schreeuwen was.

'Doet u nu rustig,' probeerde de man hem te kalmeren, iets wat niet echt lukte.

'Ik doe niet rustig, fuck rustig! Ik wil mijn zus beter hebben!' Net op het moment dat Drain uit wilde gaan halen naar de muur achter de dokter, voelde hij een hand op zijn arm en stopte zijn actie.

Account verwijderd

schreef:
Sarah

"Ik ben eigenlijk best wel bang.." gaf Sarah uiteindelijk toe.

"Waarvoor?" vroeg Lucas gauw nadat hij heel snel Sarah had aangekeken, want ze zaten nog steeds in de auto.

Ze was door meerdere redenen bang. Ten eerste zou hij waarschijnlijk behoorlijk kwaad zijn omdat ze verder niet meer van zichzelf had laten horen. En doordat ze zo plots verdween had hij natuurlijk gedacht dat ze een vriendje zou hebben, maar die had ze zeker niet. Nogmaals, ze was niet het type dat graag vreemdging. Ze zou zichzelf daar ook alleen mee tot last zijn aangezien ze zich dan behoorlijk veel spijt zou hebben.

"Laat maar." En met die twee simpele woorden hield het gesprek zich op en ging de reis in stilte verder. Gelukkig ging Lucas niet door met het doorvragen waarvoor ze bang was. Al deed hij dat normaal wel. Maar hij had dus opgemerkt dat dit niet het juiste moment was. Dat was fijn.

Na een snel voorbij gaande 20 minuten kwamen ze aan bij het ziekenhuis. En Sarah merkte dat de zenuwen wat minder werden, want ze zou niet kunnen vluchten, alhoewel weglopen zou een idee zijn maar dat was ze niet van plan. Nee, ze wou het uitpraten en ze wou duidelijke antwoorden.

"Ik ga wat rond lopen, als er wat is bel je me, goed?" zei Lucas en Sarah knikte waarna ze richting de balie liep.

Ze gaf de naam van Amyle door en de balie-vrouw wees haar door naar haar kamer, maar ze waarschuwde wel dat ze niet naar binnen zou mogen gaan omdat ze niet ze zich niet in zo'n goede situatie bevond.

Onderweg hoopte ze dat Drain dat nieuws nog niet gehoord zou hebben, maar algauw merkte ze op dat hij het wel degelijk gehoord had. En hij zag er woest uit. Net toen hij op het moment stond om de dokter een vuist in zijn gezicht te slaan, rende Sarah erheen en plaatste ze haar hand op zijn schouder en gaf er een flinke duw aan.

"Je gaat niet de dokter slaan Drain." waarschuwde Sarah hem.

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Drain

Drain draaide zich om en keek in het gezicht van Sarah.

'Zeg me niet wat ik moet doen! Iedereen zegt alleen maar dingen en het is allemaal bullshit! Ik moet ze toch iets duidelijk maken, verdomme!' Hij haalde diep adem en kalmeerde zichzelf een beetje, waardoor hij niet meer schreeuwde. Zijn stem klonk nog altijd verwrongen, maar hij schreeuwde niet meer en dat was iets wat Drain toch al veel moeite kostte. 'Eerst, zegt hij dat ze niet wakker wordt, maar wordt ze het toch. Toen zei hij dat ze beter werd en dat wordt ze dus duidelijk niet.' Drain hapte nog een keer naar adem om zijn stem toch niet weer harder te laten klinken.

'En vervolgens moet ik aan jou beloven dat ik het meen. Maar zelf meen je er geen zak van. Dus dat is ook alweer een leugen die ik mag optellen bij de rest,' siste Drain toen. Hij had zelf niet eens in de gaten gehad dat dat hem zo dwars zat, maar zodra hij het zei, ging er een steek door zijn lijf. Het had hem dwars gezeten dat ze tegen hem had gelogen. En hij wist niet waarom hij dat zo zag. Zijn moeder loog constant tegen hem, dat kon hij wel hebben.

Toen snapte hij het opeens. Het was omdat hij niet had gelogen.

Tegen zijn moeder loog hij ook. Zij loog terug. Het zou hem een worst wezen. Maar in tegenstelling tot bij dat mens, had hij dit keer de volledige waarheid verteld, in tegenstelling tot Sarah.

'Jongedame, jongeman, zouden jullie dit gesprek buiten kunnen voortzetten? We willen deze kamer graag gebruiken.' Een vrouwtje in ziekenhuiskleding sprak hen toe en Drain knikte en liep met grote passen naar buiten. Hij keek naar het bordje, benieuwd met wie Amyle op de kamer zou komen.

Haar naam was weg.

Snel rende Drain naar dezelfde man als daarstraks. Dokter Matthews.

'Waar is mijn zus?'

De man wees hem een kamer en Drain stormde naar binnen. En toen zag hij haar. Ze zag er niet uit. Ze was te bleek. Het enige dat hem ervan verzekerde dat ze nog in leven was, was het piepende apparaat naast haar dat haar hartslag meette.

'Millie, Molentje, alsjeblieft. We hebben dit al eens gedaan. Wordt weer wakker, oké?' Hij streelde haar over haar wang. En plotseling was hij zich ernstig bewust van twee dingen.

Één; Sarah was hem gevolgd en stond naast hem naar Amyle te kijken.

Twee; Zijn blaas was vol.

'Ik weet niet wat je hier schijnheilig staat te doen, maar ze kan maar beter niet dood gaan terwijl jij hier staat. Ik moet naar de wc en als ik terug kom, ben jij verdwenen uit deze kamer. Je wacht op de gang maar, het zal me een worst wezen, maar niet hier. We gaan de discussie niet hier voeren.' Met die woorden, beende hij op een rap tempo de kamer uit om zijn blaas te legen.

Account verwijderd

schreef:
Sarah

"Het zijn dokters, niet mensen die in de toekomst kunnen kijken. Ze voorspellen het, maar wie weet welk wonder ervoor zorgt dat ze uiteindelijk toch wakker wordt. Ze willen je alleen geen valse hoop geven." mompelde Sarah. Hopelijk had Drain had gehoord, maar ergens verwachtte ze dat hij geen aandacht meer aan haar zou besteden aangezien hij duidelijk nog niet over haar actie heen was.

"Ik heb nergens over gelogen?" snauwde ze naar hem toe met ietwat een verbaasde uitdrukking op haar gezicht. Ze had nergens over gelogen, ze hield totaal niet van leugenaars, en als ze hen haatte, waarom zou ze er dan zelf een zijn?

Sarah volgde hem gauw toen hij richting de kamer van Amyle snelde, en zonder maar ook te vragen of zij ook naar binnen mocht, liep ze de kamer in. Hij was toch niet van plan om haar weg te sturen? Dat was toch niets voor Drain?

Blijkbaar had ze het totaal mis want al gauw besefte Drain zich dat zij zich ook in de kamer bevond. Schijnheilig.. Dat was ze dus volgens hem. Iets waar ze het totaal niet mee eens was maar om hem nu tegen te spreken leek haar heen geen goed idee. Vandaar dat ze na hem op het punt stond de kamer te verlaten. Maar ze hoorde wat geluiden achter haar komen waardoor ze zich gauw omdraaide.

Amyle was wakker?!

"Sarah, is het niet?" vroeg Amyle nadat Sarah zich had omgedraaid en haar nu aankeek via de deur.

Sarah knikte alleen maar.

"Je weet hopelijk toch wel dat hij stapelgek op je is? Mijn broertje weet het zelf misschien nog niet. Ik ben er namelijk van overtuigd dat die gast het per sé niet wil toegeven, maar hij is dol op je." begon Amyle al gauw.

Blijkbaar was ze al wakker geworden voordat Drain de kamer had verlaten waardoor ze hem nog had kunnen horen praten.

"Ik heb hem boos gemaakt en teleurgesteld, die gevoelens zijn vast allang verdwenen." mompelde Sarah terwijl ze niet weg ging bij de deur. Want al wou ze het niet toe geven, Drain was redelijk eng momenteel en ze wou geen chaos verzorgen in het ziekenhuis. Vandaar dat ze het liefst meteen de kamer zou willen verlaten voordat hij eraan zou komen.

"Drain moet zich niet zo aanstellen, maar om een of andere reden kan hij niet accepteren dat hij als een blok voor je is gevallen, meid. Hij heeft het me niet in zoveel woorden gezegd, maar ik hoorde het in alles. Bovendien zag ik het in zijn ogen toen hij het over je had toen ik wakker was." ging Amyle verder zonder zich te storen aan Sarahs woorden.

"Ik denk dat ik maar moet gaan voordat Drain terug is.." mompelde Sarah zonder op Amyle in te gaan.

"Hij overdrijft, blijf gewoon joh, hij kan toch niks doen terwijl ik hier lig." grijnsde Amyle.

"Ik denk toch maar dat het beter is om te gaan, misschien zie ik je straks nog wel." besloot Sarah.

"Goed, nou, hopelijk tot straks dan. Maar weet dat hij zich als een lul gedraagt maar eigenlijk stapelgek op je is, goed?" Sarah knikte en verliet zo gauw de kamer waarna ze de deur achter zich sloot.

Ze liet zichzelf tegen de muur aanleunen en een diepe zucht verliet haar lippen.

Waarom was het zo ingewikkeld tussen de twee?

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Drain

Het duurde niet lang om zijn blaas te legen, maar hij liep tegen een verpleegster op, die alles uit haar handen liet vallen. Drain zuchtte eens en bukte toen om de dingen aan haar terug te geven.

'Bedankt,' mompelde het meisje, dat een blos op haar wangen kreeg. Drain knikte naar haar en liep toen door, terug naar Sarah en Amyle.

Hij zag dat Sarah aanstalten maakte om weg te lopen, maar hij pakte haar pols vast en draaide haar om.

'Wat wilde je nou zeggen? Ik denk niet dat je terug gekomen bent om mij te stoppen van het slaan van die labrat, dus er moet een reden achter zitten.' Drain liet haar pols los. Hij had onbewust hem langer vast gehouden dan nodig was, maar zodra hij het door had gehad, had hij hem los gelaten. En ze had hem stroom gegeven, dat voelde hij tintelen. Hij wist echter niet zeker of hij het gevoel nu echt onaangenaam vond of niet. Zijn ergernis kreeg echter weer de overhand en hij kneep zijn ogen een beetje samen.

'Ik weet niet wat je dacht toen je het deed, want je zit mij wel constant te veroordelen, maar zelf er een vriendje op nahouden als je seks hebt met een ander, is ook niet echt netjes.' Hij slikte en liet de snel de laatste adem, die hij onbewust ingehouden had, naar buiten stromen.

'Lydia heeft me verteld dat je bij een jongen zat, je vriendje, dus daarom weet ik dit.'

'Weet je wat ik het ergst hieraan vind? Dat je mij zo graag wilde horen zeggen dat ik het meende, maar het zelf niet deed.'

'Maar, het zal me ook een worst wezen. Ik heb hier toch niets aan. Het is niet alsof ik ineens verliefd op je zou zijn ofzo. Liefde is kansloos en relaties zijn nep.' Drain nam nog een hap adem. 'Als je me nu wilt excuseren, dan ga ik naar mijn zusje,' sloot hij af en op het moment dat hij haar opzij wilde schuiven, gebeurde er van alles tegelijk.

Mensen kwamen aanrennen en stormden de kamer van Amyle binnen, recht voor zijn neus. Drain hoorde ze gespannen met elkaar praten en bovenal hoorde hij een wel erg doordringende piep.

Een piep die hij kende.

De piep die ooit duidelijk had gemaakt dat zijn opa er niet meer was.

Hij wist dat het fout was, maar hij hoopte zielsveel dat de piep hoorde bij de oude vrouw die in het bed naast die van zijn zusje had gelegen. Maar hij wist dat het foute boel was toen de piep stopte, want er kwamen weer mensen naar buiten. En die mensen keken niet opgelucht.

Drain sprintte de kamer in en toen zag hij haar. De vrouw naast Amyle zat ook met opengesperde ogen te kijken. Een enkele dokter stond nog naast haar die met spijtige ogen naar hem keek en vertelde hem dat het haar hart was geweest en dat het hem speet dat ze haar niet hadden kunnen redden.

En al wat Drain kon doen, was erheen lopen, nog een keer over haar wang aaien, die al minder warm was dan een paar minuten daarvoor, haar eens door elkaar schudden en een ontkenning fluisteren. Een ontkenning van de waarheid. Hij kon en wilde het niet geloven, maar hij moest wel. Hij wist dat het moest, maar hij kon het gewoon niet. Ze was zijn goed geweest. Het goede deel dat zijn slechte deel verdrong. Het deel dat hem een beter mens maakte.

En nu? Nu was ze weg.

Account verwijderd

schreef:
Sarah

Ze schrok toen hij plots weer verscheen en haar pols vast hield toen ze net op het punt stond om weer richting huis te gaan. Met hem kon ze niet meer praten, het was overduidelijk dat hij té boos was. Ze draaide zich om met zijn hulp waarna ze hem aankeek. Ook zij begon wat kwader te worden doordat hij alles zo verkeerd begreep.

"Oké, ik wil duidelijk hebben dat ik hier niet heen ben gekomen om erin te wrijven dat ik een vriendje heb, als dat is wat je denkt. Want die heb ik dus duidelijk niet. Is het je niet opgevallen dat ik vreemdgaan onacceptabel vind? Die jongen waar Lydia het over had is mijn neef, de neef waar ik heen ben gegaan nadat ik verdween uit het hotel. Wil je een verklaring? Goed, ik- " en voordat ze verder met haar verhaal kon gebeurde iets wat ze niet aan zag komen.

Het gebeurde zo snel dat ze in een soort van trans zat en niet wist wat ze moest doen. En voordat ze het wist had ze Drain aan zijn arm getrokken terwijl hij hopeloos woorden in zijn zusjes oren stond te fluisteren. Ze sloeg haar arm om hem heen en de andere plaatste onder zijn nek. Zonder om naar enig toestemming te vragen drukte ze zijn hoofd tegen haar schouder aan. Een paar kleine tranen rolden ook over haar wangen, het deed zo verschrikkelijk veel pijn om hem zo te zien.

"Ik weet dat ik degene ben die je momenteel het minst graag zit. Maar ik wil mijn verhaal kwijt voordat je besluit om alle contact met mij te verbreken." fluisterde ze in zijn oor waarna ze hem mee naar buiten toe trok. De dokters hadden al aangegeven dat het beter voor Drain zou zijn om buiten even frisse lucht naar binnen te halen en even alles tot zich in te laten zinken. Maar Sarah kon het niet meer uithouden. Ze wilde zeker weten dat ze haar gedachtes klopte. Dat haar onzekerheid nodig geweest was en dat ze de juiste beslissing had gemaakt door weg te lopen.

Aangekomen bij de ingang van het ziekenhuis pakte Sarah zijn pols weer vast en zorgde ervoor dat ze nu in een dichtbijzijnde parkje liepen. Het was nog rustig waardoor Sarah dit het ideale moment vond om haar hart te luchten. Het was allemaal niet zo goed gepland en ze had de dood van zijn zusje zeker niet zien aankomen. Maar ze wilde weten of ze al die tijd al gelijk heeft gehad.

Ze hield halt en keek Drain doordringend aan.

"Ik weet dat het niet het juiste moment is, maar ik wil dit gewoon uitgelegd hebben voordat jij je beslissingen maakt." Een zucht verliet haar lippen maar ze had zichzelf beloofd om dit gesprek niet meer te gaan proberen ontlopen.

"Ik was onzeker. Ik heb gemerkt dat ik je steeds meer ben gaan mogen en steeds vaker bij je wilde zijn, dat jouw aanwezigheid me goed deed. Maar ik heb het gevoel gehad dat dit nooit wederzijds is geweest. Dat jij nooit van mij kon gaan houden op de manier waarin ik dat doe. Ik ben verliefd op je geworden Drain. Dat jij liefde dikke bullshit vind en me nu zeker niet gaat geloven, raakt me ergens wel. Maar door de gedachte dat het nooit wat zou kunnen worden ben ik weggegaan. Gevlucht voordat jij mij kon gaan kwetsen, want ik dacht dat dat was wat jij zou gaan doen. Ik begrijp het dat je kwaad op me bent, teleurgesteld in me bent. Maar ik was gewoon bang en ben nu nog steeds bang voor wat je gaat zeggen. Ik probeerde dit zo veel mogelijk te ontwijken omdat ik de waarheid niet onder ogen wilde komen, maar ooit moest het gebeuren. Ik, ik weet het niet meer. Als je wilt dat ik je met rust laat, dan doe ik dat ook."

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Drain

Drain liet haar haar gang gaan en snoof de geur van Sarah op. Zijn hoofd lag in haar haren en het deed hem goed, maar niet goed genoeg om alles te vergeten.

Om háár te vergeten.

De dokters lieten doorschemeren dat ze wilden dat hij naar buiten ging, maar Drain wist het allemaal niet meer en was zelfs een beetje blij toen Sarah de leiding nam en hem mee naar buiten sleurde. Ze begon te praten en Drain hoorde het wel, maar kon niet reageren. Hij zag steeds hoe zijn zusje, zijn kleine, lieve, gekke, geweldige zusje daar als een minuscuul mensje in het bed had gelegen, terwijl ze veel te bleek was. En veel te koud.

Het was alsof haar woorden hem sober maakten na te veel drinken, want eindelijk kon Drain wat anders dan recht voor zich uit staren alsof er iets interessants te zien was in de verte. Hij merkte dat hij weer in het parkje was waar hij eerder ook had gelopen en hij sloot zijn ogen even om de pijnlijke herinneringen buiten te sluiten. Hij concentreerde zich op haar woorden, want hij wist dat ze belangrijk waren.

'Ik ben verliefd op je geworden.'

Iets raakte Drain en hij keek haar plotseling aan. Dat kon niet. Ze kon het niet menen. Die gevoelens bestonden alleen in slechte romans en cliché films, toch?

Toen ze echter voorstelde om hem met rust te laten, voelde hij een steek. Alsof ze dat erg zou vinden, schoot er door zijn hoofd. Niemand vond het ooit iets goeds om een lange tijd met hem door te brengen. Niemand, behalve... Drain beet op zijn lip, om de gedachtestroom tegen te houden.

'Sarah.' Drain walgde van zijn eigen stem. Het klonk niet eens als zijn eigen stem, het klonk alsof hij enorm verkouden was en zijn adem inhield tegelijk.

'Wat wil je dat ik zeg?' Hij schudde zijn hoofd en sloot zijn ogen een paar seconden, om ze vervolgens weer te openen en ze in die van haar te boren. 'Ik ben ook verliefd op jou, laten we naar de horizon huppelen en op onze eenhoorns over de regenboog vliegen? Want dat is net zo geloofwaardig in mijn ogen als het hebben van een echte relatie, die om gevoelens draait.'

'Ik ben een lul. Ik weet het,' zuchtte hij.

'Weet je wat het is, ik meende wat ik zei. Ik meende dat ik je geen pijn zou doen. Ik weet niet waarom, maar ik had je nodig. En toen je weg was, voelde dat gewoon klote. 'Hij haalde een hand door zijn haar. 'En ik snap nu wel waarom je het deed, maar voor mij klinkt dit inderdaad als een grote hoop bullshit.' Hij haalde adem. 'Toch moet je me geloven als ik zeg dat ik je niet wilde kwetsen. Ook al ben ik nog zo'n klootzak.'

Vervolgens zakte Drain in elkaar op een bankje en trok zijn benen op, om daarna zijn armen erom heen te slaan en zijn hoofd erop te leggen.

Er liep te veel rond in zijn hoofd. Sarah zorgde ervoor dat hij in de war raakte en hij snapte het niet meer. En nu had hij zijn zusje niet meer om advies te vragen.

Het besef was er nog niet helemaal, maar het Drain wist dat het een keer zou binnen denderen en dat hij dan een nog erger wrak zou zijn dan nu. Dat boezemde hem angst in en hij wist niet wat hij ermee moest.

Account verwijderd

schreef:
Sarah

Ze begon nu met het tellen tot tien in haar hoofd aangezien de sarcastische voorstel van Drain haar mateloos irriteerde. Dit was niet het juiste moment voor grapjes en normaal had ze hier wel om kunnen lachen maar dit keer was ze bloedserieus. De neiging om hem een stomp in zijn maag te verkopen groeide als maar na zijn woorden. Hij vond het allemaal vast en zeker belachelijk en ze begon zich te schamen voor haar gevoelens voor hem.

Uiteindelijk trok ze het niet meer en verkocht hem een stomp in zijn maag nadat hij plaats had genomen op de bank. Ze had ondertussen wel zijn benen weggeduwd aangezien hij anders zijn buik bedekte.

"Je bent inderdaad een lul, een klootzak en verdomme, je neemt me niet serieus of wel? Die stomp verdiende je ook. Ik ben serieus, dit is niet iets waarover ik ga liegen ja. En dat je nu zegt dat je liefde echt dikke bullshit raakt me echt heel erg. Ik stel je een vraag en je reageert er sarcastisch op, verdomme." snauwde ze naar hem.

"Ik heb echt zo veel zin om je in elkaar te slaan en al mijn woede naar jou toe te uiten in geweld. Maar ergens wil je ook zo graag zoenen.."

En sinds wanneer durfde ze zo eerlijk te zijn over haar verlangens? Maar ontkennen kon ze zeker niet, ze verlangde naar zijn zachte volle lippen op de hare..

Maar hij voelde niets voor haar, dus waarom zou het dan ook willen? En ze besefte zich steeds maar meer dat ze haar gedachtes voor zichzelf
had kunnen houden.

"Ik wil niet dat je iets zegt, ik wil dat je duidelijk bent over.. over alles ja. Wat wil je dat ik doe? Wegga en je met rust laat? Of blijf en wij gewoon zoals voorheen vrienden zijn?" Want meer zou het waarschijnlijk toch nooit worden..

Ze wilde het liefst niet weggaan uit het huisje en David en Lydia verlaten. Maar als dat ervoor zou zorgen dat Drain hun nog wel als vrienden behield had ze het ervoor over.

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Drain

Verward keek Drain naar zijn buik. Sarah had hem een behoorlijke stomp verkocht. Hij voelde het, maar het deed niet echt heel veel pijn. Hij keek op en zag dat ze maar bleef ijsberen terwijl ze praatte. Hij stond op en merkte dat de stomp goed was geweest om hem weer sober te krijgen. Hij had weliswaar niets gedronken, maar hij was dronken van verdriet.

Gadverdamme, dat klonk echt mietig.

Hij schudde zijn hoofd.

'Sarah...' Hij probeerde haar te onderbreken, maar ze gaf hem er geen kans toe. Anders had hij haar verteld dat ze niet zulke dingen moest zeggen tegen hem. Hij wist dat ze niet waar waren. Misschien dacht zij van wel, maar hij wist dat ze uiteindelijk toch niet konden kloppen.

En toen ze zei dat ze hem wilde zoenen, voelde hij die drang ook. De blosjes waren terug op haar wangen. Hoewel het nu van woede was. Ze zag er woest aantrekkelijk uit, hoewel dat woeste ook waar was. Alles waar hij aan kon denken waren de woorden "maar ergens wil ik je ook zo graag zoenen".

Man up, Milay.

'Nee,' hij praatte misschien wat zacht, maar hij wist zeker dat ze het zou horen. Ze was ontzettend op hem gefocust en hij zag hoe haar lichaam op die van hem reageerde, terwijl op hetzelfde moment hij zijn handen balde, omdat hij anders haar nu vast zou pakken en zou zoenen.

De drang was zo groot.

Drain wist dat hij haar niet moest gebruiken als een soort rebound en daarom probeerde hij het in te houden en hij beet nog eens extra hard op zijn lip. Hij voelde de ijzerachtige smaak van bloed in zijn mond en haalde zijn tanden er uit om ze iets zachter naast het open plekje te planten.

'Je hoeft niet weg.' Eindelijk sprak hij de woorden uit. Het stak hem op een of andere manier dat ze zei dat ze gewoon vrienden zouden zijn. Waarschijnlijk omdat hij wist dat vrienden toch niet lang bij hem bleven.

'Sarah, wat ik wil zeggen is dat het me spijt. Ik weet dat ik dat allemaal ben en doe, maar ik weet gewoon niet anders,' zei hij, terwijl hij opmerkte dat hij onbewust dichter bij haar was gaan staan. Er was niet meer ruimte dan twintig centimeter tussen hen.

'Ik weet het niet. I-ik weet het gewoon niet, oké? Ik kan niet goed nadenken nu.' Hij voelde de spanning erger worden en draaide zich daarom vlug om. Hij wist niet wat hij anders zou doen. Dat hield hij zichzelf in ieder geval voor, maar hij wist drommels goed dat hij zich dan niet meer in zou kunnen houden en dat voor hij het zou weten, zijn lippen op die van haar zouden zitten.

Account verwijderd

schreef:
Sarah

Sarah schrok toen hij plots haar naam zachtjes mompelde, ze had hardop gepraat.. Hij had gehoord dat ze hem wou zoenen? Waarom overkwam haar dit nou weer? Hoe moest ze hem nou gaan aankijken zonder dat haar wangen een roze kleur zouden krijgen?

Het lukte Sarah nog om hem aan te kijken zonder dat ze rood werd van schaamte. Haar ogen waren gefocust op zijn lippen die langzaam de woorden uitspraken. Hij kwam ook een stukje dichterbij wat ervoor zorgde dat Sarah het benauwder kreeg dan dat ze het al had.

En toen had hij zich omgedragen, maar waarom?

"Weet je Drain. Misschien is het goed als ik nog even een tijdje bij Lucas, mijn neef, blijf." sprak ze en ze legde de nadruk op neef aangezien dit een van de probleem veroorzakers was.

"Dan kan jij steun bij Lydia en David zoeken en ik kan wachten totdat jij wel goed nagedacht hebt over.. over ons. Ik wil je niet tot last zijn en je hebt al erg veel aan je hoofd met je.. Je weet waar ik het over heb.." een zucht verliet haar lippen maar ze bleef het feit dat hij met zijn rug naar haar toe gericht stond negeren.

"Als je me niet eens aan wil kijken, prima. Maar goed, ik ga dan maar?"

Het kwam eerder als een vraag dan als een opmerking aan aangezien ze zelf het liefst niet weg wilde. Hij had haar al gezegd dat ze niet weg hoefde, maar dit was alleen maar beter toch? Zo zouden ze over een aantal dagen, weken of misschien wel een maand later een nieuw hoofdstuk kunnen beginnen. Als vrienden. Sarah verwachtte dit antwoord al maar toch bleef de realiteit haar raken, haar kwetsen.

Ze was redelijk goed in het opzetten van een masker. Als ze wilde had ze niet eens toegegeven dat ze verliefd op hem was geworden maar ze wilde dat hij het wist. Want anders zou hij keuzes maken die hij niet gemaakt zou hebben met meer informatie. Sarah was hem een verklaring verschuldigd.

Ze stond nog steeds achter hem, zou hij nog wel omdraaien en haar gedag wensen?

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Drain

Ze zou echt gaan. Ze zou bij haar neef blijven.

Wie wist of ze dan nog terug zou komen? Grote kans dat ze of daar zou blijven of ergens anders iets zou vinden. Hij zou het contact met haar verliezen en nooit meer iets van haar horen. Die gedachte stak hem in zijn borst.

Drain begon zich langzaamaan te irriteren aan zichzelf. Hij kon niet goed nadenken als ze in de buurt was en vond dat belachelijk. Hij moest zijn kop erbij houden.

Drain wist niet wat hij zou moeten doen zonder haar in het huis. Ze was er nog maar net en ze was nu al noodzakelijk voor hem geworden. Hoe clichématig het ook was, ze was als een drug voor hem. Of eigenlijk was ze als zuurstof na een lange tijd onder water. Ze was goed voor hem en dat had hij nodig.

Lydia en David zouden niet de steun kunnen bieden die hij nodig had, de enige die hem op dit moment de goede steun kon bieden, was Sarah. Zij zou geen last zijn. Zij zou de enige zijn die niet als een last voor hem zou zijn. Ze moest blijven, want het was de enige manier waarop hij het wilde. Ze moest bij hem blijven, anders zou hij gek worden.

Het besef drong bij Drain door en net nadat ze haar laatste woorden had uitgesproken, draaide hij zich om, pakte haar vast aan de weerszijden van haar hoofd en drukte zijn lippen ruw op die van haar. Hij kuste haar alsof het het laatste wat hij ooit zou doen was. Alle passie die hij in zich had, al het verdriet stopte hij er in en ergens voelde hij ook iets anders. Door alle donkere emoties in zijn lijf, kwam een licht gevoel dat hem verwarmde en hij wist niet wat het was. Het was iets wat hij nog nooit gevoeld had.

Toen hij uiteindelijk terug trok, liet hij haar niet los en liet zijn voorhoofd tegen dat van haar rusten.

'Niet weggaan. Alsjeblieft,' fluisterde hij, zijn ogen nog altijd gesloten.

De laatste tijd leek Drain niks meer over zichzelf te weten. Hij wist steeds niet wat hij zou doen als zij iets deed. Het hing allemaal van haar af. Maar hij meende het, als ze nu zou zeggen dat ze alsnog weg zou gaan, wist hij echt niet wat hij zou moeten doen.

Account verwijderd

schreef:
Sarah

Toen hij zich in één beweging omdraaide schrok Sarah waardoor haar ogen groter werden. Maar voordat ze het wist had Drain zijn lippen op de hare gedrukt.

Wat bedoelde hij hier nou weer mee? Hij vond liefde bullshit, had niet gezegd dat hij Sarah ook leuk vond maar zoende haar toch wel. Hoe graag ze haar lippen ook van de zijne wilde halen, het lukte haar niet. Ze kon het oprecht niet. Ze had hier al veel te lang naar verlangd. Maar niet op deze manier, ze had het gewild nadat Drain haar toegegeven had dat hij ook haar leuk vond en nadat hij het haar vergeven had. Maar dat was zeker te veel gevraagd.

Maar ze kon niet ontkennen dat ze er ultiem van genoot. Ze had het hem toegegeven en hij had het initiatief genomen om het uit te voeren. Maar dit zorgde er alleen maar voor dat het nog een grotere warboel in haar hoofd werd.

Wilde hij iets duidelijk maken? Of deed hij dit omdat Sarah zo hopeloos leek en hij ervoor wilde zorgen dat ze minder zielig overkwam?

Nadat zijn zachte lippen de hare hadden verlaten keek Sarah hem met een uitdrukking aan waaruit je niet kon lezen of ze boos of verward was. Want ze was het beide.

"Niet weggaan. Alsjeblieft," de woorden drongen haar oren in en ze besefte dat hij haar smeekte om niet te gaan. Dit keer klonk hij hopeloos..

Ze keek hem ietwat verwaarloosd aan terwijl hun voorhoofden tegen elkaar rustten en hij zijn handen om haar wangen heen had geplaatst.

"Ik.. ik weet het niet meer? Wat wil je hiermee zeggen Drain. Ik.. hmpf.. Het is een hele bende in mijn hoofd en ik weet niet wat je hiermee wil zeggen.. Wees duidelijk. Alsjeblieft, dan weet ik waar jij toe in staat bent.." vroeg ze hem waarna een diepe zucht haar lippen verliet.

"Duidelijk zij Drain, alsjeblieft." herhaalde ze in haar hoofd.

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Drain

Ze kuste hem terug, dat had hij gevoeld. Toen hij haar aankeek zag hij in haar ogen dat haar emoties om voorrang vochten, maar het meest viel hem op dat ze verward was. Als hij eerlijk was, was hij dat ook.

Hij snapte echt helemaal niets meer van zichzelf.

'Sarah, je moet me helpen,' zei hij tegen haar en hij hoopte dat ze hem voor deze ene keer eerst zou laten praten, maar haar kennende, zou ze hem wel weer onderbreken.

Dat was een gok die hij uit ervaring kon maken.

'Ik weet niet wat ik wil zeggen, oké? Ik weet alleen dat als ik met jou ben, ik mijn zorgen even kan vergeten. Dat is iets goeds, geloof ik.'

'Ik weet niet hoe je het doet, maar zodra ik je zie, is het enige wat ik wil doen, je zoenen. Ik wil je zoenen en ik weet niet waarom ik die drang niet kan onderdrukken. Je bent de eerste waarbij ik dat niet kan en dat is zo fucking verwarrend.' Hij schudde gefrustreerd zijn hoofd.

'Ik weet niet meer wat ik moet doen en ik weet niet meer hoe ik dingen moet doen, alles hangt af van wat jij zegt of doet. Ik weet alleen maar dat jij de ergste dingen iets minder erg maakt,' hij begon steeds zachter te praten en weigerde om zijn hoofd van die van haar weg te halen, want het voelde ontzettend goed om haar zo dichtbij hem te hebben.

'Ik kan heel even vergeten dat mijn goede deel net doodgegaan is. Ik kan heel even vergeten dat ik alleen nog maar ellende ben, omdat mijn zusje, degene die ervoor zorgde dat ik niet alleen maar klootzak was, maar ook zo nu en dan iets goeds deed, er niet meer is.'

'En ik denk dat het komt door het vreemde warme gevoel dat ik krijg als ik je kus en de afgezaagde zinnen die in me opkomen als ik het doe,' fluisterde hij en hij opende eindelijk zijn ogen, om recht in haar ogen te kijken, in haar mooie ogen. Die hem het antwoord zouden moeten geven.

'Sarah?' vroeg hij toen zacht.

'Ik snap er gewoon niets meer van,' vervolgde hij.

'Volgens mij ben jij mijn goede deel geworden.'

En toen hij zijn laatste woorden sprak, was zijn stem zo zacht dat hij bang was dat ze het niet zou horen.

'Is dit nou liefde?'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld