Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Temptation is not a sin, but playing w

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Louis was ruim op tijd toen hij de eetzaal betrad, maar hij was niet de eerste die aan tafel schoof. Lord Frye verwelkomde hem enthousiast en gastvrij en zorgde ervoor dat hem direct wijn werd ingeschonken. Dat tempeliers geen wijn dronken durvde hij niet aan te geven, gezien hij niet ontdankbaar wilde overkomen, maar tijd om van zijn wijn te drinken kreeg hij al amper. Nog voordat Clara was binnengekomen werd hij vervallen door allerlei vragen van zijn dochters die ieder waren voorgesteld maar waarvan Louis hun namen al weer deels was vergeten. Hij vond dat ze ieder dan ook op elkaar leken, slank en blond, en heldere blauwe ogen die hem bewonderend aankeken.
Toch was zijn aandacht op Clara gericht die even later plaatsnam tegenover hem en hij begroette haar met een warme glimlach. Toch schuilde er een bezorgdheid achter zijn ogen, verlangend naar een moment om alleen met haar te zijn. ''Tell me what it was like in the Holy Land, ser Louis.'' Een van de blonde dames, hij dacht dat haar naam Sabrina was, had haar ogen op Louis gericht en was niet van plan om haar ongeantwoord te laten. Hij schraapte zijn keel. ''The Holy Land was.. A gorgeous place, before the war broke out. There is not much left of Acre, which was, once, our stronghold. They destroyed it. They killed many innocents. I nearly died there, multiple times.'' Vooral de laatste opmerking leek indruk te maken en haast met ongeloof werd hij bekeken. ''You must be a good fighter to survive so many wars.'' Merkte een van de andere dames op, en er lag een soort flirterige ondertoon in haar opmerking. Louis hield het oogcontact even vast, maar wist niet wat hij moest zeggen, en wende zijn blik af. ''I got lucky. I wasn't alone, without the other knights I wouldn't have made it.'' Hij had zichzelf nooit echt als een held gezien of als een van de beste, zeker niet toen hij nog vechtte in de oorlog. Hij was jong en impulsief, hij had inderdaad geluk gehad, maar het had hem zeker beter gemaakt. ''We heard you safed lady Clara her life today. Isn't that what all woman want?'' Gegiechel vulde de ruimte, haar zussen stemden in. Louis glimlachte zwak, hij was niet gewend dat er openlijk naar hem geflirt werd en het gaf hem een ongemakkelijk gevoel. ''Templars don't marry.'' Wijste hij haar erop. Er werd ondertussen eten op tafel gezet. ''Yes, well, it's a pity,'' hoorde hij een van de dames nog zeggen, al kon hij niet plaatsen wie de opmerking maakte en deed hij maar alsof hij het niet had opgemerkt.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Het ergerde Clara steeds meer, ze raakten hem subtiel aan en giechelden stom bij alles wat hij zei. Ze kreeg haar blik niet afgewend en rolde met haar ogen als Louis iets te indrukwekkend zijn verhalen neerzette naar haar zin. Deed hij het expres voor alle aandacht? Het werkte alleszins want het feit dat hij meermaals oog in oog met de dood had gestaan, liet een soort schokgolf door het gezelschap van dames gaan en het liet enkel meer ruimte voor verleiding. Als Louis het oogcontact met haar allang verbroken had en het inruilde voor Sabrina die hij lang in de ogen keek, te lang, schoof ze haar bord van zich af. Dit had haar eetlust compleet bedorven. Al was hun geflirt niet het enige dat aan de basis lag van de steen in haar maag.
De tempeliers mochten dan wel niet trouwen, Clara wist goed genoeg dat hij niet van steen gemaakt was en dat baarde haar zorgen. Zij was niet zo lang en slank gebouwd met een kaarsrechte neus en een gigantisch brede glimlach. Als zij glimlachte trok ze haar neus lelijk omhoog en werden haar ogen klein. Bovendien had ze puntige oren en vond ze haar neus te groot. Dus als Louis zelfs háár aantrekkelijk vond, wat moest hij van dit viertal dan wel niet denken?!
Omdat ze haar blik van Louis afwendde omdat ze probeerde op te houden met zichzelf te vergelijken met iedereen rondom haar, dwaalden haar gedachten weer af naar het gevecht van daarnet. Misschien moest ze zich minder geërgerd voelen om zijn verhalen, want ze kon zich nu wel voorstellen welke indruk bijna doodgaan op iemand kon maken en dat was niet iets waarmee ze spanning zou willen uitlokken bij een etentje. Zeker iemand als Louis zou het niet gebruiken puur om indruk te maken. Zelfs als hij gewoon een gesprek had, werd ze al jaloers. Wat was er tegenwoordig mis met haar? Het leek wel alsof ze geen enkel gevoel meer onder controle had sinds hem had leren kennen, ze viel van het ene uiterste gevoel in het andere.
Vanaf Lord Frye opstond, wist ze dat het eten voorbij was. Het merendeel had ze afwezig doorgebracht, afgeleid door Louis en de gebeurtenissen van de afgelopen dag. Beleefd bedankte ze hem voor het eten en stond net zoals de rest op, maar bleef staan afwachtend over welke kant Louis zou opgaan.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Louis genoot van het eten, hij was dan ook de maaltijden gewend die de tempeliers kregen en dit was toch wel wat anders. Hij had graag nog met Lord Frye willen praten, het leek hem een interessante man, maar de kans om belangstelling te tonen kreeg hij niet. Keer op keer vonden zijn dochters een weg om een nieuw gesprekspunt aan te knopen. Hij merkte op dat Clara erg stil was, en zodra hij zijn blik op haar gericht had zag hij dat ze afwezig voor zich uit staarde. Iets zat haar dwars en hij wilde weten wat. Het vulde zijn buik met een naar gevoel, had hij iets verkeerd gedaan?
Zodra Lord Frye opstond bedankte hij hem nogmaals voor het eten. Voordat een van zijn dochters de kans kreeg om hem te vragen hen te vergezellen, excuseerde hij zichzelf en ving hij een blik op van Clara. Wachtte ze totdat hij in beweging kwam? Hij knikte even naar de deur die naar de hal leidde en zette een paar passen in de richting. Zodra ze buiten gehoor waren van de rest zuchtte hij onrustig en vestigde hij zijn bezorgde ogen op Clara. “Something is wrong.” Constateerde hij, de behoefte om het als vraag te stellen had hij niet gezien het voor hem maar al te duidelijk was dat er iets mis was.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara zuchtte opgelucht als Louis haar blik ving en ging haar voor naar buiten. Weg van alle priemende ogen, verschool ze zichzelf wat in een nis in de buurt van haar kamer en wachtte tot het overal muisstil was tot ze antwoordde. Al slikte ze haar antwoord weer in. Het liefste van al beschuldigde ze hem dat hij naar andere vrouwen had gekeken waar ze nota bene bij zat en dat hij zomaar met hen flirtte. Maar als ze heel eerlijk was met zichzelf, dan wist ze ook wel dat dat vooral haar probleem was en hij gewoon beleefd was geweest naar de gastvrouwen toe. Er zat dus slechts één ding op. Ze moest hem heel duidelijk maken hoe graag zíj hem wou en dat hij helemaal niet naar anderen moest kijken. Nu ze zijn interesse in vrouwen opgewekt had, ook al was dat heel duidelijk echt alleen een interesse in haar, wou ze hem alleen nog in haar buurt.
Met haar beide handen nam ze zijn kraag vast en trok hem dicht tegen zich aan in de nis en kuste hem vol op de mond. Het was helemaal anders ditmaal dan zijn zachte, onzekere kus waarna ze beide sprakeloos waren achtergebleven. Ditmaal was ze heel zeker van wat ze wou: hem. Met deze kus maakte ze meer dan duidelijk hoe hard ze naar hem verlangde en dat ze niets anders wou dan alleen zijn, al was dat misschien geen goed idee met alle spanning die tussen hen in hing. Clara had haar ogen gesloten en voelde haar lippen branden en haar hart racen terwijl ze haar handen verlegde naar zijn nek en eventjes was ze bang dat ze zou wegsmelten in zijn armen, zo warm had ze het ervan gekregen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Geduldig wachtte Louis op antwoord, en hoewel hij zijn hoofd vulde met zorgen, wist hij ze te onderdrukken. Hij had geen behoefte om te raden wat er mis was, hij wilde dat Clara het hem vertelde. En van alles wat er kon gebeuren, was dit wel het laatste wat hij had verwacht. Zonder twijfel trok ze hem naar zich toe, en overviel hem met een kus. Hoewel hij het niet had zien aankomen en zijn hart twee keer zo snel begon te kloppen, gaf hij zich direct over aan het moment en kuste haar hartstochtelijk terug. Hij vergat alle andere dingen op de wereld en maakte plaats vrij voor Clara, die al zijn verlangen en begeerte overnam. Zijn handen plaatste hij in haar zij en gleden over haar rug, hun lichamen zo dicht tegen elkaar dat ze bijna oplosten in één. En deze keer trok hij zich niet te snel terug, en verlangde hij alleen maar naar meer. Na enige tijd verbrak hij het vurige spel dat hun lippen speelde om op adem te komen en keek hij met hongerige ogen naar Clara. Het idee dat ze hem net zo graag wou had iets in hem wakker gemaakt en hij hunkerde naar meer. “We can’t do this here,” prevelde hij, maar zijn woorden weerhielden hem er niet van om nogmaals zijn lippen naar haar toe te brengen, en haar opnieuw te kussen. Dat er ieder moment iemand kon aankomen kon hem niks schelen. Des te meer maakte dat het moment spannend, al zou hij liever ergens alleen willen zijn. Hij liet haar lippen los en liet een spoor van kusjes over haar kaaklijn en in haar hals. “I am yours,” fluisterde hij toen zijn lippen bij haar oor waren. Toen Clara eerder die dag had gezegd dat ze een do-over wou van hun eerste kus had hij nooit durven denken dat ze nu volmondig haar kans zou pakken, en Louis besefte nu al te goed wat ze bij elkaar teweeg brachten. Het zou nog moeilijker worden om een moment samen te vinden nu ze met een grotere groep verder zouden reizen al zou het hen niet tegenhouden. Zij waren bestemd voor elkaar, en Louis wist nu zeker dat hij haar niet zomaar zou laten gaan.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara voelde zijn handen op haar heupen en rug en haar huid onder haar jurk tintelde, alsof de stof er teveel aan was en haar huid die van zich af wilde krijgen. In alle opzichten voelde dit zo anders dan alle kussen die ze ooit had gehad. Dat waren er bijzonder weinig en als alle kalverliefde niet werd meegeteld en die van Condé niet als echte kus telde, dan was het er slechts één: haar eerste kus met Louis. Waar ze eerder er nog aan had getwijfeld dat ze nooit hartstochtelijke liefde met Louis, bleek absoluut geen waar. Dit was alomvattend, alles wat ze ooit had gewild en meer. De manier waarop hij haar aankeek als hun lippen elkaar even losliepen, maakte haar haast verlegen alsof hij haar volledig wou en het verbaasde haar dat ze zelfs bereid zou zijn om hem alles te geven wat ze te bieden had.
"No we can't," bevestigde Clara fluisterend, terwijl ze zelf zo immens hunkerde naar meer en glimlachte tegen zijn lippen aan als hij alsnog de zijne weer tegen die van haar aandrukte.
Als hij haar daarna weer losliet en haar kaak en hals kuste, haalde ze gejaagd adem, compleet vergeten dat er naast hun vurige zoen ook nog de nood aan adem was. Slechts een kus alleen kon haar niet in leven houden, ook al voelde dat wel zo.
"And I am yours," antwoordde Clara, al hoefde ze die woorden al lang niet meer uit te spreken om hem dat duidelijk te maken.
De spanning liet haar buik haast pijn doen en ze wou doodgraag ontsnappen met hem naar een plek waar ze alleen konden zijn.
"We can go, we still have the horses," glimlachte ze terwijl ze zacht zijn lippen aanraakte met haar vingertoppen en elk kleine trekje van zijn gezicht bestudeerde, haar blik bleef hangen bij de fijne snee die hij daarnet nog had opgelopen en ze voelde zich verantwoordelijk voor zijn pijn. Haar andere hand liet ze verglijden naar zijn borstkas waar ze haar vingers spreidde en zijn hart zelfs voelde kloppen tussen al die lagen kledij.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Haar gejaagde ademhaling zorgde voor een glimlach rond zijn lippen. Het was exact de reactie die hij gewild had en hij genoot van de lust waarmee zij speelden. Hij trok zijn gezicht een stukje terug en vestigde zijn glinsterende ogen op Clara. Alles vond hij mooi aan haar. Het kon hem niet schelen hoeveel andere vrouwen zich voor zijn voeten wierpen, hij had alleen oog voor Clara. Niet alleen was zij een prachtige vrouw en deed dat alleen al zijn hart sneller kloppen, ze hadden veel tijd samen doorgebracht en een band opgebouwd die voor hem ongekend was, ze was hem meer dierbaar dan wie dan ook.
Hij glimlachte toen ze opmerkte dat ze konden gaan, als ze wilden. ''We could,'' zei hij, toen haar hand naar zijn borstkas gleed. ''But running away isn't always the best option.'' Hij speelde met zijn vingertoppen met haar haar. Waar de neiging vandaan kwam om voor van alles weg te rennen wist hij niet, maar ze wisten beide dat het in dit geval bijna onmogelijk was. Bovendien hadden ze nog tijd genoeg om samen door te brengen tijdens deze reis, ookal zou dat een uitdaging worden. ''We will make this work.'' Verzekerde hij haar. Hij wist zeker dat ze altijd een weg naar elkaar terug zouden vinden.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara knikte heftig als Louis haar op het hart drukte dat ze het zouden laten werken tussen hen twee. Daar was ze evenveel van overtuigd. Het kon niet anders dan voorbestemd zijn tussen hen. Dat Louis nota bene uit alle vrouwen, haar koos om zijn gelofte te verbreken en dat hij überhaupt zijn belofte al brak, zeiden al meer dan genoeg. Het minste wat zij kon doen voor hem was ervoor zorgen dat ze hem nu waarde voor zijn geld gaf. Ze kon hem niet alles laten verbreken voor iemand die het niet waard was en zij wou hem waardig zijn.
"We will. I believe in us, I believe in you," zei Clara krachtig en duwde zacht haar voorhoofd tegen het zijn aan terwijl ze haar ogen sloot en glimlachte.
Niet alleen had hij de mooiste ziel die ze ooit had gezien, hij bleef haar aangenaam verrassen met al zijn eindeloze geduld. Telkens opnieuw beschermde hij haar en hun gesprekken stierven nooit af. Daarbovenop kwam erbij dat hij ogen had om in te verdrinken en zijn baard was een mix tussen kietelend en stug. Terwijl ze weer een kleine stap naar achter zette en het contact even verbrak, liet ze haar handen nogmaals zijn gezicht strelen en opende ze haar ogen om de wonde te bestuderen.
"I'm so sorry. I don't know what I would've done without you, but you should've got hurt," zuchtte ze en sprak haar schuldgevoelens over de aanval luidop uit. Alsof het haar schuld was dat ze aangevallen waren in de eerste plaats. Hoewel ze wist dat ze dit niet had kunnen voorspellen, voelde ze zich wel stom dat ze de beveiliging niet wat hoger had opgedreven in plaats van alleen bezig te zijn met Louis en steeds te pogen zijn aandacht weer te winnen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Louis liet zich leiden door de woorden die Clara zei, maar waar hij precies hetzelfde overdacht. Hij glunderde, en kreeg de glimlach niet van zijn gezicht. Hij besefte hoe gelukkig hij eigenlijk met haar was, en hoe blij hij was dat ze elkaar waren tegengekomen.
Hij liet haar hand over zijn gezicht strelen, ook daar waar hij eerder de dag een verwonding had opgelopen. Hij lachtte zachtjes en schudde zijn hoofd. ''It's not your fault.'' Zei hij haar direct maar steevast. Hij begreep ergens wel waar dat gevoel vandaan kwam. Deze reis was immers om haar, en Louis was mee omdat zij dat met haar vader had kunnen regelen. Daarintegen kon zij er niks aandoen dat er drie ruiters een overval op haar hadden gepland. ''It's just a scratch.'' Zei hij over de wond op zijn gezicht. ''I didn't get hurt.'' Daarbij was Louis wel wat erger gewend. De ruiters van vanmiddag waren gewoon arme jongens die zichzelf hadden leren vechten. Niet dat daar iets mis mee was, maar ze hadden waarschijnlijk niet verwacht dat een knight het zou opnemen tegen drie mannen. En vergeleken met wat Louis gezien had waren hun vechtkunsten waardeloos. Dat liet hij voor Clara echter achterwege, Louis was geen arrogante man en hij wilde er niet mee prijzen hoe slecht anderen waren of hoe goed hij was. Het zat niet in zijn karakter.
''I have an idea.'' Zei hij spontaan, en hij begon te glunderen bij het idee. ''I will learn you how to fight. So you can always defend yourself. I know you're stronger than you think you are.'' Uitdagend had hij zijn ogen op Clara gericht.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara's hand bleef stil liggen op zijn gezicht als Louis voorstelde om haar te leren vechten.
"What?" flapte ze er verbaasd uit.
Daarna herpakte ze zich.
"Yes, I want to learn how to fight!" verbeterde ze zichzelf voor hij het aanbod kon intrekken en ze grijnsde even.
Hoe ze het voor elkaar gingen krijgen dat ze momenten alleen vonden om zich bezig te houden met haar lessen te geven, dat wist ze nog niet. Toch zou ze er alles aan doen om dit waar te maken. Niet alleen had ze zich stiekem leren paardrijden op de mannen manier, nu zou ze ook leren vechten. Alles wat ze nodig had om in het leven zichzelf te verdedigen. Louis had heel goed ingeschat dat ze zich machteloos had gevoeld en mocht ze ooit nogmaals overvallen worden en ze kon een zwaard hanteren, dan zou ze vast niemand nog in haar buurt durven komen. Al was ene zwaard misschien wat hoog gegrepen, een dolk zou waarschijnlijk al voldoende zijn.
"Should we go back to our rooms seperatly?" mompelde ze daarna en streelde over zijn arm. "Or could I use a knight standing guard at my door," giechelde ze daarna.
Haar manier van spreken was alleszins vrijer geworden nu er minder spanning tussen hen in hing. Maar de grootste verandering was haar lichaamshouding, waar ze voorheen wat terughoudender was, kon ze zichzelf nu niet bedwingen om Louis te blijven aanraken. Alsof ze zeker wou zijn dat hij nog binnen handbereik was en dat ze die momenten ten volste moest benutten.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Louis bestudeerde haar reactie op zijn voorstel aandachtig, en glimlachte toen ze akkoord ging. Al had hij ook niet verwacht dat ze nee zou zeggen. En des te meer hadden ze tijd samen te besteden. ''Good.'' Zei hij. ''We could ride somewhere tomorrow, while we wait for your father's response.'' Zoals Lord Frye wel had aangegeven zouden ze pas weer verder kunnen reizen zodra er meer ridders zouden zijn om haar te beschermen. Niet dat Louis haar iets zou laten gebeuren, maar hij begreep dat de overval van vandaag voor schrik had gezorgd en dat er extra maatregelen werden genomen. In tussentijd weerhield dat hem er niet van om de kans te grijpen om tijd door te brengen met Clara en hij was ervan overtuigd dat ze vast wel een excuus konden bedenken om er met z'n tweeën een rit van te maken.
''You could,'' antwoorde hij op haar vraag, maar zijn glimlach verdween deels van zijn gezicht. ''But we shouldn't behave suspicious. Lord Frye assured you already you don't need me here.'' De druk om een einde aan de avond te maken werd ook steeds groter. Hij had zich laten gaan in dit moment, zij beide, maar hij wist ook dat ze erg voorzichtig moesten blijven. Hij pakte haar hand die op zijn arm lag en streelde met zijn duim over haar vingers. Toen hij weer opkeek gaf hij haar een liefdevolle blik. ''But I will be waiting for you, tomorrow.''

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara vond zijn idee perfect. Dat zou haar even de rust geven die ze altijd voelde als ze thuis uit rijden ging met Louis. Weg van de realiteit, weg van alles waar ze een hekel had en tijd met Louis alleen kunnen doorbrengen. Het klonk even te mooi om waar te zijn.
"We will go somewhere tomorrow, I don't want to raise too much suspicion," zuchtte ze daarna zacht.
Teleurgesteld dat de avond er al op zat. Aan de andere kant keek ze wel uit naar de komende dagen. Vanaf hier kon het alleen beter worden. Alles liep perfect tussen hen, beter dan ze ooit had durven dromen! Zijn duim streek zacht over haar hand en ze kon niet anders dan hem dromerig aanstaren, bevangen door zijn liefdevolle blik en mooie gelaat. Het was echt een wonder dat een man als hem een vrouw als haar zag staan. Echter stonden ze hier toch, beide overladen met dat warme gevoel. Het was vreemd hoe alles kon lopen.
"See you tomorrow," fluisterde ze en kuste nogmaals zacht zijn lippen voor ze langs hem glipte en hield nog even zijn hand vast tot ze te ver uiteen stonden om dat nog vol te houden. Ze liet haar hand langs haar zij vallen en keek glimlachend over haar schouder terwijl ze wegliep naar haar kamer. Onderweg kruiste ze Sabrina nog en knikte even beschaafd naar haar. De vrouwen mochten proberen zoveel ze wouden, ze was er heel zeker van dat ze geen indruk op hem konden maken!

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Voordat ze afscheid van elkaar namen voelde kuste Clara hem nogmaals en Louis kon niet anders dan glimlachen. ''Goodnight, Lady Clara.'' Zei hij zacht, terwijl ze elkaar langzaam loslieten. Eigenlijk kon hij geen genoeg van haar krijgen, maar hij wist dat ze voorzichtig moesten zijn.
Hij keek nogmaals naar Clara toen ze hem een laatste blik toewierp en daarna de hoek om verdween. Met een voldaan gevoel maakte hij daarna zelf weg naar zijn kamer en viel die avond zorgeloos in een diepe slaap.
De volgende ochtend werd hij al vroeg wakker, ondanks dat hij de kans had om nog langer in bed te blijven liggen. Terwijl de zon begon op te komen maakte hij zijn weg naar buiten om de stad in zich op te nemen en bracht hij ook een bezoekje aan de koetsier de de dag ervoor gewond was geraakt. Nu hij de juiste verzorging had gekregen leek het beter met hem te gaan, tot opluchting van Louis en hij wist ook dat dit nieuws Clara zou verblijden. Ten slotte bracht hij bezoek aan de stallen van Lord Frye waar hij zijn paarden bewonderde en een van de stalknechten vroeg om voor de middag twee paarden te zadelen. Hij ging akkoord, niet dat Louis anders verwachtte, en dus bedankte hij hem. Daarna vond hij zijn weg weer terug naar het kasteel waar hij opzoek zou gaan naar Clara.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Na eens langer uit te rusten dan ze gewoon was, had Clara rijkelijk ontbeten met een veel beter humeur dan de dag voordien. Het was Lord Frye niet ontgaan en na een frisse wandeling door de tuinen die ochtend, had ze hem toch overtuigd om zijn domein te ontdekken te paard, mits bescherming natuurlijk. Daar maakte ze al te graag gebruik van!
"Good morning," lachte Clara vrolijk als ze Louis zelfs al kruiste onderweg naar de stallen.
Hoe ze zich moest gedragen in zijn buurt was nog een raadsel voorlopig. Zeker in het openbaar werd alles nog moeilijker. Voorzichtig raakte ze zijn hand aan met haar knokkels in het passeren van Louis en liep rechtstreeks door naar de stallen. Met een brede glimlach keek ze achterom en lonkte hem mee met haar blik. Niets kon haar dag meer opfleuren dan tijd alleen met Louis. Net op het moment dat alles goed was gekomen tussen hen, hadden ze de veilige thuishaven: de jagershut, niet meer.
"Where are we going?" vroeg ze hem luid zodat hij het hoorde ook al stonden ze nog op een afstandje van elkaar.
Ze was echt nieuwsgierig naar wat ze nu gingen doen. Het was alsof er zich een nieuwe wereld tussen hen ontpopte en ze wist niet waar het naartoe ging.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Hij hoefde niet ver te lopen want zodra hij voet buiten de stallen zette, kruisden ze elkaar al. ''Good morning,'' beantwoorde hij, een glimlach niet kunnen onderdrukken. ''You're in a good mood today.'' Constateerde hij, met enige vraagstelling toen ze langs hem heen liep en hun handen voorzichtig langs elkaar heen streken. De blik in haar ogen zorgden ervoor dat hij naar haar toe liep. Het liefst nam hij haar nu in zijn armen en kuste haar openhartig, maar gezien ze nog in de stallen waren, en niet alleen, wist hij dat hij zich nog even in moest houden. ''That's a secret.'' Zei hij, en hij streek nonchalant een pluk haar achter haar oor. Hij kon het gewoon niet laten om haar subtiel aan te raken.
Hij zette een pas achteruit toen hij een van de stalknechten hoorde aankomen. ''You'll see it when we're there.'' Gaf hij weg, met een glimlach op zijn gezicht. Het was niet de eerste keer dat Louis hier was en hij wist wel wat mooie plekjes in de omgeving te vinden. Het maakte ten slotte niet echt uit, het ging ten slotte om een moment voor Clara en hem. Een moment waar ze voor het eerst alleen konden zijn sinds ze hun gevoelens voor elkaar hadden uitgesproken.
''Thank you.'' Bedankte hij de stalknecht die twee paarden gereed had gemaakt en de teugels aan hun overhandigde.

@Shinde

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld