Forum

Lexi.
Ik kon het niet laten om even te grinniken. De manier waarop Emmett reageerde vond ik behoorlijk schattig en ik kon er in ieder geval goed om lachen. "Ontken het nu maar niet, grote broer. Je weet als geen ander dat je het maar al te vaak over haar hebt" zei Alice met een plagende ondertoon in haar stem. "Zolang het maar positief is" zei ik lachend. 
Zachtjes beet ik op mijn lip, terwijl ik de kamer nog eens goed in mij op nam. Het zag er, zoals ik eigenlijk al verwacht had, perfect uit. Net zoals de familie zelf. Stuk voor stuk deden alle familieleden er alles aan om mij hier welkom te laten voelen. Dat kon ik enorm waarderen. Het nam de zenuwen compleet weg, waardoor het enorm vertrouwd voelde.
Ik zag hoe Amelia aan Esmé vroeg of ze haar kon helpen. Ik besloot om ook mijn hulp aan te bieden en haakte in bij het gesprek. "Ik help ook met alle liefde"zei ik met een glimlach. Ik hoopte ook Amelia wat beter te leren kennen. Ze leek mij ontzettend aardig, al heb ik nog niet extreem veel tijd met haar door kunnen brengen. Al had ik het idee dat dat wel goed ging komen. Ik had in ieder geval het idee dat er een klik was tussen ons, ook al hadden we nog niet de kans gehad om vaker met elkaar af te spreken. Ik had het idee dat ze dat wel zouden moeten doen. "Dat is niet nodig, meiden. Erg lief dat jullie het aanbieden, maar jullie zijn hier ook te gast. Het is niet nodig. Bovendien zet ik mij eigen kinderen met liefde aan het werk"hoorde ik Esmé antwoord geven.
"Misschien dat mijn jongens jullie een rondleiding door het huis zouden kunnen geven? Ik ben benieuwd naar wat jullie er van vinden"was het volgende wat Esmé zij, doelend op Jasper en Emmett. Dat leek mij eerlijk gezegd een goed idee. Ik was enorm benieuwd naar de rest van het huis.

Jasper.
Het feit dat de meiden zich steeds meer op hun gemak voelde, deed mij goed. Het was zoals het hoorde. Dit was hun familie; eindelijk weer compleet. Het heeft lang genoeg mogen duren, maar het was het helemaal waard geweest. Nu de meiden eindelijk weer terug waren, zou ik er alles aan doen om dat ook zo te houden. Ik zou Amelia in ieder geval niet meer laten gaan en ik had het idee dat mijn broer hetzelfde dacht over Lexi. Het was ook iets wat ik hem enorm gunde. Een mate. En ik wist dat hij dat in Lexi gevonden had. Ik hoopte misschien nog wel meer voor hem dan voor mijzelf dat het goed zou aflopen dan bij mijzelf. Al hoopte ik het net zo goed voor mijzelf natuurlijk. 
Ik hoorde de opmerking van Esmé. De meiden een tour door het huis geven. De juiste gelegenheid om te eindigen in mijn kamer, waar ik een gedeelte van de boekencollectie kon laten zien. Ik twijfelde nog wel of ik haar nu moest vertellen over het geheim van onze familie, dat ze tot deze familie behoorde en dat ze mijn mate was of dat ik er nog mee moest wachten. Het was een kleine tweestrijd waar ik inzat, al wilde ik Amelia wel met alle liefde de rest van het huis laten zien. Bovendien had ik haar beloofd om onze eeuwenoude boeken te laten zien. Een belofte die ik maar al te graag na wilde komen. "Dat klinkt als een goed plan. Als jullie dat ook willen, natuurlijk?"vroeg ik vervolgens aan de meiden. 

@theMedicine 

Lexi.
"Dat lijkt me een goed idee"merkte ik vervolgens zelf ook op. Dit huis was, voor zover ik het nog maar gezien had, gewoonweg fantastisch. De ene ruimte nog mooier dan de ander en dat maakte mij ontzettend nieuwsgierig naar de rest. Het huis was gigantisch, waardoor een rondleiding wel even kon duren. Maar dat maakte mij niet uit. Ik was juist ontzettend benieuwd en als dat betekende dat ik daardoor wat "alone time" met Emmett had, had ik in principe niets te klagen. De jongen had mijn hoofd op hol gebracht de afgelopen dagen. Op een positieve manier. Het deed me goed dat mijn band met hem goed was en dat het iedere dag beter leek te gaan. Het was iets waar ik op hoopte dat het zou gebeuren en ik hoopte dan ook dat het in een stijgende lijn zou blijven gaan. 
Het aanbod van Emmett klonk enorm interessant. De rondleiding had ik wel verwacht, aangezien Esmé dat zojuist had opgedrongen. Toch was ik benieuwd naar hoe de kamer van Emmett eruit zag. Het buurten bij zijn favoriete sportplekje om zijn favoriete sport, honkbal, uit te oefenen, klonk ook helemaal niet verkeerd. Het maakte mij in ieder geval enorm enthousiast. "Daar zeg ik geen nee tegen. Ik ben benieuwd hoe goed je bent. Honkbal is ook mijn favoriete sport"zei ik grinnikend. Op het moment dat hij zijn arm naar mij uitstak, glimlachte ik en pakte ik hem voorzichtig vast. "Dus, waar gaan we als eerste heen, meneer"zei ik met een speelse ondertoon in mijn stem. 

Jasper.
De eerste opmerking van Amelia bracht mij even van mijn stuk. Het verbergen van ons geheim was niet altijd even makkelijk. Deze situatie was daar het bewijs van. Gelukkig was het leugentje om ons dieet overtuigend genoeg voor de twee meiden. Al voelde ik mij daar lichtelijk schuldig over. Ik wilde haar niet voorliegen. Dat was niet zoals het hoorde, vond ik. Ze hoorde de gehele waarheid te weten. Over ons bestaan. Over de wereld waar ze in leefde. En daarbij ook over onze familie. Deze situatie was misschien wel heel erg klein, maar bewees opnieuw hoe moeilijk het was om dit geheim te bewaren voor iemand om wie je ontzettend veel gaf. Zeker in het geval van Amelia en Lexi. Het was niet zomaar een simpele verliefdheid zoals mensen die kende. Zowel Emmett als ik hadden een mate gevonden in de meiden. Zoals Edward en Bella en Carlisle en Esmé dat bij elkaar gevonden hadden. En zoals Jacob zich had ingeprent bij Renesmee. Zo voelde wij ons bij de meiden en wellicht, na twaalf jaar wachten, was het misschien ook wel tijd om het haar te vertellen en was het juist hetgeen wat ik nu moest doen. Het leek erop dat de keuze nu gemaakt was. Het was tijd om Amelia de waarheid te vertellen.
Op het moment dat Alice Amelia mijn kant op duwt, kon ik het niet laten om te grijnzen. Ik wierp Alice een snelle, dankbare blik, voor ik mijn aandacht volledig op Amelia richtte. Ik bood haar mijn arm en glimlachte naar haar. "Klaar om te gaan?"vroeg ik haar glimlachend. Ik zou een andere route afleggen dan mijn broer. Zo had Emmett zijn tijd met Lexi en ik had mijn tijd met Amelia. Ik richtte mijn aandacht nog even op Emmett en gunde hem een bemoedigende glimlach. Ik hoopte voor ons beide dat dit goed uit zou pakken. We hadden hier al zo lang op gewacht en zeker Emmett gunde ik al het geluk van de wereld. 

@theMedicine