Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
Azelf schreef:
Zijn situatie was een stuk verbeterd vergeleken met de vorige dag, maar Ambrose voelde zich nog steeds niet helemaal 100%. Maar goed, hij had zichzelf beloofd dat hij klaar was met in bed liggen, dus hij zou weer gewoon aan het werk gaan. In ieder geval kon hij weer normaal lopen en zat er weer iets van kleur in zijn gezicht. Bijna beter.
Hij had gedoucht, zijn haar geborsteld, en zijn werkkleding aangetrokken. Eenmaal buiten bleef hij even stilstaan en haalde hij diep adem. Niets was zo heerlijk als de frisse herfstlucht en de geur van net gevallen regen. Het liefst wilde hij meteen in zijn werk duiken en tot de avond viel doorgaan, maar hij moest zich de afspraak herinneren die hij met Blair had gemaakt. Het werd in ieder geval een picknick. Het herfstige weer had hem nog nooit tegengehouden.
De uren vlogen voorbij toen hij eenmaal bezig was. Hij stond er zelf verbaast van hoeveel hij af had kunnen krijgen, zelfs met zijn stijve spieren en hoofdpijn.
"Hé, Ambrose!" hoorde hij toen. "Ik heb lunch bij me."
Hij begroette haar terug. "Heb je Blair gezien toevallig? Ik heb gevraagd of ze met ons mee kwam eten."
Estelle keek hem met grote ogen aan. "Ik dacht dat jullie elkaar haatten en dat ze je uit haar kamer had gegooid?"
Ambrose haalde zijn schouders op. "We hebben een wapenstilstand ingeroepen. Blijf hier, oké? Ik ga Blair zoeken." De plek waar hij vandaag bezig was, was prachtig. Het zat tussen de bloemen, was net afgelegen genoeg dat er geen andere studenten kwamen, en had genoeg beschutting van de wind.
Het duurde niet lang voordat hij Blair had gevonden. Ze had gelukkig een makkelijke plek uitgekozen.
"Blair!" riep hij toen hij dichtbij genoeg was, "Je bent gekomen. Ga je mee? Ik heb een plekje uitgezocht wat verderop. Estelle is er al, ze heeft lunch gehaald."
Zijn situatie was een stuk verbeterd vergeleken met de vorige dag, maar Ambrose voelde zich nog steeds niet helemaal 100%. Maar goed, hij had zichzelf beloofd dat hij klaar was met in bed liggen, dus hij zou weer gewoon aan het werk gaan. In ieder geval kon hij weer normaal lopen en zat er weer iets van kleur in zijn gezicht. Bijna beter.
Hij had gedoucht, zijn haar geborsteld, en zijn werkkleding aangetrokken. Eenmaal buiten bleef hij even stilstaan en haalde hij diep adem. Niets was zo heerlijk als de frisse herfstlucht en de geur van net gevallen regen. Het liefst wilde hij meteen in zijn werk duiken en tot de avond viel doorgaan, maar hij moest zich de afspraak herinneren die hij met Blair had gemaakt. Het werd in ieder geval een picknick. Het herfstige weer had hem nog nooit tegengehouden.
De uren vlogen voorbij toen hij eenmaal bezig was. Hij stond er zelf verbaast van hoeveel hij af had kunnen krijgen, zelfs met zijn stijve spieren en hoofdpijn.
"Hé, Ambrose!" hoorde hij toen. "Ik heb lunch bij me."
Hij begroette haar terug. "Heb je Blair gezien toevallig? Ik heb gevraagd of ze met ons mee kwam eten."
Estelle keek hem met grote ogen aan. "Ik dacht dat jullie elkaar haatten en dat ze je uit haar kamer had gegooid?"
Ambrose haalde zijn schouders op. "We hebben een wapenstilstand ingeroepen. Blijf hier, oké? Ik ga Blair zoeken." De plek waar hij vandaag bezig was, was prachtig. Het zat tussen de bloemen, was net afgelegen genoeg dat er geen andere studenten kwamen, en had genoeg beschutting van de wind.
Het duurde niet lang voordat hij Blair had gevonden. Ze had gelukkig een makkelijke plek uitgekozen.
"Blair!" riep hij toen hij dichtbij genoeg was, "Je bent gekomen. Ga je mee? Ik heb een plekje uitgezocht wat verderop. Estelle is er al, ze heeft lunch gehaald."
17
