schreef:
'Wel, ik denk niet dat ik dat kan. Maar we kunnen het wel samen doen.' stelde hij voor. Misschien konden ze bij zijn ouders koken en het hele team uitnodigen. Of ze zouden wachten tot ze samen ergens woonden en dan zijn ouders en het team uitnodigen. Of ze aten het allemaal zelf op en zouden de rest van de avond niet meer kunnen bewegen omdat ze zo veel gegeten had. Ze hadden in elk geval genoeg mogelijkheden.
'Ik ga niet mijn best doen om dik te worden, stel je voor dat je me dan ineens niet meer aantrekkelijk vindt.' klaagde hij, waarna hij lachte. Hij dacht niet dat Ivy zo oppervlakkig was, maar hij vond het niet erg om zijn huidige lichamelijke staat te behouden. Het behouden was een stuk gemakkelijker dan het krijgen. Hij zou het niet erg vinden als Ivy wat zwaarder werd, maar wel als ze lichter werd. Ze was al heel erg licht, hij wilde zich geen zorgen maken over haar gewicht en bang zijn dat ze het op een dag zou begeven.
'Ik dacht dat moeders het leuk vonden als hun zoon thuiskomt met zijn vriendin?' vroeg hij lachend. Hij dacht dat het allemaal wel meeviel. Zo ontzettend aantrekkelijk was hij nu ook weer niet. En al helemaal niet als kind, dan dachten meisjes daar nog helemaal niet aan. Wat wel grappig zou worden, was de puberteit. Dan pas kwamen de ongemakkelijke situaties. Hij lachte even. Ivy zou een leuke moeder zijn, waarschijnlijk wat bezorgd, maar wel leuk. En hij wist zeker dat ze onvoorwaardelijk veel van de kinderen zou houden.
'Natuurlijk help ik je.' verzekerde hij haar. Er waren een hoop dingen die zij nog niet gedaan had, maar hij wel. En hij zou het haar allemaal kunnen leren. De meeste dingen waren helemaal niet zo moeilijk als je het door had. En ze waren met zijn tweeën, ze zouden er wel doorheen komen.
'Jawel. Zeker. Maar je zou je er nu niet druk over moeten maken, we zijn voorlopig gewoon nog op het instituut.' ze zouden echt niet ineens vertrekken. Ze zouden eerst nog een huis moeten zoeken en ze moesten ook nog beslissen wat ze allemaal wilden.
'Ik ben moe.' grapte hij. Hij gaapte expres en keek toen naar de klok. Hij was niet echt moe, hoewel hij wel zou kunnen slapen. Maar hij kon altijd slapen, dus dat was niet echt een verrassing. Een lichte grijns verscheen op zijn gezicht, waarna hij een kus tegen haar lippen duwde.
'Wel, ik denk niet dat ik dat kan. Maar we kunnen het wel samen doen.' stelde hij voor. Misschien konden ze bij zijn ouders koken en het hele team uitnodigen. Of ze zouden wachten tot ze samen ergens woonden en dan zijn ouders en het team uitnodigen. Of ze aten het allemaal zelf op en zouden de rest van de avond niet meer kunnen bewegen omdat ze zo veel gegeten had. Ze hadden in elk geval genoeg mogelijkheden.
'Ik ga niet mijn best doen om dik te worden, stel je voor dat je me dan ineens niet meer aantrekkelijk vindt.' klaagde hij, waarna hij lachte. Hij dacht niet dat Ivy zo oppervlakkig was, maar hij vond het niet erg om zijn huidige lichamelijke staat te behouden. Het behouden was een stuk gemakkelijker dan het krijgen. Hij zou het niet erg vinden als Ivy wat zwaarder werd, maar wel als ze lichter werd. Ze was al heel erg licht, hij wilde zich geen zorgen maken over haar gewicht en bang zijn dat ze het op een dag zou begeven.
'Ik dacht dat moeders het leuk vonden als hun zoon thuiskomt met zijn vriendin?' vroeg hij lachend. Hij dacht dat het allemaal wel meeviel. Zo ontzettend aantrekkelijk was hij nu ook weer niet. En al helemaal niet als kind, dan dachten meisjes daar nog helemaal niet aan. Wat wel grappig zou worden, was de puberteit. Dan pas kwamen de ongemakkelijke situaties. Hij lachte even. Ivy zou een leuke moeder zijn, waarschijnlijk wat bezorgd, maar wel leuk. En hij wist zeker dat ze onvoorwaardelijk veel van de kinderen zou houden.
'Natuurlijk help ik je.' verzekerde hij haar. Er waren een hoop dingen die zij nog niet gedaan had, maar hij wel. En hij zou het haar allemaal kunnen leren. De meeste dingen waren helemaal niet zo moeilijk als je het door had. En ze waren met zijn tweeën, ze zouden er wel doorheen komen.
'Jawel. Zeker. Maar je zou je er nu niet druk over moeten maken, we zijn voorlopig gewoon nog op het instituut.' ze zouden echt niet ineens vertrekken. Ze zouden eerst nog een huis moeten zoeken en ze moesten ook nog beslissen wat ze allemaal wilden.
'Ik ben moe.' grapte hij. Hij gaapte expres en keek toen naar de klok. Hij was niet echt moe, hoewel hij wel zou kunnen slapen. Maar hij kon altijd slapen, dus dat was niet echt een verrassing. Een lichte grijns verscheen op zijn gezicht, waarna hij een kus tegen haar lippen duwde.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 

