Rye schreef:
Nieven haalde diep adem en sloot zijn ogen even. Dit zou nooit meer gebeuren. Nooit meer.
Na een tijdje was Dayla klaar met wat ze wilde doen. Ze had Mari's lichaam naast die van haar man begraven op het prachtige bloemenveld wat ze toen hadden ontdekt, een plek die rust en vrede uitstraalde. Hopelijk kwam ze dan echt tot rust. Na een hartverscheurend afscheid, nam Dayla Juno mee in haar armen en begon ze in de richting te lopen waar de rest naar toe ging, het dorp - of wat er nog van over was - en die verdomde beer achterlatend.