Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even. Is er niets meer om nerveus voor te zijn dan?" Ze keek hem speels aan. "Wie weet ben je wel een huurmoordenaar, die is ingehuurd door Jason" grapte ze. Ivy gaf hem een tik tegen zijn wang. "Meest sexy huurmoordenaar ever" voegde ze er lachend aan toe. Ze glimlachte. Het was waar, ze had geen reden meer om nerveus te zijn bij hem. Ze waren al twee maanden samen, als ze nog steeds nerveus was, zou dat wel een beetje erg zijn. Ivy beet glimlachend op haar onderlip en keek hem geamuseerd aan. Ze voelde zich bij niemand beter dan bij hem, en dat zou niet zo snel veranderen. "Ha, ik ook, alhoewel mijn kont best wel bevroren was erna" gaf ze lachend toe. Ze herinnerde niet meer hoeveel keer ze was gevallen, maar het was alleszins veel. Still worth it. Ivy grijnste even toen hij even kort aan haar staartje trok en mepte hem zachtjes tegen zijn schouder. "Af" gromde ze even. Ivy maakte een geluidje toen hij zich omdraaide en op hem trok, waarna ze vooraichtjes met haar ellebogen op hem leunde. "Beter" Ze drukte haar lippen even kort op de zijne en tikte tegen het topje van zijn neus met haar duim. Ivy dacht even na. "Ik heb ook geen idee..." Lachte ze. "Maar ik kraam vaak onzin uit in bars" gniffelde ze. Ze knikte als bevestiging en schudde haar hoofd. "Nah, niet verwacht nee, jou kennende" gaf ze toe. Ze keek hem aan en trok een wenkbrauw op. "Ik leg nochtans heel erg goed hier, misschien zie je me ook vanavond niet in lingerie" Ze schoot in de lach om zijn zielige blik. "Was dat een poging tot een zielige blik of heb je een citroen op?" Plaagde ze hem. Het zag er hilarisch uit, dat was toch wel iets. Ze lachte zachtjes. "En daarbij komt het feit dat je je best niet wilt doen ervoor" voegde ze er plagend aan toe. Ze streek met haar vingers langs zijn pols. Ivy glimlachte toen hij een instemmend geluidje maakte. Ja, hij was soms wel overbezorgd, maar het was wel lief, en hij vertrouwde haar heus wel.

Account verwijderd

schreef:
'Als ik je had willen vermoorden, had ik dat toch al wel zo'n duizend keer kunnen doen.' sprak hij haar tegen. Maar hij was geen huurmoordenaar, gelukkig niet. Hij had het wel kunnen zijn, maar als hij hier kwam om zijn leven te beteren, zou het wel heel erg tegenstrijdig zijn als hij ook een huurmoordenaar was.
'Oké, maar dat was het wel waard.' lachte hij. Hij had het ook koud gehad, maar dat was het wel waard geweest. Hij had het koud gehad en had meteen een hete douche genomen om de kou uit zijn lichaam te verdrijven, maar hij had geen één seconde gedacht dat hij de date liever niet gedaan had. Elise en Derek waren die dag begonnen met hun relatie en Ivy en hij hadden die dag een relatie gekregen. Het was nooit vreemd geweest dat ze een relatie hadden, hoewel ze wel in hetzelfde team zaten. Hij had er wel eens over nagedacht, over hoe vreemd het zou zijn, maar uiteindelijk was het nooit vreemd geweest. De rest leek het ook nooit raar gevonden te hebben.
'Je was wel erg vrolijk die avond. Nou ja, tot je die vriend van je tegenkwam. Heb je hem ooit nog gesproken?' vroeg hij. Ze had ruzie gehad die avond en ze had ook haar drankje over de man heen gegooid. Hij kon zich niet herinneren dat hij de man ooit nog gezien had.
'Pestkop.' mopperde hij. Hij keek kort naar Ivy, maar schoot in de lach toen ze hem vroeg wat voor poging hij deed. Hij was geen kei in zielige gezichten, in tegenstelling tot Ivy. De vrouw kon hem zo zielig aankijken dat hij bijna medelijden met haar zou krijgen. Het was maar goed dat hij wist dat ze het acteerde, want anders zou hij er elke keer weer voor vallen. Een dramatische zucht gleed over zijn lippen toen ze hem vertelde dat hij zijn best niet deed. Hij deed altijd zijn best. Hij hief zijn schouders op en drukte een kus tegen haar lippen.
'Als je wilt dat ik mijn best doe, moet je misschien toch eerst even van me af. Ik denk niet dat ik ons om kan draaien zonder dat we van de bank vallen.' lachte hij. Hij duwde een kusje tegen het puntje van haar neus. Vandaag was anders dan de meeste avonden, het was een stuk liever. En dat was waarschijnlijk maar goed ook, want als hij zo naar haar zou verlangen als dat hij meestal deed, zouden ze al vrij snel weer slapen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte en zuchtte dramatisch. "Misschien kon je het niet over je hart krijgen, omdat je ondertussen verliefd op me bent geworden" zei ze met een glimlach. Ze hield haar hand op haar hart. Ivy lachte even. "Nu ik erover nadenk, is het ook wel door Elise en Derek dat we samen zijn he?" Zij hadden niet alleen gezirgd dat Elise en Derek samen waren, maar omgekeerd ook. Als Derek niet wou uitgaan, waren Ivy en Oliver misschien nog niet samen. Wie weet. Het kon natuurlijk ook zijn van wel. Ze was de twee alleszins wel dankbaar. "Oh, dus Elise en Derek zijn overovermorgen dan ook twee maanden samen? Ik vind dat we ze moeten feliciteren" glimlachte Ivy. Ivy fronste even lichtjes toen hij begon over Brendon. "Wel, blijkt dat mijn vroegere vrienden, toch niet zo', goede vrienden zijn" gromde ze terwijl ze haakjes maakte in de lucht. "Nou ja, eigenlijk was hij niet echt mijn beste vriend nee, ik zeg gewoon gekke dingen na een paar mojito's, Brendon en ik waren niet altijd beste vrienden nee" Ze schudde haar hoofd. "En ik hoef heus niet meer met hem te spreken, ik zou er geen reden voor zien'" gaf ze toe. Ivy glimlachte kleintjes. Ze wou gewoon haar echte vrienden, niet mensen die bij haar liepen om aandacht te krijgen. Ze had nu het team. Ivy gniffelde even toen ze pestkop werd genoemd door Oliver. "Yep, dat ben ik" mompelde ze even. Ivy glimlachte even. "Moet ik je het misschien leren? Zielige gezichten trekken?" Ze dacht even na. "Nah, je zou er misbruik van maken jij" lachte ze, waarna ze hem vrolijk aankeek en zijn kus in ontvangst nam. "Stop met die dramatische zuchten Ollie" lachte ze. Ze drukte nog een kus terug. Ze trommelde op zijn borstkas met haar vingers en schudde haar hoofd. "Nah, ik lig goed" Een glimlach speelde om haar lippen en ze lachte zachtjes toen hij een kus op het puntje drukte van haar neus. Ze leunde op hem met haar kin en bestuurdeerde zijn gezicht.

Account verwijderd

schreef:
Hij hief zijn schouders op, het was een optie. Als hij een huurmoordenaar was, was hij waarschijnlijk ook voor haar gevallen. Het was bijna onmogelijk om dat niet te doen, Ivy was ontzettend gemakkelijk om van te houden. Ze was erg vriendelijk, vrolijk en enthousiast. Haar grootste valkuil was haar onzekerheid, maar daar leek ze langzaamaan overheen te komen. Ze zou vast en zeker nog altijd onzekere momenten hebben, maar het was toch zeker al een stuk afgenomen. Hij zag haar bijna nooit meer onzeker naar hem kijken. Het was ook helemaal niet nodig, hij was alleen van haar. Er was niemand anders en er zou ook nooit iemand anders zijn.
'Ik denk niet dat ze die dag ook direct een relatie hadden, Iv. Zij zijn ons niet, wij waren overhaast.' lachte hij. Ze hadden er geen nadelen aan ondervonden, ondanks het feit dat ze direct in een relatie gesprongen waren, was er helemaal niets mis met hun relatie. Hij had het alleen wel heel erg snel gevraagd. Dat was niet verkeerd. Bovendien kenden Ivy en hij elkaar al een hele poos, ze wisten wat ze aan elkaar hadden. Voor Derek en Elise was dat anders, zij hadden elkaar niet zo goed gekend.
'Gelukkig heb je nog een heel team dat van je houdt.' zei hij, waarna hij even glimlachte. In principe hadden ze niemand anders nodig dan het team. Zijn oude vrienden had hij ook nog niet opgezocht en hij wist ook niet of hij dat ooit nog zou doen, waarschijnlijk niet. Zij waren allemaal klaar met hun studie, de meesten woonde tegenwoordig waarschijnlijk ver weg. Hij hoopte voor hen dat ze het goed getroffen hadden.
'Ik zou er inderdaad misbruik van maken.' gaf hij toe. Het was waarschijnlijk maar beter dat hij er niet goed in was, dan konden ze er in elk geval nog om lachen. Als hij er goed in zou zijn, zou hij het waarschijnlijk vaak gebruiken. Hij lachte zachtjes toen ze hem vertelde dat hij moest stoppen met dramatisch zuchten. Vervolgens hief hij zijn schouders op.
'Er komt een dag dat ik je terug pak voor elke keer dat je mij gepest hebt.' waarschuwde hij haar, waarna hij naar haar keek. Hij zou wel een keer met wraak komen. Maar niet vandaag. Hij zuchtte opnieuw en liet zijn armen toen van haar af glijden, hij had besloten dat hij voor de zoveelste keer ging zoeken naar dingen die hem nog niet opgevallen waren. Hij liet zijn vingers zacht over haar huid glijden, op zoek naar dingen die hij nog niet opgemerkt had. Hij vond het altijd leuk om Ivy aan te raken. Hij kon lang niet overal bij, maar de plaatsen waar hij bij kon, verkende hij met plezier.

Account verwijderd

schreef:
Ivy schudde haar hoofd lachend. Hij probeerde het niet te ontkennen, wat ze geweldig vond. God, ze zou nog steeds met hem gaan, al was hij een huurmoordenaar. Oliver zou waarschijnlijk de liefste huurmoordenaar ooit zijn dan, of een heel erg goede acteur, dat kon natuurlijk ook. Maar zover ze wist, had Oliver nog nooit tegen haar gelogen over iets. Soms dacht ze dat Oliver gewoon niets verkeerds kon doen, maar dan zei ze tegen haarzelf dat hij ook weer niet zo perfect kon zijn. Maar hij deed ook nooit iets verkeerds. Hij was zoals hij altijd was, rustig, vriendelijk, lief, aantrekkelijk en beschermend. En ze was dol op elke kwaliteit van hem. Ivy maakte een protesterend geluidje. "He, ik heb een reden, ik zat al veel te lang op je te wachten" protesteerde ze met een lach. Ja, het was heel erg rap gegaan, maar ze had er geen enkel probleem mee. "Je weet dat ik enorm ongeduldig ben" voegde ze eraan toe met een grijns. "Dusssssss, ik geef jou de schuld" Ze drukte een lieve kus op zijn lippen. Okey, ze nam hem niets kwalijk, dan zou ze wel een slechte vriendin zijn. Misschien waren ze er toen gewoon nog niet aan toe. Ivy glimlachte even. "Ehe, dat is waar, ik heb het team, en een paar andere vrienden die ik echt vertrouw, misschien moet jij ze maar eens ontmoeten" zei Ivy. Ja, eerlijk, één van die vrienden was haar ex Alex, maar ze was zeker dat Oliver hem wel zou mogen. Zij zou ook wel graag vrienden van hem ontmoeten, ze was gewoon nieuwsgierig wie zijn vrienden waren en met wie hij vroeger omging. Ivy lachte en gaf hem een por. "Zie je, daarom leer ik je de kunst van het zielige gezichten trekken dus niet" zei ze lachend. Ze grinnikte en schudde haar hoofd. "Dat doe je niet, want je houdt van me en zou me nooit terugpakken" zei ze vrolijk. Ivy voelde zijn vingers over haar huid strijken en zuchtte lichtes, waarna ze een kus op zijn hals drukte. "Ollie, vertel me eens over je littekens?" Ze liet haar vingers gaan over zijn schouder, waar er een iets lichter plekje was te zien. "Als je het me wilt vertellen natuurlijk, ik zou graag elk verhaal willen weten, goed of slecht"

Account verwijderd

schreef:
Het was bijna oneerlijk dat hij een tweede kans op geluk kreeg. De meesten kregen dat niet, de meesten konden niet opnieuw zo gelukkig worden als ze eens geweest waren. Hij wel, hij betwijfelde zelfs of dat hij nu gelukkiger was. Hij zou het nooit met elkaar kunnen vergelijken, ondertussen was het zo lang geleden dat hij niet meer wist hoe het gevoeld had. Dat was het vervelendste deel aan de dood, het vergeten. Hij was vergeten hoe haar stem klonk, hoe ze lachte en zelfs hoe zij eruit zag als ze boos op hem was. Hij wist het simpelweg niet meer.
'Als je dan zo ongeduldig was, waarom zette jij die stap dan niet?' vroeg hij lachend. Hij had het waarschijnlijk helemaal niet erg gevonden als zij de stap gezet had. Hij was zo snel voor haar gevallen, dat hij haar niet af had gewezen. Na een week wist hij al dat hij dol was op deze vrouw. De rest wist het ook, alleen zij niet.
'Ik wil je vrienden best ontmoeten.' zei hij. Hij had haar vrienden nog niet ontmoet, hij had slechts het team ontmoet. Ze zag haar vrienden dus niet zo heel erg vaak, maar ze waren er wel. Ze had het al vaak over een ex gehad waar ze nog altijd bevriend mee was. Maar hij deed een of ander onderzoek, als hij het zich nog goed kon herinneren. Misschien zouden ze elkaar nog eens ontmoeten als hij terug was van dat onderzoek.
'Oh maar ik ga je echt wel terugpakken. Ik zorg er alleen voor dat je het niet naar vindt.' zei hij met een grijns rond zijn lippen. Hij zou haar heus niets aandoen, hij wilde niet dat ze zich naar voelde. Maar hij kon haar heus wel eens terugpakken voor haar eeuwige gepest en geplaag. Hij liet zijn vingers over haar rug glijden en bekeek haar toen ze hem een vraag stelde. Hij had wel wat littekens verspreid over zijn lichaam. Grote littekens, kleine littekens, van alles. Hij knikte even, waarna hij overeind kwam en haar op zijn schoot liet zitten. Hij kon het niet laten zien als hij lag. Hij stak zijn linkerarm uit, waarna hij een litteken op zijn onderarm aanwees.
'Die is van de dag dat ik mijn gave ontdekte, ik was zo stom om te proberen hoe lang het duurde voor mijn gave ongewild zou werken. Ik was twaalf, ik was eigenlijk maar een stom kind.' zei hij. Hij had een mesje gepakt en gesneden tot dat niet meer kon. Toen was zijn gave nog niet ontwikkeld en had het even geduurd voor het werkte. Hij fronste even, waarna hij zijn sleutelbeen aanraakte.
'Ik geloof dat ik indruk wilde maken op Adelaide. Dus klom ik op een of ander hek, viel naar beneden en brak mijn sleutelbeen. Het was best een nare breuk, dus werd ik er twee keer aan geopereerd.' zei hij. Hij duwde een kus tegen haar lippen en trok toen zijn shirt over zijn hoofd. Hij had slechts één groot redelijk groot litteken, net achter zijn zij. Hij liet zijn vinger even langs de streep glijden en hief zijn schouders op.
'En die is van de eerste dag dat ik in de bende kwam.' mompelde hij. Daar werden ze niet genezen, ze hadden het zelf moeten doen. Hij was flink toegetakeld geweest, maar dat littekens was het enige wat hij eraan overgehouden had.

Account verwijderd

schreef:
Ivy maakte een protesterend geluidje. "Omdat ik niet zeker wist dat jij me zag zitten" gromde ze, waarna ze haar handen over elkaar sloeg en wiebelde op zijn borstkas met haar ellebogen. Ze drukte een kus op zijn lippen en glimlachte even. "Ja ja, ik ben een watje, ik weet het" Ze trok een wenkbrauw op en glimlachte breed. "Wel, dan ga ik ze wel eens opbellen als we thuis zijn, misschien kunnen we wel eens afspreken" zei Ivy vrolijk. Het was leuk om Oliver aan mensen voor te stellen als haar vriend, het gaf haar een leuk gevoel en ze dacht wel dat Oliver het zelf ook wel leuk vond. Wel, zij vond het wel zo als hij dat deed. Bij zijn ouders was het niet eens nodig geweest om haarzelf voor te stellen als zijn vriendin, zijn ouders hadden het meteen gezien en het eerste wat Lora had gedaan was haar omhelsd. Geen uitleg meer nodig. Ivy lachte en schudde haar hoofd. "Ik ben op mijn hoede" grapte ze. "Maar serieus, wat ga je doen?" Ze trok een wenkbrauw op. Ze was veel te nieuwsgierig. Ivy wou nu al dolgraag weten wat ze gingen doen voor hun eerste officiële date. Maar natuurlijk zou Oliver niets lossen. Ivy glimlachte breed toen hij zijn vingers over haar rug liet glijden en kroop zijdelings op zijn schoot. Ze bekeek hem nieuwsgierig en haar vingers gleden vanzelf naar het litteken op zijn onderarm. Ivy glimlachte lichtjes toen hij vertelde dat hij zo stom was om te proberen hoe lang het duurde voor zijn gave uit instinct zou werken. Iedereen was wel te gevaarlijk bezig de eerste dag dat ze hun gave ontdekten. Het was gewoon een gevoel van enthousiasme, en soms ook walging. Niet iedereen had het geluk om een 'mooie' gave te hebben. Ze kende genoeg verhalen van mensen die er niet zo goed vanaf kwamen. Ivy knikte even toen hij zijn sleutelbeen aanraakte. Die had ze al gezien, maar ze had het gewoon nooit gevraagd. "Schattig" zei Ivy met een glimlachje toen hij zei dat hij indruk wou maken op Adelaide. Ze hield even haar lippen tegen de zijne en liet haar duim even snel langs de lichte streep op zijn huid gaan. Ze fronste even en schudde haar hoofd lichtjes. Ze vond het niet fijn dat anderen hem dit hadden aangedaan. De eerste twee waren nog okey, daar had hij zelf weer in zijn lompheid voor gezorgd, maar zijn zij... Iemand had haar Oliver iets aangedaan, en dat gaf haar best een naar gevoel. Ze knabbelde op haar onderlip. Zolang hij maar niet terugging, of dat iets hem zou overkomen op een missie. Ze kon de bezorgde blik op haar gezicht niet tegenhouden.

Account verwijderd

schreef:
'Maar dat deed ik wel. Het zou wel een spectaculaire manier zijn, gezien het feit dat het normaal gesproken eigenlijk altijd andersom is.' meestal moest de man de eerste stap zetten. Hij had het nooit erg gevonden, maar dat was waarschijnlijk omdat hij eigenlijk nooit echt een eerste stap had moeten zetten. Twee keer in zijn leven, dat was bijna niets. Het zag er ook niet naar uit dat hij binnenkort nog eens een eerste stap moest zetten. Dat zou hij ook helemaal niet willen, alles was prima zoals het nu was.
'Tuurlijk.' zei hij met een glimlach. Hij vond het leuk om haar vrienden te ontmoeten, zij waren ook een belangrijk deel van haar leven. Sommigen van hen hadden haar misschien wel gevormd tot wie ze was, hij kon niets anders dan hen dankbaar zijn. Hij liet zijn vingers zachtjes langs haar wang glijden duwde een kus tegen haar lippen.
'Je moet je er niet te druk over maken. Ik ga je echt niets vervelends aandoen. Misschien pest ik je gewoon wat langer dan normaal of zo.' lachte hij zachtjes. Hij vond het leuk om haar te pesten, om het haar moeilijk te maken. Hij deed het lang niet altijd, maar als hij het deed, amuseerde het hem. Ivy was maar een nieuwsgierig aagje, hij vond het wel leuk. Ze was ook al zo benieuwd naar hun date. Hij wist nu al zeker dat hij het zou houden op de dag dat ze twee maanden samen waren, dat leek hem leuk. Ze hoefden het niet de hele dag te vieren, maar hij vond dat ze er wel bij stil mocht staan. Hij glimlachte even toen Ivy op zijn schoot kroop en met haar vingers zijn littekens volgde. Van de meeste kleine littekens wist hij niet eens meer hoe hij eraan kwam. Enkelen waren vast van het vallen, maar hij zou zich al echt niet meer kunnen herinneren wanneer en hoe dat gebeurde.
'Het was puberaal.' lachte hij. Hij had zich zo graag willen uitsloven. Als puber deed je dat, maar nu niet meer. Hij vond het niet schattig. Maar toen was hij net zo gek op Adelaide geweest als dat hij nu op Ivy was en hij had natuurlijk de drang gevoeld om zich uit te sloven voor haar. Voor Ivy deed hij dat ook, maar niet op die manier. Hij hoefde Ivy niet te laten zien hoe sterk of behendig hij was.
'Kijk niet zo bezorgd naar me. Ik heb het overleefd.' mompelde hij. Hij verstrengelde hun vingers en glimlachte toen naar haar, waarna hij een kus tegen haar lippen duwde. Ze had geen reden om bezorgd te zijn, hij was er helemaal overheen gekomen. Hij liet haar vingers weer gaan en wees toen naar een rond litteken dat net boven zijn broek uitkwam.
'Dat was de eerste en enige keer dat ik geraakt werd door een kogel. Hij zat niet echt diep, dus ik heb alleen maar flink gebloed.' zei hij met een frons. Zijn gave was snel geweest, maar niet zo snel. Hij had geluk gehad, het had veel vervelender kunnen zijn. Hij had het ding zelf uit zijn lichaam kunnen trekken. Pijnlijk, maar er was niemand anders die het zou doen. Hij keek weer naar Ivy en liet zijn handen toen onder haar rok naar haar heupen glijden, waar hij zijn handen liet rusten.
'Ik heb er ook nog een paar op mijn been, maar die zijn niet zo boeiend.' vertelde hij haar, waarna hij zijn lippen opnieuw tegen haar lippen drukte.

Account verwijderd

schreef:
"Ik hoef geen spectaculair iets" mompelde ze. Ivy keek hem glimlachend aan. "Ik ben blij met hoe het allemaal is gegaan" zei ze eerlijk, waarna ze nog eens duidelijk knikte. Ivy glimlachte vrolijk. "En jouw manier was ook leuk" voegde ze eraan toe met een lach. "Leuker dan leuk zelfs" verbeterde ze haarzelf. Ze keek hem aan en kon de glimlach op haar gezicht niet verbergen toen hij zei dat hij haar vrienden graag zou ontmoeten. Ze gaf hem een kus. Het betekende best wel veel voor haar. De kans om haar ouders voor te stellen zou ze nooit hebben. Dus zou ze alle personen die belangrijk waren voor haar en er nog steeds waren beschermen en koesteren. En ze wou dat Oliver die mensen zou ontmoeten. Ivy voelde zijn vingers op haar wang glijden en kuste hem zachtjes terug. Hij raakte haar nog meer aan dan normaal nu. Had de tatoeage er iets mee te maken? Waarschijnlijk wel. Ze moest echt meer tattoos zetten als hij elke keer zo deed. "Kom op, ik maak me heus geen zorgen" Ze gromde even toen ze zijn blik zag en schudde haar hoofd. "Nou goed, misschien wel" gaf ze toe met een zacht lachje. Ze keek hem geamuseerd aan. "Ik kan er niets aan doen, je weet dat ik altijd wil weten wat er aan de hand is" lachte ze. Ze was gewoon benieuwd, dat was alles. En het feit dat hij niets losliet maakte haar al gek genoeg. Wow, was dit haar straf? Misschien wel. Ze lachte even. "Ja puberaal, maar ook schattig Ollie" lachte ze. Het was bewonderenswaardig dat hij zo zijn best deed voor zijn vriendin. Het dom, maar echt lief. Ivy schudde haar hoofd even. "Maar goed ook, maar zorg maar dat er niets meer gebeurdmet je" gromde ze even. Haar lip vertrok zich tot een klein pruillipje. Ze wou gewoon niet dat er iets met hem gebeurde. Gelukkig werd ze al snel gerustgesteld door Oliver die hun vingers verstrengelde en haar een kus gaf. Ivy raakte zijn litteken aan en liet haar vingers er lichte rondjes over draaien. Het was onmogelijk om te missen, maar ze had er gewoon nooit aan gedacht om te vragen wat de verhalen erachter waren. Ze was blij dat ze die nu wel wist. Ivy grimaste even toen hij zei dat het niet diep zat, maar alleen veel had gebloed. Ze schudde haar hoofd lichtjes en drukte een kus op zijn lippen. Ze glimlachte toen zijn handen over haar heupen gleden en stak haar haren mooi achter haar oren. Ze toonde een lichte lijn die vanaf haar wenkbrauw tot haar oor liep. Meestal had ze er makeup op gedaan en hing haar haar ervoor, maar ze had het vandaag niet gedaan. Ze haalde haar schouders lichtjes op. "Auto-ongeluk waarbij mijn ouders stierven" gaf ze toe, waarna ze al snel weer haar haar goed legde. Ze draaide haar om en toonde een streep op haar rug. "Eerste missie ging niet zo goed, ik was te naiëf" gaf ze toe. Het was dom, ze was te vlug geweest. Ze had beter moeten nadenken. Ivy glimlachte kleintjes en wees naar haar voeten waar verscheidene lijntjes opstonden. "Eerste dag dat ik mijn gave ontdekte en ik geen schoenen aanhad" lachte ze even. Dat vond ze nu niet zo erg, ze was toen nog klein geweest en het was een minder vervelende herinnering.

Account verwijderd

schreef:
Spectaculair was het niet geweest. Hij betwijfelde ook of dat echt mogelijk was, gezien het feit dat ze allebei over het algemeen rustig waren en over hun acties nadachten. Ivy was vrolijk en enthousiast, maar ze sprong niet zomaar in het diepe en ze leek zich ook niet volledig meeslepen in haar emoties. Alleen maar een klein beetje. Hij glimlachte even en knikte. Het was ook leuk geweest. Hij was blij dat hij het gedaan had. Als hij het toen niet gedaan had, had hij het waarschijnlijk een andere keer wel gedaan, maar dat zou betekenen dat ze nog langer hadden moeten wachten op hun relatie.
'Je zou je geen zorgen moeten maken, het is ondertussen al bijna vier jaar geleden.' hij kon het zich niet voorstellen, vier jaar. Het zou altijd als gisteren voelen, hij kon het zich allemaal nog perfect herinneren. Mooi was het niet geweest. Hij had flink gebloed en hij zat onder de kneuzingen en blauwe plekken.
'Maar ik ga het je toch niet vertellen.' vertelde hij haar, waarna hij even lachte en een kus tegen haar lippen duwde. Zijn nieuwsgierige aagje. Hij vond het leuk om te bedenken dat zij bij hem hoorde en andersom. Al helemaal nu. Nu hij er zo zeker van was dat hun relatie niet ander was voor Ivy en dat zij een toekomst hadden.
'Zeg jij. Ik geloof dat jij degene was die bijna dood gingen afgelopen missie.' mopperde hij. Hij vond het niet leuk om eraan te denken. Hij had makkelijk te laat kunnen zijn. Het gebouw had gemakkelijk bovenop haar in kunnen storten. Gelukkig was dat niet gebeurd. Hij keek naar Ivy toen ze de verschillende littekens bekeek en aanraakte. Sommige littekens waren best grappig, andere niet. Hij bekeek haar littekens ook op zijn beurt. Heel veel tijd had hij echter niet om haar eerste litteken bekijken en hij besloot er ook niet op door te gaan. Met zijn vinger volgde hij de streep op haar rug. Het litteken was niet opvallend en je voelde het bijna niet als je het niet wist. Hij had haar rug vaak aangeraakt, maar het littekens had hij nog niet eerder gevoeld. Zijn blik gleed naar haar voeten, waarna hij zachtjes lachte. Hij kon zich er wel iets bij voorstellen. Nu Ivy met haar rug naar hem toe zat, kon hij haar niet meer aankijken of kussen, dus liet hij zijn armen om haar middel glijden en trok hij haar zacht tegen hem aan.
'Littekens of niet, je zult altijd de mooiste vrouw zijn die ik ooit gekend heb.' mompelde hij. Hij trok de hals van haar shirt ietsje naar beneden zodat hij de volledige tatoeage kon bekijken. Het was mooi, dat vond hij echt. Zelfs zonder betekenis was het mooi. Hij kon de glimlach op zijn gezicht niet verbergen. Hij drukte een kus tegen haar wang en begon vervolgens aan haar hals. Eerst net onder haar oor en toen langzaam naar beneden. Hij had het altijd leuk gevonden om haar te kussen, maar vandaag vond hij het extra leuk.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte even en fronste nogmaals. "Je hebt wel gelijk.." Gaf Ivy toe. Het was al een hele tijd geleden, en hij had zichzelf perfect weten te redden. Ze hoefde zich geen zorgen te maken over hem, het was Oliver. Ivy keek hem aan en glimlachte lichtjes. Ze haalde een hand door haar haren. Ze vond het nog steeds niet leuk, maar ze kon er nu niet bepaald iets aan veranderen, hoe graag ze dat ook zou willen. En daar moest ze mee leren leven. Ivy beet even kort op haar onderlip. Ze maakte een protesterend geluidje en schudde haar hoofd. "Ik haat je" lachte Ivy. Ze kreeg een kus van Oliver en drukte nog een paar kussen terug. "Please please please?" Ze keek hem aan met haar puppyogen en maakte een geluidje. "Als je van me houdt..." Begon ze met een brede glimlach. Ze streelde zijn wang en keek hem heel lief aan. Kom op, nu moest hij toch wel iets heel kleins onthullen over hun date? Ze streek met haar duim over zijn onderlip en volgde de welving van zijn welgevormde bovenlip. Ja, ze kon het hem heus wel moeilijk maken. Ivy fronste even toen hij begon over de missie en sloeg haar armen over elkaar heen. "He, ik weet het, ik heb mijn best gedaan, maar ik weet dat ik beter moet opletten" protesteerde ze. Het was nu niet alsof zij het een pretje vond. Natuurlijk zat ze met schuldgevoelens. Ze had Olivers leven in gevaar gebracht omdat zij het niet alleen kon. Ze vond het ook niet leuk om erover na te denken. Ivy kromde haar rug toen hij even met haar vinger over zijn litteken ging. Ivy glimlachte breed toen hij zei dat ze nog steeds de mooiste vrouw was. Haar wangen kleurden rood en ze legde haar haar goed. "Awh" was het enige wat ze nog kon uitbrengen. Het was gewoon enorm lief, telkens dat hij zo'n dingen zei. Ze voelde hoe hij de hals van haar shirt wat naar achter trok. Ivy maakte een geluidje toen hij zijn lippen van haar wang tot hals liet glijden en draaide zich glimlachend naar hem om, waarna ze haar armen om zijn nek sloeg en haar lippen op de zijne drukte.

Account verwijderd

schreef:
Het had zo zijn voordelen om meerdere malen in elkaar getimmerd te worden. Hij kon in elk geval niet meer zeggen dat hij zich niet kon verweren als iemand besloot hem iets aan te doen. Hij wist prima hoe hij zich moest redden in nare situaties, simpelweg omdat hij zich al zo vaak had moeten redden uit nare situaties. Hij wist dat Ivy zich vaak druk over hem maakte, maar dat was niet nodig. Hij zou het prima redden, zelfs op een missie. Hij vond het niet leuk, maar dat betekende niet dat hij niets kon.
'Ik ga alleen maar zeggen dat we niet zo ver hoeven.' verzuchtte hij. Op een of andere manier kreeg ze het altijd voor elkaar om hem toch nog iets te laten zeggen. Hij was niet totaal ongevoelig voor haar lieve blikken en woorden. Hij ging er zo gemakkelijk in mee. Ivy wist dat wel, ze maakte er maar al te graag gebruik van. En hij vond het niet eens erg. Hij lachte zachtjes en duwde een kus tegen haar lippen.
'Ik houd wel echt van je. Ook als ik je niks vertel.' lachte hij. Als hij niets vertelde, hield hij nog wel van haar. Soms was het alleen leuker om niets te zeggen. Het zou veel leuker zijn als ze er zelf achter kwam. Dat zou ze dan wel zien, hij hoopte daadwerkelijk dat ze het leuk zou vinden. Maar als ze dat niet zou vinden, zou ze waarschijnlijk alsnog doen alsof. Hij liet zijn vingers zacht over haar schouders glijden en knikte toen. Hij wist wel dat ze haar best gedaan had.
'Je kon niet beter opletten, Iv. Je kon er niets aan doen.' sprak hij haar tegen. Maar hij was haar wel bijna verloren en ergens beangstigde dat hem. Niet eens ergens, het beangstigde hem. Hij wilde Ivy niet kwijt. Hij wilde bij Ivy blijven en een leven opbouwen samen.
Toen ze zich omdraaide, zag hij de blos op haar wangen. Het was lief dat ze nog steeds wat rood werd van bepaalde opmerkingen. Ze was het nog niet gewend. Hij glimlachte toen ze hem kuste, maar hij zei niets. Hij beantwoordde haar kus, beet zachtjes op haar onderlip en drukte zijn lippen toen opnieuw tegen die van haar. Hij kon hun eerste kus nog herinneren, ze had toen op zijn onderlip gebeten. Het had hem wel geamuseerd, hij moest er nu aan denken elke keer dat hij het deed. Hij bleef echter niet zo heel erg lang bij haar lippen hangen, hij wilde altijd meer kussen, meer zien. Dus liet hij zijn lippen weer naar haar hals glijden, waarna hij haar zacht tegen de bank duwde en zijn lippen verplaatste naar haar buik. Hij hoopte dat ze ooit kinderen zouden krijgen. Het maakte hem niet uit of het een jongen of een meisje zou zijn, allebei waren leuk. Een kleine Ivy zou waarschijnlijk grappig zijn, een kleine, koppige, lieve, enthousiaste Ivy. Hij had altijd al van kinderen gehouden, maar op een of andere manier zag hij er nu nog meer naar uit dan hij ooit gedaan had.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte breed toen hij zei dat ze niet ver weg gingen voor hun date en drukte haar lippen als bedankje even op de zijne. Gelukkig vond Oliver het niet te erg dat ze hem nogal snel kon overtuigen. Ze had hem nog nooit iets laten doen wat hij niet wou dus vond ze het wel okey. En hij kreeg er vaak wel iets voor terug, dus hij vergat het nogal snel. "Niet ver he?" Herhaalde ze met een grijns, terwijl ze nadacht. Nope, ze had nog geen idee. "Nog iets van hint?" Plaagde ze hem. Nee, meer zou ze niet kunnen verwachten, maar het was ook niet echt nodig. "Je weet toch dat je heus niet veel moeite moet doen he? Ik ben al blij als je me een hamburger geeft" gaf ze toe, waarna ze glimlachend haar schouders ophaalde. Ze vond het altijd leuk bij hem. Hij moest niet zijn best doen om daarvoor te zorgen. Ivy lachte zachtjes. "Ehe, I know, maar momenteel kan ik je er nog mooi mee chanteren" plaagde ze hem. "Dus ik geniet maar van mijn macht" fluisterde ze even tegen zijn lippen aan. Ze vond het leuk dat het een verassing was, maar ze werd er wel nerveus van. Wat helemaal niet nodig was. Oliver kende haar door en door en wist heus wel wat ze leuk vond en wat niet. Ivy volgde met haar ogen zijn vingers en glimlachte lichtjes. "Denk je?"vroeg ze aarzelend toen hij zei dat ze er niets aan kon doen. "Want ik hoor dat te kunnen Ollie, je hoort me niet te redden" zuchtte ze even. "Nou, stel je voor dat er iets met jou was gebeurd, denk je dat ik mezelf ooit zou vergeven?" Ze fronste even. "En dat, dat zou wel degelijk mijn schuld zijn" gromde ze. Ze schudde haar hoofd en zette haar glimlach op. "Niet het moment om daar aan te denken" zei ze met een kleine glimlach. Ze duwde een kus tegen zijn lippen. Ze maakte een geluidje toen zijn tanden zachtjes gleden over haar onderlip. Fuck. Ze tikte met haar tong tegen zijn bovenlip en liet zijn lippen even kort los toen hij haar zachtjes plat op de bank duwde. Ivy keek hem speels glimlachend aan toen hij zijn armen aan weerszijden van haar lichaam zette en zijn lippen over haar buik gleden. "Ollie.." fluisterde ze glimlachend. Ze begroef haar vingers in zijn haren. "Ik heb me bedacht, ik wil niet heel de avond opblijven, dat hou ik nooit vol" fluisterde ze in zijn oor. Ze drukte een zachte kus op zijn oor en gleed naar zijn lippen door. "Waarom niet nu? Ik ben de jouwe"

Account verwijderd

schreef:
Toen ze hem vroeg om een hint, schudde hij direct zijn hoofd. Hij zou haar geen hint geven. Hij wilde nog niet verklappen wat ze gingen doen. Als hij het zou verklappen, zou hij iets nieuws moeten bedenken. En dat wilde hij niet, het idee dat hij momenteel had, vond hij wel leuk.
'Maar ik ga je geen hamburger geven. Ik vind dat we er wel iets van moeten maken, misschien wil ik wel gewoon graag mijn best doen.' zei hij. Dat wilde hij. Hij had altijd zijn best willen doen. Hij wilde altijd zijn best doen, want hij wilde aan haar laten zien dat hij om haar gaf. Hij zou het niet al te simpel maken, want dan leek het alsof het hem eigenlijk niet zo veel kon schelen.
'Dat is niet aardig.' mopperde hij met een grijns op zijn gezicht. Hij had niks om haar mee te chanteren, maar dat was waarschijnlijk omdat hij er ook niet naar zocht. Hij hoefde haar niet te chanteren, hij kreeg altijd alles waarnaar hij verlangde. Soms moest hij er even op wachten omdat zij hem zo nodig moest pesten, maar uiteindelijk kreeg hij het altijd. Vanmiddag was daar een goed voorbeeld van. Hij had haar maar al te graag willen kussen, maar ze had hem een hele poos laten wachten. Uiteindelijk had hij toch kussen gekregen.
'Niet doen, Iv. Ik red jou en jij red mij, dat is hoe het hoort. Je kunt niet altijd alles alleen doen, dat hoort niet. En ik had het mezelf nooit vergeven als ik jou daar achterliet. We horen elkaar te helpen.' mompelde hij. Ze hoorden elkaar te helpen, ze hoefden het niet meer alleen te doen. Hij glimlachte naar haar en liet zijn vingers even door haar haren gaan. Hij wilde het ook niet meer alleen doen.
Hij kuste haar buik enkele keren voor hij weer terugkeerde naar haar lippen. Een lichte grijns speelde rond zijn lippen toen ze hem vertelde dat ze het nooit vol zou houden om de hele nacht op te blijven. Het kon nog wel, als ze maar extreem rustig aan deden. Dat was nooit echt iets voor hen geweest. De halve nacht misschien, dat zouden ze misschien nog wel kunnen.
'Waarom niet nu wat?' vroeg hij. Hij kon zich niet herinneren dat hij iets voorgesteld had. Hij kon zich wel wat dingen bedenken, maar hij vond het ook leuk als Ivy eens iets zei waarvan hij wilde dat ze het herhaalde. Niet dat ze het ooit herhaalde. Hij drukte een kus tegen haar lippen, waarna haar sleutelbeen volgde. Er was geen moment waarop hij het niet leuk zou vinden om haar te kussen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy schudde lachend haar hoofd. "Damnit, ik hou nochtans enorm van hamburgers" gniffelde ze. Ze gaf hem een por en knikte. "Maar ik snap je wel, zorg gewoon dat het niet te duur is he? Dan vermoord ik je" dreigde ze. Ze drukte een kus op zijn lippen. "Maar het is lief dat je je best wilt doen" zei ze eerlijk. Ze sloeg haar armen om hem heen en drukte nog een kus op zijn lippen. "Je moet je gewoon niet verplicht voelen om dat te doen" gaf ze toe. Ivy haalde een hand door zijn haren en bestudeerde hem even, alsof ze er van overtuigd was dat ze hoe langer ze naar hem keek, hoe meer informatie zou krijgen over de date. Dat was niet het geval. Ze glimlachte breed. Ivy lachte even. "Sorry Ollie" zei ze met een grijns. "Maar niemand heeft je ooit gezegd dat ik aardig was, toch?" Grapte ze. Ze glimlachte breed. Hij kon haar heus ook wel chanteren, ook al zou ze hem vermoorden als hij dat deed. "Oh je vindt het niet zo erg als ik je chanteer, geef maar toe" Ze tikte tegen zijn wang en keek hem geamuseerd aan. Hij zag er toch niet uit alsof hij het zo erg vond. En anders zou ze het niet doen. Ivy luisterde naar wat Oliver zei en kauwde nerveus op haar onderlip, waarna ze knikte. "Je hebt gelijk, ik maak het gewoon te ingewikkeld" Ze schonk hem een kleine glimlach en drukte een kus op zijn lippen. Ze zou inderdaad hetzelfde doen voor hem, wat er ook gebeurde. Dus ze moest het niet vreemd vinden dat hij dat ook voor haar deed, ook al zette hij zijn leven op het spel. Ze relaxte wat meer toen hij glimlachte en zijn vingers door haar haren haalde. "Okey..." Mompelde ze even zachtjes. Hij leidde haar echter al vlug weer af met zijn lippen. Ivy gniffelde toen ze de lach op zijn gezicht zag. "Iets zegt me dat je het niet zo erg vindt als we toch nog slapen vanavond" lachte ze. Ze zou snel in slaap vallen, als Oliver haar ook niet wakker hield natuurlijk. "Waarom doen we nu niet het 'niet slapen' deel, zodat we dat straks wel kunnen" Ivy fronste en lachte bij haar woorden. "Dat klonk niet logisch" lachte ze zachtjes. Ze klemde een been om hem heen en glimlachte, waarna ze haar lippen weer eens tegen de zijne aandrukte.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld