Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | Aaly

Account verwijderd

schreef:
Lily keek naar hem op toen hij een kus tegen haar hoofd drukte en nam zijn hand vast om daar vervolgens een kusje op te drukken. "Ik weet niet wat ik allemaal zeg Aaron," klaagde ze zielig. Ze legde haar hoofd op zijn schoot en maakte een geluidje. Ze had misschien wat te veel gedronken. Lily tikte met haar duim op zijn lippen. Ze wilde hem kussen, maar Nathan zat te kijken. Dus streelde ze maar wat dronken zijn onderlip. Ze wist dat ze zich morgen niet alles zou kunnen herinneren.
"Koppels," herhaalde Lily vrolijk en wiebelde met haar wenkbrauwen. "Ik vind stelletjes leuk," gaf ze toe. "Het is zo romantisch," gaf ze toe met een dramatische zucht. Ze gaf Nathan een kus op zijn wang. "Weet je, ik ben blij dat mijn vrienden niet konden komen," gaf ze toe. "Nou ja, eerst niet, maar ik heb het enorm naar mijn zin nu," gaf ze vrolijk toe. Ze duwde een kus tegen Aarons lippen. "Dankjewel...groepsknuffel?," Lily spreidde haar armen met een hoopvolle glimlach en trok een pruillipje naar de twee. "Pleaseeee?"
Lily's nagels maakten wel wat krasjes op zijn rug, maar hij had er niet veel last van. Lily hijgde wat tegen het kussen en sloeg allebei haar benen om zijn middel heen. Haar handen gleden over elk plekje van zijn rug en liet haar nek naar de ene kant vallen toen zijn lippen weer eens gleden over haar huid. Ze mompelde zijn naam zacht tegen het kussen en krulde haar rug toen hij het tempo opvoerde. God, dit was zo moeilijk. Het was enorm opwindend en ze was het niet gewoon om zich stil te houden op dat soort momenten.

Account verwijderd

schreef:
Het was duidelijk dat Lily niet meer zo goed wist wat ze allemaal zei. Ze zei geen rare dingen, maar ze had duidelijk te veel gedronken. Hij vond het wel lief. Ze was dronken, maar niet zo dronken dat hij bang was dat ze er ziek van zou worden. Hij streelde zachtjes over haar wang toen ze haar hoofd op zijn schoot legde en glimlachte toen ze wat met haar duim langs zijn onderlip gleed.
Lily en Nathan waren wat relaties betreft nog net geen uitersten. Lily en hij waren uitersten geweest als ze nooit gevoelens voor elkaar ontwikkeld hadden. Nathan had nog net iets meer vertrouwen in relaties dan hij vroeger gehad had. Hij hield zijn hoofd iets schuin toen ze begon te vertellen over haar vrienden. Ergens had hij verwacht dat Lily niet vrolijk had kunnen zijn. Hij wist hoe ze zich verheugd had op deze avond. Hij lachte zachtjes toen Lily vroeg om een groepsknuffel. Zowel Nathan als hij waren geen knuffelaars. Voor Lily was hij misschien een knuffelaar, maar anderen knuffelde hij nooit. Toch leken ze Lily allebei niets te kunnen weigeren, waardoor een korte knuffel volgde. Hij schudde grijnzend zijn hoofd en Nathan deed precies hetzelfde, ze waren nog steeds geen knuffelaars.
Als Nathan hen zou horen, was het waarschijnlijk nog geen wereldramp, maar het zou gemakkelijker zijn als hij dat niet deed. Lily kraste wat over zijn rug, maar inmiddels was hij dat wel gewend. Bovendien, Lily was tegenwoordig de enige die hem zonder shirt zag en sinds zij de krassen veroorzaakte, kon ze hem niet veroordelen. Lily had het kussen gekozen om haar geluiden te smoren en hij gebruikte haar huid als het nodig was. Ze deden het rustig aan, dus hun lichamen maakten ook amper geluid. Het klonk waarschijnlijk alsof ze gewoon onrustige slapers waren, hoopte hij.
Voor even gingen ze zo door, tot hij met een beter idee kwam. Het was niet alsof dit niet goed was, maar hij wilde het nog iets beter maken, voor haar in elk geval. De hand die zich eerder op haar heup bevonden had, gleed nu weg. Hij ging het niet meer zo lang volhouden en hij was niet van plan haar niet te laten komen, dus gebruikte hij ook zijn hand om haar nog iets extra te stimuleren. Hij wist wel dat hij het haar daarmee nog moeilijker maakte, maar ze waren al even verder en hij hoopte dat Nathan nu wel sliep. Hij had veel gedronken, waarschijnlijk was hij al wel in slaap gevallen, toch?

Account verwijderd

schreef:
Lily klemde zich als een koala aan hem vast en legde haar hoofd tegen zijn borstkas. Ze maakte bijna een spinnend geluidje toen hij zacht haar wang streelde. Het voelde fijn aan. Lily haalde haar vinger weg van zijn onderlip toen hij glimlachte en glimlachte vrolijk terug.
Ze wist dat ze wel nog een lange tijd zou piekeren over haar vrienden. Ze had enorm naar de avond uitgekeken en ze zou niet zeggen dat het geen enorme teleurstelling was. Dat was het wel. Ze had echt gehoopt dat haar vrienden eens wat tijd voor haar zouden hebben. Dat hadden ze niet gehad.
Lily glimlachte breed toen ze de armen om haar heen voelde en begroef haar gezicht in Aarons trui. "Hmmhmmm, dit is fijn," zei ze dolgelukkig. Ze hield van het warme gevoel dat zich door haar verspreidde. Ze voelde zich niet zo ongewenst als ze knuffels kreeg.
Aaron en Lily deden het rustig aan. In feite kon Nathan niet veel horen, behalve het geritsel van de lakens af en toe. En het wrijven van hun lichamen tegen elkaar aan. Nathan was nogal dronken en als Lily het was geweest die op de bank lag, had ze nooit iets gemerkt.
Lily trok een wenkbrauw op bij het zien van Aarons grijns en beet op haar onderlip toen ze voelde wat hij deed. "Fuck fuck," fluisterde ze heel zachtjes tegen het kussen aan terwijl ze haar rug kromde. Ze had het enorm moeilijk. Lily hijgde en duwde haarzelf tegen zijn hand en lichaam aan waarna ze al snel haar punt bereikte, net zoals hij. Haar hand gleed toch nog even naar beneden om het wat te plagen en ze sloeg haar andere hand zachtjes lachend voor haar mond. God, nooit gedacht dat ze dit ooit zouden doen.

Account verwijderd

schreef:
Het was hem de vorige keer al duidelijk geworden dat Lily een stuk affectiever werd als ze gedronken had. Knuffels en kusjes kwamen normaal gesproken al wel regelmatig voor, maar als ze gedronken had, was het bijna een constante reeks aan knuffels en kusjes. Niet dat hij het vervelend vond. Misschien werd hij ook wel iets affectiever als hij gedronken had, maar hij begon voornamelijk te verlangen als hij dronk. Tot hij te dronken werd, dan hing hij boven de wc en hoopte hij dat het snel ochtend werd.
Hij glimlachte toen Lily een tevreden geluidje maakte en haar gezicht in zijn trui begroef. In deze situaties zag hij dat hij Lily ook gelukkig maakte, hoewel dat altijd lastig te begrijpen bleef. Hij deed zijn best voor haar, zeker, maar hij kon haar nog steeds niet alles bieden wat hij haar wilde bieden.
Het was gesmoord, maar hij kon haar wel horen. Hij genoot ervan om het haar moeilijk te maken. Nu ging dat wat lastiger dan normaal, maar de situatie maakte de vrijpartij op zich al erg opwindend. Hier kon hij met zekerheid van zeggen dat Lily de eerste was.
Lily begon te lachen en hij lachte ook, wat ze hadden gedaan was compleet onverantwoord en als Nathan er morgen een opmerking over zou maken, zou het waarschijnlijk ontzettend ongemakkelijk worden. Toch had hij het leuk gevonden en had hij ervan genoten. Hij drukte een kusje tegen haar lippen en legde het kussen aan de kant.
'Dat was leuk,' fluisterde hij met een grijns. Hij rolde van haar lichaam af en ging naast haar op zijn rug liggen. Hij draaide zich echter al snel weer op zijn zij om naar haar te kunnen kijken. Zachtjes streelde hij langs haar dreads, over haar voorhoofd en wang. Vervolgens drukte hij een kusje tegen haar wang. Hij had het leuk gevonden, dit was een van de vele redenen waarom hij zo dol op haar was.
Ergens in het proces was hij zijn joggingbroek en boxer verloren. Hij keek even om zich heen en glimlachte toen hij ze aan de rand van het bed zag liggen. Hij trok ze met zijn voet naar hem toe en trok beide kledingstukken weer aan, waarna hij Lily een glimlach toewierp.
'We zouden niet willen dat Nathan dit alles morgen zou zien,' fluisterde hij, waarna hij zijn shirt en haar ondergoed weer naar haar toe schoof. Opnieuw drukte hij een kusje tegen haar lippen.

Account verwijderd

schreef:
Lily was opener als ze dronken was. Ze vertelde niet altijd wat ze voelde als ze sober was en ze toonde ook niet altijd hoe erg ze om iemand gaf. Nou ja, eigenlijk deed ze dat wel, maar het was nog erger als ze had gedronken. Ze had liefde nodig. Lily hield haar hoofd schuin en liet haar handen liggen op zijn borstkas. Ze mochten dit wel vaker doen. Op één of andere manier bleef Aaron nog redelijk normaal als hij wat had gedronken. Wel, hij had wel meer zin in seks natuurlijk, maar anders was hij nog redelijk normaal.
Lily legde haar vingers tegen zijn lippen toen hij ook lachte. God, ze waren erg. Ze hadden het in godsnaam gedaan met Nathan maar een paar meter op afstand. Dat zou een goede indruk zijn geweest als hij het had gemerkt. God, ze wilde er niet aan denken. Dat zou enorm awkward zijn geweest.
Lily genoot van het kusje tegen haar lippen en draaide haar hoofd naar hem toen hij van haar afrolde. Ze glimlachte breed en duwde zelf ook een kus tegen zijn hals. "Dat was geweldig," verbeterde ze hem vrolijk, maar nog steeds fluisteren. Ze had het heel erg leuk gevonden. Ze keek subtiel even om het hoekje van de balk naast het bed en zuchtte opgelucht. Geen reactie.
Ze sloeg haar hand zachtjes lachend voor haar mond toen ze zag hoe hij zijn kleren moest zoeken. Lily knikte grijnzend en glimlachte toen hij nog een kusje tegen haar lippen drukte. "Dankjewel...voor de leuke dag," bedankte ze hem met een glimlach. Ze had gedacht dat ze zich niet zou kunnen vermaken, maar Aaron had alles beter gemaakt. Lily trok haar ondergoed en shirt weer aan en duwde een kus tegen zijn lippen.

Account verwijderd

schreef:
Hij wist vrij zeker dat ze dit niet gedaan hadden als ze niet gedronken hadden. Lily had er waarschijnlijk niet echt voor open gestaan en hij had zich waarschijnlijk wel kunnen beheersen. Als hij eenmaal gedronken had, kreeg hij gewoon meer zin en werd het een stuk lastiger zich te beheersen. Met een grijns keek hij naar haar. Hij kon wel ongeveer inschatten hoe ze op dit moment dacht, hij schudde zijn hoofd en drukte nogmaals een kusje tegen haar wang. Nadat ze seks gehad hadden, kon hij meestal nog even niet van haar afblijven. Waarschijnlijk de nasleep van het hele gebeuren, maar omdat hij het alleen bij Lily had, wist hij het niet zeker.
Geamuseerd keek hij naar haar toen ze hem verbeterde, het was geweldig. Lily vond het altijd geweldig, ze had nog nooit geklaagd over zijn kwaliteiten in bed. In het begin was hij nog wel eens iets te ruw geweest, maar inmiddels had hij zich wel redelijk aangepast aan wat Lily fijn vond. Lily vond ruw wel leuk, maar niet te ruw. Hij klaagde ook nooit over haar.
Heel even keek hij wat onderzoekend naar Lily toen ze begon te lachen, ze vond het duidelijk komisch dat hij zo snel niet geweten had waar zijn kleren lagen. Eigenlijk kon hij zich ook niet herinneren hoe hij ze verloren had. Had zij dat gedaan of hijzelf? Het maakte ook niet uit.
'Bedankt voor deze kerst,' mompelde hij terug, waarna hij zelf ook glimlachte. Het was de eerste goede kerst. Hij sloeg zijn armen om haar heen en trok haar zacht tegen hem aan. Hij drukte een kusje in haar nek en zuchtte toen tevreden. Lily gaf hem altijd een bepaald gevoel van tevredenheid, hij verlangde niet naar niets meer dan zij. Hij streelde zacht over haar arm en sloot zijn ogen toen. Nu zijn verlangens gestild waren, sloeg de vermoeidheid aardig toe. Gisteren hadden ze het erg laat gemaakt, vanavond was ook niet bepaald vroeg en morgen zou het project weer gewoon beginnen. Ergens ging hij er vanuit dat ze niet zouden gaan. Nathan zou waarschijnlijk niet voor de middag wakker worden en zij zouden er waarschijnlijk ook wel moeite mee hebben. Haar vader zou het vast niet erg vinden als ze een dag oversloegen, hoewel ze dat steeds vaker deden.

Account verwijderd

schreef:
Ts een paar maanden later. Lily haalde een hand door haar haren en gaapte zacht. Het was al laat en ze voelde zich alleen. Ze kon echter niet in slaap vallen. Lily beet op haar onderlip en dacht na. Ze miste Aaron, echt enorm. Lily keek naar haar gsm voor de zoveelste keer. Het laatste bericht dat hij haar hand gestuurd was dat hij even weg zou blijven. Even...drie dagen. Ze wilde niet dat het weer zoals de vorige keer zou zijn. Ze wilde niet weer weken alleen zijn. Lily beet opnieuw op haar onderlip. Wat had ze verkeerd gedaan? Aaron had zich zo snel kunnen afzonderen, zonder haar te laten weten wat er was. Ja, ze was enorm bezorgd. Ze was bang dat Aaron niet meer terug zou lomen. Lily had het gevoel dat alles wat ze deed niets meer voor hem was. Het maakte hem blijkbaar niets uit. Lily keek opnieuw naar het schermpje en slikte ongemakkelijk. Ze wilde Aaron. Ze voelde zich alleen en gefrustreerd.Konden ze het niet gewoon uitpraten? Zoals gewone stelletjes deden? God, ze waren niet gewoon. Zelfs op haar werk was ze wat anders. Max, een nieuwe collega zag het zelf aan haar. Ze was minder gelukkig zonder hem. Ze wist het maar al te goed. Lily hield er niet van om afhankelijk te zijn van iemand, maar Aaron was gewoon een deel van haar leven. Ze hield ontzettend veel van hem en maakte zich zorgen. Lily keek vlug op toen ze haar gsm hoorde afgaan en schudde haar hoofd teleurgesteld. Het was niet Aaron. Ze beet op haar onderlip en las het bericht. [He Lily, zin om eens een kop koffie te drinken?] Max. Ze glimlachte kleintjes. De man was vriendelijk. Lily voelde zich op haar gemak bij hem en hij maakte het werk minder lastig. Er was dan toch iemand die haar mocht. Dat maakte jet toch beter. [Graag, eens na het werk?] Stuurde ze terug. Ze wilde graag dat Max zich ook goed voelde op het werk, niet zoals haar. Hij deed het goed. Max zorgde voor de administratie en was een soort boekhouder in het weeshuis, maar hij was ook nog eens heel erg goed met kinderen. Hij zei de juiste dingen om de kindjes vrolijk te maken. Het was lief om te zien. [Deal, ik betaal]. Lily rolde met haar ogen. Waarom wilden mannen altijd betalen? Zoals Aaron. Ze zuchtte zacht en streek een dread achter haar oren toen ze het raam hoorde opengeschoven worden. "Aaron!" Riep ze boos uit toen hij binnenliep en zijn jas zonder verder iets te zeggen op de bank smeet. Ze legde haar mobiel aan de kant en stond op. "Ik was bezorgd..." zei ze boos terwijl ze naar hem toeliep en hem bestudeerde. "Waar zat je?" Ze schudde haar hoofd. "Enig idee hoe erg ik me druk maakte, je hebt niets gestuurd, geen uitleg, gewoon niets."

Account verwijderd

schreef:
Het waren maar twee nachten geweest, maar in de nachten die hij alleen was, dronk hij. Hij dronk als het niet goed ging en het ging niet goed. Hij had Lily een bericht gestuurd, hij had haar verteld dat hij even weg zou zijn, maar hij wist dat even geen weken waren. Een deel van hem wilde niet terug, had meer tijd nodig, maar hij wist dat hij dat niet langer kon doen. Niet nu hij een relatie had en hij wist dat ze op hem zat te wachten. Veel had hij ook niet gedaan. Hij was alleen geweest, helemaal alleen. Geen vrouwen, geen vrienden, niemand. Hij had alleen maar over straat gelopen en was in de nacht gaan drinken. Nu hij gewend was in een bed te slapen, naast Lily, kreeg hij het niet meer voor elkaar om buiten te slapen. Hij miste het bed, maar bovenal miste hij Lily. Hij miste Lily, maar hij was niet klaar geweest om haar onder ogen te komen. Op het moment dat hij terug was gegaan, had ze gezien dat er iets aan de hand was. Dat had hij niet gewild, hij wilde niet dat ze zag dat het slecht ging. Hij had niet bedacht dat er een kans bestond dat hij zich na enkele dagen nog niet beter zou voelen.
Een zucht gleed over zijn lippen terwijl hij naar het appartementencomplex keek. Drie dagen was het uiterste, langer kon hij niet wegblijven. Lily was vergevingsgezind, maar ook daar zat een grens aan. Hij wilde die grens niet overschrijden. Vermoeid liep hij naar het complex, trok hij zich omhoog aan de trap en liep hij de trappen op, tot hij uiteindelijk het raam van haar appartement bereikt had. Hij had haar al gezien voor ze hem zag. Ze was bezig met haar telefoon. Hij zuchtte nogmaals diep voor hij het raam open schoof.
Lily was boos. Hij had haar aura niet nodig om te zien en horen dat ze boos op hem was. Hij wist niet of hij het verwacht had, of dat hij überhaupt iets verwacht had. Hij had niet over de ontmoeting nagedacht. Hij trok zijn jas uit en legde die over de bank, waarna hij wat tegen de bank leunde en hij naar Lily keek.
'Ik heb je gestuurd dat ik een poosje weg zou zijn,' protesteerde hij. Hij had wel iets van zich laten horen, hij had haar wel gezegd dat ze hem even niet hoefde te verwachten. Hij sloeg zijn armen over elkaar. Technisch gezien was hij niet verdwenen, want ze wist dat hij de keuze had gemaakt om even weg te blijven.
'Ik wilde gewoon even alleen zijn.' Als hij bij Lily was, was hij niet alleen. Lily wist altijd hoe hij zich voelde, waar hij mee bezig was. Voor haar kon hij niets achterhouden. Hij had de vrijheid nodig gehad om wel iets achter te kunnen houden, dus was hij even weggebleven. Het was niet alsof hij verdween zonder iets te zeggen, hij had het haar verteld.

Account verwijderd

schreef:
Ze had niet geweten wanneer Aaron zou terugkomen. Deze keer was het niet zo lang geweest, maar volgende keer... Hij was redelijk onvoorspelbaar op dat vlak. Ze was bang dat hij eens zou weggaan en nooit meer zou terugkomen. Ze zou hem kwijtraken. Lily beet op haar onderlip en sloeg haar armen over elkaar. Ze was kwaad, maar vooral gekwetst. Ze snapte niet wat ze constant verkeerd deed, waardoor hij haar niet toeliet in zijn leven. Hij had geen idee hoe moeilijk ze het ermee had. Het leek alsof hij er echter geen probleem mee had een lange tijd van haar weg te blijven zonder dingen te sturen of eens te bellen.
Lily schudde haar hoofd gefrustreerd bij zijn protest. "Zonder enige verdere informatie Aaron," antwoordde ze terwijl ze hem gekwetst aankeek. Hij had haar niet verteld waarom hij was vertrokken. "Waarom snap je dat niet, dat ik het er moeilijk mee heb?" Ze had een paar keer proberen hem te bellen. "Jezus, geef je er zelfs een fuck om hoe ik me voel als jij zomaar weggaat zonder reden?," vroeg ze hem met een boze frons. Hij gaf geen shit om haar. "Je weet maar al te goed dat ik je wil helpen en jij wilt me gewoon nooit toelaten, alsof ik het niet verdien om je te helpen," voegde ze eraan toe, hoofdschuddend. Ze had een twee slapeloze nachten gehad en ze was enorm gekwetst. "Ik wacht gewoon op het moment dat je gaat en niet meer terugkomt, want je weet dat ik daar bang voor ben," zei ze lipbijtend. Ze dronk een glaasje water en keek op haar gsm toen die weer afging. [Trouwens, zou je me morgen willen rondleiden op het werk?

] Lily tikte vlug wat terug. [Geen probleem] stuurde ze terug.
"Houd je wel van me?" vroeg Lily aan Aaron. Ze kreeg vaak het gevoel van niet. Lily keek hem recht aan en trok een wenkbrauw op. "En eerlijk Aaron, tell me, houd je van me of niet?"

Account verwijderd

schreef:
Hij had haar inderdaad geen informatie gegeven, maar hij had in elk geval gezegd dat hij er even niet zou zijn. Hij was niet verdwenen zonder dat ze wist dat hij weg zou blijven. Hij begreep niet waarom ze zo boos op hem was, want in tegenstelling tot vroeger, had hij het haar verteld. Hij had weken weg kunnen blijven, maar hij had aan haar gedacht en was op de derde dag teruggekomen. Gefrustreerd keek hij naar haar toen ze hem vroeg of hij er überhaupt wel om haar gaf, het maakte hem boos. Het maakte hem boos dat als hij een fout maakte, ze meteen riep dat hij niet om haar gaf. Alsof hij al langer dan een half jaar bij haar zou zijn als hij niet om haar gaf.
'Waarom begrijp je niet dat ik niet wil dat je me helpt, Lily? Waarom begrijp je niet dat ik sommige dingen alleen wil oplossen?' vroeg hij boos. Ze hoefde hem niet overal bij te helpen, hij was verdomme geen kleuter. Ze hoefde zijn handje niet vast te houden bij elke beslissing die hij maakte, hij wilde haar niet overal in meetrekken. Waarom begreep ze niet dat hij soms gewoon even alleen wilde zijn, zonder dat Lily zich druk over hem maakte en alles wilde weten.
'Waarom zou ik dat in hemelsnaam doen?' Hij was helemaal niet van plan geweest om te gaan en niet meer terug te komen, hij wilde gewoon wat tijd voor zichzelf. Lily deed alsof hij maanden weggeweest was, maar het waren maar twee nachten geweest.
Verbijsterd keek hij naar Lily toen ze hem vroeg of hij wel van haar hield. Het was genoeg geweest. Hij had zijn hele leven omgegooid voor haar, hij had alles aan zichzelf veranderd. Hij was affectiever geworden, hij ging niet meer met anderen en hij deed alles wat ze van hem wilde. Hij had alles voor haar veranderd en nog had ze het lef om hem te vragen of hij wel van haar hield.
'Ik had niet terug moeten komen,' gromde hij, waarna hij zich omdraaide, door het raam heen stapte en het raam achter hem dicht sloeg. Hij hoorde het glas rinkelen. Hij stormde bijna de trap af en liet zich naar beneden vallen, waarna hij wegliep. Als Lily nog steeds dacht dat hij niet van haar hield, had hun relatie geen zin. Hoe kon ze in hemelsnaam denken dat hij dat niet deed?
Hij had geen idee waar hij heen liep, maar hij was boos en helemaal in zijn eigen wereld verzonken. Hij zag lichten voorbij flitsen, maar hij had geen idee waar die lichten vandaan kwamen. Het boeide hem ook niet, niets boeide hem meer. Hij liep gewoon door, zonder enig besef van de omgeving. Dat was tot hij het licht wel heel dichtbij zag komen, hij enkele seconde van enorme pijn ervoer en vervolgens helemaal niets meer voelde, zag, hoorde of rook.

Account verwijderd

schreef:
Ze wilde graag dat hij er vaker was. Ze was alleen... Ze was een zielig mens. Lily beet op haar onderlip en schudde haar hoofd. "Ik..," begon ze met een frons. Lily wist ergens wel dat ze verlatingsangst had, maar ze weigerde het toe te geven. Een psycholoog met verlatingsangst, wow. Ze had het niet ver gemaakt in het leven. Lily schudde haar hoofd opnieuw en keek hem aan.
Ze kromp ineen bij zijn vraag. "Aaron telkens dat je probeert dingen op te lossen sluit je je af en wil je niets meer te maken hebben met me," antwoordde ze met een slik. Ze schudde haar hoofd. Ze wreef over haar wang en schudde haar hoofd. "Omdat er zo veel meer is in de wereld dan mijn appartementje en ik Aaron, why the fuck wil je zelfs bij me blijven?" Haar stem trilde en ze huilde zachtjes. Ze had er geen zin meer in.
Ze opende kort haar mond toen hij naar haar gromde en het raam achter zich dichtsloeg.

Een paar uur later lag Lily in haar bed te piekeren toen ze opgebeld werd. Haar ogen zaten rood, net zoals haar wangen. Ze wist dat ze een heleboel verkeerd had gezegd, dat Aaron haar niet wilde spreken en dat ze niet naar hem moest bellen."Met Lily," antwoordde ze. Ze had al gezien dat het Aaron niet was. Lily hield haar hoofd schuin en wreef over haar ogen terwijl ze vaag luisterde naar de vrouw aan de andere kant van de lijn.
Bij de woorden die ze hoorde raakte ze echter helemaal in de war. "Wat?!" riep ze luid en paniekerig terwijl ze uit het bed sprong. "Waar, wanneer, hoe?," Lily trok er zich niets van aan dat ze alleen haar pyama aanhad en trok haar teenslippers snel aan. "Ik kom er aan," antwoordde ze snel terwijl ze de deur opendeed en naar beneden racete. "Verdomme, verdomme, verdomme," huilde ze. Ze had alles verkloot. Aaron...
Ze hield een taxi tegen en zei vlug het adres, de rare blik negerend die de chauffeur haar toewierp. Ze kon niet meer helder nadenken. Aaron had een ongeval gekregen en lag in het ziekenhuis. Verdorie. Ze wist niet meer dan dat.
Ze kon niet leven met het idee dat ze hem misschien zou kwijtraken. Het was allemaal haar schuld. Bezweet en trillend op haar benen kwam ze aan in het ziekenhuis, waar ze meteen naar de balie liep en om Aaron vroeg.
Een dokter liep haar tegemoet en schudde haar hand. "Hij ligt nu in de operatiezaal mevrouw, hij heeft enorm veel geluk," merkte hij op. Lily schudde haar hoofd. Ze kon het geen geluk noemen. Het was haar schuld dat dit was gebeurd. "Zou u wat papieren kunnen invullen, we missen wat gegevens," merkte de dokter op terwijl hij Aarons dossier gaf. "Woonplaats en voogd," merkte ze op met een frons. "Ik..., mag ik even bellen alsjeblieft?" vroeg ze aarzelend. Ze moest Nathan bellen. Lily was nog nooit naar Aarons huis geweest en hij had haar nooit het adres verteld.

Account verwijderd

schreef:
Ademhalen deed pijn. Hij had geen idee waarom het pijn deed, maar het deed wel pijn. De pijn was het eerste waar hij zich bewust van was. Hij zag niks, hoorde niks en rook niks, maar hij voelde wel. Zijn borstkas deed pijn, zijn armen en benen deden pijn, zijn hoofd deed pijn, alles deed pijn. Hij wilde bewegen, maar dat lukte hem niet. De wereld was nog steeds zwart en hij had geen idee waar hij zich bevond. Hij wilde meer, hij wilde zien en horen. Het leek wel een eeuwigheid te duren voor hij een beetje kon bewegen. Hij bewoog eerst zijn tenen en vervolgens zijn vingers, waarna de controle over zijn lichaam snel groeide. Naar mate de controle groeide, keerde de overige zintuigen ook terug. Hij probeerde te draaien, maar de pijn die dat teweeg bracht, zorgde ervoor dat hij dat niet deed.
Als laatst keerde zijn zicht terug. In eerste instantie kneep hij zijn ogen samen door het plotselinge licht, maar al snel raakten zijn ogen gewend aan het licht. Hij fronste, hij wist niet waar hij was. Vroeger was dat de normaalste zaak van de wereld geweest, maar sinds Lily was hij nooit meer op plekken wakker geworden die hij niet kende. Hij probeerde zichzelf overeind te duwen, maar ook daar had hij te veel pijn voor. Langzaam bewoog hij zijn nek om om zich heen te kijken. Met dat hij dat deed, vielen hem ook de slangetjes op. Slangetjes in zijn hand en in zijn neus. Pas op dat moment hoorde hij het gepiep van de monitor en zag hij de zakjes waarmee de slangetjes verbonden waren. Hij lag in het ziekenhuis. Waarom lag hij in het ziekenhuis? Hij had nog nooit in het ziekenhuis gelegen, ondanks zijn vele pogingen om er wel te belanden. Hij fronste, het laatste wat hij zich kon herinneren, was dat hij Lily achtergelaten had na hun ruzie. Hij wist niet wat er daarna gebeurd was.
Zijn blik gleed verder, tot zijn blik viel op de persoon die hij het liefst zag, Lily. Ze lag te slapen in de stoel naast het bed, maar ze zag er alsnog ontzettend vermoeid uit. Hij wilde zijn hand wel naar haar uitsteken, maar het lukte hem niet. Alles wat hij deed, deed pijn. Gaven ze hem überhaupt wel pijnstilling? Hij betwijfelde het.
'Lily?' Zijn stem was zwak en zacht, waarschijnlijk hoorde het ze niet eens. Hij raakte nu al gefrustreerd van zijn situatie. Hij was niet in staat te bewegen en hij kon zich ook niet goed verwoorden. Hij wilde niet afhankelijk zijn van anderen en hij wist nu al dat hij dat wel zou zijn zo lang hij hier lag.

Account verwijderd

schreef:
Lily gaapte zacht en bewoog even kort op de metalen stoel. Het was de eerste keer dat ze kon slapen in de dagen dat ze hier al was. Ze was nog niet naar huis geweest. Haar vader was echter wel langsgekomen en ze hadden Mikey meegenomen naar haar oude huis zodat Lily hier kon blijven, bij Aaron. Ze weigerde naar huis te gaan. Lily wist dat ze een last was voor de dokters en verpleegsters hier, maar ze wilde niet naar huis, naar haar appartement zonder Aaron. Ze wilde niet alleen zei. Ook al kon Aaron niets zeggen, toch had ze het gevoel dat hij er wel was voor haar. Het was vreemd, maar... Lily kauwde slapend op haar onderlip. Eten had ze nog niet echt kunnen doen. Ze wist dat als Nathan en haar familie haar niet dwongen om te eten, dat ze dat niet zou doen. Ze maakte zich te veel zorgen en Lily at nooit als ze gestresseerd was en dat was zeker het geval nu. Ze wist dat het haar schuld was dat hij hier lag. Als ze geen ruzie hadden gemaakt...
De voorbije dagen waren enorm lastig geweest. Aaron was een paar keer wakker geweest, maar het leek niet alsof hij zich bewust was van alles. Hij had haar niet herkend. Er was een boel dat ze moesten bespreken. Lily had dingen ontdekt. Ze beet nogmaals op haar onderlip en mompelde een paar dingen. Ze wist dat hij geen thuis had, maar nu wel. Ze had een adres moeten invullen voor de verzekering en had hem laten inschrijven bij haar appartement. De kosten waren wat hoger geworden, maar het was nu officieel, Aaron woonde bij haar. Ze had niet geweten hoe ze moest reageren toen Nate haar vertelde dat hij geen thuis had. Niemand had het haar verteld. Was ze zo dom? Lily's vingers grepen zich bijna wanhopig vast aan de koude leuning van de stoel, waardoor ze al snel wakker werd.
Ze ontmoette Aarons ogen en verward keek ze hem aan voor een paar seconden. "Aaron?!," riep ze dolgelukkig uit. Al snel voelde ze de tranen over haar wangen rollen en ze wapperde met haar handen. "Ehmm, ehmm, moet ik, oh shit, kan ik?," brabbelde ze er zonder adem uit. "Ik, ik,...ik ga een dokter halen, ok? Blijf gewoon..als je...," Ze was in paniek. Hij was wakker. Ze wist dat ze ondertussen wel in tranen was uitgebarsten.

Account verwijderd

schreef:
Het duurde even voor Lily wakker werd. Ze mompelde wat in haar slaap en bewoog onrustig. Lily was eigenlijk nooit onrustig, dat was ze alleen als ze ergens mee zat. Hij had al zo'n vermoeden waar ze mee zat en dat was hij. Hij wist niet hoe hij hier terecht gekomen was, maar hij was er vrij zeker van dat hij het zichzelf aangedaan had. Hij kuchte zacht, waarna hij kreunde. Kuchen was geen goed idee.
Hij keek naar Lily toen ze de leuningen van de stoel greep en vervolgens verschrikt wakker werd. Hij keek naar Lily terwijl zij naar hem keek. Het laatste wat hij zich kon herinneren, was de ruzie. Hij wist niet hoe hij op haar moest reageren en hij was ook te moe om erover na te denken. Hij wilde er ook niet over nadenken. Hij keek naar Lily toen ze in huilen uitbarstte en tegelijk een stortvloed aan woorden uitsprak. Hij kon niet volgen wat ze zei, maar ze leek niet boos op hem te zijn. Nog niet in elk geval. Hij verstond nog wel dat ze zei dat ze een dokter ging halen, dus knikte hij. Hij wilde meer pijnstilling, hij voelde zich alsof hij onder een vrachtwagen gekomen was.
Hij keek op toen een oudere man de kamer in liep en hem even bestudeerde. Aan de witte jas te zien, was hij zijn dokter.
'Aaron? Kun je me verstaan?' Hij knikte. Natuurlijk kon hij de man verstaan, hij kon Lily toch ook verstaan? De dokter schreef wat op een papiertje en keek hem toen weer aan.
'Zoals je misschien al wel opgevallen is, lig je in het ziekenhuis. Kun je je herinneren wat er gebeurd is?' Hij schudde zijn hoofd, dat kon hij zich niet herinneren wat er gebeurd was. Zijn blik gleed even naar Lily, ze zag er niet goed uit. Hoe lang was hij buiten bewustzijn geweest.
'Je bent drie dagen geleden geschept door een vrachtwagen. Het is een wonder dat je er levend vanaf gekomen bent. We denken zelfs dat je er niets aan over zult houden.' Hij was dus letterlijk onder een vrachtwagen gekomen. Hij probeerde zich opnieuw iets omhoog te duwen, maar dat was opnieuw tevergeefs.
'Heb je pijn?' Hij knikte opnieuw, zich er van bewust dat hij nog geen woord gesproken had. Hij keek even naar de dokter toen hij bezig ging met de zakjes waar hij aan verbonden was. Hij voelde vrijwel direct dat de pijn wat afnam, hij had hem meer pijnstilling gegeven.
'Wanneer mag ik weer naar huis?' Hij keek naar de dokter. Hij wilde helemaal niet hier blijven, hij voelde zich afhankelijk en hij had er een hekel aan.
'Je hebt een flinke hersenschudding opgelopen, je hebt enkele botten gebroken en het grootste deel van je lichaam is gekneusd, ik kan je helaas voorlopig nog niet naar huis laten gaan. We doen ons best om je zo snel mogelijk op te lappen.' Hij zuchtte, waarbij zijn gezicht vertrok. Had hij zijn ribben gekneusd of gebroken?
'Ik zal jullie voor nu even laten. Houd er rekening mee dat hij sterk verzwakt is en dat hij veel zal slapen.' Daarmee verliet de dokter de kamer. Zijn blik gleed naar Lily. Hij wist niet wat hij van haar moest verwachten.
'Niet huilen,' mompelde hij. Ze hoefde niet te huilen. Hij was er nog steeds, toch?

Account verwijderd

schreef:
Ze wist niet meteen hoe ze moest reageren op Aaron. Het was vreemd om te zien hoe hij zo lag in het bed, met al die draadjes en slangetjes die naar zijn neus, pols en hart liepen. Alles moest gemeten worden. Gelukkig was Aaron al die tijd stabiel geweest. Dat was tenminste een opluchting geweest. Hij had geen kritieke momenten gehad en dat was toch wel een zorg minder geweest.
Haar familie was elke dag op bezoek gekomen, Nathan was er ook altijd geweest en zelfs Max was eens komen checken of alles okey was. Wat het natuurlijk niet was. Lily was redelijk door elkaar geschud en dan niet zoals Aaron. Ze was zo van streek dat ze moeite had met haar eetpatroon en ze geen hap binnenkreeg. Het was ongelooflijk hoe snel ze vermagerde. Ze maakte zich echter meer zorgen om Aaron. Hij was belangrijker. Lily hield haar hoofd schuin en ging ongemakkelijk in de deuropening staan. Ze wist niet wat ze moest doen. Ze wist niet eens of hij wel wilde of ze bij hem was. Waarschijnlijk niet. Er was een heleboel gebeurd en ze had een heleboel gezegd waar ze spijt van had. Lily had zich verre van goed gevoeld die dagen en ze dacht niet na bij de woorden die ze had gezegd.
Het eerste wat Aaron vroeg was wanneer hij weer naar huis mocht gaan. Wat was huis? Lily bestudeerde hem. Ze was in de war door hem. Aaron had geen echte thuis. Het was vreemd. Ze was nogal gekwetst. Hij had het haar nooit gezegd, gewoon achtergehouden. Lily beet op haar onderlip en kromp wat ineen toen zijn gezicht vertrok. Hij had pijn. Ze zuchtte lichtjes toen de dokter meer pijnstilling in de zakjes toevoegde en luisterde half naar wat de man zei tegen Aaron. Ze wist al alles. Hoe kon het anders? Ze vroeg er om het uur na.
Lily opende kort haar mond toen de dokter de kamer verliet maar sloot die weer. Ze sloeg haar armen over elkaar en beet op haar onderlip. Het liefst van al wilde ze hem nu knuffelen, maar ze wist dat de kans dat hij dat wilde klein was. "Ik..," Ze wreef door haar ogen en schudde haar gezicht, niet dat het hielp. "Het spijt me, ik heb alles verpest," huilde ze van streek. Ze verborg haar gezicht in haar handen en beet op haar onderlip. "Ik heb alles verkloot."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld