Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy kreeg er gewoon geen genoeg van om hem te kussen, zeker nu ze van de missie af waren en op vakantie waren aan het genieten. Het was als een bevestiging dat hij er echt was. Ze wou haarzelf verzekeren dat hij bij haar was en dat alles ook werkelijkheid kon worden. Er was kans op een goede toekomst samen, als alles volgens plan zou lopen dan toch. Ze moesten het maar laten werken, want ze wou hem niet verlaten. Ze had er wel vertrouwen in. Ze konden het heus wel. Right? Ivy beet kort op haar onderlip en lachte zachtjes toen hij zei dat ze hem dan maar nooit moest dumpen. "Misschien moet ik dat maar niet nee" Ivy glimlachte en krulde haar lichaam tegen het zijne op. "Maar dan moet jij ook wel je steentje bijdragen, zoals je altijd doet" plaagde ze hem. Oliver deed altijd zijn best. Tuurlijk verwachtte ze niet onmogelijk veel van hem. Ze had het druk en het instituut leven was nu niet bepaald romantisch nee. Ivy fronste even bij die gedachten. Hmmmm, zover ze het wist, had nog nooit één van haar ex-vriendjes haar bloemen gegeven. Niet dat ze het erg vond. Ze snapte het wel. Ze hadden gewoon nooit tijd gehad. En Ivy vond het wel normaal dat ze dan niets deden. Okey, misschien vond ze het wel fijn, maar ze wou het niemand verplichten. Het moest vanzelf komen, anders was er maar niets aan toch? Ivy fronste nogmaals en glimlachte toen hij zijn vingers door haar haren haalde. "Nee?" Vroeg ze hem glimlachend toen hij zei dat ze nooit vervelend was. "Ik geloof je niet" Haar handen handen gleden om zijn nek en ze drukte zachte kussen op zijn hals en jukbeenderen. Ze trok haar been wat op waarna ze even huiverde bij de zachte wrijving die ontstond door hun twee lichamen. Ze maakte een lachend geluidje toen hij bekende dat hij wel iets wist over romantische films. "Goed" gniffelde ze even waarna ze zijn onderlip wat naar haar voren trok met het puntje van haar duim. Ze streelde even zachtjes zijn onderlip en liet zijn lippen alleen maar af en toe tussen het kussen door los om adem te kunnen halen. Ze glimlachte toen hij vroeg wat ze wou. "Please kunnen we dit ook doen als we onze eigen zetel hebben in ons eigen huis?" Het verbaasde haar oprecht dat ze ook nog een volledige zin kon uitbrengen. Ivy duwde haar heupen tegen de zijne aan en maakte een geluidje. Hij ging wat rustiger deze keer, waar ze geen probleem mee had. Ze had zowel het vermoeden dat ze het op verschillende plaatsen zouden doen vanavond, aangezien ze nog veel tijd hadden.

Account verwijderd

schreef:
Ze waren anderhalve maand constant bij elkaar geweest. Hun pauze was voor hem niet zo goed verlopen. Hij was nog steeds vermoeid en hij moest er niet aan denken nog eens op missie te gaan. De volgende keer wilde hij zelf mee en het liefst kreeg hij een identiteit waarin hij getrouwd was met Ivy. Niet omdat hij getrouwd wilde zijn, maar dan hoefden ze hun relatie ten minste niet stil te houden. En hij zou niet toe hoeven kijken hoe Ivy een andere man om haar vingers wond, want eerlijk was eerlijk, dat had hij dus niet leuk gevonden. Heel even verscheen een grimas op zijn gezicht. Hij dacht er liever niet aan terug. Zijn grimas verdween echter al snel weer en ging over in een glimlach. Hij wist ook wel dat Ivy niet met de man geflirt had omdat ze interesse in hem had, maar omdat het noodzakelijk was voor de missie. Hoewel hij het waarschijnlijk niet getolereerd had als er ook maar iets meer gebeurd was dan flirten. Hij was niet bereid om Ivy te delen met wie dan ook om wat voor reden dan ook.
'Ik doe mijn best.' zei hij, waarna hij een kusje tegen haar lippen duwde. Hij deed graag zijn best voor haar. Hij werd er zelf ook vrolijk van als Ivy vrolijk was. Het leven op het instituut was verre van romantisch en ze hadden zeer weinig tijd met zijn tweeën, maar hij deed wel zijn best voor haar. Hij wilde niet dat ze dacht dat hij haar voor lief nam en haar niet constant waardeerde. Hij waardeerde haar namelijk wel.
'Je bent nooit vervelend.' herhaalde hij. Hij vond een hoop van haar, maar vervelend was daar zeker geen deel van. Hij dacht over het algemeen alleen maar positieve dingen over haar. Misschien maakte liefde hem blind, maar waarschijnlijk was Ivy gewoon een leuk mens.
'Zo vaak je wilt.' stemde hij in toen ze hem vroeg of ze dit ook konden doen in hun eigen huis. Hij had er geen problemen mee. Hij liet zijn vingers naar haar heupen glijden toen ze deze tegen hem aan duwde. Hij had geen haast, maar hij had ook geen eeuwen de tijd. Ze waren al een stuk langer bezig dan normaal en hoewel het niet zo vermoeiend was, kon hij het niet eeuwig volhouden. Ze hoefden het echter niet bij één keer te laten. Hij versnelde hun tempo opnieuw.

Account verwijderd

schreef:
Ivy bekeek Oliver even en fronste toen er een kleine grimas op zijn gezicht verscheen. "What's wrong?" vroeg ze bezorgd. Had ze iets verkeerds gezegd of gedaan? Ze wist het alleszins niet wat ze verkeerd zou hebben kunnen doen. Ze raakte zijn mondhoeken aan en fronste opnieuw. "Je kan het me vertellen" zei ze zachtjes. Als hij het niet wou vertellen, zou ze er niets op zeggen. Misschien was het wel niets. Ze glimlachte terug toen hij haar een glimlach schonk. Ivy knikte even en liet zijn lippen even niet los. "Ik weet dat je je best doet" zei ze met een glimlach. "Ik ken je nu al" voegde ze er grijnzend aan toe. Ze kon het aan hem zien als hij zijn best deed en kon het merken hoe hij zich voelde. Ook al was dat soms moeilijk bij Oliver. Ze wist heus wel dat hij zijn best deed, het was onmogelijk om dat niet op te merken. De date die hij had geregeld voor morgen was daarvan al een heel goed voorbeeld. Ook al wou ze nog heel graag weten wat het was, het bleef lief en was toch wel een teken dat hij wat moeite wou doen. Ivy lachte even toen hij nogmaals herhaalde dat ze nooit vervelend was. "Wel jij wel" grapte ze. Ze schudde even grijnzend haar hoofd. "Nah, eigenlijk niet, je bent veel te lief gezelschap om vervelend te zijn, je bent leuk om mee om te gaan, ik denk dat je dat aan iedereen kunt vragen en dat ze allemaal gaan zeggen dat je geweldig bent" Ze drukte een kus op zijn lippen om haar woorden kracht bij te zeggen en glimlachte even. Het was maar goed dat Oliver niet dacht dat ze een vervelend mens was, dat zou ongemakkelijk kunnen worden. Ivy voelde zijn vingers weer naar haar heupen glijden en glimlachte toen hij zei dat ze dit zo vaak als zij wou konden doen. Ze maakte een geluidje toen ze merkte dat hij zijn tempo versnelde. Gelukkig maar, ze wist dat ze het niet lang meer zou volhouden.

Account verwijderd

schreef:
Hij schudde zijn hoofd. In principe was er helemaal niets mis. Hij vond het alleen niet leuk om eraan te denken, maar hij verweet haar niets. Het was wel effectief geweest. Hij betwijfelde of hij hetzelfde zou doen. Niet als Ivy mee zou kijken of hem kon zien, daar zou hij zich waarschijnlijk veel te ongemakkelijk bij voelen. Hij was vriendelijk, maar een flirt was hij niet.
'Het is niets. We kunnen het er altijd nog een andere keer over hebben.' zei hij. Bovendien hadden ze het er al een keer kort over gehad, maar dat had natuurlijk ook niet echt geholpen. Het was nu eenmaal gebeurd, daar viel niets meer aan te veranderen. En zo erg was het nu ook weer niet. Uiteindelijk was er ook niets meer gebeurd dan flirten, hij was nog altijd de enige die meer kreeg dan slechts geflirt. Hoewel ze helemaal niet meer met hem hoefde te flirten. Hij lachte even zachtjes en knikte toen. Ze kenden elkaar wel goed tegenwoordig. Eerst als vrienden, vervolgens als relatie. Het was leuk om vrienden met haar te zijn, maar het was leuker om een relatie met haar te hebben.
'Jij denkt wel heel erg positief over mij.' mompelde hij terwijl hij haar lippen kuste. Ze had nog niet één keer over hem geklaagd. Zelfs over zijn ochtendhumeur klaagde ze nooit. Hoewel hij nu ook weer niet chagrijnig tegen haar deed, was hij ook niet de gezelligste in de ochtend. Zij was dat daarin tegen wel. Ivy was altijd leuk in de ochtend. Hij was vermoeid en praatte weinig terwijl zij bijna de kamer door sprong. Hij glimlachte bij die gedachte. Eigenlijk was Ivy een bom van energie.
Ze hadden een hoop tijd gebruikt vandaag. Het was weer eens iets anders en hij vond het niet erg. Het was een heel contrast met gisteren, maar beide keren vond hij leuk. Hoewel zijn hartslag en ademhaling niet regelmatig waren, was hij stiller dan hij normaal gesproken was. Waarschijnlijk omdat ze overal meer tijd voor namen. Dat veranderde echter wel een beetje nu hij merkte dat zijn tijd op raakte. Hij glimlachte even en drukte een kusje tegen haar lippen, maar toen was het einde wel bereikt.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte toen hij zijn hoofd schudde. "Okey" zei ze met een glimlachje toen hij zei dat ze het later er nog wel over konden hebben. Hij zou het haar wel vertellen als hij het wou, toch? Het was zijn keuze. Ze hoopte dat er niets ergs was, maar anders zou hij dat wel meteen vertellen, hopelijk. Anders kon ze er zelf maar weinig aan doen als ze niet wist wat er aan de hand was. Ze zou wel luisteren naar hem als hij het wou vertellen. Ivy drukte een kus op zijn wang en wiebelde even met haar wenkbrauwen. "Soms vraag ik me af of het geluk was dat je bij ons in het team zat of dat Dante had gezien dat we samen iets zouden krijgen" lachte ze zachtjes. "Maar dan hoop ik wel dat hij niet te veel heeft gezien, dat zou alles veel te awkward maken" lachte ze zachtjes. Stel je voor. Ewh. Liever niet. Misschien moest ze er maar niet te veel over nadenken, want anders zou ze nooit meer normaal met hem kunnen praten. Zeker niet als Oliver erbij was. Ivy glimlachte even toen hij zei dat ze heel erg positief over hem dacht. "Is er dan iets waarover ik negatief kan zijn?" Ze gaf hem een por. "Dan moet je er me daar maar eens wat over vertellen" voegde ze eraan toe. Ze kon zich toch niets bedenken. "Ik kan niet klagen met wat ik hier heb" Ze drukte haar vinger zachtjes in zijn borstkas en glimlachte breed. Ze was maar al te tevreden. Hij had toch nog niets verkeerds gedaan. Ivy voelde zijn hart kloppen en maakte even een geluidje toen ze een kus kreeg en op het zelfde moment wel haar einde bereikte. Ze ging naast hem liggen en kroop tegen hem aan om ervoor te zorgen dat ze niet uit de zetel zou vallen. "Hmmm, that was fun" mompelde ze even met een glimlachje. Ze raakte zijn lippen nog even kort aan. Het was rustiger dan anders, wat het nu juist eens leuk maakte. Ivy keek even om haar heen en pruillipte even. "Hmmmm, wat kunnen we morgen doen?" vroeg ze zich luidop af. "Ga je mee naar de supermarkt morgen?" Ze draaide even haar hoofd om naar het zijne en kon het niet laten om nog een kus op zijn lippen te drukken.

Account verwijderd

schreef:
Had hij het nog niet verteld? Dante had hem al lang geleden verteld dat hij wist dat Ivy en hij een relatie zouden krijgen. Hij wist niet of dat ook de reden was dat hij hem bij Ivy in een team geplaatst had, maar het was voor de man nooit een verrassing geweest dat ze samen zouden komen.
'Het was voor Dante geen verrassing. Hij vertelde op het gala van je broer dat hij het al wist vanaf het moment dat ik besloot naar het instituut te vertrekken. Maar ik heb het je toen niet verteld omdat je die avond al je aandacht op je broer hoorde te richten.' zei hij. Hij draaide een plukje van haar haar om zijn vinger en bekeek het kort. Ivy had een bijzondere haarkleur, hij zag zelden iemand met hetzelfde lichte haar. Op haar broer na had hij misschien vijf mensen ontmoet met hetzelfde lichte haar. Hij liet haar haar weer gaan en liet zijn blik afglijden naar haar gezicht. Hij schoot direct in de lach.
'Zullen we er maar gewoon vanuit gaan dat hij onze dubbeldate heeft gezien?' stelde hij voor. Dan kon hij de man in elk geval nog normaal aankijken. Het zou inderdaad wel een beetje ongemakkelijk zijn als hij meer had gezien dan dat. Dante was een prima man en waarschijnlijk zou hij er helemaal niet moeilijk over doen, maar voor hem zou het toch een klein beetje ongemakkelijk zijn. Voor Ivy waarschijnlijk nog veel ongemakkelijker.
'Ik ben niet de meest gezellige vriend in de ochtend.' zei hij. Dat was hij gewoon niet. Meestal wilde hij alleen maar slapen en als hij toch op moest staan, was hij niet zo spraakzaam. Hij sprak wel, maar minder dan normaal en het was ook zeker niet zo vrolijk als normaal.
Hij bekeek Ivy kort terwijl ze naast hem kroop. De bank was maar net groot genoeg voor hen beiden, maar heel erg vervelend was het niet. Hij had er weinig last van gehad dat ze hun bed ingeruild hadden voor de bank. Dan wisten ze dat ook weer voor de volgende keer.
'Ik wil naar het strand morgen.' mompelde hij. Hij liet de toppen van zijn vingers over haar bovenbeen, heup en zij glijden. Hij bekeek zijn vingers terwijl ze zacht over haar huid gleden. Een beetje verward keek hij op toen ze iets voorstelde. Kort dacht hij na, wat had ze precies gezegd? Supermarkt, ja. Hij knikte.
'Als we niet te vroeg gaan.' hij zou nooit een fan worden van vroeg opstaan.

Account verwijderd

schreef:
Ivy luisterde naar wat hij vertelde en trok een wenkbrauw op. Het verbaasde haar niets dat hij niets had verteld over Dante die weer eens veel te veel wist naar haar zin. Ze vond het fijn dat Oliver ook haar broer mocht. Dat maakte alles wat makkelijker. Ze raakte zijn hand aan. "Dat is lief" Ze glimlachte en drukte een kus op zijn lippen. "Maar ik richt liever mijn aandacht op jou" grijnste ze. Ze volgde met haar ogen de beweging van zijn vingers terwijl hij haar haar draaide om zijn vingers. Ze ontmoette zijn ogen en glimlachte. "Yep, laten we daar maar van uit gaan" lachte Ivy even hoofdschuddend. Waarom dacht ze er zelfs aan? De dubbeldate was waarschijnlijk één van de dingen waarbij Ivy geen problemen zou hebben als ze te weten zou komen dat hij dat had gezien. Ivy beet even op haar onderlip. "Maar hmmm, ik vraag me af wat Dante nu ziet, hoe onze toekomst eruit gaat zien" Ze hield haar handen onschuldig omhoog. "Ik ga het hem niet vragen tho, de toekomst mag niet geweten worden, anders verandert die" Ze knikte even. Ze kende genoeg mensen die het wel hadden geweten. Het proberen te veranderen, maakte het alleen maar erger. En niets doen was ook geen optie. Dus hoorde je het gewoon niet te weten en het te accepteren als onwetende. "Wel, ik heb er geen problemen mee, soms is het best wel schattig" grapte ze. Ze vond het niet erg, het was nu heus geen drama. En zij was soms wel eens de reden dat hij op sommige dagen wat minder slaap had, dat kon ze niet ontkennen. Dus ze had er zeker geen problemen mee als dat hetgeval was. Ivy glimlachte even en knikte. "Sure, dan hebben we nog geluk dat ik toch nietnaar je geluisterd heb en je rug niet wat heb opgepimpt" grapte ze. Ze bekeek zijn rug stiekem toch nog eens voor de zekerheid. Je wist maar nooit. Het strand klonk goed. Ze zuchtte even lichtjes toen ze zijn vingers voelde glijden en drukte een kus op zijn schouder waarna ze lachte. "Geen zorgen" beloofde ze hem, waarna ze rechtstond en een kus op zijn lippen drukte. "You mind if I borrow this?" Ze stal zijn shirt van de bank en lachte zachtjes om zijn gezichtsuitdrukking.

Account verwijderd

schreef:
Het gala kon hij zich nog goed herinneren. Het was ondertussen al weer een hele poos geleden, maar hij was er toch vrij zeker van dat hij die avond niet meer ging vergeten. Dat Dante hem verteld had dat hij het al had zien komen, amuseerde hem nog steeds. Het moest wel een voordeel zijn om dat soort dingen te weten.
'Oh, maar dat deed je later die avond ook.' merkte hij op, waarna hij lachte en zijn hoofd schudde. Ze hadden het gala vrij vroeg verlaten, maar daar had hij geen problemen mee gehad. Het had hem misschien wel een beetje verbaasd, gezien het feit dat ze haar broer al jaren niet meer gezien had. Niet dat hij klaagde, hij had zich uitstekend vermaakt die avond.
'Dat zien we vanzelf wel.' zei hij met een frons. Hij wist niet zeker of dat hij het wel wilde weten. Het kon allemaal hartstikke goed uitpakken, maar dat hoefde niet. Voor hetzelfde geld zouden er nog behoorlijk wat ernstige dingen gaan gebeuren waarvan hij het gewoon niet wilde weten. Het zou hun heden ook veranderen en hij wilde niets aan het heden veranderen. Hij zou het alleen willen weten als het een positieve toekomst was, maar dat had hij natuurlijk niet te kiezen. Hij kon er alleen maar op hopen.
'Schattig.' herhaalde hij hoofdschuddend. Het was een hoop, maar schattig kon het niet zijn. Hij zag zijn eigen hoofd ook wel als hij opstond en langs een spiegel liep, het was extreem slaperig. En niet op de leuke Ivy manier, maar op een soort zombie manier. Iedereen in het team leek daar zo over te denken. Iedereen behalve Ivy.
'Nog niet.' verbeterde hij haar, waarna hij lachte en een kus tegen haar lippen duwde. Wat niet was kon nog komen. Hij bekeek haar toen ze overeind kwam en glimlachte toen. Hij schudde zijn hoofd en kwam toen ook overeind, waarna hij besloot toch maar iets aan te trekken. Zijn shirt was al geen optie meer, dus ging hij voor zijn boxer en zijn broek. Hoewel Ivy het waarschijnlijk helemaal niet erg vond als hij helemaal niets aantrok, zou hij haar dat plezier toch nog net niet gunnen. Hij liep naar de koelkast en keek kort rond, waarna hij een stuk fruit uit de lade pakte en begon te eten. Hij had alweer honger.

Account verwijderd

schreef:
Ivy rolde lachend met haar ogen. "Wat doe ik om jouw plagerijen te verdienen?" Gniffelde ze even. Okey, ze hield er van om hem te plagen, maar omgekeerd had hij er ook niet echt problemen mee. Maar ze vond het wel fijn, het was luchtiger. Ze herinnerde zich nog perfect wat er was gebeurd, en geen spijt. Tuurlijk ging het die avond om haar broer. Maar ze kon het op één of andere manier niet echt aangekund om lange tijd bij hem te blijven. Het was gewoon zo surreal geweest, het leek niet echt dat hij er was. Wat zou je anders verwachten, nadat je zolang had gedacht dat hij dood was? Ze wist niet echt wat ze moest zeggen. Het was net als het ontmoeten van een vreemde. Of een droom. Één van die twee. Nou ja, alles was goed gelopen. En nu was haar broer gelukkig met Erin, dus kon het niet beter, Ivy gaf hem een por toen hij zei dat ze wel vanzelf zouden zien wat er zou gebeuren. "Sorry als ik je nu bezorgd heb gemaakt" zei ze vlug. Ze wou niet dat hij zich zorgen maakte over hun relatie. Ze wou zelf ook niet ongerust zijn. Ze moesten het gewoon zijn gang laten gaan en zien wat het allemaal zou worden. Ze schudde even haar hoofd. "Ik kraam er maar wat bullshit uit" gaf ze toe met een glimlachje. Ze drukte een kus op zijn lippen. "Het lukt ons wel" zei ze met een glimlachje. Gewoon wat vertrouwen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Ze moesten het niet weten. Ivy lachte even toen hij zijn hoofd schudde. "Toch wel, nou ja, voor mij toch" gaf ze toe. Ze lachte om zijn blik. "He, ik heb niet gezegd dat je schattig was voor de rest, maar ik vijd van wel" Ze glimlachte plagerig. "Je lijkt een beetje op een mix van een zombie en een puppy" gaf ze grappend toe. Ze gaf hem een stootje met haar ene heup en lachte om wat hij zei. "Je bent echt verschrikkelijk" plaagde ze hem. Ze rolde grijnzend met haar ogen en wiebelde met haar wenkbrauwen terwijl ze haar kledij wat aan de kant schopte en naar de koelkast liep. "Oh fuck, heb ik toch te weinig eten gemaakt voor je?" Kreunde ze even toen ze hem een stuk fruit zag nemen. Ze pruillipte even en nam een biertje uit de koelkast.

Account verwijderd

schreef:
'Meer dan genoeg.' antwoordde hij, waarna hij even glimlachte en zijn vingers langs haar wang liet glijden. Ivy was zo makkelijk om te plagen. Ze zei over het algemeen vaak dingen waarmee hij haar kon plagen en daarnaast was ze ook redelijk gevoelig voor bijna alles wat hij deed. Niet dat hij klaagde. Hij was nog veel veel gevoeliger, zelfs kijken was voor hem al genoeg. Het nadeel van het hebben van een vriendin die eigenlijk niet mooier kon. Misschien zou hij er wel een keer aan wennen, waarschijnlijk niet. Hij schudde zijn hoofd, hij was niet bezorgd. Hij wilde alleen niet weten wat de toekomst hen zou brengen. Hij hoopte als hij heel eerlijk was op kinderen en een bruiloft, maar dat zou hij dus niet hardop uitspreken.
'Niet waar. Ik snap wel dat je wilt weten wat de toekomst brengt.' het was zowel een gift als een vloek om te weten wat er zou gebeuren. En hij koos ervoor daar niet aan mee te doen. Als hij geweten had wat de toekomst allemaal gebracht had een paar jaar geleden, was alles toch heel anders geweest. Hij wist niet wat hij gedaan zou hebben, maar het zou hoe dan ook anders gelopen zijn. Hij knikte, het zou ze wel lukken. Al moest hij daarvoor de hele wereld af reizen, hij zou niet zo gemakkelijk bij haar weg te slaan zijn.
'Zombie puppy. Leuk compliment.' lachte hij. Hij schudde zijn hoofd en keek kort om zich heen. Hier op vakantie was alles zo zorgeloos, het beviel hem wel. Hij drukte een kus tegen haar lippen toen ze hem vertelde dat hij verschrikkelijk was. Misschien wel. Maar hij vond het niet erg als ze zijn rug een ander kleurtje gaf. Het was niet alsof hij daar nou echt last van had. Hij nam nog een hap van zijn appel en bekeek Ivy rustig. Hij had altijd al gevonden dat ze er goed uit zag in zijn shirt, het was sexy. Al helemaal als je je bedacht dat ze slechts zijn shirt droeg en niets anders. Een grijns verscheen op zijn gezicht.
'Nee, ik eet gewoon te veel.' merkte hij op. Hij leunde lichtjes tegen het aanrecht en nam zo nu en dan een hap van zijn appel terwijl hij Ivy bekeek. Hij maakte zich niet druk om het biertje in haar handen. Ze mocht er heus wel een hebben, het was niet alsof ze daar niet tegen kon of meteen niet meer kon stoppen met drinken.

Account verwijderd

schreef:
"Ik verwacht goed geargumenteerde voorbeelden mister Marrek" klaagde ze even. Ze schudde even haar hoofd. "Je kan niet zomaar makkelijk zeggen dat het zo easy is om me te plagen" protesteerde ze met een grijns. Ze wou weten waarom, dan kon ze zich wat 'verdedigen' tegen hem. Nu stond ze machteloos. Nou ja, zo machteloos nu ook weer niet. Ze wisten nu wel allebei dat ze hem heel wat dingen kon laten doen als ze dat echt wou. Niet dat ze hem ooit onredelijke dingen zou vragen te doen, dat ging nou een beetje te ver. Maar anders nam ze er grazg gebruik van. En Oliver vond het ook niet erg. Ze zuchtte opgelucht toen hij zijn hoofd schudde. "Gelukkig, ik was al bang dat ik je bezorgd had gemaakt" gaf ze eerlijk toe. Ze glimlachte kleintjes. "Ik zou me verschrikkelijk hebben gevoeld als ik dat wel zou hebben gedaan..." Ze dacht even na. "Sorry, nerveuze ik steekt weer op" Ze glimlachte schaapachtig en stak haar haren in een losse dot. Ze keek hem aan en aarzelde even. "Ik wil het weten, maar ik weet dat ik het niet hoor te weten en daarom wil ik het niet meer weten, klinkt dat vreemd?" Ze trok een wenkbrauw op en lachte zachtjes. "Djeez, ben ik gek aan het worden?" Grapte ze. Ivy glimlachte toen hij knikte en drukte een kus op zijn lippen. "We better make this work Oliver Marrek, cause I'm not going to leave you that easily" dreigde ze met een glimlach. Ze drukte nog een kusje op zijn lippen voordat ze weer van hem wegtrippelde en een lade openschoof om een flesopener te vinden. Ivy lachte toen hij zei dat het een mooi compliment was. "Denk ik ook, het was dat of schattige luiaard" grapte ze. Ze trok een wenkbrauw op naar hem en glimlachte terwijl ze de kast weer dichtschoof en het opgaf. "Weet jij waar de flesopener hier ergens ligt?" Ivy fronste even. Ze kon wel de rand van de tafel gebruiken, maar dat was misschien niet zo'n goed idee aangezien die van glas was. Ze lachte toen hij een kus op haar lippen drukte toen ze hem verschrikkelijk noemde. "Nog steeds verschrikkelijk" besloot ze met een grijns. Ivy lachte even. Ze gaf hem een plagerige por toen ze de giant grijns zag op zijn gezicht. "Wat zit jij nou te grijnzen?" Gniffelde ze. Ze gaf hem een tik en schudde haar hoofd toen hij zei dat hij te veel at. "Hmmhmmm, je overdrijft" lachte ze. Zoveel at hij nu heus niet. Ze zette het flesje bier op het aanrecht en stal de appel uit zijn hand waarna ze een hapje nam.

Account verwijderd

schreef:
Hij haalde een hand door zijn haar terwijl hij nadacht. Hij had geen echt goede argumenten om haar te plagen, hij deed het gewoon omdat hij het leuk vond.
'Nou over het algemeen zie je er te sexy uit om het niet te doen. En ik vind het leuk om te doen. En je maakt soms enorm onschuldige opmerkingen en dan ben ik toch verplicht je te plagen.' zei hij. Het waren geen denderende argumenten, maar had hij die dan ook echt nodig? Hij kon het gewoon doen als hij dat wilde. Zij vond het nooit erg. Hij glimlachte even en drukte een kus tegen haar lippen.
'Maak je geen zorgen, Iv. Het komt heus wel goed.' verzekerde hij haar. Zo lang zij van hem hield en hij van haar, was er helemaal niets aan de hand. Ze zouden gelukkig kunnen worden samen als ze allebei wilden. En hij wilde dat wel. Hij zou zich geen leven meer zonder haar voor kunnen stellen. Hij lachte zachtjes en knikte toen. Hij vond het helemaal niet erg dat ze hem niet zo makkelijk zou laten gaan.
'Ik wil ook helemaal niet dat je bij me weggaat.' hij wilde graag dat het werkte. Hij wilde nog zo veel samen doen. Misschien had het niet gewerkt met zijn eerste liefde, maar hij wilde graag dat zijn tweede liefde werkte. Het voelde echter als zijn eerste liefde. Hij was ontzettend dol op Ivy.
'Over een paar minuten wel.' zei hij. Hij nam nog een hap van zijn appel en opende toen verschillende lades en kastjes. Zo nu en dan wierp hij nog een blik op Ivy, zijn grijns verdween niet van zijn gezicht. Ivy zag er goed uit zijn shirt.
'Niets.' beweerde hij. Hij hoefde niet alles hardop uit te spreken. Hij opende nog een kastje en vond toen de flesopener. Hij pakte het ding uit het kastje en draaide zich toen om naar Ivy, die zijn appel uit zijn hand gejat had. Hij schudde even lachend zijn hoofd. Hij pakte het flesje van het aanrecht en duwde het dopje eraf, waarna hij een slok nam en het flesje naar Ivy uitstak.
'Ik wil vaker op vakantie gaan samen.' merkte hij op. Hij liet zijn handen op haar heupen rusten en trok haar zachtjes naar zich toe. Hij vond het fijn om met haar op vakantie te gaan. Het was zo zorgeloos en rustig. Alle tijd samen en geen planning. Hij drukte een kusje tegen haar lippen en glimlachte toen.

Account verwijderd

schreef:
"Ik zie er te sexy uit om niet geplaagd geworden, ehe, ga door..." Lachte Ivy toen hij begon. Ze lachte zachtjes en verborg haar lach achter haar hand. Het klonk gewoon enorm grappig nu Oliver zei waarom hij haar plaagde. Ze schudde even grijnzend haar hoofd en luisterde naar wat hij nog allemaal had te zeggen. "Ehe" mompelde ze met een glimlach op haar gezicht. Ze trok een wenkbrauw op. "Onschuldige opmerkingen?" Vroeg ze met een lachje. Ze gaf hem een por en glimlachte toen hij een kusje op haar lippen drukte. Ze knikte even toen hij zei dat ze wel gelukkig zouden worden. "Ik weet het.." Zei ze zachtjes. Ze deed even haar mond open om 'maar' te zeggen maar lachte toen ze Olivers waarschuwende blik zag. Ze hield haar handen in de lucht. "Ik weet het, ik weet het" gniffelde ze. Ivy woekde even snel door zijn haren en liet een vinger kort over zijn tatoeages glijden. Ze vond ze nog steeds leuk. Ze pasten bij Oliver, daar was geen ontkenning aan. Ivy gaf hem een por. "He, ik heb niet gezegd dat je wou dat ik wegging, als je dat deed, zou ik enorm kwaad zijn" lachte ze. Ze gaf hem een kus. Als Oliver dat wel wou, wel, dan was er duidelijk iets mis met hen. Ze was dol op hem, ze zou niet zo makkelijk van hem weg te slaan zijn. Behalve als hij dat zelf wou of iets onmogelijks deed natuurlijk. Dan misschien wel. Of misschien zou ze hem wel vergeven, zoals ze Joel had vergeven. Ze schudde even haar hoofd bij die gedachten. Alle sgung goed in hun relatie, waarom zou ze er zelfs aan denken? Ivy fronste even en keek hem aan. Ivy glimlachte toen hij hielp met zoeken, vooral in de kasten waar zij niet aan kon, ze had dat wel door. Ze fronste even verward toen hij af en toe naar haar keek met een enorme grijns. Ivy gaf hem de appel terug en trok een wenkbrauw op toen hij een slokje nam. "Dankje" zei ze met een glimlach terwijl ze zelf een voorzichtig slokje nam. Ze wist maar nooit. Het kon altijd te sterk zijn voor haar. Maar dit was wel goed ja. Ivy keek hem even aan met een glimlach en fronste even toen hij zei dat hij vaker op vakantie wou gaan. "Ik weet het, ik ook.." Gaf ze toe. Ze schudde even haar hoofd. "Maar we hebben niet genoeg tijd om veel te reizen"

Account verwijderd

schreef:
Dat ze begon te lachen, vond hij niet erg. Hij zou waarschijnlijk ook lachen als zij het hardop uitsprak, maar dat zou ze waarschijnlijk toch nooit doen. Daarnaast was de laatste keer al best een hele poos geleden. Op vakantie had ze zich er niet aan gewaagd en op missie hadden ze elkaar niet één keer gezien. Zijn dagen had hij daar niet zo geweldige besteed, hij werd al bijna moe als hij eraan dacht. Hij knikte even lachend en haalde een elastiekje van zijn pols, waarna hij zijn haar vast bond en hij kort om zich heen keek. Hij vond het nu al jammer dat ze maar een week hadden en dat terwijl dit pas hun eerste volledige dag was.
Hij twijfelde er niet aan dat het allemaal wel goed zou komen. Zo lang ze bleven zoals ze nu waren, was er helemaal niets aan de hand. Ze zouden weer minder tijd voor elkaar hebben zodra ze op het instituut kwamen, maar dat was dan ook het enige wat er zou kunnen veranderen. Hij sloeg zijn armen kort over elkaar en fronste, Ivy zou minder moeten twijfelen.
'Maar dat wil ik niet, dus er is geen reden om kwaad te zijn.' merkte hij lachend op. Hij zou nooit willen dat ze wegging. Zelfs niet als hij weer eens een ochtendhumeur had en zij veel vrolijker was dan hij ooit kon zijn. Ze waren eigenlijk tegenovergesteld van elkaar als het om ochtenden ging.
'Ik weet het.' mopperde hij. Als het aan hem gelegen had, gingen ze niet meer terug. Hij zou er bijzonder weinig moeite mee hebben om het instituut te verlaten en daarvoor in de plaats te reizen. Maar dat vertelde hij Ivy niet. Hij wilde dat de beslissing om te vertrekken vanuit haar kwam. Hij liet zijn armen om haar heen glijden en plaatste haar toen op het aanrecht. Dit waren de enige momenten waarop haar hoofd op ongeveer dezelfde hoogte was als het zijne. Eigenlijk was ze maar een kleintje. Hij vond het wel lief. Over het algemeen waren mannen sowieso langer dan vrouwen, maar bij hen viel het wel op. Hij liet zijn vingers even langs de randen van zijn shirt glijden en keek ernaar. Zijn shirt was net lang genoeg voor haar om alles te bedekken.
'Herinner mij eraan dat ik nieuwe shirts koop, want al mijn shirts worden gejat.' lachte hij zachtjes.

Account verwijderd

schreef:
Ivy pruillipte even toen hij zijn haar in een staartje stak en glimlachte, waarna ze achter hem ging staan en zijn haar in een dot deed. "Veel beter" Ze haalde een hand door haar haren en dacht even na. "Alhoewel, je bent veel te sexy met dat haar" gaf ze toe. Ze drukte een kus op zijn wang. Het was wel waar, hij zag er super uit met dat haar. Een manbun stond geweldig bij hem. Ze moest toegeven, ze had een zwak voor mannen met een knap kapsel. He, ze had zo haar zwaktes. En één van die zwaktes was mooi haar, en Oliver. Ivy gaf hem een stoot en keek hem aan. Ze glimlachte breed en drukte nog een kus op zijn lippen. Ze trok zijn shirt wat rechter en gaf hem een stootje. Ivy fronste even toen hij zijn armen om elkaar heen sloeg en fronste. "Nah, ik ben niet zo snel kwaad" gaf ze toe. Eerder gekwetst of verdrietig, dat was ze sneller dan dat ze kwaad was. Alhoewel ze twijfelde of dat nog steeds zo was. Er was redelijk veel veranderd in de afgelopen jaren en ze was toch wel zekerder geworden als ze erover nadacht. Tuurlijk had ze haar zwakke momenten, maar ze had nu meer goede dan slechte momenten. En Oliver, en de rest van het team, hadden haar geholpen. Zij waren de grootste reden dat zij er nog was. Dus het was niet zo vreemd, de tatoeage op haar nek. Ze was er blij mee. Ze was blij met alles. Ivy schudde haar hoofd even tozn hij mopperde en keek hem bestuderend aan. "Sorry.." zei ze zachtjes. Ze wist wel dat hij dolgraag nu al zou willen vertrekken uit het instituut om al een echt leven te beginnen. Maar zij, ze wist niet of zij dat al aan kon. Het was nog te vroeg. En ze voelde zich er slecht door. Want ze wou hem niet laten wachten. Ze kon niet zeggen wanneer ze er wel klaar voor was en ze vond het verschrikkelijk dat ze dat niet kon. Ivy knabbelde op haar onderlip en maakte een zacht geluidje toen hij haar ophief en op het aanrecht zette. Ze gaf hem een grijnzende tik op zijn vingers toen hij aan de rand van haar shirt kwam en lachte. "Ik jat ze niet!, ik leen ze" verdedigde ze haarzelf verontwaardigd.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld