schreef:
Ivy lachte zachtjes. "Sure" zei ze gewoon maar. Ze zou hem niet tegenspreken, want ze wist dat hij haar dan weer zou tegenspreken. En ze wou niet dat onzekere mens zijn. Ze wou haarzelf zijn. Haar zelfzekere zelf, niet de onzekere. En zelfzeker was ze veer gelukkiger. Ivy glimlachte even en lachte om zijn bedenkelijke blik. "Over wat ben je nu weer aan het nadenken?" lachte Ivy zachtjes."Je hebt altijd die bedenkelijke blik als je weer rare dingen denkt" gaf ze toe. Ze drukte een kus op zijn lippen en nog een kort kusje op zijn neus. Wist ze maar zijn gedachten. Ivy maakte een geluidje. "Ja, maar toen zijn we niet zo lang gaan shoppen" protesteerde ze. Voor haar was shoppen bijna een hele dag. Maar ze wist niet zeker of Oliver dat wel zou gaan overleven. Dus dat zou ze hem nog niet aandoen, met nadruk op nog niet. Het zou er ooit wel van komen. Hopelijk dan toch. En dan zou ze het wel goed maken met hem. Ivy lachte zachtjes toen hij zei dat ze nooit zouden aankomen dan. "Is het zo erg?" plaagde ze hem. Ze geloofde niet dat ze dan nooit zouden aangekomen. Alhoewel. Ze ontmoette zijn blik en lachte. "Ja het is zo erg" beantwoordde ze grijnzend haar eigen vraag. Ze kneep haar ogen tot spleetjes toen hij zei dat alle voorbereiding was voor niets. Ze werkte misschien in het instituut en was soms spion, maar ze kon maar niet ontdekken wat hij had uitgekozen voor hun date. Maar ze wist wel al dat ze gemakkelijke schoenen moest aantrekken en dat hijw at voorbereiding had gedaan. Ivy keek hem aan toen hij vroeg of ze klaar was om te gaan. Ze glimlachte en keek hem grijnzend aan. "Zeg jij maar, ben ik klaar om te gaan?" Ze trok een wenkbrauw op. Ze wist niet of ze nog iets moest meebrengen ofzo, dus ze had geen idee of ze klaar was om te gaan. Ivy liep met hem mee en drukte een zachte kus terug. Ze had er wel al zin in.
Ivy lachte zachtjes. "Sure" zei ze gewoon maar. Ze zou hem niet tegenspreken, want ze wist dat hij haar dan weer zou tegenspreken. En ze wou niet dat onzekere mens zijn. Ze wou haarzelf zijn. Haar zelfzekere zelf, niet de onzekere. En zelfzeker was ze veer gelukkiger. Ivy glimlachte even en lachte om zijn bedenkelijke blik. "Over wat ben je nu weer aan het nadenken?" lachte Ivy zachtjes."Je hebt altijd die bedenkelijke blik als je weer rare dingen denkt" gaf ze toe. Ze drukte een kus op zijn lippen en nog een kort kusje op zijn neus. Wist ze maar zijn gedachten. Ivy maakte een geluidje. "Ja, maar toen zijn we niet zo lang gaan shoppen" protesteerde ze. Voor haar was shoppen bijna een hele dag. Maar ze wist niet zeker of Oliver dat wel zou gaan overleven. Dus dat zou ze hem nog niet aandoen, met nadruk op nog niet. Het zou er ooit wel van komen. Hopelijk dan toch. En dan zou ze het wel goed maken met hem. Ivy lachte zachtjes toen hij zei dat ze nooit zouden aankomen dan. "Is het zo erg?" plaagde ze hem. Ze geloofde niet dat ze dan nooit zouden aangekomen. Alhoewel. Ze ontmoette zijn blik en lachte. "Ja het is zo erg" beantwoordde ze grijnzend haar eigen vraag. Ze kneep haar ogen tot spleetjes toen hij zei dat alle voorbereiding was voor niets. Ze werkte misschien in het instituut en was soms spion, maar ze kon maar niet ontdekken wat hij had uitgekozen voor hun date. Maar ze wist wel al dat ze gemakkelijke schoenen moest aantrekken en dat hijw at voorbereiding had gedaan. Ivy keek hem aan toen hij vroeg of ze klaar was om te gaan. Ze glimlachte en keek hem grijnzend aan. "Zeg jij maar, ben ik klaar om te gaan?" Ze trok een wenkbrauw op. Ze wist niet of ze nog iets moest meebrengen ofzo, dus ze had geen idee of ze klaar was om te gaan. Ivy liep met hem mee en drukte een zachte kus terug. Ze had er wel al zin in.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 

